Psyche
alle pijlers
Iemand ook een burn-out (gehad)?!
vrijdag 11 januari 2013 15:42
Eind vorig jaar kwam ik met een burn-out thuis te zitten. In mijn hoofde wilde ik wel 1.000 dingen ondernemen, alleen mijn lichaam werkte niet mee. Na drie weken thuiszitten ben ik halve dagen gaan werken. Binnen een maand was duidelijk dat de functie niet meer bij mij paste en er binnen het bedrijf geen andere functie voor mij beschikbaar was. Nu vond ik dat niet heel vervelend. De werkweek bestond uit gemiddeld 50 uur met 15 reisuren per week. De gouden handdruk die ik mee kreeg zag ik als een kans. Ik ben eerst 2 maanden gaan reizen en bij terugkomst met een coach en psycholoog gaan onderzoeken wat ik wilde. Ik dacht dat ik daar wel uit was en binnen 3 maanden had ik een interessante en uitdagende functie gevonden. Een bedrijf wat de komende tijd een flinke verandering ondergaat. Maar nu komt het probleem. Mijn collega’s werken daar al zeer lange tijd en zijn zeer wars van veranderingen. Opmerkingen als; dat is al zo vaak geprobeerd, dat werkt toch niet, dat kost wel enorm veel geld en welk resultaat bereik je daar nou mee – heb ik het afgelopen half jaar bijna dagelijks gehoord. En het heeft me gesloopt. Nu speelt niet alleen deze negatieve sfeer een rol hoe ik me momenteel voel. Privé is er nog het een en ander voorgevallen. Waaronder een vriendje die al een vriendin bleek te hebben.
Ondanks dat ik bij het bedrijf heb aangegeven last te hebben van slaapproblemen en al minder uren ben gaan werken (nu 36 uur) heb ik toch een jaarcontract gekregen. Dit spreekt een enorm vertrouwen uit, alleen heb ik dat zelf niet meer. Ik voel me enorm schuldig en durf me eigenlijk niet ziek te melden, maar ik merk aan alles dat ik terug bij af ben. Zin om te sporten heb ik al maanden niet meer. Ik vind het tegenwoordig al een hele prestatie dat ik nog naar het station kan fietsen. En het klinkt misschien heel gek, maar er zijn dagen dat ik niet eens de puf heb om onder de douche te staan, het liefst ga ik meteen naar bed. Eigenlijk geeft mijn lichaam in alles dat het niet meer kan, maar ik durf niet op te geven.
Ik ben bij de huisarts geweest en die denkt aan een burn-out/depressie. Inmiddels ben ik weer terug bij mijn psycholoog en die denkt eerder dat het werk zoveel energie opslokt ik geen zin meer heb in de andere dingen.
Ik heb me deze week ziek gemeld, ik heb dan ook echt de griep. Maar het zet me ook tot nadenken. Zal ik hier ontslag vragen en vanuit de WW onderzoeken wat ik in de toekomst wil gaan doen? Of zal ik ziek blijven en eerst beter worden. Maar het voelt nogal 'fout' dat ik net na een jaarcontract ziek wordt en daarbij zie ik eigenlijk een toekomst binnen dit bedrijf niet meer voor me.
Ik heb genoeg lieve vriendinnen die allemaal zeggen dat ik vooral voor mezelf moet kiezen, maar geen een spreekt er uit ervaring. En juist daar heb ik nu wel even behoefte aan. Op internet ben ik gaan zoeken naar groepscoaching, maar afgezien van het feit dat het niet echt te vinden is, is het ook nog eens een gouden business. Daarom kom ik graag in contact met meiden die ook een burnout hebben (gehad). Ik zou heel graag ervaringen willen uitwisselen.
Ondanks dat ik bij het bedrijf heb aangegeven last te hebben van slaapproblemen en al minder uren ben gaan werken (nu 36 uur) heb ik toch een jaarcontract gekregen. Dit spreekt een enorm vertrouwen uit, alleen heb ik dat zelf niet meer. Ik voel me enorm schuldig en durf me eigenlijk niet ziek te melden, maar ik merk aan alles dat ik terug bij af ben. Zin om te sporten heb ik al maanden niet meer. Ik vind het tegenwoordig al een hele prestatie dat ik nog naar het station kan fietsen. En het klinkt misschien heel gek, maar er zijn dagen dat ik niet eens de puf heb om onder de douche te staan, het liefst ga ik meteen naar bed. Eigenlijk geeft mijn lichaam in alles dat het niet meer kan, maar ik durf niet op te geven.
Ik ben bij de huisarts geweest en die denkt aan een burn-out/depressie. Inmiddels ben ik weer terug bij mijn psycholoog en die denkt eerder dat het werk zoveel energie opslokt ik geen zin meer heb in de andere dingen.
Ik heb me deze week ziek gemeld, ik heb dan ook echt de griep. Maar het zet me ook tot nadenken. Zal ik hier ontslag vragen en vanuit de WW onderzoeken wat ik in de toekomst wil gaan doen? Of zal ik ziek blijven en eerst beter worden. Maar het voelt nogal 'fout' dat ik net na een jaarcontract ziek wordt en daarbij zie ik eigenlijk een toekomst binnen dit bedrijf niet meer voor me.
Ik heb genoeg lieve vriendinnen die allemaal zeggen dat ik vooral voor mezelf moet kiezen, maar geen een spreekt er uit ervaring. En juist daar heb ik nu wel even behoefte aan. Op internet ben ik gaan zoeken naar groepscoaching, maar afgezien van het feit dat het niet echt te vinden is, is het ook nog eens een gouden business. Daarom kom ik graag in contact met meiden die ook een burnout hebben (gehad). Ik zou heel graag ervaringen willen uitwisselen.
vrijdag 11 januari 2013 16:01
Hoi Moos, wat naar al deze klachten en een moeilijk dilemma wbt je werk..
Het is ook zeer herkenbaar, ik ben ook herstellende van een burn-out. Ik had me voor langere tijd ziek gemeld op mijn werk en daarom ben ik illegaal ontslagen, dus op dat gebied heb ik niet zo'n goede ervaring. Uiteindelijk ben ik er weer bovenop aan het komen door echt rust te nemen en elke dag buiten te wandelen. Na een paar maanden thuis bij mn ouders werd ik daar knettergek, bij de GGZ kwam ik totaal niet verder en kreeg ik nauwelijks hulp van. Toen ben ik naar mijn studentenkamer verhuisd en bij de ggz hier 4x per week therapie gevolgd, voor 9 weken. Dat gecombineerd met yoga en hardlopen en geprobeerd enigszins een dagritme te houden. Nu zijn de 9 weken net voorbij en voel ik me al veel beter, maar ik ben er nog niet. Nu ben ik aan het worstelen om mijn studie weer op te pakken.
Oja, er is een topic op het forum waar veel verhalen over burnout te lezen zijn. Burn-out, hoe eruit komen heet het, je bent welkom om mee te schrijven
Het is ook zeer herkenbaar, ik ben ook herstellende van een burn-out. Ik had me voor langere tijd ziek gemeld op mijn werk en daarom ben ik illegaal ontslagen, dus op dat gebied heb ik niet zo'n goede ervaring. Uiteindelijk ben ik er weer bovenop aan het komen door echt rust te nemen en elke dag buiten te wandelen. Na een paar maanden thuis bij mn ouders werd ik daar knettergek, bij de GGZ kwam ik totaal niet verder en kreeg ik nauwelijks hulp van. Toen ben ik naar mijn studentenkamer verhuisd en bij de ggz hier 4x per week therapie gevolgd, voor 9 weken. Dat gecombineerd met yoga en hardlopen en geprobeerd enigszins een dagritme te houden. Nu zijn de 9 weken net voorbij en voel ik me al veel beter, maar ik ben er nog niet. Nu ben ik aan het worstelen om mijn studie weer op te pakken.
Oja, er is een topic op het forum waar veel verhalen over burnout te lezen zijn. Burn-out, hoe eruit komen heet het, je bent welkom om mee te schrijven
vrijdag 11 januari 2013 16:06
Hi To, ik heb ook een burnout gehad lang geleden en ook een terugval.
Er is een theorie dat er iets gebeurd waardoor je uit balans raakt dan gaat het weer even goed en dan gebeurt er nog iets waardoor je als het ware in de put keldert. Meestal gaat het zowel op het werk als privé mis, zoals bij jou.
Dit mechanische wordt o.a. beschreven in het boek Psychische ziektebeelden en reintegratiemogelijkheden van Wim Lancee (psycholoog) en Rita Doral (arbeidsdeskundige).
Ik werk in de wereld van arbeidsongeschiktheid en dacht misschien heb je iets aan dat boek. Het is praktisch, geeft inzicht en ligt misschien wel ergens in de bieb of is 2de hands te krijgen.
Veel sterkte, wanneer je je grenzen niet respecteert dan houdt je lichaam en geest er mee op. Ik weet nog dat ik oprecht verbaasd was dat ik kapot was van het doen van 1 boodschap. Ik vergat alles....het was vreselijk. Het gaat over....ik kan alleen denken dat nooit meer.
Ga ook even langs je huisarts.
Er is een theorie dat er iets gebeurd waardoor je uit balans raakt dan gaat het weer even goed en dan gebeurt er nog iets waardoor je als het ware in de put keldert. Meestal gaat het zowel op het werk als privé mis, zoals bij jou.
Dit mechanische wordt o.a. beschreven in het boek Psychische ziektebeelden en reintegratiemogelijkheden van Wim Lancee (psycholoog) en Rita Doral (arbeidsdeskundige).
Ik werk in de wereld van arbeidsongeschiktheid en dacht misschien heb je iets aan dat boek. Het is praktisch, geeft inzicht en ligt misschien wel ergens in de bieb of is 2de hands te krijgen.
Veel sterkte, wanneer je je grenzen niet respecteert dan houdt je lichaam en geest er mee op. Ik weet nog dat ik oprecht verbaasd was dat ik kapot was van het doen van 1 boodschap. Ik vergat alles....het was vreselijk. Het gaat over....ik kan alleen denken dat nooit meer.
Ga ook even langs je huisarts.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 11 januari 2013 16:51
Hi Elmo, dank voor de tip. Ik ga morgen op mijn gemak eens naar dat topic kijken. En zo te lezen heb je heftige tijd achter de rug. Ik heb gehoord dat yoga idd erg goed helpt, ik ga daar maandag mee beginnen. Was de therapie trouwens alleen of in groepsverband? Iig ben ik er al achter dat je jezelf geen restricties moet opleggen, dus niet denken dat na deze 9 weken je nu moet weten wat je gaat doen.
En viva-amber, dank voor de tip van het boek. Ga eens kijken in de bieb. Idd heel bijzonder dat zelfs al een boodschap bij de supermarkt een opgave kan zijn. Voor mij nu dus zelfs al dagelijks douchen. Maar ik ben er ook van overtuigd dat alles te maken heeft met grenzen stellen en bewaken. Iets waar ik zeker in de toekomst aan moet gaan werken.
En viva-amber, dank voor de tip van het boek. Ga eens kijken in de bieb. Idd heel bijzonder dat zelfs al een boodschap bij de supermarkt een opgave kan zijn. Voor mij nu dus zelfs al dagelijks douchen. Maar ik ben er ook van overtuigd dat alles te maken heeft met grenzen stellen en bewaken. Iets waar ik zeker in de toekomst aan moet gaan werken.
vrijdag 11 januari 2013 21:49
Hoi Moos, ik heb ook een burn-out gehad. Het valt mij op dat je een maand helemaal niet gewerkt hebt daarna met een burn-out twee maanden bent gaan reizen en daarna binnen drie maanden een baan had van meer dan 36 uur per week. Dus 6 maanden niet gewerkt waarvan 2 gereisd maar wel herstelt van de burn-out? Want om eerlijk te zijn klinkt het alsof je of geen burn-out had (hoe doe je dat, burn-out en 2 maanden reizen?) of dat je dacht dat je wel klaar was om te werken terwijl dat niet zo was.
Verder is het heel belangrijk dat als er iets in je leven is dat veel negatieve energie van je vraagt dat je er leuke dingen waar je energie van krijgt tegenover zet. Dat hoeven geen heel intensieve dingen te zijn. Een sauna-bezoek, een boek lezen, genieten van muziek, ..... wat het ook maar is dat voor jou werkt.
Mocht je toch nog willen investeren in je werk dan zou ik de negatieve sfeer op je werk met je leidinggevende bespreken (als je dat nog niet gedaan hebt) of het bespreekbaar maken tijdens een vergadering waar iedereen bij zit. Bij mij heeft het geholpen en begrepen de meest invloedrijke personen dat het zo niet verder kon en veranderde ze van houding en namen de anderen deels daarin mee. Het is overigens altijd interessant om te weten waarom de dingen die je wilt veranderen vroeger niet lukte.
Het belangrijkste is echt dat je nu aan jezelf denkt. Dat heeft niets met lief zijn te maken maar is puur rationeel. Hoe langer je doorgaat, hoe langer je herstel gaat duren. Het is dan jammer voor je werkgever dat het nu zo valt, echt jammer maar ja, de werkssfeer heeft er niet echt bij geholpen en dat is iets waar hij/zij mede verantwoordelijk voor is. Wil je echt van de burn-out bijkomen dan heeft dat tijd nodig, dat ben je niet gewend, je wilt sneller maar het begint bij acceptatie dat je lang genoeg geholt hebt en dat je nu even 'op' bent (en dat betekent niet dat je zwak bent alleen maar dat je moe bent en wat tijd nodig hebt).
Het is een lange reactie omdat ik niet zeker weet of ik later/morgen nog op je OP kan reageren. Ik hoop dat je er iets aan hebt.
Verder is het heel belangrijk dat als er iets in je leven is dat veel negatieve energie van je vraagt dat je er leuke dingen waar je energie van krijgt tegenover zet. Dat hoeven geen heel intensieve dingen te zijn. Een sauna-bezoek, een boek lezen, genieten van muziek, ..... wat het ook maar is dat voor jou werkt.
Mocht je toch nog willen investeren in je werk dan zou ik de negatieve sfeer op je werk met je leidinggevende bespreken (als je dat nog niet gedaan hebt) of het bespreekbaar maken tijdens een vergadering waar iedereen bij zit. Bij mij heeft het geholpen en begrepen de meest invloedrijke personen dat het zo niet verder kon en veranderde ze van houding en namen de anderen deels daarin mee. Het is overigens altijd interessant om te weten waarom de dingen die je wilt veranderen vroeger niet lukte.
Het belangrijkste is echt dat je nu aan jezelf denkt. Dat heeft niets met lief zijn te maken maar is puur rationeel. Hoe langer je doorgaat, hoe langer je herstel gaat duren. Het is dan jammer voor je werkgever dat het nu zo valt, echt jammer maar ja, de werkssfeer heeft er niet echt bij geholpen en dat is iets waar hij/zij mede verantwoordelijk voor is. Wil je echt van de burn-out bijkomen dan heeft dat tijd nodig, dat ben je niet gewend, je wilt sneller maar het begint bij acceptatie dat je lang genoeg geholt hebt en dat je nu even 'op' bent (en dat betekent niet dat je zwak bent alleen maar dat je moe bent en wat tijd nodig hebt).
Het is een lange reactie omdat ik niet zeker weet of ik later/morgen nog op je OP kan reageren. Ik hoop dat je er iets aan hebt.
zondag 13 januari 2013 00:00
Dag Amy,
Vraag me ten eerste af waarom je op een later moment niet had kunnen reageren. Niets ernstigs toch hoop ik?
Maar dank voor je reactie. Na gesprek met de coach denk ik eigenlijk dat ik idd bij deze baan nog niet helemaal over de burn-out heen was, maar dacht dat wel met een nieuwe impuls op te kunnen lossen. Slaapproblemen had ik nog steeds, maar ik dacht dat die onrust van het niets doen kwam. Maar eigenlijk had ik toen moeten beseffen dat ik eerst alle onrust kwijt had moeten raken voordat ik aan iets nieuws begon. Iets wat ik dus bij een nieuwe baan wel ga doen. En juist door de negatieve sfeer die er nu is (en ja dat weet mijn leidinggevende, er heerst nl tussen het nieuwe en oude personeel echt zo'n wij-zij gevoel) komt het 2x zo hard aan.
Het is waar dat ze zeggen dat dingen enorm opluchten als je ze opschrijft en de afgelopen dagen heb ik meer en meer gezien dat ik me veel beter zal voelen als ik wegga bij dit bedrijf. Nu nog alles op een bevredigende manier oplossen.
Vraag me ten eerste af waarom je op een later moment niet had kunnen reageren. Niets ernstigs toch hoop ik?
Maar dank voor je reactie. Na gesprek met de coach denk ik eigenlijk dat ik idd bij deze baan nog niet helemaal over de burn-out heen was, maar dacht dat wel met een nieuwe impuls op te kunnen lossen. Slaapproblemen had ik nog steeds, maar ik dacht dat die onrust van het niets doen kwam. Maar eigenlijk had ik toen moeten beseffen dat ik eerst alle onrust kwijt had moeten raken voordat ik aan iets nieuws begon. Iets wat ik dus bij een nieuwe baan wel ga doen. En juist door de negatieve sfeer die er nu is (en ja dat weet mijn leidinggevende, er heerst nl tussen het nieuwe en oude personeel echt zo'n wij-zij gevoel) komt het 2x zo hard aan.
Het is waar dat ze zeggen dat dingen enorm opluchten als je ze opschrijft en de afgelopen dagen heb ik meer en meer gezien dat ik me veel beter zal voelen als ik wegga bij dit bedrijf. Nu nog alles op een bevredigende manier oplossen.
