Psyche
alle pijlers
Rust bij shock?
woensdag 20 augustus 2014 16:39
Even een woord vooraf. Ik vraag me dit gewoon af, ik hoef geen discussies over goed, niet goed, ik denk dat we het daar allemaal mee eens zijn. Het is allemaal gruwelijk.
Jaren geleden zag ik een filmpje van iemand die geëxecuteerd zou worden. Wat me vooral opviel was de totale rust van die persoon. Gene zichtbare angst, niet gillen, niet proberen te verweren.
Ik vraag mij af, waarom stelt het lichaam op dat moment geen vecht/vlucht mechanisme in werking?
Nu ook met het filmpje wat circuleert van die journalist. Ik heb hem niet bekeken, maar al eerder eens een soortgelijk filmpje gezien (jammer genoeg).
Waarom is die man zo vreselijk rustig? Wat maakt dat je hersenen er geen totale paniek van maken? Of zou er drugs in het spel zijn? Kalmeringsmiddelen?
Je weet zelf nooit wat je zou doen natuurlijk, zeker niet in zo'n levenbedreigende situatie, maar als je in zo'n land opgesloten zit en je weet wat er gaat gebeuren, dan doe je toch iets? Of sluiten de hersenen zich af?
Ik ben benieuwd of er iemand is met kennis van zaken. Het brein is een bijzonder ding.
Jaren geleden zag ik een filmpje van iemand die geëxecuteerd zou worden. Wat me vooral opviel was de totale rust van die persoon. Gene zichtbare angst, niet gillen, niet proberen te verweren.
Ik vraag mij af, waarom stelt het lichaam op dat moment geen vecht/vlucht mechanisme in werking?
Nu ook met het filmpje wat circuleert van die journalist. Ik heb hem niet bekeken, maar al eerder eens een soortgelijk filmpje gezien (jammer genoeg).
Waarom is die man zo vreselijk rustig? Wat maakt dat je hersenen er geen totale paniek van maken? Of zou er drugs in het spel zijn? Kalmeringsmiddelen?
Je weet zelf nooit wat je zou doen natuurlijk, zeker niet in zo'n levenbedreigende situatie, maar als je in zo'n land opgesloten zit en je weet wat er gaat gebeuren, dan doe je toch iets? Of sluiten de hersenen zich af?
Ik ben benieuwd of er iemand is met kennis van zaken. Het brein is een bijzonder ding.
But if you hurt what's mine. I'll sure as hell retaliate.
woensdag 20 augustus 2014 16:49
Als je van tevoren weet dat je geexecuteerd wordt, bijv. bij de doodstraf in Amerika dan stel je je daar op in lijkt me.
Maar dat van die journalist, dat vroeg ik me vandaag ook af. In dat laatste moment lijkt me toch wel een gevoel van paniek te komen. Maar misschien geef je je inderdaad over aan het onvermijdelijke? Het zal misschien iets makkelijker zijn als je in god gelooft, dat je je dan aan hem / zijn wil overgeeft?
Maar dat van die journalist, dat vroeg ik me vandaag ook af. In dat laatste moment lijkt me toch wel een gevoel van paniek te komen. Maar misschien geef je je inderdaad over aan het onvermijdelijke? Het zal misschien iets makkelijker zijn als je in god gelooft, dat je je dan aan hem / zijn wil overgeeft?
woensdag 20 augustus 2014 16:55
woensdag 20 augustus 2014 17:17
Hoezo is dat bijzonder dat ze nog leeft?
Ik heb het ook zo ervaren, bij een situatie waarin het bijna onvermijdelijk was dat er met hoge snelheid een auto frontaal op de auto waarin ik zat zou botsen, ben ik ook op zwart gegaan.
Soort beschermingsmechanisme denk ik van je hersenen. Sindsdien vind ik dat wel een geruststellend idee.
Ik heb het ook zo ervaren, bij een situatie waarin het bijna onvermijdelijk was dat er met hoge snelheid een auto frontaal op de auto waarin ik zat zou botsen, ben ik ook op zwart gegaan.
Soort beschermingsmechanisme denk ik van je hersenen. Sindsdien vind ik dat wel een geruststellend idee.
woensdag 20 augustus 2014 17:23
Ik heb laatste een documentaire gezien bij de uil van Athena over de doodstraf. De man die het moest ondergaan omschreef het als een diepe depressie.
In deze documentaire kwam ook een man aan het woord die om en nabij 125 executies had bijgewoond als uitvoerende. Na de 125ste, (een vrouw) begon hij ongecontroleerd te trillen en te shaken. Hij kon het niet meer opbrengen en nam ontslag. Hiermee verspeelde hij de recht op zijn pensioen. Maar het had ongemerkt zo diep ingegrepen op zijn psyche, de ene na de andere naar de executie begeleiden, dat het deze man veranderde van een voorstander van de doodstraf naar een tegenstander.
Niemand heeft het recht een ander te doden ook een overheid niet. En daar heeft hij gelijk in.
In deze documentaire kwam ook een man aan het woord die om en nabij 125 executies had bijgewoond als uitvoerende. Na de 125ste, (een vrouw) begon hij ongecontroleerd te trillen en te shaken. Hij kon het niet meer opbrengen en nam ontslag. Hiermee verspeelde hij de recht op zijn pensioen. Maar het had ongemerkt zo diep ingegrepen op zijn psyche, de ene na de andere naar de executie begeleiden, dat het deze man veranderde van een voorstander van de doodstraf naar een tegenstander.
Niemand heeft het recht een ander te doden ook een overheid niet. En daar heeft hij gelijk in.
woensdag 20 augustus 2014 17:27
Mijn man heeft trouwens ook een keer een frontale botsing met een andere auto veroorzaakt. Ik zag die andere auto met een rotvaart tegen de onze aan knallen. Ik kon alleen nog wat roepen, te verstijfd van angst om adequaat (stuur omgooien bijv.) te kunnen reageren.
BANG!
Bij mij ging er niets op zwart.
BANG!
Bij mij ging er niets op zwart.
woensdag 20 augustus 2014 17:44
quote:clementien schreef op 20 augustus 2014 @ 16:39:
Ik vraag mij af, waarom stelt het lichaam op dat moment geen vecht/vlucht mechanisme in werking?
Bij acute stress volgen er de befaamde F-reacties. Twee heb je er al genoemd: vechten (fight) en vluchten (flight). De gene die je niet hebt genoemd is verstarren (freeze).
Ik vermoed dat dit gaande is in deze situaties, bevroren van angst.
Ik vraag mij af, waarom stelt het lichaam op dat moment geen vecht/vlucht mechanisme in werking?
Bij acute stress volgen er de befaamde F-reacties. Twee heb je er al genoemd: vechten (fight) en vluchten (flight). De gene die je niet hebt genoemd is verstarren (freeze).
Ik vermoed dat dit gaande is in deze situaties, bevroren van angst.
woensdag 20 augustus 2014 17:51
