Gezondheid
alle pijlers
Naaldenangst (help)
donderdag 2 oktober 2014 16:53
Vanaf dat ik klein was, vond ik spuiten halen maar niks. Tot aan die spuiten die je moet halen op je 9e had ik er niet zoveel last van. Maar vanaf die spuiten heb ik een panische angst ontwikkeld.
Ik kan heel rationeel tegen mezelf zeggen dat ik me niet zo aan moet stellen. En als ik moet benoemen wat ik er zo eng aan vind, dan weet ik het ook niet. Rationeel kan ik mijn angst dus heel goed wegstoppen. Maar... de nacht ervoor slaap ik niet, de dag zelf kan ik niet eten en drinken (heeft al tot gevolg gehad dat ik ervan flauwgevallen ben), en de hele periode eraan vooraf is gewoon zo ontzettend naar voor me. Als ik eenmaal bij de dokter zit barst ik ook in tranen uit. De laatste keer heeft de assistent me een halfuur moeten kalmeren.
En nu... ben ik zo ontzettend vermoeid steeds. Soms met flauwtes. Ik ben eraan gewend geraakt maar ik kom nu eigenlijk tot de conclusie dat het echt niet normaal kan zijn. Ook gaat mijn studie eronder lijden als ik niets doe, gok ik.
Met andere woorden, ik moet nu eigenlijk mijn angst onder ogen gaan zien en bloed laten prikken. Ik wil niet, maar ik moet wel.
Wat ik nu graag zou willen is verhalen horen van mensen die hetzelfde hebben of die het herkennen van anderen in hun omgeving. Misschien komen er zelfs nuttige tips waar ik nog niet aan gedacht heb (en stiekem hoop ik ook dat jullie me moed in kunnen spreken om een afspraak met de dokter te maken).
Ik kan heel rationeel tegen mezelf zeggen dat ik me niet zo aan moet stellen. En als ik moet benoemen wat ik er zo eng aan vind, dan weet ik het ook niet. Rationeel kan ik mijn angst dus heel goed wegstoppen. Maar... de nacht ervoor slaap ik niet, de dag zelf kan ik niet eten en drinken (heeft al tot gevolg gehad dat ik ervan flauwgevallen ben), en de hele periode eraan vooraf is gewoon zo ontzettend naar voor me. Als ik eenmaal bij de dokter zit barst ik ook in tranen uit. De laatste keer heeft de assistent me een halfuur moeten kalmeren.
En nu... ben ik zo ontzettend vermoeid steeds. Soms met flauwtes. Ik ben eraan gewend geraakt maar ik kom nu eigenlijk tot de conclusie dat het echt niet normaal kan zijn. Ook gaat mijn studie eronder lijden als ik niets doe, gok ik.
Met andere woorden, ik moet nu eigenlijk mijn angst onder ogen gaan zien en bloed laten prikken. Ik wil niet, maar ik moet wel.
Wat ik nu graag zou willen is verhalen horen van mensen die hetzelfde hebben of die het herkennen van anderen in hun omgeving. Misschien komen er zelfs nuttige tips waar ik nog niet aan gedacht heb (en stiekem hoop ik ook dat jullie me moed in kunnen spreken om een afspraak met de dokter te maken).
donderdag 2 oktober 2014 16:59
donderdag 2 oktober 2014 17:02
donderdag 2 oktober 2014 17:05
quote:lizzy75 schreef op 02 oktober 2014 @ 17:02:
Ik heb ook een naaldenfobie. Maar ja, soms zal er toch echt geprikt moeten worden. Wat kun je er verder mee? Niks. Gewoon ogen dicht of andere kant opkijken. En langzaam opstaan na het prikken. En dan even ergens gaan zitten om bij te komen. Want ik ben een keer flauw gevallen na het opstaan.
Dat laatste heb ik ook een keer gehad. Ik blijf ook altijd even zitten na het prikken.
Het probleem is niet de naald, maar het ellenlange wachten OP de naald. Doktersafspraak, dan wachten op ziekenhuisafspraak, dan wachten in de wachtkamer... Ik word er zo zenuwachtig van dat ik er haast agressief van word.
Ik heb ook een naaldenfobie. Maar ja, soms zal er toch echt geprikt moeten worden. Wat kun je er verder mee? Niks. Gewoon ogen dicht of andere kant opkijken. En langzaam opstaan na het prikken. En dan even ergens gaan zitten om bij te komen. Want ik ben een keer flauw gevallen na het opstaan.
Dat laatste heb ik ook een keer gehad. Ik blijf ook altijd even zitten na het prikken.
Het probleem is niet de naald, maar het ellenlange wachten OP de naald. Doktersafspraak, dan wachten op ziekenhuisafspraak, dan wachten in de wachtkamer... Ik word er zo zenuwachtig van dat ik er haast agressief van word.
donderdag 2 oktober 2014 17:12
Bij mij helpt Emla (verdovende creme) heel goed. Dan voel ik de prik niet meer. Op het moment dat ik de prik voel, wordt ik nl. duizelig. Dat gevoel van controleverlies maakt mij angstig. Doordat ik de prik dus niet meer voel, wordt ik ook niet duizelig en heb ik dus geen gevoel meer van controleverlies en ben ik ook niet meer angstig. Misschien kan dit eenvoudige middeltje jou ook helpen.
donderdag 2 oktober 2014 17:42
donderdag 2 oktober 2014 17:43
quote:Morrowind schreef op 02 oktober 2014 @ 17:23:
Heb je wel eens Rescue Remedy van Bach geprobeerd? Dat is speciaal voor stress-situaties. Het wordt vaak gebruikt door mensen die rij-examen moeten doen of vliegangst hebben.Hey, dit is misschien wel iets! Dankje! Weet je toevallig ook waar ze dit verkopen? De Tuinen of zo?
Heb je wel eens Rescue Remedy van Bach geprobeerd? Dat is speciaal voor stress-situaties. Het wordt vaak gebruikt door mensen die rij-examen moeten doen of vliegangst hebben.Hey, dit is misschien wel iets! Dankje! Weet je toevallig ook waar ze dit verkopen? De Tuinen of zo?
donderdag 2 oktober 2014 17:46
quote:sassie67 schreef op 02 oktober 2014 @ 17:42:
Aangeven op de prikpoli, mijn zus werkt er en zei laatst dat er zo vaak iemand van zijn stokje gaat. Het is dus niet raar, misschien helpt dat al, je bent absoluut niet de enige die deze angst heeft. Ze kunnen op de prikpoli dan ook op je angst inspelen.
Dat wil ik sowieso ook doen. Zoals je zegt, die krijgen dagelijks mensen die net zo bang zijn voor prikken als ik. Zij weten dus wel hoe daarmee om te gaan.
Voel me al een beetje meer gerustgesteld, dank jullie wel allemaal.
Aangeven op de prikpoli, mijn zus werkt er en zei laatst dat er zo vaak iemand van zijn stokje gaat. Het is dus niet raar, misschien helpt dat al, je bent absoluut niet de enige die deze angst heeft. Ze kunnen op de prikpoli dan ook op je angst inspelen.
Dat wil ik sowieso ook doen. Zoals je zegt, die krijgen dagelijks mensen die net zo bang zijn voor prikken als ik. Zij weten dus wel hoe daarmee om te gaan.
Voel me al een beetje meer gerustgesteld, dank jullie wel allemaal.
donderdag 2 oktober 2014 17:48
Hier ook een naalden fobie, en ik naai nog graag ook. Echt als ik dan per ongeluk met m'n vingen aan een speld kom.....aaaaaahrg. gaat het project meteen een paar uur weg.
Ook bloedprikken is drama. Tenminste, voor mijzelf. Heb mijzelf aangeleerd om me ergens op te concentreren. Dat is dan de hand waar niet geprikt word en dan houd ik iets vast, stevig vast. Heb dus wel een keer in het ziekenhuis het handvat van een kastje getrokken. Houd dat maar vast zei de dokter Ooeps. Babbel ook een slag in de rondte maar het zijn altijd aardige begripvolle mensen die allang blij zijn dat ik mijn prik arm stil kan houden en die nemen dat het gebabbel en het stijf vasthouden van iets op de koop toe. Ik stuur mijn angst zeg maar naar de hand die knijpt. Het is heel raar maar zo kan ik me iig laten prikken.
Zoon moet er vreselijk om lachen. Hij is stoer zegt hij en ik niet (bij hem moet ook vaak bloed geprikt en dan laat hij ff zien hoe het wel moet)
Ook bloedprikken is drama. Tenminste, voor mijzelf. Heb mijzelf aangeleerd om me ergens op te concentreren. Dat is dan de hand waar niet geprikt word en dan houd ik iets vast, stevig vast. Heb dus wel een keer in het ziekenhuis het handvat van een kastje getrokken. Houd dat maar vast zei de dokter Ooeps. Babbel ook een slag in de rondte maar het zijn altijd aardige begripvolle mensen die allang blij zijn dat ik mijn prik arm stil kan houden en die nemen dat het gebabbel en het stijf vasthouden van iets op de koop toe. Ik stuur mijn angst zeg maar naar de hand die knijpt. Het is heel raar maar zo kan ik me iig laten prikken.
Zoon moet er vreselijk om lachen. Hij is stoer zegt hij en ik niet (bij hem moet ook vaak bloed geprikt en dan laat hij ff zien hoe het wel moet)
donderdag 2 oktober 2014 17:58
Ik viel vroeger ook altijd flauw van prikken. Van tevoren was ik dan bloednerveus en als dan eenmaal de pleister erop zat werd ik licht in mijn hoofd, overgeven en licht uit. Tijdens mijn eerste zwangerschap kreeg ik klachten waardoor minstens drie keer per week, en later elke dag, bloed geprikt moest worden. Na de bevalling zagen mijn armen eruit als die van een junk, maar was ik wel van mijn prikangst af! Tegenwoordig ga ik lachend naar binnen, maar ik kijk nog steeds niet als ze de naald in mijn arm steken.
donderdag 2 oktober 2014 18:02
donderdag 2 oktober 2014 18:22
donderdag 2 oktober 2014 18:29
Wat naar dat je er zo bang voor bent, zelf vind ik prikken een makkie (zeker na mijn IVF poging, iedere dag zelf prikken), maar begrijp ook wel wat mensen er eng aan vinden. Waarom ga je niet voor de eerder genoemde verdovende crème?
En de tip van iets vastpakken vind ik ook geen slechte, al zou ik eerder denken aan een stressballetje in plaats van de greep van een keukenkastje.
De Bach druppels zijn overigens super, heeft me door veel moeilijke momenten gesleept.
En de tip van iets vastpakken vind ik ook geen slechte, al zou ik eerder denken aan een stressballetje in plaats van de greep van een keukenkastje.
De Bach druppels zijn overigens super, heeft me door veel moeilijke momenten gesleept.
donderdag 2 oktober 2014 18:35
Ik heb ook naaldangst. Als ik er niet onderuit kom, en helaas, soms is dat zo, dan geef ik het aan bij de poli. Een keer zo bang en verkrampt geweest dat mijn arm helemaal blauw is geworden van stress. En na laatste keer ging ik al bijna janken toen ik zei dat ik bang was en bang was om te gaan flauw vallen.
Toen mocht ik naar de kinderkamer mooie tekeningen op het plafond, lekker liggen en ik mocht vertellen wat er op het plafond geschilderd stond. Dit hielp me zo enorm, dat het bloed tappen uiteindelijk zo gebeurd was, zonder spastische aanvallen.
de laatste keer lukte het me al beter, die goede ervaring in de kinderkamer heeft me zo gerust gesteld, echt heel fijn.
Of wel, kortom, geef het absoluut aan, en schaam je niet.
Toen mocht ik naar de kinderkamer mooie tekeningen op het plafond, lekker liggen en ik mocht vertellen wat er op het plafond geschilderd stond. Dit hielp me zo enorm, dat het bloed tappen uiteindelijk zo gebeurd was, zonder spastische aanvallen.
de laatste keer lukte het me al beter, die goede ervaring in de kinderkamer heeft me zo gerust gesteld, echt heel fijn.
Of wel, kortom, geef het absoluut aan, en schaam je niet.
donderdag 2 oktober 2014 18:37
quote:fleetfox schreef op 02 oktober 2014 @ 18:29:
Wat naar dat je er zo bang voor bent, zelf vind ik prikken een makkie (zeker na mijn IVF poging, iedere dag zelf prikken), maar begrijp ook wel wat mensen er eng aan vinden. Waarom ga je niet voor de eerder genoemde verdovende crème?
En de tip van iets vastpakken vind ik ook geen slechte, al zou ik eerder denken aan een stressballetje in plaats van de greep van een keukenkastje.
De Bach druppels zijn overigens super, heeft me door veel moeilijke momenten gesleept.
Ik denk niet dat de crème iets uithaalt omdat ik niet bang ben voor de prik zelf, maar de periode eraan vooraf zorgt juist voor de stress. Ik kan dan niet eten of drinken, slaap slecht, ik barst in huilen uit bij de dokter. Het wachten erop zorgt voor de stress (wachten bij de dokter, wachten op ziekenhuisafspraak, wachten in de wachtkamer in het ziekenhuis, verschrikkelijk).
Als ik simpelweg naar de dokter zou gaan, meteen daarna naar het ziekenhuis en hop meteen die naald erin zou dat zeker de helft aan stress schelen. Zo gaat het dus alleen niet...
Ik zal eens kijken of het helpt om iets vast te pakken. Ik pak dan wel de hand van iemand vast of zo. Sowieso gaat er iemand met me mee, daar kan ik dan naar kijken en tegen praten.
De Bach druppels vind ik een erg goede tip, wil ik zeker gaan halen.
Wat naar dat je er zo bang voor bent, zelf vind ik prikken een makkie (zeker na mijn IVF poging, iedere dag zelf prikken), maar begrijp ook wel wat mensen er eng aan vinden. Waarom ga je niet voor de eerder genoemde verdovende crème?
En de tip van iets vastpakken vind ik ook geen slechte, al zou ik eerder denken aan een stressballetje in plaats van de greep van een keukenkastje.
De Bach druppels zijn overigens super, heeft me door veel moeilijke momenten gesleept.
Ik denk niet dat de crème iets uithaalt omdat ik niet bang ben voor de prik zelf, maar de periode eraan vooraf zorgt juist voor de stress. Ik kan dan niet eten of drinken, slaap slecht, ik barst in huilen uit bij de dokter. Het wachten erop zorgt voor de stress (wachten bij de dokter, wachten op ziekenhuisafspraak, wachten in de wachtkamer in het ziekenhuis, verschrikkelijk).
Als ik simpelweg naar de dokter zou gaan, meteen daarna naar het ziekenhuis en hop meteen die naald erin zou dat zeker de helft aan stress schelen. Zo gaat het dus alleen niet...
Ik zal eens kijken of het helpt om iets vast te pakken. Ik pak dan wel de hand van iemand vast of zo. Sowieso gaat er iemand met me mee, daar kan ik dan naar kijken en tegen praten.
De Bach druppels vind ik een erg goede tip, wil ik zeker gaan halen.
donderdag 2 oktober 2014 18:43
donderdag 2 oktober 2014 18:45
hier nog 1, en toen raakte ik zwanger en ziek en moest ik iedere maand bloed prikken en kreeg ik allerlei injecties en tijdens de bevalling moest ik aan een infuus en dat ging ook 3 keer mis.
Mijn ultieme tip: een vlindernaaldje, is een dunne kleine babynaald die je echt niet voelt, en nog beter, precies boven dat punt je arm beetrgrijpen en heel hard knijpen, en wegkijken, zo voel j alleen wat jij doet en niet waar hun mee bezig zijn, en vraag om een ervaren persoon en vertel dat je bang bent, opd ie manier lukt het mij iedere keer weer, ik zal het nooit leuk vinden, ik ben een echte controlefreak, maar soms moet je gewoon! gewoon jezelf een schop geven, wat is er belangrijker? juist ja je gezondheid!
Mijn ultieme tip: een vlindernaaldje, is een dunne kleine babynaald die je echt niet voelt, en nog beter, precies boven dat punt je arm beetrgrijpen en heel hard knijpen, en wegkijken, zo voel j alleen wat jij doet en niet waar hun mee bezig zijn, en vraag om een ervaren persoon en vertel dat je bang bent, opd ie manier lukt het mij iedere keer weer, ik zal het nooit leuk vinden, ik ben een echte controlefreak, maar soms moet je gewoon! gewoon jezelf een schop geven, wat is er belangrijker? juist ja je gezondheid!
donderdag 2 oktober 2014 19:58
Vertel degene die je moet prikken dat je angstig bent. Daar is niets raars aan en daar ben je ook echt niet de enige in.
Ik zag zelf ook als een berg op wanneer ik geprikt moet worden, maar nu ik zelf mensen moet prikken vind ik het niet meer zo eng. Nu kan het me allemaal niet meer zo veel schelen en mogen m'n medestudenten ook gewoon op me prikken, ook als ze het nog nooit eerder gedaan hebben. Zij prikken in een keer goed, terwijl ik een paar jaar terug vier keer geprikt ben door verschillende ervaren mensen en toen was het nog niet gelukt. Dat zegt dus ook niet altijd iets.
Het enige (normaal gesproken) wat er mis kan gaan is dat je niet in een bloedvat prikt, maar daarnaast.
Wat bij mij helpt is er niet naar kijken zodra de naald erin gaat en praten met degene die prikt over van alles en nog wat. Wat ze ook nog wel eens deden was de stoel in een soort ligstand zetten zodat je minder snel flauw valt van de zenuwen.
Ga nou eerst maar eens naar de huisarts en horen wat hij of zij te zeggen heeft. Als hij of zij bloed wil laten afnemen doet diegene dat toch niet gelijk zelf, maar word je naar een ziekenhuis/prikruimte gestuurd. Misschien is het wel iets heel anders wat je gelijk kunt zien en heb je bijv. een lage bloeddruk en geen tekort aan iets.
Ik zag zelf ook als een berg op wanneer ik geprikt moet worden, maar nu ik zelf mensen moet prikken vind ik het niet meer zo eng. Nu kan het me allemaal niet meer zo veel schelen en mogen m'n medestudenten ook gewoon op me prikken, ook als ze het nog nooit eerder gedaan hebben. Zij prikken in een keer goed, terwijl ik een paar jaar terug vier keer geprikt ben door verschillende ervaren mensen en toen was het nog niet gelukt. Dat zegt dus ook niet altijd iets.
Het enige (normaal gesproken) wat er mis kan gaan is dat je niet in een bloedvat prikt, maar daarnaast.
Wat bij mij helpt is er niet naar kijken zodra de naald erin gaat en praten met degene die prikt over van alles en nog wat. Wat ze ook nog wel eens deden was de stoel in een soort ligstand zetten zodat je minder snel flauw valt van de zenuwen.
Ga nou eerst maar eens naar de huisarts en horen wat hij of zij te zeggen heeft. Als hij of zij bloed wil laten afnemen doet diegene dat toch niet gelijk zelf, maar word je naar een ziekenhuis/prikruimte gestuurd. Misschien is het wel iets heel anders wat je gelijk kunt zien en heb je bijv. een lage bloeddruk en geen tekort aan iets.
