Viva's Mijn Geheim

Vervolg De grootste fan



Het optreden van Dries was te snel alweer voorbij. De knuffel die ik hem had toegeworpen was helaas achter het podium gevallen, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik was helemaal ondersteboven van deze blonde god. Eenmaal thuisgekomen dook ik achter mijn computer om alles te weten te komen over deze bijzondere man. Ik melde mij aan op zijn fansite en schreef op mijn kalender wanneer en waar zijn volgende optredens zouden zijn. Ook bestelde ik diverse posters, kalenders en bekers met zijn afbeelding erop. Als klap op de vuurpijl vond ik een dekbedovertrek met Dries erop! Ik zou vanaf nu elke nacht slapen met Dries. Ik werd helemaal warm van binnen. De kartonnen afbeelding van Vader Abraham plaatste ik op marktplaats. Ik had nu iets beters om naar te kijken! De week erop zou er weer een optreden zijn van Dries Roelvink. Hij trad op bij een bruiloft. Ik kende die mensen die zouden gaan trouwen niet, maar kon het niet laten om toch een kijkje te gaan nemen. Ik hoopte op een buitenkansje, in een intiem zaaltje op een bruiloft is immers veel meer kans op een persoonlijke ontmoeting dan bij een festival. Ik had gezien op de fansite dat de lievelingskleur van Dries geel was. Daar kwam ook een reclamefilmpje voorbij met Dries in de hoofdrol. Enig! Hij had een prachtig goudgeel zwembroekje aan dat nauw sloot om zijn…afijn, ik had een mooie gele jurk aangeschaft. Ook was ik naar de zonnebank gegaan om net als Dries een lekker kleurtje te vergaren. Stiekem sloop ik de zaal in, in de hoop dat het niemand zou opvallen dat ik er niet zou horen. De bruiloftsgasten zaten nog te eten. Ze waren net begonnen met het toetje. Ik schoof zo onopvallend mogelijk naast een oude bok die met rollator en al in een hoekje aan een klein tafeltje was gezet. Hij wist niet of hij van voor of van achter leefde. Ik gaf de man een klein duwtje en toen hij op de grond lag, moffelde ik hem weg onder de tafel. Zo, ik zat. Het toetje was nog onaangeroerd. Ik had nog niet gegeten dus ik begon smakelijk aan het ijs met vruchten. Ik was erg gespannen en kon mijn lepel niet in een rechte lijn naar mijn mond brengen. Er viel een klodder ijs met chocoladesaus op mijn schoot. Dat had ik weer! Snel zocht ik het toilet op. Ik ging verwoed aan de slag met een wc papiertje om de vlek eruit te vegen, maar deze werd alleen maar groter. De paniek brak uit, wat te doen? Ik kon Dries zo onmogelijk onder ogen komen. Dan maar op zoek naar een jas die ik over mijn jurk kon aantrekken. Ik verliet de wc en de zaal en zocht naar de garderoberuimte. Op de gang zag ik een deur. Ik duwde de deur open. En…daar stond hij! Dries! Ik was helemaal van mijn à propos en van schrik slaakte ik een gil. Dries draaide zich om en kwam met uitgestoken hand op mij aflopen. ‘Dries’ zei hij. ‘Anita’ stamelde ik en pakte zijn hand vast. Deze voelde sterk en warm aan, precies zoals ik had verwacht. ‘Jij bent zeker gestuurd door Petra?’ Ik had geen idee waar hij het over had, maar knikte verwoed. ‘Mooi, kom verder en kleed je maar snel om, daarachter staat een kamerscherm’. Ik had geen idee wat hij bedoelde, maar deed evengoed maar wat hij vroeg. Ik keek achter het kamerscherm en zag een latexpak hangen. Mijn god, daar paste ik toch onmogelijk in? Ook lagen er pakken grote luiers en ijzeren klemmetjes. Er stond ook een schavot. Wat was precies de bedoeling hiervan? Ik vond het vreemd, maar vermande me. Ik was in de aanwezigheid van Dries en daar was het me tenslotte om te doen. Geen idee wie hij dacht dat ik was, maar dit was een buitenkansje! Ik pakte het latexpak en probeerde mijzelf erin te wurmen. Oef, dat viel nog niet mee.



Wordt vervolgd...

Vervolg De Grootste fan



Terwijl ik mijzelf al steunend en hijgend in het pak probeerde te hijsen, wat was het warm zeg, hoorde ik dat er nog iemand de kamer binnenkwam. Zou dat degene zijn voor wie het latexpak eigenlijk bedoeld was? Mijn hart klopte in mijn keel, straks zouden ze erachter komen dat ik hier niet hoorde te zijn. Ik hoorde echter een mannenstem. Ik gluurde over het kamerscherm. En kon mijn ogen niet geloven! De man had Dries om zijn middel vastgepakt en tegen zich aangedrukt. Ze waren heftig aan het zoenen! Ik was verbijsterd. Dries, die mooie goddelijke Dries Roelvink viel op mannen? Ik kon wel janken. Ik stond direct weer met beide benen op de grond. Wat had ik wel niet gedacht eigenlijk. Dat ik überhaupt een kans maakte bij een superster. En dan nu dit. Ik begon keihard te lachen. Dries was blijkbaar vergeten dat ik nog in de kamer was, want hij keek geschrokken om. Ik kwam tevoorschijn achter het kamerscherm. Dat viel nog niet mee. Het latexpak zat zo strak dat ik met moeite mijn ene been voor het andere kon verplaatsen. Maar het ging. Langzaam deed ik een paar passen naar de mannen toe. Mijn lachbui was overgegaan in een hysterisch geproest en uiteindelijk gilde ik het uit. Dries keek boos en ook zijn vriend keek alsof hij mij wel wat aan kon doen. ‘Wat moet dit voorstellen’, zei dries. ‘Trek dat pak uit’. Ik stopte abrupt met lachen. ‘Ik moest mij toch omkleden?’ vroeg ik verbaasd. ‘Je bent toch van de catering? Je moest je omkleden in het serveersterspak, dat hangt daar ook’. Op dat moment kon ik wel door de grond zakken van schaamte. Ik verontschuldigde mij en haastte mij zo snel als mijn benen in het latexpak toelieten naar het kamerscherm. Ik hoorde Dries mopperen tegen zijn vriend dat zijn pak nu waarschijnlijk uitgerekt was door mijn gewicht. Ik kleedde mij snel om. Toen ik de kamer uitsnelde en de deur achter mij dicht trok, kon ik nog net opvangen dat Dries zijn vriend verzocht om dan maar een luier aan te trekken. Het moet niet gekker worden dacht ik nog. Ik was blij dat ik buiten stond. Een heerlijk koel briesje streek langs mijn wangen. ‘Anita’ zei ik tegen mezelf, ‘je hebt toch maar een mooi avontuur beleefd en dat neemt niemand je meer af’. En zo is het maar net. Al neemt het leven soms een raar loopje met je, je leert altijd bij. En ik, ik was blij dat nog niemand een bod had gedaan op het bord van Vader Abraham.

Echt hilarisch al die verhalen op dit topic. De groetfobie vond ik erg sterk! En ook het favoriete lied. Bij Rosanne 'ik weet dat er heel veel mannen zijn', zou ik niet zo snel denken aan sentiment Geweldig.



Een paar jaar geleden was dit topic ook zo leuk.

Ik kan me de column nog herinneren over wendy (?). Wendy werd depressief als de zon scheen buiten hahah. En de column gebaseerd op stefanie was ook superdroog. Een saaier leven dat dat van haar bestond niet hahah

Dat kan toch niet waar zijn?

Margreet (28) verteld over een onheilspellend bericht dat ze las in de Telegraaf.



Twee maanden geleden stond mijn wereld ineens op zijn kop.

Tot die tijd had ik een heel gewoon, zorgeloos leventje. Ik ben een jonge meid van 28. Ik ben na een verkering van 5 jaar weer single en woon in een leuk appartementje in het centrum van een middelgrote stad in het noorden des lands samen met mijn poesje Bimbo. Ik ben 32 uur per week werkzaam als administratief medewerkster bij een grote zorgverzekeraar en heb als hobbies: paardrijden, Desperate Housewives kijken en dwarsfluit spelen.



Twee maanden geleden dus was ik lekker aan het werk op kantoor. Het was rustig want de meeste collega's waren op vakantie en dat gold blijkbaar ook voor de klanten...de telefoon zweeg in alle talen. Omdat het zo rustig was, zei ik tegen mijzelf: "Komaan Margreet, een keer een vroege koffiepauze kan best.". In de kantine aangekomen, bleek alleen Bert daar te zitten met zijn onvermijdelijke krantje. Bert is een wat oudere werknemer en chef van de klachtenafdeling. Ik kende hem niet zo goed en vond hem eerlijk gezegd altijd wat nors. En hij las in de pauze dus altijd de krant.

Zo saai, ik lees nooit een krant...ja soms de korte berichtjes in de Spits als ik met de trein naar mijn moeder ga, maar verder niks; ik heb er gewoon geen geduld voor al die lettertjes. Het langste stuk tekst dat ik ooit vrijwillig gelezen heb, was een Bouquetreeksboekje. Dat was best leuk, maar wakkerde geen zin in naar meer literatuur.



Enfin, daar zat Bert met koffie en de krant. Ik voelde me een beetje opgelaten om zomaar aan een ander tafeltje te gaan zitten en ging dus toch maar schuin tegenover Bert zitten. Bert keek even op van zijn krant en knikte me vriendelijk toe. Nou dat viel mee. Hij was verdiept in het sportkatern en ik zag dat het entertainmentgedeelte onaangeroerd op tafel lag. Op de voorkant prijkte een foto van De Toppers. Nou...dat was wel interessant, ik ben best wel grote fan van de Toppers, zelfs toen Gordon er uit was. terwijl ik mijn hoofd verdraaide om te lezen wat voor sappige roddel daar in de krant, keek Bert mij geamuseerd aan. "Je mag dat stukkie krant wel pakken, hoor meissie" zei hij lachend. "Die drie homo's met hun blije liedjes interesseren mij niet." Ik wilde nog zeggen dat alleen Geer homo was, maar Bert stond al op en liep weg.

Ha, ik greep de krant en begon aan het stuk. Het was best lang, wel 2 kolommen, en ik schrok er dan ook van dat ik wel een half uur koffiepauze had genomen.

Ik haastte mij terug naar de afdeling.



wordt vervolgd

Mijn favoriete lied



Lezer Willem van Ondertotboven vertelt in deze rubriek over zijn favoriete lied.



Telkens als ik dit lied hoor, komen de herinneringen aan die goeie ouwe tijd weer terug. Ik heb het niet slecht hoor met Jansje, maar de uitdrukking 'vroeger was alles beter' komt soms weleens bij me op. Vooral als Jansje weer staat te foeteren op me dat het vuilnis niet vanzelf naar buiten wandelt. Voordat ik Jansje leerde kennen en ik nog 40 kilo lichter was, kende iedereen mij als vrijgezelle adonis Willempie. Ik mocht er best wezen en had een vlotte babbel. De vrouwtjes waren niet bij me weg te slaan. Met mijn makker Kees was ik wekelijks in stamcafé Hollandse Nieuwe te vinden, om te kijken of er nog nieuw vlees was aangespoeld...Ik woonde namelijk in Vlissingen en in de zomer barstte het daar van de toeristen die hielden van zon, zee en strand. En ze hielden ook van Willempie. Menig vrouwenhartje heb ik sneller doen kloppen. Duitse, Hollandse, zelfs een keer een Portugeese. Maar ja, je wordt ouder en dan verlies je je wilde haren. Jansje kwam in mijn leven en inmiddels ben ik een brave huisvader geworden. Maar dit lied brengt nog altijd een glimlach op mijn lippen als ik denk aan de goeie ouwe tijd.



Benny Neyman - De Vrijgezel



Hij is zo zielig zo alleen

z`n eten haalt ie uit de muur

de eenzaamheid die drijft hem voort

Dat is vaak wat men van hem denkt

is niet getrouwd

heeft geen gezin

z`n bed blijft koud

de hele nacht

en ook z`n flat

is vast een bende

Omdat er niemand als hij thuis komt op hem wacht



Maar een vrijgezel die gaat pas slapen

Als ie alle sterren heeft gezien

Als ie van z`n vrijheid heeft genoten

als ie zegt `t was fijn bedankt tot ziens



Maar een vrijgezel die gaat pas slapen

Als ie al z`n zinnen heeft geblust

Pas wanneer de vogels weer gaan zingen

Gaat ie naar huis terug



hij heeft het ooit wel geprobeerd

hij trouwde voor z`n goed fatsoen

hij heeft er heel wat van geleerd

Nee echt hij zou het nooit meer doen



hij kon niet zus

hij mocht niet zo

z`n kroeggie zag ie maar mondjesmaat

en elke avond weer kassie kijken

totdat ie van verveling omviel van de slaap



Maar een vrijgezel die gaat pas slapen

Als ie alle sterren heeft gezien

Als ie van z`n vrijheid heeft genoten

als ie zegt `t was fijn bedankt tot ziens



Maar een vrijgezel die gaat pas slapen

Als ie al z`n zinnen heeft geblust

Pas wanneer de vogels weer gaan zingen

Gaat ie naar huis terug



(Maar een vrijgezel die gaat pas slapen

Als ie alle sterren heeft gezien

Als ie van z`n vrijheid heeft genoten

als ie zegt `t was fijn bedankt tot ziens)



Maar een vrijgezel die gaat pas slapen

Als ie al z`n zinnen heeft geblust

Pas wanneer de vogels weer gaan zingen

Gaat ie naar huis terug

Wibrakrant, inderdaad ze heette Mandy.

Hilarisch

Ach die goeie ouwe mijn geheim tijd wat een herinneringen komen naar boven zucht. Met onder andere de altijd en eeuwige depri Wendy. Wat zou er toch van haar geworden zijn? alhoewel het was al niks Het zou me niks verbazen dat ze na jaren vol therapie en andere onzinsessies er toch maar het bijltje erbij neergegooid heeft en het tijdelijke met het eeuwige heeft verwisseld...

En die goeie ouwe Stephanie, haar column las ik altijd als ik niet kon slapen. Ik lag na de eerste zin al in een coma. Was ze toch nog ergens goed voor. hihi

Dat je dat nog allemaal weet Wibrakrant! Maar nu je het zegt begint het me weer te dagen! Na het lezen van hun columns was mijn IQ altijd met een paar punten gedaald Stephanie was de maagd maria van het studentenleven, niks coma zuipen en slempen in de dispuutsloep, college's overslaan vanwege een vreselijke kater, mannen in en uit bed sleuren, schoonmaken alleen in je opkomt als de schimmels en paddestoelen spontaan op het aanrecht verschijnen en plantenverzorging zeker niet in je vocubulaire voorkomt.

quote:roderozen schreef op 06 oktober 2009 @ 18:52:

Echt hilarisch al die verhalen op dit topic. De groetfobie vond ik erg sterk! En ook het favoriete lied. Bij Rosanne 'ik weet dat er heel veel mannen zijn', zou ik niet zo snel denken aan sentiment Geweldig.



Een paar jaar geleden was dit topic ook zo leuk.

Ik kan me de column nog herinneren over wendy (?). Wendy werd depressief als de zon scheen buiten hahah. En de column gebaseerd op stefanie was ook superdroog. Een saaier leven dat dat van haar bestond niet hahah

Ik wist wel dat jij niet helemaal nieuw was!



Maar ehm, Rosanne, dat is toch gewoon een leuk vrolijk liedje over een leuk en lief meisje dat Rosanne heet? Rosanne, lalalalaaa want jouw liefde, lalalalaaaaa wil ik voor altijijijd!

Geachte redactie,



Al enige tijd verslind ik uw blad van voor naar achter en weer terug. Ik denk echter dat er iets is wat een ontzettend gemis is, namelijk het ontbreken van een huispsycholoog zoals deze bijvoorbeeld bij de Margriet (of was het Libelle?) wel aanwezig is.

Ik wil bij deze dan ook solliciteren naar de functie van huispsycholoog. Dit kan natuurlijk in samenwerking met de al aanwezige (of toch niet?) huisarts Pieter de Groot. Als ervaringsdeskundige en theoretisch expert ben ik uitermate geschikt om uw lezers van nuttige tips te voorzien.



Laat ik mij even voorstellen zodat u weet wat u eventueel in huis haalt: Mijn naam is Bertina, Bert voor intimi, 58 jaar, momenteel getrouwd met Joris (maar dat duurt niet zo lang meer, hoor). Ik ben eerder getrouwd geweest Jan (helaas veel te vroeg overleden) en Piet (helaas bleken wij toch niet elkanders soul mate te zijn). Daarnaast ben ik de trotse moeder van 3 dochters en 1 zoon en de oma van 3 kleindochters en 2 kleinzoons. Ik ben jarenlang werkzaam geweest in de verpleging, totdat dit niet meer mogelijk was wegens een burn out. Daarnaast sta ik buren, vrienden en familie al jaren bij met raad en daad.



Hopende op een spoedige reactie,



Gegroet, Bertina

quote:nostradame schreef op 07 oktober 2009 @ 08:37:

[...]



Ik wist wel dat jij niet helemaal nieuw was!



Maar ehm, Rosanne, dat is toch gewoon een leuk vrolijk liedje over een leuk en lief meisje dat Rosanne heet? Rosanne, lalalalaaa want jouw liefde, lalalalaaaaa wil ik voor altijijijd!



Haha, klopt, ik had een andere nickname toen (Tulpie) maar kon mijn wachtwoord niet meer herinneren, dus heb nu maar een andere nickname gemaakt.



Rosanne is ook echt een prachtig lied. Vooral de diepere laag van het lied ontroert mij ten zeerste



Over stefanie en haar saaie leven gesproken, die ging ook niet lekker los op vakantie, nee die ging op wandelvakantie! Op wandelvakantie!Nou vraag ik je!

Als je dat soort dingen al doet als je in de twintig bent, wat blijft er dan nog over als je de 50 bent gepaseerd

Beste Bertina,



Vooroplopend op een reactie op uw sollicitatie door de redactie van Viva's Mijn geheim, wil ik alvast gebruik maken van uw diensten. Misschien kunt u door het advies dat u mij gaat geven uw bekwaamheid laten zien. Dan kunnen ze altijd nog beslissen of ze u aannemen. U heeft toch wel een diploma? Of bent u een huis-, tuin en keukenpsycholoog?



Ik zit met namelijk met het volgende. Ik woon in een twee onder één kap woning te Klazienaveen en kijk uit op een slootje. Hier woon ik zeer naar wens, inmiddels alsweer 17 jaren. Ik ben nooit getrouwd geweest. Moeders mooiste ben ik helaas niet, wat misschien een oorzaak kan zijn van mijn ongehuwd bestaan. Anderzijds ben ik van mening dat het toch gaat om het hebben van een mooie persoonlijkheid. Helaas heeft moeder natuur mij twee keer genaaid.

Afijn, om terug te komen op mijn probleem. Het slootje tegenover mijn huis behuist kikkers. Het gekwaak vond ik altijd wel aandoenlijk, maar ik heb er nooit waarde aan gehecht verder. Op een dag, nu twee weken geleden kwam ik thuis en zag ik dat ik vergeten was het raam in de keuken, dat uitkijkt op het slootje, dicht te doen. Opeens hoorde ik een gekwaak. Ik keek om mij heen en zag daar een kikker zitten. Nu moet u weten dat ik een stoel heb die lijkt op een troon. Het is grote leunstoel met gouden achterkant. En daar zat hij, brutaal naar me te kwaken. Ik keek hem aan, hij keek mij aan en warempel het leek net of hij knipoogde naar me. Ik schrok ervan, maar herinnerde me opeens het sprookje over de kikker die een prins werd toen hij werd gekust. Ik kon het niet laten en liep op de kikker af. Ik vond het een beetje griezelig, want die beesten zijn zo glibberig, maar wist toch een klein kusje op zijn neusje te planten. Vervolgens bleef ik vol spanning wachten. Op een gegeven moment ben ik er maar bij gaan zitten en heb mezelf een kop thee ingeschonken. Onderwijl met een schuin oog tv kijkend, bleef ik de kikker aanstaren. Maar er gebeurde niets. Dit is inmiddels twee weken geleden. De kikker zit er nog steeds. Ik vraag mij af hoelang ik nog moet wachten tot hij verandert in een prins.

Beste Bertina, wat heb ik verkeerd gedaan? Waarom wil de kikker zich niet transformeren? Ook ik heb toch recht op een beetje geluk? Ik hoop spoedig van u te horen.



Met vriendelijke groet,



Gertje Bovenkamer

48 jaar

Te Klazienaveen

Ik ben in het bezit van het diploma Huispsycholoog B van de L.O.I., niet te verwarren met Huispsycholoog A. Daarnaast ben ik, zoals aangegeven, ervaringsdeskundige.



Laten we beginnen met: op elk potje past een deksel. Aangezien zowel uw uiterlijk als uw innerlijk te wensen over laten, denk ik dat u zich het beste kunt richten op mannen waarvan u denkt "al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding".

Om specifiek op uw huidige situatie in te gaan: u heeft niets fout gedaan. Ik vermoed dat we hier te maken hebben met een reïncarnatie. Kan het zijn dat u vroeger een kennismaking heeft gehad met een manspersoon die ondertussen is overleden? Het kan zijn dat u die ander heeft afgewezen of dat de ander u heeft afgewezen. In elk geval krijgt u een tweede kans om deze kennismaking voort te zetten. U moet een gegeven paard niet in de bek kijken. Probeer uw geluk te halen uit de kleine dingen, zoals gezellig samen t.v. kijken, aangezien u inderdaad recht heeft op een beetje geluk. Geniet van de tijd die u nog samen hebt, aangezien kikkers niet zo oud worden.



Kortom: de prins op het witte paard kan ook een kikker zijn!

Vervolg mijn vreemde dochter



Tinie vertelt de lezers over haar vreemde dochter



Het noodlot, mijn zoon, mijn zonnestraal, mijn deugniet, mijn knappe ventje! Hij heeft dyslexie….. Het was als een blikseminslag bij heldere hemel. 7 jaar en dan zo’n handicap… Ik zal eerlijk zijn ik heb er tijden niet van kunnen slapen! Ik probeerde er met Sjon over te praten maar hij vond dat ik me niet aan moest stellen. Het zou wel meevallen, die arme man hij zat in de ontkenningsfase! Ik concentreerde me in het geheel op mijn zoon. Die arme jeffrey zou koste wat het kost een goed leven krijgen! Maar ook al probeerde ik met hem te lezen het wilde niet lukken met 9 jaar moest hij naar een lomschool. Mijn wereld stortte in.

Ondertussen kwam mijn dochter in de puberteit terecht. Ze begon zich af te zetten tegen ons. Ze begon te lezen, ging naar films met inhoud zoals zij zei en ze ging steeds meer op haar kamer zitten. Tenminste dat denk ik. Eens in de maand sprak ik met haar. Ik probeerde haar dan te vertellen dat ze haar broer beter moest steunen maar dit leverde alleen maar een onbeschaamde blik op! Ook begon ze verwaand te worden. Ze dacht blijkbaar dat ze heel wat was omdat ze gymnasium deed! Wat is daar nou nuttig aan! Mijn zoon was van het vbo afgestuurd voordat hij klaar was. Dit was totaal onterecht. Er waren klachten over hem maar ik weet zeker dat die niet klopten! En verder kwam de politie wel eens langs maar ik heb die agenten verteld dat het niet aan mijn zoon lag.

In ieder geval, na het vbo is hij een schildersopleiding gaan doen. Hij is een geweldige huisschilder maar ook hier wordt hij niet gezien voor wat hij is. En ik weet zeker dat dit allemaal door zijn dyslexie komt. Mijn dochter is na haar gymnasium het huis uitgegaan. Zij was toen 17. Volgens mijn man is het heel goed dat zij hier 5 jaar over deed maar uiteindelijk kan ze nog niets! Nu doet ze een opleiding geschiedenis en politicologie wat moet je daar nu mee? Volgens mijn man wil ze hierna nog iets doen met economie ofzo. Ik zie het nut hier niet van in. Ik vind dat ze iets moet doen om haar broer te steunen. IK help hem al jaren financieel. Hij is zelfstandig maar ik betaal zijn vaste lasten, geef hem boodschappengeld en benzinegeld en doe zijn was. Hij werkt momenteel als huisschilder. Wel zwart want niemand wil hem aannemen.

Nu is het zo dat ik mijn man nog nauwelijks spreek, hij vindt het belachelijk wat ik doe. Mijn dochter spreek of zie ik helemaal niet meer. Lief panel, zo gedraagt een goede dochter zich toch niet!

Annie reageert op 'mijn vreemde dochter'.



Beste Silverkitten,



Je hebt gelijk als je van je dochter eist dat ze zich wat meer om haar broertje bekommert. Het leven met een beperking is niet niks. Zij heeft blijkbaar vooraan gestaan toen de hersenen werden uitgedeeld, maar daarom kwam ze mooi te laat in de rij voor de empatie enpatsie menslievendheid. Ze gedraagt zich zeer egoïstisch....



Ik vraag me trouwens ook af wat je met politicologie moet...ik bedoel, eens in de 4 jaar lees je de foldertjes van de politieke partyijen en dan ga je stemmen...daar hoef je niet voor gestudeerd te hebben.

Maar goed, blijkbaar vindt zij het wel belangrijk. En daarmee komen we op een heikel punt. Doordat jullie zo veel problemen met je zoon hebben gehad, raakte je dochter misschien een beetje indergesneeuwd. Nogmaals, jij hebt echt je best gedaan als moeder, maar je blijft maar een mens, je kunt je niet in tweeën delen.

Je dochter is zich vervolgens gaan afzetten om toch maar aandacht te krijgen. Helaas werkte het averechts omdat je je dochter nu bijna niet meer ziet. En ook je relatie met je man is erg slecht geworden door het hele gebeuren.

Ik zou zeggen: boek voor het hele gezin een midweekje centerparcs om de zinnen te verzetten en eens echt goed te praten met elkaar.



Succes!



Annie

Column: Annemieke deelt in Mijn Geheim regelmatig de ups en de downs in haar leven.



Achter de kassa



De vorige keer vertelde ik over mijn vrije dag waar ik me zo op had verheugd. Deze keer wil ik juist iets over mijn werk vertellen! Zoals jullie misschien wel weten ben ik werkzaam als caissière bij de Vomar. Ik ben hier tijdens mijn studie MBO detailhandel terechtgekomen en inmiddels werk ik hier al een aantal jaren met veel plezier.



De supermarktwereld zit me in het bloed, het is me als het ware met de paplepel ingegoten. Al toen ik nog een heel klein Annemiekje was mocht ik namelijk met paps en mams mee uit boodschappen doen. Dat vond ik geweldig en ik keek dan ook altijd mijn ogen uit. Ik mocht dan zelf boodschapjes uit het schap halen en het karretje leggen. Bij de kassa aangekomen mocht ik de boodschapjes op de band leggen en keek ik vol bewondering toe hoe alle producten werden gescand door de caissière. Prachtig vond ik het.



Al gauw kreeg ik voor mijn verjaardag een winkeltje cadeau. Mams had allerlei verpakkingen bewaard die de “boodschappen” moesten voorstellen, Paps timmerde eigenhandig een kassaatje in elkaar en van opa en oma kreeg ik een klein winkelwagentje cadeau. Hele dagen zat ik achter de kassa om winkeltje te spelen. Tot vervelens toe van mijn schoolvriendinnetjes. Ik was zelf heel creatief in mijn spel en breidde mijn winkeltje uit met bonusspaarkaarten, zegeltjes en plastic tasjes. Mijn ouders zeiden altijd: Annemieke? Die wordt later een echte zakenvrouw!



Natuurlijk werd ik ouder en voelde ik me te groot voor mijn eigen kleine winkeltje. Maar mijn ouders kregen toch gelijk: de beroepskeuzetest die ik moest doen op de Mavo, liet er geen twijfel over bestaan dat ik detailhandel zou moeten gaan studeren! Het was een pittige studie, maar het heeft me wel gebracht waar ik nu ben. Je kunt dus wel zeggen dat ik van mijn hobby mijn beroep heb gemaakt!



Mijn baan is heel afwisselend. Sommige mensen denken van niet omdat je de hele dag daar zit, maar het is toch zo. Ga maar na, elke seconde heb je een ander boodschapje in handen! En daarmee kan van alles gebeuren: de barcode (dat is vaktaal voor streepjescode) doet het soms bijvoorbeeld niet, dan moet je het nummer handmatig intoetsen. Soms zit er zelfs helemaal geen barcode op, dan moet je een collega omroepen om een ander product te halen waar de barcode wel op zit. Met groente en fruit is het altijd een grote uitdaging omdat we die zelf aan de kassa moeten wegen. Je moet dus goed het verschil kennen tussen bijvoorbeeld Elstar en Fuji-appels, Chinese kool , witte kool en spitskool, spinazie en andijvie, nectarines en perziken, noem maar op! Het is een kwestie van goed opletten want als je het verkeerd doet, dan betaalt de klant te veel of te weinig en dat kan natuurlijk niet! Het lijkt dus heel gemakkelijk allemaal, maar zo zie je maar weer hoe erg je je daar in kunt vergissen. Het is een vak apart!



Het allerleukste aan mijn baan is toch wel het contact met de mensen. Hoe druk het ook is, ik probeer toch altijd een praatje te houden terwijl ik de boodschappen scan. Van de bekende klanten vraag ik altijd hoe het is met hun man en kinderen, kindjes kunnen altijd rekenen op een warme glimlach van mijn kant en zelfs als de mensen geen gedag tegen mij zeggen, groet ik ze toch allervriendelijkst. Soms zie je wel in winkels dat de caissière de klant niet netjes groet, maar dat is juist heel belangrijk in het werk als caissière. Je moet toch een stukje vertrouwen opbouwen bij de klant want het is tenslotte wel hun geld waar je mee werkt. En als je aardig voor ze bent en ze vertrouwen je, dan zul je zien dat ze vaker terugkomen en dat is goed voor de omzet: hoe meer boodschappen er gedaan worden, hoe meer omzet dus hoe beter het met de supermarkt gaat.



Je maakt heel veel mee als caissière. Elke dag is er wel iets bijzonders! Laatst hadden we een mevrouw in een scootmobiel die niet door de poortjes van mijn kassa paste! Wat een toestand gaf dat, alle mensen achter haar in de rij moesten opzij, zodat ze achteruit kon rijden en langs een andere kassa met breder gangpad kon omrijden. Dan duurt het allemaal wat langer en zie je de mensen een beetje morren. Logisch want ze moeten misschien wel naar hun werk, de bus halen of ze kunnen thuis elk moment visite krijgen. Maar dan ben ik altijd zo vriendelijk mogelijk zodat ze toch met een zonnig humeur de supermarkt uitlopen. Je geeft ze toch een stukje vrolijkheid mee op die manier.



Een andere keer was er een mevrouw die een fles sherry liet vallen vlakbij de kassa. Alles zat er onder! Mijn collega ging snel aan de slag met een emmer en een dweil, een andere collega haalde snel een nieuwe fles voor haar en zo was alles snel weer in kannen en kruiken. Het was wel een beetje de eigen schuld van die mevrouw, maar klantvriendelijkheid staat altijd voorop. Tijdens mijn studie heb ik altijd geleerd: de klant is koning!



Een echte uitdaging is het ook als jongeren drank willen kopen. Je mag immers geen drank verkopen aan jongeren onder de 16 jaar. Bij twijfel vraag ik altijd om de identiteitskaart en dan ben ik onverbiddelijk als de jongere in kwestie nog geen 16 is of zijn papieren helemaal niet kan tonen. Dat levert nogal eens discussie op, maar uiteindelijk weten de mensen je er wel om te respecteren.



Soms gebeuren echt vervelende dingen. Mensen die voordringen, geen beurtbalkje neerzetten zodat ik niet weet welke boodschappen van wie zijn, of zelfs winkeldiefstal! Laatst was er een meneer die een dure fles wijn onder zijn jas had verstopt. Mijn collega’s in de winkel houden iedereen scherp in de gaten en hadden ook deze meneer scherp in het vizier gehouden. Zodoende zagen ze dus dat hij de fles wijn onder zijn jas verstopte en met een blikje van het goedkoopste bier naar de kassa liep. Toen bleek dat hij niet van plan was om af te rekenen werd hij onmiddellijk in zijn kraag gevat! Dat liep dus met een sisser af, maar regelmatig moet de politie er aan te pas komen. Laatst ontstond er zelfs een schermutseling tussen een winkeldief en een agent. Uiteindelijk moest deze assistentie oproepen en werd de winkeldief zonder pardon afgevoerd in de politiewagen. Eind goed al goed, maar dan zit je toch wel even te trillen op je stoel hoor!



Op zo’n moment ben ik altijd blij dat ik zulke lieve collegaatjes heb om er over te praten. We zijn samen een hecht team. Ook de baas is een schat van een man. Al met al ben ik dus erg gesteld op mijn baan en dat is wederzijds: gisteren heb ik gehoord dat ik een vast contract krijg bij de Vomar! Mijn baas liet zelfs doorschemeren dat ik in aanmerking kom voor scholingstraject tot hoofdcaissière. Een droom die uitkomt!

Geachte Wibrakrant

hierbij wil ik volgaarne reflecteren op de vacature als Mijn Geheim Geestelijk Verzorger.

Na een afgeronde cum laude studie Godgeleerdheid aan het bolwerk van de Gereformeerde Bond te Utrecht (naast de Veluwe, dus dat is wel goed), heb ik mij vooral gericht op research. Ik merk echter dat ik de pastorale kant van het vak mis. Telkens als ik in uw blad die hartverscheurende verhalen lees, voel ik mijn hart opspringen.

Ik heb een specialisatie Feministische Theologie. In deze, toch wel post-moderne tijd, is het nodig dat wij vrouwen vanuit joods-christelijk perspectief onze eigenwaarde gaan herontdekken, om zo te emanciperen.

Meestal leid ik geen kerkdiensten, omdat veel Mannen Broeders van Kerkenraden niet verheugd zijn met mijn vakgebied. Dat is natuurlijk hun probleem, maar we kunnen er een kaarsje voor opsteken.

Kortom: wij vrouwen moeten elkaar steunen in moeilijke tijden, en krijgen daarbij hulp van Boven. Hoewel ik bepaaldelijk niet de H.Maagd ben, wil ik mij graag als Moeder-Overste opwerpen.

Ik hoop binnenkort van u te horen.

Hoogachtend

ds. Duizendvolt.

Nostradame, hulde voor je prachtige column over de wereld achter de kassa!

Gezocht moeder en kind. Vrgzl man zkt vr. met kind. Ben toe aan de vaderrol. Geen behoefte aan sex. Gzl. weekendjes samen? Brieven onder contactnummer 02135