Kinderen
alle pijlers
ik wil geen kinderen.. toch wel! nee, ik weet zeker van niet
woensdag 30 juli 2014 12:08
Meer mensen hetzelfde gevoel (gehad)?
Als kind nooit sterk het gevoel gehad dat ik mama zou worden. Wel wilde ik graag oppassen en mijn grootste droom was juf worden.
toen ik mijn huidige man leerde kennen 15 jaar geleden waren we beiden nog jong, hadden nog steeds geen uitgesproken kinderwens en "hadden nog alle tijd". allebei gek op kinderen maar ook zeer gelukkig met onze eigen situatie.
niet veel meer over gehad tot een aantal jaar geleden. wat gaan we doen? we liepen allebei tegen de dertig dus tja.. als je wat wil moet je toch wat gaan doen...
mijn zwager had inmiddels een kindje en daar genoten we enorm van. op visite, keertje oppassen.
toen kreeg ook mijn broertje een kind en dat kind was de aanleiding van hernieuwde gesprekken tussen ons over kinderen (inmiddels allebei begin 30) en besloten de anticonceptie aan de wilgen te hangen met de mededeling dat we in principe wel zouden zien wat er ging gebeuren en niet de medische molen in zouden gaan.
nu is het meer dan 2 jaar verder en ipv lichte teleurstelling als ik ongesteld werd begon ik mij ook steeds meer af te vragen waarom ik eigenlijk een kind wil aangezien we erg gelukkig zijn met het rotverwennen van de inmiddels meerdere neefjes en nichtjes om vervolgens weer lekker samen thuis te komen en te kunnen doen wat we willen in alle rust van ons kinderloze huis. tot aan opluchting dat ik ongesteld was...
vorige week hebben we toevallig over kinderen gesproken met een oom van mij. hij weet niet dat wij "bezig zijn" en gaf zijn mening over kinderen hebben, verzorgen etc. zij zijn bewust kinderloos en net als wij gek op kinderen en ik kon het alleen maar met hem eens zijn. het was alsof iemand alles wat ik dacht hardop zei en ik dat nodig had om als vrouw zoiets zelf ook te mogen vinden (wat natuurlijk belachelijk is maar ja)
we hebben het er nu 2 dagen over gehad en uiteindelijk besloten definitief dat wij kinderen leuk vinden, ze willen verwennen en er leuke dingen mee willen doen, ze willen verpesten tot op het bot maar ook heel graag zonder kinderen weer thuis willen komen. er komen hier geen kinderen en ik ben er niet verdrietig over maar rustig. heb goede zin en ben blij dat het hoge woord eruit is. nu definitief (tijdens de 2.5 jaar proberen is dit natuurlijk vaker opgekomen maar nooit concreet)
zijn er meer mensen die het zo ervaren hebben? vaak lees ik een enorme kinderwens of juist faliekant tegen het hebben van kinderen, maar weinig over ons "proces"
Als kind nooit sterk het gevoel gehad dat ik mama zou worden. Wel wilde ik graag oppassen en mijn grootste droom was juf worden.
toen ik mijn huidige man leerde kennen 15 jaar geleden waren we beiden nog jong, hadden nog steeds geen uitgesproken kinderwens en "hadden nog alle tijd". allebei gek op kinderen maar ook zeer gelukkig met onze eigen situatie.
niet veel meer over gehad tot een aantal jaar geleden. wat gaan we doen? we liepen allebei tegen de dertig dus tja.. als je wat wil moet je toch wat gaan doen...
mijn zwager had inmiddels een kindje en daar genoten we enorm van. op visite, keertje oppassen.
toen kreeg ook mijn broertje een kind en dat kind was de aanleiding van hernieuwde gesprekken tussen ons over kinderen (inmiddels allebei begin 30) en besloten de anticonceptie aan de wilgen te hangen met de mededeling dat we in principe wel zouden zien wat er ging gebeuren en niet de medische molen in zouden gaan.
nu is het meer dan 2 jaar verder en ipv lichte teleurstelling als ik ongesteld werd begon ik mij ook steeds meer af te vragen waarom ik eigenlijk een kind wil aangezien we erg gelukkig zijn met het rotverwennen van de inmiddels meerdere neefjes en nichtjes om vervolgens weer lekker samen thuis te komen en te kunnen doen wat we willen in alle rust van ons kinderloze huis. tot aan opluchting dat ik ongesteld was...
vorige week hebben we toevallig over kinderen gesproken met een oom van mij. hij weet niet dat wij "bezig zijn" en gaf zijn mening over kinderen hebben, verzorgen etc. zij zijn bewust kinderloos en net als wij gek op kinderen en ik kon het alleen maar met hem eens zijn. het was alsof iemand alles wat ik dacht hardop zei en ik dat nodig had om als vrouw zoiets zelf ook te mogen vinden (wat natuurlijk belachelijk is maar ja)
we hebben het er nu 2 dagen over gehad en uiteindelijk besloten definitief dat wij kinderen leuk vinden, ze willen verwennen en er leuke dingen mee willen doen, ze willen verpesten tot op het bot maar ook heel graag zonder kinderen weer thuis willen komen. er komen hier geen kinderen en ik ben er niet verdrietig over maar rustig. heb goede zin en ben blij dat het hoge woord eruit is. nu definitief (tijdens de 2.5 jaar proberen is dit natuurlijk vaker opgekomen maar nooit concreet)
zijn er meer mensen die het zo ervaren hebben? vaak lees ik een enorme kinderwens of juist faliekant tegen het hebben van kinderen, maar weinig over ons "proces"
En doooooor!
woensdag 30 juli 2014 12:12
Ik denk dat het juist bij veel mensen zo gaat. Iig hoort het zo in mijn opinie. Gewoon afwachten wat het leven je brengt. Als je wel zwanger was geworden hadden jullie echt wel heel happy geweest met de baby. Nu zijn jullie heel happy zonder.
Dat komt ook omdat je je leven niet stil hebt gegooid en verwacht dat een kind daar een nieuwe invulling aan geeft, wat je wel vaak ziet bij de "het moet koste wat het kost" stellen.
Lekker oppassen en lekker verder leven Top toch!
Dat komt ook omdat je je leven niet stil hebt gegooid en verwacht dat een kind daar een nieuwe invulling aan geeft, wat je wel vaak ziet bij de "het moet koste wat het kost" stellen.
Lekker oppassen en lekker verder leven Top toch!
woensdag 30 juli 2014 12:16
klopt hoor. ook met kind was het leuk geweest en hadden we echt niet zitten balen. we hadden het er gisteren nog over. zul je net zien dat je nu de knoop doorhakt en vervolgens niet ongesteld wordt...
maar dan was het ook groot en gelukkig geworden bij ons. ik ben vandaag ongesteld geworden dus dat is ook niet uitgekomen
het is nooit een prioriteit geweest inderdaad. geen anticonceptie. beetje tellen en soms een ovulatietesten zodat je het in ieder geval geprobeerd hebt, maar meer niet. de prio zou in onze beleving pas komen als je inderdaad zwanger zou zijn.
maar dan was het ook groot en gelukkig geworden bij ons. ik ben vandaag ongesteld geworden dus dat is ook niet uitgekomen
het is nooit een prioriteit geweest inderdaad. geen anticonceptie. beetje tellen en soms een ovulatietesten zodat je het in ieder geval geprobeerd hebt, maar meer niet. de prio zou in onze beleving pas komen als je inderdaad zwanger zou zijn.
En doooooor!
woensdag 30 juli 2014 12:26
quote:spectral schreef op 30 juli 2014 @ 12:22:
Hoe zien jullie dat voor je met vrienden etc, hebben die al kinderen?
de meeste mensen om ons heen hebben kinderen. we zijn ongeveer half 30 en onze vrienden zijn tussen de 30 en 50 ongeveer dus dat gaat van baby tot puber en alles ertussenin.
hoe bedoel je hoe ik dat zie? of ik het vervelend of lastig vind?
dat eigenlijk niet. wij hebben ook met die kinderen een goede band
Hoe zien jullie dat voor je met vrienden etc, hebben die al kinderen?
de meeste mensen om ons heen hebben kinderen. we zijn ongeveer half 30 en onze vrienden zijn tussen de 30 en 50 ongeveer dus dat gaat van baby tot puber en alles ertussenin.
hoe bedoel je hoe ik dat zie? of ik het vervelend of lastig vind?
dat eigenlijk niet. wij hebben ook met die kinderen een goede band
En doooooor!
woensdag 30 juli 2014 12:31
quote:broadway schreef op 30 juli 2014 @ 12:26:
[...]
de meeste mensen om ons heen hebben kinderen. we zijn ongeveer half 30 en onze vrienden zijn tussen de 30 en 50 ongeveer dus dat gaat van baby tot puber en alles ertussenin.
hoe bedoel je hoe ik dat zie? of ik het vervelend of lastig vind?
dat eigenlijk niet. wij hebben ook met die kinderen een goede bandIn onze omgeving zijn er ook een aantal stellen (eind 30/begin 40) zonder kinderen (al dan niet bewust), en je merkt dat die met vakanties, weekendjes weg, uiteten, afspreken, buiten te boot beginnen te vallen. De tijdsbesteding en flexibiliteit van stellen met kinderen is anders.
[...]
de meeste mensen om ons heen hebben kinderen. we zijn ongeveer half 30 en onze vrienden zijn tussen de 30 en 50 ongeveer dus dat gaat van baby tot puber en alles ertussenin.
hoe bedoel je hoe ik dat zie? of ik het vervelend of lastig vind?
dat eigenlijk niet. wij hebben ook met die kinderen een goede bandIn onze omgeving zijn er ook een aantal stellen (eind 30/begin 40) zonder kinderen (al dan niet bewust), en je merkt dat die met vakanties, weekendjes weg, uiteten, afspreken, buiten te boot beginnen te vallen. De tijdsbesteding en flexibiliteit van stellen met kinderen is anders.
woensdag 30 juli 2014 12:34
Ik herken het wel. Toen ik nog jong(er) was, wilde ik wel kinderen. Trouwen in een Sissi-jurk en twee kinderen was mijn ideaalplaatje. Dat plaatje was vooral gevoed door wat (in mijn omgeving) gebruikelijk is en wat kinderlijke naïviteit.
Toen ik begin 20 was, zei mijn vriend opeens "misschien wil ik wel helemaal geen kinderen". Ik schrok me dood, hoe kún je zo denken. Maar toen ik er wat over ging nadenken kwam ik erachter dat dat natuurlijk ook een prima keuze is. De omslag kwam bij een programma van Rondom 10. Dat ging over mensen die bewust geen kinderen hebben. Wat een openbaring, het leek wel op het gesprek met jouw oom, TO. Sindsdien is het van "misschien ooit" via "waarschijnlijk nooit" naar "nooit" gegaan.
Ik heb heel lang kinderen heel vervelend gevonden. En toen mijn zus zwanger werd, was ik ervan overtuigd dat daar ook van die vervelende jong uit zouden komen. Niets is minder waar: het zijn schatjes. Ik verwen ze tot op het bot en ik vrees de tijd dat ze in de gaten krijgen dat ze me makkelijk kunnen manipuleren. Het enige wat ze echt niet mogen is logeren. Ik kom graag thuis in een rustig huis waar ik helemaal mezelf kan zijn.
Toen ik begin 20 was, zei mijn vriend opeens "misschien wil ik wel helemaal geen kinderen". Ik schrok me dood, hoe kún je zo denken. Maar toen ik er wat over ging nadenken kwam ik erachter dat dat natuurlijk ook een prima keuze is. De omslag kwam bij een programma van Rondom 10. Dat ging over mensen die bewust geen kinderen hebben. Wat een openbaring, het leek wel op het gesprek met jouw oom, TO. Sindsdien is het van "misschien ooit" via "waarschijnlijk nooit" naar "nooit" gegaan.
Ik heb heel lang kinderen heel vervelend gevonden. En toen mijn zus zwanger werd, was ik ervan overtuigd dat daar ook van die vervelende jong uit zouden komen. Niets is minder waar: het zijn schatjes. Ik verwen ze tot op het bot en ik vrees de tijd dat ze in de gaten krijgen dat ze me makkelijk kunnen manipuleren. Het enige wat ze echt niet mogen is logeren. Ik kom graag thuis in een rustig huis waar ik helemaal mezelf kan zijn.
woensdag 30 juli 2014 12:40
quote:spectral schreef op 30 juli 2014 @ 12:31:
[...]
In onze omgeving zijn er ook een aantal stellen (eind 30/begin 40) zonder kinderen (al dan niet bewust), en je merkt dat die met vakanties, weekendjes weg, uiteten, afspreken, buiten te boot beginnen te vallen. De tijdsbesteding en flexibiliteit van stellen met kinderen is anders.dat verschilt misschien met ons want wij hebben veel vrienden maar geen vriendengroep oid. samen uit eten of op vakantie doen we eigenlijk niet. er zijn een paar evenementen in ons dorp waar iedereen samenkomt en daar zijn de kinderen dan ook allemaal en die draaien gewoon in de groep mee. dus als ze vallen, honger of dorst hebben etc lopen ze naar de eerste die ze kennen. dat kan ik zijn, maar ook truus of papa zelf.
[...]
In onze omgeving zijn er ook een aantal stellen (eind 30/begin 40) zonder kinderen (al dan niet bewust), en je merkt dat die met vakanties, weekendjes weg, uiteten, afspreken, buiten te boot beginnen te vallen. De tijdsbesteding en flexibiliteit van stellen met kinderen is anders.dat verschilt misschien met ons want wij hebben veel vrienden maar geen vriendengroep oid. samen uit eten of op vakantie doen we eigenlijk niet. er zijn een paar evenementen in ons dorp waar iedereen samenkomt en daar zijn de kinderen dan ook allemaal en die draaien gewoon in de groep mee. dus als ze vallen, honger of dorst hebben etc lopen ze naar de eerste die ze kennen. dat kan ik zijn, maar ook truus of papa zelf.
En doooooor!
woensdag 30 juli 2014 12:42
quote:nerdopviva schreef op 30 juli 2014 @ 12:34:
Ik herken het wel. Toen ik nog jong(er) was, wilde ik wel kinderen. Trouwen in een Sissi-jurk en twee kinderen was mijn ideaalplaatje. Dat plaatje was vooral gevoed door wat (in mijn omgeving) gebruikelijk is en wat kinderlijke naïviteit.
Toen ik begin 20 was, zei mijn vriend opeens "misschien wil ik wel helemaal geen kinderen". Ik schrok me dood, hoe kún je zo denken. Maar toen ik er wat over ging nadenken kwam ik erachter dat dat natuurlijk ook een prima keuze is. De omslag kwam bij een programma van Rondom 10. Dat ging over mensen die bewust geen kinderen hebben. Wat een openbaring, het leek wel op het gesprek met jouw oom, TO. Sindsdien is het van "misschien ooit" via "waarschijnlijk nooit" naar "nooit" gegaan.
Ik heb heel lang kinderen heel vervelend gevonden. En toen mijn zus zwanger werd, was ik ervan overtuigd dat daar ook van die vervelende jong uit zouden komen. Niets is minder waar: het zijn schatjes. Ik verwen ze tot op het bot en ik vrees de tijd dat ze in de gaten krijgen dat ze me makkelijk kunnen manipuleren. Het enige wat ze echt niet mogen is logeren. Ik kom graag thuis in een rustig huis waar ik helemaal mezelf kan zijn.
hahaha ik hád een sissi jurk!
herkenbaar inderdaad.
verder hier mogen ze wel logeren, maar dat is nu ivm onze huisdieren die het niet zo op kinderen hebben lastig dus dat doen we nu niet. ik vind het heeel leuk als ze straks wel komen logeren dus zal daar bij de aanschaf van een nieuwe hond wel rekening mee houden.
Ik herken het wel. Toen ik nog jong(er) was, wilde ik wel kinderen. Trouwen in een Sissi-jurk en twee kinderen was mijn ideaalplaatje. Dat plaatje was vooral gevoed door wat (in mijn omgeving) gebruikelijk is en wat kinderlijke naïviteit.
Toen ik begin 20 was, zei mijn vriend opeens "misschien wil ik wel helemaal geen kinderen". Ik schrok me dood, hoe kún je zo denken. Maar toen ik er wat over ging nadenken kwam ik erachter dat dat natuurlijk ook een prima keuze is. De omslag kwam bij een programma van Rondom 10. Dat ging over mensen die bewust geen kinderen hebben. Wat een openbaring, het leek wel op het gesprek met jouw oom, TO. Sindsdien is het van "misschien ooit" via "waarschijnlijk nooit" naar "nooit" gegaan.
Ik heb heel lang kinderen heel vervelend gevonden. En toen mijn zus zwanger werd, was ik ervan overtuigd dat daar ook van die vervelende jong uit zouden komen. Niets is minder waar: het zijn schatjes. Ik verwen ze tot op het bot en ik vrees de tijd dat ze in de gaten krijgen dat ze me makkelijk kunnen manipuleren. Het enige wat ze echt niet mogen is logeren. Ik kom graag thuis in een rustig huis waar ik helemaal mezelf kan zijn.
hahaha ik hád een sissi jurk!
herkenbaar inderdaad.
verder hier mogen ze wel logeren, maar dat is nu ivm onze huisdieren die het niet zo op kinderen hebben lastig dus dat doen we nu niet. ik vind het heeel leuk als ze straks wel komen logeren dus zal daar bij de aanschaf van een nieuwe hond wel rekening mee houden.
En doooooor!
woensdag 30 juli 2014 12:54
Ga je nu wel aan de anticonceptie of sterilisatie? Je zou de eerste niet zijn die eindelijk de geneugten van het kindvrije bestaan ontdekt die opeens toch prijs heeft.
Hier bewust kindvrij en ik wist dat onbewust waarschijnlijk al als kind omdat ik kinderen jonger dan mijzelf stom vond en bewust vanaf ergens in de puberteit. Ik ben in tegenstelling tot jullie dus niet dol op kinderen van anderen en ben blij dat ik er ook niet mee geconfronteerd wordt bij mijn naasten.
Hier bewust kindvrij en ik wist dat onbewust waarschijnlijk al als kind omdat ik kinderen jonger dan mijzelf stom vond en bewust vanaf ergens in de puberteit. Ik ben in tegenstelling tot jullie dus niet dol op kinderen van anderen en ben blij dat ik er ook niet mee geconfronteerd wordt bij mijn naasten.
woensdag 30 juli 2014 12:59
ik ben van plan weer een spiraal te nemen zoals ik jaren terug ook had. een dag doodziek en daarna jarenlang niet ongesteld en nergens last van.
sterilisatie voelt als een heftige ingreep zonder noodzaak en dat vind ik eigenlijk niks, snijden in een gezond lichaam.
ik denk dat ik na 2 jaar zonder anticonceptie én zonder kind wel kan vaststellen dat onze vruchtbaarheid samen geen prijzen wint dus ik durf een spiraal wel aan
sterilisatie voelt als een heftige ingreep zonder noodzaak en dat vind ik eigenlijk niks, snijden in een gezond lichaam.
ik denk dat ik na 2 jaar zonder anticonceptie én zonder kind wel kan vaststellen dat onze vruchtbaarheid samen geen prijzen wint dus ik durf een spiraal wel aan
En doooooor!
woensdag 30 juli 2014 13:03
Mijn man en ik (35 / 36jr) willen geen kinderen.
10 jaar geleden had ik er nog over getwijfeld maar in deze maatschappij zouden we/ik zelf niet willen opgroeien, dus laat staan dat ik ons eigen kind hier in zet.
We hebben een aantal vrienden/familieleden met kleine kinderen en eigenlijk horen we voornamelijk geklaag over het ouderschap.
Samen hebben we een compleet leven en genieten we heerlijk!
10 jaar geleden had ik er nog over getwijfeld maar in deze maatschappij zouden we/ik zelf niet willen opgroeien, dus laat staan dat ik ons eigen kind hier in zet.
We hebben een aantal vrienden/familieleden met kleine kinderen en eigenlijk horen we voornamelijk geklaag over het ouderschap.
Samen hebben we een compleet leven en genieten we heerlijk!
woensdag 30 juli 2014 13:27
quote:broadway schreef op 30 juli 2014 @ 12:59:
ik ben van plan weer een spiraal te nemen zoals ik jaren terug ook had. een dag doodziek en daarna jarenlang niet ongesteld en nergens last van.
sterilisatie voelt als een heftige ingreep zonder noodzaak en dat vind ik eigenlijk niks, snijden in een gezond lichaam.
ik denk dat ik na 2 jaar zonder anticonceptie én zonder kind wel kan vaststellen dat onze vruchtbaarheid samen geen prijzen wint dus ik durf een spiraal wel aan :-)Sterilisatie is zeer eenvoudig en in 5 minuten klaar. Niets snijden....Essure
ik ben van plan weer een spiraal te nemen zoals ik jaren terug ook had. een dag doodziek en daarna jarenlang niet ongesteld en nergens last van.
sterilisatie voelt als een heftige ingreep zonder noodzaak en dat vind ik eigenlijk niks, snijden in een gezond lichaam.
ik denk dat ik na 2 jaar zonder anticonceptie én zonder kind wel kan vaststellen dat onze vruchtbaarheid samen geen prijzen wint dus ik durf een spiraal wel aan :-)Sterilisatie is zeer eenvoudig en in 5 minuten klaar. Niets snijden....Essure
But if you hurt what's mine. I'll sure as hell retaliate.
woensdag 30 juli 2014 13:33
Ik ben dicht bij mijn zus geweest rondom de geboorte van haar kindje. Ik was wel benieuwd, ik wil geen kinderen maar heb zeker geen hekel aan ze. En ik vroeg me af of dat zou veranderen als ik zó dicht bij een kind zou zijn.
Ik vond het prachtig om te zien hoe mijn zus en zwager ineens ouders werden, ik hield al voor het geboren was van het kind (en dat werd na de geboorte alleen maar meer) en word zelfs een beetje emotioneel als ik aan die onvoorwaardelijkheid denk.
Maar ik wil nog steeds zelf geen kinderen. Laat mij maar verwennen.
Ik vond het prachtig om te zien hoe mijn zus en zwager ineens ouders werden, ik hield al voor het geboren was van het kind (en dat werd na de geboorte alleen maar meer) en word zelfs een beetje emotioneel als ik aan die onvoorwaardelijkheid denk.
Maar ik wil nog steeds zelf geen kinderen. Laat mij maar verwennen.
En wij ons maar afvragen waar die afvalberg vandaan komt.
woensdag 30 juli 2014 14:10
quote:spectral schreef op 30 juli 2014 @ 12:31:
[...]
In onze omgeving zijn er ook een aantal stellen (eind 30/begin 40) zonder kinderen (al dan niet bewust), en je merkt dat die met vakanties, weekendjes weg, uiteten, afspreken, buiten te boot beginnen te vallen. De tijdsbesteding en flexibiliteit van stellen met kinderen is anders.
Je bedoeld je hebt minder tijd en bent minder flexibel als je kinderen hebt??
Ik bedoel waarom vallen de kinderlozen dan buiten de boot? Die kunnen zich dan toch juist meer aanpassen omdat minder rekening hoeven te houden?
Ik snap niet helemaal wat je bedoeld ben ik bang....
[...]
In onze omgeving zijn er ook een aantal stellen (eind 30/begin 40) zonder kinderen (al dan niet bewust), en je merkt dat die met vakanties, weekendjes weg, uiteten, afspreken, buiten te boot beginnen te vallen. De tijdsbesteding en flexibiliteit van stellen met kinderen is anders.
Je bedoeld je hebt minder tijd en bent minder flexibel als je kinderen hebt??
Ik bedoel waarom vallen de kinderlozen dan buiten de boot? Die kunnen zich dan toch juist meer aanpassen omdat minder rekening hoeven te houden?
Ik snap niet helemaal wat je bedoeld ben ik bang....
woensdag 30 juli 2014 14:18
quote:spectral schreef op 30 juli 2014 @ 12:31:
[...]
In onze omgeving zijn er ook een aantal stellen (eind 30/begin 40) zonder kinderen (al dan niet bewust), en je merkt dat die met vakanties, weekendjes weg, uiteten, afspreken, buiten te boot beginnen te vallen. De tijdsbesteding en flexibiliteit van stellen met kinderen is anders.Waarom vallen die dan buiten de boot? Als kindvrije heb je de tijd aan jezelf en kun je doen en laten wat je wil. Mensen met kinderen zijn gebonden aan schoolvakanties bijv, maar als kindvrije kun je een hele maand gaan reizen in november of maart. Uit eten is niet leuk als er kleine kinderen mee moeten, dus dat doe je bij voorkeur ook niet met mensen die kinderen hebben. Je zoekt toch meer naar gelijkgestemde kindvrije vrienden als je regelmatig iets met elkaar af wil kunnen spreken. Juist de mensen met kinderen vallen buiten de boot, want die hebben vaak geen geld of geen tijd (of beiden) om iets te ondernemen.
[...]
In onze omgeving zijn er ook een aantal stellen (eind 30/begin 40) zonder kinderen (al dan niet bewust), en je merkt dat die met vakanties, weekendjes weg, uiteten, afspreken, buiten te boot beginnen te vallen. De tijdsbesteding en flexibiliteit van stellen met kinderen is anders.Waarom vallen die dan buiten de boot? Als kindvrije heb je de tijd aan jezelf en kun je doen en laten wat je wil. Mensen met kinderen zijn gebonden aan schoolvakanties bijv, maar als kindvrije kun je een hele maand gaan reizen in november of maart. Uit eten is niet leuk als er kleine kinderen mee moeten, dus dat doe je bij voorkeur ook niet met mensen die kinderen hebben. Je zoekt toch meer naar gelijkgestemde kindvrije vrienden als je regelmatig iets met elkaar af wil kunnen spreken. Juist de mensen met kinderen vallen buiten de boot, want die hebben vaak geen geld of geen tijd (of beiden) om iets te ondernemen.
woensdag 30 juli 2014 14:36
ik snap wel wat spectral bedoelt maar zie dat net als bovenstaande reacties toch een beetje andersom.
wat mensen met kinderen over het algemeen meer hebben dan wij is thuis-tijd. wij werken fulltime en de meeste ouders niet.
maar verder hebben de meeste mensen zonder kinderen waarschijnlijk meer geld en mogelijkheden om iets te gaan doen. vooral als het ad hoc beslissingen zijn
wat mensen met kinderen over het algemeen meer hebben dan wij is thuis-tijd. wij werken fulltime en de meeste ouders niet.
maar verder hebben de meeste mensen zonder kinderen waarschijnlijk meer geld en mogelijkheden om iets te gaan doen. vooral als het ad hoc beslissingen zijn
En doooooor!
woensdag 30 juli 2014 15:14
Herkenbare verhalen. Mijn partner heeft kinderen uit een vorige relatie en samen hebben we bewust geen kinderen.
Toch twijfel ik nog wel eens. Ik ben nu 36 en heb nog steeds geen behoefte aan kinderen. Ik vind kinderen wel leuk, maar niet van mezelf. De twijfel komt voort uit angst voor spijt. Over een paar jaar kan ik geen kinderen meer krijgen en wat als ik dan spijt krijg? Dan nog kiezen voor kinderen is geen optie.
Iemand anders ervaring met zulke gedachtes? En hoe ga je hiermee om? Voor mij is angst voor spijt zeker geen reden om wel aan kinderen te beginnen. Maar feit is dat die angst me soms weer bekruipt.
Toch twijfel ik nog wel eens. Ik ben nu 36 en heb nog steeds geen behoefte aan kinderen. Ik vind kinderen wel leuk, maar niet van mezelf. De twijfel komt voort uit angst voor spijt. Over een paar jaar kan ik geen kinderen meer krijgen en wat als ik dan spijt krijg? Dan nog kiezen voor kinderen is geen optie.
Iemand anders ervaring met zulke gedachtes? En hoe ga je hiermee om? Voor mij is angst voor spijt zeker geen reden om wel aan kinderen te beginnen. Maar feit is dat die angst me soms weer bekruipt.
woensdag 30 juli 2014 15:22
quote:spectral schreef op 30 juli 2014 @ 12:31:
[...]
In onze omgeving zijn er ook een aantal stellen (eind 30/begin 40) zonder kinderen (al dan niet bewust), en je merkt dat die met vakanties, weekendjes weg, uiteten, afspreken, buiten te boot beginnen te vallen. De tijdsbesteding en flexibiliteit van stellen met kinderen is anders.
Mensen zonder kinderen vallen alleen buiten de boot omdat jij een ander leven bent gaan leiden en omdat jij hun bezigheden niet belangrijk meer vind..
Wij zijn beide 40+ geen kinderen, net als onze buren aan beide zijden.. Of diverse bevriende stellen.. Niemand die hier buiten de boot valt.. Niet omdat ze zoveel moeite moeten doen om er nog "bij te horen" maar omdat we bevriend zijn om wie we zijn, niet omdat we toevallig kinderen hebben in dezelfde leeftijd en je dus opgescheept zit met schoolmoeders omdat jouw kind toevallig op dezelfde sportclub zit..
[...]
In onze omgeving zijn er ook een aantal stellen (eind 30/begin 40) zonder kinderen (al dan niet bewust), en je merkt dat die met vakanties, weekendjes weg, uiteten, afspreken, buiten te boot beginnen te vallen. De tijdsbesteding en flexibiliteit van stellen met kinderen is anders.
Mensen zonder kinderen vallen alleen buiten de boot omdat jij een ander leven bent gaan leiden en omdat jij hun bezigheden niet belangrijk meer vind..
Wij zijn beide 40+ geen kinderen, net als onze buren aan beide zijden.. Of diverse bevriende stellen.. Niemand die hier buiten de boot valt.. Niet omdat ze zoveel moeite moeten doen om er nog "bij te horen" maar omdat we bevriend zijn om wie we zijn, niet omdat we toevallig kinderen hebben in dezelfde leeftijd en je dus opgescheept zit met schoolmoeders omdat jouw kind toevallig op dezelfde sportclub zit..
veroordeel wat je ziet, maar wat jij ziet .... ben ik niet
