Psyche
alle pijlers
Ervaringsdeskundigen; wat helpt bij angst & paniekaanvallen?
donderdag 10 december 2009 om 13:10
Hallo Allemaal,
Allereerst, ik schrijf en lees al een tijdje mee, hulde voor alle behulpzaamheid, met name op deze pijler!
Ik heb een vraag aan iedereen die me er verder mee zou kunnen helpen;
Ik heb drie jaar geleden een burnout gehad met behoorlijke hyperventilatie, angst en paniek aanvallen. Die paniekaanvallen had ik aardig 'onder controle' maar zijn nooit weggeweest, met name bij drukke plekken, lange rijen, e.d. Echter, het was leefbaar. Ik heb toen de hulp van een psych ingeroepen, maar we gingen vooral 'graven' in mn verleden en ik heb niet het gevoel gehad dat ik dacht 'DIT is het' ..
Momenteel heb ik helaas weer (of wellicht nog..) wegens heftige omstandigheden een hevige burnout en laaien mijn paniekaanvallen weer op. van het simpelste klusje raak ik meteen overweldigd. Ik ben met mezelf in 'gevecht', omdat te moe ben om maar iets uit mn handen te krijgen, en de hoek vd straat is al ver maar tegelijkertijd wéét ik, dat veel binnen zitten niet goed is voor paniekaanvallen.
Ik zit in een vicieuze cirkel waar ik niet uitkom en heb geen idee waar ik goed aan doe en waar mijn grenzen nu eigenlijk liggen.
Ga morgenochtend naar de huisarts om opnieuw om hulp te vagen. Mijn vraag is, al is die wellicht lastig te beantwoorden omdat het heel persoonlijk is ?;
Wat was (voor jou) een adequate behandeling voor burnout, angst en paniekaanvallen?
Ik heb zelf het idee dat alleen een uurtje praten (met alle respect) het niet helemaal is voor me, want met dezelfde paniek liep ik erna weer over straat, maar goed... ik ben benieuwd, BVD!
Allereerst, ik schrijf en lees al een tijdje mee, hulde voor alle behulpzaamheid, met name op deze pijler!
Ik heb een vraag aan iedereen die me er verder mee zou kunnen helpen;
Ik heb drie jaar geleden een burnout gehad met behoorlijke hyperventilatie, angst en paniek aanvallen. Die paniekaanvallen had ik aardig 'onder controle' maar zijn nooit weggeweest, met name bij drukke plekken, lange rijen, e.d. Echter, het was leefbaar. Ik heb toen de hulp van een psych ingeroepen, maar we gingen vooral 'graven' in mn verleden en ik heb niet het gevoel gehad dat ik dacht 'DIT is het' ..
Momenteel heb ik helaas weer (of wellicht nog..) wegens heftige omstandigheden een hevige burnout en laaien mijn paniekaanvallen weer op. van het simpelste klusje raak ik meteen overweldigd. Ik ben met mezelf in 'gevecht', omdat te moe ben om maar iets uit mn handen te krijgen, en de hoek vd straat is al ver maar tegelijkertijd wéét ik, dat veel binnen zitten niet goed is voor paniekaanvallen.
Ik zit in een vicieuze cirkel waar ik niet uitkom en heb geen idee waar ik goed aan doe en waar mijn grenzen nu eigenlijk liggen.
Ga morgenochtend naar de huisarts om opnieuw om hulp te vagen. Mijn vraag is, al is die wellicht lastig te beantwoorden omdat het heel persoonlijk is ?;
Wat was (voor jou) een adequate behandeling voor burnout, angst en paniekaanvallen?
Ik heb zelf het idee dat alleen een uurtje praten (met alle respect) het niet helemaal is voor me, want met dezelfde paniek liep ik erna weer over straat, maar goed... ik ben benieuwd, BVD!
donderdag 10 december 2009 om 13:25
Ik heb precies hetzelfde. Ook overspannen en nu paniek.
Ik ga me binnenkort laten opnemen in een herstellingsoord. Ik kan gewoon totaal niet ontspannen en inderdaad; een uurtje per week is niet genoeg.
Of het een adequate behandeling is kan ik je nog niet vertellen maar ik denk wel dat ik er een stuk beter van word!
Ik ga me binnenkort laten opnemen in een herstellingsoord. Ik kan gewoon totaal niet ontspannen en inderdaad; een uurtje per week is niet genoeg.
Of het een adequate behandeling is kan ik je nog niet vertellen maar ik denk wel dat ik er een stuk beter van word!
donderdag 10 december 2009 om 13:25
Hallo BrownEyedGirl,
Wat naar voor je, die paniek! Ik weet precies hoe het voelt en hoe machteloos je je erbij kan voelen. Ik heb een periode van twee jaar heel veel paniekaanvallen gehad en ik had ook therapie, op mijn dieptepunt wekelijks. Het hielp bij mij wel wat om te graven, omdat ik daardoor beter begreep hoe ik in elkaar zat en waar dingen vandaan kwamen. Op een gegeven moment snapte ik de theorie daardoor wel, maar die angste en paniek bleef. Toen ben ik antidepressiva (cipramil) gaan slikken. Ik wilde daar eerder nooit aan, maa het is toch goed dat ik eraan gegaan ben. Het heeft echt de toppen van de angst bij mij weggehaald en ik kon weer beter vooruitzien, het was allemaal minder overweldigend. Ik werd er wel ook matter van en kreeg minder libido etcetera, daarom probeer ik nu ook weer af te bouwen. Maar bij mij was dat wel echt een enorme stap vooruit!
Ik hoop dat je wat hebt aan mijn verhaal. Succes!
Wat naar voor je, die paniek! Ik weet precies hoe het voelt en hoe machteloos je je erbij kan voelen. Ik heb een periode van twee jaar heel veel paniekaanvallen gehad en ik had ook therapie, op mijn dieptepunt wekelijks. Het hielp bij mij wel wat om te graven, omdat ik daardoor beter begreep hoe ik in elkaar zat en waar dingen vandaan kwamen. Op een gegeven moment snapte ik de theorie daardoor wel, maar die angste en paniek bleef. Toen ben ik antidepressiva (cipramil) gaan slikken. Ik wilde daar eerder nooit aan, maa het is toch goed dat ik eraan gegaan ben. Het heeft echt de toppen van de angst bij mij weggehaald en ik kon weer beter vooruitzien, het was allemaal minder overweldigend. Ik werd er wel ook matter van en kreeg minder libido etcetera, daarom probeer ik nu ook weer af te bouwen. Maar bij mij was dat wel echt een enorme stap vooruit!
Ik hoop dat je wat hebt aan mijn verhaal. Succes!
donderdag 10 december 2009 om 13:27
Ik ben een tijd een lage dosering citalopram geslikt en dat heeft aardig geholpen. Ben niet snel voor medicatie maar combi medicatie/therapie werkte wel bij mij. Verder is misschien EMDR wat voor je (zie ander topic deze pijler) voor trauma-verwerking. Ik heb nog steeds wel last maar stukken minder/leefbaarder. Ik wens je veel sterkte!!
donderdag 10 december 2009 om 13:30
Hoi Cat, kun je wat meer vertellen over dat herstellingsoord? Voel jij je ook zo zwaar overprikkeld? Als iemand me vraagt om iets heel kleins te doen dan voelt het alsof ik 3x de marathon moet gaan rennen.. terwijl ik mezelf kende als een zelfstandig, en multitaskend en bijdehand typje!
Spotless, dank je wel! Wat je zegt over de theorie, dat idee heb ik ook, je weet hoe het werkt, maar je geest leeft zijn eigen leven alsnog... Ik ben ook heel huiverig voor AD ..maar dit kan dus ook een steuntje in de rug zijn, fijn dat het dat voor jou iig is en voor chocolover ook!
Kustomized, hopelijk zit er voor jou ook wat tussen!
Spotless, dank je wel! Wat je zegt over de theorie, dat idee heb ik ook, je weet hoe het werkt, maar je geest leeft zijn eigen leven alsnog... Ik ben ook heel huiverig voor AD ..maar dit kan dus ook een steuntje in de rug zijn, fijn dat het dat voor jou iig is en voor chocolover ook!
Kustomized, hopelijk zit er voor jou ook wat tussen!
donderdag 10 december 2009 om 13:34
Hoi Browneyedgirl,
Ik ben nu al drie jaar overspannen en het wordt gewoon niet beter. Ik heb wel periodes dat het goed gaat en dan kan ik ook alles maar ik val steeds bij de minste of geringste stress weer terug. Ik heb al CGT gehad en het is bij mij gewoon echt een reactie op stress.
Het herstellingsoord kan je gewoon tot rust komen maar je hebt ook therapieën die je moet volgen. Mijn Psychotherapeut heeft me er naar doorverwezen,
Hier heb je een linkje: http://www.degelderseroos ... rgaanbod/Herstellingsoord
Ik ben nu al drie jaar overspannen en het wordt gewoon niet beter. Ik heb wel periodes dat het goed gaat en dan kan ik ook alles maar ik val steeds bij de minste of geringste stress weer terug. Ik heb al CGT gehad en het is bij mij gewoon echt een reactie op stress.
Het herstellingsoord kan je gewoon tot rust komen maar je hebt ook therapieën die je moet volgen. Mijn Psychotherapeut heeft me er naar doorverwezen,
Hier heb je een linkje: http://www.degelderseroos ... rgaanbod/Herstellingsoord
donderdag 10 december 2009 om 13:36
Nou inderdaad, drie keer hetzelfde!
@ BrownEyed: ik was er ook vrij huiverig voor, maar na een enorme panieknacht was ik het helemaal zat en meteen om! Ik heb ook cgt gehad en dat was heel goed, maar ik heb toch het idee dat dat wat minder aanslaat als je nog helemaal middenin de angst zit. Toen het door de AD wat minder heftig was kwam de therapie ook veel beter binnen bij me...
@ BrownEyed: ik was er ook vrij huiverig voor, maar na een enorme panieknacht was ik het helemaal zat en meteen om! Ik heb ook cgt gehad en dat was heel goed, maar ik heb toch het idee dat dat wat minder aanslaat als je nog helemaal middenin de angst zit. Toen het door de AD wat minder heftig was kwam de therapie ook veel beter binnen bij me...
donderdag 10 december 2009 om 13:43
Cat dank je wel! Wat je schrijft is erg herkenbaar voor me, het voelt de afgelopen 3 jaar alsof het soms wel onder controle was, maar nooit weg. Ik voel ook de minste of geringste stress heel snel en ga bijna acuut hyperventileren als 'automatische reactie', alle ontspanningsoefeningen ten spijt kom ik ook nog niet echt uit het cirkeltje..
Wat een dappere stap van je om te gaan, ik wens je veel vooruitgang en ik hoop dat je je ervaringen eens wil delen!
Wat een dappere stap van je om te gaan, ik wens je veel vooruitgang en ik hoop dat je je ervaringen eens wil delen!
donderdag 10 december 2009 om 13:44
Bij mij heeft het erg geholpen toen ik leerde wat precies een paniekaanval was en hoe ik het kon herkennen (symptomen, stofjes in hersenen, triggers). Door te snappen wat er precies in m'n lijf gebeurde, was ik er niet meer bang voor. Dan blijft natuurlijk het vervelende dat het soms opeens op komt zetten...
Dit door cognitieve therapie.
Daarnaast heb ik voor de hyperventilatie ademtherapie gehad volgens Methode van Dixhoorn.
Burn-out is dat je gedurende lange tijd teveel overprikkeld bent geraakt, je lijf moet dat denk ik ook kwijt en doet dat dmv paniek en hyperventilatie. Ergens moet het een uitweg vinden.
Zowel geestelijk als lichamelijk moet je weer een evenwicht vinden.
Persoonlijk zou ik eerst kiezen voor cognitieve therapie (zoek een psych waar je een klik mee hebt, anders is het niet effectief). Medicatie kan altijd nog (ter ondersteuning), maar neemt in eerste instantie niet de oorzaak weg.
Zo'n herstellingsoord is misschien ook een oplossing? Ik weet niet waar je woont, maar heb veel goede verhalen gehoord van het Centrum voor Psychisch Herstel in Wijchen.
Heel veel succes!! Het is niet makkelijk, maar zeker niet oneindig!
Dit door cognitieve therapie.
Daarnaast heb ik voor de hyperventilatie ademtherapie gehad volgens Methode van Dixhoorn.
Burn-out is dat je gedurende lange tijd teveel overprikkeld bent geraakt, je lijf moet dat denk ik ook kwijt en doet dat dmv paniek en hyperventilatie. Ergens moet het een uitweg vinden.
Zowel geestelijk als lichamelijk moet je weer een evenwicht vinden.
Persoonlijk zou ik eerst kiezen voor cognitieve therapie (zoek een psych waar je een klik mee hebt, anders is het niet effectief). Medicatie kan altijd nog (ter ondersteuning), maar neemt in eerste instantie niet de oorzaak weg.
Zo'n herstellingsoord is misschien ook een oplossing? Ik weet niet waar je woont, maar heb veel goede verhalen gehoord van het Centrum voor Psychisch Herstel in Wijchen.
Heel veel succes!! Het is niet makkelijk, maar zeker niet oneindig!
donderdag 10 december 2009 om 15:30
Allereerst: wat vervelend dat je weer een burn out hebt en dat de paniek terug is!
Een jaar of zes terug ben ik ook thuis komen te zitten met een b.o. , het kaarsje was helemaal opgebrand. In eerste instantie heb ik geprobeerd weer op de rails te komen met een gesprekje in de twee weken. Zette niet veel zoden aan de dijk.
Heb daarna een b.o.-groep gedaan, die gaf wel iets rust, maar dat was voor mij blijkbaar het moment om alle lijken uit de kast te laten vallen... Ben toen a.d. gaan slikken (prozac). Niet omdat ik nou zo knetterdepressief was, maar meer om alle prikkels een beetje te dempen en het wat rustiger te maken in t koppie. Tegelijkertijd met de a.d. ben ik in dagbehandeling gegaan, omdat ik toch wat moest met alle onverwerkte gevoelens van jaren terug.
En ja, het is een enorme investering, in dagbehandeling gaan. In mijn geval betekende het drie dagen in de week van negen tot drie therapie. Psychotherapie, maar ook PMT, sociale vaardigheden, RET, creatieve therapie.
Inmiddels is het ruim twee jaar geleden dat ik de therapie heb afgerond, en ik ben er weer. Ben weer gelukkig, heb het gevoel dat ik steviger dan ooit in mijn schoenen sta. Afgelopen april heb ik de laatste prozac geslikt, ik doe het nu weer echt zelf (en daar ben ik best trots op, kan ik je verklappen!).
Tis een heel verhaal geworden. Ik hoop dat je er wat aan hebt, en mocht je nog vragen hebben dan hoor ik je!
Een jaar of zes terug ben ik ook thuis komen te zitten met een b.o. , het kaarsje was helemaal opgebrand. In eerste instantie heb ik geprobeerd weer op de rails te komen met een gesprekje in de twee weken. Zette niet veel zoden aan de dijk.
Heb daarna een b.o.-groep gedaan, die gaf wel iets rust, maar dat was voor mij blijkbaar het moment om alle lijken uit de kast te laten vallen... Ben toen a.d. gaan slikken (prozac). Niet omdat ik nou zo knetterdepressief was, maar meer om alle prikkels een beetje te dempen en het wat rustiger te maken in t koppie. Tegelijkertijd met de a.d. ben ik in dagbehandeling gegaan, omdat ik toch wat moest met alle onverwerkte gevoelens van jaren terug.
En ja, het is een enorme investering, in dagbehandeling gaan. In mijn geval betekende het drie dagen in de week van negen tot drie therapie. Psychotherapie, maar ook PMT, sociale vaardigheden, RET, creatieve therapie.
Inmiddels is het ruim twee jaar geleden dat ik de therapie heb afgerond, en ik ben er weer. Ben weer gelukkig, heb het gevoel dat ik steviger dan ooit in mijn schoenen sta. Afgelopen april heb ik de laatste prozac geslikt, ik doe het nu weer echt zelf (en daar ben ik best trots op, kan ik je verklappen!).
Tis een heel verhaal geworden. Ik hoop dat je er wat aan hebt, en mocht je nog vragen hebben dan hoor ik je!
donderdag 10 december 2009 om 16:39
Wat heftig allemaal zeg! Wel fijn dat iedereen zo z'n pad heeft gevonden en het langzaamaan beter gaat!quote:Ik voel ook de minste of geringste stress heel snel en ga bijna acuut hyperventileren als 'automatische reactie', alle ontspanningsoefeningen ten spijt kom ik ook nog niet echt uit het cirkeltje..Dit vond ik erg herkenbaar. Ik doe inderdaad cgt, maar helaas maar 2 keer per maand. Ik ga t daar toch eens over hebben om het op te schroeven. Pillen vind ik heeeel eng. Misschien als allerallerlaatste redmiddel...
donderdag 10 december 2009 om 16:51
Miesemaus
Profiel12 berichtenVoeg toe als contact10-12-2009, 13:44
--------------------------------------------------------------------------------
Bij mij heeft het erg geholpen toen ik leerde wat precies een paniekaanval was en hoe ik het kon herkennen (symptomen, stofjes in hersenen, triggers). Door te snappen wat er precies in m'n lijf gebeurde, was ik er niet meer bang voor. Dan blijft natuurlijk het vervelende dat het soms opeens op komt zetten...
Dit door cognitieve therapie.
Daarnaast heb ik voor de hyperventilatie ademtherapie gehad.
Volledig mee eens.
Ik heb paniekaanvallen vanuit een burn out gehad tot het straatvrees werd en ben door gedragstherapie alles weer boven gekomen. Het heeft me wel een aantal zware jaren gekost.
Gedragstherapie is zo belangerijk is mijn ervaring.
Ga maar eens op een draaistoel zitten en draai rondjes tot je duizelig wordt, en ervaar dan maar gewoon dat je lijf deze prikkel op kan vangen en weer weg laat ebben.
Adem 30 seconden door een rietje. Ga door als je benauwd wordt, leer jezelf dat je niet werkelijk zal stikken als je het benauwd krijgt.
Leer relativeren. Hoe waar is de gedachte die je hebt bij een paniek aanval? Hoe groot is je angst?
Welke feiten spreken jouw gedachten tegen? Voel je je daarna nog zo angstig? ( waarschijnlijk niet.) Herhaal deze oefeneing bij elke paniekerige gedachte die je hebt. Bij elke angstgedachte.
Durf je de bus niet meer in? Dwing jezelf 1 halte mee te rijden.
Wacht een week en rij dan twee haltes mee. Net zo lang tot je er vij kan, dan heb je al tien minuten weer in de bus gezeten!
Wees trots op de doelen die je op deze manier haalt en prent ze in als positieve ervaringen. Blijf positieve ervaringen herhalen tot ze weer normaal geworden zijn en ga dan verdr met het volgende.
Alles zal dan weer makkelijker gaan worden.
Accepteer eb en vloed.
Soms gaat het weer even wat minder maar dat betekend niet dat je terug bij af bent.
Accepteer dat zoals je een ochtendhumeurtje ook kan accepteren en zie dat het opnieuw weer goed zal komen.
Vertrouw daarop.
Leer grenzen stellen. Wat kan je, wie ben je. Vind daar jouw manier in.
Etc etc etc,
Koop bij de drogist een hyperfree apperaatje. kost 12,50 en helpt je ademhaling snel normaliseren bij een hyperventilatie aanval die vrijwel altijd gepaard gaat bij een paniekaanval.
Je krijgt m als het goed is zelfs vergoed.
Wil je geen antidepressiva? Valeriaan op homeopatische basis haalt de ergste zenuwkantjes er ook vanaf.
Zorg voor voldoende slaap, eet gezond, en bouw een regelmaat in je dagelijks leven in.
op tijd uit bed, op vaste tijden ontbijten, lunchen en avondeten.
Breng rust in je dag terug door die regelmaat.
Lukt het niet om te sporten?
Ga dan drie keer per week een stukje wandelen. Buitenlucht is belangrijk, wandelen ontspant.
HEEL VEEL STERKTE!
Jij kan dit overwinnen.
Blijf jezelf op weg helpen.
Profiel12 berichtenVoeg toe als contact10-12-2009, 13:44
--------------------------------------------------------------------------------
Bij mij heeft het erg geholpen toen ik leerde wat precies een paniekaanval was en hoe ik het kon herkennen (symptomen, stofjes in hersenen, triggers). Door te snappen wat er precies in m'n lijf gebeurde, was ik er niet meer bang voor. Dan blijft natuurlijk het vervelende dat het soms opeens op komt zetten...
Dit door cognitieve therapie.
Daarnaast heb ik voor de hyperventilatie ademtherapie gehad.
Volledig mee eens.
Ik heb paniekaanvallen vanuit een burn out gehad tot het straatvrees werd en ben door gedragstherapie alles weer boven gekomen. Het heeft me wel een aantal zware jaren gekost.
Gedragstherapie is zo belangerijk is mijn ervaring.
Ga maar eens op een draaistoel zitten en draai rondjes tot je duizelig wordt, en ervaar dan maar gewoon dat je lijf deze prikkel op kan vangen en weer weg laat ebben.
Adem 30 seconden door een rietje. Ga door als je benauwd wordt, leer jezelf dat je niet werkelijk zal stikken als je het benauwd krijgt.
Leer relativeren. Hoe waar is de gedachte die je hebt bij een paniek aanval? Hoe groot is je angst?
Welke feiten spreken jouw gedachten tegen? Voel je je daarna nog zo angstig? ( waarschijnlijk niet.) Herhaal deze oefeneing bij elke paniekerige gedachte die je hebt. Bij elke angstgedachte.
Durf je de bus niet meer in? Dwing jezelf 1 halte mee te rijden.
Wacht een week en rij dan twee haltes mee. Net zo lang tot je er vij kan, dan heb je al tien minuten weer in de bus gezeten!
Wees trots op de doelen die je op deze manier haalt en prent ze in als positieve ervaringen. Blijf positieve ervaringen herhalen tot ze weer normaal geworden zijn en ga dan verdr met het volgende.
Alles zal dan weer makkelijker gaan worden.
Accepteer eb en vloed.
Soms gaat het weer even wat minder maar dat betekend niet dat je terug bij af bent.
Accepteer dat zoals je een ochtendhumeurtje ook kan accepteren en zie dat het opnieuw weer goed zal komen.
Vertrouw daarop.
Leer grenzen stellen. Wat kan je, wie ben je. Vind daar jouw manier in.
Etc etc etc,
Koop bij de drogist een hyperfree apperaatje. kost 12,50 en helpt je ademhaling snel normaliseren bij een hyperventilatie aanval die vrijwel altijd gepaard gaat bij een paniekaanval.
Je krijgt m als het goed is zelfs vergoed.
Wil je geen antidepressiva? Valeriaan op homeopatische basis haalt de ergste zenuwkantjes er ook vanaf.
Zorg voor voldoende slaap, eet gezond, en bouw een regelmaat in je dagelijks leven in.
op tijd uit bed, op vaste tijden ontbijten, lunchen en avondeten.
Breng rust in je dag terug door die regelmaat.
Lukt het niet om te sporten?
Ga dan drie keer per week een stukje wandelen. Buitenlucht is belangrijk, wandelen ontspant.
HEEL VEEL STERKTE!
Jij kan dit overwinnen.
Blijf jezelf op weg helpen.
..popcorn?
donderdag 10 december 2009 om 17:02
Hey Nola, dank je wel voor je bijdrage!
Weet je, ik herken je tips en ik heb ze ook grotendeels al uitgevoerd. Ik heb valeriaan, ik heb een hyperfree apparaatje, wat bij mij niet zoveel uithaalt overigens.
Ik heb mezelf constant gedwongen om mn eigen boodschapjes te doen, kwartiertje te fietsen, 5 minuten in de bus enz. Ik sliep en slaap niet overdag, kook elke dag voor mezelf enz. Dat ging allemaal steeds beter! En dat zal ik ook blijven doen.
Alleen..nu is alles dus weer in volle hevigheid terug, dus ik denk dat ik de kern (wat het dan ook moge zijn) moet gaan aanpakken en niet alleen de paniekaanval..
Weet je, ik herken je tips en ik heb ze ook grotendeels al uitgevoerd. Ik heb valeriaan, ik heb een hyperfree apparaatje, wat bij mij niet zoveel uithaalt overigens.
Ik heb mezelf constant gedwongen om mn eigen boodschapjes te doen, kwartiertje te fietsen, 5 minuten in de bus enz. Ik sliep en slaap niet overdag, kook elke dag voor mezelf enz. Dat ging allemaal steeds beter! En dat zal ik ook blijven doen.
Alleen..nu is alles dus weer in volle hevigheid terug, dus ik denk dat ik de kern (wat het dan ook moge zijn) moet gaan aanpakken en niet alleen de paniekaanval..
donderdag 10 december 2009 om 18:30
Eb en vloed.
Nu is HET moment om door te zetten.
Je denkt dat je helemaal terug gevallen bent, maar dat is niet waar. Dat hoeft niet waar te zijn.
Als je nu jouw bereikte doelen los laat en jezlef toestaat te denken zie je wel het komt toch niet goed, dan ga je terug naar start.
Blijf werken. Pak je rust. Start opnieuw.
Je hebt nu een rot periode maar het zal opnieuw gaan beteren en alshet goed is heeft deze rottige periode dan al iets korter geduurd dan de vorige. Zo niet, zorg dan dat je betere hulp krijgt van een psych, of dokter dan je nu krijgt.
In het geval van een psych heb ik toendertijd net zolang 'geshopt' tot ik iemand vond waarvan ik dacht daar kan ik wat van leren.
Dat kan ook jouw instelling zijn; willen leren en willen oefenen.
Huiswerk maken.
Mischien is het diep van binnen alsof je bang bent om te leven en je verantwoording te pakken, leren dat verantwoording pakken leuk is en niet eng is dan een hele goede stap.
Een goede psych leert jou hoe dat moet. Net zoals alles wta in omschreven heb, uit welke omgeving kom je? Wie weet heb je wat aan de vrouw waar ik ben geweest. Zij deed ook een stuk EMDR bij mij.
Maar dat was pas op het eind, toen had ik al allerlei gedragstherapie en cognitieve therapie gehad. ( gecombineerd )
Hou in gedachten dat je nu afhankelijk bent van je omgeving. MAAR dat je je omgeving daardoor ook belast. Dus als je niet voor jezelf wilt vechten en werken, wil dat dan wel voor hen.
Shoppen voor een goede psych deed ik echt op dat criteria, ik wilde iemand tgenover me hebben die mij iets kon vertellen waar ik zelf nog niet aan had gedacht.
Dat hielp mij.
( ik schrijf het zoals ik het zie, waardoor ik soms wat rechtstreeks door de bocht kom.)
Nu is HET moment om door te zetten.
Je denkt dat je helemaal terug gevallen bent, maar dat is niet waar. Dat hoeft niet waar te zijn.
Als je nu jouw bereikte doelen los laat en jezlef toestaat te denken zie je wel het komt toch niet goed, dan ga je terug naar start.
Blijf werken. Pak je rust. Start opnieuw.
Je hebt nu een rot periode maar het zal opnieuw gaan beteren en alshet goed is heeft deze rottige periode dan al iets korter geduurd dan de vorige. Zo niet, zorg dan dat je betere hulp krijgt van een psych, of dokter dan je nu krijgt.
In het geval van een psych heb ik toendertijd net zolang 'geshopt' tot ik iemand vond waarvan ik dacht daar kan ik wat van leren.
Dat kan ook jouw instelling zijn; willen leren en willen oefenen.
Huiswerk maken.
Mischien is het diep van binnen alsof je bang bent om te leven en je verantwoording te pakken, leren dat verantwoording pakken leuk is en niet eng is dan een hele goede stap.
Een goede psych leert jou hoe dat moet. Net zoals alles wta in omschreven heb, uit welke omgeving kom je? Wie weet heb je wat aan de vrouw waar ik ben geweest. Zij deed ook een stuk EMDR bij mij.
Maar dat was pas op het eind, toen had ik al allerlei gedragstherapie en cognitieve therapie gehad. ( gecombineerd )
Hou in gedachten dat je nu afhankelijk bent van je omgeving. MAAR dat je je omgeving daardoor ook belast. Dus als je niet voor jezelf wilt vechten en werken, wil dat dan wel voor hen.
Shoppen voor een goede psych deed ik echt op dat criteria, ik wilde iemand tgenover me hebben die mij iets kon vertellen waar ik zelf nog niet aan had gedacht.
Dat hielp mij.
( ik schrijf het zoals ik het zie, waardoor ik soms wat rechtstreeks door de bocht kom.)
..popcorn?
donderdag 10 december 2009 om 19:51
Zon hyperfree apparaatje heb ik ook!
Wat denk je zelf dat je nodig hebt om je beter te voelen? Heb je het idee dat nu de 'beerput' is opengetrokken het je teveel is in een keer?
Misschien moet je het er even met je psych over hebben wat hij/ zij er van vind en wat je eventueel kunt doen.
Ik slik overigens ook geen medicijnen. Ik heb wel voor incidenteel oxazepam maar heb het nog niet gebruikt.
En over CGT ik denk dat het echt per persoon verschilt en wat het verhaal/ verleden erachter is. Ik heb het absoluut geprobeerd maar mijn denken is goed. Ik wou dat het niet zo was want dan was ik al beter geweest. Ik denk dat je het onderliggende probleem moet aanpakken eer je minder last hebt van de paniek. Maar dit slaat op mij.
Ik weet niet wanneer je weer therapie hebt maar probeer er met je psych achter te komen wat jij nodig hebt en wat je kunt doen om dat te behalen.
Wat denk je zelf dat je nodig hebt om je beter te voelen? Heb je het idee dat nu de 'beerput' is opengetrokken het je teveel is in een keer?
Misschien moet je het er even met je psych over hebben wat hij/ zij er van vind en wat je eventueel kunt doen.
Ik slik overigens ook geen medicijnen. Ik heb wel voor incidenteel oxazepam maar heb het nog niet gebruikt.
En over CGT ik denk dat het echt per persoon verschilt en wat het verhaal/ verleden erachter is. Ik heb het absoluut geprobeerd maar mijn denken is goed. Ik wou dat het niet zo was want dan was ik al beter geweest. Ik denk dat je het onderliggende probleem moet aanpakken eer je minder last hebt van de paniek. Maar dit slaat op mij.
Ik weet niet wanneer je weer therapie hebt maar probeer er met je psych achter te komen wat jij nodig hebt en wat je kunt doen om dat te behalen.
donderdag 10 december 2009 om 20:14
Nola, het komt goed binnen, duidelijkheid is alleen maar fijn op dit moment 
dank je wel!
Ik wil allereerst voor mezelf vechten! En hard ook!! Ik wil mn leven terug! Ik wil onbezorgd naar buiten, auto rijden, leuke baan, leuke dingen doen met mn vriendinnen! Ik woon in omg. Drenthe / Overijssel.
Cat, ik heb inmiddels info opgevraagd bij de gelderse roos, just in case. Ik heb momenteel geen psych, maar toen ik die wel had kreeg ik voor CGT..ik had een goede klik met die psych en heb er ook zeker iets aan gehad, maar niet doeltreffend genoeg op dat moment.
Het is lastig in te schatten, wat ik nodig heb.. ik heb het idee dat ik gewoon eerst een klein beetje lucht wil, rust in mn lijf en in mn hoofd. Het lijtk wel of ik nu opgesloten zit in mn eigen lijf dat bol staat vd onrust.. dat alles wat ik te bieden heb er niet uitkomt.. Overigens voel ik me (gelukkig) geenszins depressief, ik zie de toekomst en het heden goed in, ik besef me alleen wel heel goed dat ik nu echt wat moet ondernemen om vooruit te kunnen..
Bedankt trouwens voor de moeite die jullie nemen om te reageren, doet me goed!
dank je wel!Ik wil allereerst voor mezelf vechten! En hard ook!! Ik wil mn leven terug! Ik wil onbezorgd naar buiten, auto rijden, leuke baan, leuke dingen doen met mn vriendinnen! Ik woon in omg. Drenthe / Overijssel.
Cat, ik heb inmiddels info opgevraagd bij de gelderse roos, just in case. Ik heb momenteel geen psych, maar toen ik die wel had kreeg ik voor CGT..ik had een goede klik met die psych en heb er ook zeker iets aan gehad, maar niet doeltreffend genoeg op dat moment.
Het is lastig in te schatten, wat ik nodig heb.. ik heb het idee dat ik gewoon eerst een klein beetje lucht wil, rust in mn lijf en in mn hoofd. Het lijtk wel of ik nu opgesloten zit in mn eigen lijf dat bol staat vd onrust.. dat alles wat ik te bieden heb er niet uitkomt.. Overigens voel ik me (gelukkig) geenszins depressief, ik zie de toekomst en het heden goed in, ik besef me alleen wel heel goed dat ik nu echt wat moet ondernemen om vooruit te kunnen..
Bedankt trouwens voor de moeite die jullie nemen om te reageren, doet me goed!
donderdag 10 december 2009 om 21:20
donderdag 10 december 2009 om 21:23
En een beschrijving, van tvgids.nl
Documentaire
Eén op de vijf Nederlanders ontwikkelt gedurende zijn leven een angststoornis. Hun leven wordt lamgelegd door terugkerende, hevige angstgevoelens. Deze angsten staan vaak niet in verhouding tot de prikkel en soms is er geen aanwijsbare oorzaak te vinden. Michiel van Erp volgt de levens van zes mensen, die allemaal lijden aan angststoornissen. Hun angsten hebben hun leven klein en beperkt gemaakt; met verschillende therapieën proberen ze hun leven weer op de rails te krijgen.
22:50 - 00:17 uur, ned. 2, Regisseur: Michiel van Erp
Documentaire
Eén op de vijf Nederlanders ontwikkelt gedurende zijn leven een angststoornis. Hun leven wordt lamgelegd door terugkerende, hevige angstgevoelens. Deze angsten staan vaak niet in verhouding tot de prikkel en soms is er geen aanwijsbare oorzaak te vinden. Michiel van Erp volgt de levens van zes mensen, die allemaal lijden aan angststoornissen. Hun angsten hebben hun leven klein en beperkt gemaakt; met verschillende therapieën proberen ze hun leven weer op de rails te krijgen.
22:50 - 00:17 uur, ned. 2, Regisseur: Michiel van Erp
Dat was mijn spreekbeurt, zijn er nog vragen?!
