Kinderen
alle pijlers
Spijt van je tweede kind?
donderdag 31 juli 2014 19:44
Hi,
Ik vraag me af: is er iemand die spijt heeft dat ze voor een 2de kind is gegaan?
Natuurlijk: je houdt van je kinderen en je wilt ze voor geen goud meer missen, ook die 2de niet. Maar misschien denk je wel: 'als ik van tevoren had geweten hoe het was...'.
De reden dat ik dit vraag is dat ik enorm twijfel over een 2de. Ik heb altijd overtuigd gezegd dat 1 kind genoeg was (vond met name de babytijd retezwaar), maar toch. Er blijft zo'n totaal niet redelijk of op verstandige argumenten gebaseerd gevoel dat het gezin toch nog niet compleet is.
Maar eigenlijk wil ik helemaal geen 2de! Het wordt nu net relaxed en echt leuk met onze dochter van 3! Ik krijg net mijn leven terug en ben hartstikke happy. Bovendien vond ik het 1ste jaar echt totaal niet leuk.
Maar toch...nog zo'n kind waar je zo van houdt...een broertje/zusje voor onze dochter...het kriebelt.
Dus: is er IEMAND die zegt 'doe het niet', die zelf voor een 2de is gegaan en het gewoon echt geen verstandige beslissing vindt achteraf (Ook al wil je die 2de natuurlijk nu absoluut niet meer kwijt, dat spreekt vanzelf)?
Ik hoor ook graag ervaringen van moeders die na lang twijfelen voor de 2de gingen en dat wel aanraden hoor...
Ik vraag me af: is er iemand die spijt heeft dat ze voor een 2de kind is gegaan?
Natuurlijk: je houdt van je kinderen en je wilt ze voor geen goud meer missen, ook die 2de niet. Maar misschien denk je wel: 'als ik van tevoren had geweten hoe het was...'.
De reden dat ik dit vraag is dat ik enorm twijfel over een 2de. Ik heb altijd overtuigd gezegd dat 1 kind genoeg was (vond met name de babytijd retezwaar), maar toch. Er blijft zo'n totaal niet redelijk of op verstandige argumenten gebaseerd gevoel dat het gezin toch nog niet compleet is.
Maar eigenlijk wil ik helemaal geen 2de! Het wordt nu net relaxed en echt leuk met onze dochter van 3! Ik krijg net mijn leven terug en ben hartstikke happy. Bovendien vond ik het 1ste jaar echt totaal niet leuk.
Maar toch...nog zo'n kind waar je zo van houdt...een broertje/zusje voor onze dochter...het kriebelt.
Dus: is er IEMAND die zegt 'doe het niet', die zelf voor een 2de is gegaan en het gewoon echt geen verstandige beslissing vindt achteraf (Ook al wil je die 2de natuurlijk nu absoluut niet meer kwijt, dat spreekt vanzelf)?
Ik hoor ook graag ervaringen van moeders die na lang twijfelen voor de 2de gingen en dat wel aanraden hoor...
donderdag 31 juli 2014 19:49
Uh ik denk idd wel eens waar ben ik aan begonnen...weer slapeloze of gebroken nachten, weer vroeg weg van feestjes. Weer een vernield huis, weer niet rustig chillen op strand en / of terras wegens gekrijs van de kleine..
Tja, zat redenen, maar dat gaat ook weer over. Ik hoef alleen absoluut geen derde, no way...
Tja, zat redenen, maar dat gaat ook weer over. Ik hoef alleen absoluut geen derde, no way...
donderdag 31 juli 2014 19:51
Totaal geen spijt van de tweede. En ook niet van de derde. Ik vind de babytijd ook best zwaar, maar misschien wel omdat deze periode zwaar is vliegt hij ook voorbij is mijn ervaring. Wj hebben nooit getwijfeld aan een tweede, we zagen ons gewoon niet met 'maar' 1 kind. Vind twee kinderen ook niet zwaarder dan 1 kind. Drie kinderen vind ik wel zwaarder dan 1 kind Twee zijn gewoon leuk! De interactie tussen de kinderen alleen al
donderdag 31 juli 2014 19:53
Hmmm Tandpasta: ik vond die babytijd helemaal niet voorbij vliegen. In mijn beleving duurde het eindeloos. Ze sliep ook pas met 1,5 jaar door ofzo.
Ik heb nooit een plaatje in mijn hoofd gehad van dat we meer dan 1 kind moesten hebben. Dat maakt het misschien ook zo lastig. De meeste vrouwen hebben volgens mij wel een heel duidelijk beeld van een gezin met meerdere kinderen, en een heel duidelijk verlangen naar een 2de. Dat heb ik niet...maar wel die kriebel.
Ik heb nooit een plaatje in mijn hoofd gehad van dat we meer dan 1 kind moesten hebben. Dat maakt het misschien ook zo lastig. De meeste vrouwen hebben volgens mij wel een heel duidelijk beeld van een gezin met meerdere kinderen, en een heel duidelijk verlangen naar een 2de. Dat heb ik niet...maar wel die kriebel.
donderdag 31 juli 2014 19:54
Hier absoluut geen spijt van de tweede (ook niet van de andere 5 kinderen overigens). Maar ik heb werkelijk waar nooit getwijfeld en de gedachte dat ik achteraf spijt zou krijgen is nooit bij me opgekomen. Maar in geval van een dusdanige twijfel die je omschrijft moet je er gewoonweg niet aan beginnen. Schijnbaar is de wens voor een tweede niet groot genoeg en ben je enkel bang dat je achteraf misschien spijt krijgt niet voor een tweede te zijn gegaan. Maar je kunt altijd nog beter daar spijt van hebben dan van het krijgen van een tweede kindje.
donderdag 31 juli 2014 19:56
Bij twijfel niet doen vind jij Baukje? Maar dan was die 1ste er ook nooit gekomen en die heeft me (uiteindelijk) wel enorm geluk gebracht. Ik denk dat veel vrouwen heel duidelijk weten dat ze kinderen willen, terwijl sommigen (zoals ik) die oerdrang gewoon niet zo heel sterk voelen. Maar dan nog ben ik blij dat ik het wel gedaan heb.
Ik snap wel wat je zegt hoor: waarom doen als je zo twijfelt? Maar dan spookt ook weer dat gezegde door mijn hoofd dat je altijd meer spijt hebt van dingen die je niet gedaan hebt...
Ik snap wel wat je zegt hoor: waarom doen als je zo twijfelt? Maar dan spookt ook weer dat gezegde door mijn hoofd dat je altijd meer spijt hebt van dingen die je niet gedaan hebt...
donderdag 31 juli 2014 20:00
Wij kregen door omstandigheden pas na 5,5 jaar een tweede. Bij de eerste vond ik de babytijd best zwaar maar nu geniet ik er heel erg van. Ons gezin voelt meer in balans en ik maak me minder druk dan bij de eerste. Bovendien is de oudste door het leeftijdsverschil al erg zelfstandig en ook dat vind ik erg fijn.
Ik kan me trouwens je twijfel goed voorstellen, maar ik wil maar even zeggen dat het ook heel fijn en leuk kan zijn.
Succes met je beslissing.
Ik kan me trouwens je twijfel goed voorstellen, maar ik wil maar even zeggen dat het ook heel fijn en leuk kan zijn.
Succes met je beslissing.
Het is zoals het is
donderdag 31 juli 2014 20:01
Tekenis: je kan gek zijn op je kind(eren) en toch spijt hebben he?
Ik ken wel wat ouders die achteraf denken dat ze eigenlijk geen kinderen hadden moeten nemen. Maar die zijn wel gek op hun kinderen en willen ze natuurlijk niet missen.
Tja, raadpleeg je verstand...ik weet niet wat mijn verstand zegt. Mijn verstand zegt nl zowel 'doe het niet, het is goed zo' als 'doe het wel, na die eerste tropenjaren ben je superblij met 2 kids'.
Ik ken wel wat ouders die achteraf denken dat ze eigenlijk geen kinderen hadden moeten nemen. Maar die zijn wel gek op hun kinderen en willen ze natuurlijk niet missen.
Tja, raadpleeg je verstand...ik weet niet wat mijn verstand zegt. Mijn verstand zegt nl zowel 'doe het niet, het is goed zo' als 'doe het wel, na die eerste tropenjaren ben je superblij met 2 kids'.
donderdag 31 juli 2014 20:04
donderdag 31 juli 2014 20:04
donderdag 31 juli 2014 20:05
Ja, dat niet doorslapen maar het zwaar he! Hier sliepen de kinderen ook pas erg laat door (tussen de 1.5 en 2 jaar) en onze jongste slaapt ook nog niet door (ze is 1). Twee kinderen is overigens niet twee keer zo zwaar als 1 kind hoor! Bij een eerste kind wist je waarschijnlijk niet waar je de tijd vandaan moest halen om überhaupt te douchen. Een tweede doe je er gewoon bij en bij een derde gaat het helemaal makkelijk. Maar je bent natuurlijk wel weer je vrijheid kwijt die je nu net aan het krijgen bent.
donderdag 31 juli 2014 20:06
Onze ervaring was dat de 2de de zwaarste is. Bij kind 1 verandert er eigenlijk weinig in je leven. Zodra je door hebt dat je altijd een luiertas klaar moet hebben staan, en meer van dat soort praktische zaken, gaat je leven weer gewoon door. Een kind onder je arm mee nemen is net zo makkelijk als geen kind.
Bij twee begint de logistieke nachtmerrie. https://www.youtube.com/watch?v=4HFku-h9zVk
Maar weet je wat zo leuk is? Daarna wordt het per kind weer makkelijker. Echt waar. Dan gaan ze elkaar helpen, en jij wordt steeds relaxter. Want je telt echt "1-2-veel". Dan is het een meute, een storm die om je heen tekeer gaat, maar waar je zelf compleet zen onder kan blijven.
Bij twee begint de logistieke nachtmerrie. https://www.youtube.com/watch?v=4HFku-h9zVk
Maar weet je wat zo leuk is? Daarna wordt het per kind weer makkelijker. Echt waar. Dan gaan ze elkaar helpen, en jij wordt steeds relaxter. Want je telt echt "1-2-veel". Dan is het een meute, een storm die om je heen tekeer gaat, maar waar je zelf compleet zen onder kan blijven.
donderdag 31 juli 2014 20:07
Ik had geen twijfel, maar vond wel de babytijd zwaar. Toen iemand rond de eerste verjaardag van de oudste polste wanneer de tweede kwam, kreeg ik bijna een hartverzakking van schrik. En onze oudste is een goede slaper en flexibel kind. De tweede kwam drieënhalf jaar na de eerste en was een extreem slechte slaper. Na een jaar of tweeënhalf heb ik wel periodes van spijt gehad. Ik wist dat we met 1 kind ook gelukkig waren en ook zouden zijn gebleven.
Nu is ze vier, slaapt meestal door en genieten we enorm van de vrijheid en flexibiliteit die we steeds meer terugkrijgen.
Het heeft allerlei voor- en soms nadelen om er twee te hebben, maar het feit blijft dat je die eerste tijd door moet. En dat die relatief makkelijk of heel zwaar kan zijn. Als je niet het gevoel hebt dat je dat aankan, of het er voor over hebt, niet doen.
Nu is ze vier, slaapt meestal door en genieten we enorm van de vrijheid en flexibiliteit die we steeds meer terugkrijgen.
Het heeft allerlei voor- en soms nadelen om er twee te hebben, maar het feit blijft dat je die eerste tijd door moet. En dat die relatief makkelijk of heel zwaar kan zijn. Als je niet het gevoel hebt dat je dat aankan, of het er voor over hebt, niet doen.
donderdag 31 juli 2014 20:08
Ik wordt dit najaar 38, dus vind dat ik binnen een jaar de knoop echt door moet hakken (ook omdat ik hoop dat het leeftijdsverschil met onze dochter dat niet meer dan een jaar of 5 is, hebben ze nog een heel klein beetje iets aan elkaar).
Ja Tandpasta, slaap is een belangrijke factor! Ik vind het eigenlijk heel stom van mezelf, maar ik heb best veel slaap nodig en eigenlijk is het slaapgebrek nu nog de enige reden dat ik het soms als zwaar ervaar.
Ik heb een behoorlijke peuterpuber, maar dat vind ik alleen maar leuk. Alles vind ik minder erg dan de babytijd. Nu ik met haar kan communiceren, raak ik zelden in de stress.
Ja Tandpasta, slaap is een belangrijke factor! Ik vind het eigenlijk heel stom van mezelf, maar ik heb best veel slaap nodig en eigenlijk is het slaapgebrek nu nog de enige reden dat ik het soms als zwaar ervaar.
Ik heb een behoorlijke peuterpuber, maar dat vind ik alleen maar leuk. Alles vind ik minder erg dan de babytijd. Nu ik met haar kan communiceren, raak ik zelden in de stress.
donderdag 31 juli 2014 20:08
quote:hannaeva schreef op 31 juli 2014 @ 20:02:
Dank Youk79! Fijne reactie!
En dat leeftijdverschil van 4/5 jaar (als het ons überhaupt gegund is om weer een kindje te krijgen) lijkt mij eigenlijk wel ideaal. En je bent relaxter bij de 2de hè?
Ik ben zelf zeker relaxter maar ik hoor het ook heel veel om me heen. Ik vind echt schelen in de beleving.
Het is allemaal interpretatie natuurlijk maar ik lees bij jou wel een echte wens. Wat vindt je man ervan?
Dank Youk79! Fijne reactie!
En dat leeftijdverschil van 4/5 jaar (als het ons überhaupt gegund is om weer een kindje te krijgen) lijkt mij eigenlijk wel ideaal. En je bent relaxter bij de 2de hè?
Ik ben zelf zeker relaxter maar ik hoor het ook heel veel om me heen. Ik vind echt schelen in de beleving.
Het is allemaal interpretatie natuurlijk maar ik lees bij jou wel een echte wens. Wat vindt je man ervan?
Het is zoals het is
donderdag 31 juli 2014 20:09
Vrienden van mij hebben 2 kinderen, nu 7 en 4. De oudste smeert crackers voor de jongste in het weekend, weet hoe de tv werkt en zet jongste de zijn plek. Zij zitten dus heel rustig om 8:30 uur (ze moeten wachten tot 8 uur voor ze naar beneden mogen en de oudste haalt de jongste op )tv te kijken en de ouders kunnen zich nog even omdraaien.
Edit: te vroeg op versturen geklikt: zoon is hier 9 maanden en ik kan bijna niet wachten tot nummer 2 als ik hen zo zie.
Edit: te vroeg op versturen geklikt: zoon is hier 9 maanden en ik kan bijna niet wachten tot nummer 2 als ik hen zo zie.
donderdag 31 juli 2014 20:12
Youk78 en Tandpasta en de rest: mijn vriend wil wel een tweede. Lijkt hem gewoon leuker, ook voor onze dochter. Maar hij twijfelt ook, omdat hij natuurlijk van nabij heeft meegemaakt hoe ontzettend zwaar ik dat eerste jaar vond. Hij neigt eigenlijk naar 'nee' omdat hij opziet tegen weer zo'n lange stress periode. En ik ben de stresskip van ons tweeën: hij blijft altijd rustig. Ik ben degene die er regelmatig helemaal doorheen zat.
(Verder ben ik emotioneel stabiel hoor haha. Ik kon alleen wel erg wanhopig zijn als ik niet geslapen had en de baby had een huildag)
(Verder ben ik emotioneel stabiel hoor haha. Ik kon alleen wel erg wanhopig zijn als ik niet geslapen had en de baby had een huildag)
donderdag 31 juli 2014 20:12
donderdag 31 juli 2014 20:15
Ik kan niet spreken uit ervaring, maar vind 1 kind al best zwaar. Ligt er natuurlijk ook aan wat voor een kind je hebt denk ik. Ook heeft het bij mij heel lang geduurd voor ik wat normaal was na de bevalling. 2 jaar later ben ik nog niet helemaal zoals ik was. En inderdaad: heb je net alles achter de rug met de eerste, kun je vaker de deur uit, etc. En dan komt de volgende, mag je weer een jaar of 3/4 datzelfde proces doorlopen. Hier ook flinke twijfel dus
