Kinderen
alle pijlers
Mijn zoon van 2,5...
donderdag 23 oktober 2014 17:58
Ik haal net mijn zoon van 2,5 jaar op van de creche. Hij was lief aan het kleien aan tafel. Ik deed zijn jas aan en de leidster zei dat hij heel lief was. Tot zover.. niks bijzonders.
Wanneer hij zijn schoenen en jas aan heeft, rent ie meestal meteen naar de gang. Daar staat een grote ballenbak en auto's. Hij wilde daar nog even spelen.. ook goed. Totdat ik zei dat we naar huis gingen... Drama, hysterieee.. Slaan, schoppen, gillen!!
15 minuten, 10 bloedende krabbels en een flinke pluk uit mn hoofd later, had ik hem in de auto. Het zweet stond op mijn voorhoofd!
Serieus, dit hoef ik toch niet te pikken? Ik heb echt van alles geprobeerd!
Wat doen jullie wanneer jullie kind een driftbij heeft?
Wanneer hij zijn schoenen en jas aan heeft, rent ie meestal meteen naar de gang. Daar staat een grote ballenbak en auto's. Hij wilde daar nog even spelen.. ook goed. Totdat ik zei dat we naar huis gingen... Drama, hysterieee.. Slaan, schoppen, gillen!!
15 minuten, 10 bloedende krabbels en een flinke pluk uit mn hoofd later, had ik hem in de auto. Het zweet stond op mijn voorhoofd!
Serieus, dit hoef ik toch niet te pikken? Ik heb echt van alles geprobeerd!
Wat doen jullie wanneer jullie kind een driftbij heeft?
donderdag 23 oktober 2014 18:19
Het is natuurlijk een supergoed teken dat hij niet mee wil, maar het lijkt me voor jou geen pretje om half kaal Door het leven te gaan...
Als mijn zoontje van 3 niet wil luisteren, blijf ik heel kalm en bevestig ik zijn " verdriet-boosheid" Door te zeggen; " je wilt graag nog even spelen he? Of " nu ben je verdrietig he?"
Daarna leg ik uit waarom we weg moeten ( of iets anders)
ik leg het ook " spannend" uit, alsof het heeeel belangrijk is.
Vaak helpt dit. En als hij niet meeloopt, loop ik gewoon Door. Ik zeg ook; " ik ga nu weg, ga je mee of ga je met iemand anders mee?"
Ik ga dan ook niet terug. Kost even doorzettingsvermogen, maar mijn zoon weet nu echt dat als mama wegloopt, ze niet terugkomt en al helemaal niet achter hem aan gaat rennen.
Jouw pijn doen moet ook consequenties hebben. Dit is echt onacceptabel gedrag. Waarschuw hem, maar sleep hem niet mee. Je kunt bij zeggen; "als je nu niet stopt met mij pijn te doen, ga je thuis gelijk op de gang".
Of wat beter bij jouw situatie past.maar dan ook daadwerkelijk doen. Dus; zeg wat je doet en doe wat je zegt.
Als mijn zoontje van 3 niet wil luisteren, blijf ik heel kalm en bevestig ik zijn " verdriet-boosheid" Door te zeggen; " je wilt graag nog even spelen he? Of " nu ben je verdrietig he?"
Daarna leg ik uit waarom we weg moeten ( of iets anders)
ik leg het ook " spannend" uit, alsof het heeeel belangrijk is.
Vaak helpt dit. En als hij niet meeloopt, loop ik gewoon Door. Ik zeg ook; " ik ga nu weg, ga je mee of ga je met iemand anders mee?"
Ik ga dan ook niet terug. Kost even doorzettingsvermogen, maar mijn zoon weet nu echt dat als mama wegloopt, ze niet terugkomt en al helemaal niet achter hem aan gaat rennen.
Jouw pijn doen moet ook consequenties hebben. Dit is echt onacceptabel gedrag. Waarschuw hem, maar sleep hem niet mee. Je kunt bij zeggen; "als je nu niet stopt met mij pijn te doen, ga je thuis gelijk op de gang".
Of wat beter bij jouw situatie past.maar dan ook daadwerkelijk doen. Dus; zeg wat je doet en doe wat je zegt.
donderdag 23 oktober 2014 18:28
quote:apppie schreef op 23 oktober 2014 @ 18:23:
Serieus, 2,5 jaar oud en dan laat je je tot bloedens toe krabben en aan je haar trekken?
Ik had hem in de houdgreep meegenomen. En gevraagd of hij nou helemaal gek geworden is.
Helemaal mee eens... het is een feit dat alles wat een kind leert tot zijn 4e, steeds lastiger wordt om af te leren. Ik heb 3 zoontjes en dit is mij nog nooit overkomen.
je moet er echt bovenop zitten. Het kost energie, maar daar pluk je uiteindelijk de vruchten van. Ik bedenk me altijd dat ik mannen aan het opvoeden ben. Wat ik ze nu aanleer, weten ze hopelijk ook nog als ze 18 zijn, want dan zijn ze stukken groter dan mama...
Serieus, 2,5 jaar oud en dan laat je je tot bloedens toe krabben en aan je haar trekken?
Ik had hem in de houdgreep meegenomen. En gevraagd of hij nou helemaal gek geworden is.
Helemaal mee eens... het is een feit dat alles wat een kind leert tot zijn 4e, steeds lastiger wordt om af te leren. Ik heb 3 zoontjes en dit is mij nog nooit overkomen.
je moet er echt bovenop zitten. Het kost energie, maar daar pluk je uiteindelijk de vruchten van. Ik bedenk me altijd dat ik mannen aan het opvoeden ben. Wat ik ze nu aanleer, weten ze hopelijk ook nog als ze 18 zijn, want dan zijn ze stukken groter dan mama...
donderdag 23 oktober 2014 18:31
Probeer een driftbui van te voren te ondervangen door heel duidelijk aan te geven wat er gaat gebeuren.
En schiet ie toch in een driftbui: Meteen oppakken en vooral niet onder de indruk zijn.
En schiet ie toch in een driftbui: Meteen oppakken en vooral niet onder de indruk zijn.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
donderdag 23 oktober 2014 18:32
quote:ana_isabel schreef op donderdag 23 oktober 2014 18:19 Het is natuurlijk een supergoed teken dat hij niet mee wil, maar het lijkt me voor jou geen pretje om half kaal Door het leven te gaan...
Als mijn zoontje van 3 niet wil luisteren, blijf ik heel kalm en bevestig ik zijn " verdriet-boosheid" Door te zeggen; " je wilt graag nog even spelen he? Of " nu ben je verdrietig he?"
Daarna leg ik uit waarom we weg moeten ( of iets anders)
ik leg het ook " spannend" uit, alsof het heeeel belangrijk is.
Vaak helpt dit. En als hij niet meeloopt, loop ik gewoon Door. Ik zeg ook; " ik ga nu weg, ga je mee of ga je met iemand anders mee?"
Ik ga dan ook niet terug. Kost even doorzettingsvermogen, maar mijn zoon weet nu echt dat als mama wegloopt, ze niet terugkomt en al helemaal niet achter hem aan gaat rennen.
Jouw pijn doen moet ook consequenties hebben. Dit is echt onacceptabel gedrag. Waarschuw hem, maar sleep hem niet mee. Je kunt bij zeggen; "als je nu niet stopt met mij pijn te doen, ga je thuis gelijk op de gang".
Of wat beter bij jouw situatie past.maar dan ook daadwerkelijk doen. Dus; zeg wat je doet en doe wat je zegt.
Dat wat jij noemt heb ik vandaag allemaal geprobeerd. Hij blijft maar roepen dat hij wil spelen. Hij gaat op de grond liggen en blijft schreeuwen en huilen. Zodra ik hem optil, begint hij met krabben en haren trekken.
Als ik zeg dat hij straf krijgt, blijft hij gewoon doorhuilen. Het boeit hem ook niet wat ik te zeggen heb.
Als mijn zoontje van 3 niet wil luisteren, blijf ik heel kalm en bevestig ik zijn " verdriet-boosheid" Door te zeggen; " je wilt graag nog even spelen he? Of " nu ben je verdrietig he?"
Daarna leg ik uit waarom we weg moeten ( of iets anders)
ik leg het ook " spannend" uit, alsof het heeeel belangrijk is.
Vaak helpt dit. En als hij niet meeloopt, loop ik gewoon Door. Ik zeg ook; " ik ga nu weg, ga je mee of ga je met iemand anders mee?"
Ik ga dan ook niet terug. Kost even doorzettingsvermogen, maar mijn zoon weet nu echt dat als mama wegloopt, ze niet terugkomt en al helemaal niet achter hem aan gaat rennen.
Jouw pijn doen moet ook consequenties hebben. Dit is echt onacceptabel gedrag. Waarschuw hem, maar sleep hem niet mee. Je kunt bij zeggen; "als je nu niet stopt met mij pijn te doen, ga je thuis gelijk op de gang".
Of wat beter bij jouw situatie past.maar dan ook daadwerkelijk doen. Dus; zeg wat je doet en doe wat je zegt.
Dat wat jij noemt heb ik vandaag allemaal geprobeerd. Hij blijft maar roepen dat hij wil spelen. Hij gaat op de grond liggen en blijft schreeuwen en huilen. Zodra ik hem optil, begint hij met krabben en haren trekken.
Als ik zeg dat hij straf krijgt, blijft hij gewoon doorhuilen. Het boeit hem ook niet wat ik te zeggen heb.
donderdag 23 oktober 2014 18:34
quote:apppie schreef op donderdag 23 oktober 2014 18:23 Serieus, 2,5 jaar oud en dan laat je je tot bloedens toe krabben en aan je haar trekken?
Ik had hem in de houdgreep meegenomen. En gevraagd of hij nou helemaal gek geworden is.
Ja, wat dacht je? Dat ik erbij aan het lachen was?
Ik heb dit gedrag nog nooit eerder bij hem gezien. Vandaar dat ik er nu zo mee zit.
Ik had hem in de houdgreep meegenomen. En gevraagd of hij nou helemaal gek geworden is.
Ja, wat dacht je? Dat ik erbij aan het lachen was?
Ik heb dit gedrag nog nooit eerder bij hem gezien. Vandaar dat ik er nu zo mee zit.
donderdag 23 oktober 2014 18:39
Goh wat zijn we weer vriendelijk onderling. Ik kan me voorstellen dat je op het kdv, onder toeziend oog van langslopende ouders en leidsters, even de kluts kwijt bent in zo'n bui. En misschien minder kordaat.
To, we hebben allemaal wel zo'n anekdote. Ik ben door mijn dreumes laatst dmv een onverwachte kopstoot een bloedneus gebonkt. Hij was boos.
Als het geen 'oudermishandeling' is dan wel een raar scheldwoord.
Als een kind van 2,5 moeder uitscheld voor 'kutpoep' heeft net zoveel met 'pikken' te maken dan dat je je kind niet handig vasthoudt zodat hij een pluk haar te pakken heeft in zijn woede. Het mag allebei niet en het is allebei een uiting van.
Volgende keer gewoon korter zijn en hem bij kop en kont oppakken. Vinden ze nog grappig ook vaak.
En net als ik, hoofd uit de gevarenzone
To, we hebben allemaal wel zo'n anekdote. Ik ben door mijn dreumes laatst dmv een onverwachte kopstoot een bloedneus gebonkt. Hij was boos.
Als het geen 'oudermishandeling' is dan wel een raar scheldwoord.
Als een kind van 2,5 moeder uitscheld voor 'kutpoep' heeft net zoveel met 'pikken' te maken dan dat je je kind niet handig vasthoudt zodat hij een pluk haar te pakken heeft in zijn woede. Het mag allebei niet en het is allebei een uiting van.
Volgende keer gewoon korter zijn en hem bij kop en kont oppakken. Vinden ze nog grappig ook vaak.
En net als ik, hoofd uit de gevarenzone
donderdag 23 oktober 2014 18:40
quote:nemesis1989 schreef op 23 oktober 2014 @ 18:32:
[...]
Dat wat jij noemt heb ik vandaag allemaal geprobeerd. Hij blijft maar roepen dat hij wil spelen. Hij gaat op de grond liggen en blijft schreeuwen en huilen. Zodra ik hem optil, begint hij met krabben en haren trekken.
Als ik zeg dat hij straf krijgt, blijft hij gewoon doorhuilen. Het boeit hem ook niet wat ik te zeggen heb.
Je zoontje was heel de dag lief zei je? Dan heeft hij zich de hele dag aangepast en in de maat gelopen. Dat kost ook energie, wat vaak wordt onderschat.
als jij hem dan op komt halen, komt alle frustratie en vermoeidheid eruit. Zoals jij je ook kunt voelen na een werkdag![😊]()
kinderen van deze leeftijd weten wel dat slaan en dergelijke niet mag, maar zijn nog niet in staat om actief daadwerkelijk aan reactie te koppelen of de gevolgen er volledig van in te zien.
Het is dus aan jou om hem hierin te begeleiden.
je kunt van te voren aangeven dat hij heel even kan spelen en dat je daarna weggaat als hij het zegt.
of beloon hem Door te zeggen dat als hij nu met je meegaat, je een verassing hebt voor hem. Bv een klein snoepje.
je kunt dit vaker doen, mits hij normaal meegaat.
nogmaals; zijn gedrag is echt onnaceptabel, ongeacht zijn leeftijd.
Praat erover met hem. Dat het jouw ook verdriet doet als hij je pijn doet.dat begrijpt hij echt wel.
[...]
Dat wat jij noemt heb ik vandaag allemaal geprobeerd. Hij blijft maar roepen dat hij wil spelen. Hij gaat op de grond liggen en blijft schreeuwen en huilen. Zodra ik hem optil, begint hij met krabben en haren trekken.
Als ik zeg dat hij straf krijgt, blijft hij gewoon doorhuilen. Het boeit hem ook niet wat ik te zeggen heb.
Je zoontje was heel de dag lief zei je? Dan heeft hij zich de hele dag aangepast en in de maat gelopen. Dat kost ook energie, wat vaak wordt onderschat.
als jij hem dan op komt halen, komt alle frustratie en vermoeidheid eruit. Zoals jij je ook kunt voelen na een werkdag
kinderen van deze leeftijd weten wel dat slaan en dergelijke niet mag, maar zijn nog niet in staat om actief daadwerkelijk aan reactie te koppelen of de gevolgen er volledig van in te zien.
Het is dus aan jou om hem hierin te begeleiden.
je kunt van te voren aangeven dat hij heel even kan spelen en dat je daarna weggaat als hij het zegt.
of beloon hem Door te zeggen dat als hij nu met je meegaat, je een verassing hebt voor hem. Bv een klein snoepje.
je kunt dit vaker doen, mits hij normaal meegaat.
nogmaals; zijn gedrag is echt onnaceptabel, ongeacht zijn leeftijd.
Praat erover met hem. Dat het jouw ook verdriet doet als hij je pijn doet.dat begrijpt hij echt wel.
donderdag 23 oktober 2014 18:42
Wat bij mij hielp is optillen en uit de situatie verplaatsen. Vervolgens elders neerzetten en aangeven dat dat ik wil dat we nu naar huis gaan en dat hij daar dan kan...vul maar in.
Sommige kinderen hebben, zo ook de mijne, hebben moeite met overgangen. Mijn zoon blijft minder in zijn boosheid hangen als ik even een rustigere plek op zoek en me " van de plek des onheils verplaats". Op tillen rustig zoals je hem misschien als peuter hebt getild met zijn rug tegen je aan. Rustig blijven praten en tegelijkertijd uit bereik van krabbende handjes,
2 to 3 is soms geen gemakkelijke leeftijd. Het is soms uitproberen.
Sommige kinderen hebben, zo ook de mijne, hebben moeite met overgangen. Mijn zoon blijft minder in zijn boosheid hangen als ik even een rustigere plek op zoek en me " van de plek des onheils verplaats". Op tillen rustig zoals je hem misschien als peuter hebt getild met zijn rug tegen je aan. Rustig blijven praten en tegelijkertijd uit bereik van krabbende handjes,
2 to 3 is soms geen gemakkelijke leeftijd. Het is soms uitproberen.
donderdag 23 oktober 2014 18:43
quote:MarianneDavids schreef op 23 oktober 2014 @ 18:40:
Bij kop en kont pakken en onder je arm meenemen. Aan een kind van 2,5 kun je nog niet uitleggen dat je daar geen tijd voor hebt omdat je nog boodschappen moet doen, tijdbesef is er nog lang niet.Geen letterlijk tijdsbesef inderdaad, maar ik zeg altijd dat de ijsjes op zijn als hij niet opschiet...moet je zien hoe hard hij meeloopt![😊]()
Bij kop en kont pakken en onder je arm meenemen. Aan een kind van 2,5 kun je nog niet uitleggen dat je daar geen tijd voor hebt omdat je nog boodschappen moet doen, tijdbesef is er nog lang niet.Geen letterlijk tijdsbesef inderdaad, maar ik zeg altijd dat de ijsjes op zijn als hij niet opschiet...moet je zien hoe hard hij meeloopt
donderdag 23 oktober 2014 18:45
quote:sarah88 schreef op donderdag 23 oktober 2014 18:42 Wat bij mij hielp is optillen en uit de situatie verplaatsen. Vervolgens elders neerzetten en aangeven dat dat ik wil dat we nu naar huis gaan en dat hij daar dan kan...vul maar in.
Sommige kinderen hebben, zo ook de mijne, hebben moeite met overgangen. Mijn zoon blijft minder in zijn boosheid hangen als ik even een rustigere plek op zoek en me " van de plek des onheils verplaats". Op tillen rustig zoals je hem misschien als peuter hebt getild met zijn rug tegen je aan. Rustig blijven praten en tegelijkertijd uit bereik van krabbende handjes,
2 to 3 is soms geen gemakkelijke leeftijd. Het is soms uitproberen. Normaal helpt dat inderdaad. Vandaag heb ik hem wel 4x verplaatst. Het hielp gewoon niet.
Sommige kinderen hebben, zo ook de mijne, hebben moeite met overgangen. Mijn zoon blijft minder in zijn boosheid hangen als ik even een rustigere plek op zoek en me " van de plek des onheils verplaats". Op tillen rustig zoals je hem misschien als peuter hebt getild met zijn rug tegen je aan. Rustig blijven praten en tegelijkertijd uit bereik van krabbende handjes,
2 to 3 is soms geen gemakkelijke leeftijd. Het is soms uitproberen. Normaal helpt dat inderdaad. Vandaag heb ik hem wel 4x verplaatst. Het hielp gewoon niet.
donderdag 23 oktober 2014 18:47
quote:haakje schreef op donderdag 23 oktober 2014 18:39 Goh wat zijn we weer vriendelijk onderling. Ik kan me voorstellen dat je op het kdv, onder toeziend oog van langslopende ouders en leidsters, even de kluts kwijt bent in zo'n bui. En misschien minder kordaat.
To, we hebben allemaal wel zo'n anekdote. Ik ben door mijn dreumes laatst dmv een onverwachte kopstoot een bloedneus gebonkt. Hij was boos.
Als het geen 'oudermishandeling' is dan wel een raar scheldwoord.
Als een kind van 2,5 moeder uitscheld voor 'kutpoep' heeft net zoveel met 'pikken' te maken dan dat je je kind niet handig vasthoudt zodat hij een pluk haar te pakken heeft in zijn woede. Het mag allebei niet en het is allebei een uiting van.
Volgende keer gewoon korter zijn en hem bij kop en kont oppakken. Vinden ze nog grappig ook vaak.
En net als ik, hoofd uit de gevarenzone
Haha, ik zal het onthouden!
Helaas lijkt het nu alsof ik een vechtpartij heb meegemaakt.
Misschien heb ik hem gewoon teveel verwend.
To, we hebben allemaal wel zo'n anekdote. Ik ben door mijn dreumes laatst dmv een onverwachte kopstoot een bloedneus gebonkt. Hij was boos.
Als het geen 'oudermishandeling' is dan wel een raar scheldwoord.
Als een kind van 2,5 moeder uitscheld voor 'kutpoep' heeft net zoveel met 'pikken' te maken dan dat je je kind niet handig vasthoudt zodat hij een pluk haar te pakken heeft in zijn woede. Het mag allebei niet en het is allebei een uiting van.
Volgende keer gewoon korter zijn en hem bij kop en kont oppakken. Vinden ze nog grappig ook vaak.
En net als ik, hoofd uit de gevarenzone
Haha, ik zal het onthouden!
Helaas lijkt het nu alsof ik een vechtpartij heb meegemaakt.
Misschien heb ik hem gewoon teveel verwend.
donderdag 23 oktober 2014 18:49
Wilde hetzelfde zeggen als Marianne Davids: bij kop en kont pakken . Meteen in wandelwagen, auto of gang en zoek het maar even uit. Hier gebeurt het vaker dus ik herken de buien snel genoeg. Met die driftbuien kan en vooral wil ik niks, dus dat is hupsakee oppakken en uit laten razen. Gezellig? Nee. Maar ik weet geen betere oplossing. Met een driftig kind onderhandelen of redeneren werkt niet en zijn zin geven is ook funest. Dan maar een krijsend kind in wagen/auto/gang en hopen dat deze fase snel voorbij is. Sterkte.
donderdag 23 oktober 2014 18:52
donderdag 23 oktober 2014 18:52
quote:nemesis1989 schreef op 23 oktober 2014 @ 18:47:
[...]
Haha, ik zal het onthouden!
Helaas lijkt het nu alsof ik een vechtpartij heb meegemaakt.
Misschien heb ik hem gewoon teveel verwend.Dit is toch " pas" de eerste keer? Dan heb je hem vast niet verwend. Maar je moet er wel iets mee doen, dat is duidelijk.
[...]
Haha, ik zal het onthouden!
Helaas lijkt het nu alsof ik een vechtpartij heb meegemaakt.
Misschien heb ik hem gewoon teveel verwend.Dit is toch " pas" de eerste keer? Dan heb je hem vast niet verwend. Maar je moet er wel iets mee doen, dat is duidelijk.
donderdag 23 oktober 2014 18:57
To, ik herken je gedeeltelijk. Mijn kind (2,5) is er maar 1 dag per week, maar krijgt een driftbui als hij mee naar huis moet. Rent weg, wil geen jas aan en gaat huilen/krijsen. Ik negeer het gedrag, houd hem stevig vast en wurm z'n jas aan. Vandaag beet hij in m'n hand, toen sprak ik hem wel fel toe. Voorderest blijf ik kalm en heb ik maling aan de andere ouders.
Eenmaal thuis knuffelt hij me en geeft me kusjes
Eenmaal thuis knuffelt hij me en geeft me kusjes
donderdag 23 oktober 2014 18:57
quote:nemesis1989 schreef op 23 oktober 2014 @ 18:53:
[...]
Nou.. Ik heb hem meteen naar oma gebracht. Ik was woedend. Bij haar was hij meteen stil.Je gevoel is logisch...toch moet je hem ook de gelegenheid geven om het weer goed te maken met jou. Liefst nog voordat papa ervan hoort. Je zoon is het waarschijnlijk al lang vergeten en straf geven achteraf werkt ook averechts.
[...]
Nou.. Ik heb hem meteen naar oma gebracht. Ik was woedend. Bij haar was hij meteen stil.Je gevoel is logisch...toch moet je hem ook de gelegenheid geven om het weer goed te maken met jou. Liefst nog voordat papa ervan hoort. Je zoon is het waarschijnlijk al lang vergeten en straf geven achteraf werkt ook averechts.
donderdag 23 oktober 2014 19:02
