Psyche
alle pijlers
onrust-mogelijk add?
zondag 31 augustus 2014 09:00
Mijn vraag kaderen...
Mijn zoon is gediagnosticeerd met adhd en ass. Dochter van vijf is ook zeer druk en ik vermoed dat ze ook iets in die richting heeft. Deze stoornissen zijn erfelijk... man is zeker niet de "oorzaak". Ikzelf ben me al heel lang aan het afvragen wat er met mij kan zijn.
Wat wil ik met dit topic? Misschien gewoon even van me afschrijven, en misschien herkent iemand zich erin. Ik weet dat jullie de oplossing niet zullen kunnen aanreiken dat verwacht ik ook niet.
Ik ben naar buiten toe denkik een sociaal iemand en ik denk niet dat men zou vermoeden wat daar " achter" zit.
Ik heb onlangs iets gelezen over add bij volwassen en vond dat vrij herkenbaar. Alleen : ik heb niet echt last van concentratiestoornissen. Verder klopte het bijna volledig. Ik weet niet of dat kan?
.
Ik ben innerlijk zeer onrustig. Ben altijd aan het denken, piekeren en niet alleen over nu maar over later ook, wat als de kinderen groot zijn, vriendschappen... ik kan niet om met lege momenten moet altijd iets kunnen doen. Maar aan de andere kant kan kk dat niet aan, ik voel me mentaal moe , kom niet tot de dingen die ik echt zou moeten doen , stel dingen uit. Ik wil graag controle en dat lukt niet. Vergeet soms dingen helaas ook voor school van de kinderen. Schrijf het wel op maar vergeet dan op de kalender te kijken bv... ik wil graag vrienden maar s avonds afspreken kan ik vaak niet meer opbrengen, ik ben dan liefst thuis maar daar voel ik me dan ook weer slecht om, ik baal ervan dat ik zo ben. Sport, hobby's hou ik niet vol. Mijn jeugd kenmerkt zich ook door onrust. Daarnaast ben ik altijd heel idealistisch geweest en ben ik heel erg gevoelig voor vanalles ( sfeer, geur, stemmingen) heb Twee keer anorexia gehad, wilde aanvankelijk liever gezien worden en dacht dat dat wel zou gebeuren als ik mager was. Nadien keerde het zich tegen mij en uitte het zich in drang tot zelfvernietiging. Nu, twintig jaar later kan ik wel zeggen dat ik hier goed uit geraakt ben. Zwangerschappen en kinderen hebben me op dat vlak veel doen inzien en relativeren...
Ik ben vaak van school veranderd, had weinig vrienden , is beginnen verbeteren door te gaan werken.
Tja en wat nu. Ik heb veel bijgeleerd maar kan verbaal nog steeds behoorlijk impulsief zijn. Ik kan me dingen in mijn hoofd halen en die moeten dan nu meteen. Met periodes kan zich dat uiten in bv een geweldige shopdrang en vul ik tijd op met zoeken naar koopjes op tweedehands. Huishouden geeft me weinig voldoening , al zou dat beter kunnen en moeten. Ik kan me moeilijk nog aanzetten om dingen te doen die niet nuttig zijn voor anderen. Vroeger tekende ik vaak, nu zie ik het njt daar niet meer van. Ben er eens terug mee begonnen, alles in huis gehaald, drie schilderijtjes gemaakt en het ligt er weer... ik ben een erg wisselende mama. Kan erg lief en geduldig zijn en dan kan mijn stemming omslaan en dan kan ik nog weinig hebben...
Op mijn werk gaat het vrij goed, werk in de hulpverlening en dat ligt me. Maar door de problemen met de kinderen en mijn werk komen mijn eigen " demonen" dus terug boven...
Mijn zoon is gediagnosticeerd met adhd en ass. Dochter van vijf is ook zeer druk en ik vermoed dat ze ook iets in die richting heeft. Deze stoornissen zijn erfelijk... man is zeker niet de "oorzaak". Ikzelf ben me al heel lang aan het afvragen wat er met mij kan zijn.
Wat wil ik met dit topic? Misschien gewoon even van me afschrijven, en misschien herkent iemand zich erin. Ik weet dat jullie de oplossing niet zullen kunnen aanreiken dat verwacht ik ook niet.
Ik ben naar buiten toe denkik een sociaal iemand en ik denk niet dat men zou vermoeden wat daar " achter" zit.
Ik heb onlangs iets gelezen over add bij volwassen en vond dat vrij herkenbaar. Alleen : ik heb niet echt last van concentratiestoornissen. Verder klopte het bijna volledig. Ik weet niet of dat kan?
.
Ik ben innerlijk zeer onrustig. Ben altijd aan het denken, piekeren en niet alleen over nu maar over later ook, wat als de kinderen groot zijn, vriendschappen... ik kan niet om met lege momenten moet altijd iets kunnen doen. Maar aan de andere kant kan kk dat niet aan, ik voel me mentaal moe , kom niet tot de dingen die ik echt zou moeten doen , stel dingen uit. Ik wil graag controle en dat lukt niet. Vergeet soms dingen helaas ook voor school van de kinderen. Schrijf het wel op maar vergeet dan op de kalender te kijken bv... ik wil graag vrienden maar s avonds afspreken kan ik vaak niet meer opbrengen, ik ben dan liefst thuis maar daar voel ik me dan ook weer slecht om, ik baal ervan dat ik zo ben. Sport, hobby's hou ik niet vol. Mijn jeugd kenmerkt zich ook door onrust. Daarnaast ben ik altijd heel idealistisch geweest en ben ik heel erg gevoelig voor vanalles ( sfeer, geur, stemmingen) heb Twee keer anorexia gehad, wilde aanvankelijk liever gezien worden en dacht dat dat wel zou gebeuren als ik mager was. Nadien keerde het zich tegen mij en uitte het zich in drang tot zelfvernietiging. Nu, twintig jaar later kan ik wel zeggen dat ik hier goed uit geraakt ben. Zwangerschappen en kinderen hebben me op dat vlak veel doen inzien en relativeren...
Ik ben vaak van school veranderd, had weinig vrienden , is beginnen verbeteren door te gaan werken.
Tja en wat nu. Ik heb veel bijgeleerd maar kan verbaal nog steeds behoorlijk impulsief zijn. Ik kan me dingen in mijn hoofd halen en die moeten dan nu meteen. Met periodes kan zich dat uiten in bv een geweldige shopdrang en vul ik tijd op met zoeken naar koopjes op tweedehands. Huishouden geeft me weinig voldoening , al zou dat beter kunnen en moeten. Ik kan me moeilijk nog aanzetten om dingen te doen die niet nuttig zijn voor anderen. Vroeger tekende ik vaak, nu zie ik het njt daar niet meer van. Ben er eens terug mee begonnen, alles in huis gehaald, drie schilderijtjes gemaakt en het ligt er weer... ik ben een erg wisselende mama. Kan erg lief en geduldig zijn en dan kan mijn stemming omslaan en dan kan ik nog weinig hebben...
Op mijn werk gaat het vrij goed, werk in de hulpverlening en dat ligt me. Maar door de problemen met de kinderen en mijn werk komen mijn eigen " demonen" dus terug boven...
zondag 31 augustus 2014 09:08
Concentratie kan prima werken bij dingen die je liggen. Blijkbaar heb jij die dingen gevonden in je leven. Ook hoeft niet alles even erg aanwezig te zijn.
Als he het zeker wilt weten laat je je testen. Ik heb dat 2/3 jaar geleden gedaan en na de diagnose waren de eerste paar maanden pijnlijk en zwaar. Veel waarom en wat als vragen. Veel conflict in mijzelf. Wat is adhd wat is Sophie... Kon ik mijzelf een stuk beter begrijpen en heb ik veel meer geaccepteerd dat ik ik ben. Toen bracht het veel rust en nu houd het mij nog nauwelijks bezig.
Als he het zeker wilt weten laat je je testen. Ik heb dat 2/3 jaar geleden gedaan en na de diagnose waren de eerste paar maanden pijnlijk en zwaar. Veel waarom en wat als vragen. Veel conflict in mijzelf. Wat is adhd wat is Sophie... Kon ik mijzelf een stuk beter begrijpen en heb ik veel meer geaccepteerd dat ik ik ben. Toen bracht het veel rust en nu houd het mij nog nauwelijks bezig.
zondag 31 augustus 2014 09:22
Hoi Lisefee,
Hier een ADDer ...Ben afgelopen jaar gediagnostiseerd. Alles wat je schrijft m.b.t. kenmerken komen me bekent voor.
Ik kan me enkel concentreren, mits ik iets interessant vind. Als iets me niet kan interesseren dan ben ik ontzettend snel afgeleid en geef ik het op. Dat loopt als een rode draad door m'n leven.
Altijd dacht ik maar dat ik gewoon 'lui' en 'ongemotiveerd' was. Mijn man en ik wilde graag voor een tweede kindje gaan, maar ik wilde eerst eens even gaan onderzoeken wat er nu met me aan de hand was. Ik heb namelijk in het verleden regelmatig de opmerking gekregen of ik geen ADD zou kunnen hebben.
Nou, inmiddels heb ik de diagnose gekregen en er is een hele grote last van m'n schouders gevallen. Het alleen al weten is heerlijk. Het is een bevestiging van het feit dat al het 'falen' niet enkel aan mezelf lag, maar aan het feit dat mijn hersenen niet helemaal naar behoren werk(t)en.
Het weten brengt bij mij ook een grote rust met zich mee....Ik ben zo, en het heeft volgens mijn man ook wel z'n charmes, haha...
Hier een ADDer ...Ben afgelopen jaar gediagnostiseerd. Alles wat je schrijft m.b.t. kenmerken komen me bekent voor.
Ik kan me enkel concentreren, mits ik iets interessant vind. Als iets me niet kan interesseren dan ben ik ontzettend snel afgeleid en geef ik het op. Dat loopt als een rode draad door m'n leven.
Altijd dacht ik maar dat ik gewoon 'lui' en 'ongemotiveerd' was. Mijn man en ik wilde graag voor een tweede kindje gaan, maar ik wilde eerst eens even gaan onderzoeken wat er nu met me aan de hand was. Ik heb namelijk in het verleden regelmatig de opmerking gekregen of ik geen ADD zou kunnen hebben.
Nou, inmiddels heb ik de diagnose gekregen en er is een hele grote last van m'n schouders gevallen. Het alleen al weten is heerlijk. Het is een bevestiging van het feit dat al het 'falen' niet enkel aan mezelf lag, maar aan het feit dat mijn hersenen niet helemaal naar behoren werk(t)en.
Het weten brengt bij mij ook een grote rust met zich mee....Ik ben zo, en het heeft volgens mijn man ook wel z'n charmes, haha...
zondag 31 augustus 2014 10:33
dankjewel voor het lezen en jullie antwoorden.
Ik ben al een paar keer mijn verhaal ergens gaan doen, de laatste keer zei de psychologe dat ze me niet kon helpen en wilde ze me doorsturen en toen ben ik afgehaakt omdat ik het niet zag zitten om nog eens alles te moeten vertellen .
Ik weet dat ik misschien eens verder moet gaan maar zoals veel dingen stel ik dat uit.
Ik zou denk ik eerst willen weten of mijn vraag over add niet gek is en of ik geen spoken zie voor ik naar een psych ga.
Ik ben niet zoals mijn kinderen, ben vooral innerlijk druk en chaotisch. En nu begint dat een probleem te worden, nu mijn kinderen eigenlijk een consequente, rustige en gestructureerde mama nodig hebben. Mijn man is eerder van laissez - faire en kan me niet echt helpen daarin.
Ik neem al jaren citalopram om mijn hoogtes en laagtes te beperken maar dan nog ...
Ik werk in een onvoorspelbare omgeving waar geen enkele dag hetzelfde is en dat ligt me vreemd genoeg erg goed. een voorspelbare job met lege momenten is een ramp voor mij, want dan doe ik dus niets en begin ik te prullen/piekeren/dromen.
Ik leef momenteel (moeilijk uit te leggen) met een bijna constante angst voor leegte, te weinig te doen te hebben en aan de andere kant heb ik compleet geen energie meer bij momenten.
Mijn zoon heeft ook leerproblemen, ik helemaal niet - ik ben het middelbare onderwijs en hogeschool met vrij goede punten doorgeraakt. Heb er wel hard voor moeten werken.
Ik weet wel dat ik achteraf gezien op een verkeerde manier leerde, ik papegaaide alles na, leerde tot op de letter juist alles vanbuiten.
Zo zijn als ik ben heeft ook wel zijn voordelen hoor
Ik ben op sociaal vlak wel sterk denk ik en door wat ik zelf heb ervaren in mijn leven kan ik anderen erg goed begrijpen. Ben ook altijd creatief geweest maar heb nu de puf niet meer om me er nog aan te kunnen zetten.
Ik ben al een paar keer mijn verhaal ergens gaan doen, de laatste keer zei de psychologe dat ze me niet kon helpen en wilde ze me doorsturen en toen ben ik afgehaakt omdat ik het niet zag zitten om nog eens alles te moeten vertellen .
Ik weet dat ik misschien eens verder moet gaan maar zoals veel dingen stel ik dat uit.
Ik zou denk ik eerst willen weten of mijn vraag over add niet gek is en of ik geen spoken zie voor ik naar een psych ga.
Ik ben niet zoals mijn kinderen, ben vooral innerlijk druk en chaotisch. En nu begint dat een probleem te worden, nu mijn kinderen eigenlijk een consequente, rustige en gestructureerde mama nodig hebben. Mijn man is eerder van laissez - faire en kan me niet echt helpen daarin.
Ik neem al jaren citalopram om mijn hoogtes en laagtes te beperken maar dan nog ...
Ik werk in een onvoorspelbare omgeving waar geen enkele dag hetzelfde is en dat ligt me vreemd genoeg erg goed. een voorspelbare job met lege momenten is een ramp voor mij, want dan doe ik dus niets en begin ik te prullen/piekeren/dromen.
Ik leef momenteel (moeilijk uit te leggen) met een bijna constante angst voor leegte, te weinig te doen te hebben en aan de andere kant heb ik compleet geen energie meer bij momenten.
Mijn zoon heeft ook leerproblemen, ik helemaal niet - ik ben het middelbare onderwijs en hogeschool met vrij goede punten doorgeraakt. Heb er wel hard voor moeten werken.
Ik weet wel dat ik achteraf gezien op een verkeerde manier leerde, ik papegaaide alles na, leerde tot op de letter juist alles vanbuiten.
Zo zijn als ik ben heeft ook wel zijn voordelen hoor
Ik ben op sociaal vlak wel sterk denk ik en door wat ik zelf heb ervaren in mijn leven kan ik anderen erg goed begrijpen. Ben ook altijd creatief geweest maar heb nu de puf niet meer om me er nog aan te kunnen zetten.
zondag 31 augustus 2014 11:57
De tegenwoordige mens reageert alleen maar zoals hij doet op een abnormale maatschappij.
Laat hem een fikse hongerperiode doormaken, geef hem dan een pijl en boog, een hakbijl, een kudde dieren en een stuk land en je zal zien hoe snel hij in de sokken komt om zijn hachje te redden.
En de interesse voor de beste jacht- of zaaimethode komt dan vanzelf, gegarandeerd.
Laat hem een fikse hongerperiode doormaken, geef hem dan een pijl en boog, een hakbijl, een kudde dieren en een stuk land en je zal zien hoe snel hij in de sokken komt om zijn hachje te redden.
En de interesse voor de beste jacht- of zaaimethode komt dan vanzelf, gegarandeerd.
it's a big club and you ain't in it
zondag 31 augustus 2014 12:18
Ik denk eerlijk gezegd ook dat door onze maatschappij er meer psychische problemen komen. De mijne in elk geval wel. Niet de schuld van. Of boehoe wat nu. Maar ik wil met alle geweld "normaal" zijn en meekomen. Dat lukt wel meer mensen niet. Weten waar dat aan ligt geeft rust. Ik ben er wel blij mee, het is appels met peren vergelijken. Ik las hier eens op het forum iemand die zei dat het was of je een andere taal sprak. Je moedertaal blijft het makkelijkst communiceren. Dus adhd'er en "gewoon" mens praten een andere taal. Zo voelt dat voor mij precies zo.
maandag 1 september 2014 20:52
quote:lisefee schreef op 31 augustus 2014 @ 10:33:
josske en vind je wat ik schrijf herkenbaar , of niet?
Heel herkenbaar,lagere school was een drama, huishoudschool trouwens ook.
Ik was het meisje van 12 baantjes en 13 ongelukken, na een paar maanden lag ik er weer uit.
Concentratie vermogen, die heb ik alleen als het mij boeit, voor de rest, ik rommel door het leven wat dat betreft.
Ik kan wel uren zitten peilen op een schilderijtje maken of iets naaien, maar goed dat is leuk.
Werken zit er niet meer voor mij in, ik ben afgekeurd, oorzaak een fikse Burnout ,met daarnaast ook andere klachten maar die hebben met ADD te maken.
Ik werkte de laatste jaren in de thuiszorg met dementerende ouderen, ik ging moeiteloos met hun mee van het heden naar het verleden en terug.
Ben jij ook een beelddenker ????
josske en vind je wat ik schrijf herkenbaar , of niet?
Heel herkenbaar,lagere school was een drama, huishoudschool trouwens ook.
Ik was het meisje van 12 baantjes en 13 ongelukken, na een paar maanden lag ik er weer uit.
Concentratie vermogen, die heb ik alleen als het mij boeit, voor de rest, ik rommel door het leven wat dat betreft.
Ik kan wel uren zitten peilen op een schilderijtje maken of iets naaien, maar goed dat is leuk.
Werken zit er niet meer voor mij in, ik ben afgekeurd, oorzaak een fikse Burnout ,met daarnaast ook andere klachten maar die hebben met ADD te maken.
Ik werkte de laatste jaren in de thuiszorg met dementerende ouderen, ik ging moeiteloos met hun mee van het heden naar het verleden en terug.
Ben jij ook een beelddenker ????
maandag 1 september 2014 21:04
lisefee,
Ik ben blij dat ik zelf ooit de stap maakte om naar de psychiater te gaan met mijn vermoedens van ADD (wist niet eens dat het bestond). Gezien de erfelijkheid is de kans best groot dat jij het hebt, maar dat moet toch wel door een psych worden vastgesteld.
Zie het ook zeker niet als een beperking, of een label of nog erger, een ziekte... Laat je ook niet gek maken door negatieve berichtgeving in de media (ritalinmisbruik) en zoek je eigen weg. Bij mij haalt de ritalin de scherpe kantjes van bepaald gedrag af (ik kan beter een klus afmaken, boodschappen doen gaat sneller). Maar een diagnose is geen verplichting om aan de medicijnen te gaan. Op internet is veel info te vinden http://www.impulsdigitaal.nl bijvoorbeeld).
Ik ben blij dat ik zelf ooit de stap maakte om naar de psychiater te gaan met mijn vermoedens van ADD (wist niet eens dat het bestond). Gezien de erfelijkheid is de kans best groot dat jij het hebt, maar dat moet toch wel door een psych worden vastgesteld.
Zie het ook zeker niet als een beperking, of een label of nog erger, een ziekte... Laat je ook niet gek maken door negatieve berichtgeving in de media (ritalinmisbruik) en zoek je eigen weg. Bij mij haalt de ritalin de scherpe kantjes van bepaald gedrag af (ik kan beter een klus afmaken, boodschappen doen gaat sneller). Maar een diagnose is geen verplichting om aan de medicijnen te gaan. Op internet is veel info te vinden http://www.impulsdigitaal.nl bijvoorbeeld).
Broeva!!! Haro!!!
zondag 7 september 2014 20:11
voor mij zou een diagnose anders soms wel helpen, zodat ik ten minste weet waarom ik me al zo lang als ik kan herinneren anders voel, stemmingswisselingen heb ...
ADD of toch iets anders of gewoon een "moeilijk" of vreemd karakter?
als ik lees over hoogsensitiviteit dan pas ik daar ook perfect binnen.
Maar ik heb dus echt last van mezelf. Wil lege tijd altijd opvullen en kan dat eigenlijk niet aan. plan dingen, zie er tegenop , en dan haak ik bv weer af , verzet afspraken...
alleen qua concentratie weet ik het niet zo over mezelf. Mijn man zei daarstraks in de auto dat hij gek van mijn gezap op de radio werd en dat het hem verbaasde dat ik op die manier mijn gedachten er nog bij kon houden. Maar ik voel me dus beter als ik kan zappen om twee redenen: dan blijf ik wakker en slechte muziek kan me mateloos storen / overheersen en dan is mijn aandacht dus wél weg. Ik denk overigens dat ik ook niet de meest veilige chauffeur ben omdat ik altijd met mijn gedachten ergens anders zit.
maar bij mijn zoon zijn de concentratieproblemen toch van een heel ander kaliber. Hij kan in het gewone onderwijs niet meer mee omwille van zijn drukke gedrag en hij onderpresteert soms enorm . Zo ben ik niet ...
ADD of toch iets anders of gewoon een "moeilijk" of vreemd karakter?
als ik lees over hoogsensitiviteit dan pas ik daar ook perfect binnen.
Maar ik heb dus echt last van mezelf. Wil lege tijd altijd opvullen en kan dat eigenlijk niet aan. plan dingen, zie er tegenop , en dan haak ik bv weer af , verzet afspraken...
alleen qua concentratie weet ik het niet zo over mezelf. Mijn man zei daarstraks in de auto dat hij gek van mijn gezap op de radio werd en dat het hem verbaasde dat ik op die manier mijn gedachten er nog bij kon houden. Maar ik voel me dus beter als ik kan zappen om twee redenen: dan blijf ik wakker en slechte muziek kan me mateloos storen / overheersen en dan is mijn aandacht dus wél weg. Ik denk overigens dat ik ook niet de meest veilige chauffeur ben omdat ik altijd met mijn gedachten ergens anders zit.
maar bij mijn zoon zijn de concentratieproblemen toch van een heel ander kaliber. Hij kan in het gewone onderwijs niet meer mee omwille van zijn drukke gedrag en hij onderpresteert soms enorm . Zo ben ik niet ...
