Kinderen
alle pijlers
bevalling met of zonder ruggenprik....
vrijdag 15 februari 2008 11:36
Hallo!
Ik ben 37 weken zwanger van m'n 3e kindje.
Nu heb ik de laatste paar jaar enorm veel op m'n dak gehad, vooral op het gebied van m'n gezondheid.
Deze bevalling zal dan ook ingeleid worden, misschien al volgende week....
Nu heeft het ziekenhuis enorm veel begrip en respect voor m'n onzekerheden omtrent m'n zwangerschap (twas een verrassing..) en de bevalling...
Iets waar ik heel dankbaar voor ben! Helemaal omdat je vaak andere verhalen hoort!
Ik ben helemaal vrij om de bevalling voor mij zo prettig mogelijk te maken, echt super!
Nu hebben ze dan ook laten weten dat ik eventueel een ruggenprik mag.
Maar dat houdt dan wel in dat ik op de dag van de inleiding van te voren moet aangeven of ik een ruggenprik wil of niet, omdat mijn vorige bevalling vrij snel verliep. En er dus anders geen tijd meer is om er een te plaatsen..
Zelf zou ik het liefst zelf beginnen met de bevalling, en dan hoop ik snel genoeg aan te voelen of ik het aankan of niet, maar dat gaat dus niet...
Ik zal dus nu al moeten beslissen.
Maar ik kom er maar niet uit!!
Aan de ene kant ben ik enorm bang voor de bevalling, iets wat ik bij de eerste 2 absoluut niet had (alleen wat normale gezonde lichte zenuwen..) Er is een grote kans dat ik weer in een weeenstorm kom, en alleen al aan de gedachte daaraan maken mij helemaal gek!
Ik heb heel weinig vertrouwen in mn lichaam, en ookal is het 2 keer heel goed gegaan (geen complicaties, snel, en heftig)
Het lijkt wel of ik niet meer de knop om kan zetten, om er even tegenaan te gaan!
En ik gun mijzelf nu ook een fijne bevalling en kraamtijd.
Aan de andere kant denk ik, tis misschien zo voorbij, moet je daar zoveel medische toestand van maken....Er kleven natuurlijk ook wel risico's aan, én ik schaam me diep, maar ik voel mij ook een soort van een mietje als ik met pijnbestrijding beval (wrsch dankzij al die ouderwetse nederlandse opvattingen...)
Verstand versus gevoel zeg maar...
wie heeft er ook een bevalling met ruggenprik gehad?
Al dan niet met een inleiding?
Alvast bedankt!
p.s het is niet mijn bedoeling om vrouwen die nog nooit bevallen zijn bang te maken, het ligt meer aan mijn persoonlijke omstandigheden!
Ik ben 37 weken zwanger van m'n 3e kindje.
Nu heb ik de laatste paar jaar enorm veel op m'n dak gehad, vooral op het gebied van m'n gezondheid.
Deze bevalling zal dan ook ingeleid worden, misschien al volgende week....
Nu heeft het ziekenhuis enorm veel begrip en respect voor m'n onzekerheden omtrent m'n zwangerschap (twas een verrassing..) en de bevalling...
Iets waar ik heel dankbaar voor ben! Helemaal omdat je vaak andere verhalen hoort!
Ik ben helemaal vrij om de bevalling voor mij zo prettig mogelijk te maken, echt super!
Nu hebben ze dan ook laten weten dat ik eventueel een ruggenprik mag.
Maar dat houdt dan wel in dat ik op de dag van de inleiding van te voren moet aangeven of ik een ruggenprik wil of niet, omdat mijn vorige bevalling vrij snel verliep. En er dus anders geen tijd meer is om er een te plaatsen..
Zelf zou ik het liefst zelf beginnen met de bevalling, en dan hoop ik snel genoeg aan te voelen of ik het aankan of niet, maar dat gaat dus niet...
Ik zal dus nu al moeten beslissen.
Maar ik kom er maar niet uit!!
Aan de ene kant ben ik enorm bang voor de bevalling, iets wat ik bij de eerste 2 absoluut niet had (alleen wat normale gezonde lichte zenuwen..) Er is een grote kans dat ik weer in een weeenstorm kom, en alleen al aan de gedachte daaraan maken mij helemaal gek!
Ik heb heel weinig vertrouwen in mn lichaam, en ookal is het 2 keer heel goed gegaan (geen complicaties, snel, en heftig)
Het lijkt wel of ik niet meer de knop om kan zetten, om er even tegenaan te gaan!
En ik gun mijzelf nu ook een fijne bevalling en kraamtijd.
Aan de andere kant denk ik, tis misschien zo voorbij, moet je daar zoveel medische toestand van maken....Er kleven natuurlijk ook wel risico's aan, én ik schaam me diep, maar ik voel mij ook een soort van een mietje als ik met pijnbestrijding beval (wrsch dankzij al die ouderwetse nederlandse opvattingen...)
Verstand versus gevoel zeg maar...
wie heeft er ook een bevalling met ruggenprik gehad?
Al dan niet met een inleiding?
Alvast bedankt!
p.s het is niet mijn bedoeling om vrouwen die nog nooit bevallen zijn bang te maken, het ligt meer aan mijn persoonlijke omstandigheden!
vrijdag 15 februari 2008 11:43
Je zegt dat je geen vertrouwen meer heb in je eigen lichaam, is dan een bevalling zonder ruggeprik niet dé manier om het vertrouwen in je lichaam terug te krijgen? Misschien heel simpel gedacht hoor...
Maar ik zou doen waar je je prettig bij voelt. Geeft het je een gerust gevoel om tóch voor een ruggeprik te gaan, doe dat dan. En twijfel je te erg, dan zou ik het niet doen. Je bent trouwens geen mietje als je met pijnbestrijding bevalt.
Ik denk ook niet dat je keuze voor een ruggeprik iets te maken heeft met een fijne kraamtijd. Mét en zonder ruggeprik kan het goed gaan of juist niet. De kans is nou eenmaal het grootst dat het wél goedgaat, zeker als het ziekenhuis je zo goed in de gaten houdt.
Is er een andere vorm van pijnbestrijding waar je wél tijdens de bevalling voor kunt kiezen als je het niet meer trekt? Dan zou dat voor mij de beste optie zijn.
Maar ik zou doen waar je je prettig bij voelt. Geeft het je een gerust gevoel om tóch voor een ruggeprik te gaan, doe dat dan. En twijfel je te erg, dan zou ik het niet doen. Je bent trouwens geen mietje als je met pijnbestrijding bevalt.
Ik denk ook niet dat je keuze voor een ruggeprik iets te maken heeft met een fijne kraamtijd. Mét en zonder ruggeprik kan het goed gaan of juist niet. De kans is nou eenmaal het grootst dat het wél goedgaat, zeker als het ziekenhuis je zo goed in de gaten houdt.
Is er een andere vorm van pijnbestrijding waar je wél tijdens de bevalling voor kunt kiezen als je het niet meer trekt? Dan zou dat voor mij de beste optie zijn.
vrijdag 15 februari 2008 11:47
Bij mij zijn beide ingeleid (Tja ze wilden niet vanzelf komen...) Beide bevallingen hebben op de kop af van het moment van de eerste infuusdruppel 3,5 uur geduurd, en ook al heb ik moord en brand geschreeuwd om een ruggeprik tijdens de weeenstorm is het eigenlijk achteraf gezien een makkie geweest ben ben ik toch blij dat er geen ruggeprik aan te pas is gekomen (ging ook te snel om er nog 1 te kunnen plaatsen)
Met snel en heftig is op zich niets mis, des te sneller heb je het weer achter de rug.
Ik weet niet wat je het beste kan doen, voor mijzelf weet ik wel dat als het ooit per ongeluk nog een keer mocht gebeuren dat ik moet bevallen, ik het zeker zonder ruggeprik zal doen, ook omdat ik een ruggeprik doodeng vindt eigenlijk
En ook omdat ik apetrots ben tot op de dag van vandaag dat ik het allemaal aan heb gekund met mijn ielige lichaampje wat ook nog eens fysiek helemaal niet sterk is.
Met snel en heftig is op zich niets mis, des te sneller heb je het weer achter de rug.
Ik weet niet wat je het beste kan doen, voor mijzelf weet ik wel dat als het ooit per ongeluk nog een keer mocht gebeuren dat ik moet bevallen, ik het zeker zonder ruggeprik zal doen, ook omdat ik een ruggeprik doodeng vindt eigenlijk
En ook omdat ik apetrots ben tot op de dag van vandaag dat ik het allemaal aan heb gekund met mijn ielige lichaampje wat ook nog eens fysiek helemaal niet sterk is.
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
vrijdag 15 februari 2008 11:48
Met stress en zonder vertrouwen een bevalling ingaan is volgens mij helemaal niet goed.
Geniet er maar van dat je zelf de keuze "mag" maken in dit land. Ik kan er nl. nog steeds boos om worden dat men hier in NL zo ouderwets en rigide is omtrent de bevalling.
Ik heb die ruggenprik niet gehad, maar had hem wel gewild. Verstand en gevoel!!! En dan had ik niet eens een ingeleide bevalling en zat op zich prima in mijn vel.
Het is zo jammer dat je je blijkbaar een gevoel hebt laten aanpraten (of het zit tussen de eigen oren), dat je geen pijnstiller mag gebruiken. Hoezo mietje? Bevallen doe je toch niet tussen de bedrijven door, het is echt wel heftig hoor, zelfs die gemakkelijke.
Ik bedoel dit niet als pleidooi om die prik wel te nemen. Maar als jouw gevoel je zegt, dat je er hulp van kunt hebben....DOEN.
Geniet er maar van dat je zelf de keuze "mag" maken in dit land. Ik kan er nl. nog steeds boos om worden dat men hier in NL zo ouderwets en rigide is omtrent de bevalling.
Ik heb die ruggenprik niet gehad, maar had hem wel gewild. Verstand en gevoel!!! En dan had ik niet eens een ingeleide bevalling en zat op zich prima in mijn vel.
Het is zo jammer dat je je blijkbaar een gevoel hebt laten aanpraten (of het zit tussen de eigen oren), dat je geen pijnstiller mag gebruiken. Hoezo mietje? Bevallen doe je toch niet tussen de bedrijven door, het is echt wel heftig hoor, zelfs die gemakkelijke.
Ik bedoel dit niet als pleidooi om die prik wel te nemen. Maar als jouw gevoel je zegt, dat je er hulp van kunt hebben....DOEN.
vrijdag 15 februari 2008 12:06
Ik was er van overtuigd zonder pijnmedicatie te gaan bevallen. Tot ik na 36 uur weeën nog steeds niet verder was dan vier centimeter ontsluiting. Toen heb ik een ruggeprik gehad en wee-opwekkers. En wat was het héérlijk om dan die ruggeprik te hebben......
Je schrijft dat je tweede bevalling vrij snel verliep, maar hoe was dat bij eerste? Een tweede bevalling schijnt meestal de 'makkelijkste' te zijn, maar bij een derde duurt het over het algemaan wat langer.
Wat je ook besluit; het is jouw keuze en daar heeft niemand verder iets over te oordelen. Succes met de bevalling!
Je schrijft dat je tweede bevalling vrij snel verliep, maar hoe was dat bij eerste? Een tweede bevalling schijnt meestal de 'makkelijkste' te zijn, maar bij een derde duurt het over het algemaan wat langer.
Wat je ook besluit; het is jouw keuze en daar heeft niemand verder iets over te oordelen. Succes met de bevalling!
vrijdag 15 februari 2008 12:11
vrijdag 15 februari 2008 12:36
Ik zou zeker voor een ruggenprik gaan. Ik koos voor een thuisbevalling, maar gezien een niet vorderende ontsluiting werd ik doorgestuurd naar het ZH waar ik aan de weeënopwekkers werd gelegd en aangezien ik de weeën niet meer op kon vangen werd er heel snel al gevraagd of ik een ruggenprik wilde. Ik was echt heel blij, want ik had het gewoon niet getrokken. Uiteindelijk bleek dat de kleine niet in wilde dalen en werd er als nog voor een ks besloten. Als ik bij een evt. volgende bevalling weer zou moeten kiezen zou ik bij een inleiding zeker weer voor een ruggeprik kiezen.
vrijdag 15 februari 2008 12:47
Misschien even een rare opmerking, maar een ingeleide bevalling is toch per definitie "een medische toestand"? Voor mijn lekenoog (je moet toch in ziekenhuis blijven, je hebt er toch (voor zover dat kan) geen regie meer over) zou ik er ook het beste van maken. En als dat voor jou je ruggeprik is, moet je dat zeker doen.
Ik moet er wel aan toevoegen dat ik de schurft heb aan ziekenhuizen en ik alleen een normale, redelijk snelle bevalling in het ziekenhuis al een opgave vond. Dus de hele medische soesa van een inleiding: brrr. Sterkte! En natuurlijk veel geluk met de derde.
Ik moet er wel aan toevoegen dat ik de schurft heb aan ziekenhuizen en ik alleen een normale, redelijk snelle bevalling in het ziekenhuis al een opgave vond. Dus de hele medische soesa van een inleiding: brrr. Sterkte! En natuurlijk veel geluk met de derde.
vrijdag 15 februari 2008 12:58
Ik zou zeggen, geen ruggeprik nemen. Die krijg je over het algemeen als het eigenlijk nog te doen is en dan lijk mij het laatste stuk helemaal zwaar. Niet (nou ja, minder ) als het geleidelijk aan steeds zwaarder wordt. Maar dat denk ik, ik heb er geen ervaring mee.
Ik heb ook een makkelijke bevalling gehad, vanaf de echt pijnlijke weeen heeft het zo'n 6 uur geduurd, alleen de laatste paar uren waren heel erg zwaar. Maar dan ben je er ook al bijna (en dan zetten ze geen ruggeprik meer) en als je dat weet (dat wist ik toen nog niet) is het zeker wel te doen toch?
Is er misschien een manier om wat meer vertrouwen in je lichaam te krijgen? Misschien een beetje laat... maar misschien kan je met iemand praten zodat je die knop toch nog even kan omzetten? (want dat is het inderdaad, waarschijnlijk zal deze bevalling ook snel gaan en is het met 'er even tegenaan gaan' zo gebeurd!)
Succes!
) als het geleidelijk aan steeds zwaarder wordt. Maar dat denk ik, ik heb er geen ervaring mee.Ik heb ook een makkelijke bevalling gehad, vanaf de echt pijnlijke weeen heeft het zo'n 6 uur geduurd, alleen de laatste paar uren waren heel erg zwaar. Maar dan ben je er ook al bijna (en dan zetten ze geen ruggeprik meer) en als je dat weet (dat wist ik toen nog niet
) is het zeker wel te doen toch?Is er misschien een manier om wat meer vertrouwen in je lichaam te krijgen? Misschien een beetje laat... maar misschien kan je met iemand praten zodat je die knop toch nog even kan omzetten? (want dat is het inderdaad, waarschijnlijk zal deze bevalling ook snel gaan en is het met 'er even tegenaan gaan' zo gebeurd!)
Succes!
vrijdag 15 februari 2008 13:29
vrijdag 15 februari 2008 14:18
Bedankt voor de snelle, én verschillendende reacties....
Idd is een inleiding al medisch, alleen zeggen ze in het ziekenhuis daarvan dat het waarschijnlijk alleen een zetje geven is, dus vliezen breken, kijken wat er gebeurt, gebeurt er niets dan beetje infuus erbij, wat waarsch. dan voldoende is voor het lichaam om zelf de bevalling door te zetten.
Ik weet dat ik andermans bevallingsverhaal niet als leidraad kan gebruiken het is een van de weinige dingen in het leven waar je echt vantevoren niets over te zeggen hebt hoe het zal gaan verlopen....
Mijn 2e bevalling verliep binnen 5 uur, waarbij de laatste 5 cm ontsluiting in het laatste uurtje plaatvond, alleen omdat ik voor een natuurlijke bevalling had gekozen, en dus 's nachts naar het ziekenhuis was gegaan. Liep ik tegen een situatie aan waardoor er tijdens dat laatste uur (wat ik vreselijk heftig vond), ik totaal niet geholpen werd de boel op te vangen.
Ik zal het proberen uit te leggen...
Na m'n eerste bevalling belande ik al vrij snel in het ziekenhuis omdat er een aangeboren hartafwijking (bij mij ) werd ontdekt. lang verhaal, maar t komt erop neer dat ik hier niet meer had moeten zitten, dus veel geluk gehad
Daarvoor heb ik nu medicatie en een ICD (pacemaker met defibrilator) Al vrij snel was ik (alweer een verrassing..ik wilde liever even wachten totdat het "hartgedoe" gewend was, kmocht medisch gezien gewoon zwanger worden trouwens, maar twas gewoon lichamelijk en geestelijk wat te snel) zwanger van de 2e.
Ze boden toen een inleiding aan, wat ik niet nodig vond omdat bevalling 1 prima was gegaan (zoals uit een boekje, vliezen breken, weeen kwamen langzaam op gang, binnen 10 uur was het klaar)
Maar terug naar het laatste uurtje van bevalling 2...
In de nacht krijg je vaak te maken met een arts assistent, die je nog nooit gezien hebt, of die iets van je weet. Naar mijn idee hadden we een goed protocol opgesteld waarbij duidelijk was dat mijn ICD uitgezet zou worden om een mogelijk onnodige, door de oerkrachten veroorzaakte schok te voorkomen. We zetten hem zelf uit met een door de cardioloog verkregen speciale magneet (t klinkt wel erg gamma!) Maar nu begon mn icd enorm onregelmatig te piepen, wat mij vantevoren niet verteld was, dus ik was bang dat zo'n piep een voorteken was van een schok of iets anders engs. (de icd zit onder de huid onder mn sleutelbeen, dus je hoorde het heel goed, en ik raakte helemaal uit mn concentratie!)
De arts assistent was helemaal in paniek, vond het doodeng iemand in barensnood met een hartafwijking! En belde een cardio, die weer zei dat het apparaat gewoon aan moest blijven, dus onzekerheid allom. En iedereen was bezig met wat er nu moest gebeuren ipv mij door die korte maar heftige storm te helpen....Echt niemand heeft zich op dat moment met mij bemoeid.
Gelukig kreeg ik er wel een gezonde dochter voor in de plaats (8 ponder!)
En was m'n koningswens in vervulling!
Na bevalling 2 begon ik weer met mn gezondheid te sukkelen, ik kreeg steeds longontstekingen, toen mn 2e 2 jaar was, kwamen ze erachter dat het door een tumor kwam,(nooit gerookt by the way) en volgde er een grote operatie waarbij een longkwab is verwijderd.
Ook enorm weer enorm geluk gehad want t was kwaadaardig, maar geheel verwijdert, dus klaar! (klinkt makkelijk, maar je snapt dat er heel wat bij kwam kijken ook mentaal...)
Nu heb ik heel weinig conditie, en ben vaak nog erg benauwd, sommige dagen kan ik niet eens een trap opkomen, en klink ik als een astma patient...
Al met al loop ik nu al 5 jaar week in week uit in het ziekenhuis, en ik kan het gebouw dan ook bijna niet meer zien!!
En sinds ik dus voor de 3e keer onverwacht zwanger werd, heb ik ook heel goed na moeten denken wat te doen.
Qua bevalling dacht ik heel naief dat m'n angst wel weg zou trekken als ik in de laatste weken hormonaal in een "ik ben er klaar voor" stemming zou komen, maar dat gebeurt dus niet!!
Misschien is het zo wat duidelijker in het hoe en waarom...
Ik hoop toch op nog meer reacties...
alvst bedankt!!
Idd is een inleiding al medisch, alleen zeggen ze in het ziekenhuis daarvan dat het waarschijnlijk alleen een zetje geven is, dus vliezen breken, kijken wat er gebeurt, gebeurt er niets dan beetje infuus erbij, wat waarsch. dan voldoende is voor het lichaam om zelf de bevalling door te zetten.
Ik weet dat ik andermans bevallingsverhaal niet als leidraad kan gebruiken het is een van de weinige dingen in het leven waar je echt vantevoren niets over te zeggen hebt hoe het zal gaan verlopen....
Mijn 2e bevalling verliep binnen 5 uur, waarbij de laatste 5 cm ontsluiting in het laatste uurtje plaatvond, alleen omdat ik voor een natuurlijke bevalling had gekozen, en dus 's nachts naar het ziekenhuis was gegaan. Liep ik tegen een situatie aan waardoor er tijdens dat laatste uur (wat ik vreselijk heftig vond), ik totaal niet geholpen werd de boel op te vangen.
Ik zal het proberen uit te leggen...
Na m'n eerste bevalling belande ik al vrij snel in het ziekenhuis omdat er een aangeboren hartafwijking (bij mij ) werd ontdekt. lang verhaal, maar t komt erop neer dat ik hier niet meer had moeten zitten, dus veel geluk gehad
Daarvoor heb ik nu medicatie en een ICD (pacemaker met defibrilator) Al vrij snel was ik (alweer een verrassing..ik wilde liever even wachten totdat het "hartgedoe" gewend was, kmocht medisch gezien gewoon zwanger worden trouwens, maar twas gewoon lichamelijk en geestelijk wat te snel) zwanger van de 2e.
Ze boden toen een inleiding aan, wat ik niet nodig vond omdat bevalling 1 prima was gegaan (zoals uit een boekje, vliezen breken, weeen kwamen langzaam op gang, binnen 10 uur was het klaar)
Maar terug naar het laatste uurtje van bevalling 2...
In de nacht krijg je vaak te maken met een arts assistent, die je nog nooit gezien hebt, of die iets van je weet. Naar mijn idee hadden we een goed protocol opgesteld waarbij duidelijk was dat mijn ICD uitgezet zou worden om een mogelijk onnodige, door de oerkrachten veroorzaakte schok te voorkomen. We zetten hem zelf uit met een door de cardioloog verkregen speciale magneet (t klinkt wel erg gamma!) Maar nu begon mn icd enorm onregelmatig te piepen, wat mij vantevoren niet verteld was, dus ik was bang dat zo'n piep een voorteken was van een schok of iets anders engs. (de icd zit onder de huid onder mn sleutelbeen, dus je hoorde het heel goed, en ik raakte helemaal uit mn concentratie!)
De arts assistent was helemaal in paniek, vond het doodeng iemand in barensnood met een hartafwijking! En belde een cardio, die weer zei dat het apparaat gewoon aan moest blijven, dus onzekerheid allom. En iedereen was bezig met wat er nu moest gebeuren ipv mij door die korte maar heftige storm te helpen....Echt niemand heeft zich op dat moment met mij bemoeid.
Gelukig kreeg ik er wel een gezonde dochter voor in de plaats (8 ponder!)
En was m'n koningswens in vervulling!
Na bevalling 2 begon ik weer met mn gezondheid te sukkelen, ik kreeg steeds longontstekingen, toen mn 2e 2 jaar was, kwamen ze erachter dat het door een tumor kwam,(nooit gerookt by the way) en volgde er een grote operatie waarbij een longkwab is verwijderd.
Ook enorm weer enorm geluk gehad want t was kwaadaardig, maar geheel verwijdert, dus klaar! (klinkt makkelijk, maar je snapt dat er heel wat bij kwam kijken ook mentaal...)
Nu heb ik heel weinig conditie, en ben vaak nog erg benauwd, sommige dagen kan ik niet eens een trap opkomen, en klink ik als een astma patient...
Al met al loop ik nu al 5 jaar week in week uit in het ziekenhuis, en ik kan het gebouw dan ook bijna niet meer zien!!
En sinds ik dus voor de 3e keer onverwacht zwanger werd, heb ik ook heel goed na moeten denken wat te doen.
Qua bevalling dacht ik heel naief dat m'n angst wel weg zou trekken als ik in de laatste weken hormonaal in een "ik ben er klaar voor" stemming zou komen, maar dat gebeurt dus niet!!
Misschien is het zo wat duidelijker in het hoe en waarom...
Ik hoop toch op nog meer reacties...
alvst bedankt!!
vrijdag 15 februari 2008 16:14
Bij mijn beide bevallingen heb ik een ruggeprik gehad. Heerlijk! Beide keren omdat de bevalling niet vorderde. De eerste keer duurden de heftige weeën al 48 uur voordat de bevalling begon (toen had ik 3 cm, was 5 weken te vroeg na bloedverlies op gang gekomen). De tweede keer ben ik ingeleid na het breken van de vliezen. Toen ging het allemaal wel sneller door weeopwekkers, maar de ontsluiting stopte na 3 cm. Ik zag het (gezien de vorige ervaringen) niet zitten. Eén uur na het zetten van de ruggenprik is de jongste geboren. Hier goede ervaringen dus.
zaterdag 16 februari 2008 16:50
Kan iemand mij vertellen wanneer ze de ruggenprik weer "uitzetten" is dat aan het eind van de bevalling (omdat ik ook vaak hoor dat je moet persen zonder weeën) of eerder, en heb je dan nog wel de heftige pijn van de laatste centimeters? Dit is voor mij een beetje een vaag gebied...
Iemand ervaring?
Iemand ervaring?
zaterdag 16 februari 2008 17:51
Raponsel, het persen deed bij mij zonder verdoving ook geen pijn, dus of het nu het doorwerken van de prik was bij jou? Misschien had het sowieso weinig/geen pijn gedaan.
Mariaroos, je gaat toch ook niet verdoven als het niet echt nodig is??? Vind het een beetje een kromme redenering en vreemde vergelijking. Tuurlijk doet bevallen pijn, maar voor de meesten is het goed te doen. Dus waarom dan verdoven?
Mariaroos, je gaat toch ook niet verdoven als het niet echt nodig is??? Vind het een beetje een kromme redenering en vreemde vergelijking. Tuurlijk doet bevallen pijn, maar voor de meesten is het goed te doen. Dus waarom dan verdoven?
zaterdag 16 februari 2008 18:36
Hanbuikzwijntje, eigenlijk klinkt het (maar misschien interpreteer ik dat verkeerd) alsof niet de pijn, maar het gebrek aan duidelijkheid over wat er nou wel of niet noodzakelijk was aan medisch handelen bij je vorige bevalling het grootste probleem was. Wil je dan nog een extra "ingreep" toevoegen bovenop wat toch al nodig is bij deze bevalling?
Waar je ook voor kiest, sterkte, en een goede bevalling gewenst.
Waar je ook voor kiest, sterkte, en een goede bevalling gewenst.
zaterdag 16 februari 2008 18:37
Eens met Eowyn.
Juist zelf een bevalling, op eigen kracht mét pijn, 'doen' kan zóveel vertrouwen geven. En je geeft aan dat je eerste twee bevallingen snel gingen, heel erg vaak is het dan zo dat de derde nog weer wat sneller gaat.
En je kunt het toch altijd terplekke nog beslissen? Omdat er ingeleid wordt ben je toch in het ziekenhuis. Laat het afhangen van hoe het gaat kan toch?
Sterkte meid,
xx lisa.
Juist zelf een bevalling, op eigen kracht mét pijn, 'doen' kan zóveel vertrouwen geven. En je geeft aan dat je eerste twee bevallingen snel gingen, heel erg vaak is het dan zo dat de derde nog weer wat sneller gaat.
En je kunt het toch altijd terplekke nog beslissen? Omdat er ingeleid wordt ben je toch in het ziekenhuis. Laat het afhangen van hoe het gaat kan toch?
Sterkte meid,
xx lisa.
zaterdag 16 februari 2008 20:15
zwijntje,
Wat een verhaal! Wat ik zou doen is in ieder geval nog een keer praten/bellen met je cardioloog. Het lijkt met dat er in NL niet zoveel vrouwen met een ICD bevallen, dus kunnen ze voor jou geen uitzondering maken, dat ze sowieso je eigen cardio mogen bellen met vragen over aan/uit zetten, piepen etc???
Zeker als je wordt ingeleid, is je bevalling overdag en is je cardio gewoon te bereiken, misschien werkt ie zelfs wel.
Dan over de ruggeprik: Het nadeel lijkt me, dat als je van jezelf prima bevalt, de ruggeprik je bevalling nog medischer maakt, je moet een infuus (meestal bij inleiden ook, maar niet als je t redt met alleen vliezen breken) en een urinecatheter. Verder moet je een bloeddrukband om vanwege het risico op te lage bloeddruk(vaatverwijding met name in je benen). Dan kan het ook nog zo zijn dat ze de ruggeprik uitzetten bij bv 8 cm (dat gebeurt meestal) en dat het nog 1 tot 3 uur duurt voordat ie is uitgewerkt, dan moet je al die tijd wachten op persdrang. Nou geldt dit vooral bij een eerste kind, want je weet van jezelf al dat je er een kind uit kan persen. Dus jij kan misschien al gaan persen zonder sterke drang. Dat is er nog 1 ander nadeel: doordat je een wat lagere bloeddruk kan krijgen van de ruggeprik kan je hartslag gaan stijgen. Ook kan je temperatuur oplopen (het lijkt dan of je koorts hebt, maar het is een bijwerking van de ruggeprik) de hartslag van je baby gaat dan ook omhoog. Dit alles bij elkaar kan de gyn het idee geven dat er een infectie is en dan moet je AB, terwijl het een effect is van de ruggeprik.
Al deze dingen gebeuren natuurlijk niet vaak, het zijn echt uitzonderingen!! Maar het is wel iets om mee te nemen. Ik ben helemaal niet tegen een ruggeprik, ik denk dat het een supergoede manier is op bevallingspijn te bestrijden, maar je moet hem wel met een goede reden nemen, dan denk ik dat de voordelen zeker groter zijn dan de nadelen. Heb zelf geen ruggeprik gehad, maar pijnpompje, dit was voor mij perfect!!
ALs ik je verhaal zo lees, is het vooral de panieksituatie en het gebrek aan begeleiding en kennis waardoor die tweede bevalling zo naar is verlopen voor je. Ik denk dat je dat voor t grootste deel al hebt opgelost door te zorgen dat je bevalling nu overdag is, je hebt dan de medisch specialist zelf aan je bed. En gezien je voorgeschiedenis lijkt me t absoluut niet teveel gevraagd om begeleid te worden door een ervaren (iemand die niet zo snel in paniek blijft) en kundige arts of artsen.
Nou wat een lap tekst. Ik wens je een zeer voorspoedige, vlotte, maar toch rustige bevalling toe!!!!
Wat een verhaal! Wat ik zou doen is in ieder geval nog een keer praten/bellen met je cardioloog. Het lijkt met dat er in NL niet zoveel vrouwen met een ICD bevallen, dus kunnen ze voor jou geen uitzondering maken, dat ze sowieso je eigen cardio mogen bellen met vragen over aan/uit zetten, piepen etc???
Zeker als je wordt ingeleid, is je bevalling overdag en is je cardio gewoon te bereiken, misschien werkt ie zelfs wel.
Dan over de ruggeprik: Het nadeel lijkt me, dat als je van jezelf prima bevalt, de ruggeprik je bevalling nog medischer maakt, je moet een infuus (meestal bij inleiden ook, maar niet als je t redt met alleen vliezen breken) en een urinecatheter. Verder moet je een bloeddrukband om vanwege het risico op te lage bloeddruk(vaatverwijding met name in je benen). Dan kan het ook nog zo zijn dat ze de ruggeprik uitzetten bij bv 8 cm (dat gebeurt meestal) en dat het nog 1 tot 3 uur duurt voordat ie is uitgewerkt, dan moet je al die tijd wachten op persdrang. Nou geldt dit vooral bij een eerste kind, want je weet van jezelf al dat je er een kind uit kan persen. Dus jij kan misschien al gaan persen zonder sterke drang. Dat is er nog 1 ander nadeel: doordat je een wat lagere bloeddruk kan krijgen van de ruggeprik kan je hartslag gaan stijgen. Ook kan je temperatuur oplopen (het lijkt dan of je koorts hebt, maar het is een bijwerking van de ruggeprik) de hartslag van je baby gaat dan ook omhoog. Dit alles bij elkaar kan de gyn het idee geven dat er een infectie is en dan moet je AB, terwijl het een effect is van de ruggeprik.
Al deze dingen gebeuren natuurlijk niet vaak, het zijn echt uitzonderingen!! Maar het is wel iets om mee te nemen. Ik ben helemaal niet tegen een ruggeprik, ik denk dat het een supergoede manier is op bevallingspijn te bestrijden, maar je moet hem wel met een goede reden nemen, dan denk ik dat de voordelen zeker groter zijn dan de nadelen. Heb zelf geen ruggeprik gehad, maar pijnpompje, dit was voor mij perfect!!
ALs ik je verhaal zo lees, is het vooral de panieksituatie en het gebrek aan begeleiding en kennis waardoor die tweede bevalling zo naar is verlopen voor je. Ik denk dat je dat voor t grootste deel al hebt opgelost door te zorgen dat je bevalling nu overdag is, je hebt dan de medisch specialist zelf aan je bed. En gezien je voorgeschiedenis lijkt me t absoluut niet teveel gevraagd om begeleid te worden door een ervaren (iemand die niet zo snel in paniek blijft) en kundige arts of artsen.
Nou wat een lap tekst. Ik wens je een zeer voorspoedige, vlotte, maar toch rustige bevalling toe!!!!
