Psyche
alle pijlers
Burn out hoe lang zat jij thuis?
vrijdag 22 augustus 2014 16:25
Hallo,
Er zijn al meerdere topics geweest over burn out
Ik zelf zit er nu 8 mnd in en doordat ik ook angst klachten heb
bv naar de winkel, veel mensen of buiten lopen.
OOk die irritante druk op mijn borst die ik heb ben ik
benieuwd hoe lang je ongeveer niet kan werken met deze klachten
ik weet het is per persoon verschillend.
Er zijn al meerdere topics geweest over burn out
Ik zelf zit er nu 8 mnd in en doordat ik ook angst klachten heb
bv naar de winkel, veel mensen of buiten lopen.
OOk die irritante druk op mijn borst die ik heb ben ik
benieuwd hoe lang je ongeveer niet kan werken met deze klachten
ik weet het is per persoon verschillend.
vrijdag 22 augustus 2014 17:05
Dat is inderdaad verschillend, zoals je zelf al zegt. Daar zijn geen vaste tijden voor.
Ik heb al een jaar lang klachten, maar eerst heb ik nog een tijd door gewerkt. Dat was niet slim, daarmee maakte ik het alleen maar erger. Maar ja, toegeven dat het echt mis was, dat kon ik toen nog niet. Toen ik me eenmaal ziek meldde, heb ik zo'n 1,5 maand niet gewerkt en toen ben ik langzaam weer aan het werk gegaan. Heel voorzichtig de uren opbouwen. Daar ben ik nu nog mee bezig. En ik ben er nog niet.
Het is helaas een langdurig proces, maar dat hoort er naar mijn idee bij. Een burnout kent een lange opbouw, daar ben je niet in een paar maanden overheen.
Heb je wel hulp?
Ik heb al een jaar lang klachten, maar eerst heb ik nog een tijd door gewerkt. Dat was niet slim, daarmee maakte ik het alleen maar erger. Maar ja, toegeven dat het echt mis was, dat kon ik toen nog niet. Toen ik me eenmaal ziek meldde, heb ik zo'n 1,5 maand niet gewerkt en toen ben ik langzaam weer aan het werk gegaan. Heel voorzichtig de uren opbouwen. Daar ben ik nu nog mee bezig. En ik ben er nog niet.
Het is helaas een langdurig proces, maar dat hoort er naar mijn idee bij. Een burnout kent een lange opbouw, daar ben je niet in een paar maanden overheen.
Heb je wel hulp?
vrijdag 22 augustus 2014 17:21
Hi Stokstaartje
Dank voor je reactie
dat is wel snel dat je weer begonnen bent inderdaad.
Ik heb wel hulp, aantal psychologen gehad en nu nog
steeds haptotherapie.
soms gaat het wel beter maar heel vaak ook helemaal niet.
en dan elke maand naar die arbo is ook vervelend om steeds maar te zeggen dat het nog steeds niet goed gaat na zo een lange tijd.
Dank voor je reactie
dat is wel snel dat je weer begonnen bent inderdaad.
Ik heb wel hulp, aantal psychologen gehad en nu nog
steeds haptotherapie.
soms gaat het wel beter maar heel vaak ook helemaal niet.
en dan elke maand naar die arbo is ook vervelend om steeds maar te zeggen dat het nog steeds niet goed gaat na zo een lange tijd.
vrijdag 22 augustus 2014 17:48
Ik ben anderhalf jaar thuis geweest. Daarna gelijk 40 uur gaan werken in een nieuwe functie bij een nieuw bedrijf, dat was wel zwaar. De eerste maanden echt nul sociaal leven gehad omdat het te veel zou worden. Inmiddels 9.5 maand aan het werk en het gaat goed. Af en toe moeizaam en dan neem ik een dagje vrij, wel nog therapie.
vrijdag 22 augustus 2014 23:28
Ik ben niet eens helemaal gestopt met werken. Heb twee maanden halve dagen gewerkt, en daarna weer opgebouwd. Er wordt tegenwoordig ook afgeraden om lang helemaal thuis te blijven. Alleen als de oorzaak een arbeidsconflict is, of een traumatische ervaring op het werk (overval of zoiets), is het soms anders, maar normaal gesproken is het beter om snel wel weer wat aanwezig te zijn. De drempel wordt anders steeds groter en moeilijker. Lastige is alleen dat het meestal niet zo voelt, je wit alleen maar rust, rust, rust, en echt niet werken.
Jij hebt er volgens mij nog wel wat angsten bij, die niet per se bij een burn out horen. Niet iedereen krijgt ook een soort straatvrees, dus wellicht is er bij jou meer aan de hand? Wat voor mij hielp was om af en toe toch iets te proberen, ook als ik er erg tegenop zag. Alles blijven vermijden omdat je je angstig en zenuwachtig voelt maakt het alleen maar erger. Dus wel kleine dingen toch doen, evt met escape. Ik vond met de trein gaan vervelend, bang om weer heel misselijk te worden. Maar ik had geen auto, dus ook niet zo veel keus. Maar dan kocht ik bv een eerste klas kaartje (is iets rustiger en ik kon zitten) en nam een stevige plastic zak mee. Het idee dat ik die bij de hand had als ik misselijk werd, zorgde er al voor dat ik niet misselijk werd. En hoe vaker dingen gewoon goed gaan, hoe minder angstig je wordt.
Jij hebt er volgens mij nog wel wat angsten bij, die niet per se bij een burn out horen. Niet iedereen krijgt ook een soort straatvrees, dus wellicht is er bij jou meer aan de hand? Wat voor mij hielp was om af en toe toch iets te proberen, ook als ik er erg tegenop zag. Alles blijven vermijden omdat je je angstig en zenuwachtig voelt maakt het alleen maar erger. Dus wel kleine dingen toch doen, evt met escape. Ik vond met de trein gaan vervelend, bang om weer heel misselijk te worden. Maar ik had geen auto, dus ook niet zo veel keus. Maar dan kocht ik bv een eerste klas kaartje (is iets rustiger en ik kon zitten) en nam een stevige plastic zak mee. Het idee dat ik die bij de hand had als ik misselijk werd, zorgde er al voor dat ik niet misselijk werd. En hoe vaker dingen gewoon goed gaan, hoe minder angstig je wordt.
zaterdag 23 augustus 2014 14:21
bedankt voor jullie reakties
Ik lees dat het voor een ieder dus echt anders is.
Ik heb de laatste 10 jaar alleen maar heel vervelende werkgevers gehad maar moest wel doorzetten omdat ik een kind had om op te voeden en dus niet zomaar weg kon lopen van een baan
nu heb ik een stabiele relatie en komt alles eruit (volgens HA en psychologen)
Als ik denk nou kom op je kunt toch wel ff zelf boodschappen doen dan krijg ik zo een druk op mijn borst en dat houdt me tegen om dan te gaan
zo is het hetzelfde met plaatsen waar veel mensen zijn.
Af en toe huil ik alsof er iemand dood is gegaan, zo raar en zo vervelend
Ik lees dat het voor een ieder dus echt anders is.
Ik heb de laatste 10 jaar alleen maar heel vervelende werkgevers gehad maar moest wel doorzetten omdat ik een kind had om op te voeden en dus niet zomaar weg kon lopen van een baan
nu heb ik een stabiele relatie en komt alles eruit (volgens HA en psychologen)
Als ik denk nou kom op je kunt toch wel ff zelf boodschappen doen dan krijg ik zo een druk op mijn borst en dat houdt me tegen om dan te gaan
zo is het hetzelfde met plaatsen waar veel mensen zijn.
Af en toe huil ik alsof er iemand dood is gegaan, zo raar en zo vervelend
zaterdag 23 augustus 2014 14:41
Ha Petra!
Hier nog eentje! Ik ben al zo'n 13/14mnd zoet met m'n burnout, idd ook met irreële angstklachten die sindsdien ontstaan zijn.
Ik ben denk ik ook zo'n 1,5mnd thuis geweest, en daarna weer op ieders advies wel naar de werkvloer gegaan, wederom zo'n 1,5mnd denk ik 2x per week max 2u , zonder verwachtingen mijn kant op.. Gewoon wat aanrommelen, archief uitpluizen , er gewoon zijn, en vanaf toen ook standaard iedere 2 wkn gesprekje met manager. Voelde eerst als 'dan moet het iedere week beter gaan' net als bij BA dat gevoel, maar dat is helemaal niet zo. Het gaat zoals het gaat... Net als met de angsten. Eerst gewoon niks moeten van jezelf, dan een paar keer samen met iemand het proberen en als t niet gaat weer weg.
Ik had t ook dat ik t warm kreeg in de winkel, of vooraf al gespannen was en soms gewoon echt niet kon gaan.
Kheb de angsten nog steeds , maar niet meer voor de winkels enz.(hooguit op echte slechte dagen, maar dan wil ik gewoon niks).
De eerste keren naar werk is voor iedereen moeilijk, is zat enorm misselijk en kokhalzend in de auto. Een collega die t eens had, zat te hyperventileren vooraf, maar dat is even de drempel soms waar je doorheen moet om verder te komen... Hoe langer je wacht, Hoe groter de drempel wordt!
Ik ben al even met een cognitief gedragstherapeut bezig ivm de angsten, maar gaat langzaam. En t hield me echt in een cirkeltje in m'n herstel , waardoor toevallig afgelopen week besloten alsnog na nu een jaar bezig (werkte wel weer ongeveer 20u ondertussen), alsnog met lage dosering antidepressiva te starten om de angst en sombere pieken wat te minderen en weer en meer energie op te kunnen doen.
De angsten maken t herstel lastig, theoretisch weet je vaak heel goed dat je ergens helemaal niet gespannen voor hoeft te zijn, maar blijkbaar zitten er ergens dieper toch automatische en onbewuste gedachten die je daartoe brengen... Doe moet je gaan zien uit te vinden en om te buigen naar iets minder bedreigend.
Het boekje: 'beren op de weg, spinsels in je hoofd' kan je misschien al helpen! Vaak word t als t lang duurt, angst voor de angst... Merk ik.. En je lichaam reageert daar op.
Maar het is idd bij iedereen anders!
Succes!!!
Hier nog eentje! Ik ben al zo'n 13/14mnd zoet met m'n burnout, idd ook met irreële angstklachten die sindsdien ontstaan zijn.
Ik ben denk ik ook zo'n 1,5mnd thuis geweest, en daarna weer op ieders advies wel naar de werkvloer gegaan, wederom zo'n 1,5mnd denk ik 2x per week max 2u , zonder verwachtingen mijn kant op.. Gewoon wat aanrommelen, archief uitpluizen , er gewoon zijn, en vanaf toen ook standaard iedere 2 wkn gesprekje met manager. Voelde eerst als 'dan moet het iedere week beter gaan' net als bij BA dat gevoel, maar dat is helemaal niet zo. Het gaat zoals het gaat... Net als met de angsten. Eerst gewoon niks moeten van jezelf, dan een paar keer samen met iemand het proberen en als t niet gaat weer weg.
Ik had t ook dat ik t warm kreeg in de winkel, of vooraf al gespannen was en soms gewoon echt niet kon gaan.
Kheb de angsten nog steeds , maar niet meer voor de winkels enz.(hooguit op echte slechte dagen, maar dan wil ik gewoon niks).
De eerste keren naar werk is voor iedereen moeilijk, is zat enorm misselijk en kokhalzend in de auto. Een collega die t eens had, zat te hyperventileren vooraf, maar dat is even de drempel soms waar je doorheen moet om verder te komen... Hoe langer je wacht, Hoe groter de drempel wordt!
Ik ben al even met een cognitief gedragstherapeut bezig ivm de angsten, maar gaat langzaam. En t hield me echt in een cirkeltje in m'n herstel , waardoor toevallig afgelopen week besloten alsnog na nu een jaar bezig (werkte wel weer ongeveer 20u ondertussen), alsnog met lage dosering antidepressiva te starten om de angst en sombere pieken wat te minderen en weer en meer energie op te kunnen doen.
De angsten maken t herstel lastig, theoretisch weet je vaak heel goed dat je ergens helemaal niet gespannen voor hoeft te zijn, maar blijkbaar zitten er ergens dieper toch automatische en onbewuste gedachten die je daartoe brengen... Doe moet je gaan zien uit te vinden en om te buigen naar iets minder bedreigend.
Het boekje: 'beren op de weg, spinsels in je hoofd' kan je misschien al helpen! Vaak word t als t lang duurt, angst voor de angst... Merk ik.. En je lichaam reageert daar op.
Maar het is idd bij iedereen anders!
Succes!!!
maandag 25 augustus 2014 13:43
Hai Inge
dank voor je reactie
fijn dat je zoveel herkent in mijn situatie! omdat je het zelf mee maakt.
Het is al lastig aan iemand uit te leggen die het niet heeft of ooit heeft gehad.
Die angsten die komen dus eigenlijk door de burn out denk ik
en ik hoop dat als de burn out over is dat dan ook de angsten
afnemen.
De arbo had mij ook geadviseerd om angst pillen (weet niet hoe die heten) te nemen om er even de scherpe randjes van af te halen maar ben daar huiverig voor.
En ja inderdaad het wordt angst voor de angst... maar mezelf ertoe dwingen met alle bijwerkingen van dien voelen ook niet goed en dan ben ik de rest van de dag of dagen helemaal van slag.
dank voor je reactie
fijn dat je zoveel herkent in mijn situatie! omdat je het zelf mee maakt.
Het is al lastig aan iemand uit te leggen die het niet heeft of ooit heeft gehad.
Die angsten die komen dus eigenlijk door de burn out denk ik
en ik hoop dat als de burn out over is dat dan ook de angsten
afnemen.
De arbo had mij ook geadviseerd om angst pillen (weet niet hoe die heten) te nemen om er even de scherpe randjes van af te halen maar ben daar huiverig voor.
En ja inderdaad het wordt angst voor de angst... maar mezelf ertoe dwingen met alle bijwerkingen van dien voelen ook niet goed en dan ben ik de rest van de dag of dagen helemaal van slag.
woensdag 27 augustus 2014 15:47
Allemaal erg herkenbaar.
Ik zit zelf nu 6 maanden thuis. Ga op eigen initiatief 2x per week eventjes naar het werk.
Geen druk, simpele klusjes. Ook om weer wat collega's te zien.
Zelf geen last van angsten.
Sinds een paar weken ook gestart met antidepressiva, maar tot nu alleen nog last gehad van de bijwerkingen.
Ik wil graag weer normaal kunnen functioneren en lekker aan de slag kunnen gaan maar helaas weigert m'n lichaam.
Ik zit zelf nu 6 maanden thuis. Ga op eigen initiatief 2x per week eventjes naar het werk.
Geen druk, simpele klusjes. Ook om weer wat collega's te zien.
Zelf geen last van angsten.
Sinds een paar weken ook gestart met antidepressiva, maar tot nu alleen nog last gehad van de bijwerkingen.
Ik wil graag weer normaal kunnen functioneren en lekker aan de slag kunnen gaan maar helaas weigert m'n lichaam.
donderdag 28 augustus 2014 21:55
Ik ben al zo'n 13mnd bezig nu... En sinds 1,5wk alsnog ook begonnen met AD, dus nog niet duidelijk of t me gaat helpen. Wel al stuk minder emotioneel, en rustiger in m'n hoofd, heel apart. Misschien gewoo placebo nog;-). Bijwerkingen ook, vnl slapeloosheid maar ma 3-4dgn werd dat allemaal ook al wat beter... Idd bij mij ook om nu toch maar de scherpe puntjes van zowel angsten/ spanning als van somberheid (die nu erbij komt omdat t allemaal zolang duurt) eraf haalt.. Khoop dat t me helpt, want na zo'n lange tijd zonder medicatie proberen en ook al ging t op momenten echt beter, t bleef wat in een cirkeltje hangen en demotiveert.
Ik was enkele weken geleden de topic jong en burnout gestart , misschien herken je daar ook dingen!
Succes!
Ik was enkele weken geleden de topic jong en burnout gestart , misschien herken je daar ook dingen!
Succes!
donderdag 28 augustus 2014 22:29
donderdag 4 september 2014 16:12
Hallo allemaal
bedankt voor jullie reacties
Heb even niet gekeken maar dat is omdat ik er ff doorheen zat weer.
Vandaag en gisteren weer wat helderder qua gevoel, maar dat heeft ook met het weer te maken denk ik zomaar.
laatste 3 weken was het weer mis met de concentratie, had een pan rijst opgezet en die was ik totaal vergeten.
Hele pan aangebrand... en het rare was dat ik het wel rook maar het drong niet tot me door.
Daarna ook vergeten het gas uit te doen pffff het is af en toe gewoon heel gevaarlijk!!
Herkennen jullie dit soort acties?
Helena ik doe nu haptotherapie en dat is idd ook meer naar je gevoel luisteren, wat wel moeilijk is omdat ik alleen maar in het denken zat. En zij zei ook dat ik hier veel sterker uit zal komen dan ik ook was. dus nog ff geduld denk ik dan maar..'
Hoe gaan jullie partners hier eigenlijk mee om?
bedankt voor jullie reacties
Heb even niet gekeken maar dat is omdat ik er ff doorheen zat weer.
Vandaag en gisteren weer wat helderder qua gevoel, maar dat heeft ook met het weer te maken denk ik zomaar.
laatste 3 weken was het weer mis met de concentratie, had een pan rijst opgezet en die was ik totaal vergeten.
Hele pan aangebrand... en het rare was dat ik het wel rook maar het drong niet tot me door.
Daarna ook vergeten het gas uit te doen pffff het is af en toe gewoon heel gevaarlijk!!
Herkennen jullie dit soort acties?
Helena ik doe nu haptotherapie en dat is idd ook meer naar je gevoel luisteren, wat wel moeilijk is omdat ik alleen maar in het denken zat. En zij zei ook dat ik hier veel sterker uit zal komen dan ik ook was. dus nog ff geduld denk ik dan maar..'
Hoe gaan jullie partners hier eigenlijk mee om?
