Kinderen
alle pijlers
Fatsoensnormen kinderen
donderdag 24 april 2014 08:54
Goedemorgen iedereen,
Ik ben er sinds een paar weken achter dat ik zwanger ben. Naast alle kwaaltjes, die komen en gaan, ga je ook steeds meer nadenken en praten over 'hoe je je kind kunt/wilt opvoeden'. Uiteraard komt dit niet vanuit het niets en weet je wel wat je het liefst zou zien, maar nu wordt het allemaal wat werkelijker.
Wat wij echt belangrijk vinden is fatsoen. Hiermee bedoel ik (bijvoorbeeld):
- netjes je afval in de prullenbak gooien
- aan tafel blijven zitten in een restaurant
- dankjewel zeggen
- u zeggen tegen oudere mensen
- niet vragen om een broodje bij de bakker, maar wachten tot je er 1 krijgt. Zo niet, jammer dan.
- niet door een gesprek van volwassenen heen praten
- etc.
Gisteren had ik er een discussie over met een vriendin en zij was het op meerdere punten niet met mij eens. 'Een kind moet durven vragen', 'een kind moet bewegingsvrijheid hebben dus hoeft in een restaurant niet aan tafel te blijven zitten'. Op elk voorbeeld had ze een weerwoord (als ik het zo mag noemen).
Blijkbaar is het allemaal niet meer zo normaal als vroeger. Ik moest "stil zijn als de grote mensen aan het praten zijn" en geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om ook maar een kik te geven. Vragen om een broodje bij de bakker of een plakje worst bij de slager? Absoluut niet mogelijk, dan at mijn moeder het zelf op.
Ben ik nu zo ouderwets? Is fatsoen niet meer normaal? Ik zie het overal om me heen dat kinderen afval op de grond gooien, een grote mond hebben, niet opstaan in de bus voor mensen die slecht ter been zijn.
Misschien is het tegenwoordig gewoon niet meer normaal. Ik weet het niet.
Hoe denken jullie hierover?
Ik ben er sinds een paar weken achter dat ik zwanger ben. Naast alle kwaaltjes, die komen en gaan, ga je ook steeds meer nadenken en praten over 'hoe je je kind kunt/wilt opvoeden'. Uiteraard komt dit niet vanuit het niets en weet je wel wat je het liefst zou zien, maar nu wordt het allemaal wat werkelijker.
Wat wij echt belangrijk vinden is fatsoen. Hiermee bedoel ik (bijvoorbeeld):
- netjes je afval in de prullenbak gooien
- aan tafel blijven zitten in een restaurant
- dankjewel zeggen
- u zeggen tegen oudere mensen
- niet vragen om een broodje bij de bakker, maar wachten tot je er 1 krijgt. Zo niet, jammer dan.
- niet door een gesprek van volwassenen heen praten
- etc.
Gisteren had ik er een discussie over met een vriendin en zij was het op meerdere punten niet met mij eens. 'Een kind moet durven vragen', 'een kind moet bewegingsvrijheid hebben dus hoeft in een restaurant niet aan tafel te blijven zitten'. Op elk voorbeeld had ze een weerwoord (als ik het zo mag noemen).
Blijkbaar is het allemaal niet meer zo normaal als vroeger. Ik moest "stil zijn als de grote mensen aan het praten zijn" en geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om ook maar een kik te geven. Vragen om een broodje bij de bakker of een plakje worst bij de slager? Absoluut niet mogelijk, dan at mijn moeder het zelf op.
Ben ik nu zo ouderwets? Is fatsoen niet meer normaal? Ik zie het overal om me heen dat kinderen afval op de grond gooien, een grote mond hebben, niet opstaan in de bus voor mensen die slecht ter been zijn.
Misschien is het tegenwoordig gewoon niet meer normaal. Ik weet het niet.
Hoe denken jullie hierover?
anoniem_63e2790640a03 wijzigde dit bericht op 24-04-2014 08:56
Reden: Grammaticale fout
Reden: Grammaticale fout
% gewijzigd
donderdag 24 april 2014 08:58
donderdag 24 april 2014 09:00
Het ligt natuurlijk helemaal aan de leeftijd. Van een heel jong kind kun je niet verwachten dat ze de hele tijd blijven zitten dat kunnen ze gewoon niet. Daarmee zou ik dus naar een kindvriendelijk restaurant gaan, waar ze juist lekkerkunnen spelen.
Vragen bij de bakker en de slager enz vind ik ook niet netjes, maar jonge kinderen zullen het vaak wel doen. Eigen schuld van de bakker als hij normasl altijd wat geeft, een kind verwacht dit dan namelijk.
Kinderen horen idd gewoon vragen te kunnen stellen. Vooral jonge kinderen zullen dit veel doen, dit is een van hun manieren om de wereld te ontdekken.
Vragen bij de bakker en de slager enz vind ik ook niet netjes, maar jonge kinderen zullen het vaak wel doen. Eigen schuld van de bakker als hij normasl altijd wat geeft, een kind verwacht dit dan namelijk.
Kinderen horen idd gewoon vragen te kunnen stellen. Vooral jonge kinderen zullen dit veel doen, dit is een van hun manieren om de wereld te ontdekken.
donderdag 24 april 2014 09:00
Gefeliciteerd met je zwangerschap!
Ik vraag me af vanaf wanneer je kindje aan bovengestelde 'eisen' moet voldoen. Want ook al ben ik het met een aantal van je punten eens, dat moeten kinderen wel leren...
Zo is mijn zoontje van 3 super verlegen op het moment en soms lukt dankjewel zeggen niet bij onbekenden.
Hij kan nu, na vaak oefenen een tijdje aan tafel blijven zitten in een restaurant maar we zijn er nog niet,,,
Niet door volwassenen heen praten oefenen we, maar gaat nog lang niet vanzelf.
U zeggen ook niet, hij snapt het verschil nog niet..
Snap je een beetje waar ik op doel?
Ik vraag me af vanaf wanneer je kindje aan bovengestelde 'eisen' moet voldoen. Want ook al ben ik het met een aantal van je punten eens, dat moeten kinderen wel leren...
Zo is mijn zoontje van 3 super verlegen op het moment en soms lukt dankjewel zeggen niet bij onbekenden.
Hij kan nu, na vaak oefenen een tijdje aan tafel blijven zitten in een restaurant maar we zijn er nog niet,,,
Niet door volwassenen heen praten oefenen we, maar gaat nog lang niet vanzelf.
U zeggen ook niet, hij snapt het verschil nog niet..
Snap je een beetje waar ik op doel?
donderdag 24 april 2014 09:01
Geen kik mogen geven als volwassenen praten vind ik wat overdreven, niet iemand in de rede vallen vind ik wat anders. Je laat iemand uitpraten, maar het is niet zo dat ze hun mond niet open mogen doen tot het bezoek weg is.
En geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om dat broodje of plakje worst zelf op te eten, dat vind ik nog veel raarder dan vragen om een broodje of een plakje worst en ik vind dat je daarmee ook een heel raar voorbeeld geeft.
En geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om dat broodje of plakje worst zelf op te eten, dat vind ik nog veel raarder dan vragen om een broodje of een plakje worst en ik vind dat je daarmee ook een heel raar voorbeeld geeft.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 24 april 2014 09:04
Ik denk dat de ideale situatie ergens in het midden ligt. Ik ben opgevoed zoals jij het voor ogen hebt, daardoor ben ik opgegroeid tot een fatsoenlijke volwassene maar heb ik wel altijd angst gehad voor mijn ouders. Ik heb me meer afgericht dan opgevoed gevoeld.
Wat jouw vriendin beschrijft vind ik de gehele andere kant, dat zie je vaak tegenwoordig en daardoor zijn er naar mijn idee veel ontspoorde kinderen. Een kind heeft grenzen nodig, die kan niet omgaan met 'onbegrensde mogelijkheden'.
Ergens in het midden tussen losgeslagen en afgericht uitkomen is prachtig denk ik!
Wat jouw vriendin beschrijft vind ik de gehele andere kant, dat zie je vaak tegenwoordig en daardoor zijn er naar mijn idee veel ontspoorde kinderen. Een kind heeft grenzen nodig, die kan niet omgaan met 'onbegrensde mogelijkheden'.
Ergens in het midden tussen losgeslagen en afgericht uitkomen is prachtig denk ik!
donderdag 24 april 2014 09:04
Wij hebben in het restaurant een tussenweg gekozen. Ze moeten blijven zitten tot het hoofdgerecht op is. Dan mogen ze wel wat ronddartelen. Maar ik let wel altijd op de omgeving. Zie ik dat mensen zich irriteren dan moeten ze weer komen zitten. Maar wij hebben dan ook 2 hele makkelijke meiden die dan ook samen rustig spelen.
U zeggen begint de oudste (4) nu een beetje mee. Maar helemaal begrijpen doet ze het nog niet.
Verder vind ik dat als je wil dat kinderen dankjewel en alsjeblieft zeggen je dat zélf ook naar hun toe moet doen. ("Willen jullie even opruimen alsjeblieft?"). Werkt als een speer moet ik zeggen. Heel soms moet ik nog vragen "wat zeg je dan?"
U zeggen begint de oudste (4) nu een beetje mee. Maar helemaal begrijpen doet ze het nog niet.
Verder vind ik dat als je wil dat kinderen dankjewel en alsjeblieft zeggen je dat zélf ook naar hun toe moet doen. ("Willen jullie even opruimen alsjeblieft?"). Werkt als een speer moet ik zeggen. Heel soms moet ik nog vragen "wat zeg je dan?"
donderdag 24 april 2014 09:04
Het is volgens mij niet het één of het ander. Ik denk dat de meeste mensen graag willen dat hun kinderen zich welopgevoed en beleefd gedragen. In hoeverre je er prioriteit aan geeft om dat te "drillen" zal per ouder verschillen.
Wij hebben een tweejarige. Die inmiddels vraagt met 'alsjeblieft' maar 'dankjewel' nog niet zo onder de knie heeft. Waarmee we oefenen dat hij (thuis) moet blijven zitten tot iedereen is uitgegeten maar dat nog niet heel makkelijk vindt. En misschien had hij die dingen al beter gekund als ik daar meer op getraind had, maar 'op de stoep blijven' en 'geen dingen van het aanrecht pakken' kregen voorrang. De ene ouder heeft dat 'dankjewel' er al lang in zitten. Een andere ouder zal het belachelijk vinden dat wij willen dat hij iig oefent met aan tafel blijven zitten..
Zo zal iedere ouder zijn eigen accenten leggen.
Wij hebben een tweejarige. Die inmiddels vraagt met 'alsjeblieft' maar 'dankjewel' nog niet zo onder de knie heeft. Waarmee we oefenen dat hij (thuis) moet blijven zitten tot iedereen is uitgegeten maar dat nog niet heel makkelijk vindt. En misschien had hij die dingen al beter gekund als ik daar meer op getraind had, maar 'op de stoep blijven' en 'geen dingen van het aanrecht pakken' kregen voorrang. De ene ouder heeft dat 'dankjewel' er al lang in zitten. Een andere ouder zal het belachelijk vinden dat wij willen dat hij iig oefent met aan tafel blijven zitten..
Zo zal iedere ouder zijn eigen accenten leggen.
donderdag 24 april 2014 09:05
Ik kijk even niet en meteen een lading reacties 
@Patsy-Stone: het klikt inderdaad een beetje "drillerig" he. Het is voor mij natuurlijk ook makkelijk praten. Ik heb nog geen kinderen, dus tja. Ik kom er wel achter als hij/zij geboren wordt. Ik begrijp natuurlijk dat het aangeleerd moet worden en dat dat in het begin vaker "fout' dan "goed" zal gaan. Maar toch, ik ken niet anders, dus het moet kunnen toch? Dank je trouwens!
@ cassavechippie: ik vind het niet de "eigen schuld van de bakker". Ik ben het er niet mee eens dat een kind ervan uit kan gaan dat hij of zij wat krijgt. En idnerdaad, kinderen horen vragen te kunnen stellen, maar ik vraag me af of het bij de bakker gepast is.
@Patsy-Stone: het klikt inderdaad een beetje "drillerig" he. Het is voor mij natuurlijk ook makkelijk praten. Ik heb nog geen kinderen, dus tja. Ik kom er wel achter als hij/zij geboren wordt. Ik begrijp natuurlijk dat het aangeleerd moet worden en dat dat in het begin vaker "fout' dan "goed" zal gaan. Maar toch, ik ken niet anders, dus het moet kunnen toch? Dank je trouwens!
@ cassavechippie: ik vind het niet de "eigen schuld van de bakker". Ik ben het er niet mee eens dat een kind ervan uit kan gaan dat hij of zij wat krijgt. En idnerdaad, kinderen horen vragen te kunnen stellen, maar ik vraag me af of het bij de bakker gepast is.
donderdag 24 april 2014 09:05
Mij lijken dat ook heel normale regels.Natuurlijk moet een kind durven vragen, maar het moet ook leren wanneer het gepast is om ergens om te vragen. Normaal gesproken wijst zich dat vanzelf in de praktijk. Net als met restaurants: er zijn restaurants waar ze zelfs een speelhoek hebben voor kinderen. In andere is het meer gepast dat ze aan tafel blijven. Je kunt het van de situatie laten afhangen, en in het laatste geval zelf je kinderen aan tafel veel aandacht geven en afspraken maken met de bediening, zodat je tussen de gangen niet zo lang hoeft te wachten.
donderdag 24 april 2014 09:09
@Gigi. Ik denk dat er dan bij ons nog een verschil is geweest in de opvoeding, want ik heb absoluut never nooit angst gehad voor mijn ouders. En inderdaad, ik beschrijf het wel heel zwart-wit. De "perfecte" opvoeding zal ergens in het midden liggen.
@Susan; dat bedoel ik ook eigenlijk. Je valt mensen niet in de rede. Maar is dat niet hetzelfde? Ik vind het geen raar voorbeeld. Heb er zelf veel van geleerd.
@ De rest: het zal inderdaad ook afhangen van het karakter van je kind en in sommige, misschien wel de meeste, gevallen moet er een tussenweg worden gezocht.
@Susan; dat bedoel ik ook eigenlijk. Je valt mensen niet in de rede. Maar is dat niet hetzelfde? Ik vind het geen raar voorbeeld. Heb er zelf veel van geleerd.
@ De rest: het zal inderdaad ook afhangen van het karakter van je kind en in sommige, misschien wel de meeste, gevallen moet er een tussenweg worden gezocht.
donderdag 24 april 2014 09:15
Wat ik wel weet, is dat toen ik nog geen kind had, ik best hoog van de toren blies: manieren leren, stil blijven zitten aan tafel, netjes dank u wel zeggen.
Nog steeds vind ik het belangrijk dat kinderen fatsoen bijgebracht krijgen, alleen kijk ik er nu wel minder rigide tegen aan.
Ik zou bijvoorbeeld niet met mijn kleuterzoon naar een chique restaurant gaan, waar de gangen eeuwig duren en hij de hele tijd stil moet zijn. Ik vind dan een pannenkoekenhuis meer geschikt.
En als het eten lang gaat duren, bijvoorbeeld bij familie, dan mag hij van mij best alvast gaan spelen, of wat speelgoed pakken.
Dingen als afval in de prullenbak gooien en niet om een broodje vragen bij de bakker, vind ik hele logische regels, dat doe je niet.
Verder merk ik dat de mensen die geen kinderen hebben in mijn omgeving het snel druk vinden, Ik zit dan sneller op spelden, dan bij mensen die ook kinderen hebben, dat verloopt aanzienlijk soepeler.
Nog steeds vind ik het belangrijk dat kinderen fatsoen bijgebracht krijgen, alleen kijk ik er nu wel minder rigide tegen aan.
Ik zou bijvoorbeeld niet met mijn kleuterzoon naar een chique restaurant gaan, waar de gangen eeuwig duren en hij de hele tijd stil moet zijn. Ik vind dan een pannenkoekenhuis meer geschikt.
En als het eten lang gaat duren, bijvoorbeeld bij familie, dan mag hij van mij best alvast gaan spelen, of wat speelgoed pakken.
Dingen als afval in de prullenbak gooien en niet om een broodje vragen bij de bakker, vind ik hele logische regels, dat doe je niet.
Verder merk ik dat de mensen die geen kinderen hebben in mijn omgeving het snel druk vinden, Ik zit dan sneller op spelden, dan bij mensen die ook kinderen hebben, dat verloopt aanzienlijk soepeler.
donderdag 24 april 2014 09:16
" @ cassavechippie: ik vind het niet de "eigen schuld van de bakker". Ik ben het er niet mee eens dat een kind ervan uit kan gaan dat hij of zij wat krijgt. En idnerdaad, kinderen horen vragen te kunnen stellen, maar ik vraag me af of het bij de bakker gepast is."
Das leuk hoor dat jij vind dat een kind er niet van uit kan gaan maar zo werkt een kinderhoofd niet.
Als een kind altijd wat krijgt dan gaat hij ervan uit dat het de volgende keer ook zo is. In dit geval een broodje maar dat kan van alles zijn. ( als jij altijd bij een cafee een koekje bij je koffie krijgt ga je er toch ook een beetje vanuit dat het de volgende keer ook zo is?).
Das leuk hoor dat jij vind dat een kind er niet van uit kan gaan maar zo werkt een kinderhoofd niet.
Als een kind altijd wat krijgt dan gaat hij ervan uit dat het de volgende keer ook zo is. In dit geval een broodje maar dat kan van alles zijn. ( als jij altijd bij een cafee een koekje bij je koffie krijgt ga je er toch ook een beetje vanuit dat het de volgende keer ook zo is?).
donderdag 24 april 2014 09:16
Ik vind dit heel normale fatsoenregels. Wel is het zo dat dank u wel zeggen en u zeggen leren veel tijd en herhaling in beslag neemt.
Maar zeker de moeite waard!
Als mijn kind (op heel jonge leeftijd) te verlegen was om dank u wel te zeggen, zei ik, zwaai maar even als bedankje. En dat deden ze dan keurig en werd ook gewaardeerd.
En ja, ik werd bekeken als een " strenge " moeder.
Mijn pubers mogen 's avonds ook niet hangen buiten, 's avonds zijn ze gewoon thuis. Aan hun huiswerk. Overdag spreken ze met vrienden af en in het weekend hebben ze af en toe een feestje.
Maar als hangjongere zal je mijn kind (tot nu toe, en ik hoop dat dat zo blijft, ze talen er nu ook niet meer naar)niet zien.
Terwijl de kinderen die vroeger op jongere leeftijd tot 's avonds laat nog buiten liepen, nu voor grote problemen zorgen hier.
Ik ben blij dat ik toen voet bij stuk gehouden heb, hoewel dat op dat moment echt niet gewaardeerd werd door mijn kinderen. (Nu zijn ze wel blij met mijn opvoeding, dat zeggen ze tenminste heel af en toe)
Ik heb hier overigens wel vaak commentaar op gekregen, daar moet je tegen kunnen. Maar hoor van bijv. leerkrachten nu dat mijn kinderen zo netjes en beleefd zijn en dat ze dat op prijs stellen. (voelt wel goed)
Maar iedereen doet het op zijn eigen manier he, mijn manier hoeft niet de enige juiste manier te zijn. Kinderen zijn ook heel verschillend, wat bij de een goed werkt hoeft niet voor de ander te werken.
Succes met de opvoeding van je a.s. kleintje en gefeliciteerd met je zwangerschap. Ga gewoon op je gevoel af, dan komt het wel goed!
Maar zeker de moeite waard!
Als mijn kind (op heel jonge leeftijd) te verlegen was om dank u wel te zeggen, zei ik, zwaai maar even als bedankje. En dat deden ze dan keurig en werd ook gewaardeerd.
En ja, ik werd bekeken als een " strenge " moeder.
Mijn pubers mogen 's avonds ook niet hangen buiten, 's avonds zijn ze gewoon thuis. Aan hun huiswerk. Overdag spreken ze met vrienden af en in het weekend hebben ze af en toe een feestje.
Maar als hangjongere zal je mijn kind (tot nu toe, en ik hoop dat dat zo blijft, ze talen er nu ook niet meer naar)niet zien.
Terwijl de kinderen die vroeger op jongere leeftijd tot 's avonds laat nog buiten liepen, nu voor grote problemen zorgen hier.
Ik ben blij dat ik toen voet bij stuk gehouden heb, hoewel dat op dat moment echt niet gewaardeerd werd door mijn kinderen. (Nu zijn ze wel blij met mijn opvoeding, dat zeggen ze tenminste heel af en toe)
Ik heb hier overigens wel vaak commentaar op gekregen, daar moet je tegen kunnen. Maar hoor van bijv. leerkrachten nu dat mijn kinderen zo netjes en beleefd zijn en dat ze dat op prijs stellen. (voelt wel goed)
Maar iedereen doet het op zijn eigen manier he, mijn manier hoeft niet de enige juiste manier te zijn. Kinderen zijn ook heel verschillend, wat bij de een goed werkt hoeft niet voor de ander te werken.
Succes met de opvoeding van je a.s. kleintje en gefeliciteerd met je zwangerschap. Ga gewoon op je gevoel af, dan komt het wel goed!
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
donderdag 24 april 2014 09:17
Ik denk dat een kind het meeste mee krijgt van het goede voorbeeld. En soms moet je kinderen even ergens op wijzen, omdat simpelweg niet weten 'hoe het hoort'. Maar ik ben ook realistisch; ik zal nooit met mijn driejarige naar een sterrenrestaurant gaan, want ik vind niet dat ik van hem kan verwachten dat hij zich daar de hele avond gedraagt. Dus gaan we met onze kinderen naar een ander soort restaurant, waar het niet zo'n ramp is als ze wat rondwandelen of aan tafel spelen.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
donderdag 24 april 2014 09:19
quote:lamadrugada schreef op 24 april 2014 @ 09:05:
....
@Patsy-Stone: het klikt inderdaad een beetje "drillerig" he. Het is voor mij natuurlijk ook makkelijk praten. Ik heb nog geen kinderen, dus tja. Ik kom er wel achter als hij/zij geboren wordt. Ik begrijp natuurlijk dat het aangeleerd moet worden en dat dat in het begin vaker "fout' dan "goed" zal gaan. Maar toch, ik ken niet anders, dus het moet kunnen toch? Dank je trouwens!
....
Het ligt er ook zomaar aan wat voor kindje je krijgt.
Voor mijn drukke en beweeglijke zoontje is blijven zitten in een restaurant een uitdaging, terwijl de even oude dochter van mijn vriendin uit zichzelf blijft zitten aan tafel en dat heerlijk vindt (zolang er wat te snaaien valt).
Mijn verlegen zoontje zou nooit om een broodje durven vragen bij de bakker, dus dat gaat vanzelf goed
Maar met veel van je punten ben ik het wel eens hoor, in ieder geval deels. Daarom proberen we zoontje nu ook te leren om ons uit te laten praten en niet overal doorheen te roepen. Maar daar ik hij echt pas net aan toe.
Het is ook net hoe je er zelf tegenaan kijkt, ik wil niet dat mijn zoontje door een restaurant heen rent, vond ik toen ik zelf in de horeca werkte echt vreselijk irritant . Mijn vriend maakt het dan weer niets uit, we zoeken overigens wel een kindvriendelijk restaurant, gaan vroeg en tafelen niet te lang...
....
@Patsy-Stone: het klikt inderdaad een beetje "drillerig" he. Het is voor mij natuurlijk ook makkelijk praten. Ik heb nog geen kinderen, dus tja. Ik kom er wel achter als hij/zij geboren wordt. Ik begrijp natuurlijk dat het aangeleerd moet worden en dat dat in het begin vaker "fout' dan "goed" zal gaan. Maar toch, ik ken niet anders, dus het moet kunnen toch? Dank je trouwens!
....
Het ligt er ook zomaar aan wat voor kindje je krijgt.
Voor mijn drukke en beweeglijke zoontje is blijven zitten in een restaurant een uitdaging, terwijl de even oude dochter van mijn vriendin uit zichzelf blijft zitten aan tafel en dat heerlijk vindt (zolang er wat te snaaien valt).
Mijn verlegen zoontje zou nooit om een broodje durven vragen bij de bakker, dus dat gaat vanzelf goed
Maar met veel van je punten ben ik het wel eens hoor, in ieder geval deels. Daarom proberen we zoontje nu ook te leren om ons uit te laten praten en niet overal doorheen te roepen. Maar daar ik hij echt pas net aan toe.
Het is ook net hoe je er zelf tegenaan kijkt, ik wil niet dat mijn zoontje door een restaurant heen rent, vond ik toen ik zelf in de horeca werkte echt vreselijk irritant . Mijn vriend maakt het dan weer niets uit, we zoeken overigens wel een kindvriendelijk restaurant, gaan vroeg en tafelen niet te lang...
donderdag 24 april 2014 09:21
Sommige dingen zijn heel makkelijk aan te leren, anderen kosten meer tijd, maar op zich gelden de regels die jij noemt wel in ons gezin. Niet extreem strikt, kinderen mogen ook (mee) praten wat mij betreft, maar ze mogen niet zomaar iemand in de rede vallen. Dat gaat wat mij betreft 2 kanten op ik laat kinderen ook uitpraten.
Iets als aan tafel blijven zitten is een stuk simpeler. Vanaf dat ze kunnen zitten in de kinderstoel en er niet uithalen voordat de maaltijd voor iedereen afgelopen is. Als ze dat gewend zijn blijven ze ook zitten als ze de kinderstoelleeftijd voorbij zijn, ze weten dan gewoon niet anders. Bij langere diners mochten ze wel al vanaf het behin aan tafel een speeltje en toen ze ouder werden een kleurboek ofzo. Als we zelf met ze uit eten gaan (nu 6 en 9, maar dat doen we al een paar jaar zo), nemen we een simpel spelletje mee en doen we tussen de gangen door een spelletje met ze.
Dingen als afval in de vuilnisbak, als je dat zelf ook altijd doet doen kinderen het na. Komt goed
Iets als aan tafel blijven zitten is een stuk simpeler. Vanaf dat ze kunnen zitten in de kinderstoel en er niet uithalen voordat de maaltijd voor iedereen afgelopen is. Als ze dat gewend zijn blijven ze ook zitten als ze de kinderstoelleeftijd voorbij zijn, ze weten dan gewoon niet anders. Bij langere diners mochten ze wel al vanaf het behin aan tafel een speeltje en toen ze ouder werden een kleurboek ofzo. Als we zelf met ze uit eten gaan (nu 6 en 9, maar dat doen we al een paar jaar zo), nemen we een simpel spelletje mee en doen we tussen de gangen door een spelletje met ze.
Dingen als afval in de vuilnisbak, als je dat zelf ook altijd doet doen kinderen het na. Komt goed
donderdag 24 april 2014 09:21
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Vrij normale en vanzelfsprekende dingen hoor. Ze hoeven niet alle etiquetteregels uit een boekje uit hun hoofd te kennen, het gaat om sociaal gedrag. Als je dat vóórleeft doe je je kind er alleen maar een groot plezier mee. Spontaniteit en bewegingsvrijheid lijden daar heus niet onder. Hinderlijk lopen rennen (en schreeuwen) in een restaurant vind ik aso. Je laat ze ook niet door een huis rennen (en overal aanzitten) als je ergens op bezoek bent. Dat maakt ze er niet geliefder op. Maakt idd verschil wat voor restaurant, in een pannenkoekenhuisje speciaal voor kinderen ligt het iets anders. Met uit eten gaan in een ‘volwassen’ restaurant wachten tot ze de leeftijd bereikt hebben dat dat op een prettige manier kan.
anoniem_198361 wijzigde dit bericht op 24-04-2014 09:38
Reden: typo
Reden: typo
% gewijzigd
donderdag 24 april 2014 09:22
In de rede vallen deden mijn kinderen dan weer wel, en dat kreeg ik er maar niet uit, pff....helaas...
En in een restaurant blijven zitten was ook geen succes, wij hebben ons dus de eerste tien jaar beperkt tot MC Donalds en pannenkoekhuis.
Hoewel ik óók op die dingen zeer mijn best heb gedaan, kreeg ik dit moeizaam voor elkaar, heeft geduurd tot na 10 jaar.
Was soms wel eens jaloers als ik met man uit eten ging en zo'n keurig gezinnetje zag met kleine kinderen die bleven zitten. Hoe hebben die dát voor elkaar gekregen dacht ik dan
En in een restaurant blijven zitten was ook geen succes, wij hebben ons dus de eerste tien jaar beperkt tot MC Donalds en pannenkoekhuis.
Hoewel ik óók op die dingen zeer mijn best heb gedaan, kreeg ik dit moeizaam voor elkaar, heeft geduurd tot na 10 jaar.
Was soms wel eens jaloers als ik met man uit eten ging en zo'n keurig gezinnetje zag met kleine kinderen die bleven zitten. Hoe hebben die dát voor elkaar gekregen dacht ik dan
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
donderdag 24 april 2014 09:22
quote:Gigi- schreef op 24 april 2014 @ 09:04:
Ik denk dat de ideale situatie ergens in het midden ligt. Ik ben opgevoed zoals jij het voor ogen hebt, daardoor ben ik opgegroeid tot een fatsoenlijke volwassene maar heb ik wel altijd angst gehad voor mijn ouders. Ik heb me meer afgericht dan opgevoed gevoeld.
Wat jouw vriendin beschrijft vind ik de gehele andere kant, dat zie je vaak tegenwoordig en daardoor zijn er naar mijn idee veel ontspoorde kinderen. Een kind heeft grenzen nodig, die kan niet omgaan met 'onbegrensde mogelijkheden'.
Ergens in het midden tussen losgeslagen en afgericht uitkomen is prachtig denk ik!
Proficiat met je zwangerschap.
Eens met GIGI. Zo zijn wij ook opgevoed, met als gevolg dat ik nu soms nog steeds iets niet durf te zeggen. Het zou mooi zijn als ze gewoon kunnen iets kunnen zeggen/doen op een beleefde fatsoenlijke manier. Kinderen, en zelfs nog volwassenen, hebben grenzen nodig.
Houd er rekening mee dat opvoeden tijd en energie kost, en dat het soms niet altijd gaat zoals je het in je hoofd had. Is ook erg kind afhankelijk.
Ik denk dat de ideale situatie ergens in het midden ligt. Ik ben opgevoed zoals jij het voor ogen hebt, daardoor ben ik opgegroeid tot een fatsoenlijke volwassene maar heb ik wel altijd angst gehad voor mijn ouders. Ik heb me meer afgericht dan opgevoed gevoeld.
Wat jouw vriendin beschrijft vind ik de gehele andere kant, dat zie je vaak tegenwoordig en daardoor zijn er naar mijn idee veel ontspoorde kinderen. Een kind heeft grenzen nodig, die kan niet omgaan met 'onbegrensde mogelijkheden'.
Ergens in het midden tussen losgeslagen en afgericht uitkomen is prachtig denk ik!
Proficiat met je zwangerschap.
Eens met GIGI. Zo zijn wij ook opgevoed, met als gevolg dat ik nu soms nog steeds iets niet durf te zeggen. Het zou mooi zijn als ze gewoon kunnen iets kunnen zeggen/doen op een beleefde fatsoenlijke manier. Kinderen, en zelfs nog volwassenen, hebben grenzen nodig.
Houd er rekening mee dat opvoeden tijd en energie kost, en dat het soms niet altijd gaat zoals je het in je hoofd had. Is ook erg kind afhankelijk.
donderdag 24 april 2014 09:24
quote:Mevrouwdekees schreef op 24 april 2014 @ 09:04:
Het is volgens mij niet het één of het ander. Ik denk dat de meeste mensen graag willen dat hun kinderen zich welopgevoed en beleefd gedragen. In hoeverre je er prioriteit aan geeft om dat te "drillen" zal per ouder verschillen.
Wij hebben een tweejarige. Die inmiddels vraagt met 'alsjeblieft' maar 'dankjewel' nog niet zo onder de knie heeft. Waarmee we oefenen dat hij (thuis) moet blijven zitten tot iedereen is uitgegeten maar dat nog niet heel makkelijk vindt. En misschien had hij die dingen al beter gekund als ik daar meer op getraind had, maar 'op de stoep blijven' en 'geen dingen van het aanrecht pakken' kregen voorrang. De ene ouder heeft dat 'dankjewel' er al lang in zitten. Een andere ouder zal het belachelijk vinden dat wij willen dat hij iig oefent met aan tafel blijven zitten..
Zo zal iedere ouder zijn eigen accenten leggen.
Ja precies!
Grappig, onze driejarige zegt bij bekenden makkelijk dankjewel, maar worstelt met alsjeblieft (kan hij nog steeds niet uitspreken )
Het is volgens mij niet het één of het ander. Ik denk dat de meeste mensen graag willen dat hun kinderen zich welopgevoed en beleefd gedragen. In hoeverre je er prioriteit aan geeft om dat te "drillen" zal per ouder verschillen.
Wij hebben een tweejarige. Die inmiddels vraagt met 'alsjeblieft' maar 'dankjewel' nog niet zo onder de knie heeft. Waarmee we oefenen dat hij (thuis) moet blijven zitten tot iedereen is uitgegeten maar dat nog niet heel makkelijk vindt. En misschien had hij die dingen al beter gekund als ik daar meer op getraind had, maar 'op de stoep blijven' en 'geen dingen van het aanrecht pakken' kregen voorrang. De ene ouder heeft dat 'dankjewel' er al lang in zitten. Een andere ouder zal het belachelijk vinden dat wij willen dat hij iig oefent met aan tafel blijven zitten..
Zo zal iedere ouder zijn eigen accenten leggen.
Ja precies!
Grappig, onze driejarige zegt bij bekenden makkelijk dankjewel, maar worstelt met alsjeblieft (kan hij nog steeds niet uitspreken )
donderdag 24 april 2014 09:25
Ik vind het hele normale regels.
Je moet je kinderen natuurlijk geen angst aanjagen of als een sergeant majoor lopen drillen, maar ze fatsoensnormen aanleren is prima, ze moeten zich toch in de maatschappij leren bewegen, en als je je (de kinderen, maar later ook als volwassene) prettig weet te gedragen heb je daar uiteindelijk alleen maar voordeel van.
Je moet je kinderen natuurlijk geen angst aanjagen of als een sergeant majoor lopen drillen, maar ze fatsoensnormen aanleren is prima, ze moeten zich toch in de maatschappij leren bewegen, en als je je (de kinderen, maar later ook als volwassene) prettig weet te gedragen heb je daar uiteindelijk alleen maar voordeel van.
