Gezondheid alle pijlers

Na 20 weken een Abortus...Mijn verhaal...

25-07-2008 20:07 461 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik heb de informatie die ik nodig had.......de discussie is aan jullie





Voor alle Vrouwen Die Dit Meegemaakt hebben Nu Meemaken Of Het Ooit Nog Mee Gaan Maken ( wat ik niet hoop )....



Mijn Medeleven Hebben Jullie En Wens Jullie Sterkte Met Welke Keus Dan Ook



Liefs Nona ( Sophia )
Alle reacties Link kopieren
Och meisje toch... :hug:

Foute keuzes bestaan niet. Jij hebt ze zelf gemaakt, op dat moment was jij er niet klaar voor om moeder te worden.

Probeer het een plekje te geven.

Sterkte!
Ik heb zelf ook een abortus gehad, ik was net veertien was net ontmaagd en gelijk zwanger. Het was een ramp! Ik kon geen eten meer binnen houden helemaal niets dus voordat ik naar school moest at ik ook niets omdat ik bang was dat iemand het merkte. Uiteindelijk alle moed bij elkaar geraapt en het mijn ouders verteld, die reageerde gelukkig rustig en de volgende dag gingen we gelijk naar de dokter en daar besloot ik dat ik een abortus wilde. 5 dagen later was het al gebeurd.. na jaren later heb ik er spijt van. Maar het is denk ik wel de beste beslising geweest. Ik had er toen ook niet voor kunnen zorgen en het ging allemaal zo snel. Maar toch blijft er een enorm schuldgevoel hangen. Ik was ongeveer 8 weken zwanger dus gelukkig nog niet zo ver als jij was!

Ik begrijp wel een beetje hoe je je voelt! Een dikke knuffel voor jou :hug: en sterkte met het verwerken.
:'-( :'-( :'-(





:hug:



:'-(
Alle reacties Link kopieren
.
Alle reacties Link kopieren
Nona,

ik heb ooit dit zinnetje gelezen:



niet huilen mama, ik zal een andere keer geboren worden.



Ik hoop dat je dat een beetje kracht geeft en ik wens je heel veel sterkte.
Vergeef jezelf, je hebt gedaan wat je op dat moment het beste leek.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb je verhaal net gelezen met tranen in mijn ogen.... :'-( Het was toen je juiste beslissing en niet de goede tijd om het kindje te laten komen,voel je niet schuldig hierover,ik wens je het allerbeste en heel veel sterkte met het verwerken!!
kijk altijd wat je hebt en niet wat je niet hebt...
Alle reacties Link kopieren
veldbloem schreef op 25 juli 2008 @ 20:23:

Nona,

ik heb ooit dit zinnetje gelezen:



niet huilen mama, ik zal een andere keer geboren worden.



Ik hoop dat je dat een beetje kracht geeft en ik wens je heel veel sterkte.
Hoe krijg je het je strot uit.........
Ik denk het, jij zegt het.
Alle reacties Link kopieren
Lieve Nona,



Vergeef jezelf en laat het verleden rusten.

Geef het een plaatsje ergens diep in jezelf maar laat het los.

Je bent nog steeds erg jong en het komt zeker goed met je.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb met 8 weken ook een abortus gehad, maar was wel iets ouder dan jij was. Ook al was het rationeel een goede keuze, emotioneel heeft het veel meer met me gedaan dan ik had kunnen vermoeden.

Ik heb mijn kindje wat nog niet geboren mocht worden excuses gemaakt en beloofd dat ik op een dag wel klaar voor hem/haar zou zijn. Het heeft mij verdriet gedaan en dat heeft nog een lange tijd aangehouden. Eenmaal thuis heb ik gehuild als een baby toen de ingreep voorbij was.



Ik kan me heel goed voorstellen dat deze keus vandaag de dag nog steeds veel bij je losmaakt. Zeker omdat je ook de tijd niet hebt gehad en genomen om erover na te kunnen denken. Probeer achter je keuze te gaan staan, met dat wat je op dat moment naar beste weten hebt gedaan.



Knuffel voor jou!
Alle reacties Link kopieren
:hug:



Dit was voor jou op dat moment de juiste beslissing. Ik neem aan dat je daar toen goed over hebt kunnen nadenken en dat het niet 'zomaar' gebeurd is.



k bedoel het niet lullig, maar schuldgevoel en spijt zijn nu op dit moment te laat. Je hebt toen je beslissing gemaakt en je zal dit een plekje moeten geven, hoe moeilijk ook. Met de gevoelens die je nu hebt kom je niet verder.

Zoals iemand al zei; vergeef jezelf!



Ik hoop dat je dit op een goede manier kunt gaan verwerken. Blijf hier in ieder geval niet in steken!



Sterkte
nona21 schreef op 25 juli 2008 @ 20:07:

Ook de wat minder leuke reacties zal ik respecteren.....ik had namelijk ook mijn mening klaar voordat ik in deze sitautie kwam...


Ach meidje toch, wat verschrikkelijk!



Maak je over de minder leuke reacties niet te veel zorgen. Ook mensen die falikant tegen abortus zijn, zijn daarmee nog niet falikant tegen iemand die door zoveel ellende gaat! Oh zeker, als je mij nu zou vragen "ik ben 19, en denk over een abortus" dan zou ik je maar wat graag wijzen op mogelijkheden zonder abortus. Maar niemand met ook maar een beetje gevoel zal je nu toch aanvallen omdat je die keuze gemaakt hebt?



Goed of fout, je hebt die keuze gemaakt, en je moet er nu mee leven. Ik kan je alleen maar heel, heel erg gunnen dat je er mee leert leven.



Je voelt je schuldig schrijf je. Er zullen zeker mensen zijn die je zullen vertellen dat dat niet nodig is, en misschien hebben die mensen gelijk. Maar misschien helpt het je ook niet, omdat je zelf toch met dat gevoel zit, hoe verstandig het ook klinkt, dat dat niet nodig is.



Nodig of niet, terecht of niet, jij zit met die pijn en die schuld. Misschien vind je het een pijnlijke vraag, en dan moet je dat maar gewoon zeggen, maar denk je dat je kan verwoorden wat dat schuldgevoel precies betekent? Waaraan ben je schuldig, voor je gevoel?
Alle reacties Link kopieren
Wat ik niet begrijp, is waarom jij geen goede begeleiding en een gesprek met een psychiater hebt gehad.

Kom op man, dat dat nog in NL gebeurt, een abortus met 20 weken.



Ik ben voor pro-abortus en ieder baas in eigen buik maar toch.... 20 weken, ik dacht dat dat alleen bij zwaar gehandicapte kinderen plaatsvond, waar weinig tot geen kans tot pijnloos leven was.

Je was pas 19 en weinig steun om je heen( behalve van je vriend die neem ik aan ook jong was).

Iemand had gewoon de tijd moeten nemen om met je te praten over je opties.

Ik begrijp je keuze want op dat moment was er in jouw hoofd geen andere uitweg voor je, probeer er over te praten en geef het een plekje, anders maak je jezelf gek.
Alle reacties Link kopieren
ik vind abortus met 8 weken totaal iets anders dan met 20 weken sluit me volledig bij traincha2 aan......
Alle reacties Link kopieren
Maar Nona, zoveel schuldgevoel. Lijkt het je niet verstandig om eens te gaan praten met iemand over dit alles. Je jeugd is sowieso al niet makkelijk geweest en dan krijg je bij de prille start van het volwassen zijn dit er ook nog eens bij.

Een beetje teveel lijkt me om allemaal alleen op te lossen.



Wel een hele goede stap (heb je ook wel lef voor nodig) om je verhaal eens gewoon hier te plaatsen, wetende dat er toch reacties zullen komen die niet prettig zijn.



Veel sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Ik ben niet faliekant tegen abortus maar een abortus bij 20 weken gaat mij te ver. Er ging van alles door mij heen bij het lezen van je post van *gut wat erg voor haar* tot *domme koe had het kind dan opgegeven ter adoptie, je was al op de helft, over 6 weken zou het levensbatbaar kunnen zijn* .



Heb je goede begeleiding gekregen/gezocht daarna? Weten je ouders het, kun je er over praten? zijn er geen andere optie aangedragen door instanties? Dit is nm behoorlijk heftig...



Ik kan niet anders kan je succes wensen al kan ik niet ontkennen dat ik ook denk *net goed*. Érg hé.



Nou hier heb je dan je negatieve reactie. :hug:
Alle reacties Link kopieren
veldbloem schreef op 25 juli 2008 @ 20:23:

Nona,

ik heb ooit dit zinnetje gelezen:



niet huilen mama, ik zal een andere keer geboren worden.



Ik hoop dat je dat een beetje kracht geeft en ik wens je heel veel sterkte.
Gatver.
Alle reacties Link kopieren
Overigens Nona, echt verschrikkelijk wat je hebt gedaan en doorstaan. Het VBOK kan ook nu nog nazorg geven, je kunt ze gerust bellen.
Alle reacties Link kopieren
dutchie1976 schreef op 25 juli 2008 @ 20:42:

ik vind abortus met 8 weken totaal iets anders dan met 20 weken sluit me volledig bij traincha2 aan......
Nou, het ging me eigenlijk meer om de opmerking "mama, wees niet bang oid".....alsof je dit kind/klompje cellen of hoe het dan ook maar geinterpreteerd dient te worden (voordat daar weer een discussie over ontstaat) ooit weer terugkomt.
intiem schreef op 25 juli 2008 @ 20:36:

Ik heb mijn kindje wat nog niet geboren mocht worden excuses gemaakt en beloofd dat ik op een dag wel klaar voor hem/haar zou zijn.
Puur om je te begrijpen: bedoel je dat letterlijk? Geloof je dat een later geboren kind hetzelfde kind is als dat wat geaborteerd is?
Alle reacties Link kopieren
traincha2 schreef op 25 juli 2008 @ 20:52:

[...]





Nou, het ging me eigenlijk meer om de opmerking "mama, wees niet bang oid".....alsof je dit kind/klompje cellen of hoe het dan ook maar geinterpreteerd dient te worden (voordat daar weer een discussie over ontstaat) ooit weer terugkomt.




Ze ook los te staan van elkaar hoor.... ik ben het met jou eens met jou uitspraak over dat zinnetje da tik zo erg vind dat ik het niet eens kan na typen..



En ZELF vind ik een abortus met 20 weken wel heel anders en ik vind het dus heel erg dat ze voor deze oplossing heb gekozen,



Vind het trouwens heel erg dat het nog zo laat in dit stadium kan, als je kindje zwaar gehandicapt is of weinig overlevings kans heeft dat is een heel ander verhaal...
Vind 't een goede keus, ik had 't zelf ook gedaan als ik in die situatie had gezeten. Als je niet bewust een kind wilt en ook niet de mogelijkheid hebt om 'm goed op te voeden, dan kun je elkaar beter de ellende besparen. Als er een leven voor/na de dood bestaat dan kan ie gewoon wachten tot iemand die wel klaar is voor 'n kind.



Natuurlijk is 20 weken laat, maar je wist nu eenmaal niet vroeger dat je zwanger was, anders had je ongetwijfeld eerder maatregelen genomen.



Een kind opgeven voor adoptie zou ik persoonlijk nooit 'n optie vinden, omdat je dan toch een bevalling door moet staan en tevens je hele leven zal denken hoe ie terecht is gekomen. Niet echt goed voor je gemoedsrust dus.



Ik ken zelf een paar vrouwen die een abortus hebben laten doen. Ze zeggen dat het idd emotioneel was ondanks dat ze op dat moment gewoon echt geen kind wilden. Maar een paar hebben in 'n later stadium nog wel bewust voor een kind gekozen en hebben ook vrede met hun vroegere beslissing.
Hoe verrassend.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven