Gezondheid
alle pijlers
Behoorlijk zenuwachtig voor herkeuring AD..
maandag 20 oktober 2014 10:37
Goedemorgen,
Na enige twijfel heb ik vanmorgen besloten om een account aan te maken om mijn verhaal te doen en om jullie om advies en/of ondersteuning.
Binnenkort heb ik na 2 jaar na mijn laatste oproep een herkeurings gesprek met de arbeidsdeskundige van het uwv.
Zij zouden mij vorig jaar al opgeroepen hebben volgens afspraak na het laatste gesprek maar dit vond niet plaats en ik verwachtte dat zij daar geen noodzaak in zagen.
Al geruime tijd val ik onder de doelgroep uitkeringsgerechtigden via het uwv.
Dat ik dit toch maandelijks ontvang zonder dat ik daar trots op kan zijn heeft uiteraard voor mijzelf, ondanks geen trots wel (gegronde) redenen.
De redenen waarom ik afgekeurd ben wil ik met jullie delen om helder in kaart te brengen waar ik tegenaan loop in mijn dagelijks bestaan en zo ook mijn (toekomstige) bericht(en) te verhelderen.
:
- Nu bijna 10 jaar geleden kreeg ik op jonge leeftijd te maken met kanker. Geen goede prognose op dat moment. Mijn lyfeklieren in mjn oksel waren al "wegverkankerd" en twee tumoren in de borst waardoor amputatie en een okselkliertoilet onvermijdelijk waren.
Als ook chemo,bestraling en 5 jaar lang therapie.
De rest verschijnselen NU zijn regelmatige vermoeidheid maar nog belangrijker ernstig lymfeoedeem waarvoor ik wekelijks voor word behandeld en dit zal niet meer veranderen.
Tevens is dit linkszijdig en mijn schrijfarm.
- Nu 5 jaar geleden liep ik EN een zeer ernstige (zoals de arts zei) hernia op en nog veel vedrietiger een CES (cauda equina syndroom oftewel een incomplete dwarsleasie).
Het bizarre hiervan is dat de ces niet werd veroorzaakt door de hernia maar door een (steriele)ontsteking aan het ruggenmerg.
Twee aandoeningen dus die na onderzoek gelijktijdig werden ontdekt.
Aan de hernia ben ik geopereerd,, de incomplete dwarsleasie is wederom wonderbaarlijk "goed" herstelt.
Van compleet verlamd vanaf mijn middel ben ik nu weer in staat om te lopen staan en fietsen. Hetzij allemaal met mate en regelmatige afwisseling.
De restverschijnselen NU hiervan zijn met name een hele zwakke rug,spasmes,blaasproblematiek (regelmatige spasmen en ik kan niet meer zelfstandig plassen maar moet catheteriseren en met regelmaat aan de botox om mijn spasmen te onderdrukken.
-Daarnaast sinds een aantal maanden heb ik te horen gekregen dat ik slijtage in mijn ruggenwervels heb. Een lichte artrose vorm.
waarschijnlijk door oa de verkeerde manier van mijn rug belasten.
Tot zover mijn lichamelijke aandoeningen.
-Nu een jaar geleden ben ik aan de hand van mijn psychische klachten,voortkomend uit mijn ziekenhuis trauma's EN voortkomend uit mijn zeer instabiele jeugd terechtgekomen bij de psych.
Na gesprekken en tests is een persoonlijkheid problematiek gebleken en gaan deze gepaard met schema's en modi's.
Kortom mijn beleving in bepaalde situaties en mijn reacties hierop corresponderen niet altijd met elkaar.
Lees: het moelijk vinden om mijn angst/vedriet uit te spreken en ipv daarvan heel boos worden op diegene die me juist lief zijn.
maar ook;veeleisendheid naar mezelf toe en te streng voor mezelf zijn en dus grenzen overschrijd.
Ik ben hiervooor inmiddels al een tijdje voor in therapie middels groepsgesprekken.
Dit levert naast inzichten ook veel verdriet op en zo nu en dan de nodige spanningen
Goed voor zover mijn rijtje klachten.
Wat nu het uwv betreft.
Een paar jaar terug ben ik voor het laatste bij de verzekering arts geweest en kort daarna ook bij een arbeidsdeskundige.
Toen kreeg ik van de verzekering arts een goedkeuring percentage van 45-55 procent op medisch vlak.
En de verwachting op nog meer verbetering.
De arbeidsdeskundige gaf min een afkeuring percentage van 80-100 procent op arbeids technisch vlak.
Met alle berkingen en alle afwisseling die bij mij noodzakelijk is is er vrijwel geen werk te vinden.
En dus krijg ik tot nu toe 80-100 procent wga loonvervolg uitkering met 70%van het laatst verdiende loon.
Na dit gesprek destijds heb ik geprobeerd om mij in te zetten op lichamelijke verbetering en ben ik naar mijn neuroloog gestapt en is er een nieuw revalidatie traject gestart.
Echter redde ik dit niet. Heen en terug reizen nam zo'n 2 uur in beslag en ook de therapie zelf was gemiddeld een uur tot anderhalf uur.
Om een lang verhaal kort te maken ben ik op aanraden van de revalidatie arts naar huis gestuurd.
Ik zou in hun ogen juist nog meer gas terug moeten nemen ipv meer willen verlangen.
Vervolgens wederom geprobeerd om op te bouwen bij de fysio dicht bij huis. Maar zodra er een stijgende lijn leek te komen in mijn kracht energie en minder vermoeid gooit mijn lijf me weer terug naar af en kan ik letterlijk een week amper lopen.
En dus lijkt het er in mijn beleving op dat ik genoeg heb aan het onderhouden van mezelf,mijn huisje in grote lijnen en in het proberen mijn sociale leven op orde te houden.
Ik heb een vriend en die werkt hele dagen. Doordeweeks probeer ik dus een boodschapje te doen, een wasje op te hangen en een prakkke te maken.
De mate waarin ik mezelf kan belasten verschild van dag en nacht per dag.
De weekenden is vriendlief degene die het huis stofzuigert en dweilt en voor de grote boodschappen met de auto.
Ja we gaan er ook wel eens op uit, ik zit zeker niet achter de geraniums.
De keren erop uit betekent wel een dag ervoor en een dag erna rust nemen.
Zo ook moeten we onderweg de nodige rust nemen en een hulpmiddel mee nemen.
Nu dus woensdag op gesprek.
wat is handig om aan te geven aan de arbeidsdeskundige?
Moet ik streven naar een iva uitkering? Of nog meer tijd vragen voor herstel (??)?
Moet ik me zorgen maken of juist niet?
Ik weet het gewoonweg echt niet!!
Brhalve dat het mij goed doet van me af te schrijven hoor ik graag van jullie!
Na enige twijfel heb ik vanmorgen besloten om een account aan te maken om mijn verhaal te doen en om jullie om advies en/of ondersteuning.
Binnenkort heb ik na 2 jaar na mijn laatste oproep een herkeurings gesprek met de arbeidsdeskundige van het uwv.
Zij zouden mij vorig jaar al opgeroepen hebben volgens afspraak na het laatste gesprek maar dit vond niet plaats en ik verwachtte dat zij daar geen noodzaak in zagen.
Al geruime tijd val ik onder de doelgroep uitkeringsgerechtigden via het uwv.
Dat ik dit toch maandelijks ontvang zonder dat ik daar trots op kan zijn heeft uiteraard voor mijzelf, ondanks geen trots wel (gegronde) redenen.
De redenen waarom ik afgekeurd ben wil ik met jullie delen om helder in kaart te brengen waar ik tegenaan loop in mijn dagelijks bestaan en zo ook mijn (toekomstige) bericht(en) te verhelderen.
:
- Nu bijna 10 jaar geleden kreeg ik op jonge leeftijd te maken met kanker. Geen goede prognose op dat moment. Mijn lyfeklieren in mjn oksel waren al "wegverkankerd" en twee tumoren in de borst waardoor amputatie en een okselkliertoilet onvermijdelijk waren.
Als ook chemo,bestraling en 5 jaar lang therapie.
De rest verschijnselen NU zijn regelmatige vermoeidheid maar nog belangrijker ernstig lymfeoedeem waarvoor ik wekelijks voor word behandeld en dit zal niet meer veranderen.
Tevens is dit linkszijdig en mijn schrijfarm.
- Nu 5 jaar geleden liep ik EN een zeer ernstige (zoals de arts zei) hernia op en nog veel vedrietiger een CES (cauda equina syndroom oftewel een incomplete dwarsleasie).
Het bizarre hiervan is dat de ces niet werd veroorzaakt door de hernia maar door een (steriele)ontsteking aan het ruggenmerg.
Twee aandoeningen dus die na onderzoek gelijktijdig werden ontdekt.
Aan de hernia ben ik geopereerd,, de incomplete dwarsleasie is wederom wonderbaarlijk "goed" herstelt.
Van compleet verlamd vanaf mijn middel ben ik nu weer in staat om te lopen staan en fietsen. Hetzij allemaal met mate en regelmatige afwisseling.
De restverschijnselen NU hiervan zijn met name een hele zwakke rug,spasmes,blaasproblematiek (regelmatige spasmen en ik kan niet meer zelfstandig plassen maar moet catheteriseren en met regelmaat aan de botox om mijn spasmen te onderdrukken.
-Daarnaast sinds een aantal maanden heb ik te horen gekregen dat ik slijtage in mijn ruggenwervels heb. Een lichte artrose vorm.
waarschijnlijk door oa de verkeerde manier van mijn rug belasten.
Tot zover mijn lichamelijke aandoeningen.
-Nu een jaar geleden ben ik aan de hand van mijn psychische klachten,voortkomend uit mijn ziekenhuis trauma's EN voortkomend uit mijn zeer instabiele jeugd terechtgekomen bij de psych.
Na gesprekken en tests is een persoonlijkheid problematiek gebleken en gaan deze gepaard met schema's en modi's.
Kortom mijn beleving in bepaalde situaties en mijn reacties hierop corresponderen niet altijd met elkaar.
Lees: het moelijk vinden om mijn angst/vedriet uit te spreken en ipv daarvan heel boos worden op diegene die me juist lief zijn.
maar ook;veeleisendheid naar mezelf toe en te streng voor mezelf zijn en dus grenzen overschrijd.
Ik ben hiervooor inmiddels al een tijdje voor in therapie middels groepsgesprekken.
Dit levert naast inzichten ook veel verdriet op en zo nu en dan de nodige spanningen
Goed voor zover mijn rijtje klachten.
Wat nu het uwv betreft.
Een paar jaar terug ben ik voor het laatste bij de verzekering arts geweest en kort daarna ook bij een arbeidsdeskundige.
Toen kreeg ik van de verzekering arts een goedkeuring percentage van 45-55 procent op medisch vlak.
En de verwachting op nog meer verbetering.
De arbeidsdeskundige gaf min een afkeuring percentage van 80-100 procent op arbeids technisch vlak.
Met alle berkingen en alle afwisseling die bij mij noodzakelijk is is er vrijwel geen werk te vinden.
En dus krijg ik tot nu toe 80-100 procent wga loonvervolg uitkering met 70%van het laatst verdiende loon.
Na dit gesprek destijds heb ik geprobeerd om mij in te zetten op lichamelijke verbetering en ben ik naar mijn neuroloog gestapt en is er een nieuw revalidatie traject gestart.
Echter redde ik dit niet. Heen en terug reizen nam zo'n 2 uur in beslag en ook de therapie zelf was gemiddeld een uur tot anderhalf uur.
Om een lang verhaal kort te maken ben ik op aanraden van de revalidatie arts naar huis gestuurd.
Ik zou in hun ogen juist nog meer gas terug moeten nemen ipv meer willen verlangen.
Vervolgens wederom geprobeerd om op te bouwen bij de fysio dicht bij huis. Maar zodra er een stijgende lijn leek te komen in mijn kracht energie en minder vermoeid gooit mijn lijf me weer terug naar af en kan ik letterlijk een week amper lopen.
En dus lijkt het er in mijn beleving op dat ik genoeg heb aan het onderhouden van mezelf,mijn huisje in grote lijnen en in het proberen mijn sociale leven op orde te houden.
Ik heb een vriend en die werkt hele dagen. Doordeweeks probeer ik dus een boodschapje te doen, een wasje op te hangen en een prakkke te maken.
De mate waarin ik mezelf kan belasten verschild van dag en nacht per dag.
De weekenden is vriendlief degene die het huis stofzuigert en dweilt en voor de grote boodschappen met de auto.
Ja we gaan er ook wel eens op uit, ik zit zeker niet achter de geraniums.
De keren erop uit betekent wel een dag ervoor en een dag erna rust nemen.
Zo ook moeten we onderweg de nodige rust nemen en een hulpmiddel mee nemen.
Nu dus woensdag op gesprek.
wat is handig om aan te geven aan de arbeidsdeskundige?
Moet ik streven naar een iva uitkering? Of nog meer tijd vragen voor herstel (??)?
Moet ik me zorgen maken of juist niet?
Ik weet het gewoonweg echt niet!!
Brhalve dat het mij goed doet van me af te schrijven hoor ik graag van jullie!
maandag 20 oktober 2014 10:44
Als iedereen aangeeft dat je gas terug moet nemen lijkt me dat een heel zinnig advies.
Dan kun je wel bezig blijven met herstel en reintegreren, maar misschien is het wel verstandiger om te accepteren dat je gewoon afgekeurd bent en om iets van je leven te maken binnen die heel beperkte mogelijkheden die je hebt.
Ik zou zeggen: tijd voor acceptatie.
Dan kun je wel bezig blijven met herstel en reintegreren, maar misschien is het wel verstandiger om te accepteren dat je gewoon afgekeurd bent en om iets van je leven te maken binnen die heel beperkte mogelijkheden die je hebt.
Ik zou zeggen: tijd voor acceptatie.
maandag 20 oktober 2014 10:47
Ik weet niet zo goed hoe je zou kunnen 'streven' naar een IVA uitkering?
Het is rot genoeg wat je allemaal hebt, probeer het gewoon allemaal te vertellen en niet te overdrijven, daar prikken ze wel doorheen met allerlei vragen.
Wat zou kunnen helpen is als je van een paar dagen een logboek bijhoudt. Je schrijft elk half uur op wat je doet en hoeveel energie dat kost. Kies zowel een goede als een slechte dag.
Schrijf ook per dag een algemeen verhaaltje of de inspanning/ontspanning verhouding die dag goed was of dat het bijv te zwaar was.
Als het niet verstandig is om verder te gaan met reïntegratie zal de AD dat ook zeggen. Reïntegratie kost namelijk geld en ( ik bedoel dit niet lullig) dat geven ze niet uit als het geen zin heeft
Het is rot genoeg wat je allemaal hebt, probeer het gewoon allemaal te vertellen en niet te overdrijven, daar prikken ze wel doorheen met allerlei vragen.
Wat zou kunnen helpen is als je van een paar dagen een logboek bijhoudt. Je schrijft elk half uur op wat je doet en hoeveel energie dat kost. Kies zowel een goede als een slechte dag.
Schrijf ook per dag een algemeen verhaaltje of de inspanning/ontspanning verhouding die dag goed was of dat het bijv te zwaar was.
Als het niet verstandig is om verder te gaan met reïntegratie zal de AD dat ook zeggen. Reïntegratie kost namelijk geld en ( ik bedoel dit niet lullig) dat geven ze niet uit als het geen zin heeft
maandag 20 oktober 2014 10:57
Ik begrijp dat je alleen naar de arbeidsdeskundige moet en niet naar de verzekeringsarts?
Dan zal de arbeidsdeskundige uit moeten gaan van de laatste FML (functionele mogelijkheden lijst) zoals die opgesteld is door de arts. Verbeteringen of verslechteringen in de belastbaarheid kan alleen de arts vaststellen en ook de vraag of er in de toekomst verbetering mogelijk is (dus het verschil tussen IVA of 100% WGA) is een vraag die alleen de arts kan beantwoorden. Het medische verhaal dat je hier doet is ook meer relevant voor de verzekeringsarts dan voor de arbeidsdeskundige (wat niet weg neemt dat ze er zeker geïnteresseerd in zal zijn).
De arbeidsdeskundige is er om de functies te zoeken bij jouw vastgestelde belastbaarheid en aan de hand daarvan te bepalen wat je mate van arbeidsongeschiktheid is. Weet je of daar het gesprek over zal gaan? Want een arbeidsdeskundige kan ook gewoon betrokken zijn bij de re-integratie en mogelijkheden, dus bijna als een soort werkcoach. En misschien wil ze daarom wel een gesprek met je en heeft het niet te maken met een herkeuring.
De IVA of de WGA maakt wel degelijk verschil. Bij de IVA ontvang je een hogere uitkering, nml 75 ipv 70% en zullen er geen herkeuringen meer zijn.
De WGA wordt financieel tricky als je in een ander percentage dan 80-100% valt. Dan heb je nml gedeeltelijke arbeidsmogelijkheden en wordt er ook van je verwacht dat je daadwerkelijk gaat werken. Voor de vervolguitkering geldt dan dat je alleen als je de helft of meer van je restverdiencapaciteit verdient je een aanvulling tot 70% van je laatste loon krijgt. Werk je niet/ kun je geen werk vinden dan is de uitkering slechts 70% van het minimumloon (dat is bijstandsniveau maar anders dan de bijstand krijg je het ook als je partner inkomen heeft en geldt er geen vermogenstoets).
Dan zal de arbeidsdeskundige uit moeten gaan van de laatste FML (functionele mogelijkheden lijst) zoals die opgesteld is door de arts. Verbeteringen of verslechteringen in de belastbaarheid kan alleen de arts vaststellen en ook de vraag of er in de toekomst verbetering mogelijk is (dus het verschil tussen IVA of 100% WGA) is een vraag die alleen de arts kan beantwoorden. Het medische verhaal dat je hier doet is ook meer relevant voor de verzekeringsarts dan voor de arbeidsdeskundige (wat niet weg neemt dat ze er zeker geïnteresseerd in zal zijn).
De arbeidsdeskundige is er om de functies te zoeken bij jouw vastgestelde belastbaarheid en aan de hand daarvan te bepalen wat je mate van arbeidsongeschiktheid is. Weet je of daar het gesprek over zal gaan? Want een arbeidsdeskundige kan ook gewoon betrokken zijn bij de re-integratie en mogelijkheden, dus bijna als een soort werkcoach. En misschien wil ze daarom wel een gesprek met je en heeft het niet te maken met een herkeuring.
De IVA of de WGA maakt wel degelijk verschil. Bij de IVA ontvang je een hogere uitkering, nml 75 ipv 70% en zullen er geen herkeuringen meer zijn.
De WGA wordt financieel tricky als je in een ander percentage dan 80-100% valt. Dan heb je nml gedeeltelijke arbeidsmogelijkheden en wordt er ook van je verwacht dat je daadwerkelijk gaat werken. Voor de vervolguitkering geldt dan dat je alleen als je de helft of meer van je restverdiencapaciteit verdient je een aanvulling tot 70% van je laatste loon krijgt. Werk je niet/ kun je geen werk vinden dan is de uitkering slechts 70% van het minimumloon (dat is bijstandsniveau maar anders dan de bijstand krijg je het ook als je partner inkomen heeft en geldt er geen vermogenstoets).
maandag 20 oktober 2014 10:59
quote:bootje_op_de_golven schreef op 20 oktober 2014 @ 10:57:
Nou ja Lucky, ga je schamen. Ze beschrijft toch precies welke restklachten ze heeft?
En wat is de relevantie als er een revalidatiearts is die zegt dat revalideren te hoog gegrepen is?Ik schaam me helemaal nergens voor. Volgens mij lees je mij verkeerd. Ik stel oprechte vragen.
Nou ja Lucky, ga je schamen. Ze beschrijft toch precies welke restklachten ze heeft?
En wat is de relevantie als er een revalidatiearts is die zegt dat revalideren te hoog gegrepen is?Ik schaam me helemaal nergens voor. Volgens mij lees je mij verkeerd. Ik stel oprechte vragen.
maandag 20 oktober 2014 11:02
quote:bootje_op_de_golven schreef op 20 oktober 2014 @ 10:44:
Als iedereen aangeeft dat je gas terug moet nemen lijkt me dat een heel zinnig advies.
Dan kun je wel bezig blijven met herstel en reintegreren, maar misschien is het wel verstandiger om te accepteren dat je gewoon afgekeurd bent en om iets van je leven te maken binnen die heel beperkte mogelijkheden die je hebt.
Ik zou zeggen: tijd voor acceptatie.Mee eens.
Als iedereen aangeeft dat je gas terug moet nemen lijkt me dat een heel zinnig advies.
Dan kun je wel bezig blijven met herstel en reintegreren, maar misschien is het wel verstandiger om te accepteren dat je gewoon afgekeurd bent en om iets van je leven te maken binnen die heel beperkte mogelijkheden die je hebt.
Ik zou zeggen: tijd voor acceptatie.Mee eens.
maandag 20 oktober 2014 11:11
Ik vind het niet zo verstandig om je medische doopzeel op internet te zetten en ik raad je aan om het grotendeels weg te halen.
Maak je niet te veel zorgen, ook wanneer je gedeeltelijk weer iets zou kunnen dan kent de 80-100 situatie in de regel een uitloop van 2 jaar. Dus wanneer je nu 50% zou worden dan heb je nog 2 jaar de kans om te reintegeren met behoud van je huidige uitkering. Bij die 50% hoort een restverdiencapaciteit, wanneer je de daarvan de helft + 1 waar maakt houd je recht op een uitkering van 70% van je laatst verdiende loon naast je dienstverband.
Daarbij kan het best zo zijn dat de 80-100 in stand blijft.
Maak je niet te veel zorgen, ook wanneer je gedeeltelijk weer iets zou kunnen dan kent de 80-100 situatie in de regel een uitloop van 2 jaar. Dus wanneer je nu 50% zou worden dan heb je nog 2 jaar de kans om te reintegeren met behoud van je huidige uitkering. Bij die 50% hoort een restverdiencapaciteit, wanneer je de daarvan de helft + 1 waar maakt houd je recht op een uitkering van 70% van je laatst verdiende loon naast je dienstverband.
Daarbij kan het best zo zijn dat de 80-100 in stand blijft.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 20 oktober 2014 11:35
Het moeilijke van cauda equina syndroom is, dat voor iedereen de restverschijnselen anders zijn, en dat iedereen er anders mee omgaat. De ene persoon met CES zal dus meer kunnen dan de andere persoon met CES. Het is zaak dat de AD zich goed inleest wat betreft cauda laesies. Goede info is te vinden bij de dwarslaesie organisatie nederland, aan elkaar, met www er voor en nl er achter, onder het kopje caudalaesies.
TO: je mag me PB'en als je vragen hebt mbt ces, ben helaas ervaringsdeskundige!
TO: je mag me PB'en als je vragen hebt mbt ces, ben helaas ervaringsdeskundige!
dinsdag 21 oktober 2014 07:52
Goedemorgen dames, als eerste wil ik jullie bedanken voor de genomen moeite om te reageren op mijn topic.
Nadat ik gisteren het hele verhaal had getypt was het de max voor mijn oedeem arm en ben ik de rest vd dag niet meer in staat geweest om een bericht te schrijven.
Nu voel ik me redelijk en wil ik graag reageren..
# bootje op de golven, fijn dat je zo reageert, toen ik gisteren je bericht las werd ik er wat emotioneel van. Want het was wel de gevoelige snaar.. niet dat ik zo'n emotionele tuttebol ben, kan zelfs enorm nuchter zijn. Maar in deze wens ik zo graag acceptatie en dat vind ik niet gemakkelijk.
Dat maakt het gesprek ook zo spannend.. ik wil alleen maar eerlijk zijn naar het uwv,en vooral aangeven dat ik "zo graag" wil accepteren dat het niet meer lukt. Maar in hoeverre kan ik daarin verduidelijken? Het is tenslotte maar een moment opname..
#Dropdrop ik weet niet goed hoe ik dat moet uitleggen,dat "streven"naar een iva. Dat is natuurlijk eigenlijk helemaal geen streven. Misschien meer een berusting?
Goed idee om op papier te zetten hoe ik me van moment op moment voel en dat op papier te zetten. Vandaag ga ik proberen een en ander in kaart te brengen op papier. Over het algemeen herken ik wel waar het goed gaat en waar ik tegen aan loop..
Nogmaals dank voor je tip.
#lucky82 ik vind dat ik een aardige opsomming heb gemaakt van mijn klachten patroon.
#hiltje, dankjewel voor je uitgebreide uitleg. Om op je vraag in te gaan; inderdaad moet ik naar de arbeidsdeskundige en njet naar de verzekeringsarts.
Zoals het er de laatste keer aan toe ging is dat de verzekering arts functiemogelijkheden zien, maar de arbeidsdeskundige daar geen passende functies bij kan vinden gezien de noodzakelijke grote afwisseling en aanpassingen.
Je vertelde dat er naar de laatste fml gekeken wordt. Zal het nu dan mogelijk zijn om daarin aan te geven dat daarin verschuivingen zijn?
Wat je uitleg betreft omtrent de financiële regelingen, daar was ik van op de hoogte inderdaad.
#liara, dankjewel.
#viva-amber ook jij bedankt voor deze heldere uitleg. Fijn dat je hierop wilde reageren plus de nodige uitleg.
ik heb de topic enigzins aangepast!
#Carenza, als eerste wat heftig dat je ervaringsdeskundige bent met ces
( vreselijk..
mag ik zo vrij zijn om te vragen hoe het bij jou is ontstaan?
en hoe gaat het nu met je? Zodra ik de energie er voor heb zal ik je xeker een keer pb'en met wat gerichtere vragen..
Ik had dus "zomaar ineens"die ontsteking en kon me niet voorstellen dat dat zomaar kan gebeuren.
Vooral in het begin, nadat ik weer voorzichtig leerde lopen, stond ik doodsangsten uit als ik een groot kruispunt moest oversteken.. ik kon in mijn beleving weer zomaar onderuit zakken..
Nog steeds heb ik moeite om mijn lichaam te vertrouwen,het heeft me te vaak in de steek gelaten.
gelukkig herken ik klachten nu wel beter en sneller.
Verder is ces inderdaad nog erg onbekend. Veel mensen denken dat je het over een of andere tropische bestemming hebt als je het benoemd.
Er zijn inderdaad wel een aantal websites waar gerichte informatie te vinden is.
Ook is daar inderdaad te lezen hoe de klachten van iemand zijn.
wat ik zelf vooral bemerk is dat het zo kan schommelen.
Herken jij dat trouwens?
In spasmen,in pijn etc.. zo kan ik dusdanige blaasspasmen hebben dat ik alleen maar als een zielig vogeltje met een kruik op de bank zit en mijn grootste vriend de toilet is,en soms moet ik mezelf herinneren dat mijn blaas geledigd moet worden.
In het begin op en neer naar de huisarts,maar nee geen blaas ontsteking.
Inmiddels heb ik een goede uroloog die het mij haarfijn heeft uitgelegd.
maar ook de artsen weten nog niet genoeg over het zenuwen stelsel..wie weet in de toekomst!!
Goed, het is voor nu weer even genoeg geweest..
Ik ga mezelf overeind halen voor een kop thee!
Wens jullie een fijne dag!
Nadat ik gisteren het hele verhaal had getypt was het de max voor mijn oedeem arm en ben ik de rest vd dag niet meer in staat geweest om een bericht te schrijven.
Nu voel ik me redelijk en wil ik graag reageren..
# bootje op de golven, fijn dat je zo reageert, toen ik gisteren je bericht las werd ik er wat emotioneel van. Want het was wel de gevoelige snaar.. niet dat ik zo'n emotionele tuttebol ben, kan zelfs enorm nuchter zijn. Maar in deze wens ik zo graag acceptatie en dat vind ik niet gemakkelijk.
Dat maakt het gesprek ook zo spannend.. ik wil alleen maar eerlijk zijn naar het uwv,en vooral aangeven dat ik "zo graag" wil accepteren dat het niet meer lukt. Maar in hoeverre kan ik daarin verduidelijken? Het is tenslotte maar een moment opname..
#Dropdrop ik weet niet goed hoe ik dat moet uitleggen,dat "streven"naar een iva. Dat is natuurlijk eigenlijk helemaal geen streven. Misschien meer een berusting?
Goed idee om op papier te zetten hoe ik me van moment op moment voel en dat op papier te zetten. Vandaag ga ik proberen een en ander in kaart te brengen op papier. Over het algemeen herken ik wel waar het goed gaat en waar ik tegen aan loop..
Nogmaals dank voor je tip.
#lucky82 ik vind dat ik een aardige opsomming heb gemaakt van mijn klachten patroon.
#hiltje, dankjewel voor je uitgebreide uitleg. Om op je vraag in te gaan; inderdaad moet ik naar de arbeidsdeskundige en njet naar de verzekeringsarts.
Zoals het er de laatste keer aan toe ging is dat de verzekering arts functiemogelijkheden zien, maar de arbeidsdeskundige daar geen passende functies bij kan vinden gezien de noodzakelijke grote afwisseling en aanpassingen.
Je vertelde dat er naar de laatste fml gekeken wordt. Zal het nu dan mogelijk zijn om daarin aan te geven dat daarin verschuivingen zijn?
Wat je uitleg betreft omtrent de financiële regelingen, daar was ik van op de hoogte inderdaad.
#liara, dankjewel.
#viva-amber ook jij bedankt voor deze heldere uitleg. Fijn dat je hierop wilde reageren plus de nodige uitleg.
ik heb de topic enigzins aangepast!
#Carenza, als eerste wat heftig dat je ervaringsdeskundige bent met ces
( vreselijk..mag ik zo vrij zijn om te vragen hoe het bij jou is ontstaan?
en hoe gaat het nu met je? Zodra ik de energie er voor heb zal ik je xeker een keer pb'en met wat gerichtere vragen..
Ik had dus "zomaar ineens"die ontsteking en kon me niet voorstellen dat dat zomaar kan gebeuren.
Vooral in het begin, nadat ik weer voorzichtig leerde lopen, stond ik doodsangsten uit als ik een groot kruispunt moest oversteken.. ik kon in mijn beleving weer zomaar onderuit zakken..
Nog steeds heb ik moeite om mijn lichaam te vertrouwen,het heeft me te vaak in de steek gelaten.
gelukkig herken ik klachten nu wel beter en sneller.
Verder is ces inderdaad nog erg onbekend. Veel mensen denken dat je het over een of andere tropische bestemming hebt als je het benoemd.
Er zijn inderdaad wel een aantal websites waar gerichte informatie te vinden is.
Ook is daar inderdaad te lezen hoe de klachten van iemand zijn.
wat ik zelf vooral bemerk is dat het zo kan schommelen.
Herken jij dat trouwens?
In spasmen,in pijn etc.. zo kan ik dusdanige blaasspasmen hebben dat ik alleen maar als een zielig vogeltje met een kruik op de bank zit en mijn grootste vriend de toilet is,en soms moet ik mezelf herinneren dat mijn blaas geledigd moet worden.
In het begin op en neer naar de huisarts,maar nee geen blaas ontsteking.
Inmiddels heb ik een goede uroloog die het mij haarfijn heeft uitgelegd.
maar ook de artsen weten nog niet genoeg over het zenuwen stelsel..wie weet in de toekomst!!
Goed, het is voor nu weer even genoeg geweest..
Ik ga mezelf overeind halen voor een kop thee!
Wens jullie een fijne dag!
dinsdag 21 oktober 2014 08:04
Myma,
het grote verschil in benadering tussen mensen met klachten/ beperkingen en verzekeringsartsen/ arbeidsdeskundigen is dat de eerste groep veelal gefocussed is op onmogelijkheden en dat de tweede groep uitsluitend gefocussed is op mogelijkheden.
Ik adviseer jou om in het gesprek dicht bij jezelf en de waarheid te blijven.
Zaken aandikken, versterken of opblazen is geenszins een optie. Daar prikt men doorheen, sterker nog....daar is men allergisch voor.
Zo te lezen is er een en ander aan de hand en laat de waarheid daarover zijn werk doen,
Succes.
het grote verschil in benadering tussen mensen met klachten/ beperkingen en verzekeringsartsen/ arbeidsdeskundigen is dat de eerste groep veelal gefocussed is op onmogelijkheden en dat de tweede groep uitsluitend gefocussed is op mogelijkheden.
Ik adviseer jou om in het gesprek dicht bij jezelf en de waarheid te blijven.
Zaken aandikken, versterken of opblazen is geenszins een optie. Daar prikt men doorheen, sterker nog....daar is men allergisch voor.
Zo te lezen is er een en ander aan de hand en laat de waarheid daarover zijn werk doen,
Succes.
dinsdag 21 oktober 2014 08:16
#troelalaatje, dankjewel voor je bericht. Ik begrijp heel erg goed wat je zegt..inderdaad moet je niet in de slachtoffer rol kruipen..
mensen die zichzelf ontzettend zielig vinden bezorgen mij ook de kriebels hoor..die zouden eens een dagje in bepaalde ziekenhuizen een bezoekje brengen,dan relativeren ze misschien wel.
om nog maar te zwijgen over mensen die hun gescheurde nagel als grootste leed zien ...(sorry dames niks persoonlijks hoor!!)
Maar goed dat is een andere discussie!
Wat eerlijk zijn betreft..ja dat wil ik zeker doen.. wat wel een eigenschap van mij is,is dat ik juist moeite heb om mjjn beperkingen/grenzen aan te geven. Waardoor ik mezelf dus tekort doe.
En in zoverre vind ik het lastig. In mijn beleving ben ik een "aansteller" als ik eerlijk ben. Ik schaam me ook enorm in mijn tekortkomingen.
Mijn gezonde verstand weet wel beter,maar mn gevoel daarin dat vind ik lastig..
Ik moet dus een balans zien te vinden in eerlijk naar het uwv, en bij mezelf blijven!
mensen die zichzelf ontzettend zielig vinden bezorgen mij ook de kriebels hoor..die zouden eens een dagje in bepaalde ziekenhuizen een bezoekje brengen,dan relativeren ze misschien wel.
om nog maar te zwijgen over mensen die hun gescheurde nagel als grootste leed zien ...(sorry dames niks persoonlijks hoor!!)
Maar goed dat is een andere discussie!
Wat eerlijk zijn betreft..ja dat wil ik zeker doen.. wat wel een eigenschap van mij is,is dat ik juist moeite heb om mjjn beperkingen/grenzen aan te geven. Waardoor ik mezelf dus tekort doe.
En in zoverre vind ik het lastig. In mijn beleving ben ik een "aansteller" als ik eerlijk ben. Ik schaam me ook enorm in mijn tekortkomingen.
Mijn gezonde verstand weet wel beter,maar mn gevoel daarin dat vind ik lastig..
Ik moet dus een balans zien te vinden in eerlijk naar het uwv, en bij mezelf blijven!
dinsdag 21 oktober 2014 08:40
quote:viva-amber schreef op 20 oktober 2014 @ 11:11:
Ik vind het niet zo verstandig om je medische doopzeel op internet te zetten en ik raad je aan om het grotendeels weg te halen.
Maak je niet te veel zorgen, ook wanneer je gedeeltelijk weer iets zou kunnen dan kent de 80-100 situatie in de regel een uitloop van 2 jaar. Dus wanneer je nu 50% zou worden dan heb je nog 2 jaar de kans om te reintegeren met behoud van je huidige uitkering. Bij die 50% hoort een restverdiencapaciteit, wanneer je de daarvan de helft + 1 waar maakt houd je recht op een uitkering van 70% van je laatst verdiende loon naast je dienstverband.
Daarbij kan het best zo zijn dat de 80-100 in stand blijft.De omzetting van een 80-100% situatie heeft een re-integratie verloop naar 50% met behoud van huidige uitkering van twee jaar???? Waar haal je dat vandaan, nooit van gehoord.
Ik vind het niet zo verstandig om je medische doopzeel op internet te zetten en ik raad je aan om het grotendeels weg te halen.
Maak je niet te veel zorgen, ook wanneer je gedeeltelijk weer iets zou kunnen dan kent de 80-100 situatie in de regel een uitloop van 2 jaar. Dus wanneer je nu 50% zou worden dan heb je nog 2 jaar de kans om te reintegeren met behoud van je huidige uitkering. Bij die 50% hoort een restverdiencapaciteit, wanneer je de daarvan de helft + 1 waar maakt houd je recht op een uitkering van 70% van je laatst verdiende loon naast je dienstverband.
Daarbij kan het best zo zijn dat de 80-100 in stand blijft.De omzetting van een 80-100% situatie heeft een re-integratie verloop naar 50% met behoud van huidige uitkering van twee jaar???? Waar haal je dat vandaan, nooit van gehoord.
dinsdag 21 oktober 2014 08:47
@ Myma, wanneer je de PB functie aanzet, kan ik je privé antwoorden, ik hou er niet zo van om mijn hele medische shit zo neer te zetten. Naast je ava: mijn voorkeuren, even aanvinken en het is geregeld.
C.E.S. klinkt inderdaad exotisch. Soms is het lastig bij online opzoekingen, dan denk je "dit wist ik nog niet" en dan blijkt het over honden of paarden te gaan
C.E.S. klinkt inderdaad exotisch. Soms is het lastig bij online opzoekingen, dan denk je "dit wist ik nog niet" en dan blijkt het over honden of paarden te gaan
dinsdag 21 oktober 2014 09:00
Ik ben tijdelijk afgekeurd, volgend jaar een herkeuring, ik ben bezig met herstel en acceptatie dat ik gewoon beperkingen heb.
En aan het nadenken wat ik nog wel kan zodat ik uiteindelijk hopelijk mee kan bepalen wat ik nog wel kan doen.
Ik snap dat je restklachten hebt maar tegenwoordig word je alleen maar iva afgekeurd als je bent opgenomen geweest in een inrichting de laatste paar jaar en aantoonbaar ( dus een diagnose en toekomstverwachting van psychiater) niet meer mee kan doen, een halfzijdige verlamming, schizofrenie enz.
Daarom heb ik liever zelf de regie in handen en kijk ik liever zelf wat ik zou kunnen doen en voor hoelang.
Ik begrijp dat je naar de AD moet, dan heeft de keuringsarts dus al naar je gekeken, daar moet je altijd eerst langs? Wat heeft aangegeven?
En aan het nadenken wat ik nog wel kan zodat ik uiteindelijk hopelijk mee kan bepalen wat ik nog wel kan doen.
Ik snap dat je restklachten hebt maar tegenwoordig word je alleen maar iva afgekeurd als je bent opgenomen geweest in een inrichting de laatste paar jaar en aantoonbaar ( dus een diagnose en toekomstverwachting van psychiater) niet meer mee kan doen, een halfzijdige verlamming, schizofrenie enz.
Daarom heb ik liever zelf de regie in handen en kijk ik liever zelf wat ik zou kunnen doen en voor hoelang.
Ik begrijp dat je naar de AD moet, dan heeft de keuringsarts dus al naar je gekeken, daar moet je altijd eerst langs? Wat heeft aangegeven?
dinsdag 21 oktober 2014 09:13
#Annapalona, bedankt voor je beticht. Inmiddels alweer een fkinke knoop in mn arm dus voor nu ben je even de laatste op wie ik reageer..
als eerste,ontzettend naar dat je ook de nodige beperkingen hebt en zodoende (tijdelijk) bent afgekeurd. En goed van je om naar je WEL mogelijkheden te kijken.
Ik weet dat mensen niet meer "zomaar" worden afgekeurd.
Doordat er (in het verleden) zo veel makkelijker mee om werd gegaan maakt het nu dat de goede onder de kwaje moeten lijden..
Zelf heb ik ook naar mijn mogelijkheden gekeken en ben hier ook mee bezig geweest.
het punt is dat ik in mijn lijst beperkingen nog wel dingen kan, ik eet nog niet via een slangetje en lig ook niet verward of kwijlend in bed.
Maar er moeten WEL werkmogelijkheden zijn in die lijst beperkingen en mogelijkheden.
En daar is het tot nu toe altijd op vastgelopen. Een percentage van mogelijkheden maar geen functie die zich daarvoor leent.
Op je laatste stukje betreft.. nee ik ben pasgeleden NIET meer bij de verzekering arts geweest. Dat is al 2 jaar geleden.
als eerste,ontzettend naar dat je ook de nodige beperkingen hebt en zodoende (tijdelijk) bent afgekeurd. En goed van je om naar je WEL mogelijkheden te kijken.
Ik weet dat mensen niet meer "zomaar" worden afgekeurd.
Doordat er (in het verleden) zo veel makkelijker mee om werd gegaan maakt het nu dat de goede onder de kwaje moeten lijden..
Zelf heb ik ook naar mijn mogelijkheden gekeken en ben hier ook mee bezig geweest.
het punt is dat ik in mijn lijst beperkingen nog wel dingen kan, ik eet nog niet via een slangetje en lig ook niet verward of kwijlend in bed.
Maar er moeten WEL werkmogelijkheden zijn in die lijst beperkingen en mogelijkheden.
En daar is het tot nu toe altijd op vastgelopen. Een percentage van mogelijkheden maar geen functie die zich daarvoor leent.
Op je laatste stukje betreft.. nee ik ben pasgeleden NIET meer bij de verzekering arts geweest. Dat is al 2 jaar geleden.
dinsdag 21 oktober 2014 09:24
quote:myma2014 schreef op 21 oktober 2014 @ 09:13:
#Annapalona, bedankt voor je beticht. Inmiddels alweer een fkinke knoop in mn arm dus voor nu ben je even de laatste op wie ik reageer..
als eerste,ontzettend naar dat je ook de nodige beperkingen hebt en zodoende (tijdelijk) bent afgekeurd. En goed van je om naar je WEL mogelijkheden te kijken.
Ik weet dat mensen niet meer "zomaar" worden afgekeurd.
Doordat er (in het verleden) zo veel makkelijker mee om werd gegaan maakt het nu dat de goede onder de kwaje moeten lijden..
Zelf heb ik ook naar mijn mogelijkheden gekeken en ben hier ook mee bezig geweest.
het punt is dat ik in mijn lijst beperkingen nog wel dingen kan, ik eet nog niet via een slangetje en lig ook niet verward of kwijlend in bed.
Maar er moeten WEL werkmogelijkheden zijn in die lijst beperkingen en mogelijkheden.
En daar is het tot nu toe altijd op vastgelopen. Een percentage van mogelijkheden maar geen functie die zich daarvoor leent.
Op je laatste stukje betreft.. nee ik ben pasgeleden NIET meer bij de verzekering arts geweest. Dat is al 2 jaar geleden.
Ik zou iemand meenemen en geef inderdaad goed aan wat er mis is, hou een tijdje je dagen bij, waar last van en hoe erg.
Hoe je dagen er uit zien op een 'goede' dag en hoe op de slechte.
Succes en meer dan goed aangeven en goed voorbereid heen gaan kan je niet doen. Je kan ook nog altijd in bezwaar mochten ze met functies komen die je dus niet kan uitvoeren of als percentage belastbaarheid niet klopt. Dit moet je dus wel kunnen onderbouwen, dus als er artsen zijn bij wie ze info mogen opvragen doorgeven aan uwv ect.
Geniet van je kopje thee!
#Annapalona, bedankt voor je beticht. Inmiddels alweer een fkinke knoop in mn arm dus voor nu ben je even de laatste op wie ik reageer..
als eerste,ontzettend naar dat je ook de nodige beperkingen hebt en zodoende (tijdelijk) bent afgekeurd. En goed van je om naar je WEL mogelijkheden te kijken.
Ik weet dat mensen niet meer "zomaar" worden afgekeurd.
Doordat er (in het verleden) zo veel makkelijker mee om werd gegaan maakt het nu dat de goede onder de kwaje moeten lijden..
Zelf heb ik ook naar mijn mogelijkheden gekeken en ben hier ook mee bezig geweest.
het punt is dat ik in mijn lijst beperkingen nog wel dingen kan, ik eet nog niet via een slangetje en lig ook niet verward of kwijlend in bed.
Maar er moeten WEL werkmogelijkheden zijn in die lijst beperkingen en mogelijkheden.
En daar is het tot nu toe altijd op vastgelopen. Een percentage van mogelijkheden maar geen functie die zich daarvoor leent.
Op je laatste stukje betreft.. nee ik ben pasgeleden NIET meer bij de verzekering arts geweest. Dat is al 2 jaar geleden.
Ik zou iemand meenemen en geef inderdaad goed aan wat er mis is, hou een tijdje je dagen bij, waar last van en hoe erg.
Hoe je dagen er uit zien op een 'goede' dag en hoe op de slechte.
Succes en meer dan goed aangeven en goed voorbereid heen gaan kan je niet doen. Je kan ook nog altijd in bezwaar mochten ze met functies komen die je dus niet kan uitvoeren of als percentage belastbaarheid niet klopt. Dit moet je dus wel kunnen onderbouwen, dus als er artsen zijn bij wie ze info mogen opvragen doorgeven aan uwv ect.
Geniet van je kopje thee!
