Kinderen
alle pijlers
stotteren bij kleuter
woensdag 22 oktober 2014 15:49
mijn dochter van ruim 4 jaar is een paar weken geleden behoorlijk gaan stotteren. Soms is ze heel vloeiend, soms komt ze echt nauwelijks uit haar woorden. Af en toe frustreert het haar, meestal blijft ze gewoon proberen tot ze gezegd heeft wat ze wilde zeggen, maar dat is dan best een flinke worsteling.
Ik ben goed bekend met het onderwerp stotteren, ik ken de theorie en weet dat het vaker voorkomt in de gewone taalontwikkeling en dat de kans best groot is dat dochter en weer overheen groeit.
Ook heb ik contact gehad met een stottertherapeut, en hebben we nu een boel handvatten gekregen over hoe op dochter te reageren, wat wel te doen en wat juist niet. Het lukt ook best goed om dat toe te passen denk ik.
Toch blijft het me wel zorgen baren: bij vlagen stottert ze écht ontzettend, wat als dit blijft...?
Ik ben benieuwd naar ervaringen: zijn hier ouders die dit ook met hun kind hebben meegemaakt, en op welke leeftijd? Hoe erg was het stotteren, en hoe reageerde het kind? Ging het over (en hoe lang duurde zo'n stotterperiode dan), of is het gebleven? Heb je therapie/begeleiding gehad? Kortom: ik zou graag verhalen horen van ervaringsdeskundigen.
Ik ben goed bekend met het onderwerp stotteren, ik ken de theorie en weet dat het vaker voorkomt in de gewone taalontwikkeling en dat de kans best groot is dat dochter en weer overheen groeit.
Ook heb ik contact gehad met een stottertherapeut, en hebben we nu een boel handvatten gekregen over hoe op dochter te reageren, wat wel te doen en wat juist niet. Het lukt ook best goed om dat toe te passen denk ik.
Toch blijft het me wel zorgen baren: bij vlagen stottert ze écht ontzettend, wat als dit blijft...?
Ik ben benieuwd naar ervaringen: zijn hier ouders die dit ook met hun kind hebben meegemaakt, en op welke leeftijd? Hoe erg was het stotteren, en hoe reageerde het kind? Ging het over (en hoe lang duurde zo'n stotterperiode dan), of is het gebleven? Heb je therapie/begeleiding gehad? Kortom: ik zou graag verhalen horen van ervaringsdeskundigen.
woensdag 22 oktober 2014 16:29
woensdag 22 oktober 2014 16:42
dank voor jullie reacties!
Liedjes, goeie tip! Inderdaad is ze dan vloeiend, en hoe meer vloeiende momenten hoe meer positieve "spreek"ervaringen, dus lijkt me een hele goeie.
En bedankt voor je hart onder de riem, het kan inderdaad nog alle kanten op. Maar soms pieker in inderdaad te veel en zie ik in gedachten al een zorgelijke puber die geen sociale contacten aandurft en doodsangsten uitstaat voor een spreekbeurt ofzo..... Terwijl het natuurlijk helemaal niet zo erg hoeft te zijn, zelfs niet als ze wel blijft stotteren.
Liedjes, goeie tip! Inderdaad is ze dan vloeiend, en hoe meer vloeiende momenten hoe meer positieve "spreek"ervaringen, dus lijkt me een hele goeie.
En bedankt voor je hart onder de riem, het kan inderdaad nog alle kanten op. Maar soms pieker in inderdaad te veel en zie ik in gedachten al een zorgelijke puber die geen sociale contacten aandurft en doodsangsten uitstaat voor een spreekbeurt ofzo..... Terwijl het natuurlijk helemaal niet zo erg hoeft te zijn, zelfs niet als ze wel blijft stotteren.
woensdag 22 oktober 2014 16:42
Mijn kinderen hebben allebei gestotterd als peuter/jonge kleuter. Vooral in de spannende periode rond sinterklaas en kerst. De spanning in combinatie met het feit dat ze sneller konden denken dan dat ze konden praten zorgde voor aardig wat gestotter. Al denk ik dat ze het minder hadden dan wat jij beschrijft.
Bij mijn kinderen was het na een aantal maanden weer over. Ze hadden er zelf geen last van overigens.
Bij mijn kinderen was het na een aantal maanden weer over. Ze hadden er zelf geen last van overigens.
woensdag 22 oktober 2014 16:46
woensdag 22 oktober 2014 16:47
ceekaa, dat is herkenbaar, we zitten hier nu ook in een roerige periode met best veel veranderingen, en daarnaast is dochter pas gestart op school en bso, en is dat is allemaal nog behoorlijk spannend voor haar. Het stotteren is daaruit best wel te verklaren. Fijn te lezen dat het bij jouw kinderen over is gegaan. Ook fijn te lezen dat ze het ook als jonge kleuter hadden, ik kreeg het idee dat het meer voorkomt bij jongere kinderen (peuterleeftijd), en heb een beetje de angst dat de kans om eroverheen te groeien kleiner is bij wat grotere kinderen....
woensdag 22 oktober 2014 17:03
Mijn zoon van zes doet het ook met periodes. Vaak valt dit samen met een sprongetje in zijn ontwikkeling. Zijn hersenen gaan dan sneller dan zijn mond. Ons is verteld dat dit heel gebruikelijk is bij jongere kinderen, wij moesten aan de bel trekken als hij het na zeven jaar nog doet. Ook doet hij het in drukke tijden als sinterklaas en kerst. Als tip kregen we mee, laat hem rustig uitpraten en praat zelf ook rustiger (bij ons wordt heel snel gesproken thuis en hij wil dan mee doen)
woensdag 22 oktober 2014 17:06
Even een tegengeluid.
Ik stotter sinds ik een jaar of 4 ben. Met spannende periodes was het erger. Inmiddels spreek ik gewoon vloeiend en ook nog eens in 5 talen. Schouderklopje voor mij! Maar, als ik verdrietig ben, erg gestressed of anderszins erg emotioneel stotter ik weer als vanouds. Ik heb (mezelf) geleerd om ermee om te gaan, ik heb dankzij het stotteren een hele grote woordenschat. Als ik namelijk een moeilijke letter heb (bv een t) dan kies ik liever een synoniem met een makkelijkere letter, bij stottergevoelige periodes dan. Ik ben trouwens jurist van beroep en praat veel! Mijn familie vindt het allemaal verschrikkelijk en toen ik een toespraak had op een uitvaart van een geliefde had mijn familie grote zorgen. Ik ken mezelf en ben er vloeiend doorheen gekomen.. Mijn familie heeft weinig van de toespraak meegekregen..jammer voor hen.
Wat als dit blijft? Dan blijft het zo. Met logopedie leer je tips en ademhalingsoefeningen. En als het echt heel erg is dan is dat maar zo. Ik heb geleerd dat het een probleem is van andere mensen als zij mijn gestotter vervelend vinden.
Wist je dat véél acteurs grote stotteraars zijn (Morgan Freeman, Rowan Attkinson?)?
Ik stotter sinds ik een jaar of 4 ben. Met spannende periodes was het erger. Inmiddels spreek ik gewoon vloeiend en ook nog eens in 5 talen. Schouderklopje voor mij! Maar, als ik verdrietig ben, erg gestressed of anderszins erg emotioneel stotter ik weer als vanouds. Ik heb (mezelf) geleerd om ermee om te gaan, ik heb dankzij het stotteren een hele grote woordenschat. Als ik namelijk een moeilijke letter heb (bv een t) dan kies ik liever een synoniem met een makkelijkere letter, bij stottergevoelige periodes dan. Ik ben trouwens jurist van beroep en praat veel! Mijn familie vindt het allemaal verschrikkelijk en toen ik een toespraak had op een uitvaart van een geliefde had mijn familie grote zorgen. Ik ken mezelf en ben er vloeiend doorheen gekomen.. Mijn familie heeft weinig van de toespraak meegekregen..jammer voor hen.
Wat als dit blijft? Dan blijft het zo. Met logopedie leer je tips en ademhalingsoefeningen. En als het echt heel erg is dan is dat maar zo. Ik heb geleerd dat het een probleem is van andere mensen als zij mijn gestotter vervelend vinden.
Wist je dat véél acteurs grote stotteraars zijn (Morgan Freeman, Rowan Attkinson?)?
woensdag 22 oktober 2014 17:16
verhuisd, dankjewel voor je reactie! Ik ben heel blij met je tegengeluid, want al weet ik dat de kans groot is dat het overgaat, ik weet ook dat dat niet altijd gebeurt. En natuurlijk wil ik dat mijn kind het makkelijk heeft (en in mijn beleving heb je het makkelijker wanneer je niet stottert), maar bovenal hoop ik dat mijn kind gelukkig is en blijft, of ze nou stottert of niet. Als mijn dochter blijft stotteren, dan hoop ik van harte dat ze er later zo in zal staan als jij nu in je post schrijft! Ze hoeft van mij geen jurist te worden, ze hoeft ook geen 5 talen te spreken, ze hoeft ook geen toespraken te doen (al vind ik het fantastisch als ze dat wel doet), maar ik hoop van harte dat ze dan net als jij kan zeggen dat het het probleem is van andere mensen als zij zich storen aan haar stotteren!
Heb jij misschien voor ons als ouders tips? Niet om het stotteren over te laten gaan, maar om mijn dochter te laten voelen dat ze okee is, ook mét stotteren? Wat vond jij als (jong) kind fijn of juist vervelend?
Heb jij misschien voor ons als ouders tips? Niet om het stotteren over te laten gaan, maar om mijn dochter te laten voelen dat ze okee is, ook mét stotteren? Wat vond jij als (jong) kind fijn of juist vervelend?
woensdag 22 oktober 2014 17:31
Hi Lilla, graag gedaan. Natuurlijk heb ik tips!
- kijk het stotteren even aan. Als het te lang gaat duren of erger wordt, ga naar een kinderlogopedist. Kan geen kwaad, ook niet als ze eroverheen groeit
-ik vond het altijd vervelend dat mijn ouders geen rust namen om mij uit te laten praten. Daarmee bedoel ik: woorden 'invullen', tegen mij zeggen 'haal eens adem en begin overnieuw', door mij heen praten want het duurt te lang. Nu kom ik uit een gezin waar iedereen erg snel praat..dat helpt natuurlijk niet. Ik snap dat het frusterend kan zijn hoor..mijn logopedist zei: haastige spoed is zelden goed
-jouw dochter is nog te klein om te lezen. Als zij ouder wordt, kun je gaan oefenen met hardop lezen. Hiermee let je meer op je ademhaling.
- zingen is hartstikke leuk maar je komt er niet mee van het stotteren af. Het klopt dat je met zingen anders ademhaalt en daarbij dan dus niet stottert. Maar, zingend door het leven gaan is geen oplossing, korte zinnen met regelmatige adempauzes wel
Ik hoop dat jouw dochter voldoende zelfvertrouwen van jou en je man meekrijgt dat ze zich niet laat leiden door gestotter. Als het blijft hoop ik dus dat ze haar hart volgt. Ik hoop ook echt dat het een tijdelijk iets is! Nog even voor de volledigheid, mijn tips zijn vanwege ervaring..ik ben geen logopedist en het zou best kunnen dat het voor anderen niet helpt. Veel succes!
- kijk het stotteren even aan. Als het te lang gaat duren of erger wordt, ga naar een kinderlogopedist. Kan geen kwaad, ook niet als ze eroverheen groeit
-ik vond het altijd vervelend dat mijn ouders geen rust namen om mij uit te laten praten. Daarmee bedoel ik: woorden 'invullen', tegen mij zeggen 'haal eens adem en begin overnieuw', door mij heen praten want het duurt te lang. Nu kom ik uit een gezin waar iedereen erg snel praat..dat helpt natuurlijk niet. Ik snap dat het frusterend kan zijn hoor..mijn logopedist zei: haastige spoed is zelden goed
-jouw dochter is nog te klein om te lezen. Als zij ouder wordt, kun je gaan oefenen met hardop lezen. Hiermee let je meer op je ademhaling.
- zingen is hartstikke leuk maar je komt er niet mee van het stotteren af. Het klopt dat je met zingen anders ademhaalt en daarbij dan dus niet stottert. Maar, zingend door het leven gaan is geen oplossing, korte zinnen met regelmatige adempauzes wel
Ik hoop dat jouw dochter voldoende zelfvertrouwen van jou en je man meekrijgt dat ze zich niet laat leiden door gestotter. Als het blijft hoop ik dus dat ze haar hart volgt. Ik hoop ook echt dat het een tijdelijk iets is! Nog even voor de volledigheid, mijn tips zijn vanwege ervaring..ik ben geen logopedist en het zou best kunnen dat het voor anderen niet helpt. Veel succes!
woensdag 22 oktober 2014 17:33
woensdag 22 oktober 2014 17:43
bedankt voor de reacties weer!
@verhuisd: fijn om te lezen!! Juist die persoonlijke ervaringen hoor ik graag (de theorie ken ik inmiddels goed). Ik ben erg blij met je tips!
We proberen ons te houden aan het rustig praten en rustig luisteren, tijd geven, geen spreekadviezen geven. We wachten gewoon rustig tot ze uitgesproken is, en reageren vervolgens op wát ze zegt en niet op hoe ze het zegt.
Dat ze van zingen niet van het stotteren afkomt weet ik. Wel merk ik dat het fijn voor haar is dat ze tijdens het zingen lekker vloeiend is, hoeft ze eens geen moeite te doen. Daarom denk ik dat het prettige momenten voor haar zijn.
Maar verder haal ik uit jouw posts vooral: zo veel mogelijk zelfvertrouwen meegeven! En ik hoop dat we een steunend gezin voor haar kunnen zijn, waar ze zichzelf kan zijn, stotterend of niet.
Nogmaals erg bedankt voor je reacties!
@verhuisd: fijn om te lezen!! Juist die persoonlijke ervaringen hoor ik graag (de theorie ken ik inmiddels goed). Ik ben erg blij met je tips!
We proberen ons te houden aan het rustig praten en rustig luisteren, tijd geven, geen spreekadviezen geven. We wachten gewoon rustig tot ze uitgesproken is, en reageren vervolgens op wát ze zegt en niet op hoe ze het zegt.
Dat ze van zingen niet van het stotteren afkomt weet ik. Wel merk ik dat het fijn voor haar is dat ze tijdens het zingen lekker vloeiend is, hoeft ze eens geen moeite te doen. Daarom denk ik dat het prettige momenten voor haar zijn.
Maar verder haal ik uit jouw posts vooral: zo veel mogelijk zelfvertrouwen meegeven! En ik hoop dat we een steunend gezin voor haar kunnen zijn, waar ze zichzelf kan zijn, stotterend of niet.
Nogmaals erg bedankt voor je reacties!
woensdag 22 oktober 2014 17:48
kampjes-aan: dank! Het zal toch een verschil in stotteren zijn denk ik: ik heb niet de neiging om mijn dochter te vertellen dat ze rustiger moet praten, het is niet dat ze zo snel gaat. En zodra ze gaat stotteren vertraagt ze zelf haar spraak al heel erg.
Praat/stottert jouw zoon heel snel?
Ook uit jouw post lees ik weer: zelfvertrouwen. Ik hoop dat we dat mijn dochter ook mee kunnen geven!
Praat/stottert jouw zoon heel snel?
Ook uit jouw post lees ik weer: zelfvertrouwen. Ik hoop dat we dat mijn dochter ook mee kunnen geven!
woensdag 22 oktober 2014 17:54
Ik heb helaas wel ervaring met stotteren. Ik heb het zelf gedaan van mijn 6e tot 32ste. Erg lang dus. Ik ben heel eerlijk als ik zeg dat ik mijn lagere school en middelbaar niet leuk vond. Ook Sinterklaas gedichten voorlezen thuis/op school, presentaties etc waren drama.
Ik ben er nu 13 jaar vanaf. Hoe dat kan?'ik heb veel meer zelfvertrouwen gekregen. Ik ben er trouwens nooit mee gepest want ik sloeg er gelijk op los.
. Misschien niet handig maar ik kwam wel altijd voor mezelf op en had veel vrienden.
Wat ik vreselijk vond? Als mensen mijn zinnen afmaakte, mij zogenaamd hielpen door te zeggen: neem je tijd, bedoel je dit, praat nu eens normaal.
Hopelijk groeit je kind er snel overheen en is et slechts een korte fase.
Ik ben er nu 13 jaar vanaf. Hoe dat kan?'ik heb veel meer zelfvertrouwen gekregen. Ik ben er trouwens nooit mee gepest want ik sloeg er gelijk op los.
. Misschien niet handig maar ik kwam wel altijd voor mezelf op en had veel vrienden. Wat ik vreselijk vond? Als mensen mijn zinnen afmaakte, mij zogenaamd hielpen door te zeggen: neem je tijd, bedoel je dit, praat nu eens normaal.
Hopelijk groeit je kind er snel overheen en is et slechts een korte fase.
woensdag 22 oktober 2014 18:02
mjeb, bedankt voor je verhaal! Wat rot dat het stotteren je zo in de weg heeft gezeten, dat is ook waar ik bang voor ben als ik me zorgen maak om mijn dochter. Ik gun het haar zo dat ze onbevangen kan kletsen in alle situaties!
Wat goed dat je er op volwassen leeftijd alsnog vanaf bent gekomen, ik wist eerlijk gezegt niet dat dat kon. Is dat puur zelfvertrouwen geweest, of heb je (jezelf) ook een andere manier van praten geleerd?
Wat goed dat je er op volwassen leeftijd alsnog vanaf bent gekomen, ik wist eerlijk gezegt niet dat dat kon. Is dat puur zelfvertrouwen geweest, of heb je (jezelf) ook een andere manier van praten geleerd?
woensdag 22 oktober 2014 18:20
Hoi lilla,
Ik kan me helemaal voorstellen dat je je dochter wil behoeden voor dat stotteren. Ik vond het ook gewoon niet leuk. Kan er niets anders van maken. Ik ben er zelf vanaf gekomen, zonder hulp. Logo hielp niet. Waarom ik ervan af ben gekomen? Door het groeien van mijn zelfvertrouwen. Dat was voor mij het belangrijkst. Ik heb een universitaire studie afgerond. Daarna een goede baan gevonden. Ik denk dat het vanaf toen beter is gegaan. Ik ben ervan overtuigd dat het zo belangrijk is dat je je kind zelfvertrouwen meegeeft, dat ze goed is hoe ze is, door niet te pushen dat ze "normaal" moet praten etc...
Ik las al dat iemand schreef dat ze goed was in het vinden van synoniemen. Dat heb ik ook.. Mijn woordenschat is best groot. Ik had moeite met bepaalde combinaties letters. Die omzeilde ik vaak.
Ik stotter gelukkig niet maar het zit psychisch nog wel in mijn hoofd. Zo kan ik tegen vergaderingen opzien omdat ik dan veel moet zeggen en in de belangstelling sta (of zoiets). Dan zie ik er zooo tegenop maar als puntje bij paaltje komt dan heb ik geen woord gestotterd. Het zit meer in mijn hoofd.
Ik ben er niet ongelukkiger van geworden hoor . Tuurlijk was school erg lastig maar toch had ik veel vrienden, altijd leuke dingen gedaan etc. Ik wou alleen dat ik wat meer vertrouwen vanuit huis had meegekregen. En het idee dat ik goed was hoe ik was... Ik denk dat dat de crux was.
Maar ik snap als je zegt dat je je dochter hiervoor wil behoeden. Ik hoor mijn zoontje ook stotteren af en toe. Mijn hart draait om... Vind het zo erg. Maar ik merk ook dat het weer over gaat als hij weer happy is en vertrouwen in zichzelf.
Ik kan me helemaal voorstellen dat je je dochter wil behoeden voor dat stotteren. Ik vond het ook gewoon niet leuk. Kan er niets anders van maken. Ik ben er zelf vanaf gekomen, zonder hulp. Logo hielp niet. Waarom ik ervan af ben gekomen? Door het groeien van mijn zelfvertrouwen. Dat was voor mij het belangrijkst. Ik heb een universitaire studie afgerond. Daarna een goede baan gevonden. Ik denk dat het vanaf toen beter is gegaan. Ik ben ervan overtuigd dat het zo belangrijk is dat je je kind zelfvertrouwen meegeeft, dat ze goed is hoe ze is, door niet te pushen dat ze "normaal" moet praten etc...
Ik las al dat iemand schreef dat ze goed was in het vinden van synoniemen. Dat heb ik ook.
. Mijn woordenschat is best groot. Ik had moeite met bepaalde combinaties letters. Die omzeilde ik vaak.Ik stotter gelukkig niet maar het zit psychisch nog wel in mijn hoofd. Zo kan ik tegen vergaderingen opzien omdat ik dan veel moet zeggen en in de belangstelling sta (of zoiets). Dan zie ik er zooo tegenop maar als puntje bij paaltje komt dan heb ik geen woord gestotterd. Het zit meer in mijn hoofd.
Ik ben er niet ongelukkiger van geworden hoor . Tuurlijk was school erg lastig maar toch had ik veel vrienden, altijd leuke dingen gedaan etc. Ik wou alleen dat ik wat meer vertrouwen vanuit huis had meegekregen. En het idee dat ik goed was hoe ik was... Ik denk dat dat de crux was.
Maar ik snap als je zegt dat je je dochter hiervoor wil behoeden. Ik hoor mijn zoontje ook stotteren af en toe. Mijn hart draait om... Vind het zo erg. Maar ik merk ook dat het weer over gaat als hij weer happy is en vertrouwen in zichzelf.
woensdag 22 oktober 2014 19:16
mjeb, dankjewel, ben blij met het lezen van je ervaringen! Dat van dat zelfvertrouwen, en je kind nemen zoals het is, dat ga ik zeker ter harte nemen! Ik hoop dat ze eroverheen groeit, maar als dat niet gebeurt, dan is het ook gewoon zoals het is. En dan is ze mét stotteren ook helemaal okee. Dat laatste is voor ons overigens totaal geen vraag, ik vind haar fantastisch, en dat is onvoorwaardelijk. Maar ik ben wel wat bang voor de reacties uit de rest van de wereld, en het gevoel dat ze er zelf bij krijgt.
woensdag 22 oktober 2014 19:39
Zo te horen klink je hartstikke lief naar je dochtertje toe. Dat is al zo belangrijk. Naar mij toe waren de mensen altijd aardig hoor. De meeste kinderen (en degene die het wel probeerde kreeg de volle laag van mij zodat ze nooit meer vervelend deden), de meeste leerkrachten waren begripvol.
En ik ben er ook gekomen hoor. Misschien wat lastiger dan andere kinderen vroeger maar ik denk dat iedereen wel wat had vroeger als kind. Ik stotterde, een andere vriend viel op jongens (ook voer voor kinderen om te pesten), een andere vriendin was erg klein, en de andere was punk.
Ik denk dat als je je kind vertrouwen geeft, haar neemt zoals ze is dan groeit je dochtertje in alle vertrouwen en liefde op. Het klinkt heel soft zoals ik het zeg maar ik geloof daar echt in. Als thuis alles goed is dan kun je de hele wereld aan (in mijn ogen...)
En ik ben er ook gekomen hoor. Misschien wat lastiger dan andere kinderen vroeger maar ik denk dat iedereen wel wat had vroeger als kind. Ik stotterde, een andere vriend viel op jongens (ook voer voor kinderen om te pesten), een andere vriendin was erg klein, en de andere was punk.
Ik denk dat als je je kind vertrouwen geeft, haar neemt zoals ze is dan groeit je dochtertje in alle vertrouwen en liefde op. Het klinkt heel soft zoals ik het zeg maar ik geloof daar echt in. Als thuis alles goed is dan kun je de hele wereld aan (in mijn ogen...)
woensdag 22 oktober 2014 21:01
mjeb, dat denk ik ook, en het is fijn om te horen van iemand die persoonlijke ervaring met stotteren heeft. Het proberen te geven van zelfvertrouwen, en mijn dochter laten weten dat ze gewoon prima is, of ze nou wel of niet stottert, dát is tenminste iets waarvoor wij ons als ouders kunnen inzetten, dus dat doen we!
Ik had graag meer willen doen, ik deed niets liever dan ervoor zorgen dat het over ging, maar op het stotteren zelf hebben wij gewoon nauwelijks invloed denk ik. Dus dan zetten we ons maar zo goed mogelijk in voor een fijne omgeving voor haar.
Ik had graag meer willen doen, ik deed niets liever dan ervoor zorgen dat het over ging, maar op het stotteren zelf hebben wij gewoon nauwelijks invloed denk ik. Dus dan zetten we ons maar zo goed mogelijk in voor een fijne omgeving voor haar.
