Psyche
alle pijlers
Depersonalisatie/derealisatie
donderdag 23 oktober 2014 15:06
Ik
moest het opzoeken want ik ken het verschijnsel als dissasociatie. Als
ik het goed spel. Het kan horen bij een depressie en ik heb er zelf ook
in lichte mate last van gehad. Een onwerkelijk gevoel, alsof je
meespeelt in een film. Ik had het met vlagen en het werd minder en
verdween uiteindelijk door medicatie. Maar het kan ook horen bij
schizofrenie en andere ernstige stoornissen.
Weet je of je last hebt van een depressie? Je geeft heel weinig
informatie verder maar het zijn best ernstige klachten. Ik weet niet of
je in behandeling bent ervoor, en of je medicatie gebruikt. Maar dat
heeft mij erg geholpen, venlafaxine gebruik ik. Ik denk wel dat sommige
medicijnen beter werken tegen dit soort klachten dan andere dus zou het
wel melden bij diegene die je behandelt.
Als je niet in behandeling bent, ik denk wel dat je deze klachten
serieus moet nemen. Dus bv langs de huisarts gaan en het uitleggen. Ik
denk niet dat je deze klachten aanhoudend kunt hebben zonder dat er iets
mis is. Of begrijp ik je verkeerd?
moest het opzoeken want ik ken het verschijnsel als dissasociatie. Als
ik het goed spel. Het kan horen bij een depressie en ik heb er zelf ook
in lichte mate last van gehad. Een onwerkelijk gevoel, alsof je
meespeelt in een film. Ik had het met vlagen en het werd minder en
verdween uiteindelijk door medicatie. Maar het kan ook horen bij
schizofrenie en andere ernstige stoornissen.
Weet je of je last hebt van een depressie? Je geeft heel weinig
informatie verder maar het zijn best ernstige klachten. Ik weet niet of
je in behandeling bent ervoor, en of je medicatie gebruikt. Maar dat
heeft mij erg geholpen, venlafaxine gebruik ik. Ik denk wel dat sommige
medicijnen beter werken tegen dit soort klachten dan andere dus zou het
wel melden bij diegene die je behandelt.
Als je niet in behandeling bent, ik denk wel dat je deze klachten
serieus moet nemen. Dus bv langs de huisarts gaan en het uitleggen. Ik
denk niet dat je deze klachten aanhoudend kunt hebben zonder dat er iets
mis is. Of begrijp ik je verkeerd?
Mensen kunnen alleen zichzelf redden.
donderdag 23 oktober 2014 15:29
Heb je er hulp voor, TO? Je geeft weinig informatie verder.
Ik heb er ook last van, maar ik praat er liever niet over. Ik ben trouwens wel in therapie. Gebruik zelf (nog) geen medicijnen in verband met angst voor medicijnen.
Als je geen hulp hebt, even naar de huisarts en je klachten voorleggen, want het zijn hele nare dingen, en psychische klachten worden alleen maar erger als je er niets mee doet.
Ik heb er ook last van, maar ik praat er liever niet over. Ik ben trouwens wel in therapie. Gebruik zelf (nog) geen medicijnen in verband met angst voor medicijnen.
Als je geen hulp hebt, even naar de huisarts en je klachten voorleggen, want het zijn hele nare dingen, en psychische klachten worden alleen maar erger als je er niets mee doet.
donderdag 23 oktober 2014 16:08
donderdag 23 oktober 2014 16:46
Bedankt allemaal voor jullie reacties, ik heb heel erg veel stress gehad, een paar jaar lang en veel zorgen. Ik heb in het begin alleen paniek aanvallen gehad en hyperventilatie. Ik begon met valdispert en Sint janskruid. Dit bleek uit eindelijk niet te helpen. Ik ben bij 2 psychologen geweest, deze konden mij niet helpen en konden maar 1 gesprek van 3 kwartier in de week geven. Naar mijn gevoel was t heel ernstg, ik ben gelijk gestopt met werken en gestopt met roken, omdat ik altijd bang was dat t daaraan lag aan het roken. Mijn gevoel veranderde elke keer, de laatste 3 weken is t zwaarder en erger geworden, ik begon rond 20 sep met diazepam, die heb ik 1 week geslikt, maar geen effect(Ik houd absoluut niet van medicijnen slikken) maar omdat ik mij geen raad meer wist heb ik t toch gedaan. Omdat de diazepam niet werkte, kreeg ik oxazepam, deze slik ik nu 6 weken, heb ook gnosis-therapie, dat houdt in dat een man met ervaring(geen psychiater)mijn gestresste gevoelens naar boven haalt en ik die moet zien te verwerken. Daar ben ik n maand ongeveer mee bezig geweest, alleen geen resultaat, t is alleen maar erger geworden. Hij bedacht zich opeens dat t misschien aan de oxazepam ligt...ik weet me geen raad meer. Hoor van sommige dat ik beter naar een psychiater kan gaan en een anti depressiva kan gaan slikken. Ik heb dit liever niet maar kan zo ook niet langer meer mij slecht voelen. Ik sta er mee op en ga er mee naar bed. Lichamelijke onderzoeken heb ik al gehad. Alles is in orde.
donderdag 23 oktober 2014 16:49
Ik gebruik ook geen drugs en drink geen alcohol.
Verder probeer ik ook zoveel mogelijk dingen te doen ondanks ik me zo rot voel....heb van alles geprobeerd, puzzelen, taart bakken, wandelen, lezen, ontladingsoefeningen, maar als je je dan steeds meer verder weg voelt en je eigen stem bijna niet herkent en de omgeving inderdaad als n film ervaart, is het lastig, en t lijkt steeds erger te worden...
Verder probeer ik ook zoveel mogelijk dingen te doen ondanks ik me zo rot voel....heb van alles geprobeerd, puzzelen, taart bakken, wandelen, lezen, ontladingsoefeningen, maar als je je dan steeds meer verder weg voelt en je eigen stem bijna niet herkent en de omgeving inderdaad als n film ervaart, is het lastig, en t lijkt steeds erger te worden...
donderdag 23 oktober 2014 16:55
Je bent bij je huisarts geweest? Daar heb je de oxazepam van?
Als je alle je gestresste gevoelens nu naar boven haalt, kan het inderdaad erger worden, dat vind ik niet gek! Misschien is het beter eerst wat stabieler te worden en dan met de problemen aan de slag.
Heel veel gesprekken in de week met een psycholoog werken ook niet altijd, want je moet ook tijd hebben dingen te verwerken die daar gebeuren.
Dissociatie heb ik een paar maanden geleden ook gehad, al had ik het zelf niet echt door. Voor mij voelt het alsof mijn lijf met me op de loop gaat en ik geen grip meer heb. Ik voelde me vooral overspannen.
De tips die ik kreeg: veel de natuur in, veel naar buiten en bewegen. Zet al je zintuigen open, ga in het bos tegen een boom aan zitten, snuif de geuren op, voel aan de blaadjes etc.. Voeten in het water is ook heerlijk. Op die manier maak je weer meer contact met je lijf. aandacht hebben voor de dingen die je doet.
Ik zou terug naar de HA gaan.
Sterkte!
Als je alle je gestresste gevoelens nu naar boven haalt, kan het inderdaad erger worden, dat vind ik niet gek! Misschien is het beter eerst wat stabieler te worden en dan met de problemen aan de slag.
Heel veel gesprekken in de week met een psycholoog werken ook niet altijd, want je moet ook tijd hebben dingen te verwerken die daar gebeuren.
Dissociatie heb ik een paar maanden geleden ook gehad, al had ik het zelf niet echt door. Voor mij voelt het alsof mijn lijf met me op de loop gaat en ik geen grip meer heb. Ik voelde me vooral overspannen.
De tips die ik kreeg: veel de natuur in, veel naar buiten en bewegen. Zet al je zintuigen open, ga in het bos tegen een boom aan zitten, snuif de geuren op, voel aan de blaadjes etc.. Voeten in het water is ook heerlijk. Op die manier maak je weer meer contact met je lijf. aandacht hebben voor de dingen die je doet.
Ik zou terug naar de HA gaan.
Sterkte!
donderdag 23 oktober 2014 16:57
quote:danique005 schreef op 23 oktober 2014 @ 16:49:
Ik gebruik ook geen drugs en drink geen alcohol.
Verder probeer ik ook zoveel mogelijk dingen te doen ondanks ik me zo rot voel....heb van alles geprobeerd, puzzelen, taart bakken, wandelen, lezen, ontladingsoefeningen, maar als je je dan steeds meer verder weg voelt en je eigen stem bijna niet herkent en de omgeving inderdaad als n film ervaart, is het lastig, en t lijkt steeds erger te worden...
Goed zo. Proberen dingen te doen die je altijd leuk vond.
Dit lijkt me een nare ervaring, dat van je eigen stem. Niet bang van worden, alles gaat voorbij. Dit ook.
Ik gebruik ook geen drugs en drink geen alcohol.
Verder probeer ik ook zoveel mogelijk dingen te doen ondanks ik me zo rot voel....heb van alles geprobeerd, puzzelen, taart bakken, wandelen, lezen, ontladingsoefeningen, maar als je je dan steeds meer verder weg voelt en je eigen stem bijna niet herkent en de omgeving inderdaad als n film ervaart, is het lastig, en t lijkt steeds erger te worden...
Goed zo. Proberen dingen te doen die je altijd leuk vond.
Dit lijkt me een nare ervaring, dat van je eigen stem. Niet bang van worden, alles gaat voorbij. Dit ook.
donderdag 23 oktober 2014 17:03
Ik maak me zelf continue angstig, ik voed me met mijn eigen angst, ik voel me nergens op me gemak en heb t gevoel dat ik elk moment kan doordraaien. Daar ben ik t meest bang voor! Ik wil echt niet gek worden of iets anders raars....t liefst zo snel mogelijk herstellen maar heb totaal geen gevoel ergens bij, de gevoelens die ik heb zijn negatief, angst en hopeloos verdriet.
donderdag 23 oktober 2014 17:15
Dat is de angst voor de angst.
Ik herken dat wel, graag willen dat alles weer zo snel mogelijk normaal is. En die werkt averechts. Heel moeilijk, niet tegen de situatie vechten. Probeer te accepteren dat je je klote voelt. Laat dat verdriet komen, ook dat stopt. En waar angst is, is geen ruimte voor andere dingen.
Je gaat niet gek worden, je hebt rust nodig. Probeer vast ritme te houden met slapen en regelmatig gezond eten. Eet gezond en regelmatig, dan slaap je ook beter. En terug naar de HA! Morgenvroeg gelijk. Vind je dat te lang duren, dan de huisartsenpost. Maar die geven wrs alleen oxazepam.
Het gaat voorbij! Tweede week van september vond ik alles hopeloos en het gaat nu weer heel aardig.
Ik herken dat wel, graag willen dat alles weer zo snel mogelijk normaal is. En die werkt averechts. Heel moeilijk, niet tegen de situatie vechten. Probeer te accepteren dat je je klote voelt. Laat dat verdriet komen, ook dat stopt. En waar angst is, is geen ruimte voor andere dingen.
Je gaat niet gek worden, je hebt rust nodig. Probeer vast ritme te houden met slapen en regelmatig gezond eten. Eet gezond en regelmatig, dan slaap je ook beter. En terug naar de HA! Morgenvroeg gelijk. Vind je dat te lang duren, dan de huisartsenpost. Maar die geven wrs alleen oxazepam.
Het gaat voorbij! Tweede week van september vond ik alles hopeloos en het gaat nu weer heel aardig.
donderdag 23 oktober 2014 17:21
Het engste vind ik de depersonalisatie, ben totaal niet bewust of té bewust van mezelf, me stem en me gedachten en mijn lichaam herken ik niet, ook al weet ik diep diep van binnen, dat ik t wel ben.
Heb jij dat ook gehad? Ben zo bang dat ik mezelf helemaal kwijt raak wat eigenlijk al is en dat ik echt gek word ervan. Sorry maar zit nu echt in n dip. Mijn therapeut twijfelt vertelde die me vannochtend dat t misschien erger is geworden door de oxazepam. Ik weet t dus niet meer, voel me radeloos
Heb jij dat ook gehad? Ben zo bang dat ik mezelf helemaal kwijt raak wat eigenlijk al is en dat ik echt gek word ervan. Sorry maar zit nu echt in n dip. Mijn therapeut twijfelt vertelde die me vannochtend dat t misschien erger is geworden door de oxazepam. Ik weet t dus niet meer, voel me radeloos
donderdag 23 oktober 2014 17:24
De oxazepam heb ik juist al 6 weken, die heb ik gekregen van de huisarts. Ik heb maandag n afspraak en dan ga ik afbouwen, ik ga gelijk vragen of die me kan doorverwijzen naar een psychiater.
Ik vind het gewoon belangrijk om te weten of er meer mensen zijn die het zo heftig ervaren. 24/7...slapen doe ik goed, ik slaap rond 00:30 tot 10:30 sochtends
Ik vind het gewoon belangrijk om te weten of er meer mensen zijn die het zo heftig ervaren. 24/7...slapen doe ik goed, ik slaap rond 00:30 tot 10:30 sochtends
donderdag 23 oktober 2014 17:40
Het was meer bij mij dat ik mezelf van een afstandje bekijk. In de spiegel mezelf zien was apart. En waar ik erg krachtig kan zijn, was er nu alleen een klein meisje. Volgens tehrapeute dissociatie, is net weer anders, maar lijkt wel op depersonalisatie. Dissociatie splits je op, ik in verstand en gevoel, depersonalisatie sta je echt buiten jezelf. Als ik het goed begrepen hebt. en begreep dat het erg beangstigend kan zijn.
Van de oxazepam zou je rustiger moeten worden. ga de huisartsenpost maar bellen. Leg je vraag voor en laat merken dat je erg angstig bent. Je therapeut is geen arts.
Het gaat over, je hebt rust nodig. Het komt weer goed.
Handen op je buik, naar je buik ademen. vier tellen inademen, vier tellen vasthouden, vier tellen uitademen.
De truc is uit je hoofd te komen. Je hoofd doet dit.
Hup, bellen. En lekker naar buiten.
Van de oxazepam zou je rustiger moeten worden. ga de huisartsenpost maar bellen. Leg je vraag voor en laat merken dat je erg angstig bent. Je therapeut is geen arts.
Het gaat over, je hebt rust nodig. Het komt weer goed.
Handen op je buik, naar je buik ademen. vier tellen inademen, vier tellen vasthouden, vier tellen uitademen.
De truc is uit je hoofd te komen. Je hoofd doet dit.
Hup, bellen. En lekker naar buiten.
donderdag 23 oktober 2014 18:00
Maar ik snap niet waarom het erger is geworden??...ik ga juist zoveel mogelijk overal naar toe en doe allerlei dingen, ondanks ik me slecht voel, omdat ik dacht dat dat zou helpen, maar t is juist alleen maar erger geworden, ik bekijk mijn lichaam niet van n afstandje, ik vind mijn stem raar en mijn lichaam en herken mijn eigen "ik" niet meer. Ook in de spiegel kijken is net als bij jou apart.
donderdag 23 oktober 2014 18:11
Misschien is overal naartoe gaan en allerlei dingen doen juist teveel, heb je meer rust nodig. Je angstig voelen is ook erg vermoeiend. En overal over nadenken helpt ook niet (zei ik...).
Het is een overlevingsmechanisme wat nu niet werkt. Komt vaker voor bij stress. Wat dat betreft kan je therapeut gelijk hebben dat je iets niet onder ogen ziet en je nu probeert te laten doorleven.
Je gaat niet gek worden. Iets in de aanpak werkt nu niet.
Het is een overlevingsmechanisme wat nu niet werkt. Komt vaker voor bij stress. Wat dat betreft kan je therapeut gelijk hebben dat je iets niet onder ogen ziet en je nu probeert te laten doorleven.
Je gaat niet gek worden. Iets in de aanpak werkt nu niet.
donderdag 23 oktober 2014 18:13
donderdag 23 oktober 2014 18:36
quote:danique005 schreef op 23 oktober 2014 @ 16:46:
heb ook gnosis-therapie, dat houdt in dat een man met ervaring(geen psychiater)mijn gestresste gevoelens naar boven haalt en ik die moet zien te verwerken. Daar ben ik n maand ongeveer mee bezig geweest, alleen geen resultaat, t is alleen maar erger geworden.TO, ik raad je met klem aan om professionele hulp te zoeken via de GGZ. Laat een goede diagnose stellen door een psychiater. Hij kan een behandelaar/ behandeling voor je aanbevelen. Pas op met zelf gaan shoppen, zoals je nu doet. Degene waar je nu bent is geen echte psycholoog/psychiater, terwijl jij toch echt professionele hulp nodig hebt!
heb ook gnosis-therapie, dat houdt in dat een man met ervaring(geen psychiater)mijn gestresste gevoelens naar boven haalt en ik die moet zien te verwerken. Daar ben ik n maand ongeveer mee bezig geweest, alleen geen resultaat, t is alleen maar erger geworden.TO, ik raad je met klem aan om professionele hulp te zoeken via de GGZ. Laat een goede diagnose stellen door een psychiater. Hij kan een behandelaar/ behandeling voor je aanbevelen. Pas op met zelf gaan shoppen, zoals je nu doet. Degene waar je nu bent is geen echte psycholoog/psychiater, terwijl jij toch echt professionele hulp nodig hebt!
donderdag 23 oktober 2014 18:38
quote:danique005 schreef op 23 oktober 2014 @ 17:21:
Mijn therapeut twijfelt vertelde die me vannochtend dat t misschien erger is geworden door de oxazepam. Zou het niet aan zijn behandeling kunnen liggen? Hoe ben je daar terecht gekomen? Waarom kies je niet voor 'echte' therapie? Een psychiater kan ook naar je medicatie kijken.
Mijn therapeut twijfelt vertelde die me vannochtend dat t misschien erger is geworden door de oxazepam. Zou het niet aan zijn behandeling kunnen liggen? Hoe ben je daar terecht gekomen? Waarom kies je niet voor 'echte' therapie? Een psychiater kan ook naar je medicatie kijken.
donderdag 23 oktober 2014 18:53
quote:danique005 schreef op 23 oktober 2014 @ 18:00:
Maar ik snap niet waarom het erger is geworden??...ik ga juist zoveel mogelijk overal naar toe en doe allerlei dingen, ondanks ik me slecht voel, omdat ik dacht dat dat zou helpen, maar t is juist alleen maar erger geworden, ik bekijk mijn lichaam niet van n afstandje, ik vind mijn stem raar en mijn lichaam en herken mijn eigen "ik" niet meer. Ook in de spiegel kijken is net als bij jou apart.
Hoi Danique,
Ik heb ook last (gehad) van derealisate en in iets mindere mate van depersonalisatie. Dit na een erg stressvolle gebeurtenis. Ik heb heel lang niet doorgehad waar ik in vredesnaam last van ha (inmiddels 15 jaar geleden) . Ben er ook vele jaren mee doorgelopen.
Uiteindelijk, door de jaren heen, is het ook veel minder geworden, ik heb er niet heel veel last meer van. Ik dissocieer nog wel regelmatig en ik voel me meestal ook behoorlijk afgevlakt.
Tijdens de eerste jaren heb ik ook zoveel mogelijk "gewone en sociale dingen" gedaan. Maar ook bij mij werd het daardoor alleen nog maar erger. Ik wijt dat zelf vooral aan de confrontatie met het feit dat het juist in gezelschap met andere mensen zo keihard binnen komt dat je "buiten de situatie" staat. En dat je alleen als een toeschouwer aanwezig bent. Je hebt het gevoel dat je naar een film kijkt, maar je hebt zelf geen rol. Terwijl dat vóór die tijd juist zo anders was.
Ik noem het zelf altijd het "katergevoel" : het gevoel als ik een gezellig etentje had en ik de dag erna tot het trieste besef kwam dat ik er eigenlijk niet bij was.
Ik heb helaas geen gouden tip. Behalve rust, zo veel mogelijk stress vermijden. En geduld hebben.
Volgens mij heb ik nog wel ergens een interessant artikel staan op Pinterest, ik zal er nog wel weer even naar zoeken.
Sterkte!
Edit (pfff, vergeet ik bijna de clue......)
Wat ik eigenlijk wilde zeggen is dat ik denk dat deze therapie jou juist te veel stress brengt ipv het minder te laten worden. En dat het daarom dus averechts werkt voor jou. Zoek een andere (reguliere GGZ) therapeut en een goede andere uitlaatklep voor je stress en je angsten.
Maar ik snap niet waarom het erger is geworden??...ik ga juist zoveel mogelijk overal naar toe en doe allerlei dingen, ondanks ik me slecht voel, omdat ik dacht dat dat zou helpen, maar t is juist alleen maar erger geworden, ik bekijk mijn lichaam niet van n afstandje, ik vind mijn stem raar en mijn lichaam en herken mijn eigen "ik" niet meer. Ook in de spiegel kijken is net als bij jou apart.
Hoi Danique,
Ik heb ook last (gehad) van derealisate en in iets mindere mate van depersonalisatie. Dit na een erg stressvolle gebeurtenis. Ik heb heel lang niet doorgehad waar ik in vredesnaam last van ha (inmiddels 15 jaar geleden) . Ben er ook vele jaren mee doorgelopen.
Uiteindelijk, door de jaren heen, is het ook veel minder geworden, ik heb er niet heel veel last meer van. Ik dissocieer nog wel regelmatig en ik voel me meestal ook behoorlijk afgevlakt.
Tijdens de eerste jaren heb ik ook zoveel mogelijk "gewone en sociale dingen" gedaan. Maar ook bij mij werd het daardoor alleen nog maar erger. Ik wijt dat zelf vooral aan de confrontatie met het feit dat het juist in gezelschap met andere mensen zo keihard binnen komt dat je "buiten de situatie" staat. En dat je alleen als een toeschouwer aanwezig bent. Je hebt het gevoel dat je naar een film kijkt, maar je hebt zelf geen rol. Terwijl dat vóór die tijd juist zo anders was.
Ik noem het zelf altijd het "katergevoel" : het gevoel als ik een gezellig etentje had en ik de dag erna tot het trieste besef kwam dat ik er eigenlijk niet bij was.
Ik heb helaas geen gouden tip. Behalve rust, zo veel mogelijk stress vermijden. En geduld hebben.
Volgens mij heb ik nog wel ergens een interessant artikel staan op Pinterest, ik zal er nog wel weer even naar zoeken.
Sterkte!
Edit (pfff, vergeet ik bijna de clue......)
Wat ik eigenlijk wilde zeggen is dat ik denk dat deze therapie jou juist te veel stress brengt ipv het minder te laten worden. En dat het daarom dus averechts werkt voor jou. Zoek een andere (reguliere GGZ) therapeut en een goede andere uitlaatklep voor je stress en je angsten.
donderdag 23 oktober 2014 18:59
quote:labellei schreef op 23 oktober 2014 @ 18:53:
Wat ik eigenlijk wilde zeggen is dat ik denk dat deze therapie jou juist te veel stress brengt ipv het minder te laten worden. En dat het daarom dus averechts werkt voor jou. Zoek een andere (reguliere GGZ) therapeut en een goede andere uitlaatklep voor je stress en je angsten.
Wat ik eigenlijk wilde zeggen is dat ik denk dat deze therapie jou juist te veel stress brengt ipv het minder te laten worden. En dat het daarom dus averechts werkt voor jou. Zoek een andere (reguliere GGZ) therapeut en een goede andere uitlaatklep voor je stress en je angsten.
donderdag 23 oktober 2014 19:07
Bedankt voor je advies. Ik ben vooral bang om nu te gaan stoppen met de oxazepam ook, omdat dit t erger maakt. Wat je zegt klopt inderdaad, ik zoek de gezelschap op, maar stel mijzelf daar in teleur, omdat ik dat niet "voel" ik was hiervoor echt heel erg tevreden met mezelf en vrolijk en zat nooit stil, daar houd ik totaal niet van. De geduld raakt vaak op, t ging 2 weken geleden ietsje beter met pieken en dalen alleen als je dan de laatste 2 weken zo down bent....en gisteren en vandaag veel stress gehad..ben mezelf nu nog meer kwijt dan ik al was, leef op de automatische piloot. Gevoelloos als n robot, en alles afgevlakt.
