Kinderen
alle pijlers
Programma Doe even normaal, 'dan stort je wereld in'
vrijdag 22 augustus 2014 20:34
Net was het programma 'Doe even normaal' dat ging over kinderen met een autistische stoornis. De moeder die gevolgd werd zei 'dan stort je wereld in', over het moment dat ze de diagnose kregen.
Ik zelf heb dat helemaal niet gehad. Toen wij de diagnose kregen dacht ik 'ok, dan weten we dat' en ik vond het ergens wel 'fijn' dat het gedrag van mijn kind ergens vandaan komt.
Verder was het programma overigens een feest der herkenning De geportretteerde puber reageerde precies zoals mijn kind. Als ik er nu naar kijk denk ik wel 'dat is apart', maar voordat we het onderzoekstraject in gingen had ik helemaal niet door dat mijn dochters gedrag soms wat apart is.
Hoe is de diagnose voor je kind bij jullie binnen gekomen? Ik kan me voorstellen dat het veel erger is als je kind iets ergs heeft, en autisme is er natuurlijk ook in allerlei vormen. Bij ons vind ik het ergens wel mee vallen, maar ik zie wel dat er nog heel wat begeleiding nodig is om dochter zelfstandig te laten functioneren buitenshuis.
Ik zelf heb dat helemaal niet gehad. Toen wij de diagnose kregen dacht ik 'ok, dan weten we dat' en ik vond het ergens wel 'fijn' dat het gedrag van mijn kind ergens vandaan komt.
Verder was het programma overigens een feest der herkenning De geportretteerde puber reageerde precies zoals mijn kind. Als ik er nu naar kijk denk ik wel 'dat is apart', maar voordat we het onderzoekstraject in gingen had ik helemaal niet door dat mijn dochters gedrag soms wat apart is.
Hoe is de diagnose voor je kind bij jullie binnen gekomen? Ik kan me voorstellen dat het veel erger is als je kind iets ergs heeft, en autisme is er natuurlijk ook in allerlei vormen. Bij ons vind ik het ergens wel mee vallen, maar ik zie wel dat er nog heel wat begeleiding nodig is om dochter zelfstandig te laten functioneren buitenshuis.
vrijdag 22 augustus 2014 20:42
vrijdag 22 augustus 2014 21:26
Op het moment dat we de daadwerkelijke diagnose kregen waren we niet verbaasd, want het kwam niet uit de lucht vallen. Toen we voor het eerst hoorden dat we er ernstig rekening mee moesten houden dat het autisme was, was het wel heel moeilijk te verteren, hij was toen nog heel klein en ik had nog zo de hoop dat het wel los zou lopen, dat er wel een oplossing zou zijn. Dat hebben we toen dus wel moeten verwerken. Maar ook niet dat toen mijn wereld instortte, dat niet.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 22 augustus 2014 22:03
Ik was vooral opgelucht, alles kreeg een plekje. Het was heerlijk om in de literatuur te duiken om handvatten te vinden om met haar om te gaan. Begeleiding vonden we niets, ging veel te veel uit van beperkingen. Ik ben trots op haar, hoe ze zich ontwikkeld heeft en haar plekje op de wereld heeft veroverd. Ik kijk uit naar haar toekomst, waarbij ik tot aan mijn dood beschikbaar zal zijn voor haar. Ik ben trots op de sterke band die wij hebben
leef, geniet en eet!
zaterdag 23 augustus 2014 08:58
Ik heb in mijn werk heel vaak de diagnose autisme aan ouders gegeven en het vaakst zie ik een combinatie van opluchting en verdriet. Opluchting omdat er eindelijk een verklaring is voor het gedrag of de ontwikkelingsproblemen, opluchting omdat er na zoveel proberen, zoveel puzzelen, zoveel frustratie ze een stukje bevestiging krijgen 'het ligt niet aan ons'. En ook verdriet, want het is iets blijvends (behandelperspectief komt later) en roept veel vragen op over de toekomst; wat betekent dit voor school, zal hij/zij ooit op zichzelf kunnen wonen, een baan kunnen houden, hoe zal dat in sociaal opzicht gaan?
In mindere mate zie ik ouders die alleen het verdriet hebben, alleen de opluchting of het ontkennen.
In mindere mate zie ik ouders die alleen het verdriet hebben, alleen de opluchting of het ontkennen.
zaterdag 23 augustus 2014 17:15
Nee, geen ingestorte wereld. Ook geen verdriet. Meer een bevestiging van wat wij zelf al gezien hadden. De diagnose werd al heel vroeg gesteld, zoon was nog geen 3, maar vanaf zijn geboorte hadden we al het idee dat er iets aan de hand was. Zijn gedrag was heel typerend.
Mijn schoonouders hebben jaren in de ontkenningsfase gezeten en mijn schoonmoeder denkt nu nog steeds dat zijn autisme nu wel over is, omdat het zo goed met hem gaat.
Mijn schoonouders hebben jaren in de ontkenningsfase gezeten en mijn schoonmoeder denkt nu nog steeds dat zijn autisme nu wel over is, omdat het zo goed met hem gaat.
zaterdag 23 augustus 2014 18:27
quote:betjebig schreef op 23 augustus 2014 @ 18:19:
Mijn ouders denken nog steeds dat ze het door een andere manier van opvoeden niet gehad zou hebben. Ze komen ook steeds met voorbeelden van momenten waarop dochter 'wel gezellig mee deed', als argument dat de diagnose niet kan kloppen.Oef, dat is pijnlijk voor jou als opvoeder.
Mijn ouders denken nog steeds dat ze het door een andere manier van opvoeden niet gehad zou hebben. Ze komen ook steeds met voorbeelden van momenten waarop dochter 'wel gezellig mee deed', als argument dat de diagnose niet kan kloppen.Oef, dat is pijnlijk voor jou als opvoeder.
zaterdag 23 augustus 2014 19:49
zaterdag 23 augustus 2014 19:57
Ik kreeg voor het eerst te horen dat er 'iets' met mijn zoon was, en dat ik hem moest laten onderzoeken, toen hij 2 was. Toen hij 4 was heb ik hem laten onderzoeken maar kwam er nog geen diagnose uit. Toen hij 6 was weer laten onderzoeken: angststoornis en disharmonisch intelligentieprofiel. Vorig jaar, op zijn negende, dan eindelijk de diagnose pdd-nos en adhd. Onlangs is de pdd-nos gespecificeerd in subtype McDD. En laat ik nou al sinds zijn vijfde roepen dat hij volgens mij McDD heeft.
Ik ben blij dat we eindelijk de juiste diagnose voor hem hebben maar ik baal wel dat hij het heeft. Ik weet zelf sinds 5 jaar dat ik klassiek autisme heb. Ik heb een hoop ellende meegemaakt doordat ik maar 'gewoon' moest zijn. Ik hoop mijn zoon die ellende te besparen.
Ik ben blij dat we eindelijk de juiste diagnose voor hem hebben maar ik baal wel dat hij het heeft. Ik weet zelf sinds 5 jaar dat ik klassiek autisme heb. Ik heb een hoop ellende meegemaakt doordat ik maar 'gewoon' moest zijn. Ik hoop mijn zoon die ellende te besparen.
zaterdag 23 augustus 2014 22:51
Heb het programma teruggekeken op uitzending gemist, maar nee, het "wereld storit in" gevoel herken ik niet. Het kan aan mij liggen of aan het feit dat ik denk dat het bij onze dochter relatief gezien nog wel meevalt, maar ik vond dat ze er wat "zwaar" tegen aan keek. Maar goed, ik zie maar een stukje, een paar mnuutjes film uit hun leven.
Ik vond de diagnose wel even slikken, maar toch voornamelijk opluchting of een soort erkenning.
Ik vond de diagnose wel even slikken, maar toch voornamelijk opluchting of een soort erkenning.
zaterdag 23 augustus 2014 23:06
quote:vivavo97 schreef op 23 augustus 2014 @ 19:49:
Ach wat vreselijk kunnen (schoon)ouders reageren. Volgens mijn schoonloeder was het mijn schuld, want ik had een te sterke band met mijn kind. Laat ASS nou erfelijk zijn en in mijn partners familie dominant aanwezig zijn. Haha, bij mij lag het er juist aan dat ik volgens schoonmoeder een koude, kille moeder was en veel te streng. Drie maal raden aan welke kant van de familie "autist" zo ongeveer op het voorhoofd geschreven staat.
Ach wat vreselijk kunnen (schoon)ouders reageren. Volgens mijn schoonloeder was het mijn schuld, want ik had een te sterke band met mijn kind. Laat ASS nou erfelijk zijn en in mijn partners familie dominant aanwezig zijn. Haha, bij mij lag het er juist aan dat ik volgens schoonmoeder een koude, kille moeder was en veel te streng. Drie maal raden aan welke kant van de familie "autist" zo ongeveer op het voorhoofd geschreven staat.
maandag 25 augustus 2014 17:46
quote:HelgaV schreef op 22 augustus 2014 @ 21:44:
Ik vind het trouwens een heel erg goed programma. Deze aflevering heb ik nog niet gezien. Integer en vol respect. Ik krijg een duidelijker beeld van verschillende ontwikkelingsstoornissen.Ik vind het juist enorm tegenvallen. Het blijft enorm aan de oppervlakte en die presentator vind ik ronduit slecht.
Ik vind het trouwens een heel erg goed programma. Deze aflevering heb ik nog niet gezien. Integer en vol respect. Ik krijg een duidelijker beeld van verschillende ontwikkelingsstoornissen.Ik vind het juist enorm tegenvallen. Het blijft enorm aan de oppervlakte en die presentator vind ik ronduit slecht.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
maandag 25 augustus 2014 17:49
Hier kwam de diagnose gewoon heel goed uit, want daardoor konden we eindelijk de hulp krijgen die nodig was EN kreeg de school van kind ongelijk: het lag niet aan mijn opvoeding.
Vooral dat laatste was voor mij erg belangrijk.
Ik vond die moeder in die uitzending echt vreselijk overdreven.
Vooral dat laatste was voor mij erg belangrijk.
Ik vond die moeder in die uitzending echt vreselijk overdreven.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
