ADD / ADHD.....

Heeft 1 van jullie ervaring met dex-ampfetamine?Ik slik al jaren ritaline maar wordt zo gek van het vele innemen(6x per dag)(

Heb a.s woensdag nml. een gesprek hierover met de psych.(Concerta werkte bij mij niet zo goed)

Ik ben me sinds een paar weken aan het inlezen over ADD.

Altijd gedacht dat het het een lichtere vorm was van ADHD of zoiets.

Totdat ik er een artikel over las in een blad en ik herkende er een aantal dingen in. Vervolgens kwam ik op de website van Levente terecht en toen begon ik me toch wel erg te verbazen.

Ik merk dat ik er flink veel trekken van heb. Ik dacht eigenlijk altijd hoog-gevoelig te zijn, maar van ADD herken ik eigenlijk nog veel meer.



Waar ik bij mezelf tegenaan loop is het vergeetachtige(met regelmaat sleutels, tas, spullen ergens laten liggen, telefoon op de toonbank van mijn werk en niet kijken waar ik waardevolle spullen laat, soms erg makkelijk en laks) en soms flink verstrooide wat ik kan hebben. Ik wil 5 dingen tegelijk doen, maar kan dit helemaal niet.

Ook ben ik aardig onhandig, omdat ik me gewoon niet goed kan focussen, en eigenlijk niet echt direct praktisch vooruit denk. Daarbij komt dat ik ook veel kan piekeren, me zorgen kan maken, er niet uit kom en chaotisch blijf denken, terwijl ik wel graag vooruit kijk en plannen wil maken voor de toekomst.

Volgende week gaan we bijv. naar een groot evenement, en er moet veel gepland worden. Ik geloof dat mijn moeder me wel 5 keer verteld heeft wat we eerst gaan doen, en wat we daarna gaan doen, en we krijgen vrienden op bezoek die komen helpen, maar ik weet dan dus nu al niet meer hoe we het gaan doen allemaal. Ik kan het gewoon niet plaatsen en niet ordenen, alsof het zich niet wil hechten. Ik heb dat eigenlijk al jaren.



Perfectionistisch ben ik niet, totdat ik iets echt gedaan wil hebben. Maak ik de keuken na lange tijd eens schoon, dan zie ik opeens elke spatje wat er nog zit.



Verder heb ik moeite om dingen af te maken en me te richten op details. Er staan boven zeker 5 schilderijen die ik niet afgemaakt heb, soms omdat ik er geen feeling meer voor heb en sommige hebben onafgemaakte details waar ik geen zin meer in heb of voor me uitschuif.

Voor schilderen heb ik zeker weten talent en ik kan er dan ook helemaal in op gaan. Ik kan dan tot 2 uur 's nachts bezig zijn met iets creatiefs, van fotografie tot schilderwerk tot een website bouwen of een flyer ontwerpen.



Ik heb trouwens voor het eerst een mbo-cursus afgerond, nu ik 26 ben. Ben in het verleden aan div. dingen begonnen. Ik had op de havo al grootste moeite om de exacte vakken te begrijpen (dat doe ik dus ook niet, en rekenen kan ik slecht vanwege dyscalculie) en ging liever mijn eigen dingen doen. Was ook liever op mezelf en had 1 a 2 echt goeie vriendinnen. En nog trouwens.



Verslavingsgevoelig ben ik zelf niet. Ik kan goed maat houden met zowel alchohol als eten. Ik heb nooit drugs gebruikt en nooit gerookt. Ook shoppen doe ik niet overmatig.

Maar in mijn familie zitten een aantal gokverslaafden (o.a iemand die heel dicht bij me staat kan echt niet in de buurt van een gokautomaat komen) en zijn er nog anderen in mijn familie met psychische problematiek/stoornissen geweest.



Ik herken trouwens nog wel meer uit de kenmerken-lijst, maar ja da's te veel om op in te gaan.



Wat ik trouwens heel erg doe is prutsen en friemelen...is dat ook iets ADD? Ik zit graag te frunnikken aan mijn tenen, (teen)nagels, mijn gezicht (pukkeltjes, zelfs de allerkleinsten) en helaas, mijn vriend moet er ook vaak aan geloven....Mijn moeder zegt dat zij dit ook heeft. Ik zie al vanaf mijn jeugd voor de vensterbank zitten met een spiegeltje en dan aan het knijpen. Ze wilde ook altijd aan mij zitten toen ik klein was.

Dacht eigenlijk meer aan een soort zenuwtrekje bij mezelf.

ik heb sinds kort ook de diagnose ADHD, echt we (mijn man en ik) moesten eerst even uitlachen voordat we verder konden met het gesprek met de psycholoog. Wel gedacht aan ADD maar die H, daar had ik altijd het vooroordeel over dat het ging om hele drukke mensen die rond stuiterden. Maar de chaos in mijn hoofd en het nooit helemaal stil zitten wezen toch echt ook op de H. Mijn score was 9 van de 9 dus overtuigender kan het niet. De IQ test wees uit dat ik op een HBO niveau zit, niks mis mee dus.

Nu slik ik sinds afgelopen Zaterdag 36mg concerta en ik word er echt niet blij van, ik heb geen hoofdpijn en ook geen hartkloppingen maar verder alle bijwerkingen waar je last van kan hebben plus dat het de ADHD versterkt voor mijn gevoel. Dus niks geen rust in mijn hoofd maar meer chaos, ik ben zo traag als een slak, heb een (nog)kort(er) lontje dan anders kortom ik voel me kl*te.

Nu las ik op internet dat al deze bijwerkingen wel tot 4 weken kunnen duren voordat je echt profijt gaat hebben van dit medicijn, zijn er mensen die hier ervaring mee hebben? Mensen die dit ook hadden en strattera zijn gaan gebruiken misschien?

Ik zou het fijn vinden om te lezen!

hoi spongebabe ik heb ervaring met dex wat wil je ervan weten?

Ik herken mij zó in alle dingen die hier omschreven worden... Ik ben twee jaar geleden getest op ADD. Overigens op aanraden van mijn omgving, want ik liep wel altijd tegen een hoop dingen aan, maar had nog nooit van ADD gehoord. Erover gaan lezen en het was alsof ik daar omschreven werd, zó herkenbaar!

Volgens de uitslag van de test had ik een hoop kenmerken, maar net niet genoeg om het ADD te noemen. Aan de ene kant heb ik me er bij neergelegd met de gedachte: zie je wel, je "mankeert" niks en je bent inderdaad gewoon lui, chaotisch en noem maar op. En toch heb ik (zonder betweterig te willen zijn) het gevoel dat het wél zo is. Het is een beetje een tweestrijd: ik wil mezelf niets aanpraten, maar ik ken ook de verhalen van mensen die in eerste instantie geen diagnose gesteld hebben gekregen en het uiteindelijk tóch blijken te hebben. Daarnaast speelt voor mij mee dat ik tegenover de psych toendertijd niet helemaal eerlijk ben geweest over een aantal onderwerpen uit pure schaamte. Stom, ik weet het. Zit er nu over te denken om een second opinion te laten doen (en dan uiteraard wel 100% eerlijk te zijn ), want ik blijf tegen dingen aanlopen en ik weet zelf gewoon niet hoe ik er mee om moet gaan en het lukt me ook zelf niet het te veranderen. Zijn hier overigens mensen bij wie de diagnose niet direct gesteld werd ?

....

quote:Sjimmie84 schreef op 05 augustus 2010 @ 15:25:

Ik herken mij zó in alle dingen die hier omschreven worden... Ik ben twee jaar geleden getest op ADD. Overigens op aanraden van mijn omgving, want ik liep wel altijd tegen een hoop dingen aan, maar had nog nooit van ADD gehoord. Erover gaan lezen en het was alsof ik daar omschreven werd, zó herkenbaar!

Volgens de uitslag van de test had ik een hoop kenmerken, maar net niet genoeg om het ADD te noemen. Aan de ene kant heb ik me er bij neergelegd met de gedachte: zie je wel, je "mankeert" niks en je bent inderdaad gewoon lui, chaotisch en noem maar op. En toch heb ik (zonder betweterig te willen zijn) het gevoel dat het wél zo is. Het is een beetje een tweestrijd: ik wil mezelf niets aanpraten, maar ik ken ook de verhalen van mensen die in eerste instantie geen diagnose gesteld hebben gekregen en het uiteindelijk tóch blijken te hebben. Daarnaast speelt voor mij mee dat ik tegenover de psych toendertijd niet helemaal eerlijk ben geweest over een aantal onderwerpen uit pure schaamte. Stom, ik weet het. Zit er nu over te denken om een second opinion te laten doen (en dan uiteraard wel 100% eerlijk te zijn ), want ik blijf tegen dingen aanlopen en ik weet zelf gewoon niet hoe ik er mee om moet gaan en het lukt me ook zelf niet het te veranderen. Zijn hier overigens mensen bij wie de diagnose niet direct gesteld werd ?



Lastig lijkt me dit. Bij onze zoon twijfelen ze of hij ADD heeft of ASS (een autistisch spectrum stoornis, asperger in ons geval) en het kan ook nog een combinatie zijn. Maar ja hij is pas 8 dat zal ook wel verschil maken.

In mijn geval is het zo dat ik al 2 keer eerder de hulp heb gevraagd van een psycholoog, twee keer onder het mom van een depressie.

Alleen hebben die twee verschillende psychologen mij nooit getest, anders had ik veel eerder geweten dat ik ADHD heb. Doordat ik informatie zocht over onze zoon kwam ik de rij met kenmerken tegen van ADD en ik kon vrijwel alle symptomen bevestigen voor mezelf. Nou ja toen was het een kwestie van testen en erg veel duidelijker kon het niet en kreeg ik de H erbij.

In hoeverre heeft jouw niet helemaal eerlijk zijn de test beïnvloed denk je? Ik zou in jouw geval wel gaan voor een second opinion en probeer je te bedenken dat de psycholoog niet zo snel ergens van op kijkt dus dat je je echt niet hoeft te schamen. Succes

quote:Spongebabe schreef op 04 juli 2010 @ 11:26:

Heeft 1 van jullie ervaring met dex-ampfetamine?Ik slik al jaren ritaline maar wordt zo gek van het vele innemen(6x per dag)(

Heb a.s woensdag nml. een gesprek hierover met de psych.(Concerta werkte bij mij niet zo goed)



Ik ben eigenlijk wel benieuwd wat er uit jouw gesprek met de psychiater is gekomen, hoop dat je dat niet erg vind en dat het naar tevredenheid is.



Ik heb nu strattera gekregen, ik werd echt gek van concerta niet leuk meer

Ik wilde dit topic nog gaan lezen maar met concerta is dat echt kansloos, ga wellicht morgen een poging wagen als ik weer een beetje helder ben.

je hebt iig minder bijwerkingen van dex ,in de zin van je hoeft het maar 3 maximaal 4x per dag in te nemen,

en ik ging er niet zo van shaken als van de ritalin,en ook minder zweten...alleen het verhaaltje slapeloosheid is ook bij dex aanwezig,vandaar dat ik niks meer gebruik,

gezien het feit dat ik ook neig naar depressies gebruik ik daarvoor nu een antdepresiva die ook op bepaalde adhdsymptomen verlichtend werkt met name chaotisch gedrag en hypergedachten...



als je meer wil weten hoor ik het wel

quote:druifje87 schreef op 05 augustus 2010 @ 16:50:

Ik was wat info aan het zoeken over add en adhd omdat iemand tegen mij zei dat hij vermoed dat mijn vriend add heeft.

Mijn vriend zegt zelf dat hij adhd heeft (volgens mij vroeger uitgezocht).

Nu lees ik de info over add en ineens vallen alle puzzelstukjes in elkaar, bij adhd veel minder.

Ik herken hem er helemaal in.

Ik wil hier graag met hem over praten maar ben bang dat hij zich misschien aangevallen of iets dergelijks gaat voelen, en zich zal afweren.

Hoe kan ik dit het beste te woord brengen?Google eens wat sites over ADD en laat dit je vriend eens lezen. Wellicht heeft hij zelf iets van 'Eurika! Dat ben ik!'. Maar waarom zou hij willen weten dat hij ADD heeft als hij al weet dat hij ADHD heeft? Heeft hij er geen medicatie voor?

quote:Sjimmie84 schreef op 05 augustus 2010 @ 15:25:

Ik herken mij zó in alle dingen die hier omschreven worden... Ik ben twee jaar geleden getest op ADD. Overigens op aanraden van mijn omgving, want ik liep wel altijd tegen een hoop dingen aan, maar had nog nooit van ADD gehoord. Erover gaan lezen en het was alsof ik daar omschreven werd, zó herkenbaar!

Volgens de uitslag van de test had ik een hoop kenmerken, maar net niet genoeg om het ADD te noemen. Aan de ene kant heb ik me er bij neergelegd met de gedachte: zie je wel, je "mankeert" niks en je bent inderdaad gewoon lui, chaotisch en noem maar op. En toch heb ik (zonder betweterig te willen zijn) het gevoel dat het wél zo is. Het is een beetje een tweestrijd: ik wil mezelf niets aanpraten, maar ik ken ook de verhalen van mensen die in eerste instantie geen diagnose gesteld hebben gekregen en het uiteindelijk tóch blijken te hebben. Daarnaast speelt voor mij mee dat ik tegenover de psych toendertijd niet helemaal eerlijk ben geweest over een aantal onderwerpen uit pure schaamte. Stom, ik weet het. Zit er nu over te denken om een second opinion te laten doen (en dan uiteraard wel 100% eerlijk te zijn ), want ik blijf tegen dingen aanlopen en ik weet zelf gewoon niet hoe ik er mee om moet gaan en het lukt me ook zelf niet het te veranderen. Zijn hier overigens mensen bij wie de diagnose niet direct gesteld werd ?



Niet zo slim om niet eerlijk te zijn bij een psycholoog, want dan ben je niet eerlijk tegenover jezelf! Want je gaat niet naar de psych voor hem/haar, maar voor jezelf. Ga inderdaad eens die second opinion aan.



Ik loop sinds kort ook bij een psycholoog en na wat vragen te hebben beantwoord is zijn diagnose ook dat ik qua concentratieproblemen in de ADD hoek zit. Mijn voornaamste probleem is dat ik mijzelf in een identiteitscrisis bevind en dat is ook mijn grootste issue momenteel, maar dat ik qua problemen waar ik niet overheen kan stappen toch echt in de ADD hoek ligt wist ik érgens ook wel (na ook wat nagelezen te hebben op internet). Wellicht zit je er dus ook niet ver vanaf.

quote:Cate schreef op 22 juni 2010 @ 18:06:

Nog steeds erg veel bijwerkingen van de medicatie, Ritalin en Concerta geprobeerd. Heeft iemand ervaring met natuurlijke alternatieven, zoals visolie of Carnitine?

Merk dat ik zonder medicatie weer dommer (mij niet goed kunnen verwoorden) en depressiever ben. Weet het nu echt niet meer. De psychiater hamert op medicatie, maar wordt hier erg angstig van. Daarnaast slaap ik erg slecht, lig tot 5uur in de ochtend wakker en val TE veel af....

Of is dit een teken dat ik geen ADD/ ADHD heb?

Merk aan mijn gedrag/ gevoelens dat dit wel zo is.

Vind het ook erg lastig om met mijn emoties om te gaan. Veel mensen krijgen hierdoor geen hoogte van me en vinden mij raar...



Ik slik soms extra visolie, ondanks dat ik ook concerta gebruik. Met name als ik bv een belangrijk gesprek of tentamen ofzo heb. Weet uit werkervaring ook dat 2 broertjes (met autisme/adhd) van hun moeder allebei voedingssupplementen kregen, waarvan de belangrijkste visolie was en dat het ene broertje daar heel goed op reageerde, terwijlde de andere er helemaal niet op reageerde.

Daarnaast gebruik ik om te slapen soms valeriaan, andere (homeopathische) slaapmedicatie helpt bij mij niet , maar valeriaan wel als ik die twee tegelijk inneem.

Ik word de laatste paar weken echt helemaal gek van mijn vergeetachtigheid.

Op mijn werk is het erg druk op dit moment (ik werk in de horeca) en ik merk dat ik dingen niet zo goed kan onthouden.

Ook weet ik niet goed waar ik dingen gelaten heb. Heb ik mijn telefoon even op een andere plek gelegd, dan moet ik een uur later diep nadenken....waar heb ik hem nou gelaten?

Het schort 'm vooral aan mijn korte termijn geheugen en ik denk dat het voor een groot gedeelte ligt aan de werkdruk en vermoeidheid.

Maar het is gewoon lastig, want het is erg wanordelijk in mijn hoofd en ik heb moeite met dingen één voor één doen. Ik kan de toekomst plannen niet zo goed ordenen en aankomende weken lopen door elkaar. Zo kan ik niet goed onthouden wie er nu komt invallen op werk en wanneer, terwijl het ook nog in mijn agenda staat.

Hiernaast vergeet ik ook nog eens rekeningen te betalen en weet ik zeker dát ik een bepaalde rekening gewoon betaald heb, maar heb ik geen energie meer om dat ook uit te gaan zoeken. Of ik stel dat telkens uit.



Kortom...het is een beetje chaos...

Supershiva, weet je nog met welke dosis je bent begonnen? Ik ga ook starten met dex(edrine) en de startdosis is 1x daags 5 mg.

Ben erg benieuwd naar het effect en vooral de bijwerkingen, hoop dat ik daar niet al te veel last van krijg...

EN hoe heb jij opgehoogd, hoeveel per week ofzo......Er is zo weinig info te vinden over deze medicatie (zonder dat je meteen op en drugs/partyforum uitkomt..).

Ik post nog maar een keertje, ik weet even niet zo goed waar ik er mee naartoe moet. Het is al vrij laat, maar ik ben onrustig en voel me een beetje depri.



Ik heb net anderhalf uur met mijn vriend aan de telefoon gezeten. Afgelopen weekend waren we dus op een groot evenement om te werken. Mijn moeder heeft een stand en het is een druk bezocht festival. Ik kreeg van te voren maar niet goed het programma in mijn hoofd.

Eerst naar de camping om de tenten op te zetten, of eerst naar het terrein om de stand op te bouwen? Komt onze vriendin naar de camping toe of treffen we haar ergens?

Mijn moeder heeft het me wel 5 keer verteld....



Maar goed, dat was dus één.

Twee...soms word het me té chaotisch om me heen. Dan vragen meerdere mensen verschillende dingen terwijl ik zelf ook druk bezig ben. Op een gegeven moment ben ik het kwijt. Wát moet ik nu precies doen? Verder met dit of verder met dat? Welke tentstok moet nu waar?

Ja sorry hoor, maar moet dan even alles uit mijn handen laten vallen en de stilte en/of rust opzoeken. In mijn hoofd is het al wanordelijk genoeg! Ik zeg dan tegen mijn vriend: wil jij het nu even overnemen? Ik moet gewoon even een stap terug doen.



Mijn vriend vind dit dus nogal zorgwekkend. Er komt een hele drukke periode voor ons aan. We gaan samenwonen, hij heeft een rechtzaak lopen (omgangsregeling met z'n kinderen), zijn werk is extreem druk(en daar lopen ook dingen niet goed mee), ik moet in september verhuizen, nog 3 evenementen te draaien en dan komt onze rottweiler pup in de 3e week van september.



Goed, heel handig is het allemaal niet. Ik weet dat het druk gaat worden, onverzichtelijk en vanwege de afstand (hij woont in Enschede, ik in Goes) gaat het niet om 'even heen en weer' te gaan. Het komt allemaal bij elkaar en mijn vriend is bang dat ik ga bezwijken onder deze druk en stress.

Zelf heb ik zoiets van: ik zie het wel en het komt wel goed.

Maar toch had ik liever wat meer tijd gehad om alles rustiger te regelen. Helaas gaat dat financieel niet. Ik heb mijn baan opgezegd, evenals mijn huur. Dat draai je niet zomaar terug.



Ik dénk dat het moment dat ik het niet meer zie zitten op zo'n evenement te maken heeft met eventuele ADD.

Mijn vriend zei: als je al zoveel stress hebt op zo'n evenement, hoe ga je de aankomende 2 maanden dan redden?

Terwijl ik totaal niet het gevoel heb dat het om dezelfde soorten druk/spanning/stress gaat.



Hij ervoer zelf helemaal geen stress en vond het dus een beetje heftig hoe ik reageerde. Zo weinig druk (vond hij dan), terwijl ik af en toe echt te veel op me af voelde komen.

Dan is het net alsof ik blanco raak van binnen....Alsof hij deze kant nog niet van mij kent!

Hij stelde voor dat ik mijn huis maar wat langer moest aanhouden, dan kon ik weg bij hem als de druk van de rechtzaak/hond/zijn werk me te veel zou worden!



Zucht...misschien herkent iemand dit wel?

Dreamlogic, een dikke voor jou.....Ik ken je van mijn topic, waar je mij ontzettend mee geholpen hebt. Dankzij je tip van Brainmed vallen hier heel stukjes op zn plaats. Ik ben me dus ook aan het inlezen mbt ADD en weet vrijwel zeker dat ik dat heb. Heb vd psych ook een vragenlijst meegekregen en bij 20 of meer antwoorden met vaak/zeer vaak, was de kans op ADD aanzienlijk groot. Ik had er 40!

Als ik zo jouw verhaal lees, waarom laat je je dan ook niet verwijzen om dit te laten testen? Misschien heb je aan alleen de diagnose ADD niks, maar kan je wel mbv medicatie je een stuk beter gaan voelen.

Sterkte!

hi did

i,

Ik was begonnen met 5mg 3xper dag,eente om 8uur,eente om 12uur en de laatste om 16.00en later is dat 4x per dag 5mg geworden,met de laatste pil om 18.00 ivm slapeloosheid.

Ophogen kan gewoon als je merkt dat het niet afdoende werkt en dat kan al na een paar weken mits je weinig last hebt van bijwerkingen.

Ophogen gaat gewoon een extra dosis erbij bijv jij hebt er nu 1xper dag een om 8uur en asl je gaat ophogen krijg je gewoon nog een dosis erbij om bijv 12.00.



Het effect was bij mij erg goed ik kon me zowaar concentreren en ik voelde me erg rustig eigenlijk was ik van dat gejaagde gevoel af en ik maakte 9 van de 10 x mn taken af waar ik mee bezig was.Ik had zoveel rust in me dat ik weer begon met schilderen enzo,boeken lezen ging perfect alles eigenlijk.

Ik voelde me relaxer dan ooit!

Behalve de bijwerkingen slapeloosheid,veel afvallen (ben al superslank maar toen begonnen de botten eruit te steken) dus ook een reden om er mee te stoppen...

Plus op een gegeven moment voelde ik me mezelf niet meer ik was zo rustig en gestructureerd dat ik niet meer wist wie ik was.

Op een gegeven moment ging de huisarst aan mn pols voelen en mn hartslag was 120 in rust hij zei dat het geen kwaad kon maar ik zag de schok op zn gezicht,toen dacht ik van weet je dit is niet gezond...(ben nogal hypochondrisch)

en toen ben ik er mee gestopt.



Maargoed dat was bij mij bij jou kan het misschien wel prima aanslaan,ik zou als ik jou was de dosis niet te hoog doen dan heb je er ook minder last van

-

Hey Didi dank je wel voor je berichtje, erg lief van je.



Ik heb dus op internet een ADD test gedaan met 100 vragen.

Ik scoorde daarop 57 vragen met 'ja'. Op sommige vragen kon ik geen volmondig ja of nee op antwoorden, dus dan maar 'nee'. Ik weet van Brainmed omdat ik dus zelf een angstoornis heb gehad en daaruit voortkomende depressie. Dankzij die angststoornis kon ik me heel slecht concentreren en was ik erg snel afgeleid.

Maar het is niet zo dat ik me helemaal niet ooit ergens op kan concentreren of me altijd opgefokt voel.

Wel heb ik vaak dat gejaagde gevoel, ook angst dat de angsten weer terugkomen. Wat dat betreft zou ik best wat rustiger willen worden, alhoewel ik als persoon totaal niet druk ben...



Ik ga denk ik na mijn verhuizing, als we in wat rustiger vaarwater zitten, eens een afspraak maken met een psycholoog. Ik ben best wel benieuwd, want ik herken zoveel in de ADD-kenmerken, maar als ik dat tegen mijn moeder of zus zeg dan zeggen zij dat zij dit ook hebben en dat het niet per se op ADD hoeft te duiden. "Dan zouden wij dit ook hebben!" zeggen ze dan. Zelfs mijn ex-vriend (maar die is licht autistisch) herkende zich in veel add-opzichten....

Dus het lijkt me handig als iemand het ook eens echt erkent.

quote:dreamlogic schreef op 12 augustus 2010 @ 15:31:





Dus het lijkt me handig als iemand het ook eens echt erkent.





Erkennen als in: bevestigen van wat jij denkt nav internet-testen dat je hebt?

Pas op dat je de dingen niet naar je toe praat... Want dat is wat ik bij sommige mensen zie. Je mérkt gewoon dat ze veel op (in dit geval) add/adhd-sites hebben rondgehangen; de termen die gebruikt worden, de opsommingen....

Echt mee oppassen.

Supershiva, bedankt voor je reactie. Ik ga dus beginnen met 1x 5 mg en pas over 2 weken (indien nodig, maar kans is groot) naar 2x 5 mg per dag. Ik ga het met name slikken voor depressieve klachten, vroeger werd dexamfetamine daar ook voor gebruikt en nu dus incidenteel ook. Maar aangezien ik veel raakvlakken heb met ADD zal het waarschijnlijk ook op andere vlakken zn werking hebben...hoop ik.

Ik vind qua bijwerkingen hartkloppingen enzo ook het engst, dus ik hoop dat dat gaat meevallen. En na ruim 10 kilo aangekomen te zijn na al de ad´s, hoop ik (stiekem) dat de bijwerking afvallen/minder eetlust dan weer wel op mij van toepassing is

quote:fleurtje schreef op 12 augustus 2010 @ 15:49:

[...]





Erkennen als in: bevestigen van wat jij denkt nav internet-testen dat je hebt?

Pas op dat je de dingen niet naar je toe praat... Want dat is wat ik bij sommige mensen zie. Je mérkt gewoon dat ze veel op (in dit geval) add/adhd-sites hebben rondgehangen; de termen die gebruikt worden, de opsommingen....

Echt mee oppassen.



Dat ben ik op zich ook wel met je eens.

Ik zou naar een deskundige kunnen gaan, een diagnose kunnen krijgen en dan vervolgens heb ik het labeltje ADD wat ik op mezelf mag plakken. Aan de andere kant: wat heb je eraan, wat kun je ermee? Maakt het iets uit dat een deskundige je die diagnose gegeven heeft?

De truc is volgens mij om in oplossingen te denken en niet telkens problemen met jezelf af te schuiven op: "Ja maar ik heb ADD, ik kan er niks aan doen".

Tuurlijk kan het een hoop verklaren, voor mij vallen de puzzelstukjes op z'n plek. Ik lees dingen, doe testen en kijk erg kritisch: heb ik dat écht? Doe ik dat wel eens zo?



Bijv deze: "Vind je het moeilijk om door anderen begrepen te worden?"

Dit zou een ADD kenmerk kunnen zijn. Ik kan wel met 'ja' antwoorden, maar nee, er zijn genoeg mensen die mij begrijpen. Mijn moeder begrijpt me, mijn beste vriendin begrijpt me, twee goede mannelijke vrienden begrijpen me ook....

Ik kan dit dus naar me toe gaan praten door te zeggen: "Ja maar mijn vriend begrijpt me nooit", en dat doet hij ook niet altijd, maar hij heeft veel minder empathisch vermogen.



En: "Kun je in intieme relaties niet een gesprek blijven voeren? "

Ik wel eigenlijk. Met gemak kan ik dat. Blijkbaar is het iets ADD.

Ik kan wel zeggen dat ik dit niet kan, maar ik kan het wel.



Mocht ik niet echt ADD hebben dan zal ik er wel trekjes van hebben, maar eerlijk gezegd maakt het me niet zoveel uit.

Ik ben ik, toch?

quote:dreamlogic schreef op 12 augustus 2010 @ 19:15:

[...]





Maakt het iets uit dat een deskundige je die diagnose gegeven heeft?

Oh ja, dat maakt voor mij zeer zeker uit, en voor wel meer mensen. Diagnose betekent medicatie, en medicatie betekent voor mij: een leven. Dus ja, die diagnose maakt voor mij heel veel uit.

Ik ben sinds een paar maanden "officieel" gediagnosticeerd met ADD. Na jaren van onzekerheid omtrent persoonlijkheid- problematiek en diverse onderzoeken en therapieën die niets hielpen ben ik blij dat ik een stempel heb. Raar maar waar.



Opeens neemt het UWV je serieus, en beland je na vele jaren vechten in de WAO. Voor mij een enorme bevrijding omdat ik nooit goed heb kunnen functioneren op de reguliere arbeidsmarkt en sinds 2003 niet meer heb gewerkt, vanwege de persoonlijkheid problematiek.



Nu ga ik therapie volgen en slik ik sinds een paar maanden Ritalin, 3 maal daags 20 mg. Ben nog aan het opbouwen.

Ook slik ik sinds 3 jaar antidepressiva.



Ik merk dat ik nu van Ritalin erg hyper en nerveus ben, dit is erger geworden naarmate de dosering is toegenomen.



Dat de dosis nog niet optimaal is, komt doordat ik nog niet veel merk van de invloed van het medicijn, maar het voelt alsof ik er nu al zo afhankelijk van ben, dat ik de behoefte voel meer te gaan gebruiken. Het gebruik van Ritalin heeft ook voordelen bij mij: ik heb er meer energie door gekregen en voel mij meer happy peppy, maar ik heb wel enorm veel last van bounce klachten.



En dan zegt mijn psych dat het niet verslavend kan zijn. Ik geloof het niet, dit is hetzelfde gevoel dat ik ook had toen ik van de ene op de andere dag stopte met Seroxat, jaren geleden. Wie herkent dit?

quote:fleurtje schreef op 12 augustus 2010 @ 19:51:

[...]





Oh ja, dat maakt voor mij zeer zeker uit, en voor wel meer mensen. Diagnose betekent medicatie, en medicatie betekent voor mij: een leven. Dus ja, die diagnose maakt voor mij heel veel uit.



Ik kan me er iets bij voorstellen, voor mij was medicatie ook een enorm hulpmiddel, eigenlijk het redmiddel. Na 5 jaar angst-problematiek wist ook niet meer hoe ik verder moest.

Voor eventuele ADD weet ik niet of ik medicatie zou willen nemen, ik kan er mee leven zoals ik ben.



Nu heb ik zelf wél het idee dat medicatie te makkelijk voorgeschreven wordt. Aan kinderen die druk zijn word door de huisarts (of andere deskundige?) een sticker geplakt met 'adhd' waarna het kind aan de ritalin of concerta gaat. Maar hebben ze het wel echt?

Ik snap wel dat de toegang tot medicatie eenvoudiger wordt wanneer er een diagnose gesteld is, maar de diagnose moet wel terecht zijn.