Weer therapie. Zie er tegenop.

19-08-2014 23:14 19 berichten
Hallo,

Even mijn hart luchten. Ik heb in verleden heftige dingen "trauma's meegemaakt. Hiervoor heb ik aantal jaar geleden schematherapie gevolgd. Naast de therapie ook nare periodes doorgemaakt. Dit voor mijn idee allemaal goed " afgerond". Nu is het zo dat ik de afgelopen periode ook weer tegen vervelende dingen aanloop. Relatie die over is. Dit op een nare manier door ex verbroken. En weer vervelende dingen ernaast in thuissituatie die me neergehaald hebben. Om maar even zo te zeggen. Ik zit dan ook op moment thuis ivm depressie. Zit veel te piekeren en zie tegen de toekomst op. Haal mijzelf steeds neer en maak me kleiner. Omdat ik zelf ook heel goed weet hoe ik in elkaar steek heb ik ook direct contact gezocht psychotherapeut. Daar

inmiddels gesprek gehad en samen besloten dat het beter is dat ik toch weer deeltijd therapie ga volgen. In eerste instantie schrok ik hiervan. Ik heb mijzelf dus al een tijd weer voor de gek gehouden dat alles zo prima ging. En nu realiseer ik me meer en meer dat ik toch veel dingen uit verleden heb laten liggen en me in de weg gaan staan. Ik wil zo graag vechten voor mijzelf en ook echt van mijzelf gaan houden. Ik ben meer bezig met wat anderen van mij vinden en of dat anderen mij accepteren dan dat ik mijzelf accepteer. Heb een schop onder de kont nodig. Wat wil ik met dit bericht? Tja vind het gewoon lastig om weer therapie aan te gaan. Tegelijkertijd weet ik dat ik dat nodig heb. Weet mijn punten en wil weer tevreden zijn met mijzelf. Alleen heb ik wel altijd de angst om mijzelf geheel bloot te geven bij therapie. Uit schaamte. Herkennen jullie je daar in? Wat kan ik daar mee?
Ik denk dat veel mensen opzien tegen therapie. Dat doe je nou eenmaal niet voor de lol, maar om er beter uit te komen. Wat dat betreft is het ook niet leuk, alhoewel het wel kan opluchten en in die zin ook fijn kan zijn.



Ik denk dat de schaamte die je voelt onderdeel is van je depressie. Ik ben zelf bekend met depressies en die die gaan bij mij ook samen met schaamte en zelfkritiek. Angst om mezelf bloot te geven of schaamte naar een therapeut herken ik dan weer niet, wel naar anderen, maar niet naar een behandelaar. Die doet gewoon zijn werk en daar heb ik verder ook niks mee.



Ik denk dat je dit gevoel moet delen met je behandelaar, anders gaat het de behandeling in de weg staan. Misschien dan ook, maar dan kan de hij of zij daar in ieder geval rekening mee houden en daar hopelijk stappen inzetten. Als je niks zegt, kan er ook niks worden opgelost. Je zit daar natuurlijk echt voor jezelf en niet voor de behandelaar. Waarom schaam je je voor je behandelaar?
Hey Lupine, ik heb al wel ervaring met therapie. Ben ook bekent met PTSS . Het is niet zozeer de behandelaar waar ik me voor schaam maar het in groepsverband. De vorige keer dat ik schematherapie had merkte ik ( nu achteraf gezien dan). Dat ik dingen achterhield. Nu besef ik mij ook wel dat ik dat ook zo gewent was van huis uit dan. Vroeger werd me de mond gesnoerd. Ik mocht niet over dingen praten. Daardoor heb ik jaren lang met problemen/trauma's doorgelopen. Nu ben ik op punt dat ik door al die dingen die zijn blijven liggen , depressief ben geworden. Dit hoort ook wel bij mij door de ptss. Wordt iets weer getriggert dan beland ik sneller in een dip. Zijn het meerdere dingen tegelijk dan kan ik snel afglijden en geen grip meer hebben op mijzelf. De schaamte die ik nu voel, komt ook weer weg uit mij schuldig voelen. Zoals" Had ik toen in de therapie maar alles besproken,". "Nu zit ik hier weer". Het gevoel dat ik gefaald heb komt dan erg naar voren. En weet ook dat ik door mijn jeugd goed dingen nog kan verstoppen. Dit wil ik echt niet meer, maar zie er erg tegenop.
Kan je dan niet beter in individuele therapie in plaats van in groepsverband? Als je dat niet ziet zitten, moet je het niet doen denk ik. Het is goed dat je hulp zoekt en daar kan je ook baat bij hebben, maar daar mag je ook best richting aangeven.



Toentertijd heb je samen met je behandelaars besloten de therapie stop te zetten en nu blijk je het toch weer nodig te hebben, waarschijnlijk ging het ook beter toen. Nu blijk je toch weer hulp nodig te hebben, maar wat maak je het jezelf moeilijk. Als je toen wel alles besproken had, had het anders kunnen lopen ja, maar misschien ook niet. Daarover moet je jezelf echt geen schuldgevoel over aanpraten, dat heeft geen enkele zin. Je faalt ook niet, je hebt een stoornis of ziektebeeld, dat heeft niks met falen te maken.
De ideeën die je hebt over falen en angst moet je wel bespreken hoor, dat is juist onderdeel van je depressie. Punt is niet zozeer wat je al dan niet bereikt hebt, het gaat erom dat je je daar zo rot over voelt. Als je daar niet depressief om was geworden, was er ook geen probleem. Het gaat juíst om jouw gevoelens daarover en de verlammende werking die ze op je hebben.
Dat is ook zo. Ik leg schuld vaak bij mijzelf. Denk heel negatief over mijzelf. Ik heb momenteel ook individuele gesprekken, deze therapeute vind het wel verstandig dat ik daarnaast groepsverband therapie erbij ga volgen. Dit wel zo afgestemd dat ik bij mensen in groep kom met zelfde soort rugzakje. Vind dat ook geen probleem. En zou toch moeten vechten voor mijzelf. En het ook kenbaar maken dat ik moeite heb om mijn schaamte los te laten en dat ik heel erg kamp met schuldgevoel naar mijzelf en negatief beeld over mijzelf.
Reageer morgen weer verder . Ga nu proberen te slapen. Medicatie gehad.
Daar moet je het over hebben dan, over die schaamte en dat schuldgevoel en je negatieve zelfbeeld, daarom ga immers in therapie. Dat is het probleem. Je zit daar niet om een mooi plaatje op te houden, mocht dat je dat toch doen dat loopt het zijn doel mis. Als het probleem niet de groepstherapie is, maar je schaamte en je denkt dat die behandelingsvorm iets kan zijn, dan moet je dat ook doen.



Het is ook niet zo dat je aangevallen wordt in zo'n groep of dat je iets goed of fout kan doen. Iedereen zat daar ooit voor het eerst en ze zullen echt je spanning begrijpen. In een groep gaat het ook niet de hele sessie over jou, het gaat meer over iedereen of over een thema. Er wordt ook niet verwacht dat je gelijk je hele ziel en zaligheid blootgeeft, dat zal gefaseerd gebeuren op jouw tempo. Misschien vind je daar ook herkenning in anderen wat fijn kan zijn.
Alle reacties Link kopieren
Ik zal vast een mega ei zijn, maar ik vind mijn therapie heerlijk. Ik kan daar echt naar uit kijken.



Het is het enige moment dat ik mij echt helemaal nergens druk over hoef te maken, mijn psycholoog zal nooit veroordelend reageren op de keuzes die ik maak/heb gemaakt en daar heb ik echt de vrijheid om eerlijk te zijn.



In het dagelijkse leven probeer ik uiteraard ook wel eerlijk te zijn, maar niet in dezelfde vorm.
@lupine, ik vind in groepsverband ook wel fijn. Begin is eng en vermoeiend maar weet dat ik het kan. Wil ook graag voor mijzelf vechten.



@dubbelvla, het is ook heel fijn om je hart te luchten en dat kan en mag daar ook allemaal. Vind het in dagelijks leven moeilijker, meer uit angst dat mensen mij beoordelen. Maar wil echt voor mijzelf gaan zorgen nu. Alles uit de kast halen om het een plek te geven.



Angst voor de toekomst klinkt ook heel stom. Maar ben er te veel mee bezig. Kan ook niet in de toekomst kijken. Het is denk ik omdat ik op dit moment zo'n leegte voel en weer voor mijn gevoel terug bij af ben. En gewoon de pech dat ik al jaren steeds vervelende dingen heb waar ik overigens niks aan kan doen. Het overkomt je. En tegelijkertijd maakt het me bang. Zo van wanneer houdt het eens op. En ook heeft het mij wakker geschud. In die zin dat ik sterker wil worden en minder hard voor mijzelf. Eigenlijk ben ik al wel sterk. Juist doordat ik alles al voor mijn voeten heb gehad. Alleen voor mijzelf ben ik veel te hard, onzeker en maak mijzelf minder belangrijk.
Alle reacties Link kopieren
langeleis, ik ga ook alweer lange tijd naar therapie. Ondanks dat ik er echt naar uit kijk, herken ik wat je zegt over die schaamte. Ik heb dat soms ook nog wel maar je moet je realiseren dat zij of hij er is om je te helpen en dat willen ze ook echt, ze oordelen of veroordelen niet over wat je verteld of wie je bent. Ze willen dat je beter in je vel komt. Ook ik heb geleerd van thuis uit niet alles te zeggen dus eerlijkheid is voor mij heel zwaar ook.



Nu probeer ik elke keer toch naar therapie te gaan met een gevoel van lekker ik kan daar compleet mijzelf zijn!

Gebruik de voordelen van therapie!
Alle reacties Link kopieren
en ik wil je erg graag een dikke knuffel geven

Omdat ik je heel goed snap en ook wat je voelt de angsten etc. Ook ik ben hier hard mee aan het werk, het is een lange weg maar iets in mij zegt het komt goed! bij jou ook!
quote:langeleis schreef op 19 augustus 2014 @ 23:14:

Nu is het zo dat ik de afgelopen periode ook weer tegen vervelende dingen aanloop. Relatie die over is. Dit op een nare manier door ex verbroken. Dat zijn toch normale dingen die iedereen wel eens overkomt. Geen enkele relatie wordt op een fijne manier met een gezellig etentje en een avond naar de film verbroken. Het einde van een relatie gaat er altijd naar aan toe. Dat is het leven. Helaas.
@Roos91,

Dat is ook zo. Moet de voordelen er ook van zien. Ben op moment veel aan het opschrijven hoe ik mijzelf zie en wat ik graag zou willen bereiken. Daarnaast zou ik voor mijzelf ook meer kwijt willen over de trauma's. Het is dat ik daar nog vaak in geraakt wordt en wil graag proberen om er anders mee om te gaan. Ben te hard voormijzelf en merk dat ik mijzelf daarin te veel neerhaal. Dat terwijk het mij is overkomen. Het is voor mij dus ook een gedeelde dat ik moet accepteren dat ik PTSS heb. Merk dat ik het wil ontwijken/wegmaken en juist dan loop ik er vaak tegenaan. Zelfacceptatie dus.
@Milna, het is niet dat ik daarvoor in therapie ga. En begrijp dat iedereen dat wel eens overkomt. Geef ook aan dat het mede met andere omstandigheden er voor gezorgd heeft dat ik graag hulp wil. Dat van die verbroken relatie kom ik wel over heen. Met wat ernaast speelt heeft er voor gezorgd dat ik niet lekker in mijn vel zit en nog hard aan mijzelf moet werken. Dit zijn triggers voor mij waardoor ik mij niet goed voel. Ik ben dus wel aan het nadenken gegaan waar alles weg komt en wat ik er mee kan.
@Roos91, Dank je. Jij ook een knuffel. . Weten dat we er doorheen moeten en dat het tijd nodig heeft en vertrouwen kweken dat het goed komt.
Alle reacties Link kopieren
he ik denk ook niet dat het goed is om het te ontwijken, je hoeft het ook niet te omarmen maar misschien om er beter mee om te gaan of om dat te leren is het niet goed te ontwijken.Ik heb dat ook veel gedaan schrijven over hoe ik mezelf zie etc vind dat nog steeds moeilijk. Work in progress. Wel is het zeker goed erover te schrijven en praten ook om het een plekje te gaan geven
Het schrijven maakt me ook wel rustiger. Even helder op papier wat op dat moment mijn gedachten zijn. En vaak als ik dan even niet zie zitten en mijn gedachten op hol slaan, dan lees ik het even terug.
Alle reacties Link kopieren
ik doe het ook weer te weinig. ik weet ook hoe fijn het kan zijn inderdaad. Het maakt je ook rustiger en je kan dan meer helder denken daarna

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven