Kinderen
alle pijlers
Pffff weet het even niet meer met mijn kids...
maandag 15 september 2014 10:01
Dag allemaal,
Ik ben nieuw hier. En wil graag mijn verhaal kwijt en wat advies van jullie..
Ik ben getrouwd en heb twee kinderen, een dochter van 4 en een zoon van 4 maanden.
En het probleem is dat ik het opvoeden zwaar vind, heel zwaar.
Mijn dochter is mij en mijn man enorm aan het uitproberen. Ze haalt het bloed onder onze nagels vandaan en lijkt soms wel onhandelbaar. Als ze iets niet mag dan schreeuwt ze de hele boel bij elkaar (maar toegeven doen we niet!), we denken dan echt weleens dat de duivel in haar zit Zo tekeer gaat ze! Ik kan dan ook ontzettend boos worden op haar, begin ook vaak te schreeuwen tegen haar. We weten namelijk niet echt meer wat helpt, rustig blijven, negeren, boos worden, niks helpt. Ook als ze ergens is waar ze het naar haar zin heeft en het tijd is om naar huis te gaan zet ze het altijd op een blèren. Maakt niet uit wat voor afspraken we met haar maken ze blijft het doen. Of als iemand bij ons op visite is en weer gaat dan wordt ze ook weer helemaal wild. Het is dus echt niet leuk meer om naar mensen toe te gaan of te ontvangen. Omdat je weet hoe ze gaat reageren bij het afscheid.
En dan mijn zoontje, nog maar vier maanden. Er is nog geen enkel ritme met hem. Ik geef flesvoeding. Hier zitten we al heel erg lang mee te klooien! Dachten eerst aan koemelkallergie, dus overgestapt op Nutramigen. Provocatie test gedaan, maar zagen geen verschil. Dus weer naar standaard voeding gegaan. Uiteindelijk weer naar Nutramigen gegaan omdat hij toch weer onrustig werd aan de fles en erna. (Allemaal in overleg met consultatiebureau). Maar hij blijft onrustig drinken, drinkt zijn flessen niet leeg (per keer maar 100-135 ml). En is 's nachts veel wakker. Hij heeft het nooit naar z'n zin als we ergens op visite of verjaardag zijn. Steeds huilen huilen huilen. Waardoor we genoodzaakt zijn om weer vroeg te vertrekken. Zodra we ergens binnenkomen begint hij eigenlijk al.
Ik weet op het moment echt even niet wat ik met mijn kids aan moet. De relatie met mijn man wordt er ook niet echt beter op. Lopen op onze tenen. Gisteren nog flinke ruzie gehad (kinderen waren hier niet bij).
Zoals het nu gaat gaat het niet langer. Ik ben ook ontzettend moe en energieloos en heb daarom ook weinig zin om dingen te ondernemen.
Het is eigenlijk nog maar een beknopte beschrijving van de situatie, maar anders wordt het wel een heel lang verhaal......
Heeft iemand een goed advies?
Ik ben nieuw hier. En wil graag mijn verhaal kwijt en wat advies van jullie..
Ik ben getrouwd en heb twee kinderen, een dochter van 4 en een zoon van 4 maanden.
En het probleem is dat ik het opvoeden zwaar vind, heel zwaar.
Mijn dochter is mij en mijn man enorm aan het uitproberen. Ze haalt het bloed onder onze nagels vandaan en lijkt soms wel onhandelbaar. Als ze iets niet mag dan schreeuwt ze de hele boel bij elkaar (maar toegeven doen we niet!), we denken dan echt weleens dat de duivel in haar zit Zo tekeer gaat ze! Ik kan dan ook ontzettend boos worden op haar, begin ook vaak te schreeuwen tegen haar. We weten namelijk niet echt meer wat helpt, rustig blijven, negeren, boos worden, niks helpt. Ook als ze ergens is waar ze het naar haar zin heeft en het tijd is om naar huis te gaan zet ze het altijd op een blèren. Maakt niet uit wat voor afspraken we met haar maken ze blijft het doen. Of als iemand bij ons op visite is en weer gaat dan wordt ze ook weer helemaal wild. Het is dus echt niet leuk meer om naar mensen toe te gaan of te ontvangen. Omdat je weet hoe ze gaat reageren bij het afscheid.
En dan mijn zoontje, nog maar vier maanden. Er is nog geen enkel ritme met hem. Ik geef flesvoeding. Hier zitten we al heel erg lang mee te klooien! Dachten eerst aan koemelkallergie, dus overgestapt op Nutramigen. Provocatie test gedaan, maar zagen geen verschil. Dus weer naar standaard voeding gegaan. Uiteindelijk weer naar Nutramigen gegaan omdat hij toch weer onrustig werd aan de fles en erna. (Allemaal in overleg met consultatiebureau). Maar hij blijft onrustig drinken, drinkt zijn flessen niet leeg (per keer maar 100-135 ml). En is 's nachts veel wakker. Hij heeft het nooit naar z'n zin als we ergens op visite of verjaardag zijn. Steeds huilen huilen huilen. Waardoor we genoodzaakt zijn om weer vroeg te vertrekken. Zodra we ergens binnenkomen begint hij eigenlijk al.
Ik weet op het moment echt even niet wat ik met mijn kids aan moet. De relatie met mijn man wordt er ook niet echt beter op. Lopen op onze tenen. Gisteren nog flinke ruzie gehad (kinderen waren hier niet bij).
Zoals het nu gaat gaat het niet langer. Ik ben ook ontzettend moe en energieloos en heb daarom ook weinig zin om dingen te ondernemen.
Het is eigenlijk nog maar een beknopte beschrijving van de situatie, maar anders wordt het wel een heel lang verhaal......
Heeft iemand een goed advies?
maandag 15 september 2014 10:06
maandag 15 september 2014 10:08
Als buitenstaander lijkt het een beetje een vicieuze cirkel die je beschrijft. Was jullie dochter al zo voor de baby kwam? Want kinderen kunnen daar heel heftig op reageren, ze is natuurlijk lang jullie enige geweest en moet even haar plek weer vinden.
Verder zijn jullie gespannen als jullie op bezoek gaan want je oudste kan dan vreemd reageren. Dat voelt de jongste natuurlijk ook wel, dus die voelt zich dan ook niet lekker > huilen.
En als jullie samen niet lekker in je vel zitten, moe, prikkelbaar, onzeker, ruzie, daar reageren allebei de kinderen weer op.
Verder zijn jullie gespannen als jullie op bezoek gaan want je oudste kan dan vreemd reageren. Dat voelt de jongste natuurlijk ook wel, dus die voelt zich dan ook niet lekker > huilen.
En als jullie samen niet lekker in je vel zitten, moe, prikkelbaar, onzeker, ruzie, daar reageren allebei de kinderen weer op.
Stressed is just desserts spelled backwards
maandag 15 september 2014 10:10
Het is nu te laat natuurlijk maar ik vraag mij wel af waarom mensen aan een 2e kind beginnen als ze hun eerste niet eens kunnen handelen.
Het komt op mij over of je dochter thuis niet zo veel aandacht krijgt en daarom niet weg wil als ze ergens is of het niet leuk vindt dat de visite weer weggaat omdat ze dan wel aandacht krijgt.
Het komt op mij over of je dochter thuis niet zo veel aandacht krijgt en daarom niet weg wil als ze ergens is of het niet leuk vindt dat de visite weer weggaat omdat ze dan wel aandacht krijgt.
maandag 15 september 2014 10:12
Ga naar het cb en vraag om ondersteuning. Ze zitten daar echt niet alleen voor het meten en wegen, en ondanks alle slechte verhalen die je over hett cb hoort, kunnen ze daar echt heel veel voor je betekenen, is het niet zij zelf, dan wel door verwijzen naar professionals die wél wat voor je kunnen betekenen.
Ga hier niet zelf mee verder modderen, het kan zo'n opluchting zijn om het even bij iemand anders te leggen, diegene mee te laten kijken en handvatten aangereikt te krijgen. Het kan soms echt zó simpel zijn om een omslag te weeg te brengen, dat je achteraf denkt 'dat ik daar zelf niet aan gedacht heb', maar je zit op dit moment in zo'n cirkel dat je de bomen door het bos niet ziet.
Ga hier niet zelf mee verder modderen, het kan zo'n opluchting zijn om het even bij iemand anders te leggen, diegene mee te laten kijken en handvatten aangereikt te krijgen. Het kan soms echt zó simpel zijn om een omslag te weeg te brengen, dat je achteraf denkt 'dat ik daar zelf niet aan gedacht heb', maar je zit op dit moment in zo'n cirkel dat je de bomen door het bos niet ziet.
maandag 15 september 2014 10:13
Je 4 jarige heeft een broertje dat alsmaar huilt: het recept voor aandacht trekken door haar.
Je zoon zit in een patroon van aandacht trekken omdat het hem te druk is of omdat hij toch ergens pijn heeft.
Doorbreek de cirkel door je jongste drie dagen uit logeren te doen. Bij iemand die sterk genoeg in schoenen staat om dat aan te kunnen
In die periode geef je oudste de aandacht die ze verdient. En praat je met haar. Ze is vier, ze snapt echt wel dingen.
Je zoon zit in een patroon van aandacht trekken omdat het hem te druk is of omdat hij toch ergens pijn heeft.
Doorbreek de cirkel door je jongste drie dagen uit logeren te doen. Bij iemand die sterk genoeg in schoenen staat om dat aan te kunnen
In die periode geef je oudste de aandacht die ze verdient. En praat je met haar. Ze is vier, ze snapt echt wel dingen.
maandag 15 september 2014 10:13
Baby, huilt natuurlijk veel er hoeft niet meteen wat aan de hand te zijn. Probeer eens hypo allergene flesvoeding of kijk of het Johannesbroodpitmeel beter gaat?
Je dochter is pas 4, wees zo duidelijk mogelijk, trek duidelijke grenzen, en zo gestructureerd mogelijk. Hoe gaat het op school met haar? Ze heeft veel veranderingen gehad laatste tijd, basisschool, een broertje..
Je dochter is pas 4, wees zo duidelijk mogelijk, trek duidelijke grenzen, en zo gestructureerd mogelijk. Hoe gaat het op school met haar? Ze heeft veel veranderingen gehad laatste tijd, basisschool, een broertje..
maandag 15 september 2014 10:21
Afspraken maken met een 4-jarige? Ik ben benieuwd hoe je dat doet...
Streng en duidelijk zijn en met je man de taken verdelen. Afspreken dat hij tijdens zo'n visite dochter opvoed en jij je er niet mee bemoeit tijdens zo'n visite. Jij kommert je dan om jullie zoon.
Daarnaast zijn er simpele tips zoals inderdaad aankondigen dat je over 5 minuten weg gaat zodat je dochter vast kan gaan schakelen in d'r hoofd. Ik zou vooral ondersteuning gaan zoeken. Opvoedondersteuning of een cursus of whatever, opvoeden heeft nou eenmaal niemand van ons echt geleerd en zelf kom je er soms niet uit. En daarnaast oppas zoeken. Zorg dat je regelmatig je kinderen elders onderbrengt, al is het maar alleen de oudste. Een weekend ergens logeren bij iemand die de wind eronder heeft is misschien ook een idee.
Streng en duidelijk zijn en met je man de taken verdelen. Afspreken dat hij tijdens zo'n visite dochter opvoed en jij je er niet mee bemoeit tijdens zo'n visite. Jij kommert je dan om jullie zoon.
Daarnaast zijn er simpele tips zoals inderdaad aankondigen dat je over 5 minuten weg gaat zodat je dochter vast kan gaan schakelen in d'r hoofd. Ik zou vooral ondersteuning gaan zoeken. Opvoedondersteuning of een cursus of whatever, opvoeden heeft nou eenmaal niemand van ons echt geleerd en zelf kom je er soms niet uit. En daarnaast oppas zoeken. Zorg dat je regelmatig je kinderen elders onderbrengt, al is het maar alleen de oudste. Een weekend ergens logeren bij iemand die de wind eronder heeft is misschien ook een idee.
maandag 15 september 2014 10:24
maandag 15 september 2014 10:28
Het zijn ook tropenjaren en voor je dochter is het ook niet niks, school, nieuw broertje, ouders die op einde van hun Latijn lopen.
Alles speelt mee.
Zoek anders hulp via de gemeente, daar heb je vaak van die opvoedbijeeenkomsten, erg fijn om gewoon eens dezelfde probleem bij andere te horen en goede handvaten mee te krijgen.
Succes! ( en het is een faseee, alweer:-)
Alles speelt mee.
Zoek anders hulp via de gemeente, daar heb je vaak van die opvoedbijeeenkomsten, erg fijn om gewoon eens dezelfde probleem bij andere te horen en goede handvaten mee te krijgen.
Succes! ( en het is een faseee, alweer:-)
maandag 15 september 2014 10:31
[quote]kabinet schreef op 15 september 2014 @ 10:12[/message]:
Ga naar het cb en vraag om ondersteuning. Ze zitten daar echt niet alleen voor het meten en wegen, en ondanks alle slechte verhalen die je over hett cb hoort, kunnen ze daar echt heel veel voor je betekenen, is het niet zij zelf, dan wel door verwijzen naar professionals die wél wat voor je kunnen betekenen.
helemaal mee eens!
als je kinderen ergens laat logeren zijn ze bij thuiskomst veel drukker.
en dit zijn ook dingen die je binnen het gezin moet oplossen.
als je al de mogelijkheden hebt om je kinderen regelmatig ergens te laten logeren, zit ook niet iedereen op te wachten.
Ga naar het cb en vraag om ondersteuning. Ze zitten daar echt niet alleen voor het meten en wegen, en ondanks alle slechte verhalen die je over hett cb hoort, kunnen ze daar echt heel veel voor je betekenen, is het niet zij zelf, dan wel door verwijzen naar professionals die wél wat voor je kunnen betekenen.
helemaal mee eens!
als je kinderen ergens laat logeren zijn ze bij thuiskomst veel drukker.
en dit zijn ook dingen die je binnen het gezin moet oplossen.
als je al de mogelijkheden hebt om je kinderen regelmatig ergens te laten logeren, zit ook niet iedereen op te wachten.
wij slapen nooit.
maandag 15 september 2014 10:46
Dat op visite gaan met een baby en een kleuter niet relaxed is, is heel normaal. Ik ging met mijn dochter nooit op visite toen ze nog maar een baby was. Zij was ook een pittig kind en ik merkte dat ze het beste gedijde bij rust en regelmaat. Dus op visite gaan met een 4 maanden oude baby ís gewoon vaak niet leuk. Lekker niet doen.
Nu nog beperk ik bezoekjes met mijn dochter van 3. Ik doe het alleen als er voor haar ook wat aan is. Anders ga ik veel liever lekker alleen. Kom je nog aan een gesprek toe ook!
Weggaan is altijd lastig. Zeker temperamentvolle kinderen hebben moeite met nieuwe dingen: weggaan, terugkomen, aankleden, uitkleden. Ik bereid mijn dochter idd heel goed voor op het moment van vertrek, maar soms is het nog brullen. Dat verpest voor mij niet de hele visite hoor. Een leuke middag van een paar uur mag toch best door 10 minuten gebrul afgesloten worden? Hoort erbij met kinderen.
Nu nog beperk ik bezoekjes met mijn dochter van 3. Ik doe het alleen als er voor haar ook wat aan is. Anders ga ik veel liever lekker alleen. Kom je nog aan een gesprek toe ook!
Weggaan is altijd lastig. Zeker temperamentvolle kinderen hebben moeite met nieuwe dingen: weggaan, terugkomen, aankleden, uitkleden. Ik bereid mijn dochter idd heel goed voor op het moment van vertrek, maar soms is het nog brullen. Dat verpest voor mij niet de hele visite hoor. Een leuke middag van een paar uur mag toch best door 10 minuten gebrul afgesloten worden? Hoort erbij met kinderen.
maandag 15 september 2014 10:51
Wij hadden dit ook met onze 4 jarige. Vooral voor de zomervakantie was ze vreselijk. Gillen krijsen etc. En op school een engeltje. En nu sinds een week of 2 is ze weer m'n lieve schat. Bij mijn dochter leek wel alsof ze gefrustreerd/ gestresste was.
Bij ons hielp het erg om wat 1 op 1 tijd te creëeren. Al is het maar boodschappen doen of zoiets.
Ik hoop voor je dat het snel beter gaat. Ik weet wat je voelt. Ik vond t op een gegeven moment ook echt niet leuk meer. En begon ook soort van een beetje ' bang' voor m'n eigen dochter te worden
Bij ons hielp het erg om wat 1 op 1 tijd te creëeren. Al is het maar boodschappen doen of zoiets.
Ik hoop voor je dat het snel beter gaat. Ik weet wat je voelt. Ik vond t op een gegeven moment ook echt niet leuk meer. En begon ook soort van een beetje ' bang' voor m'n eigen dochter te worden
maandag 15 september 2014 10:58
quote:bloemetje77 schreef op 15 september 2014 @ 10:21:
Zorg dat je regelmatig je kinderen elders onderbrengt, al is het maar alleen de oudste. Een weekend ergens logeren bij iemand die de wind eronder heeft is misschien ook een idee.Hoe zie je dat precies voor je?
Zorg dat je regelmatig je kinderen elders onderbrengt, al is het maar alleen de oudste. Een weekend ergens logeren bij iemand die de wind eronder heeft is misschien ook een idee.Hoe zie je dat precies voor je?
Stressed is just desserts spelled backwards
maandag 15 september 2014 11:02
quote:Maleficent schreef op 15 september 2014 @ 10:58:
[...]
Hoe zie je dat precies voor je?Is het dan niet beter om de jongste van 4 maanden een weekend uit logeren te doen en dat weekend gewoon leuke dingen te gaan doen met de oudste? Ik heb het idee dat die er helemaal bij in schiet omdat de baby huilt. Natuurlijk wordt ze daar dwars door. Ze is wel grote zus maar ook nog maar 4!
[...]
Hoe zie je dat precies voor je?Is het dan niet beter om de jongste van 4 maanden een weekend uit logeren te doen en dat weekend gewoon leuke dingen te gaan doen met de oudste? Ik heb het idee dat die er helemaal bij in schiet omdat de baby huilt. Natuurlijk wordt ze daar dwars door. Ze is wel grote zus maar ook nog maar 4!
maandag 15 september 2014 11:03
Het heeft denk ik meer met je eigen gedrag en verwachtingen te maken dan met je kinderen.
Kinderen schreeuwen nou eenmaal om onlogische dingen en die kleintjes hebben gewoon geen ritme.
Misschien helpt het als je dat gewoon accepteert en per situatie bekijkt waar jij je relaxt bij voelt.
Misschien dan maar minder naar feestjes als jij er tegenop ziet om weg te gaan met een huilend kind. Wij gaan op dit moment bijna nooit met zijn allen s avonds (na 19 uur) ergens naartoe, ik heb gewoon geen zin in kinderen die daarna nog dagenlang moeten bijtrekken.
Bij ons staat het ritme van de kinderen tot op zekere hoogte centraal en het gebeurt ook dat ik op het laatste moment afzeg of een deel van het gezin gaat.
Het is maar tijdelijk, over een jaar of zelfs paar maanden is het weer anders.
Kinderen moeten leren met bepaalde situaties om te gaan maar niet ten koste van jouw gemoedstoestand. Het kan ook met mate en alleen als jij er zelf voor kiest.
maandag 15 september 2014 11:05
maandag 15 september 2014 11:09
Ik heb de zelfde ervaring gehad met mijn zoontje. Waar uiteindelijk na onderzoeken naar voren kwam mijn zoontje een gedragsprobleem heeft
die is nu een stuk ouder en het gaat nu ook goed zolang hij zijn duidelijken structuur heeft.
Ik weet niet of je dochtertje dit gedrag ook vertoonde voor de geboorte van jullie zoontje?. Maar wat mijn zoon heel erg heeft geholpen is alles heel goed uitleggen en steeds opnieuw herhalen.
B.v we gaan over 10 minuutjes weg. Dan nog een keer zeggen dat ze bijna weg gaat en dan zeggen kom we gaan. Zodat ze niet voor haar onverwachts moet stoppen met wat ze bezig was op dat moment.
meschien dat ze daar niet goed tegen kan.
ik begrijp ke frustraties en dat je uit eindelijk schreeuwr tegen je dochtertje.
Maar probeer elke keer alles opnieuwe teherhalen en haar een strikte structuur bieden.
ik wens je veel sterkte in je probleem
die is nu een stuk ouder en het gaat nu ook goed zolang hij zijn duidelijken structuur heeft.
Ik weet niet of je dochtertje dit gedrag ook vertoonde voor de geboorte van jullie zoontje?. Maar wat mijn zoon heel erg heeft geholpen is alles heel goed uitleggen en steeds opnieuw herhalen.
B.v we gaan over 10 minuutjes weg. Dan nog een keer zeggen dat ze bijna weg gaat en dan zeggen kom we gaan. Zodat ze niet voor haar onverwachts moet stoppen met wat ze bezig was op dat moment.
meschien dat ze daar niet goed tegen kan.
ik begrijp ke frustraties en dat je uit eindelijk schreeuwr tegen je dochtertje.
Maar probeer elke keer alles opnieuwe teherhalen en haar een strikte structuur bieden.
ik wens je veel sterkte in je probleem
maandag 15 september 2014 11:11
Bedankt voor jullie reacties, fijn!
Toen mijn dochter 2,5 jr oud was kregen we zin in een tweede kindje. Dus dan ga je daarvoor en denk je niet altijd aan hoe moeilijk het zal zijn.
Mijn dochter heeft altijd al moeite met afscheid nemen gehad bij anderen of als er visite weggaat. Dit is niet sinds haar broertje er is. En ik geef al duidelijk van tevoren aan als we bijna naar huis gaan, maar dan begint ze al met miepen... Ook vraagt ze tig keer of we nog niet naar huis gaan, of ze vraagt aan de visite (als die er nog maar net vijf minuten is) of die nog niet naar huis gaan.
Het voorbereiden zit er al in, alleen werpt het nog niet zijn vruchten af. Ook probeer ik haar van tevoren al uit te leggen hoe lang we ongeveer op visite gaan.
Laatst hebben ze beiden een nachtje bij oma gelogeerd en af en toe doen we de kleinste ook weleens uit logeren. Gaan soms een dagje alleen met dochter op pad, zodat alle aandacht voor haar is.
En ik snap heel goed dat er veel veranderingen zijn voor haar. Haar broertje was er net en toen moest ze gaan wennen op school. Dus dat hebben we ook heel rustig aan gedaan. En nu is school net weer begonnen dus dat is ook weer wennen. Ze was een poosje heel lief, maar nu begint het allemaal weer.
En daarbij komt natuurlijk dat het met ons zoontje niet helemaal soepel verloopt. Hij is ook nog maar zo klein, en het is dan zo moeilijk te achterhalen waarom hij zijn flesjes niet lekker en rustig leegdrinkt. Op het consultatiebureau weten ze ook niet zo goed wat ze met hem aan moeten..
Ik heb zelf ook al aan hulp zitten denken, maar ik vind dat dan weer zo overdreven. Het idee dat ik faal als ouder, want sommigen hebben wel vier, vijf of zes kinderen. En die kunnen het toch ook? Denk ik dan....
Toen mijn dochter 2,5 jr oud was kregen we zin in een tweede kindje. Dus dan ga je daarvoor en denk je niet altijd aan hoe moeilijk het zal zijn.
Mijn dochter heeft altijd al moeite met afscheid nemen gehad bij anderen of als er visite weggaat. Dit is niet sinds haar broertje er is. En ik geef al duidelijk van tevoren aan als we bijna naar huis gaan, maar dan begint ze al met miepen... Ook vraagt ze tig keer of we nog niet naar huis gaan, of ze vraagt aan de visite (als die er nog maar net vijf minuten is) of die nog niet naar huis gaan.
Het voorbereiden zit er al in, alleen werpt het nog niet zijn vruchten af. Ook probeer ik haar van tevoren al uit te leggen hoe lang we ongeveer op visite gaan.
Laatst hebben ze beiden een nachtje bij oma gelogeerd en af en toe doen we de kleinste ook weleens uit logeren. Gaan soms een dagje alleen met dochter op pad, zodat alle aandacht voor haar is.
En ik snap heel goed dat er veel veranderingen zijn voor haar. Haar broertje was er net en toen moest ze gaan wennen op school. Dus dat hebben we ook heel rustig aan gedaan. En nu is school net weer begonnen dus dat is ook weer wennen. Ze was een poosje heel lief, maar nu begint het allemaal weer.
En daarbij komt natuurlijk dat het met ons zoontje niet helemaal soepel verloopt. Hij is ook nog maar zo klein, en het is dan zo moeilijk te achterhalen waarom hij zijn flesjes niet lekker en rustig leegdrinkt. Op het consultatiebureau weten ze ook niet zo goed wat ze met hem aan moeten..
Ik heb zelf ook al aan hulp zitten denken, maar ik vind dat dan weer zo overdreven. Het idee dat ik faal als ouder, want sommigen hebben wel vier, vijf of zes kinderen. En die kunnen het toch ook? Denk ik dan....
maandag 15 september 2014 11:13
Ga je jongste fijn voeden op verzoek, het maagje is nog maar zo klein! Hij geeft zelf hartstikke goed aan wat hij nodig heeft. Laat het een beetje los en reageer wat meer op signalen.
Jullie dochter schreeuwt om aandacht? of ja, zo klinkt het. Luister eens naar haar. Wat wil ze? Je hoeft niet te winnen van haar, zo klinkt het een beetje. Dan krijg je alleen maar verliezers. Laat haar eens wat meer los en geef haar het gevoel dat ze er ook mag zijn. Laat verwachtingen los en luister naar haar.
Verder zou ik de focus terugbrengen naar jullie gezin en het sociale gebeuren laten voor wat het is.
Scoor een ergonomische draagdoek en neem je zoon zo mee als het moet en draag desnoods lekker in huis Niks zo fijn voor een baby als dat. Ideaal en prikkelarm, zo heb je ook 2 handen vrij voor je dochter.
Probeer zelf je ontspanning terug te vinden, kinderen reageren hier op.
Jullie dochter schreeuwt om aandacht? of ja, zo klinkt het. Luister eens naar haar. Wat wil ze? Je hoeft niet te winnen van haar, zo klinkt het een beetje. Dan krijg je alleen maar verliezers. Laat haar eens wat meer los en geef haar het gevoel dat ze er ook mag zijn. Laat verwachtingen los en luister naar haar.
Verder zou ik de focus terugbrengen naar jullie gezin en het sociale gebeuren laten voor wat het is.
Scoor een ergonomische draagdoek en neem je zoon zo mee als het moet en draag desnoods lekker in huis Niks zo fijn voor een baby als dat. Ideaal en prikkelarm, zo heb je ook 2 handen vrij voor je dochter.
Probeer zelf je ontspanning terug te vinden, kinderen reageren hier op.
