Psyche
alle pijlers
ben ik nou te soft of ben ik te moeilijk?
zondag 21 september 2014 17:47
Ik ben van mezelf een rustig en verlegen persoon. Assertief ben ik niet zo erg. Maar ik heb wel een grens, al duurt het lang voordat ik durf te zeggen dat iets genoeg is.
ik merk dat ik vaak hetzelfde meemaak: iemand zegt iets rots tegen me of gaat op een vervelende manier met me om. Ik klap dicht en durf niet voor mezelf op te komen. Ik krop het op zodat zo'n persoon heel lang door kan gaan. Op een gegeven moment is mijn grens bereikt en ga ik ook vervelend terug doen of ik geef aan dat het genoeg is. Gevolg is meestal dat mensen dan boos op me zijn. Enkele voorbeelden:
ik heb een familielid dat steevast geen aandacht aan mij besteedt. Mijn verjaardag wordt bv altijd overgeslagen. Ik hoor nooit iets op die dag. Maar er wordt wel verwacht dat wij andersom wel naar verjaardagen komen. Of andere gelegenheden waarbij ik dan de hele dag wordt genegeerd. Andersom ga ik nu ook niet meer naar verjaardagen of andere gelegenheden daar. Dat wordt mij dan kwalijk genomen.
Ik had een collega die een lullige opmerking over me maakte waar anderen bij waren. Ik heb toen niets gezegd. Later heb ik een lullige opmerking over die collega gemaakt en hij werd meteen hartstikke link.
wij hebben vrienden die zich met dingen bemoeien waar ze niets mee te maken hebben. Meestal zeg ik er niets van maar irriteer me er wel aan. Soms vind ik het veel te ver gaan en kom wel voor mezelf op. Dat word me dan kwalijk genomen.
Ik krijg vaak te horen dat ik overgevoelig en moeilijk ben. Ik vraag me af of dat echt zo is. Ik heb zelf het idee dat ik heel veel accepteer. Ik zou eigenlijk veel minder moeten accepteren. Maar ik krijg dus vaak te horen dat ik moeilijk ben, terwijl ik veel vaker voor mezelf zou willen op komen. Doe ik nu zoveel verkeerd dan?
ik merk dat ik vaak hetzelfde meemaak: iemand zegt iets rots tegen me of gaat op een vervelende manier met me om. Ik klap dicht en durf niet voor mezelf op te komen. Ik krop het op zodat zo'n persoon heel lang door kan gaan. Op een gegeven moment is mijn grens bereikt en ga ik ook vervelend terug doen of ik geef aan dat het genoeg is. Gevolg is meestal dat mensen dan boos op me zijn. Enkele voorbeelden:
ik heb een familielid dat steevast geen aandacht aan mij besteedt. Mijn verjaardag wordt bv altijd overgeslagen. Ik hoor nooit iets op die dag. Maar er wordt wel verwacht dat wij andersom wel naar verjaardagen komen. Of andere gelegenheden waarbij ik dan de hele dag wordt genegeerd. Andersom ga ik nu ook niet meer naar verjaardagen of andere gelegenheden daar. Dat wordt mij dan kwalijk genomen.
Ik had een collega die een lullige opmerking over me maakte waar anderen bij waren. Ik heb toen niets gezegd. Later heb ik een lullige opmerking over die collega gemaakt en hij werd meteen hartstikke link.
wij hebben vrienden die zich met dingen bemoeien waar ze niets mee te maken hebben. Meestal zeg ik er niets van maar irriteer me er wel aan. Soms vind ik het veel te ver gaan en kom wel voor mezelf op. Dat word me dan kwalijk genomen.
Ik krijg vaak te horen dat ik overgevoelig en moeilijk ben. Ik vraag me af of dat echt zo is. Ik heb zelf het idee dat ik heel veel accepteer. Ik zou eigenlijk veel minder moeten accepteren. Maar ik krijg dus vaak te horen dat ik moeilijk ben, terwijl ik veel vaker voor mezelf zou willen op komen. Doe ik nu zoveel verkeerd dan?
zondag 21 september 2014 17:53
Nee, je doet op zich niets verkeerd. Alleen je gaat niet op je rug liggen zodat ze op je gezicht kunnen gaan staan en dat valt verkeerd.
Bedenk jezelf dat als je wel gelijk voor jezelf opkomt dat er dan niemand is die gaat slaan. Je krijgt er echt geen klappen voor, dus doe het maar gewoon.
Het is eventjes oefenen, maar als je het dan eindelijk onder de knie hebt, dan flikken ze je dat soort geintjes niet meer, want dan weten ze wat ze aan je hebben.
Ze verwachten geen reactie van je, daarom zijn ze zo stoer.
Bedenk jezelf dat als je wel gelijk voor jezelf opkomt dat er dan niemand is die gaat slaan. Je krijgt er echt geen klappen voor, dus doe het maar gewoon.
Het is eventjes oefenen, maar als je het dan eindelijk onder de knie hebt, dan flikken ze je dat soort geintjes niet meer, want dan weten ze wat ze aan je hebben.
Ze verwachten geen reactie van je, daarom zijn ze zo stoer.
zondag 21 september 2014 17:53
Het feit dat je zo'n heel rijtje kunt opnoemen van keren dat anderen vervelend tegen je doen kan twee dingen betekenen:
Of je zoekt de verkeerde mensen uit en zowel in je familie,vriendenkring als op je werk zit het vol met rotzakken.
Of je bent overgevoelig, vult veel in voor een ander en betrekt alles op jou persoonlijk.
Welke van de twee het is weet ik niet. Ik weet alleen wel dat ik zelden tot nooit meemaak dat mensen naar tegen me doen, ik krijg geen rotopmerkingen, geen ongewenste bemoeienis en er is 1 iemand die me stelselmatig negeert, maar die is zelf een beetje raar, dus dat zegt niets over mij, meer over haar.
Of je zoekt de verkeerde mensen uit en zowel in je familie,vriendenkring als op je werk zit het vol met rotzakken.
Of je bent overgevoelig, vult veel in voor een ander en betrekt alles op jou persoonlijk.
Welke van de twee het is weet ik niet. Ik weet alleen wel dat ik zelden tot nooit meemaak dat mensen naar tegen me doen, ik krijg geen rotopmerkingen, geen ongewenste bemoeienis en er is 1 iemand die me stelselmatig negeert, maar die is zelf een beetje raar, dus dat zegt niets over mij, meer over haar.
zondag 21 september 2014 17:57
Om te beginnen kun je die verjaardag overslaan, geen tijd, geen zin. Iemand achteraf op zijn of haar eigen woorden pakken heeft weinig zin, mensen zeggen dikwijls iets in een opwelling, de één kan daar snel op reageren, de ander niet. Als het je niet lukt om iemand lik op stuk te geven kun je altijd nog vragen "hoe bedoel je?" Daarmee zet je iemand ook voor het blok.
verba volant, scripta manent.
zondag 21 september 2014 17:57
Ik herken het wel (soft-moeilijk) en leer nu eerder die grens te voelen, terug te komen op iets wat mij achteraf meer dwars zat en vooral - het belangrijkste zou ik bijna zeggen - meer negeren van vervelende mensen. Ja, ook familieleden of irritante collega's. Ik denk dat jouw reactie (wanneer de emmer vol is) buitenproportioneel is en dat mensen daar weer sterk op reageren. Actie-reactie zeg maar. Dus als iemand een flauw grapje maakt wat jij je erg aantrekt en je besluit het eerstvolgende moment die persoon een koekje van eigen deeg te geven, dan schiet je waarschijnlijk uit je slof en die ander reageert evenredig met woede. Leren doseren, eerder je grens rustig aangeven en/of mensen negeren. Oh ja, vervelende mensen hebben vooral moeite met zichzelf dus ook leren inzien dat vervelend gedrag zelden tot nooit persoonlijk is.
zondag 21 september 2014 17:59
quote:Pantax schreef op 21 september 2014 @ 17:51:
Maar jij neemt anderen toch ook kwalijk dat ze nare dingen zeggen en niet op je verjaardag komen? Dat lijkt me niet verschillen. Ik denk dat zij slechts minder lijden onder jouw afkeuring dan jij onder het hunne Dit ook. Het is een pijnlijk spiegel.
Maar jij neemt anderen toch ook kwalijk dat ze nare dingen zeggen en niet op je verjaardag komen? Dat lijkt me niet verschillen. Ik denk dat zij slechts minder lijden onder jouw afkeuring dan jij onder het hunne Dit ook. Het is een pijnlijk spiegel.
zondag 21 september 2014 18:07
Een lullige opmerking geven, omdat die persoon dat ook bij jou deed, lijkt me in ieder geval ook niet de juiste manier. Die persoon zegt er wel meteen wat van, als ik het goed begrijp en logisch ook, want je vind het zelf ook niet leuk. Die persoon koppelt dat waarschijnlijk ook niet aan de opmerking die hij eerder zelf heeft gegeven. En heeft misschien ook niet doorgehad dat dit als lullig werd ervaren.
Hiermee doe je juist, waar je je aan stoort bij anderen en komen de verhoudingen onder druk te staan.
Beter is dan toch om assertiever te zijn en te zeggen wat het met je doet. Als het niet meteen lukt, kom er dan later op terug. Zo houdt je je irritatiegrens laag en kom je erachter hoe een persoon zelf over zijn actie dacht.
Hiermee doe je juist, waar je je aan stoort bij anderen en komen de verhoudingen onder druk te staan.
Beter is dan toch om assertiever te zijn en te zeggen wat het met je doet. Als het niet meteen lukt, kom er dan later op terug. Zo houdt je je irritatiegrens laag en kom je erachter hoe een persoon zelf over zijn actie dacht.
Luister naar je hart, want dat klopt
zondag 21 september 2014 18:11
Je zou jouw gedrag kunnen uitleggen als passief-agressief.
Je zegt niets op het moment dat iemand iets vervelends doet, maar je rekent wel na 6 maanden af. Zo iemand zal 'de straf" nooit begrijpen omdat er te veel tijd zit tussen wat er is gebeurd en jouw uiteindelijke reactie.
Daarnaast wat je niet wil dat geschied doe dat ook een ander niet.
Je zegt niets op het moment dat iemand iets vervelends doet, maar je rekent wel na 6 maanden af. Zo iemand zal 'de straf" nooit begrijpen omdat er te veel tijd zit tussen wat er is gebeurd en jouw uiteindelijke reactie.
Daarnaast wat je niet wil dat geschied doe dat ook een ander niet.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 21 september 2014 18:12
Volgens mij ben jij op de verkeerde manier assertief. Je kunt niet later een rotopmerking over iemand terugplaatsen. (Wat bedoel je trouwens met een lullige opmerking terugplaatsen, heb je dat achter die collega zijn rug om gedaan?)
Je moet óf gelijk iemand lik op stuk geven, óf iemand er persoonlijk later op aanspreken, zo van: ik vond dat vervelend. Maar niet achteraf lullig gaan doen, dat is inderdaad raar gedrag.
Zo ook de verjaardagen, heb je de familie actief uitgenodigd op jouw verjaardag en komen ze dan steeds niet? En ga je dan met passief agressief gedrag laten zien dat je beledigd bent door niet te komen zonder wat te zeggen?
Volwassen en correct assertief is: familie uitnodigen, komen ze steeds niet zonder bericht dan kun je hen ook bedanken voor de eer met als reden dat zij bij jou ook niet komen. Maar wél op een volwassen en beleefde toon.
Hoe jij het doet, komt mij erg kinderachtig over.
Je moet óf gelijk iemand lik op stuk geven, óf iemand er persoonlijk later op aanspreken, zo van: ik vond dat vervelend. Maar niet achteraf lullig gaan doen, dat is inderdaad raar gedrag.
Zo ook de verjaardagen, heb je de familie actief uitgenodigd op jouw verjaardag en komen ze dan steeds niet? En ga je dan met passief agressief gedrag laten zien dat je beledigd bent door niet te komen zonder wat te zeggen?
Volwassen en correct assertief is: familie uitnodigen, komen ze steeds niet zonder bericht dan kun je hen ook bedanken voor de eer met als reden dat zij bij jou ook niet komen. Maar wél op een volwassen en beleefde toon.
Hoe jij het doet, komt mij erg kinderachtig over.
zondag 21 september 2014 18:13
Maar waarom voel jij je dan zo aangesproken als zij het jou kwalijk nemen dat je niet meer naar verjaardagen komt? Jij kunt ze tenslotte met gelijke munt terugbetalen door te zeggen dat zij toch ook (al jaren) niet op de jouwe zijn geweest? En dat genoeg gewoon genoeg is. Jij hebt eerst nog in hun geinvesteerd, er kwam niets terug, dus houdt het contact wat jou betreft verder gewoon op. Punt.
zondag 21 september 2014 18:13
quote:Sensy12 schreef op 21 september 2014 @ 17:57:
Ik herken het wel (soft-moeilijk) en leer nu eerder die grens te voelen, terug te komen op iets wat mij achteraf meer dwars zat en vooral - het belangrijkste zou ik bijna zeggen - meer negeren van vervelende mensen. Ja, ook familieleden of irritante collega's. Ik denk dat jouw reactie (wanneer de emmer vol is) buitenproportioneel is en dat mensen daar weer sterk op reageren. Actie-reactie zeg maar. Dus als iemand een flauw grapje maakt wat jij je erg aantrekt en je besluit het eerstvolgende moment die persoon een koekje van eigen deeg te geven, dan schiet je waarschijnlijk uit je slof en die ander reageert evenredig met woede. Leren doseren, eerder je grens rustig aangeven en/of mensen negeren. Oh ja, vervelende mensen hebben vooral moeite met zichzelf dus ook leren inzien dat vervelend gedrag zelden tot nooit persoonlijk is.
Goede reactie, het lijkt me dat je inderdaad moet werken aan je assertiviteit. En dat betekent niet dat je een hele tijd wacht tot je echt heel boos/hard/negatief uit de hoek komt.
Assertief zijn betekent dat je direct reageert, maar op een niet agressieve manier. Wel duidelijk.
En dat kun je echt leren.
Je zou eens kunnen googelen of "geven van feedback", dan vind je een niet aanvallende manier op mensen aan te spreken die dingen doen die je niet fijn vindt. Daar zijn namelijk "regels" voor waarbij jij voor jezelf opkomt zonder de ander tegen je in het harnas te jagen.
En dan ga je gewoon oefenen. In het begin is dat eng, maar uit ervaring weet ik dat als je het vaker doet (en je daar goede reactie op krijgt) het steeds makkelijker wordt.
En die mensen die dan nog steeds lullig reageren, daar zou ik afscheid van nemen.
Succes!
Ik herken het wel (soft-moeilijk) en leer nu eerder die grens te voelen, terug te komen op iets wat mij achteraf meer dwars zat en vooral - het belangrijkste zou ik bijna zeggen - meer negeren van vervelende mensen. Ja, ook familieleden of irritante collega's. Ik denk dat jouw reactie (wanneer de emmer vol is) buitenproportioneel is en dat mensen daar weer sterk op reageren. Actie-reactie zeg maar. Dus als iemand een flauw grapje maakt wat jij je erg aantrekt en je besluit het eerstvolgende moment die persoon een koekje van eigen deeg te geven, dan schiet je waarschijnlijk uit je slof en die ander reageert evenredig met woede. Leren doseren, eerder je grens rustig aangeven en/of mensen negeren. Oh ja, vervelende mensen hebben vooral moeite met zichzelf dus ook leren inzien dat vervelend gedrag zelden tot nooit persoonlijk is.
Goede reactie, het lijkt me dat je inderdaad moet werken aan je assertiviteit. En dat betekent niet dat je een hele tijd wacht tot je echt heel boos/hard/negatief uit de hoek komt.
Assertief zijn betekent dat je direct reageert, maar op een niet agressieve manier. Wel duidelijk.
En dat kun je echt leren.
Je zou eens kunnen googelen of "geven van feedback", dan vind je een niet aanvallende manier op mensen aan te spreken die dingen doen die je niet fijn vindt. Daar zijn namelijk "regels" voor waarbij jij voor jezelf opkomt zonder de ander tegen je in het harnas te jagen.
En dan ga je gewoon oefenen. In het begin is dat eng, maar uit ervaring weet ik dat als je het vaker doet (en je daar goede reactie op krijgt) het steeds makkelijker wordt.
En die mensen die dan nog steeds lullig reageren, daar zou ik afscheid van nemen.
Succes!
zondag 21 september 2014 18:23
Wat betreft voor je reactie wanneer iemand vervelend doet en je dichtklappen. Je zou er op 2 manieren mee om kunnen gaan.
1. Eerlijk zeggen wat er gebeurd. BIjv: "Ik vind dit naar en klap er dicht af.' Dus uitspreken wat je voelt.
2. De teflonmethode: heel hard roepen: "Zo dat is dan ook weer gezegd." Zo zet je de persoon die vervelend doet in de kijker zonder dat jezelf over komt als heel boos. Je kunt het als standaard zin onthouden en dus zeggen wanneer je dicht klapt. Na een tijdje zal de vervelende persoon stoppen want zijn opmerkingen leveren nix op.
1. Eerlijk zeggen wat er gebeurd. BIjv: "Ik vind dit naar en klap er dicht af.' Dus uitspreken wat je voelt.
2. De teflonmethode: heel hard roepen: "Zo dat is dan ook weer gezegd." Zo zet je de persoon die vervelend doet in de kijker zonder dat jezelf over komt als heel boos. Je kunt het als standaard zin onthouden en dus zeggen wanneer je dicht klapt. Na een tijdje zal de vervelende persoon stoppen want zijn opmerkingen leveren nix op.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 21 september 2014 18:50
Dank voor de reacties. Ik zal proberen om overal op te reageren.
De meeste mensen van de voorbeelden 'horen' bij mijn vriend. (Behalve de collega dan ) Mensen die ik zelf heb uitgekozen doen eigenlijk nooit dit soort dingen. En bij die mensen voel ik mij een stuk prettiger.
Het is denk ik inderdaad zo dat ik passief assertief ben. Ik voel mij vaak in het nauw gedreven als mensen op een vervelende manier met me omgaan en klap dicht. Ik voel mij dan niet vrij om te zeggen wat ik wil. tot het te lang doorgaat en dan kom ik met een harde actie/reactie. Ik zou liever leren op een rustige manier meteen iets te zeggen.
Dat met mijn collega heb ik niet achter zijn rug gedaan. Hij zat er zelf bij met anderen. Dat had hij even daarvoor ook bij mij gedaan.
Ik ben altijd verbaasd dat mensen dan wel kwaad worden maar het andersom wel heel normaal vinden om van alles tegen mij te zeggen. Dat begrijp ik niet.
het liefst zou ik rustig meteen tegen mensen zeggen dat ik iets niet fijn vind.
De meeste mensen van de voorbeelden 'horen' bij mijn vriend. (Behalve de collega dan ) Mensen die ik zelf heb uitgekozen doen eigenlijk nooit dit soort dingen. En bij die mensen voel ik mij een stuk prettiger.
Het is denk ik inderdaad zo dat ik passief assertief ben. Ik voel mij vaak in het nauw gedreven als mensen op een vervelende manier met me omgaan en klap dicht. Ik voel mij dan niet vrij om te zeggen wat ik wil. tot het te lang doorgaat en dan kom ik met een harde actie/reactie. Ik zou liever leren op een rustige manier meteen iets te zeggen.
Dat met mijn collega heb ik niet achter zijn rug gedaan. Hij zat er zelf bij met anderen. Dat had hij even daarvoor ook bij mij gedaan.
Ik ben altijd verbaasd dat mensen dan wel kwaad worden maar het andersom wel heel normaal vinden om van alles tegen mij te zeggen. Dat begrijp ik niet.
het liefst zou ik rustig meteen tegen mensen zeggen dat ik iets niet fijn vind.
zondag 21 september 2014 18:56
zondag 21 september 2014 19:01
quote:Ik ben altijd verbaasd dat mensen dan wel kwaad worden maar het andersom wel heel normaal vinden om van alles tegen mij te zeggen. Dat begrijp ik niet.
Misschien wel hierom:
quote:Ik ben van mezelf een rustig en verlegen persoon. Assertief ben ik niet zo erg. Maar ik heb wel een grens, al duurt het lang voordat ik durf te zeggen dat iets genoeg is.
Ze zijn het van je gewend dat je stil bent en je grenzen niet goed aangeeft. Als je het dan wél doet, komt het harder over dan bij een assertief iemand die zijn grenzen bewaakt. Ze verwachten het niet van je.
En zou het ook zo kunnen zijn dat als je wel een keer van je afbijt, het er heftiger uit komt dan je bedoelt? Omdat je het al zo lang hebt opgekropt en er ondertussen flink gefrustreerd over bent?
Misschien wel hierom:
quote:Ik ben van mezelf een rustig en verlegen persoon. Assertief ben ik niet zo erg. Maar ik heb wel een grens, al duurt het lang voordat ik durf te zeggen dat iets genoeg is.
Ze zijn het van je gewend dat je stil bent en je grenzen niet goed aangeeft. Als je het dan wél doet, komt het harder over dan bij een assertief iemand die zijn grenzen bewaakt. Ze verwachten het niet van je.
En zou het ook zo kunnen zijn dat als je wel een keer van je afbijt, het er heftiger uit komt dan je bedoelt? Omdat je het al zo lang hebt opgekropt en er ondertussen flink gefrustreerd over bent?
zondag 21 september 2014 19:04
Ik krijg vaak te horen dat ik overgevoelig en moeilijk ben. Ik vraag me af of dat echt zo is.
Als je zoiets vaker hoort van verschillende mensen ( zowel collega's , vrienden en (schoon)familie dan denk ik dat je gerust aan kunt nemen dat dat zo is.
Het zou namelijk wel heel bijzonder zijn dat jij allemaal rare , liegende, gemene mensen treft die afzonderlijk van elkaar jou als moeilijk en lastig typeren terwijl zij " begonnen " zijn.
Als je zoiets vaker hoort van verschillende mensen ( zowel collega's , vrienden en (schoon)familie dan denk ik dat je gerust aan kunt nemen dat dat zo is.
Het zou namelijk wel heel bijzonder zijn dat jij allemaal rare , liegende, gemene mensen treft die afzonderlijk van elkaar jou als moeilijk en lastig typeren terwijl zij " begonnen " zijn.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 21 september 2014 19:04
Mensen die naar doen tegen anderen en als je hetzelfde terugdoet over de rooie raken, die moet je sowieso vermijden. Iets met splinter en balk. Ga het niet proberen te begrijpen of het willen fixen, want je belandt uiteindelijk op hetzelfde nare niveau. Mijn theorie is dat de behandeling die zij het meest vrezen, dat ze anderen daar wel op trakteren. Een dief is altijd bang voor een dief. Dus nare opmerking naar een ander is prima, maar nare opmerking terug en het hek is van de dam. Beter voor je welzijn om hier zo min mogelijk mee in contact te komen.
Verder kom je over alsof je je een willoos slachtoffer voelt van andermans gedrag. Tip is hier eerder gegeven: je kunt leren op een gezonde manier assertiever te worden of nog veel beter: je in de eerste instantie niet eens een willoos slachtoffer voelen. Kijk wat jij nodig hebt om hieruit te komen, want het ligt niet altijd of alleen aan de omgeving. Jij speelt hierin de grootste rol want het zijn jouw gevoelens en het is jouw houding wat jou tegenwerkt. Niet de opmerkingen van anderen. Succes!
Verder kom je over alsof je je een willoos slachtoffer voelt van andermans gedrag. Tip is hier eerder gegeven: je kunt leren op een gezonde manier assertiever te worden of nog veel beter: je in de eerste instantie niet eens een willoos slachtoffer voelen. Kijk wat jij nodig hebt om hieruit te komen, want het ligt niet altijd of alleen aan de omgeving. Jij speelt hierin de grootste rol want het zijn jouw gevoelens en het is jouw houding wat jou tegenwerkt. Niet de opmerkingen van anderen. Succes!
zondag 21 september 2014 19:04
Dus het gaat zo:
Persoon doet iets dat over jouw grens gaat
Jij wordt boos maar doet/zegt niets
Persoon doet nog iets dat nog verder over jouw grens gaat
Jij wordt nog bozer en komt passief-agressief uit de hoek
Daar gaan twee dingen mis: de snelheid van je reactie en de toon. Je gaat uit van de slechte bedoelingen van mensen, en voelt je persoonlijk aangevallen als ze over jouw grens gaan.
Maar die mensen denken helemaal niet aan jouw grens. En waarom zouden ze ook, jij geeft niet aan waar hij ligt.
Je zegt dat je het liever eerder rustig wilt zeggen. Waarom voel je je daarin geremd, maar lukt het wel om later veel minder aardig te reageren?
Door je reactie ontstaat er direct een strijd. Jij velt je aangevallen en gaat in de tegenaanval. Misschien eens proberen om dit soort dingen niet als een aanval te zien, maar als onhandigheid of tactloosheid?
Persoon doet iets dat over jouw grens gaat
Jij wordt boos maar doet/zegt niets
Persoon doet nog iets dat nog verder over jouw grens gaat
Jij wordt nog bozer en komt passief-agressief uit de hoek
Daar gaan twee dingen mis: de snelheid van je reactie en de toon. Je gaat uit van de slechte bedoelingen van mensen, en voelt je persoonlijk aangevallen als ze over jouw grens gaan.
Maar die mensen denken helemaal niet aan jouw grens. En waarom zouden ze ook, jij geeft niet aan waar hij ligt.
Je zegt dat je het liever eerder rustig wilt zeggen. Waarom voel je je daarin geremd, maar lukt het wel om later veel minder aardig te reageren?
Door je reactie ontstaat er direct een strijd. Jij velt je aangevallen en gaat in de tegenaanval. Misschien eens proberen om dit soort dingen niet als een aanval te zien, maar als onhandigheid of tactloosheid?
What a nuanced anxiety
