Psyche
alle pijlers
Waarom liet/laat jij over je grenzen heengaan?
zaterdag 23 augustus 2014 15:01
Lastige vraag die me zowat nog dagelijks bezig houdt.
Ik ben mishandeld, door moeder, als kind en ben (zonder eerst op mezelf te gaan wonen) samen gaan wonen met een man die precies hetzelfde deed als mijn moeder.
Dus van mijn geboorte tot mijn 28e jaar ben ik niet anders gewend geweest.
Tot systeem therapie me heel erg duidelijk maakte in wat voor ongelijkwaardige situatie ik zat.
En toen heeft het nog twee jaar geduurd tot ik weg durfde te gaan, want oei eng zo alleen.
Ik had niemand meer, geen vrienden, weinig familie. Ik zat sociaal opgesloten in een kooitje.
Maar wat voelde ik me vrij toen ik de scheiding in werking gezet had.
En een jaar later kam de klap. Alles kwam naar boven.
Allerlei vragen zoals wie ben ik? Wat vind ik leuk? Wat wil ik?
Bij moeder en ex had ik dat niet want zij beslisten wat ik was.
Soort van schijnveiligheid.
Ik ben mishandeld, door moeder, als kind en ben (zonder eerst op mezelf te gaan wonen) samen gaan wonen met een man die precies hetzelfde deed als mijn moeder.
Dus van mijn geboorte tot mijn 28e jaar ben ik niet anders gewend geweest.
Tot systeem therapie me heel erg duidelijk maakte in wat voor ongelijkwaardige situatie ik zat.
En toen heeft het nog twee jaar geduurd tot ik weg durfde te gaan, want oei eng zo alleen.
Ik had niemand meer, geen vrienden, weinig familie. Ik zat sociaal opgesloten in een kooitje.
Maar wat voelde ik me vrij toen ik de scheiding in werking gezet had.
En een jaar later kam de klap. Alles kwam naar boven.
Allerlei vragen zoals wie ben ik? Wat vind ik leuk? Wat wil ik?
Bij moeder en ex had ik dat niet want zij beslisten wat ik was.
Soort van schijnveiligheid.
zaterdag 23 augustus 2014 15:04
Tja, als je bij het niet over je grenzen laten gaan direct denkt aan; terugschelden, terugslaan, niemand meer hebben, dan denk ik dat je inderdaad je grenzen niet goed kunt aangeven.
Ik heb inmiddels geleerd niet steeds over mijn grenzen te laten gaan, maar daarbij heb ik nooit hoeven schelden, terugslaan of wat dan ook.
Mensen gingen vooral over mijn grenzen omdat ik ze niet altijd duidelijk aan gaf. Omdat ik bang was om anderen teleur te stellen. Omdat ik vond dat ik er moest zijn voor die anderen. Nu weet ik dat er ook kan zijn voor hen, zonder dat ze over me heen lopen.
Ik heb inmiddels geleerd niet steeds over mijn grenzen te laten gaan, maar daarbij heb ik nooit hoeven schelden, terugslaan of wat dan ook.
Mensen gingen vooral over mijn grenzen omdat ik ze niet altijd duidelijk aan gaf. Omdat ik bang was om anderen teleur te stellen. Omdat ik vond dat ik er moest zijn voor die anderen. Nu weet ik dat er ook kan zijn voor hen, zonder dat ze over me heen lopen.
zaterdag 23 augustus 2014 15:11
Omdat ik door grenzeloze mensen ben opgevoed. Dus nog steeds diep moet nadenken bij bepaalde situaties wat mijn grens eigenlijk is. Dus grens aangeven is geen primaire reactie.
Nu nog maat houden in aangeven en ik kom de overgang hopelijk door zonder zo'n overassertief middelbaar overemotioneel mens te worden
Nu nog maat houden in aangeven en ik kom de overgang hopelijk door zonder zo'n overassertief middelbaar overemotioneel mens te worden
zaterdag 23 augustus 2014 15:13
quote:sandt2.0 schreef op zaterdag 23 augustus 2014 15:04 Tja, als je bij het niet over je grenzen laten gaan direct denkt aan; terugschelden, terugslaan, niemand meer hebben, dan denk ik dat je inderdaad je grenzen niet goed kunt aangeven.
Ik heb inmiddels geleerd niet steeds over mijn grenzen te laten gaan, maar daarbij heb ik nooit hoeven schelden, terugslaan of wat dan ook.
Mensen gingen vooral over mijn grenzen omdat ik ze niet altijd duidelijk aan gaf. Omdat ik bang was om anderen teleur te stellen. Omdat ik vond dat ik er moest zijn voor die anderen. Nu weet ik dat er ook kan zijn voor hen, zonder dat ze over me heen lopen. "Tja, als je bij het niet over je grenzen laten gaan direct denkt aan; terugschelden, terugslaan, niemand meer hebben, dan denk ik dat je inderdaad je grenzen niet goed kunt aangeven. "
Ja, dit snap ik ook totaal niet. Terugslaan en schelden? Huh? Wat bedoel je daarmee? Ga je dan niet enorm met de verkeerde mensen om?
Is dit hoe jij denk dat je voor jezelf op moet komen? Door te schelden en te slaan? Of een grote mond te geven?
Dan sla je zo enorm de plank mis! Misschien is een assertiviteitstraining iets voor jou. Daar leer je voor jezelf op te komen, en je grenzen te bewaken op een goede manier, en ook tijdig in te grijpen bij jezelf. Want op het moment dat er sprake is van schelden en slaan, is de boel al 100 stappen tever gegaan.
Ik heb inmiddels geleerd niet steeds over mijn grenzen te laten gaan, maar daarbij heb ik nooit hoeven schelden, terugslaan of wat dan ook.
Mensen gingen vooral over mijn grenzen omdat ik ze niet altijd duidelijk aan gaf. Omdat ik bang was om anderen teleur te stellen. Omdat ik vond dat ik er moest zijn voor die anderen. Nu weet ik dat er ook kan zijn voor hen, zonder dat ze over me heen lopen. "Tja, als je bij het niet over je grenzen laten gaan direct denkt aan; terugschelden, terugslaan, niemand meer hebben, dan denk ik dat je inderdaad je grenzen niet goed kunt aangeven. "
Ja, dit snap ik ook totaal niet. Terugslaan en schelden? Huh? Wat bedoel je daarmee? Ga je dan niet enorm met de verkeerde mensen om?
Is dit hoe jij denk dat je voor jezelf op moet komen? Door te schelden en te slaan? Of een grote mond te geven?
Dan sla je zo enorm de plank mis! Misschien is een assertiviteitstraining iets voor jou. Daar leer je voor jezelf op te komen, en je grenzen te bewaken op een goede manier, en ook tijdig in te grijpen bij jezelf. Want op het moment dat er sprake is van schelden en slaan, is de boel al 100 stappen tever gegaan.
zaterdag 23 augustus 2014 15:13
Angst om iets te verliezen (goedkeuring, vriendschap, geld, baan, affectie, al die dingen). Dat is mijn "reden" geweest om over mijn grenzen heen te laten gaan. Als kind de fijne kneepjes geleerd van het pleasen van de omgeving om te kunnen overleven. Toen heel nuttig geweest, maar nu alleen maar destructief gebleken nadat het aangeleerde ver over de houdbaarheidsdatum is.
Grenzen voelen, herkennen en aangeven gebeurt in kleine muizenstapjes. Het is net als koorddansen; balans zoeken en houden. Niet te rigide en ook niet te losjes want anders flikker van het koord af.
Grenzen voelen, herkennen en aangeven gebeurt in kleine muizenstapjes. Het is net als koorddansen; balans zoeken en houden. Niet te rigide en ook niet te losjes want anders flikker van het koord af.
zaterdag 23 augustus 2014 15:15
Omdat ik pas heel duidelijk wist wat mijn grenzen waren en waar ze lagen en precies wanneer ik ze moest aangeven toen ze er dicht in de buurt waren (eigenlijk al te laat) of juist al er overheen gingen. En nu heb ik het over grenzen opzoeken van een klas tov mij in de eerste jaren, vooral eerste jaar. Probeer dan die enorme massa maar eens terug te halen tot ver binnen je grenzen;)
In dit geval had het dus absoluut niets te maken met voor mezelf op durven komen, maar ook begrip voor andermans standpunt bv. en het nog niet helemaal doorhebben hoe een grote groep ergens op reageert. Ik denk dat elke docent dat meemaakt en pas in de praktijk leert waar precies (want daar gaat het om, je kunt best een algemeen idee hebben, maar daar heb je in feite niks aan) zijn of haar grenzen liggen.
Nou ja, het meest geleerd over mijn grenzen in mijn eerste jaar voor de klas dus (had ook nog nooit stage gelopen en ben meteen voor de klas geplempt zeg maar;).
In dit geval had het dus absoluut niets te maken met voor mezelf op durven komen, maar ook begrip voor andermans standpunt bv. en het nog niet helemaal doorhebben hoe een grote groep ergens op reageert. Ik denk dat elke docent dat meemaakt en pas in de praktijk leert waar precies (want daar gaat het om, je kunt best een algemeen idee hebben, maar daar heb je in feite niks aan) zijn of haar grenzen liggen.
Nou ja, het meest geleerd over mijn grenzen in mijn eerste jaar voor de klas dus (had ook nog nooit stage gelopen en ben meteen voor de klas geplempt zeg maar;).
zaterdag 23 augustus 2014 15:20
interessant topic! Ik vraag me dit ook vaak af. Ik denk deels omdat ik zelf (op het moment zelf) niet goed besef waar mijn grenzen liggen en ik vaak pas achter af denk "dat vind ik toch niet zo prettig" en deels te weinig zelfvertrouwen, een soort gevoel dat ik niet genoeg waard ben om een ander mijn grenzen "op te dringen". Ik kan er met mijn vriend goed over praten en ik word er wel steeds beter in.
En: soms is het ook niet verkeerd om je grenzen te verleggen volgens mij
En: soms is het ook niet verkeerd om je grenzen te verleggen volgens mij
zaterdag 23 augustus 2014 15:21
quote:WellieB schreef op 23 augustus 2014 @ 15:13:
[...]
"Tja, als je bij het niet over je grenzen laten gaan direct denkt aan; terugschelden, terugslaan, niemand meer hebben, dan denk ik dat je inderdaad je grenzen niet goed kunt aangeven. "
Ja, dit snap ik ook totaal niet. Terugslaan en schelden? Huh? Wat bedoel je daarmee? Ga je dan niet enorm met de verkeerde mensen om?
Is dit hoe jij denk dat je voor jezelf op moet komen? Door te schelden en te slaan? Of een grote mond te geven?
Dan sla je zo enorm de plank mis! Misschien is een assertiviteitstraining iets voor jou. Daar leer je voor jezelf op te komen, en je grenzen te bewaken op een goede manier, en ook tijdig in te grijpen bij jezelf. Want op het moment dat er sprake is van schelden en slaan, is de boel al 100 stappen tever gegaan.
Precies! Heb ooit vanuit mijn werk met veel agressieve mensen, een training gehad. Dat was een eyeopener. Wat wij al normaal vinden was eigenlijk al grensoverschrijdend. Heel goed om je daar bewust van te zijn.
Je lichaam geeft het al aan. Ik geb tien echt geleerd veel eerder in te grijpen. Daarvoor gold ik als tophulpvetlener zonder agressie incidenten omdat ik uiterlijk rustig bleef en goed to the point kon blijven.
Maar wat niet zichtbaar was was mijn natte rug, en mijn ademhaling zat tijdens zo'n gesprek heel hoog. Heb niet van jongsaf geleerd om mezelf hierin serieus te nemen.
Maar echt, goed op je lichaam letten en de situatie eerder naar je hand zetten of afbreken, iemand betaalt anders de prijs. Of je slaat naar buiten of het slaat naar binnen. Is niet nodig.
Neem de tips van Wellie ter harte.
[...]
"Tja, als je bij het niet over je grenzen laten gaan direct denkt aan; terugschelden, terugslaan, niemand meer hebben, dan denk ik dat je inderdaad je grenzen niet goed kunt aangeven. "
Ja, dit snap ik ook totaal niet. Terugslaan en schelden? Huh? Wat bedoel je daarmee? Ga je dan niet enorm met de verkeerde mensen om?
Is dit hoe jij denk dat je voor jezelf op moet komen? Door te schelden en te slaan? Of een grote mond te geven?
Dan sla je zo enorm de plank mis! Misschien is een assertiviteitstraining iets voor jou. Daar leer je voor jezelf op te komen, en je grenzen te bewaken op een goede manier, en ook tijdig in te grijpen bij jezelf. Want op het moment dat er sprake is van schelden en slaan, is de boel al 100 stappen tever gegaan.
Precies! Heb ooit vanuit mijn werk met veel agressieve mensen, een training gehad. Dat was een eyeopener. Wat wij al normaal vinden was eigenlijk al grensoverschrijdend. Heel goed om je daar bewust van te zijn.
Je lichaam geeft het al aan. Ik geb tien echt geleerd veel eerder in te grijpen. Daarvoor gold ik als tophulpvetlener zonder agressie incidenten omdat ik uiterlijk rustig bleef en goed to the point kon blijven.
Maar wat niet zichtbaar was was mijn natte rug, en mijn ademhaling zat tijdens zo'n gesprek heel hoog. Heb niet van jongsaf geleerd om mezelf hierin serieus te nemen.
Maar echt, goed op je lichaam letten en de situatie eerder naar je hand zetten of afbreken, iemand betaalt anders de prijs. Of je slaat naar buiten of het slaat naar binnen. Is niet nodig.
Neem de tips van Wellie ter harte.
zaterdag 23 augustus 2014 15:21
Ik dissocieerde steeds als iemand over mijn grenzen ging, dus dan is het moeilijk om in te grijpen en te zeggen "Ho, wacht eens even. Ik wil dit helemaal niet.". Tegenwoordig kan ik gelukkig probleemloos mijn grenzen aangeven, ik ben niet bang voor de gevolgen, dan is iemand niet blij met me op dat moment. Jammer dan, ik vind ook niet alles altijd even leuk.
You know how I know? Because I reeaally think so!
zaterdag 23 augustus 2014 15:22
zaterdag 23 augustus 2014 15:24
quote:sandt2.0 schreef op 23 augustus 2014 @ 15:04:
Tja, als je bij het niet over je grenzen laten gaan direct denkt aan; terugschelden, terugslaan, niemand meer hebben, dan denk ik dat je inderdaad je grenzen niet goed kunt aangeven.
Ik heb inmiddels geleerd niet steeds over mijn grenzen te laten gaan, maar daarbij heb ik nooit hoeven schelden, terugslaan of wat dan ook.
Mensen gingen vooral over mijn grenzen omdat ik ze niet altijd duidelijk aan gaf. Omdat ik bang was om anderen teleur te stellen. Omdat ik vond dat ik er moest zijn voor die anderen. Nu weet ik dat er ook kan zijn voor hen, zonder dat ze over me heen lopen.Precies dit.
Tja, als je bij het niet over je grenzen laten gaan direct denkt aan; terugschelden, terugslaan, niemand meer hebben, dan denk ik dat je inderdaad je grenzen niet goed kunt aangeven.
Ik heb inmiddels geleerd niet steeds over mijn grenzen te laten gaan, maar daarbij heb ik nooit hoeven schelden, terugslaan of wat dan ook.
Mensen gingen vooral over mijn grenzen omdat ik ze niet altijd duidelijk aan gaf. Omdat ik bang was om anderen teleur te stellen. Omdat ik vond dat ik er moest zijn voor die anderen. Nu weet ik dat er ook kan zijn voor hen, zonder dat ze over me heen lopen.Precies dit.
zaterdag 23 augustus 2014 15:25
Ik ben gestopt met anderen gelukkig maken ten koste van mezelf. Ik maak nu mezelf gelukkig. Ik heb geleerd op mijn gevoel te vertrouwen en dat ik, wanneer ik lichamelijk aan het draaien en wringen sla, ik dus tegen mijn grens aanzit. En dan kan ik tegenwoordig pas op de plaats maken en zeggen: dit moet anders.
Heeft me wel 10 jaar gekost om hier te komen en ik heb het goed afgekeken van nieuwe mensen in mijn omgeving. Eerst kopieerde ik het door mij gewenste gedrag 1 op 1 van mijn voorbeelden, later kon ik er mijn eigen draai aan geven.
Maar nooit meer zal ik ten koste van mezelf, om de ander gelukkig te maken, over mijn eigen grenzen heen (laten) gaan.
Heeft me wel 10 jaar gekost om hier te komen en ik heb het goed afgekeken van nieuwe mensen in mijn omgeving. Eerst kopieerde ik het door mij gewenste gedrag 1 op 1 van mijn voorbeelden, later kon ik er mijn eigen draai aan geven.
Maar nooit meer zal ik ten koste van mezelf, om de ander gelukkig te maken, over mijn eigen grenzen heen (laten) gaan.
zaterdag 23 augustus 2014 15:36
Sensy12, 20 minuten geleden
Angst om iets te verliezen (goedkeuring, vriendschap, geld, baan, affectie, al die dingen). Dat is mijn "reden" geweest om over mijn grenzen heen te laten gaan. Als kind de fijne kneepjes geleerd van het pleasen van de omgeving om te kunnen overleven. Toen heel nuttig geweest, maar nu alleen maar destructief gebleken nadat het aangeleerde ver over de houdbaarheidsdatum is.
Grenzen voelen, herkennen en aangeven gebeurt in kleine muizenstapjes. Het is net als koorddansen; balans zoeken en houden. Niet te rigide en ook niet te losjes want anders flikker van het koord af.
Echt.
Exact dit.
Zelf ben ik in het stellen van grenzen nog te rigide.
Dat leer ik hier op het forum.
Uiteindelijk komt dat goed.
Angst om iets te verliezen (goedkeuring, vriendschap, geld, baan, affectie, al die dingen). Dat is mijn "reden" geweest om over mijn grenzen heen te laten gaan. Als kind de fijne kneepjes geleerd van het pleasen van de omgeving om te kunnen overleven. Toen heel nuttig geweest, maar nu alleen maar destructief gebleken nadat het aangeleerde ver over de houdbaarheidsdatum is.
Grenzen voelen, herkennen en aangeven gebeurt in kleine muizenstapjes. Het is net als koorddansen; balans zoeken en houden. Niet te rigide en ook niet te losjes want anders flikker van het koord af.
Echt.
Exact dit.
Zelf ben ik in het stellen van grenzen nog te rigide.
Dat leer ik hier op het forum.
Uiteindelijk komt dat goed.
Trouwe onderdaan van Zijne Majesteiten Kater I en II
zaterdag 23 augustus 2014 15:37
Ik liet (ooit) over mijn grenzen heen gaan omdat ik zelf niet goed wist waar ze lagen. Maakte daarnaast liever een ander blij dan mijzelf. Het is best een proces om te leren wat je nou eigenlijk wel/niet fijn vindt en wie je bent. Daarnaast is het ook wel voorgekomen dat ik grenzen aangaf en men er keihard overheen walste, maar dat is weer van een heel andere categorie.
Tegenwoordig ervaar ik zelden dat een ander over mijn grens gaat. Als iemand iets doet dat ik niet leuk vind geef ik dat aan, en als dat niet gerespecteerd wordt voelt dat alsnog niet alsof iemand over mijn grens gaat. Dan denk ik simpelweg: "Wat een &*%#$@".
Tegenwoordig ervaar ik zelden dat een ander over mijn grens gaat. Als iemand iets doet dat ik niet leuk vind geef ik dat aan, en als dat niet gerespecteerd wordt voelt dat alsnog niet alsof iemand over mijn grens gaat. Dan denk ik simpelweg: "Wat een &*%#$@".
•
