Positief denken ; Kun je het jezelf echt aanleren?

Is schematherapie misschien wat voor je? Dit zijn vaak hardnekkige problemen die je al je hele leven bij je draagt, je psycholoog gaat niet tot de kern.



Het is goed om je jeugd mee te nemen in dit probleem en er daarna handvatten tegenaan te gooien hoe je er in het hier en nu anders mee om kan gaan.

Echt patronen doorbreken. Dat is waar schematherapie zich op richt. Hard werken, maar zo leer je wel anders met je gedachten om te gaan en een positiever zelfbeeld te creëren.

mensen denken niet zoveel over een ander na, tenminste niet in de zin dat ik jouw en mijn levensloop ga vergelijken, maar waar mensen absoluut wel op reageren is op je zelfpresentatie. Als jij al zo op jezelf neerkijkt, wie ben ik dan om dat niet te doen?

ik denk dat je niet ver komt als je jezelf voortdurend in de wielen rijdt en de vraag voor de psych is dan: waarom doe je dat? Want je doet dat ergens voor, ergens waar je voordeel van hebt, tenminste dat denkt je onderbewustzijn.



Als je ophoudt met vechten leef je nog steeds dus dan moet je een model adopteren om het dagelijkse leven vol te houden en misschien is dat passieve model het veiligste voor je.

Mijn ervaring is dat je jezelf kunt leren om positiever naar het leven te kijken. Mensen zijn snel geneigd om over positieve dingen heen te stappen en ze af te doen als zijnde normaal.

Maar door ze juist wel te benoemen als positief, zul je ook ampndere positieve dingen gaan opmerken.

Mij heeft het erg geholpen om dagelijks 3 positieve dingen op te schrijven. Dingen die ik lastig vind maar die toch zijn gelukt, contact met anderen waar ik van genoten heb, iets waar ik trots op ben. Kost zeker in het begin veel energie en moeite, maar dat was het wel waard. Zelfs nu ik met een depressie te maken heb, lukt het me om toch ook de positieve kanten te blijven zien.

In jouw beleving is het gras nu groener bij de buren. Of dat werkelijk zo is, is maar de vraag. Een eigen huis, getrouwd, een kindje...kun je ook lezen als vastzitten aan een berg stenen, vastzitten in een relatie en doorwaakte nachten. Blijkbaar zie jij het idealer dan het waarschijnlijk is. Misschien denkt de ander wel dat jij het goed voor elkaar hebt. Een vrije vrouw die nog nergens aan vast zit.



Je zit nu met de laatste loodjes van je studie, dus wat meer gevoel van stress is niet raar. En omdat je al zolang in een vast studieritme zit, is het logisch dat je er tegenop ziet om het straks allemaal zelf te moeten gaan doen in een baan. Volgens mij ben je daar niet de enige in. Praat er maar eens over met andere studiegenoten of een begeleider op de opleiding.



Schrijf intussen voor jezelf eens op wat de voordelen zijn van je studie en hoe je genoten hebt van het jaar reizen. Ik denk dat de balans dan weer snel gevonden is. Ieder loopt haar eigen pad en het ene is echt niet beter dan het andere.

Verdiep je eens in NLP. Zelf heb ik daar hele grote stappen mee kunnen maken.



En nee het is geen Ratelband gelul met zn Tjsakkaaa. Het is zo veel meer dan dan. Het kijkt naar hoe je gedachten werken, welke patronen je steeds in stand houden en welke beperkte overtuigingen jou steeds terug trekken. Heel waardevol!!

Het antwoord is simpel: Ja dat kun je leren.



Dat je jezelf zo voelt is helemaal niet zo gek, zeker op jouw leeftijd. Eind van je studie, toekomst is onzeker, je vergelijkt jezelf met anderen… Maar dit gevoel zal niet altijd zo blijven, geloof me. Juist op deze leeftijd gaat er nog veel veranderen. Straks ben je afgestudeerd, heb je een baan en ziet je leven er weer heel anders uit.



Toen ik 25 was vond ik het ook allemaal niet leuk. Ik kwam erachter dat ik de verkeerde studie had gedaan, had nooit eens een lange relatie. Ik verhuisde naar een grote stad waar ik niemand kende en best eenzaam was. Juist op deze leeftijd ligt de wereld aan je voeten, er gaat nog veel veranderen. Ik ben toen nog met een opleiding gestart, met een fulltime baan ernaast. Ik ontmoette mijn vriend en na een paar jaar keihard werken heb ik nu een geweldige carrière.



Hoe je kunt omdenken? Begin klein. Zoek iets positiefs in kleine dingen, een goed cijfer voor je tentamen, of een mooie kastanje die je in het park vind, de regen op het dak terwijl jij lekker in bed ligt. Langzaam aan tel je steeds meer leuke dingen en ga je daar ook naar handelen. Zo ga je dan ook naar de toekomst kijken. Je hebt straks een opleiding af, je gaat een carrière tegemoet, je bent jong en alles kan en mag nog.

Ja, dat kun je leren.



Door veel organisaties in de geestelijke gezondheidszorg worden er ook cursussen gegeven in positief denken, misschien dat je je psych hier eens naar kunt vragen ?



Ook bestaan er zelfhulp boeken voor.



Succes

Ja, dat kun je leren.

Het is wel even een kunstje maar als je het eenmaal doorhebt gaat het bijna vanzelf. Als ik een negatieve gedachte heb merk ik dat direct op en vervang ik hem door een positieve.

Wat voor mij werkte waren zelfhulpboeken (Het spel tussen bewuste en onderbewuste, Paul Liekens!), en niet teveel drinken (daarna heb je te weinig grip op je gedachten).

Maar gewoon ouder worden, jezelf leren kennen, helpt ook al een stuk