Kinderen
alle pijlers
biologische moeder versus stiefmoeder, help
vrijdag 10 juni 2011 om 12:52
Hallo Dames,
Ik ben nieuw hier en ik heb een probleem waar ik s'nachts echt wakker van lig.
Korte info vooraf. Anderhalf jaar geleden was ik 12 wk zwanger van nr 2 toen mijn vriend vanuit t niets aankondigde dat hij niet gelukkig met mij kon worden. We hadden al een zoontje die toen 10 maanden oud was. Hij ging weg en liet mij achter, voor een andere meid. Dat duurde 2 maanden toen was t uit. Na de bevalling kreeg hij een nieuwe vriendin waar hij nu mee samenwoont. ( relatie is echt gebaseerd op niets, aangezien hij nog 4x sex met mij heeft gehad tijdens haar.) Stom van mij, ik weet t en ik doe t ook niet meer! Daar gaat t nu ook niet om.
Feit is, we hebben 2 kindjes samen en een co-ouderschap. Dat gaat heel goed, de kinderen hebben er geen "last" van en vinden het leuk bij papa en ook bij mama.
Maar ik vind het zo ontzettend moeilijk om te zien/weten dat een andere vrouw voor mijn kinderen zorgt. Ze is heel lief voor ze, maar t doet me zoveel pijn. Ik ben zo bang dat ze haar als moeder aanzien, of dat ze mij niet meer leuk vinden. Want bij papa zijn ze met z;n viertjes en doen ze allemaal leuke dingen. Ik heb geen auto en kan nergens heen.
Misschien zeur ik wel, maar t maakt me zo bang deze situatie. Als ik ze dan ophaal, dan zie ik dat zij ze corrigeert, met ze speelt, ze kusjes geeft op de mond. En ze vertelt mij ook nog even hoe het gegaan is die dagen. Maar dat is haar taak toch niet?
Stel ik me aan? ik voel me vervangen en dat doet zoveel pijn. Hoe kan ik dit accepteren. Dat ik niet meteen tranen in mijn ogen krijg zodra ik ze zie fietsen als gezinnetje, zij met mijn 2 kids op de fiets en ex ernaast. T zijn haar kinderen niet!
Wie heeft ervaring hiermee... please help me, het doet me zoveel verdriet.
Ik ben nieuw hier en ik heb een probleem waar ik s'nachts echt wakker van lig.
Korte info vooraf. Anderhalf jaar geleden was ik 12 wk zwanger van nr 2 toen mijn vriend vanuit t niets aankondigde dat hij niet gelukkig met mij kon worden. We hadden al een zoontje die toen 10 maanden oud was. Hij ging weg en liet mij achter, voor een andere meid. Dat duurde 2 maanden toen was t uit. Na de bevalling kreeg hij een nieuwe vriendin waar hij nu mee samenwoont. ( relatie is echt gebaseerd op niets, aangezien hij nog 4x sex met mij heeft gehad tijdens haar.) Stom van mij, ik weet t en ik doe t ook niet meer! Daar gaat t nu ook niet om.
Feit is, we hebben 2 kindjes samen en een co-ouderschap. Dat gaat heel goed, de kinderen hebben er geen "last" van en vinden het leuk bij papa en ook bij mama.
Maar ik vind het zo ontzettend moeilijk om te zien/weten dat een andere vrouw voor mijn kinderen zorgt. Ze is heel lief voor ze, maar t doet me zoveel pijn. Ik ben zo bang dat ze haar als moeder aanzien, of dat ze mij niet meer leuk vinden. Want bij papa zijn ze met z;n viertjes en doen ze allemaal leuke dingen. Ik heb geen auto en kan nergens heen.
Misschien zeur ik wel, maar t maakt me zo bang deze situatie. Als ik ze dan ophaal, dan zie ik dat zij ze corrigeert, met ze speelt, ze kusjes geeft op de mond. En ze vertelt mij ook nog even hoe het gegaan is die dagen. Maar dat is haar taak toch niet?
Stel ik me aan? ik voel me vervangen en dat doet zoveel pijn. Hoe kan ik dit accepteren. Dat ik niet meteen tranen in mijn ogen krijg zodra ik ze zie fietsen als gezinnetje, zij met mijn 2 kids op de fiets en ex ernaast. T zijn haar kinderen niet!
Wie heeft ervaring hiermee... please help me, het doet me zoveel verdriet.
vrijdag 10 juni 2011 om 13:01
vrijdag 10 juni 2011 om 13:06
Ik kan me echt voorstellen dat dat een hele moeilijke situatie is. Maar ik ben bang dat je er niet zo heel veel aan kunt doen. Ik denk dat je daar uiteindelijk namelijk alleen jezelf mee hebt en je kinderen. Wees blij dat je kinderen het ook bij papa leuk hebben. En jij blijft hun moeder, daar kan zij niets aan veranderen.
vrijdag 10 juni 2011 om 13:07
vrijdag 10 juni 2011 om 13:08
Is het ook niet zo dat je verdrietig bent omdat jij niet meer tot een gezin van 4 behoort, met een vader ernaast? Kan ik me ook voorstellen! Je had het je toch anders voorgesteld dan hoe het gelopen is. Lijkt me heel moeilijk. Dit moet je ook verwerken en dat kost tijd.
Verder vind ik het best raar dat zij jouw kinderen op hun mond zoent. En eens met kriebelbeest: ex moet de overdracht doen; niet zij (laat hij wel meer dingen aan z'n vriendin over w.b. de kinderen?)
En ik geloof niet dat kinderen snel iemand anders als hun moeder gaan zien. Jij bent hun moeder, dat blijft zo en dat weten ze heel goed.
Verder vind ik het best raar dat zij jouw kinderen op hun mond zoent. En eens met kriebelbeest: ex moet de overdracht doen; niet zij (laat hij wel meer dingen aan z'n vriendin over w.b. de kinderen?)
En ik geloof niet dat kinderen snel iemand anders als hun moeder gaan zien. Jij bent hun moeder, dat blijft zo en dat weten ze heel goed.
vrijdag 10 juni 2011 om 13:10
Wees juist blij dat 'stiefmoeder' zo haar best doet. En dat ze haar als moeder gaan zien, daar hoef je echt niet bang voor te zijn.
En waarom mag zij niet zeggen hoe het is gegaan de afgelopen dagen? Waarom zo moeilijk doen en de vervelende ex gaan uithangen.
Wat zou je liever willen? Een stiefmoeder die niet naar de kinderen omkijkt, de kinderen negeert? Zodat de kinderen geen zin meer hebben om naar hun vader te gaan vanwege de 'boze' stiefmoeder.
Ik begrijp dat het moeilijk voor je is om het aan te zien maar echt, je kan het veel slechter treffen.
En waarom mag zij niet zeggen hoe het is gegaan de afgelopen dagen? Waarom zo moeilijk doen en de vervelende ex gaan uithangen.
Wat zou je liever willen? Een stiefmoeder die niet naar de kinderen omkijkt, de kinderen negeert? Zodat de kinderen geen zin meer hebben om naar hun vader te gaan vanwege de 'boze' stiefmoeder.
Ik begrijp dat het moeilijk voor je is om het aan te zien maar echt, je kan het veel slechter treffen.
vrijdag 10 juni 2011 om 13:13
Ja ik weet dat ik er idd niet veel aan kan veranderen. Maar dat proces van accepteren is zo zwaar. Loslaten pff ja moeilijk hoor als je kindjes net 9maanden en 2 jaar zijn. Lief dat jullie zeggen dat ik de moeder ben en blijf. Weten ze dat echt? Ze zijn zo klein.
Ik zat te denken, is het een idee dat ik een gesprek aanga met de vriendin? Gewoon om mijn gevoel kenbaar te maken en duidelijkheid te krijgen voor mezelf, over hoe de taakverdeling is waneer zij de kinderen hebben. Of is dat niet handig.
Ik kan me wel inleven in haar situatie, zij zal t ook best lastig vinden om voor kinderen te zorgen die niet van haar zijn. Ze wil het voor iedereen goed doen, maar ja, wat is goed?
Pff soms haat ik mijn leven hoor, waarom moest t nou zo lopen, dit had ik niet gepland. En dat maakt t zo moeilijk, want ik heb hier nooit voor gekozen. Nu lijkt t soms net alsof hij mij zijn kinderen liet baren, om er vervolgens een andere vrouw voor te laten zorgen. bleh
Ik zat te denken, is het een idee dat ik een gesprek aanga met de vriendin? Gewoon om mijn gevoel kenbaar te maken en duidelijkheid te krijgen voor mezelf, over hoe de taakverdeling is waneer zij de kinderen hebben. Of is dat niet handig.
Ik kan me wel inleven in haar situatie, zij zal t ook best lastig vinden om voor kinderen te zorgen die niet van haar zijn. Ze wil het voor iedereen goed doen, maar ja, wat is goed?
Pff soms haat ik mijn leven hoor, waarom moest t nou zo lopen, dit had ik niet gepland. En dat maakt t zo moeilijk, want ik heb hier nooit voor gekozen. Nu lijkt t soms net alsof hij mij zijn kinderen liet baren, om er vervolgens een andere vrouw voor te laten zorgen. bleh
vrijdag 10 juni 2011 om 13:15
Ik kan me jouw gevoel heel goed voorstellen, het lijkt mij ook best pijnlijk en niet leuk.
Feit is wel dat je er niet veel invloed op kunt uitoefenen. Kinderen kunnen als ze jong zijn ook best eens onhandige uitspraken doen en inderdaad dingen zeggen als 'bij papa doen we altijd veel leukere dingen'. Maar als ze ouder worden gaan ze zich heus wel realiseren dat jij er altijd voor ze was met wat je had. Uiteindelijk gaat het kinderen echt niet om cadeaus en uitstapjes, ook al lijkt dat soms misschien wel zo.
En, als die relatie op niks is gebaseerd, dan zal het heus niet voor eeuwig een relatie blijven, en verdwijnt deze vrouw net zo makkelijk weer uit het leven van je kinderen. En dan ben jij de vaste rots in de branding die er voor ze is en blijft. Bij jou vinden ze die veiligheid!
Probeer het dus los te laten, en kijk vooral naar de lange termijn. Een goede band met je kinderen is, zeker op latere leeftijd, ook begrip hebben voor ze, met ze praten, weten wat er speelt en op moeilijke en spannende momenten er voor ze zijn. Als ze een keer geplaagd worden, of als ze verliefd zijn.
Feit is wel dat je er niet veel invloed op kunt uitoefenen. Kinderen kunnen als ze jong zijn ook best eens onhandige uitspraken doen en inderdaad dingen zeggen als 'bij papa doen we altijd veel leukere dingen'. Maar als ze ouder worden gaan ze zich heus wel realiseren dat jij er altijd voor ze was met wat je had. Uiteindelijk gaat het kinderen echt niet om cadeaus en uitstapjes, ook al lijkt dat soms misschien wel zo.
En, als die relatie op niks is gebaseerd, dan zal het heus niet voor eeuwig een relatie blijven, en verdwijnt deze vrouw net zo makkelijk weer uit het leven van je kinderen. En dan ben jij de vaste rots in de branding die er voor ze is en blijft. Bij jou vinden ze die veiligheid!
Probeer het dus los te laten, en kijk vooral naar de lange termijn. Een goede band met je kinderen is, zeker op latere leeftijd, ook begrip hebben voor ze, met ze praten, weten wat er speelt en op moeilijke en spannende momenten er voor ze zijn. Als ze een keer geplaagd worden, of als ze verliefd zijn.
vrijdag 10 juni 2011 om 13:18
vrijdag 10 juni 2011 om 13:19
Een gesprek... ik weet het niet. Kun je je beheersen in zo'n gesprek? En hoe verloopt het contact nu? soepel en vriendschappelijk, of gespannen?
Ik zou dan in ieder geval beginnen met je toch kwetsbaar op te stellen, je wilt toch begrip creëren. Dus zeg óók dat je waardeert dat zij zo lief is met de kinderen, maar dat je het toch moeilijk vind om te zien. Als je dat niet kan opbrengen, weet ik niet of een gesprek zo'n goed idee is, het moet wel rustig verlopen want ik denk niet dat je zit te wachten op een scheldpartij of boze reacties.
Ik zou dan in ieder geval beginnen met je toch kwetsbaar op te stellen, je wilt toch begrip creëren. Dus zeg óók dat je waardeert dat zij zo lief is met de kinderen, maar dat je het toch moeilijk vind om te zien. Als je dat niet kan opbrengen, weet ik niet of een gesprek zo'n goed idee is, het moet wel rustig verlopen want ik denk niet dat je zit te wachten op een scheldpartij of boze reacties.
vrijdag 10 juni 2011 om 13:19
@ aureel: ex heeft niet zoveel verantwoorlijkheidsgevoel, kan hij ook niets aandoen. Komt zelf ook uit een gebroken gezin en heeft t daar moeilijk mee gehad. Hij laat veel aan zijn vriendin over en zij past ook wel op de kinderen als hij toch moet werken als ze bij hun zijn.
Jaloers: Ja tuurlijk dat speelt ook een grote rol. Natuurlijk ben ik jaloers op hun "gezinnetje" dat had ik moeten zijn en niet zij.
Dat maakt t accepteren ook niet makkelijker.
Stiefmoeder, hm ja idd niet zo'n leuk woord. Zal het idd bij "vriendin van.." houden.
@ roosje: heftige reactie.. zou bijna zeggen dat je misschien zelf in de situatie zit maar dan aan de andere kant... Ik snap wat je bedoelt en ik ben ook heus blij dat ze goed voor mijn kinderen zorgt. Ik wil niet de vervelende ex zijn en zo stel ik mij ook niet op. Ik schrijf het juist hier van me af, zonder dat ik hen ermee lastig val.
Jaloers: Ja tuurlijk dat speelt ook een grote rol. Natuurlijk ben ik jaloers op hun "gezinnetje" dat had ik moeten zijn en niet zij.
Dat maakt t accepteren ook niet makkelijker.
Stiefmoeder, hm ja idd niet zo'n leuk woord. Zal het idd bij "vriendin van.." houden.
@ roosje: heftige reactie.. zou bijna zeggen dat je misschien zelf in de situatie zit maar dan aan de andere kant... Ik snap wat je bedoelt en ik ben ook heus blij dat ze goed voor mijn kinderen zorgt. Ik wil niet de vervelende ex zijn en zo stel ik mij ook niet op. Ik schrijf het juist hier van me af, zonder dat ik hen ermee lastig val.
vrijdag 10 juni 2011 om 13:26
Ik denk dat het juist heel prettig voor je kleintjes is dat ze zowel bij jou als bij hun vader een prettige omgeving hebben. Het is meer je eigen gevoel die in de weg staat. Je bent en blijft hun moeder... dat zal altijd zo blijven en een moeder is niet vervangbaar, echt niet.
En in een gezin draait het niet om leuke uitjes... zeker niet bij die hele kleintjes. Dan is een bezoekje aan de speeltuin in de wijk of een kinderboerderij in de buurt al meer dan voldoende. Heb vertrouwen in jezelf en in je kinderen!
En in een gezin draait het niet om leuke uitjes... zeker niet bij die hele kleintjes. Dan is een bezoekje aan de speeltuin in de wijk of een kinderboerderij in de buurt al meer dan voldoende. Heb vertrouwen in jezelf en in je kinderen!
vrijdag 10 juni 2011 om 13:28
Ik ken het verhaal van de andere kant: Ik ben zo'n boze stiefheks. En om het plaatje compleet te maken ook nog eens 15 jaar jonger. Met zelf 0,0 behoefte aan kinderen.
En als "zijn" kinderen bij ons zijn zullen ze daar nooit iets van merken. Touwtje springen, bij ons in bed, aandacht, helpen onder de douche. Ik doe het allemaal met plezier. En aangezien het twee meiden zijn hebben zij mij wel eens wat "vrouwen"dingen gevraagd. Doordat de afstand groot is (zeg maar twee continenten) tussen papa en mama zijn ze hier vaak voor langere tijd. Dus wel een andere situatie dan bij TO.
Maar goed van uit de "nieuwe vriendin van" plek lijkt het er voor mij op, dat zij gewoon ontzettend haar best aan het doen is om deze voor iedereen moeilijk situatie zo prettig mogelijk te laten zijn ( en dan vooral voor de kids)
En zelfs in een situatie waar ik weken achtereen intens contact met de kids van mijn vriend heb, en ze hun moeder niet zien. Blijf ik altijd 100% een andere rol vervullen.
Ik denk dat je het veel slechter had kunnen treffen in deze k*t situatie. Ik snap echt dat het niet is wat je je had voorgesteld, maar is het op deze manier niet gewoon voor de kinderen het prettigst? En jij zult nooit jouw mama positie verliezen hoor!
En als "zijn" kinderen bij ons zijn zullen ze daar nooit iets van merken. Touwtje springen, bij ons in bed, aandacht, helpen onder de douche. Ik doe het allemaal met plezier. En aangezien het twee meiden zijn hebben zij mij wel eens wat "vrouwen"dingen gevraagd. Doordat de afstand groot is (zeg maar twee continenten) tussen papa en mama zijn ze hier vaak voor langere tijd. Dus wel een andere situatie dan bij TO.
Maar goed van uit de "nieuwe vriendin van" plek lijkt het er voor mij op, dat zij gewoon ontzettend haar best aan het doen is om deze voor iedereen moeilijk situatie zo prettig mogelijk te laten zijn ( en dan vooral voor de kids)
En zelfs in een situatie waar ik weken achtereen intens contact met de kids van mijn vriend heb, en ze hun moeder niet zien. Blijf ik altijd 100% een andere rol vervullen.
Ik denk dat je het veel slechter had kunnen treffen in deze k*t situatie. Ik snap echt dat het niet is wat je je had voorgesteld, maar is het op deze manier niet gewoon voor de kinderen het prettigst? En jij zult nooit jouw mama positie verliezen hoor!
vrijdag 10 juni 2011 om 13:29
Fontana, ik denk dat je al heel goed bezig bent. Ik begrijp je frustratie, tuurlijk, je had het liever anders gezien.
Sorry, mijn reaktie was niet heftig bedoelt.
Maar zorg ervoor dat de kinderen nooit de dupe worden en dat ze met even veel plezier naar hun vader gaan dan wanneer ze bij jou zijn. Kinderen voelen feilloos die spanning aan. Echt, neem dat van me aan.
Sorry, mijn reaktie was niet heftig bedoelt.
Maar zorg ervoor dat de kinderen nooit de dupe worden en dat ze met even veel plezier naar hun vader gaan dan wanneer ze bij jou zijn. Kinderen voelen feilloos die spanning aan. Echt, neem dat van me aan.
vrijdag 10 juni 2011 om 13:31
Inderdaad, ze zijn nog heel jong. Dan maakt het ze echt nog niet uit of het de kinderboerderij om de hoek of de Efteling is ofzo is. Dat besef van wat 'meer' is hebben ze nog niet.
Haal je je zelf niet van alles in je hoofd? Ga niet denken over hoe leuk ze het samen hebben als ze met z'n allen op stap zijn, maar zoek afleiding, ga iets leuks doen, spreek af met een vriendin enz.
Haal je je zelf niet van alles in je hoofd? Ga niet denken over hoe leuk ze het samen hebben als ze met z'n allen op stap zijn, maar zoek afleiding, ga iets leuks doen, spreek af met een vriendin enz.
vrijdag 10 juni 2011 om 13:31
quote:Beauke schreef op 10 juni 2011 @ 13:23:
Waarom denk jij te weten dat die relatie op niks gebaseerd is? Omdat je dus nog met je ex geneukt hebt terwijl zij wat met elkaar hebben?
Waarom heb je dat gedaan?
Ik heb dat gedaan omdat ik nog steeds worstel met het "loslaten" van hem. Als hij dubbele signalen uitzend en mij hoop geeft, dan doe je soms rare dingen. Vooral als je 7 jaar samen bent geweest en 2 kindjes samen hebt.
Waarom ik vind dat de relatie op nix gebasserd is"
Als een man zegt dat ie bij iemand is omdat t "veilig" voelt en hem rust geeft. Geen vlinders voelt of verliefde gevoelens.
Als hij vreemdgaat.
Dat hij aangeeft, er niet voor te kiezen om "eenzaam" te zijn, op mijn vraag waarom hij een relatie heeft.
Als hij tegen mij zegt, ik zal een foto van haar laten zien, maar ja, t is niet zo bijzonder.
Dat hij zegt dat hij altijd speciale gevoelens voor mij zal houden.
Ik weet dat t stom en fout is. Maar he! Word ik nu gestraft omdat ik met hem het bed heb gedeelt? Ik zit niet in een relatie maar eigenlijk nog steed in de rouw en hij heeft daar misbruik van gemaakt.
Waarom denk jij te weten dat die relatie op niks gebaseerd is? Omdat je dus nog met je ex geneukt hebt terwijl zij wat met elkaar hebben?
Waarom heb je dat gedaan?
Ik heb dat gedaan omdat ik nog steeds worstel met het "loslaten" van hem. Als hij dubbele signalen uitzend en mij hoop geeft, dan doe je soms rare dingen. Vooral als je 7 jaar samen bent geweest en 2 kindjes samen hebt.
Waarom ik vind dat de relatie op nix gebasserd is"
Als een man zegt dat ie bij iemand is omdat t "veilig" voelt en hem rust geeft. Geen vlinders voelt of verliefde gevoelens.
Als hij vreemdgaat.
Dat hij aangeeft, er niet voor te kiezen om "eenzaam" te zijn, op mijn vraag waarom hij een relatie heeft.
Als hij tegen mij zegt, ik zal een foto van haar laten zien, maar ja, t is niet zo bijzonder.
Dat hij zegt dat hij altijd speciale gevoelens voor mij zal houden.
Ik weet dat t stom en fout is. Maar he! Word ik nu gestraft omdat ik met hem het bed heb gedeelt? Ik zit niet in een relatie maar eigenlijk nog steed in de rouw en hij heeft daar misbruik van gemaakt.
vrijdag 10 juni 2011 om 13:32
quote:fontana schreef op 10 juni 2011 @ 13:13:
Ja ik weet dat ik er idd niet veel aan kan veranderen. Maar dat proces van accepteren is zo zwaar. Loslaten pff ja moeilijk hoor als je kindjes net 9maanden en 2 jaar zijn. Lief dat jullie zeggen dat ik de moeder ben en blijf. Weten ze dat echt? Ze zijn zo klein.
Ik zat te denken, is het een idee dat ik een gesprek aanga met de vriendin? Gewoon om mijn gevoel kenbaar te maken en duidelijkheid te krijgen voor mezelf, over hoe de taakverdeling is waneer zij de kinderen hebben. Of is dat niet handig.
Ik kan me wel inleven in haar situatie, zij zal t ook best lastig vinden om voor kinderen te zorgen die niet van haar zijn. Ze wil het voor iedereen goed doen, maar ja, wat is goed?
Pff soms haat ik mijn leven hoor, waarom moest t nou zo lopen, dit had ik niet gepland. En dat maakt t zo moeilijk, want ik heb hier nooit voor gekozen. Nu lijkt t soms net alsof hij mij zijn kinderen liet baren, om er vervolgens een andere vrouw voor te laten zorgen. bleh
Dit wilde ik net voorstellen. Ik denk dat als de band tussen jou en je ex best ok is, je best de stap kan wagen.
Ik ben zelf vrouw van een man met twee kinderen ( vind stiefmoeder ook een rotwoord) en had heel graag gewild dat zijn ex daarvoor open had gestaan Had bij ons een hoop ellende gescheeld denk ik. Maar zij stond daar niet voor open en de relatie tussen mijn man en zijn ex was ook prut. En daar had ik trouwens ook respect voor hoor dat zij daar niet voor open stond.
Hier was het wel de keuze van mijn man's ex om weg te gaan, dus iets andere situatie.
Gelukkig komt de communicatie nu eindelijk na zes jaar op gang. En wat ben ik daar blij om!
Succes in deze moeilijke situatie.
Ja ik weet dat ik er idd niet veel aan kan veranderen. Maar dat proces van accepteren is zo zwaar. Loslaten pff ja moeilijk hoor als je kindjes net 9maanden en 2 jaar zijn. Lief dat jullie zeggen dat ik de moeder ben en blijf. Weten ze dat echt? Ze zijn zo klein.
Ik zat te denken, is het een idee dat ik een gesprek aanga met de vriendin? Gewoon om mijn gevoel kenbaar te maken en duidelijkheid te krijgen voor mezelf, over hoe de taakverdeling is waneer zij de kinderen hebben. Of is dat niet handig.
Ik kan me wel inleven in haar situatie, zij zal t ook best lastig vinden om voor kinderen te zorgen die niet van haar zijn. Ze wil het voor iedereen goed doen, maar ja, wat is goed?
Pff soms haat ik mijn leven hoor, waarom moest t nou zo lopen, dit had ik niet gepland. En dat maakt t zo moeilijk, want ik heb hier nooit voor gekozen. Nu lijkt t soms net alsof hij mij zijn kinderen liet baren, om er vervolgens een andere vrouw voor te laten zorgen. bleh
Dit wilde ik net voorstellen. Ik denk dat als de band tussen jou en je ex best ok is, je best de stap kan wagen.
Ik ben zelf vrouw van een man met twee kinderen ( vind stiefmoeder ook een rotwoord) en had heel graag gewild dat zijn ex daarvoor open had gestaan Had bij ons een hoop ellende gescheeld denk ik. Maar zij stond daar niet voor open en de relatie tussen mijn man en zijn ex was ook prut. En daar had ik trouwens ook respect voor hoor dat zij daar niet voor open stond.
Hier was het wel de keuze van mijn man's ex om weg te gaan, dus iets andere situatie.
Gelukkig komt de communicatie nu eindelijk na zes jaar op gang. En wat ben ik daar blij om!
Succes in deze moeilijke situatie.
vrijdag 10 juni 2011 om 13:37
ik snap je helemaal ! het zou mij ook erg raar lijken..
maarja beter iemand die het leuk doet met je kids ! dan dat ze ze verwaarlozen of negeren.
er gaan tegenwoordig zoveel mensen uit elkaar.
dus ja het komt erg vaak voor natuurlijk de gezin switch!
je bent en blijft gewoon hun moeder hoor maat begrijp je gevoelens best !!!
maarja beter iemand die het leuk doet met je kids ! dan dat ze ze verwaarlozen of negeren.
er gaan tegenwoordig zoveel mensen uit elkaar.
dus ja het komt erg vaak voor natuurlijk de gezin switch!
je bent en blijft gewoon hun moeder hoor maat begrijp je gevoelens best !!!
Loat goan!!!
vrijdag 10 juni 2011 om 13:39
Hoe noemen de kinderen de vriendin van hun vader? Ik zou afspreken dat de woorden 'papa' en 'mama' behouden blijven aan de biologische ouders. Op die manier voorkom je verwarring bij die hele kleintjes. Al zullen ze echt wel weten hoe het zit.
ik kan me je gevoelens enorm goed voorstellen. Het is niet zomaar even naast je neer te leggen als je je gezin verliest. Roosje4, ik vind jou oordeel ook erg van een kant belicht. Dat de vriendin van vader zo lief voor ze is, dat is prettig voor iedereen. Maar dat TO een rot gevoel heeft over haar plaats is toch ook wel in te denken?
ik kan me je gevoelens enorm goed voorstellen. Het is niet zomaar even naast je neer te leggen als je je gezin verliest. Roosje4, ik vind jou oordeel ook erg van een kant belicht. Dat de vriendin van vader zo lief voor ze is, dat is prettig voor iedereen. Maar dat TO een rot gevoel heeft over haar plaats is toch ook wel in te denken?
vrijdag 10 juni 2011 om 13:39
Ik snap dat het moeilijk is, maar stel dat hij een rotvriendin zou hebben, die heel boos tegen jouw kinderen zou doen?
Mijn ex had ook na 2 maanden alweer een andere vrouw en mijn dochter vond haar ook erg aardig. Ze was toen 7....naarmate zij ouder werd, zag ze toch dingen bij die vrouw die zij niet leuk vond en nu ze volwassen is heeft ze helemaal niks meer met die vrouw...
Jouw kinderen zijn nu nog klein, maar zullen naarmate ze volwassener/groter worden heus wel zien, dat JIJ de moeder bent.
Bovendien vind ik dat jouw ex de overdracht zou moeten regelen en niet zij. Maar dat moet je dan met je ex bespreken!
Mijn ex had ook na 2 maanden alweer een andere vrouw en mijn dochter vond haar ook erg aardig. Ze was toen 7....naarmate zij ouder werd, zag ze toch dingen bij die vrouw die zij niet leuk vond en nu ze volwassen is heeft ze helemaal niks meer met die vrouw...
Jouw kinderen zijn nu nog klein, maar zullen naarmate ze volwassener/groter worden heus wel zien, dat JIJ de moeder bent.
Bovendien vind ik dat jouw ex de overdracht zou moeten regelen en niet zij. Maar dat moet je dan met je ex bespreken!
vrijdag 10 juni 2011 om 13:40
Thx dames voor de fijne reacties, ik kan daar zeker wat mee.
Ik haal mij vooral veel dingen in t hoofd die er misschien niet eens zijn.
Ik zal altijd handelen in het belang van de kinderen en de spanning achterwege laten. Ik zit in de hulpverlening en ik weet welke gevolgen een scheiding kan hebben op t gedrag van kinderen. Dus ik ben zeker heel voorzichtig en ik ben altijd vriendelijk en aardig in de omgang met ex en zijn vriendin.
@ Rieltje: Joh zo moet je jezelf niet noemen hoor! Zo te lezen doe jij het super goed. Ik vind deze vriendin ook echt geen boze stiefheks. En ik probeer ook juist de situatie zo fijn mogelijk te maken voor de kids. Alleen in mijn hoofd blijft t spoken en malen.Dank voor je reactie, zo kan ik het ook eens van de andere kant bekijken, dat doet me goed.
Roosje: Ik zal idd nooit mijn kinderen ergens de dupe van laten zijn. Hoe moelijk het ook is, ik haal ze altijd op met een smile van oor tot oor, vraag hoe het geweest is aan de oudste enz. Reageer altijd postief en ik zal nooit niet een verkeerd woord over papa of vriendin zeggen.
Ik haal mij vooral veel dingen in t hoofd die er misschien niet eens zijn.
Ik zal altijd handelen in het belang van de kinderen en de spanning achterwege laten. Ik zit in de hulpverlening en ik weet welke gevolgen een scheiding kan hebben op t gedrag van kinderen. Dus ik ben zeker heel voorzichtig en ik ben altijd vriendelijk en aardig in de omgang met ex en zijn vriendin.
@ Rieltje: Joh zo moet je jezelf niet noemen hoor! Zo te lezen doe jij het super goed. Ik vind deze vriendin ook echt geen boze stiefheks. En ik probeer ook juist de situatie zo fijn mogelijk te maken voor de kids. Alleen in mijn hoofd blijft t spoken en malen.Dank voor je reactie, zo kan ik het ook eens van de andere kant bekijken, dat doet me goed.
Roosje: Ik zal idd nooit mijn kinderen ergens de dupe van laten zijn. Hoe moelijk het ook is, ik haal ze altijd op met een smile van oor tot oor, vraag hoe het geweest is aan de oudste enz. Reageer altijd postief en ik zal nooit niet een verkeerd woord over papa of vriendin zeggen.
