Gezondheid
alle pijlers
Jonge, hoogopgeleide meiden < 30 jaar met een burnout
maandag 5 september 2011 11:56
Mij valt op dat in mijn omgeving ontzettend veel jonge, hoogopgeleide meiden een burnout krijgen. Vaak al bij hun eerste baan! Ik heb het niet over een beetje ziek zijn, maar meiden die totaal overprikkeld zijn en het helemaal niet meer zien zitten. Hoe kan dit? Ja de druk is hoog, maar had men dat vroeger niet dan? Waarom kan onze generatie zo slecht omgaan met druk?
Zelf heb ik al een burnout gehad op mijn 21e.
Ik denk dat het te maken heeft met de manier van werken. Er wordt minder leiding gegeven, er wordt zelfredzaamheid verwacht. Dit vraagt veel van onze discipline en meiden met een beetje ambitie vinden al snel dat ze het nooit goed genoeg doen.
Misschien heeft het ook te maken met het gemis aan religie. We hebben geen kader meer waarbinnen we 'moeten' leven, en moeten alles zelf uitvinden. Of misschien is het de eeuwige keuzestress: teveel keuzes, constant de vraag: wil ik dit wel écht? Is dit het nu voor mij?
Ik plaats dit bericht om eens te polsen of anderen dit ook ervaren, pure interesse.
Zelf heb ik al een burnout gehad op mijn 21e.
Ik denk dat het te maken heeft met de manier van werken. Er wordt minder leiding gegeven, er wordt zelfredzaamheid verwacht. Dit vraagt veel van onze discipline en meiden met een beetje ambitie vinden al snel dat ze het nooit goed genoeg doen.
Misschien heeft het ook te maken met het gemis aan religie. We hebben geen kader meer waarbinnen we 'moeten' leven, en moeten alles zelf uitvinden. Of misschien is het de eeuwige keuzestress: teveel keuzes, constant de vraag: wil ik dit wel écht? Is dit het nu voor mij?
Ik plaats dit bericht om eens te polsen of anderen dit ook ervaren, pure interesse.
maandag 5 september 2011 12:13
Ik ben tijdens mijn studie al gecrasht. Maar ik had er dan ook een baan naast.
Ik denk dat veel jonge mensen niet meer zo realistisch zijn wat betreft hun grenzen. Zie het veel bij mensen om me heen.
Altijd bezig, als je moe bent gewoon ff doorzetten, bakje koffie, beetje energiedrink. Alle vrije tijd vol plannen want alles is zo leuk.
En daarnaast continu bezig 'moeten' zijn met telefoon, hyves, facebook, twitter.
Op drukke werkdagen vond ik mijn ontspanning/afleiding op een forum (ander forum dan dit) Met de kennis van nu vind ik het raar dat ik dat als ontspanning kon zien tussen twee drukke taken door. Want er werd flink veel gepost en gediscussieerd.
Nee ik denk dat men vroeger een ander soort druk had. Er moest wel veel gebeuren op een dag, maar men had niet de hele dag zoveel prikkels.
En er was nog geen 24 uurs economie, je kon s avonds of op zondag echt niet winkelen bijvoorbeeld
Ik denk dat veel jonge mensen niet meer zo realistisch zijn wat betreft hun grenzen. Zie het veel bij mensen om me heen.
Altijd bezig, als je moe bent gewoon ff doorzetten, bakje koffie, beetje energiedrink. Alle vrije tijd vol plannen want alles is zo leuk.
En daarnaast continu bezig 'moeten' zijn met telefoon, hyves, facebook, twitter.
Op drukke werkdagen vond ik mijn ontspanning/afleiding op een forum (ander forum dan dit) Met de kennis van nu vind ik het raar dat ik dat als ontspanning kon zien tussen twee drukke taken door. Want er werd flink veel gepost en gediscussieerd.
Nee ik denk dat men vroeger een ander soort druk had. Er moest wel veel gebeuren op een dag, maar men had niet de hele dag zoveel prikkels.
En er was nog geen 24 uurs economie, je kon s avonds of op zondag echt niet winkelen bijvoorbeeld
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 5 september 2011 12:14
Ik ben sinds juli ook geslaagd voor mijn diploma (hbo) en nog altijd geen baan helaas. Dus hoe het is om een baan te baan kan ik nog niet zeggen..
Maar ik kan het me ergens best voorstellen dat je overprikkeld raakt. Als ik terug denk aan mijn opleiding, heb ik maar weinig praktijkervaring gehad (een snuffelstage in het eerst ejaar en 1 jaar stage in het derde jaar van de opleiding.) Dus als je dan een baan krijgt met verantwoordelijkheden en dergelijke.. ja dan kan ik me voorstellen dat dat overprikkelend en vermoeiend is. Zelf zie ik daar ook een beetje tegenop. Ik wil het dan zo goed mogelijk doen, maar je 'mag geen fouten maken' in mijn ogen.
Maar ik kan het me ergens best voorstellen dat je overprikkeld raakt. Als ik terug denk aan mijn opleiding, heb ik maar weinig praktijkervaring gehad (een snuffelstage in het eerst ejaar en 1 jaar stage in het derde jaar van de opleiding.) Dus als je dan een baan krijgt met verantwoordelijkheden en dergelijke.. ja dan kan ik me voorstellen dat dat overprikkelend en vermoeiend is. Zelf zie ik daar ook een beetje tegenop. Ik wil het dan zo goed mogelijk doen, maar je 'mag geen fouten maken' in mijn ogen.
maandag 5 september 2011 12:19
Zal ik dan maar de eerste zijn die opwerpt dat jullie generatie misschien een klein beetje te veel beschermd en op een voetstuk geplaatst is? Als je door je opvoeding het gevoel gekregen heb dat je héél speciaal bent en héél veel kunt, dan kan de rauwe werkelijkheid weleens tegenvallen als je plots op eigen benen moet staan.
*oma-modus uit*
*oma-modus uit*
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
maandag 5 september 2011 12:21
quote:Moonlight82 schreef op 05 september 2011 @ 12:14:
(tjee wat een hak op de tak verhaal, sorry)Nee, ik vind het juist een heel duidelijk verhaal en ik denk dat je zéker een aantal oorzaken benoemt voor dat opgebrand raken. Niet alleen voor de jonge generatie trouwens, ook niet meer zo piepjonge mensen zie ik instorten door zelfoverschatting plus gebrek aan échte rust.
(tjee wat een hak op de tak verhaal, sorry)Nee, ik vind het juist een heel duidelijk verhaal en ik denk dat je zéker een aantal oorzaken benoemt voor dat opgebrand raken. Niet alleen voor de jonge generatie trouwens, ook niet meer zo piepjonge mensen zie ik instorten door zelfoverschatting plus gebrek aan échte rust.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
maandag 5 september 2011 12:22
quote:anneseew schreef op 05 september 2011 @ 11:56:
Misschien heeft het ook te maken met het gemis aan religie. We hebben geen kader meer waarbinnen we 'moeten' leven, en moeten alles zelf uitvinden.
Dus als je gelovig bent 'moet' je volgens bepaalde kaders leven?
En heb je dus minder kans op een burnout?
Misschien heeft het ook te maken met het gemis aan religie. We hebben geen kader meer waarbinnen we 'moeten' leven, en moeten alles zelf uitvinden.
Dus als je gelovig bent 'moet' je volgens bepaalde kaders leven?
En heb je dus minder kans op een burnout?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
maandag 5 september 2011 12:23
Ik denk dat het niet zozeer het idee is dat we 'veel kunnen', maar meer het idee is dat er zoveel te kiezen valt en dat ons alle kansen worden geboden om wát dan ook te kiezen.
Misschien is dat wel hetgeen wat druk geeft: je hebt alle kansen gekregen en je hebt het idee dat je ze niet benut. Je probeert ze allemaal te pakken maar dat lukt niet natuurlijk niet, het zijn er teveel.
Welke generatie bedoel je eigenlijk? Die van de kinderen die nu < 10 zijn of de generatie die nu afstudeert?
Misschien is dat wel hetgeen wat druk geeft: je hebt alle kansen gekregen en je hebt het idee dat je ze niet benut. Je probeert ze allemaal te pakken maar dat lukt niet natuurlijk niet, het zijn er teveel.
Welke generatie bedoel je eigenlijk? Die van de kinderen die nu < 10 zijn of de generatie die nu afstudeert?
maandag 5 september 2011 12:25
Er wordt tegenwoordig veel mee van je verwacht. Vrouwen moeten hogere functies kunnen bekleden. Je moet een sociaal leven hebben, zelfstandig zijn, hobby's,
Vrouwen met een gezin doen ook nog veel thuis. Goede moeder zijn, kinderen overal heenbrengen.
Ik denk dat voor veel vrouwen ook aan verwachtingspatronen willen voldoen. En daarmee over de kop gaan.
Zelf heb ik periodes dat ik ook echt overprikkelt ben en merk dat ik bij mijzelf te veel druk leg.
Vrouwen met een gezin doen ook nog veel thuis. Goede moeder zijn, kinderen overal heenbrengen.
Ik denk dat voor veel vrouwen ook aan verwachtingspatronen willen voldoen. En daarmee over de kop gaan.
Zelf heb ik periodes dat ik ook echt overprikkelt ben en merk dat ik bij mijzelf te veel druk leg.
maandag 5 september 2011 12:26
quote:himalaya schreef op 05 september 2011 @ 12:22:
[...]
Dus als je gelovig bent 'moet' je volgens bepaalde kaders leven?
En heb je dus minder kans op een burnout? Nou, het is wel zo dat religie zin aan je leven kan geven. Juist bij de meest ongelovige mensen op dit forum zie ik nogal eens de verzuchting dat ze niet weten waar ze het eigenlijk allemaal voor doen en dat leven maar een zinloze, lege bezigheid is. Zonder religie moet je zelf wat meer moeite doen om zin aan je leven te geven, niet iedereen slaagt daarin.
[...]
Dus als je gelovig bent 'moet' je volgens bepaalde kaders leven?
En heb je dus minder kans op een burnout? Nou, het is wel zo dat religie zin aan je leven kan geven. Juist bij de meest ongelovige mensen op dit forum zie ik nogal eens de verzuchting dat ze niet weten waar ze het eigenlijk allemaal voor doen en dat leven maar een zinloze, lege bezigheid is. Zonder religie moet je zelf wat meer moeite doen om zin aan je leven te geven, niet iedereen slaagt daarin.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
maandag 5 september 2011 12:27
maandag 5 september 2011 12:27
Wat betreft 'gemis aan religie' bedoel ik het feit dat je als je gelovig bent al kaders voorgeschoteld krijgt waar je eigenlijk niet meer over na hoeft te denken.
Daarnaast denk ik dat godsdienst je rust kan geven. Je spreekt je zorgen uit aan 'god' of wie dan ook (ik denk dat je eigenlijk spreekt tot je innerlijke zelf) en hebt zodoende vaker een reflectiemoment dan de niet-gelovige mens. Je onttrekt je ook even aan het drukke leven en kan even luisteren naar je innerlijke stem.
Ik hang geen specifieke religie aan maar zie zeker wel de voordelen van het aanhangen van een godsdienst.
Daarnaast denk ik dat godsdienst je rust kan geven. Je spreekt je zorgen uit aan 'god' of wie dan ook (ik denk dat je eigenlijk spreekt tot je innerlijke zelf) en hebt zodoende vaker een reflectiemoment dan de niet-gelovige mens. Je onttrekt je ook even aan het drukke leven en kan even luisteren naar je innerlijke stem.
Ik hang geen specifieke religie aan maar zie zeker wel de voordelen van het aanhangen van een godsdienst.
maandag 5 september 2011 12:29
quote:Dana schreef op 05 september 2011 @ 12:26:
[...]
Nou, het is wel zo dat religie zin aan je leven kan geven. Juist bij de meest ongelovige mensen op dit forum zie ik nogal eens de verzuchting dat ze niet weten waar ze het eigenlijk allemaal voor doen en dat leven maar een zinloze, lege bezigheid is. Zonder religie moet je zelf wat meer moeite doen om zin aan je leven te geven, niet iedereen slaagt daarin.Helemaal mee eens
[...]
Nou, het is wel zo dat religie zin aan je leven kan geven. Juist bij de meest ongelovige mensen op dit forum zie ik nogal eens de verzuchting dat ze niet weten waar ze het eigenlijk allemaal voor doen en dat leven maar een zinloze, lege bezigheid is. Zonder religie moet je zelf wat meer moeite doen om zin aan je leven te geven, niet iedereen slaagt daarin.Helemaal mee eens
maandag 5 september 2011 12:30
quote:anneseew schreef op 05 september 2011 @ 12:23:
(...)
Welke generatie bedoel je eigenlijk? Die van de kinderen die nu < 10 zijn of de generatie die nu afstudeert?
TO heeft het toch over twintigers?
Edit: oh jij bent TO. Aan wie stelde je deze vraag dan? Ik doelde in elk geval op de groep jonge, hoogopgeleide vrouwen die al tijdens hun eerste baan een burnout krijgen, waarvan in de OP sprake was.
(...)
Welke generatie bedoel je eigenlijk? Die van de kinderen die nu < 10 zijn of de generatie die nu afstudeert?
TO heeft het toch over twintigers?
Edit: oh jij bent TO. Aan wie stelde je deze vraag dan? Ik doelde in elk geval op de groep jonge, hoogopgeleide vrouwen die al tijdens hun eerste baan een burnout krijgen, waarvan in de OP sprake was.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
maandag 5 september 2011 12:31
Ik denk dat het komt omdat er zoveel moet. Er ligt een enorme sociale druk om net zoals alle anderen te zijn. We werken ons 3 slagen in de rondte om 2 keer per jaar op vakantie te kunnen/een nieuwe auto te rijden/de nieuwste gadgets/kleding enz. te hebben.
Vroeger was dat niet zo, toen spaarden de mensen. Was het er niet, dan deden ze het niet. Je kon je kleding niet op afbetaling bestellen. Dan deed je maar 2 jaar met die jas/tas/broek/schoenen.
Daarnaast wordt er verwacht dat we ons constant ontwikkelen, na je MBO hoor je een HBO te doen. Na je HBO nog een tiental cursussen zodat je hogerop kunt komen. We zijn niet meer tevreden met wat we hebben, en willen altijd meer.
Vroeger was dat niet zo, toen spaarden de mensen. Was het er niet, dan deden ze het niet. Je kon je kleding niet op afbetaling bestellen. Dan deed je maar 2 jaar met die jas/tas/broek/schoenen.
Daarnaast wordt er verwacht dat we ons constant ontwikkelen, na je MBO hoor je een HBO te doen. Na je HBO nog een tiental cursussen zodat je hogerop kunt komen. We zijn niet meer tevreden met wat we hebben, en willen altijd meer.
maandag 5 september 2011 12:31
Ik merk dat ik het soms genant vind dat ik - zonder kinderen, - een burnout kreeg toen ik nog gewoon studeerde.
Hoe moet dat dan als je wél kinderen hebt!
Aan de reacties hier te zien, is het erg logisch om een burnout te krijgen als je baan, kinderen en hobbies wilt combineren. Maar wat als je nog niet eens kinderen hebt?
Hoe moet dat dan als je wél kinderen hebt!
Aan de reacties hier te zien, is het erg logisch om een burnout te krijgen als je baan, kinderen en hobbies wilt combineren. Maar wat als je nog niet eens kinderen hebt?
maandag 5 september 2011 12:35
quote:anneseew schreef op 05 september 2011 @ 12:31:
Ik merk dat ik het soms genant vind dat ik - zonder kinderen, - een burnout kreeg toen ik nog gewoon studeerde.
Hoe moet dat dan als je wél kinderen hebt!
Aan de reacties hier te zien, is het erg logisch om een burnout te krijgen als je baan, kinderen en hobbies wilt combineren. Maar wat als je nog niet eens kinderen hebt?Een burnout krijg je volgens mij niet door wat je allemaal doet, maar door de mate waarin je erover piekert of je het allemaal wel goed genoeg doet, wat je allemaal nog (meer of anders) zou moeten doen, hoe je omgaat met kritiek, of je in staat bent om jezelf te zien als het individu dat jij bent, met jouw behoeftes, en daar ook je activiteiten op af te stemmen in plaats van jezelf voortdurend met anderen te vergelijken. Dat soort dingen.
Ik merk dat ik het soms genant vind dat ik - zonder kinderen, - een burnout kreeg toen ik nog gewoon studeerde.
Hoe moet dat dan als je wél kinderen hebt!
Aan de reacties hier te zien, is het erg logisch om een burnout te krijgen als je baan, kinderen en hobbies wilt combineren. Maar wat als je nog niet eens kinderen hebt?Een burnout krijg je volgens mij niet door wat je allemaal doet, maar door de mate waarin je erover piekert of je het allemaal wel goed genoeg doet, wat je allemaal nog (meer of anders) zou moeten doen, hoe je omgaat met kritiek, of je in staat bent om jezelf te zien als het individu dat jij bent, met jouw behoeftes, en daar ook je activiteiten op af te stemmen in plaats van jezelf voortdurend met anderen te vergelijken. Dat soort dingen.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
maandag 5 september 2011 12:36
@ nelletje.
Dat is een aanname. Ik ga niet wekelijks naar de kerk, dank niet voor het eten en bid niet voor ik naar bed ga.
Als je die momenten niet aangeleerd hebt gekregen moet je zelf die momenten inbouwen. In deze tijd is het zo makkelijk om door te rennen en niet elke ochtend of avond even een momentje stil te staan. Dit is wat ik merk uit mijn ervaring. Jij doet dit anders, maak ik uit je vraag op?
Dat is een aanname. Ik ga niet wekelijks naar de kerk, dank niet voor het eten en bid niet voor ik naar bed ga.
Als je die momenten niet aangeleerd hebt gekregen moet je zelf die momenten inbouwen. In deze tijd is het zo makkelijk om door te rennen en niet elke ochtend of avond even een momentje stil te staan. Dit is wat ik merk uit mijn ervaring. Jij doet dit anders, maak ik uit je vraag op?
maandag 5 september 2011 12:38
quote:anneseew schreef op 05 september 2011 @ 12:36:
Als je die momenten niet aangeleerd hebt gekregen moet je zelf die momenten inbouwen. In deze tijd is het zo makkelijk om door te rennen en niet elke ochtend of avond even een momentje stil te staan. Dit is wat ik merk uit mijn ervaring. Jij doet dit anders, maak ik uit je vraag op?
Als je behoefte hebt aan die reflectiemomenten, dan kun je dat toch zelf instellen, en heb je daar geen geloof voor nodig?
Ik denk dat het 'moeten' een heel grote rol speelt in het krijgen van een burn-out. Je wilt voldoen aan Het Beeld wat mensen van jou hebben, of wat jij van de baan hebt. En dat zou je wat losser moeten laten.
Als je die momenten niet aangeleerd hebt gekregen moet je zelf die momenten inbouwen. In deze tijd is het zo makkelijk om door te rennen en niet elke ochtend of avond even een momentje stil te staan. Dit is wat ik merk uit mijn ervaring. Jij doet dit anders, maak ik uit je vraag op?
Als je behoefte hebt aan die reflectiemomenten, dan kun je dat toch zelf instellen, en heb je daar geen geloof voor nodig?
Ik denk dat het 'moeten' een heel grote rol speelt in het krijgen van een burn-out. Je wilt voldoen aan Het Beeld wat mensen van jou hebben, of wat jij van de baan hebt. En dat zou je wat losser moeten laten.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
maandag 5 september 2011 12:38
mijn burnout is gekomen door veel piekeren of ik wel juist bezig was (precies waar dana het over had). Náchten wakker liggen, bij alles wat je doet twijfelen. Een soort fundamentele onzekerheid: maak ik wel de juiste keuzes, past dit wel bij mij etc. etc.
Gelukkig is dat nu lang geleden en kan ik nu veel beter omgaan met stress en piekeren. Ik heb er veel van geleerd zullen we maar zeggen.
Gelukkig is dat nu lang geleden en kan ik nu veel beter omgaan met stress en piekeren. Ik heb er veel van geleerd zullen we maar zeggen.
maandag 5 september 2011 12:39
Ik geloof dat er wel eens een onderzoekje is geweest wat heeft aangetoond dat het doen van lichamelijk werk veel meer voldoening kan geven dan het werk dat hoger opgeleiden meestal doen.
Misschien heeft dat er ook mee te maken? Bovendien is het werktempo nu meestal hoger dan een aantal decennia geleden (denk ik) en denk ik ook dat het minder persoonlijk is geworden. Harde targets waren er 'vroeger' niet of minder. De druk ligt nu op presteren vanaf het begin, en het langzaam in een bepaalde functie groeien bestaat niet veel meer.
Misschien heeft dat er ook mee te maken? Bovendien is het werktempo nu meestal hoger dan een aantal decennia geleden (denk ik) en denk ik ook dat het minder persoonlijk is geworden. Harde targets waren er 'vroeger' niet of minder. De druk ligt nu op presteren vanaf het begin, en het langzaam in een bepaalde functie groeien bestaat niet veel meer.
