Psyche
alle pijlers
Wat helpt je bij ernstige depressie?
donderdag 18 september 2014 14:27
Lieve allemaal,
daar ben ik weer met een topic. Zojuist een eerste afspraak gehad met psychiater, diagnose is: ernstige depressie. Ik ben altijd in de veronderstelling geweest dat therapie en medicatie kunnen helpen bij depressie. Uiteindelijk moet je het natuurlijk zelf doen, maar hulp lijkt me geen overbodige luxe want zelf kom ik er na al die maanden nog niet echt uit.
Het enige wat de psychiater echter gezegd heeft is structuur en doen wat je voldoening geeft. Lekker makkelijk gezegd tegen iemand die je net 5 minuten gesproken hebt en die met een depressie zit.... Als het zo makkelijk was dan had ik ook geen hulp nodig en zat ik niet in die negatieve cirkel. Van zijn hele toonzetting kreeg ik de kriebels, gelukkig wordt hij niet mijn vaste begeleider. Een psychiater in opleiding is mijn contactpersoon en daarmee heb ik afgesproken om medicatie op te hogen en te kijken naar andere therapie vormen.
Volgens de psychiater is mijn structuur niet goed, ik sta te laat op en zou te inactief zijn (ik sta om 10:00 op in plaats van 8:00 en doe juist mijn uiterste best om dingen te blijven ondernemen). Ik ben al maanden zoekende naar (kleine) dingen die me nog een beetje voldoening geven en probeer daar mee aan de slag te gaan. Ik werd echt heel boos op die man, hij kent me niet en gaf me echt het gevoel dat het allemaal aan mezelf ligt. Wat kan je je dan weer even hopeloos en moedeloos voelen zeg.
Maar ik ga door vechten. Ik wil graag een lijstje maken van dingen die kunnen helpen bij depressie. Daarom ben ik benieuwd wat jullie geholpen heeft? Hieronder vast mijn aftrap met alles wat ik probeer te doen, soms denk ik zelfs dat ik teveel probeer.
- oorzaak depressie onderzoeken
- praten
- structuur
- sociale contacten blijven onderhouden
- bewegen (hardlopen, fietsen)
- naar buiten
- boodschappen
- huishouden (kleine taken)
- schrijven
- kijken wat mij ontspanning geeft (kleuren, spelletje, serie kijken, lezen)
- zingen
- yoga
- mindfulness
- hulp ouders/schoonouders als het niet gaat (of een paar dagen daar naartoe)
- antidepressiva (ga nu verhogen om te kijken of dat nog iets doet)
- therapie (volg nu IPT gericht op rouw maar er wordt over 2 weekjes gekeken welke therapie wellicht beter aansluit)
- accepteren dat het nu even niet anders is en hoop houden dat het beter wordt
- afleiding zoeken
Al die dingen lukken soms wel soms niet, mijn stemmingswisselingen zijn best extreem: soms zie ik het even niet meer zitten (met name ochtend) en in de avond is het vaak wel ok.
Ga er zo even tussenuit naar mijn ouders, maar hoop dat sommige meiden die helaas ervaring hebben wellicht nog tips hebben. Dank vast!
daar ben ik weer met een topic. Zojuist een eerste afspraak gehad met psychiater, diagnose is: ernstige depressie. Ik ben altijd in de veronderstelling geweest dat therapie en medicatie kunnen helpen bij depressie. Uiteindelijk moet je het natuurlijk zelf doen, maar hulp lijkt me geen overbodige luxe want zelf kom ik er na al die maanden nog niet echt uit.
Het enige wat de psychiater echter gezegd heeft is structuur en doen wat je voldoening geeft. Lekker makkelijk gezegd tegen iemand die je net 5 minuten gesproken hebt en die met een depressie zit.... Als het zo makkelijk was dan had ik ook geen hulp nodig en zat ik niet in die negatieve cirkel. Van zijn hele toonzetting kreeg ik de kriebels, gelukkig wordt hij niet mijn vaste begeleider. Een psychiater in opleiding is mijn contactpersoon en daarmee heb ik afgesproken om medicatie op te hogen en te kijken naar andere therapie vormen.
Volgens de psychiater is mijn structuur niet goed, ik sta te laat op en zou te inactief zijn (ik sta om 10:00 op in plaats van 8:00 en doe juist mijn uiterste best om dingen te blijven ondernemen). Ik ben al maanden zoekende naar (kleine) dingen die me nog een beetje voldoening geven en probeer daar mee aan de slag te gaan. Ik werd echt heel boos op die man, hij kent me niet en gaf me echt het gevoel dat het allemaal aan mezelf ligt. Wat kan je je dan weer even hopeloos en moedeloos voelen zeg.
Maar ik ga door vechten. Ik wil graag een lijstje maken van dingen die kunnen helpen bij depressie. Daarom ben ik benieuwd wat jullie geholpen heeft? Hieronder vast mijn aftrap met alles wat ik probeer te doen, soms denk ik zelfs dat ik teveel probeer.
- oorzaak depressie onderzoeken
- praten
- structuur
- sociale contacten blijven onderhouden
- bewegen (hardlopen, fietsen)
- naar buiten
- boodschappen
- huishouden (kleine taken)
- schrijven
- kijken wat mij ontspanning geeft (kleuren, spelletje, serie kijken, lezen)
- zingen
- yoga
- mindfulness
- hulp ouders/schoonouders als het niet gaat (of een paar dagen daar naartoe)
- antidepressiva (ga nu verhogen om te kijken of dat nog iets doet)
- therapie (volg nu IPT gericht op rouw maar er wordt over 2 weekjes gekeken welke therapie wellicht beter aansluit)
- accepteren dat het nu even niet anders is en hoop houden dat het beter wordt
- afleiding zoeken
Al die dingen lukken soms wel soms niet, mijn stemmingswisselingen zijn best extreem: soms zie ik het even niet meer zitten (met name ochtend) en in de avond is het vaak wel ok.
Ga er zo even tussenuit naar mijn ouders, maar hoop dat sommige meiden die helaas ervaring hebben wellicht nog tips hebben. Dank vast!
donderdag 18 september 2014 14:32
donderdag 18 september 2014 14:40
als je het idee heb dat je meer hulp nodig hebt vraag om een doorverwijzing!
Structuur is inderdaad goed en je lijst staan ook al goede ideeën ik.
Ik vind het goed van je dat sporten erin staat, zorgt ervoor dat stofje in hersenen los word gemaakt dat blijer maakt.
Je hebt een goede plan van aanpak....
Ik wens je in ieder geval sowieso heel veel sterkte en moed!
Structuur is inderdaad goed en je lijst staan ook al goede ideeën ik.
Ik vind het goed van je dat sporten erin staat, zorgt ervoor dat stofje in hersenen los word gemaakt dat blijer maakt.
Je hebt een goede plan van aanpak....
Ik wens je in ieder geval sowieso heel veel sterkte en moed!
donderdag 18 september 2014 14:43
Wat bij mij heeft geholpen: werk zoeken.
Zo krijg je structuur in je leven en word je gedwongen om je gedachten op iets anders te richten dan op jezelf, waardoor je ook uiteindelijk minder gaat piekeren. Sociale contacten krijg je dan ook vanzelf. Het maakt trouwens niet zoveel uit wat je goed, vrijwilligerswerk kan ook. Als je maar wat om handen hebt. Daarnaast is sporten natuurlijk erg goed.
Zo krijg je structuur in je leven en word je gedwongen om je gedachten op iets anders te richten dan op jezelf, waardoor je ook uiteindelijk minder gaat piekeren. Sociale contacten krijg je dan ook vanzelf. Het maakt trouwens niet zoveel uit wat je goed, vrijwilligerswerk kan ook. Als je maar wat om handen hebt. Daarnaast is sporten natuurlijk erg goed.
Do you want to be right?
Or happy?
donderdag 18 september 2014 14:45
www.kleurjeleven.nl, heb ik veel aan gehad
Klinkt niet echt als een vriendelijke vent, die psychiater...
Klinkt niet echt als een vriendelijke vent, die psychiater...
Het leven is te kort om met lelijke mannen te dansen!
donderdag 18 september 2014 14:47
Ik stond trouwens ook altijd veel te laat op, voel me beter nu ik gewoon op tijd op moet staan 's ochtends, omdat ik een doel heb. Het is nog niet altijd makkelijk, maar als ik gewerkt heb, heb ik elke dag het gevoel dat ik mezelf nuttig heb gemaakt en dan kan ik veel meer genieten van mijn vrije avond dan toen ik nog thuis zat met mijn depressie en angsten. (heeft 3 jaar geduurd)
Do you want to be right?
Or happy?
donderdag 18 september 2014 14:47
Dank voor de snelle reacties!
Dat heb ik denk ik ook even nodig, mensen die vertellen dat je wel goed bezig bent
Ik heb werk, maar zit nu in de ziektewet. Heb het al een aantal keer geprobeerd op arbeidstherapeutische basis maar werd elke keer teleurgesteld in mezelf omdat het niet lukte. Werk geeft mij op dit moment extra druk wat ik voor mijn gevoel niet aan kan. Ik weet dat werk een goede afleiding kan zijn maar zo voelt het nu nog niet. Lastig is dat.
Dat heb ik denk ik ook even nodig, mensen die vertellen dat je wel goed bezig bent
Ik heb werk, maar zit nu in de ziektewet. Heb het al een aantal keer geprobeerd op arbeidstherapeutische basis maar werd elke keer teleurgesteld in mezelf omdat het niet lukte. Werk geeft mij op dit moment extra druk wat ik voor mijn gevoel niet aan kan. Ik weet dat werk een goede afleiding kan zijn maar zo voelt het nu nog niet. Lastig is dat.
donderdag 18 september 2014 14:48
Wat mij hielp is iets in de ochtend plannen, bijvoorbeeld yogales. Dat was dan het enige wat ik moest doen, al het overige was extra. Ik vind dat jij nogal een lange lijst heb, misschien eis je wat teveel van jezelf?
Wat ook hielp is dingen doen die je als kind leuk vond. Bv tekenen, paardrijden ofzo. Als ik eraan begin heb ik weinig zin, maar als je bezig bent merk ik altijd dat ik er echt plezier uit haal en minder somber ben.
Wat ook hielp is dingen doen die je als kind leuk vond. Bv tekenen, paardrijden ofzo. Als ik eraan begin heb ik weinig zin, maar als je bezig bent merk ik altijd dat ik er echt plezier uit haal en minder somber ben.
donderdag 18 september 2014 14:48
Ik ben trouwens in therapie geweest tot ze me wilden dwingen tot opname en toen heb ik bewust besloten om te kappen met therapie en mezelf te helpen door werk te gaan zoeken. Ik voel me nog regelmatig ellendig, angstig en depressief, maar ik kom er sneller bovenop dan wanneer ik thuis ga zitten piekeren.
Do you want to be right?
Or happy?
donderdag 18 september 2014 14:49
quote:frambloosje schreef op 18 september 2014 @ 14:46:
Een blinden geleidenhondje het eerste jaar in huis nemen is ook een effectieve manier van structuur aanbrengen in je dag, verplicht het huis uit moeten en het opdoen van nieuwe sociale contacten!
Veel sterkte!Dank voor je reactie frambloosje! Mijn man en ik zaten te denken aan een hond. We zijn gek op honden en is goed voor de structuur. Maar ik wil er natuurlijk wel goed voor zorgen dus we gaan hier samen goed over nadenken.
Een blinden geleidenhondje het eerste jaar in huis nemen is ook een effectieve manier van structuur aanbrengen in je dag, verplicht het huis uit moeten en het opdoen van nieuwe sociale contacten!
Veel sterkte!Dank voor je reactie frambloosje! Mijn man en ik zaten te denken aan een hond. We zijn gek op honden en is goed voor de structuur. Maar ik wil er natuurlijk wel goed voor zorgen dus we gaan hier samen goed over nadenken.
donderdag 18 september 2014 14:49
Ik heb ook een ernstige depressie en mijn psychiater zegt dat dat hele onderzoek naar oorzaken eigenlijk geen enkele zin heeft. Misschien dat je jezelf dan beter begrijpt, maar oplossen doet het niks. Dat hele freudiaanse liggen op een sofa en praten tot er een eureka moment komt is echt achterhaald. Wist je dat in 80% van de gevallen een oorzaak niet is te achterhalen? Sinds ik dat weet kijk ik er maar tegenaan als de pech van een gebroken been. Dan heeft analyseren waarom je van de trap af kwam zeilen ook geen nut, maar een juiste behandeling van de huidige situatie wel
Uit alle onderzoeken blijkt dat het veranderen van gedachtenpatronen die je nu hebt effectiever is. Je manier van denken heb je over de jaren heen geperfectioneerd in zijn imperfectionisme en dat moet anders. Tussen een gebeurtenis en jouw gevoel zit een heel scala aan gedachten en die moet veranderen.
Samen met mijn psych gebruik ik het boek in de put uit de put en ondanks de Jip en janneke taal en de (in mijn ogen) versimpelde weergave van een depressie staan er zeker werkbare dingen in.
Ik denk ook dat je te lang in je bed ligt, ook al begrijp ik dat slapen het enige is waar je naar uitkijkt en wat je voldoening geeft. Maak echt werk van structuur in je leven. Ontbijten-actie- lunch-actie-diner-actie-slapen is echt beter voor je dan brunch-actie-diner-actie-slapen. Gewoon omdat je echt een deel van de dag mist.
Uit alle onderzoeken blijkt dat het veranderen van gedachtenpatronen die je nu hebt effectiever is. Je manier van denken heb je over de jaren heen geperfectioneerd in zijn imperfectionisme en dat moet anders. Tussen een gebeurtenis en jouw gevoel zit een heel scala aan gedachten en die moet veranderen.
Samen met mijn psych gebruik ik het boek in de put uit de put en ondanks de Jip en janneke taal en de (in mijn ogen) versimpelde weergave van een depressie staan er zeker werkbare dingen in.
Ik denk ook dat je te lang in je bed ligt, ook al begrijp ik dat slapen het enige is waar je naar uitkijkt en wat je voldoening geeft. Maak echt werk van structuur in je leven. Ontbijten-actie- lunch-actie-diner-actie-slapen is echt beter voor je dan brunch-actie-diner-actie-slapen. Gewoon omdat je echt een deel van de dag mist.
donderdag 18 september 2014 14:50
Ja, ik snap wel dat het erg moeilijk is en dat het veel druk geeft. Bij mij was dat ook heel erg in het begin, ben vaak huilend naar buiten gegaan omdat ik het niet meer trok. Probeer toch door te zetten, hoe ellendig je je ook voelt. Ook al lukt het nu even niet, probeer de draad weer op te pakken. Vroeg of laat komt het echt goed! Probeer positief te denken.
Do you want to be right?
Or happy?
donderdag 18 september 2014 14:54
Het is ook gewoon iets waar je mee moet leren leven denk ik. Acceptatie is de eerste stap naar een leven. Door te lang therapie te volgen ga je het leven steeds zwarter inzien, je wordt echt een patiënt. De depressie kan er ook gewoon zijn, met moeilijke momenten, terwijl je probeert er het beste uit te halen. Net als bij een lichamelijke ziekte kunnen wij niet altijd alles doen. Maar de kunst is om elke dag opnieuw te beginnen.
Do you want to be right?
Or happy?
donderdag 18 september 2014 14:55
Wat vreselijk, een ernstige depressie. Als ik je actiepuntenlijst zie, ben je al goed bezig lijkt me.
Wat ik vaak hoor, is bezigzijn. Ook al voel je er niet altijd plezier bij of zie je er het nut van in, je hebt dan op z'n minst afleiding waardoor je minder in je hoofd zit.
Je bent bezig met rouwverwerking lees ik. Op welk vlak? Goed dat er wordt gekeken bij welke andere therapie je mogelijk meer baat hebt.
Sterkte.
Wat ik vaak hoor, is bezigzijn. Ook al voel je er niet altijd plezier bij of zie je er het nut van in, je hebt dan op z'n minst afleiding waardoor je minder in je hoofd zit.
Je bent bezig met rouwverwerking lees ik. Op welk vlak? Goed dat er wordt gekeken bij welke andere therapie je mogelijk meer baat hebt.
Sterkte.
donderdag 18 september 2014 14:56
Herkenbaar die lijst.
Je doet er dus alles aan om beter te worden, inclusief een heel plan van aanpak en hier op zoek gaan naar nog meer mogelijkheden om maar zo spoedig mogelijk van die ellendige depressie af te komen.
Ik wed dat als je kon genezen van de mount everest te beklimmen je dat direct zal gaan doen.
Ik denk dat je vrij geagiteerd bent in je depressie (je bent ook nog boos op je psychiater) en dat herken ik wel. Ik was ook niet zozeer lusteloos en heel somber en nergens toe komen etc. in mijn depressie en ik zocht me ook rot naar alles- maar dan ook alles- om er zsm van af te komen.
Uiteindelijk kan ik achteraf zeggen dat het vooral een kwestie van 'verdragen' was, totdat het door de juiste medicatie stapje voor stapje beter ging. Juist dat verdragen van negatieve emoties kon ik niet en daarom ging ik me daar heel geagiteerd tegen verzetten en plannen maken en acties ondernemen die me alleen maar meer uitputte.
Veel slaap en veel rust heeft me trouwens ook geholpen. Mijn psychiater hamerde daar meer op dan op sport en activiteit (uiteraard zwom en fietste ik ook).
Je doet er dus alles aan om beter te worden, inclusief een heel plan van aanpak en hier op zoek gaan naar nog meer mogelijkheden om maar zo spoedig mogelijk van die ellendige depressie af te komen.
Ik wed dat als je kon genezen van de mount everest te beklimmen je dat direct zal gaan doen.
Ik denk dat je vrij geagiteerd bent in je depressie (je bent ook nog boos op je psychiater) en dat herken ik wel. Ik was ook niet zozeer lusteloos en heel somber en nergens toe komen etc. in mijn depressie en ik zocht me ook rot naar alles- maar dan ook alles- om er zsm van af te komen.
Uiteindelijk kan ik achteraf zeggen dat het vooral een kwestie van 'verdragen' was, totdat het door de juiste medicatie stapje voor stapje beter ging. Juist dat verdragen van negatieve emoties kon ik niet en daarom ging ik me daar heel geagiteerd tegen verzetten en plannen maken en acties ondernemen die me alleen maar meer uitputte.
Veel slaap en veel rust heeft me trouwens ook geholpen. Mijn psychiater hamerde daar meer op dan op sport en activiteit (uiteraard zwom en fietste ik ook).
donderdag 18 september 2014 14:59
quote:libe schreef op 18 september 2014 @ 14:54:
Het is ook gewoon iets waar je mee moet leren leven denk ik. Acceptatie is de eerste stap naar een leven. Door te lang therapie te volgen ga je het leven steeds zwarter inzien, je wordt echt een patiënt. De depressie kan er ook gewoon zijn, met moeilijke momenten, terwijl je probeert er het beste uit te halen. Net als bij een lichamelijke ziekte kunnen wij niet altijd alles doen. Maar de kunst is om elke dag opnieuw te beginnen.
Dat vind ik mooi, Libe. Ik ervaar dat bij mezelf ook, de dag dat ik therapie heb is zwarter dan de andere dagen omdat er toch van alles opgerakeld wordt waar ik dan weer over na ga denken. Misschien is inderdaad de acceptatie dat dit bij mij hoort wel prima. Aan de andere kant: mijn zwarte dagen zijn soms wel erg zwart en daar zou ik graag van af willen.
Ik voel me ook prettiger op de dagen dat ik werk, puur omdat je dan iets moet doen dat niets met jezelf te maken heeft. er moeten urgente problemen opgelost worden, zaken de deur uit, noem maar op. Allerlei regelarij die toch voldoening geeft als het klaar is.
Het is ook gewoon iets waar je mee moet leren leven denk ik. Acceptatie is de eerste stap naar een leven. Door te lang therapie te volgen ga je het leven steeds zwarter inzien, je wordt echt een patiënt. De depressie kan er ook gewoon zijn, met moeilijke momenten, terwijl je probeert er het beste uit te halen. Net als bij een lichamelijke ziekte kunnen wij niet altijd alles doen. Maar de kunst is om elke dag opnieuw te beginnen.
Dat vind ik mooi, Libe. Ik ervaar dat bij mezelf ook, de dag dat ik therapie heb is zwarter dan de andere dagen omdat er toch van alles opgerakeld wordt waar ik dan weer over na ga denken. Misschien is inderdaad de acceptatie dat dit bij mij hoort wel prima. Aan de andere kant: mijn zwarte dagen zijn soms wel erg zwart en daar zou ik graag van af willen.
Ik voel me ook prettiger op de dagen dat ik werk, puur omdat je dan iets moet doen dat niets met jezelf te maken heeft. er moeten urgente problemen opgelost worden, zaken de deur uit, noem maar op. Allerlei regelarij die toch voldoening geeft als het klaar is.
donderdag 18 september 2014 15:00
Ik kan uit ervaring zeggen dat het zoeken naar oorzaken van je depressie je soms alleen maar depressiever maakt. Wat mij helpt is om mindfulness te blijven doen, ook al denk je dat het eerst geen effect heeft, uiteindelijk komt dat wel, maar je moet dus zeker genoeg tijd daarvoor elke dag inplannen, 3 kwartier tot een uur.
Ik ben het ook met Libe eens dat acceptatie een hele belangrijke stap is en dat is ook iets wat je met mindfulness kan leren
Ik ben het ook met Libe eens dat acceptatie een hele belangrijke stap is en dat is ook iets wat je met mindfulness kan leren
donderdag 18 september 2014 15:02
Meiske, een dikke knuffel voor jou.
Je bent 10 maanden geleden je voldragen kindje verloren. Dat is een trieste ervaring. (Nog een extra knuffel.) Je bent in de rouw. Goed dat je therapie voor een rouwproces volgt.
Zo te zien ben je al goed bezig. Kan je een leuk YouTube-liedje opzoeken en hard meezingen?
Wat mij goed hielp: wandelen met een hond. Het was niet mijn eigen hond, maar een leen-hond. Een vrolijk beest, dat hield van spelen. Als ik hem zag, begon hij al te kwispelen.
Ik zou je graag een kaarsje of een mooie bloem geven.
Sterkte.
Je bent 10 maanden geleden je voldragen kindje verloren. Dat is een trieste ervaring. (Nog een extra knuffel.) Je bent in de rouw. Goed dat je therapie voor een rouwproces volgt.
Zo te zien ben je al goed bezig. Kan je een leuk YouTube-liedje opzoeken en hard meezingen?
Wat mij goed hielp: wandelen met een hond. Het was niet mijn eigen hond, maar een leen-hond. Een vrolijk beest, dat hield van spelen. Als ik hem zag, begon hij al te kwispelen.
Ik zou je graag een kaarsje of een mooie bloem geven.
Sterkte.
donderdag 18 september 2014 15:04
quote:hiltje schreef op 18 september 2014 @ 14:56:
Herkenbaar die lijst.
Je doet er dus alles aan om beter te worden, inclusief een heel plan van aanpak en hier op zoek gaan naar nog meer mogelijkheden om maar zo spoedig mogelijk van die ellendige depressie af te komen.
Ik wed dat als je kon genezen van de mount everest te beklimmen je dat direct zal gaan doen.
Ik denk dat je vrij geagiteerd bent in je depressie (je bent ook nog boos op je psychiater) en dat herken ik wel. Ik was ook niet zozeer lusteloos en heel somber en nergens toe komen etc. in mijn depressie en ik zocht me ook rot naar alles- maar dan ook alles- om er zsm van af te komen.
Uiteindelijk kan ik achteraf zeggen dat het vooral een kwestie van 'verdragen' was, totdat het door de juiste medicatie stapje voor stapje beter ging. Juist dat verdragen van negatieve emoties kon ik niet en daarom ging ik me daar heel geagiteerd tegen verzetten en plannen maken en acties ondernemen die me alleen maar meer uitputte.
Veel slaap en veel rust heeft me trouwens ook geholpen. Mijn psychiater hamerde daar meer op dan op sport en activiteit (uiteraard zwom en fietste ik ook).
Ohh Hiltje, hier herken ik me echt in!! Ik zou zo die mount everest doen inderdaad
Iedereen dank voor de snelle reacties. Uit frustratie weet je soms niet meer wat te doen. Bij mij is er ergens wel een oorzaak i.v.m. rouwverwerking dus daar zal ik ook nog mee aan de slag moeten, maar dat is nu lastig omdat depressie de rouw compleet wegdrukt.
Ik ga nu echt op weg naar mijn ouders dus reageer later nog op alle reacties, zo fijn om hier te lezen dat je niet de enige bent en dat mensen met je mee denken.
Herkenbaar die lijst.
Je doet er dus alles aan om beter te worden, inclusief een heel plan van aanpak en hier op zoek gaan naar nog meer mogelijkheden om maar zo spoedig mogelijk van die ellendige depressie af te komen.
Ik wed dat als je kon genezen van de mount everest te beklimmen je dat direct zal gaan doen.
Ik denk dat je vrij geagiteerd bent in je depressie (je bent ook nog boos op je psychiater) en dat herken ik wel. Ik was ook niet zozeer lusteloos en heel somber en nergens toe komen etc. in mijn depressie en ik zocht me ook rot naar alles- maar dan ook alles- om er zsm van af te komen.
Uiteindelijk kan ik achteraf zeggen dat het vooral een kwestie van 'verdragen' was, totdat het door de juiste medicatie stapje voor stapje beter ging. Juist dat verdragen van negatieve emoties kon ik niet en daarom ging ik me daar heel geagiteerd tegen verzetten en plannen maken en acties ondernemen die me alleen maar meer uitputte.
Veel slaap en veel rust heeft me trouwens ook geholpen. Mijn psychiater hamerde daar meer op dan op sport en activiteit (uiteraard zwom en fietste ik ook).
Ohh Hiltje, hier herken ik me echt in!! Ik zou zo die mount everest doen inderdaad
Iedereen dank voor de snelle reacties. Uit frustratie weet je soms niet meer wat te doen. Bij mij is er ergens wel een oorzaak i.v.m. rouwverwerking dus daar zal ik ook nog mee aan de slag moeten, maar dat is nu lastig omdat depressie de rouw compleet wegdrukt.
Ik ga nu echt op weg naar mijn ouders dus reageer later nog op alle reacties, zo fijn om hier te lezen dat je niet de enige bent en dat mensen met je mee denken.
donderdag 18 september 2014 15:15
De combinatie therapie en medicatie werkte bij mij het beste heb ik ondervonden.
Bij mij is gebleken dat mijn depressies chronisch zijn, dus de medicatie zal ik waarschijnlijk mijn hele leven moeten blijven slikken, zodra ik merk dat ik weer afglijd trek ik aan de bel bij de dokter.
Ook beweging, gezonde voeding en structuur is goed. Ik weet niet of je nog iets van hobby's hebt waar je nog wat plezier in hebt? En accepteren dat je ziek bent, er tegen vechten heeft geen zin en alles gewoon per dag bekijken.
Oh, en als je geen goed gevoel hebt bij je psych kun je om een andere vragen. Het moet natuurlijk wel klikken, anders heb je er niet zo veel aan.
Heel veel sterkte, depressief zijn is klote.
Bij mij is gebleken dat mijn depressies chronisch zijn, dus de medicatie zal ik waarschijnlijk mijn hele leven moeten blijven slikken, zodra ik merk dat ik weer afglijd trek ik aan de bel bij de dokter.
Ook beweging, gezonde voeding en structuur is goed. Ik weet niet of je nog iets van hobby's hebt waar je nog wat plezier in hebt? En accepteren dat je ziek bent, er tegen vechten heeft geen zin en alles gewoon per dag bekijken.
Oh, en als je geen goed gevoel hebt bij je psych kun je om een andere vragen. Het moet natuurlijk wel klikken, anders heb je er niet zo veel aan.
Heel veel sterkte, depressief zijn is klote.
donderdag 18 september 2014 15:17
Wat mij heeft geholpen is mezelf vertellen dat ik geen dingen MOET maar MAG!
Dat haalde op een of andere manier toch veel druk van de ketel. Accepteren dat je ziek bent viel mij ook niet mee, maar er komt wel een moment dat je dat in zekere mate toch doet.
Sporten schijnt inderdaad heel goed te zijn, maar dat kon ik lichamelijk dan weer niet.
Ik weet nu nog steeds niet hoe of waardoor ik in die depressie terecht gekomen was. Daar zal ik ook wel nooit achter komen. Ik bleef wel heel lang zoeken want ik dacht dat als ik de oorzaak zou weten, dat ik daar dan verder mee kon.
Dat ik nu helemaal geen last meer heb komt voor een groot gedeelte door de medicijnen. Daar zitten dan ook wel weer nadelen aan, maar ik slik wel door. Ben als de dood dat de depressie ooit weer terug komt.
Hou vol meis, er is echt licht aan het eind van de tunnel, Ik hoop dat je dat heel snel zal zien.
Dat haalde op een of andere manier toch veel druk van de ketel. Accepteren dat je ziek bent viel mij ook niet mee, maar er komt wel een moment dat je dat in zekere mate toch doet.
Sporten schijnt inderdaad heel goed te zijn, maar dat kon ik lichamelijk dan weer niet.
Ik weet nu nog steeds niet hoe of waardoor ik in die depressie terecht gekomen was. Daar zal ik ook wel nooit achter komen. Ik bleef wel heel lang zoeken want ik dacht dat als ik de oorzaak zou weten, dat ik daar dan verder mee kon.
Dat ik nu helemaal geen last meer heb komt voor een groot gedeelte door de medicijnen. Daar zitten dan ook wel weer nadelen aan, maar ik slik wel door. Ben als de dood dat de depressie ooit weer terug komt.
Hou vol meis, er is echt licht aan het eind van de tunnel, Ik hoop dat je dat heel snel zal zien.
Iedereen wil oud worden, maar niemand wil het zijn.
donderdag 18 september 2014 15:53
Helemaal eens met vrijwel alle lijstjes hierboven. En wat een hork van een shrink. Bij ernstige depressies is het van groot belang dat een therapeut - zeker in het begin - vooral zeer ondersteunend is. Pas later, als je iets meer 'mens' bent, is het tijd voor strakkere acties.
Ik zou een andere psychiater zoeken. De klik met de hulpverlener staat erg centraal.
Ik zou een andere psychiater zoeken. De klik met de hulpverlener staat erg centraal.
donderdag 18 september 2014 16:14
