Psyche
alle pijlers
In relaties voor mezelf opkomen/eigen behoeften respecteren
dinsdag 23 september 2014 14:41
Drie of vier weken geleden heb ik hier een ander topic geopend. Daar heb ik veel van geleerd. Ik heb in nogal slechte relaties gezeten en daar heb ik spijt van. Deze ervaringen achtervolgen me nu. Steeds raakte ik mezelf kwijt in die relaties: ik ging teveel voor de ander zorgen/me obsederen voor hun gevoelens, die anderen gingen erg bruut over mijn grenzen, en ik vergaf hen alles gelijk, want ik ben doodsbang om anderen te kwetsen.
Waar ik zelf achter ben gekomen: Ik heb onnodige gedachten.
Bijvoorbeeld: in plaats van voor mezelf op te komen wanneer iemand over mijn grenzen gaan gebeurt het volgende: Ik voel de pijn als iemand over mijn grenzen gaat (de afwijzing, het kwetsen, etc.) maar diep van binnen praat ik hun gedrag goed. Ik heb grote moeite te accepteren dat iemand egoïstisch is, of dat iemand mij als speelbal behandeld. Ik heb altijd geleerd het goede in een ander te moeten zien, om wanneer de ander iets verkeerd doet in te zien dat ze ook maar hun best op hun manier doen.
Dus: Ik denk 'ach diegene bedoelt het niet zo', 'ach diegene weet niet beter', blabla. Mijn emoties volgen dat: het is alsof ze het fijn vinden dat ik gekwetst word. In plaats van: 'Goh, wat een gemeen persoon zeg, wat deed die persoon me pijn, wat een zak/bitch, daar heb ik geen zin om mee om te gaan'.
Leuke filosofische gedachten maar het gevolg is dat ik enorm over mijn grenzen laat gaan en dat ik mezelf in de steek laat. Ik ben niet tot een leuke gezonde evenwichtige relatie in staat omdat ik niet goed voor mezelf op kan komen. Vroeger heb ik geleerd dat voor jezelf opkomen egoïstisch is. Nooit heb ik geleerd hoe je een gezonde emotionele band met anderen aangaat waarin je je eigen grenzen ook echt accepteert en handhaaft. Ik ben heel erg gevoelig en ik doe mijn ouders na in de onevenwichtige houding die zij hebben. Een van mijn ouders heeft veel zorg nodig en is ook niet in staat om echt een emotionele band met ons aan te gaan. Die is niet in staat om echt emotioneel voor zichzelf te zorgen en ik dus ook niet. De andere ouder is (ook) een pleaser, dus in die zin slechte voorbeelden, al zijn er verder geen slechte dingen gebeurd en heb ik veel ook wel gehad.
En nu? Sinds twee maanden droom ik over de mensen die over mijn grenzen heen gingen. Ik voel een enorme weerstand om met ze om te gaan. Maar ik voel ook weer die zwakte, die enorme zwakte van mij, namelijk dat ik gevoelens voor hen heb, dat ik dingen wil goedpraten, dat ik voor hen wil zorgen/ze wil opvoeden, terwijl deze mensen over mijn grenzen hebben gedaan/erg kwetsende dingen hebben gedaan. Hoe laat ik nu hen los en accepteer ik mijn gevoelens. Alle ideeën en ervaringen van jullie zijn welkom.
Ik word hier zo moe en wanhopig van. Ik verdiende het niet om mezelf in die pijnlijke relaties te stoppen en ik verdien het al helemaal niet om nu nog meer pijn ervan te hebben. De prijs is betaald. Mag ik nu weer mens zijn? Ja, wanhopig dus....
Waar ik zelf achter ben gekomen: Ik heb onnodige gedachten.
Bijvoorbeeld: in plaats van voor mezelf op te komen wanneer iemand over mijn grenzen gaan gebeurt het volgende: Ik voel de pijn als iemand over mijn grenzen gaat (de afwijzing, het kwetsen, etc.) maar diep van binnen praat ik hun gedrag goed. Ik heb grote moeite te accepteren dat iemand egoïstisch is, of dat iemand mij als speelbal behandeld. Ik heb altijd geleerd het goede in een ander te moeten zien, om wanneer de ander iets verkeerd doet in te zien dat ze ook maar hun best op hun manier doen.
Dus: Ik denk 'ach diegene bedoelt het niet zo', 'ach diegene weet niet beter', blabla. Mijn emoties volgen dat: het is alsof ze het fijn vinden dat ik gekwetst word. In plaats van: 'Goh, wat een gemeen persoon zeg, wat deed die persoon me pijn, wat een zak/bitch, daar heb ik geen zin om mee om te gaan'.
Leuke filosofische gedachten maar het gevolg is dat ik enorm over mijn grenzen laat gaan en dat ik mezelf in de steek laat. Ik ben niet tot een leuke gezonde evenwichtige relatie in staat omdat ik niet goed voor mezelf op kan komen. Vroeger heb ik geleerd dat voor jezelf opkomen egoïstisch is. Nooit heb ik geleerd hoe je een gezonde emotionele band met anderen aangaat waarin je je eigen grenzen ook echt accepteert en handhaaft. Ik ben heel erg gevoelig en ik doe mijn ouders na in de onevenwichtige houding die zij hebben. Een van mijn ouders heeft veel zorg nodig en is ook niet in staat om echt een emotionele band met ons aan te gaan. Die is niet in staat om echt emotioneel voor zichzelf te zorgen en ik dus ook niet. De andere ouder is (ook) een pleaser, dus in die zin slechte voorbeelden, al zijn er verder geen slechte dingen gebeurd en heb ik veel ook wel gehad.
En nu? Sinds twee maanden droom ik over de mensen die over mijn grenzen heen gingen. Ik voel een enorme weerstand om met ze om te gaan. Maar ik voel ook weer die zwakte, die enorme zwakte van mij, namelijk dat ik gevoelens voor hen heb, dat ik dingen wil goedpraten, dat ik voor hen wil zorgen/ze wil opvoeden, terwijl deze mensen over mijn grenzen hebben gedaan/erg kwetsende dingen hebben gedaan. Hoe laat ik nu hen los en accepteer ik mijn gevoelens. Alle ideeën en ervaringen van jullie zijn welkom.
Ik word hier zo moe en wanhopig van. Ik verdiende het niet om mezelf in die pijnlijke relaties te stoppen en ik verdien het al helemaal niet om nu nog meer pijn ervan te hebben. De prijs is betaald. Mag ik nu weer mens zijn? Ja, wanhopig dus....
dinsdag 23 september 2014 14:58
Ik had ong hetzelfde. Nu bij de psycholoog geweest en geleerd dat sommige mensen/mannen gewoon egoïstisch zijn en daarom over je grenzen heen gaan, vreemdgaan bijv. Ze houden gewoon meer van zichzelf dan van wie dan ook, op een slechte manier.
Je moet in een volgende relatie de signalen leren te ontdekken en dan ook werkelijk ermee stoppen als je ze ziet. Hou in gedachten dat wat iemand doet meer zegt dat wat iemand zegt.
Je moet in een volgende relatie de signalen leren te ontdekken en dan ook werkelijk ermee stoppen als je ze ziet. Hou in gedachten dat wat iemand doet meer zegt dat wat iemand zegt.
dinsdag 23 september 2014 14:59
dinsdag 23 september 2014 15:35
dinsdag 23 september 2014 15:36
Ik denk idd dat hulp zoeken het beste voor je is! De gedachten en overtuigingen die je hebt zitten zoals ik lees erg diep. het is logisch dat je daar niet in je eentje zo 1-2-3- uitkomt.
Ik zou zeggen kom voor jezelf op en ga naar de huisarts en leg je probleem daar neer hij kan je vast doorverwijzen naar een goede psycholoog!
Ik zou zeggen kom voor jezelf op en ga naar de huisarts en leg je probleem daar neer hij kan je vast doorverwijzen naar een goede psycholoog!
dinsdag 23 september 2014 15:38
quote:danny-needs-help schreef op 23 september 2014 @ 14:41:
Dus: Ik denk 'ach diegene bedoelt het niet zo', 'ach diegene weet niet beter', blabla. Mijn emoties volgen dat: het is alsof ze het fijn vinden dat ik gekwetst word. In plaats van: 'Goh, wat een gemeen persoon zeg, wat deed die persoon me pijn, wat een zak/bitch, daar heb ik geen zin om mee om te gaan'.
....
En nu? Sinds twee maanden droom ik over de mensen die over mijn grenzen heen gingen. Ik voel een enorme weerstand om met ze om te gaan. Maar ik voel ook weer die zwakte, die enorme zwakte van mij, namelijk dat ik gevoelens voor hen heb, dat ik dingen wil goedpraten, dat ik voor hen wil zorgen/ze wil opvoeden, terwijl deze mensen over mijn grenzen hebben gedaan/erg kwetsende dingen hebben gedaan.
je zit nog steeds in een verkeerde denkwijze, die anderen deden niets verkeerd.
Jij zat fout, jij liet hufters in je leven toe. Of misschien wel aardige mensen, maar je vergat ze te vertellen, waar je grenzen lagen
En dat klink misschien onaardig, maar alleen door te beseffen, dat jij fout zat. Zie je ook in, dat je dus ook de sleutel/de kans hebt, het goed te doen.
Dus: Ik denk 'ach diegene bedoelt het niet zo', 'ach diegene weet niet beter', blabla. Mijn emoties volgen dat: het is alsof ze het fijn vinden dat ik gekwetst word. In plaats van: 'Goh, wat een gemeen persoon zeg, wat deed die persoon me pijn, wat een zak/bitch, daar heb ik geen zin om mee om te gaan'.
....
En nu? Sinds twee maanden droom ik over de mensen die over mijn grenzen heen gingen. Ik voel een enorme weerstand om met ze om te gaan. Maar ik voel ook weer die zwakte, die enorme zwakte van mij, namelijk dat ik gevoelens voor hen heb, dat ik dingen wil goedpraten, dat ik voor hen wil zorgen/ze wil opvoeden, terwijl deze mensen over mijn grenzen hebben gedaan/erg kwetsende dingen hebben gedaan.
je zit nog steeds in een verkeerde denkwijze, die anderen deden niets verkeerd.
Jij zat fout, jij liet hufters in je leven toe. Of misschien wel aardige mensen, maar je vergat ze te vertellen, waar je grenzen lagen
En dat klink misschien onaardig, maar alleen door te beseffen, dat jij fout zat. Zie je ook in, dat je dus ook de sleutel/de kans hebt, het goed te doen.
dinsdag 23 september 2014 15:48
quote:lilalinda schreef op 23 september 2014 @ 15:38:
[...]
je zit nog steeds in een verkeerde denkwijze, die anderen deden niets verkeerd.
Jij zat fout, jij liet hufters in je leven toe. Of misschien wel aardige mensen, maar je vergat ze te vertellen, waar je grenzen lagen
En dat klink misschien onaardig, maar alleen door te beseffen, dat jij fout zat. Zie je ook in, dat je dus ook de sleutel/de kans hebt, het goed te doen.
NEE! Deze standaardreactie begrijp ik maar dekt de lading niet.
Ik vergat ze niet te vertellen waar mijn grenzen lagen. Dat deed ik wel!! Maar zij maakten beloften, ze deden allerlei toezeggingen in het begin dat ze nooit over mijn grenzen zouden gaan, maar dat deden ze wel, en hard, en grof, en met leugens gepaard. Zij verwachten allerlei liefdevolle dingen van mij maar behandelden mij gewoon slecht.
Zij zaten fouten want zij logen, gingen vreemd, deden grove dingen, manipuleerden mij om dingen gedaan te krijgen, zij deden beloften die ze nooit waar gingen maken, en zij liepen zomaar weg zonder verantwoordelijkheid te nemen. Zij waren fout en achterbaks.
Wat ik verkeerd deed: Dergelijke mensen toelaten, geen ECHTE consequenties trekken, denken dat ik ze MOEST (en kon) helpen, (slechte) signalen negeren, mijn eigen behoeften en emoties niet eens kennen en daar niet naar handelen.
Maar het allerergste is: Ik lijk er emotioneel voor gebouwd. Want verstandelijk kan ik nu wel consequenties trekken, gevoelsmatig lijk ik mezelf in de steek te laten door een zwak te hebben voor deze mensen. Ik wil ze vergeten, overnieuw beginnen, gewoon neutraal over te denken, maar ze hoeven maar iets te zeggen en emotioneel stort ik in. Dat vind ik eng en oneerlijk.
[...]
je zit nog steeds in een verkeerde denkwijze, die anderen deden niets verkeerd.
Jij zat fout, jij liet hufters in je leven toe. Of misschien wel aardige mensen, maar je vergat ze te vertellen, waar je grenzen lagen
En dat klink misschien onaardig, maar alleen door te beseffen, dat jij fout zat. Zie je ook in, dat je dus ook de sleutel/de kans hebt, het goed te doen.
NEE! Deze standaardreactie begrijp ik maar dekt de lading niet.
Ik vergat ze niet te vertellen waar mijn grenzen lagen. Dat deed ik wel!! Maar zij maakten beloften, ze deden allerlei toezeggingen in het begin dat ze nooit over mijn grenzen zouden gaan, maar dat deden ze wel, en hard, en grof, en met leugens gepaard. Zij verwachten allerlei liefdevolle dingen van mij maar behandelden mij gewoon slecht.
Zij zaten fouten want zij logen, gingen vreemd, deden grove dingen, manipuleerden mij om dingen gedaan te krijgen, zij deden beloften die ze nooit waar gingen maken, en zij liepen zomaar weg zonder verantwoordelijkheid te nemen. Zij waren fout en achterbaks.
Wat ik verkeerd deed: Dergelijke mensen toelaten, geen ECHTE consequenties trekken, denken dat ik ze MOEST (en kon) helpen, (slechte) signalen negeren, mijn eigen behoeften en emoties niet eens kennen en daar niet naar handelen.
Maar het allerergste is: Ik lijk er emotioneel voor gebouwd. Want verstandelijk kan ik nu wel consequenties trekken, gevoelsmatig lijk ik mezelf in de steek te laten door een zwak te hebben voor deze mensen. Ik wil ze vergeten, overnieuw beginnen, gewoon neutraal over te denken, maar ze hoeven maar iets te zeggen en emotioneel stort ik in. Dat vind ik eng en oneerlijk.
dinsdag 23 september 2014 15:58
Ik vind je verhaal getuigen van zelfinzicht en vind het heel knap dat je dit allemaal onder ogen ziet. Ik vertoon in lichte mate hetzelfde gedrag (vergoelijking slecht gedrag, mensen ondanks alles willen begrijpen en blijven steunen).
Door mijn ex na 15 jaar het huis uit te zetten heb ik de cirkel doorbroken, en ben ik zover dat ik dit soort types niet meer in mijn leven laat.
Ik denk dat het een proces is, je moet jezelf herprogrammeren met nieuwe waardes en patronen. Zo'n proces heeft tijd nodig en begeleiding die je hopelijk van je therapeut krijgt.
Trouwens je zal merken dat als je 'slechte' relaties verbreekt je last kan krijgen van schuldgevoel/had ik het maar niet gedaan/ik heb het fout gedaan/etc. Reageer daar niet op en doorleef het gevoel. Als de eerste paniek is weggezakt kan je de situatie vaak veel helderder en objectiever zien, en daarmee vrede krijgen met je beslissing.
Je bent het waard, zet hem op!
Door mijn ex na 15 jaar het huis uit te zetten heb ik de cirkel doorbroken, en ben ik zover dat ik dit soort types niet meer in mijn leven laat.
Ik denk dat het een proces is, je moet jezelf herprogrammeren met nieuwe waardes en patronen. Zo'n proces heeft tijd nodig en begeleiding die je hopelijk van je therapeut krijgt.
Trouwens je zal merken dat als je 'slechte' relaties verbreekt je last kan krijgen van schuldgevoel/had ik het maar niet gedaan/ik heb het fout gedaan/etc. Reageer daar niet op en doorleef het gevoel. Als de eerste paniek is weggezakt kan je de situatie vaak veel helderder en objectiever zien, en daarmee vrede krijgen met je beslissing.
Je bent het waard, zet hem op!
dinsdag 23 september 2014 16:06
quote:danny-needs-help schreef op 23 september 2014 @ 15:48:
[...]
Ik vergat ze niet te vertellen waar mijn grenzen lagen. Dat deed ik wel!! Maar zij maakten beloften, ze deden allerlei toezeggingen in het begin dat ze nooit over mijn grenzen zouden gaan, maar dat deden ze wel, en hard, en grof, en met leugens gepaard. Zij verwachten allerlei liefdevolle dingen van mij maar behandelden mij gewoon slecht.
Zij zaten fouten want zij logen, gingen vreemd, deden grove dingen, manipuleerden mij om dingen gedaan te krijgen, zij deden beloften die ze nooit waar gingen maken, en zij liepen zomaar weg zonder verantwoordelijkheid te nemen. Zij waren fout en achterbaks.
iemand kan 1x zo over mijn grens gaan (afh v/h voorval) misschien een 2e, maar dan valt hij(zij) in de categorie 'hufters' en gaat hij(zij) mijn leven uit.
Dat zij hufters waren, geloof ik graag. Maar het was onverstandig van je, om ze te blijven toelaten. Gun jezelf een huftervrijleven
[...]
Ik vergat ze niet te vertellen waar mijn grenzen lagen. Dat deed ik wel!! Maar zij maakten beloften, ze deden allerlei toezeggingen in het begin dat ze nooit over mijn grenzen zouden gaan, maar dat deden ze wel, en hard, en grof, en met leugens gepaard. Zij verwachten allerlei liefdevolle dingen van mij maar behandelden mij gewoon slecht.
Zij zaten fouten want zij logen, gingen vreemd, deden grove dingen, manipuleerden mij om dingen gedaan te krijgen, zij deden beloften die ze nooit waar gingen maken, en zij liepen zomaar weg zonder verantwoordelijkheid te nemen. Zij waren fout en achterbaks.
iemand kan 1x zo over mijn grens gaan (afh v/h voorval) misschien een 2e, maar dan valt hij(zij) in de categorie 'hufters' en gaat hij(zij) mijn leven uit.
Dat zij hufters waren, geloof ik graag. Maar het was onverstandig van je, om ze te blijven toelaten. Gun jezelf een huftervrijleven
dinsdag 23 september 2014 16:06
quote:Luxaflex schreef op 23 september 2014 @ 15:58:
Ik vind je verhaal getuigen van zelfinzicht en vind het heel knap dat je dit allemaal onder ogen ziet. Ik vertoon in lichte mate hetzelfde gedrag (vergoelijking slecht gedrag, mensen ondanks alles willen begrijpen en blijven steunen).
Door mijn ex na 15 jaar het huis uit te zetten heb ik de cirkel doorbroken, en ben ik zover dat ik dit soort types niet meer in mijn leven laat.
Ik denk dat het een proces is, je moet jezelf herprogrammeren met nieuwe waardes en patronen. Zo'n proces heeft tijd nodig en begeleiding die je hopelijk van je therapeut krijgt.
Trouwens je zal merken dat als je 'slechte' relaties verbreekt je last kan krijgen van schuldgevoel/had ik het maar niet gedaan/ik heb het fout gedaan/etc. Dat schuldgevoel is zo herkenbaar. Ik heb een schuldgevoel na het verbreken van een relatie met mensen of na mensen niet meer in mijn leven te willen hebben terwijl ZIJ herhaaldelijk over mijn grenzen zijn gegaan. Soms hebben zij mij gedumpt maar dan voel ik mij schuldig dat ik hen in de steek laat. Absurd toch? Rationeel weet ik zoveel beter maar waarom reageren mijn emoties dan zo? En ze reageren sterk, heel erg sterk. Reageer daar niet op en doorleef het gevoel. Het troost me dat je het herkent en dat je me adviseert het gevoel te doorleven. Dat geeft me hoop. Als de eerste paniek is weggezakt kan je de situatie vaak veel helderder en objectiever zien, en daarmee vrede krijgen met je beslissing. Ik bezie de situatie al wat meer helder en hoop het nu eindelijk eens allemaal achter me te laten.
Je bent het waard, zet hem op!
Ik vind je verhaal getuigen van zelfinzicht en vind het heel knap dat je dit allemaal onder ogen ziet. Ik vertoon in lichte mate hetzelfde gedrag (vergoelijking slecht gedrag, mensen ondanks alles willen begrijpen en blijven steunen).
Door mijn ex na 15 jaar het huis uit te zetten heb ik de cirkel doorbroken, en ben ik zover dat ik dit soort types niet meer in mijn leven laat.
Ik denk dat het een proces is, je moet jezelf herprogrammeren met nieuwe waardes en patronen. Zo'n proces heeft tijd nodig en begeleiding die je hopelijk van je therapeut krijgt.
Trouwens je zal merken dat als je 'slechte' relaties verbreekt je last kan krijgen van schuldgevoel/had ik het maar niet gedaan/ik heb het fout gedaan/etc. Dat schuldgevoel is zo herkenbaar. Ik heb een schuldgevoel na het verbreken van een relatie met mensen of na mensen niet meer in mijn leven te willen hebben terwijl ZIJ herhaaldelijk over mijn grenzen zijn gegaan. Soms hebben zij mij gedumpt maar dan voel ik mij schuldig dat ik hen in de steek laat. Absurd toch? Rationeel weet ik zoveel beter maar waarom reageren mijn emoties dan zo? En ze reageren sterk, heel erg sterk. Reageer daar niet op en doorleef het gevoel. Het troost me dat je het herkent en dat je me adviseert het gevoel te doorleven. Dat geeft me hoop. Als de eerste paniek is weggezakt kan je de situatie vaak veel helderder en objectiever zien, en daarmee vrede krijgen met je beslissing. Ik bezie de situatie al wat meer helder en hoop het nu eindelijk eens allemaal achter me te laten.
Je bent het waard, zet hem op!
dinsdag 23 september 2014 16:20
Je gaat direct nadenken over schadebeperkende ideeen. Daardoor vertel je jezelf dat je geen actie hoeft te ondernemen. En daardoor gaan mensen over je grenzen heen.
Dus: iemand roept iets kleinerends.
Schadebeperking: hij bedoelde het niet zo dus ik hoef me niet gekleineerd te voelen
Actie: geen.
Gevoel: strijd tussen gekleineerd voelen, wegredeneren, je zwak voelen, je moreel superieur voelen, je dom voelen, de strijd van je gekwetste gevoelens in jezelf uitvechten in plaats van in de wereld.
Terwijl je eigenlijk het volgende wilt:
Iemand roept iets kleinerends
Gedachte: dat kleineert mij (auw)
Actie: er iets tegen doen
Dus: iemand roept iets kleinerends.
Schadebeperking: hij bedoelde het niet zo dus ik hoef me niet gekleineerd te voelen
Actie: geen.
Gevoel: strijd tussen gekleineerd voelen, wegredeneren, je zwak voelen, je moreel superieur voelen, je dom voelen, de strijd van je gekwetste gevoelens in jezelf uitvechten in plaats van in de wereld.
Terwijl je eigenlijk het volgende wilt:
Iemand roept iets kleinerends
Gedachte: dat kleineert mij (auw)
Actie: er iets tegen doen
dinsdag 23 september 2014 16:21
Ik ben een (erg) rationeel persoon die met name in het hoofd leeft en niet zozeer in het hart. Natuurlijk houd ik van mensen en natuurlijk voel ik zaken maar ik probeer alles te analyseren en te verklaren. Heel leuk in de zakelijke dienstverlening maar niet als het om je persoonlijke leven gaat
Een groot nadeel hiervan is dat mijn hart van veel zaken iets vond maar niet altijd gehoord werd. Ik was namelijk te druk met de situatieanalyse, toekomstig mogelijke scenario's, goedpraterijen en andere afleidingen. En ik heb gemerkt dat emoties niet weggaan of een plaats krijgen als je ze niet gevoeld hebt. Dus ik 'doorvoel' tegenwoordig de lastige situatie in plaats van het te analyseren. Een intuïtief maak ik nu steeds de juiste keuzes, zonder het aan mezelf te hoeven verantwoorden dat het wel 'rechtvaardig was'.
Zoals in het andere topic geschreven is: je hoeft niets voor iemand te zijn of te doen om het waard te zijn. En iedereen is verantwoordelijk voor zichzelf, inclusief gevoelens en patronen. Wat je ermee doet is jouw keuze.
Een groot nadeel hiervan is dat mijn hart van veel zaken iets vond maar niet altijd gehoord werd. Ik was namelijk te druk met de situatieanalyse, toekomstig mogelijke scenario's, goedpraterijen en andere afleidingen. En ik heb gemerkt dat emoties niet weggaan of een plaats krijgen als je ze niet gevoeld hebt. Dus ik 'doorvoel' tegenwoordig de lastige situatie in plaats van het te analyseren. Een intuïtief maak ik nu steeds de juiste keuzes, zonder het aan mezelf te hoeven verantwoorden dat het wel 'rechtvaardig was'.
Zoals in het andere topic geschreven is: je hoeft niets voor iemand te zijn of te doen om het waard te zijn. En iedereen is verantwoordelijk voor zichzelf, inclusief gevoelens en patronen. Wat je ermee doet is jouw keuze.
dinsdag 23 september 2014 16:34
quote:honingbijtje schreef op 23 september 2014 @ 16:20:
Terwijl je eigenlijk het volgende wilt:
Iemand roept iets kleinerends
Gedachte: dat kleineert mij (auw)
Actie: er iets tegen doen
Ja dat wil ik! Niets mis mee om iemands gedrag te begrijpen maar ik praat het goed.
Wat jij hierboven neerschrijft dat klopt, dat wil ik. Daarom zeg ik: Ik heb overbodige gedachtes op die momenten (en die lijken ingegeven door een aangeleerde neiging om anderen altijd de dans te laten ontspringen en mijn emoties te negeren), stomme gedachten 'ach zo bedoelt diegene het niet, ach diegene is ook kwetsbaar'. Bah.
Je hebt gelijk dus: dat wil ik en dat bedoel ik.
Terwijl je eigenlijk het volgende wilt:
Iemand roept iets kleinerends
Gedachte: dat kleineert mij (auw)
Actie: er iets tegen doen
Ja dat wil ik! Niets mis mee om iemands gedrag te begrijpen maar ik praat het goed.
Wat jij hierboven neerschrijft dat klopt, dat wil ik. Daarom zeg ik: Ik heb overbodige gedachtes op die momenten (en die lijken ingegeven door een aangeleerde neiging om anderen altijd de dans te laten ontspringen en mijn emoties te negeren), stomme gedachten 'ach zo bedoelt diegene het niet, ach diegene is ook kwetsbaar'. Bah.
Je hebt gelijk dus: dat wil ik en dat bedoel ik.
dinsdag 23 september 2014 16:36
quote:Luxaflex schreef op 23 september 2014 @ 16:21:
Zoals in het andere topic geschreven is: je hoeft niets voor iemand te zijn of te doen om het waard te zijn. En iedereen is verantwoordelijk voor zichzelf, inclusief gevoelens en patronen. Wat je ermee doet is jouw keuze.Ik ga mijn best doen deze gedachte echt door te laten dringen. Het is moeilijk 'zomaar' te accepteren dat ik het gewoon waard ben. Gelijk voel ik me egoïstisch (dit heb ik dus niet geleerd!).
Zoals in het andere topic geschreven is: je hoeft niets voor iemand te zijn of te doen om het waard te zijn. En iedereen is verantwoordelijk voor zichzelf, inclusief gevoelens en patronen. Wat je ermee doet is jouw keuze.Ik ga mijn best doen deze gedachte echt door te laten dringen. Het is moeilijk 'zomaar' te accepteren dat ik het gewoon waard ben. Gelijk voel ik me egoïstisch (dit heb ik dus niet geleerd!).
dinsdag 23 september 2014 16:54
quote:honingbijtje schreef op 23 september 2014 @ 16:20:
Dus: iemand roept iets kleinerends.
Schadebeperking: hij bedoelde het niet zo dus ik hoef me niet gekleineerd te voelen
Actie: geen.
Gevoel: strijd tussen gekleineerd voelen, wegredeneren, je zwak voelen, je moreel superieur voelen, je dom voelen, de strijd van je gekwetste gevoelens in jezelf uitvechten in plaats van in de wereld.
Terwijl je eigenlijk het volgende wilt:
Iemand roept iets kleinerends
Gedachte: dat kleineert mij (auw)
Actie: er iets tegen doen
en als je nog verder bent, doet het geen pijn meer.
Omdat je een opmerking van zo'n persoon als waardeloos kunt bestempelen
Dus: iemand roept iets kleinerends.
Schadebeperking: hij bedoelde het niet zo dus ik hoef me niet gekleineerd te voelen
Actie: geen.
Gevoel: strijd tussen gekleineerd voelen, wegredeneren, je zwak voelen, je moreel superieur voelen, je dom voelen, de strijd van je gekwetste gevoelens in jezelf uitvechten in plaats van in de wereld.
Terwijl je eigenlijk het volgende wilt:
Iemand roept iets kleinerends
Gedachte: dat kleineert mij (auw)
Actie: er iets tegen doen
en als je nog verder bent, doet het geen pijn meer.
Omdat je een opmerking van zo'n persoon als waardeloos kunt bestempelen
dinsdag 23 september 2014 17:35
Ik herken mij deels in jou verhaal want ik ben ook niet altijd assertief genoeg .Soms om dat ik niet altijd weet in welke context ik iemands gedrag moet plaatsen want er zijn soms meerdere zienswijze in een situatie en daar wil ik dan over na denken.
Maar voor mij is het belangrijk dat ik naar mijn gevoel luister soms kan iets pijn doen zonder aanwijsbare oorzaak bij mij.Dat vraagt in mijn geval om zelfonderzoek want waarom doet iets pijn bij mij ?Maar als ditzelfde gevoel meer opkomt bij sommige mensen dan zorg ik dat ik die zo veel mogelijk vermijd daar na terecht of onterecht maakt mij niet uit als ik me niet fijn voel bij hun dan is dat voor mij duidelijk teken dat die mensen uit mijn leven moeten blijven.En mensen die je bewust kwetsen zijn zo ie zo overduidelijk naarlingen met weinig levenswijsheid dus waarom daar mee omgaan?Ik kom niet altijd voldoende voor mij zelf op maar een kleine stap in die richting kan al helpen om mij beter te voelen zelfs al pak ik dat niet altijd even handig aan .Het gevoel dat ik aan het leren ben om mijn plekje op deze aarde te bevechten geeft al een fijn gevoel.
Ik hoop dat je fijne vrienden krijgt die je niet kwetsen !
Maar voor mij is het belangrijk dat ik naar mijn gevoel luister soms kan iets pijn doen zonder aanwijsbare oorzaak bij mij.Dat vraagt in mijn geval om zelfonderzoek want waarom doet iets pijn bij mij ?Maar als ditzelfde gevoel meer opkomt bij sommige mensen dan zorg ik dat ik die zo veel mogelijk vermijd daar na terecht of onterecht maakt mij niet uit als ik me niet fijn voel bij hun dan is dat voor mij duidelijk teken dat die mensen uit mijn leven moeten blijven.En mensen die je bewust kwetsen zijn zo ie zo overduidelijk naarlingen met weinig levenswijsheid dus waarom daar mee omgaan?Ik kom niet altijd voldoende voor mij zelf op maar een kleine stap in die richting kan al helpen om mij beter te voelen zelfs al pak ik dat niet altijd even handig aan .Het gevoel dat ik aan het leren ben om mijn plekje op deze aarde te bevechten geeft al een fijn gevoel.
Ik hoop dat je fijne vrienden krijgt die je niet kwetsen !
dinsdag 23 september 2014 17:56
Ik herken jouw verhaal heel erg en vind dat je het goed onder woorden kan brengen. Heb een week geleden nog een topic gemaakt over zo'n situatie met mijn ex waar het nu mee uit is. Misschien vervulde die relaties een behoefte van jezelf om leegte op te vullen of angst om alleen te zijn? Ben je opvoed met het idee dat je anderen altijd moet helpen?
Denk vooral aan de negatieve momenten van de relaties. Je onderging een heleboel stressvolle situaties en momenten waarbij je zelfvertrouwen zo naar beneden werd gehaald toen je nog met ze was. Het lag niet aan jou wanneer zij zo deden en hoe zij zijn kan nooit veranderen. Je hebt de neiging om het allemaal te romantiseren, maar in werkelijkheid heeft het je heel veel pijn gedaan. Je bent nu van die losers af, heb respect dat je die stappen hebt genomen! Probeer voor jezelf te bedenken hoe je een ideale relatie ziet met wederzijds respect en gelijkwaardigheid. Iemand die je manipuleert verdien je niet, iemand die vreemdgaat niet, iemand die zichzelf belangrijker vind dan jou sowieso niet! Welke grenzen zal je in een volgende relatie nodig hebben voor jezelf, wat doe je als die grenzen worden overschreden en op welke signalen moet je letten al tijdens de datingsfase om te weten of diegene respect genoeg heeft?
Denk vooral aan de negatieve momenten van de relaties. Je onderging een heleboel stressvolle situaties en momenten waarbij je zelfvertrouwen zo naar beneden werd gehaald toen je nog met ze was. Het lag niet aan jou wanneer zij zo deden en hoe zij zijn kan nooit veranderen. Je hebt de neiging om het allemaal te romantiseren, maar in werkelijkheid heeft het je heel veel pijn gedaan. Je bent nu van die losers af, heb respect dat je die stappen hebt genomen! Probeer voor jezelf te bedenken hoe je een ideale relatie ziet met wederzijds respect en gelijkwaardigheid. Iemand die je manipuleert verdien je niet, iemand die vreemdgaat niet, iemand die zichzelf belangrijker vind dan jou sowieso niet! Welke grenzen zal je in een volgende relatie nodig hebben voor jezelf, wat doe je als die grenzen worden overschreden en op welke signalen moet je letten al tijdens de datingsfase om te weten of diegene respect genoeg heeft?
dinsdag 23 september 2014 20:45
Ik ben ook blij nu weg te zijn bij mensen die niet goed voor me waren. Maar ik had zo gehoopt dat ik nu opgelucht zou zijn in plaats van me rot te voelen en zelfs schuldig. Maar schuldig waarvoor? Ik ben in de steek gelaten en niet andersom. Ik onderging inderdaad een heleboel stressvolle situaties en momenten waarbij mijn zelfvertrouwen naar beneden werd gehaald. Maar waarom voelden die zo veilig, waarom bleef ik, en waarom voel ik me NU rot? Waarom heb ik een zwak voor dergelijke mensen en laat ik ze niet gewoon zijn? Hoe stop ik met romantiseren en leef ik mijn eigen leven?
Het punt is trouwens niet dat ik opgevoed ben met het idee anderen te helpen. Het is meer: Ik heb niet geleerd voor mezelf op te komen of dat ik voor mijn eigen geluk mag en moet opkomen (ik heb het pleasen van een van mijn ouders afgekeken) en ik ben gelijk bang om egoïstisch te zijn als ik voor mezelf kies in een emotionele relatie. Op het moment ga ik daarom nu geen relaties aan want ik kan geen goede balans vinden en de emotionele pijn is nu te groot.
Het punt is trouwens niet dat ik opgevoed ben met het idee anderen te helpen. Het is meer: Ik heb niet geleerd voor mezelf op te komen of dat ik voor mijn eigen geluk mag en moet opkomen (ik heb het pleasen van een van mijn ouders afgekeken) en ik ben gelijk bang om egoïstisch te zijn als ik voor mezelf kies in een emotionele relatie. Op het moment ga ik daarom nu geen relaties aan want ik kan geen goede balans vinden en de emotionele pijn is nu te groot.
dinsdag 23 september 2014 20:52
Lees het boek eens: als hij maar gelukkig is. Dekt in jou geval niet de volledige lading, maar geeft wel aan hoe het patroon van wegcijferen om de goedkeuring van de ander maar te mogen blijven houden werkt.
Je laat mensen over je grens heen gaan, omdat jij hen niet kwijt wilt. Je denkt dat mensen je niets waard vinden als je zegt: ho, stop, tot hier en niet verder!
Je dwingt juist respect af wanneer je duidelijk aangeeft wat wel en niet kan en de consequenties die jij eraan verbindt ook daadwerkelijk geeft.
Je laat mensen over je grens heen gaan, omdat jij hen niet kwijt wilt. Je denkt dat mensen je niets waard vinden als je zegt: ho, stop, tot hier en niet verder!
Je dwingt juist respect af wanneer je duidelijk aangeeft wat wel en niet kan en de consequenties die jij eraan verbindt ook daadwerkelijk geeft.
woensdag 24 september 2014 14:24
quote:labyrinthe schreef op 23 september 2014 @ 17:56:
Ik herken jouw verhaal heel erg en vind dat je het goed onder woorden kan brengen. Heb een week geleden nog een topic gemaakt over zo'n situatie met mijn ex waar het nu mee uit is. Misschien vervulde die relaties een behoefte van jezelf om leegte op te vullen of angst om alleen te zijn? Ben je opvoed met het idee dat je anderen altijd moet helpen?
Denk vooral aan de negatieve momenten van de relaties. Je onderging een heleboel stressvolle situaties en momenten waarbij je zelfvertrouwen zo naar beneden werd gehaald toen je nog met ze was.[b Ja ik onderging zeker stressvolle momenten en mijn zelfvertrouwen werd zeker omlaag gehaald. Het was nooit goed bij hen/het zou nooit goed zijn bij hen, en ik bleef maar kruipen[/b] Het lag niet aan jou wanneer zij zo deden en hoe zij zijn kan nooit veranderen. Waarschijnlijk niet. Maar waarom accepteer ik dat niet gewoon. Waarom lukt het anderen om te zeggen 'Pff wat een klootzak, die laat ik voortaan mooi links liggen', terwijl ik een zwak voor dergelijke mensen heb? Je hebt de neiging om het allemaal te romantiseren Klopt. Ik denk dat ik blij was dat er tenminste iemand was., maar in werkelijkheid heeft het je heel veel pijn gedaan Ja, veel pijn, en ik ben mezelf kwijtgeraakt. Je bent nu van die losers af, heb respect dat je die stappen hebt genomen! Soms hebben ze mij gewoon gedumpt Probeer voor jezelf te bedenken hoe je een ideale relatie ziet met wederzijds respect en gelijkwaardigheid. Iemand die je manipuleert verdien je niet, iemand die vreemdgaat niet, iemand die zichzelf belangrijker vind dan jou sowieso niet! Welke grenzen zal je in een volgende relatie nodig hebben voor jezelf, wat doe je als die grenzen worden overschreden en op welke signalen moet je letten al tijdens de datingsfase om te weten of diegene respect genoeg heeft? Daar ben ik heel erg mee bezig maar ik zou zo graag willen dat mijn gevoel volgt
Ik herken jouw verhaal heel erg en vind dat je het goed onder woorden kan brengen. Heb een week geleden nog een topic gemaakt over zo'n situatie met mijn ex waar het nu mee uit is. Misschien vervulde die relaties een behoefte van jezelf om leegte op te vullen of angst om alleen te zijn? Ben je opvoed met het idee dat je anderen altijd moet helpen?
Denk vooral aan de negatieve momenten van de relaties. Je onderging een heleboel stressvolle situaties en momenten waarbij je zelfvertrouwen zo naar beneden werd gehaald toen je nog met ze was.[b Ja ik onderging zeker stressvolle momenten en mijn zelfvertrouwen werd zeker omlaag gehaald. Het was nooit goed bij hen/het zou nooit goed zijn bij hen, en ik bleef maar kruipen[/b] Het lag niet aan jou wanneer zij zo deden en hoe zij zijn kan nooit veranderen. Waarschijnlijk niet. Maar waarom accepteer ik dat niet gewoon. Waarom lukt het anderen om te zeggen 'Pff wat een klootzak, die laat ik voortaan mooi links liggen', terwijl ik een zwak voor dergelijke mensen heb? Je hebt de neiging om het allemaal te romantiseren Klopt. Ik denk dat ik blij was dat er tenminste iemand was., maar in werkelijkheid heeft het je heel veel pijn gedaan Ja, veel pijn, en ik ben mezelf kwijtgeraakt. Je bent nu van die losers af, heb respect dat je die stappen hebt genomen! Soms hebben ze mij gewoon gedumpt Probeer voor jezelf te bedenken hoe je een ideale relatie ziet met wederzijds respect en gelijkwaardigheid. Iemand die je manipuleert verdien je niet, iemand die vreemdgaat niet, iemand die zichzelf belangrijker vind dan jou sowieso niet! Welke grenzen zal je in een volgende relatie nodig hebben voor jezelf, wat doe je als die grenzen worden overschreden en op welke signalen moet je letten al tijdens de datingsfase om te weten of diegene respect genoeg heeft? Daar ben ik heel erg mee bezig maar ik zou zo graag willen dat mijn gevoel volgt
woensdag 24 september 2014 14:26
quote:Doreia schreef op 23 september 2014 @ 20:52:
Lees het boek eens: als hij maar gelukkig is. Dekt in jou geval niet de volledige lading, maar geeft wel aan hoe het patroon van wegcijferen om de goedkeuring van de ander maar te mogen blijven houden werkt.
Je laat mensen over je grens heen gaan, omdat jij hen niet kwijt wilt. Je denkt dat mensen je niets waard vinden als je zegt: ho, stop, tot hier en niet verder!
Je dwingt juist respect af wanneer je duidelijk aangeeft wat wel en niet kan en de consequenties die jij eraan verbindt ook daadwerkelijk geeft.Je hebt gelijk Doreia. Ik dwing ook respect af wanneer ik duidelijk aangeef wat ik wel en niet kan en er consequenties aan verbind. Maar waarom gaat dit bij mij met schuldgevoelens gepaard? Waarom heb ik meer loyaliteit aan anderen in relaties dan aan mezelf? Mijn gevoelens werken tegen me. Daar moet ik aan werken.
Lees het boek eens: als hij maar gelukkig is. Dekt in jou geval niet de volledige lading, maar geeft wel aan hoe het patroon van wegcijferen om de goedkeuring van de ander maar te mogen blijven houden werkt.
Je laat mensen over je grens heen gaan, omdat jij hen niet kwijt wilt. Je denkt dat mensen je niets waard vinden als je zegt: ho, stop, tot hier en niet verder!
Je dwingt juist respect af wanneer je duidelijk aangeeft wat wel en niet kan en de consequenties die jij eraan verbindt ook daadwerkelijk geeft.Je hebt gelijk Doreia. Ik dwing ook respect af wanneer ik duidelijk aangeef wat ik wel en niet kan en er consequenties aan verbind. Maar waarom gaat dit bij mij met schuldgevoelens gepaard? Waarom heb ik meer loyaliteit aan anderen in relaties dan aan mezelf? Mijn gevoelens werken tegen me. Daar moet ik aan werken.
