Kinderen
alle pijlers
Wie herkent dit: peuter 'ziet' overleden oma
woensdag 29 augustus 2012 22:25
Hoi allemaal,
Ben gewoon benieuwd naar ervaringen van andere mensen. Mijn dochter is bijna 2,5 en heeft oma 'Janny' niet echt gekend omdat zij helaas vlak na haar geboorte overleden is. Wel weet ze wie dit is, aangezien ze - uiteraard - af en toe ter sprake komt en er ook een foto van haar in de huiskamer hangt. Maar dat was het verder wel.
Afgelopen weekend was ik met mijn dochter aan het tandenpoetsen in de badkamer, toen ze zei: "Janny zit op de wc". Ik dacht dat ik dit niet goed verstond, dus vroeg ik: "wat zeg je?" Daarna herhaalde ze het. Ik stond perplex maar probeerde dit niet te laten merken. Zei enkel zoiets als: "Oh leuk, Janny op de wc!" Mijn dochtertje leek blij te zijn dat ze bevestigd werd en meteen daarna stond ze op, liep naar de wc, en boog voorover zodat het leek alsof ze geknuffeld werd door oma (het zag er uit als knuffelen in de lucht, heel bizar). Daarna ging ze tevreden weer naar haar plek terug. Toen ik later het gebeuren aan mijn partner vertelde - in het bijzijn van mijn dochter - sprong ze heel enthousiast op de bank op en neer en riep een aantal malen heel blij dat ze Janny had gezien.
Ik vind het mooi en bijzonder, maar ook bizar. Ik heb wel eens gelezen dat kleine kinderen gevoeliger zijn op dit gebied.
Ik wil graag eens ervaringen van anderen horen.
Ben gewoon benieuwd naar ervaringen van andere mensen. Mijn dochter is bijna 2,5 en heeft oma 'Janny' niet echt gekend omdat zij helaas vlak na haar geboorte overleden is. Wel weet ze wie dit is, aangezien ze - uiteraard - af en toe ter sprake komt en er ook een foto van haar in de huiskamer hangt. Maar dat was het verder wel.
Afgelopen weekend was ik met mijn dochter aan het tandenpoetsen in de badkamer, toen ze zei: "Janny zit op de wc". Ik dacht dat ik dit niet goed verstond, dus vroeg ik: "wat zeg je?" Daarna herhaalde ze het. Ik stond perplex maar probeerde dit niet te laten merken. Zei enkel zoiets als: "Oh leuk, Janny op de wc!" Mijn dochtertje leek blij te zijn dat ze bevestigd werd en meteen daarna stond ze op, liep naar de wc, en boog voorover zodat het leek alsof ze geknuffeld werd door oma (het zag er uit als knuffelen in de lucht, heel bizar). Daarna ging ze tevreden weer naar haar plek terug. Toen ik later het gebeuren aan mijn partner vertelde - in het bijzijn van mijn dochter - sprong ze heel enthousiast op de bank op en neer en riep een aantal malen heel blij dat ze Janny had gezien.
Ik vind het mooi en bijzonder, maar ook bizar. Ik heb wel eens gelezen dat kleine kinderen gevoeliger zijn op dit gebied.
Ik wil graag eens ervaringen van anderen horen.
woensdag 29 augustus 2012 22:34
Mijn oma overleed op de dag en de tijd dat mijn zus geboren werd. Mijn zus had het wel eens over haar, ondanks dat ze haar nooit gekend heeft. Dit is vrij normaal. Kinderen kunnen in die leeftijd geen onderscheid maken tussen fantasie en werkelijkheid. De oma is een beladen persoon die veel tot verbeelding bij een kind aanspreekt. Normaal dat oma deel van haar fantasieën maakt. Je kan het met een fantasievriend vergelijken.
woensdag 29 augustus 2012 22:41
Ik weet nooit zo goed wat er mee aan moet. Toen mijn zoontje klein was (ook 2 denk ik) zag hij zijn overleden opa ook op de stoel in de huiskamer zitten. Ik geloof toch niet dat het echt zijn geest was. Ook zag mijn zoontje in die tijd steeds een baby (wij hadden toen zijn broertje verloren) maar ook daarvan denk ik dat hij gewoon toch veel opving van waar wij het over hadden en daar op in speelde. Vroeger stond ik nog wel open voor het paranormale maar na een paar pijnlijke sterfgevallen ben ik daar juist helemaal van af gestapt. Voor mij is dood nu ook echt dood en weg. We willen graag het idee hebben dat opa soms nog even komt kijken of dat mijn zoontje nog bij me is maar volgens mij is dat meer de wens van de gedachten. Hè bah word er weer helemaal emo van.... Ander onderwerp!
woensdag 29 augustus 2012 22:53
Zimaja, wat verdrietig allemaal. Veel sterkte!
SeptemberGirl, ik heb dat boek gelezen. Is erg mooi.
Ikzelf geloof wel in het paranormale, maar ben er niet mee bezig of zo.
Ik denk dus wel dat het echt oma was. Soms zou ik willen dat wij volwassen hetzelfde zien als zij.
Ik doe er niet moeilijk over. Ben vooral nieuwsgierig. Ik heb geprobeerd - en dat is denk ik wel gelukt - om normaal te reageren naar haar toe. Ik vind het juist ook wel een mooie gedachte.
SeptemberGirl, ik heb dat boek gelezen. Is erg mooi.
Ikzelf geloof wel in het paranormale, maar ben er niet mee bezig of zo.
Ik denk dus wel dat het echt oma was. Soms zou ik willen dat wij volwassen hetzelfde zien als zij.
Ik doe er niet moeilijk over. Ben vooral nieuwsgierig. Ik heb geprobeerd - en dat is denk ik wel gelukt - om normaal te reageren naar haar toe. Ik vind het juist ook wel een mooie gedachte.
woensdag 29 augustus 2012 22:53
Mijn dochter ziet ook vaak dingen. Op vakantie schreeuwde ze het bijvoorbeeld 's nachts ineens uit: 'mama, er zit een mevrouw in de kamer!' Eenmaal thuis heeft ze ook een paar keer iets gezien. Terugkerende 'mensen' maar ook dieren.
Je kan er natuurlijk heel wat achter zoeken als je wilt. Maar ik deed dat niet. Kinderen (dochter is drie) hebben veel fantasie. Het enige wat ik heb gedaan is haar niet belachelijk maken. En gezegd dat als ze bang wordt dat ze gerust kan vragen of de mensen/dieren weg gaan. Dat werkt wel, merk ik. Zo voelt ze denk ik meer controle.
Je kan er natuurlijk heel wat achter zoeken als je wilt. Maar ik deed dat niet. Kinderen (dochter is drie) hebben veel fantasie. Het enige wat ik heb gedaan is haar niet belachelijk maken. En gezegd dat als ze bang wordt dat ze gerust kan vragen of de mensen/dieren weg gaan. Dat werkt wel, merk ik. Zo voelt ze denk ik meer controle.
woensdag 29 augustus 2012 23:00
Bedankt voor de knuffels, het gaat alweer.
Ik vind het wel een super mooi en fijn idee dat je moeder even kwam kijken bij het tandenpoetsen. Dat is toch bijzonder. Maar helaas kan ik het niet geloven (voor mijzelf dan hoor). Ben ik misschien iets te nuchter voor. In sommige culturen zeggen ze dat kinderen tot 7 jaar nog in contact staan met de paranormale wereld. Helaas vergeten ze het daarna weer...
Ik vind het wel een super mooi en fijn idee dat je moeder even kwam kijken bij het tandenpoetsen. Dat is toch bijzonder. Maar helaas kan ik het niet geloven (voor mijzelf dan hoor). Ben ik misschien iets te nuchter voor. In sommige culturen zeggen ze dat kinderen tot 7 jaar nog in contact staan met de paranormale wereld. Helaas vergeten ze het daarna weer...
donderdag 30 augustus 2012 00:01
Ik werk met kinderen en heb ik al die jaren al vele kinderen meegemaakt die overleden familieleden 'zagen' die zij (vaak) niet hebben gekend. Vaak betreft dit een opa of oma.
Ook kunnen kinderen vaak allerlei details vertellen.
Ik geloof niet echt in 'geesten' die ons opzoeken, maar de dingen die ik heb meegemaakt met vele kinderen kan ik ook niet verklaren.
Ook kunnen kinderen vaak allerlei details vertellen.
Ik geloof niet echt in 'geesten' die ons opzoeken, maar de dingen die ik heb meegemaakt met vele kinderen kan ik ook niet verklaren.
donderdag 30 augustus 2012 08:46
Ik geloof er zeer zeker in dat dit kan.Als ik bij mijn nichtje en petekindje kijk hoe natuurlijk en spontaan dit soms geroepen wordt. Als kinderen iets verzinnen gaat er vaak een momentje van bezinning aan vooraf, je ziet ze denken. Mijn nichtje van 3 roept bijvoorbeeld heel nonchalant:" He , opa is er ook.' en gaat verder met spelen. Het is voor haar geen issue of ze geloofd wordt of aandacht krijgt, het is gewoon een feit.
Het belangrijkste is denk ik, of je het nu gelooft of niet, om je kind hierin wel serieus te nemen, het gewoon te bevestigen of te zeggen 'Oh, wat leuk.'. Er niet meer aandacht aan schenken dan je zelf wil, maar het in ieder geval ook niet afbranden.
Het belangrijkste is denk ik, of je het nu gelooft of niet, om je kind hierin wel serieus te nemen, het gewoon te bevestigen of te zeggen 'Oh, wat leuk.'. Er niet meer aandacht aan schenken dan je zelf wil, maar het in ieder geval ook niet afbranden.
donderdag 30 augustus 2012 08:54
We zullen denk ik nooit weten of het 'echt' zo is. Mijn jongste zoontje heeft jarenlang in het huis van de overburen een enge meneer gezien. Hij was anderhalf toen hij er over begon. De enge meneer is ook een keer in zijn kamer geweest en toen zijn we hem weg gaan jagen. Ik weet niet of hij echt iets ziet maar ik ga niet zeggen dat het niet waar is want hij was echt bang. Sta je dan in de kamer van je peuter samen te schreeuwen (peuter het hardst): Ga weg meneer, je mag hier niet komen'. Meneer is daarna trouwens nog maar 1 keer in kamer zoon geweest. Hoorde zoon (toen 2,5) schreeuwen door babyfoon: "wegwezen jij, zo klaar" en toen ging hij lekker slapen. Het komt met vlagen nog wel eens terug en nu weet ik helemaal niet of hij het nu verzint of niet want hij heeft nu wel veel fantasie maar volgens mij hebben kinderen van anderhalf dat nog niet. Wij schenken er geen aandacht aan maar nemen hem wel serieus als hij er echt iets belangrijks over wil zeggen.
donderdag 30 augustus 2012 11:36
Of het 'echt' is zullen we idd nooit weten. Maar aan de reactie van mijn dochter te zien, verzon ze het niet. En het is niet raar dat ze op de wc zat. We waren namelijk in de badkamer, de klep van de wc was dicht omdat mijn dochter daar vaak op wil zitten met tandenpoetsen, maar deze keer dus niet. En oma was ook niet zo mobiel meer, dus zat meer dan dat ze stond.
De laatste tijd valt me overigens op dat mijn dochter banger is. Bang voor het donker, bang voor harde geluiden etc. Volgens mij hoort dit bij de leeftijd, toch? Ik hoop tenminste niet dat ze buiten oma dingen nog andere dingen 'ziet'.
Ik neem haar wel serieus, maar doe tegelijkertijd of het normaal is en leg uit dat ze niet bang hoeft te zijn.
De laatste tijd valt me overigens op dat mijn dochter banger is. Bang voor het donker, bang voor harde geluiden etc. Volgens mij hoort dit bij de leeftijd, toch? Ik hoop tenminste niet dat ze buiten oma dingen nog andere dingen 'ziet'.
Ik neem haar wel serieus, maar doe tegelijkertijd of het normaal is en leg uit dat ze niet bang hoeft te zijn.
donderdag 30 augustus 2012 13:03
Ja dat is heel normaal en herkenbaar. Bij ons begon het ook zo'n beetje rond de 2,5 jaar. Ik denk dat je de angst van je dochter serieus moet nemen en ervoor zorgen dat ze zelf iets kan doen om het minder eng te maken. Bijvoorbeeld 'enge figuren' zelf wegsturen. Of samen even erover praten en de situatie proberen minder spannend te maken.
Het hoort er volgens mij echt bij, angsten ontwikkelen op deze leeftijd.
Het hoort er volgens mij echt bij, angsten ontwikkelen op deze leeftijd.
vrijdag 31 augustus 2012 17:08
Mijn zoontje was 3 toen zijn zusje dood werd geboren. Na een paar maanden zei hij dat zewel eens bij hem op bezoek kwam als hij 's nachts niet kon slapen en dat ze dan speelden..... Kinderen staan dicht bij de natuur maar kunnen ook waarheid en fictie niet goed onderscheiden. Dus wat het nou was weten we niet. Zeker is dat het hem goed deed en dat hij het gezellig vond en droom of niet, wehebben zijn verhaal aangehoord en gezegd dat we het fijn voor hem vonden en gevraagd of hij haar de volgende keer een knuffel van mama of mama wilde geven.....
vrijdag 31 augustus 2012 21:42
Ik heb mijn zoontje van 2,5 vorige week de zwerm fruitvliegen in de groencontainer laten zien (we gooiden samen iets weg).
's Avonds wilde hij een "nestje" maken van ons dekbed; dat doet hij de laatste tijd heel vaak. De ene keer is hij een konijntje met een holletje, dan weer een kuikentje of een babytje, en soms gaat hij zich verstoppen voor een beer (waar hij even later legoblokjes voor haalt om hem te voeren). Nu kroop hij onder de dekens: mama kom we gaan ons verstoppen! Ik vroeg waar we ons voor verstopten: voor de fruitvlieg!
Kussen scheef gelegd (dat was de dichte deur) en hopla: wij waren verstopt. Hij zei ook nog dat hij de fruitvlieg kon horen.
Na dit spelletje kwam de fruitvlieg ook nog een keertje in bed een kopje thee drinken (dit werd helemaal imaginair ingeschonken en neergezet, waarbij de fruitvlieg ook wat instructies kreeg waar hij moest zitten).
Als ik hem toevallig een foto van een dode oma had laten zien in plaats van een container met fruitvliegjes, dan was dit misschien een heel griezelig en betekenisvol verhaaltje geworden.
's Avonds wilde hij een "nestje" maken van ons dekbed; dat doet hij de laatste tijd heel vaak. De ene keer is hij een konijntje met een holletje, dan weer een kuikentje of een babytje, en soms gaat hij zich verstoppen voor een beer (waar hij even later legoblokjes voor haalt om hem te voeren). Nu kroop hij onder de dekens: mama kom we gaan ons verstoppen! Ik vroeg waar we ons voor verstopten: voor de fruitvlieg!
Kussen scheef gelegd (dat was de dichte deur) en hopla: wij waren verstopt. Hij zei ook nog dat hij de fruitvlieg kon horen.
Na dit spelletje kwam de fruitvlieg ook nog een keertje in bed een kopje thee drinken (dit werd helemaal imaginair ingeschonken en neergezet, waarbij de fruitvlieg ook wat instructies kreeg waar hij moest zitten).
Als ik hem toevallig een foto van een dode oma had laten zien in plaats van een container met fruitvliegjes, dan was dit misschien een heel griezelig en betekenisvol verhaaltje geworden.
vrijdag 31 augustus 2012 21:54