Psyche
alle pijlers
sociale fobie en morgen feestje :(
vrijdag 3 september 2010 20:46
Hoi,
Zit hier een beetje te sippen en te stressen in m'n up. Vol negatieve gedachten en emoties.
Morgen dus een feestje waar ik als een berg tegenop zie. Al jaaaaren last van sociale angst, negatief zelfbeeld, depressiviteit. Al jaren ga ik dingen uit de weg. Is het meer een kwestie van overleven dan leven.
En nu dus weer een feestje waar ik wel/niet naar toe wil. Ik zou me prettig willen voelen, veilig en de moeite waard. Ik wil zo'n sociale bijeenkomst leuk vinden zoals anderen dat vinden. En ik weet dat er een grote kans is dat ik mezelf een vreselijke loser ga vinden, tijdens en na de avond, omdat ik niet doe zoals ik zou 'moeten' doen. Het is veilig om niet te gaan. Maar ik wil niet weer een uitnodiging afslaan, de zoveelste, komt mijn sociale leven ook niet ten goede. Bovendien wil ik genieten van het leven! Maar ja, of dat met een feestje kan...
Op dit feestje kan ik me ook niet echt aan iemand 'vastklampen', onbekenden, vage bekenden, foute scharrel van me komt ook en een goede vriendin, maar die zal het heel druk hebben.
Pfffff wel/niet gaan? Heeft iemand een tip, advies???
Wil mijn leven niet laten leiden door angst...Maar wil me ook veilig voelen. Moet ik mezelf dwingen?
btw, loop al bij een psycholoog, haha
Zit hier een beetje te sippen en te stressen in m'n up. Vol negatieve gedachten en emoties.
Morgen dus een feestje waar ik als een berg tegenop zie. Al jaaaaren last van sociale angst, negatief zelfbeeld, depressiviteit. Al jaren ga ik dingen uit de weg. Is het meer een kwestie van overleven dan leven.
En nu dus weer een feestje waar ik wel/niet naar toe wil. Ik zou me prettig willen voelen, veilig en de moeite waard. Ik wil zo'n sociale bijeenkomst leuk vinden zoals anderen dat vinden. En ik weet dat er een grote kans is dat ik mezelf een vreselijke loser ga vinden, tijdens en na de avond, omdat ik niet doe zoals ik zou 'moeten' doen. Het is veilig om niet te gaan. Maar ik wil niet weer een uitnodiging afslaan, de zoveelste, komt mijn sociale leven ook niet ten goede. Bovendien wil ik genieten van het leven! Maar ja, of dat met een feestje kan...
Op dit feestje kan ik me ook niet echt aan iemand 'vastklampen', onbekenden, vage bekenden, foute scharrel van me komt ook en een goede vriendin, maar die zal het heel druk hebben.
Pfffff wel/niet gaan? Heeft iemand een tip, advies???
Wil mijn leven niet laten leiden door angst...Maar wil me ook veilig voelen. Moet ik mezelf dwingen?
btw, loop al bij een psycholoog, haha
vrijdag 3 september 2010 20:53
vrijdag 3 september 2010 21:04
Mindfullness, ik heb me er nooit in verdiept, misschien moet ik dat maar eens doen. Of act. Heb jij dan ook last van sociale angst?
Wat er met me gebeurt? Nu al, negatieve gedachten over mezelf en wat er zou kunnen gebeuren. Afgewisseld door positievere gedachten, want zo'n feestje hoeft geen drama te zijn! Maar is het wel geweest.
Lichamelijke klachten. Angst geen aansluiting te vinden. Stom gevonden te worden. Teveel om op te noemen hoor!
Wil dan het liefste vluchten om daarna dagen nodig te hebben om erbovenop te komen. Klinkt dramatisch maar is vaak gebeurt.
Dus thuis blijven is wellicht verstandiger. Maar het leven gaat aan me voorbij!
Wat er met me gebeurt? Nu al, negatieve gedachten over mezelf en wat er zou kunnen gebeuren. Afgewisseld door positievere gedachten, want zo'n feestje hoeft geen drama te zijn! Maar is het wel geweest.
Lichamelijke klachten. Angst geen aansluiting te vinden. Stom gevonden te worden. Teveel om op te noemen hoor!
Wil dan het liefste vluchten om daarna dagen nodig te hebben om erbovenop te komen. Klinkt dramatisch maar is vaak gebeurt.
Dus thuis blijven is wellicht verstandiger. Maar het leven gaat aan me voorbij!
vrijdag 3 september 2010 21:16
Angela
Ik herken het wel een beetje. Zo heb ik volgende week een afstudeerborrel van een excollega, waar ik dus alleen die excollega ken. Ik vind haar hartstikke aardig en wil voor haar wel gaan, maar zit me nu eigenlijk ook al zorgen te maken over met wie ik dan moet gaan praten, ik ken er namelijk verder helemaal niemand!
Als positief punt bedenk ik me dat er altijd wel ooms en tantes zijn die geintereseerd zijn in de jonge collega's van hun nichtje, maar de zorgen blijven ook bij mij. En ik weet ook niet of ik uiteindelijk wel of niet ga, en dan baal ik ook echt van mezelf, vind dat ik dat soort dingen gewoon moet doen namelijk, inderdaad de verplichting van een sociaal leven.
Maar wat ik bedacht heb: waarom jezelf dingen opleggen als je je er zo rot onder voelt? Zelfs fysiek dus? Wie help je daarmee, nou zeker jezelf niet!
Waar geniet je wel van? Je wil een sociaal leven, maar kan dat niet op een andere manier? Ik spreek meestal één op één af met vriendinnen (of soms met zijn drieen), daar voel ik me véél prettiger bij. En áls mijn meest close vriendinnen eens een feestje geven ken ik daar al meer mensen.
De feestjes van vage bekenden doe ik gewoon niet meer. Tenzij ik zéker weet dat er mensen zijn waar ik me bij op mijn gemak voel.
En dat geeft veel meer rust in mijn hoofd, dat ik niet meer móet van mezelf. Dan maar een feestje minder.
En toch twijfel ik ook nog over volgende week hoor
Ik herken het wel een beetje. Zo heb ik volgende week een afstudeerborrel van een excollega, waar ik dus alleen die excollega ken. Ik vind haar hartstikke aardig en wil voor haar wel gaan, maar zit me nu eigenlijk ook al zorgen te maken over met wie ik dan moet gaan praten, ik ken er namelijk verder helemaal niemand!
Als positief punt bedenk ik me dat er altijd wel ooms en tantes zijn die geintereseerd zijn in de jonge collega's van hun nichtje, maar de zorgen blijven ook bij mij. En ik weet ook niet of ik uiteindelijk wel of niet ga, en dan baal ik ook echt van mezelf, vind dat ik dat soort dingen gewoon moet doen namelijk, inderdaad de verplichting van een sociaal leven.
Maar wat ik bedacht heb: waarom jezelf dingen opleggen als je je er zo rot onder voelt? Zelfs fysiek dus? Wie help je daarmee, nou zeker jezelf niet!
Waar geniet je wel van? Je wil een sociaal leven, maar kan dat niet op een andere manier? Ik spreek meestal één op één af met vriendinnen (of soms met zijn drieen), daar voel ik me véél prettiger bij. En áls mijn meest close vriendinnen eens een feestje geven ken ik daar al meer mensen.
De feestjes van vage bekenden doe ik gewoon niet meer. Tenzij ik zéker weet dat er mensen zijn waar ik me bij op mijn gemak voel.
En dat geeft veel meer rust in mijn hoofd, dat ik niet meer móet van mezelf. Dan maar een feestje minder.
En toch twijfel ik ook nog over volgende week hoor
vrijdag 3 september 2010 21:19
http://www.leren.nl/cursus/sociale-vaar ... smalltalk/
http://www.leren.nl/cursus/sociale-vaar ... luisteren/
http://www.leren.nl/cursus/sociale-vaar ... iendschap/
http://www.leren.nl/cursus/sociale-vaardigheden/
Misschien nét een steuntje in je rug, om er morgen met iets meer zelfvertrouwen heen te gaan.
http://www.leren.nl/cursus/sociale-vaar ... luisteren/
http://www.leren.nl/cursus/sociale-vaar ... iendschap/
http://www.leren.nl/cursus/sociale-vaardigheden/
Misschien nét een steuntje in je rug, om er morgen met iets meer zelfvertrouwen heen te gaan.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 3 september 2010 21:20
Wat bij mij hielp was stap voor stap "voelen" en daarbij stilstaan.
Concreet: ik fiets er nu naar toe en heb een zenuwachtig gevoel, mijn hart klopt heel snel. Bewust voelen wat je voelt en tegen jezelf zeggen: "mijn alarm bellen zijn weer te vroeg af gegaan".
Door voortdurend bewust te voelen wat je voelt, ga je minder doordenken(als ...dan...).
En heel cliché: niet vluchten en je doel kort houden. Dus niet uren op het feestje zijn maar een uurtje is ook Oké.
Succes ik weet zoooo goed wat je doormaakt. Maar je bent sterk dat blijkt wel uit het feit dat je dit topic opent en het niet accepteerd.
Concreet: ik fiets er nu naar toe en heb een zenuwachtig gevoel, mijn hart klopt heel snel. Bewust voelen wat je voelt en tegen jezelf zeggen: "mijn alarm bellen zijn weer te vroeg af gegaan".
Door voortdurend bewust te voelen wat je voelt, ga je minder doordenken(als ...dan...).
En heel cliché: niet vluchten en je doel kort houden. Dus niet uren op het feestje zijn maar een uurtje is ook Oké.
Succes ik weet zoooo goed wat je doormaakt. Maar je bent sterk dat blijkt wel uit het feit dat je dit topic opent en het niet accepteerd.
vrijdag 3 september 2010 21:53
Dank je wel voor jullie reacties
Wat een heisa om een feestje, voor anderen is het, bij voorbaat, een leuk feestje!
Waar is de balans tussen angst opzoeken en uit de weg gaan? Ik ben geneigd voor veiligheid te kiezen, waarom iets doen wat me angst inboezemd? Maar ik sta stil, althans zo voelt het. Ik zal er ook niet vanaf komen door het steeds maar uit de weg te gaan.
Bovendien, heb een paar goede vrienden gelukkig, maar zou ook graag wat andere mensen willen leren kennen. Mijn wereldje is te klein. En op feestjes heb je een kans mensen te ontmoeten die je aardig vindt?
Kan niet iemand mee om mijn handje vast te houden haha?
Ik neem jullie advies nog even door...
Wat een heisa om een feestje, voor anderen is het, bij voorbaat, een leuk feestje!
Waar is de balans tussen angst opzoeken en uit de weg gaan? Ik ben geneigd voor veiligheid te kiezen, waarom iets doen wat me angst inboezemd? Maar ik sta stil, althans zo voelt het. Ik zal er ook niet vanaf komen door het steeds maar uit de weg te gaan.
Bovendien, heb een paar goede vrienden gelukkig, maar zou ook graag wat andere mensen willen leren kennen. Mijn wereldje is te klein. En op feestjes heb je een kans mensen te ontmoeten die je aardig vindt?
Kan niet iemand mee om mijn handje vast te houden haha?
Ik neem jullie advies nog even door...
vrijdag 3 september 2010 21:59
Moeilijk hoor.
Aan de ene kant zal iedereen (en jij zelf ook) denken/zeggen dat je er niet aan toe moet geven en gewoon moet gaan.
Echter misschien is het verstandig om eerst wat handvaten te krijgen van je behandelaar en/of medicatie die je hierbij kan ondersteunen. Heb je dit met je behandelaar besproken? Wat zegt hij/zij ervan?
Als jij ergens met je behandelaar naartoe aan het werken bent en dit feestje misschien nog iets te vroeg komt dan moet je misschien besluiten om niet te gaan.
Als jij denkt er iets positiefs uit te kunnen halen en het zal meewerken aan je herstel, dan moet je gaan.
Ik begrijp uit je verhaal dat je op dit moment en geen leuke avond zal hebben en bij thuiskomst je ook nog eens een loser zal voelen.. dus geen euforie omdat je het gedaan hebt.
Op die manier haal je er dus nog niets positiefs uit en is het op dit moment gewoon teveel voor je.
Aan de ene kant zal iedereen (en jij zelf ook) denken/zeggen dat je er niet aan toe moet geven en gewoon moet gaan.
Echter misschien is het verstandig om eerst wat handvaten te krijgen van je behandelaar en/of medicatie die je hierbij kan ondersteunen. Heb je dit met je behandelaar besproken? Wat zegt hij/zij ervan?
Als jij ergens met je behandelaar naartoe aan het werken bent en dit feestje misschien nog iets te vroeg komt dan moet je misschien besluiten om niet te gaan.
Als jij denkt er iets positiefs uit te kunnen halen en het zal meewerken aan je herstel, dan moet je gaan.
Ik begrijp uit je verhaal dat je op dit moment en geen leuke avond zal hebben en bij thuiskomst je ook nog eens een loser zal voelen.. dus geen euforie omdat je het gedaan hebt.
Op die manier haal je er dus nog niets positiefs uit en is het op dit moment gewoon teveel voor je.
vrijdag 3 september 2010 22:02
Nou, welke regio woon je? Ik heb morgen niets dus als je écht iemand wil die je handje vasthoudt...
Ga jij mee naar die afstudeerborrel om míjn handje vast te houden
In elk geval doet het misschien wel goed te horen dat er mensen zijn die het herkennen.
En misschien zijn dat soort mensen er zelfs óók wel op dat feestje...
Ga jij mee naar die afstudeerborrel om míjn handje vast te houden
In elk geval doet het misschien wel goed te horen dat er mensen zijn die het herkennen.
En misschien zijn dat soort mensen er zelfs óók wel op dat feestje...
vrijdag 3 september 2010 22:03
Ik herken het helemaal. Ik houd helemaal niet van feetsjes of bijeenkomsten waar ik niemand of bijna niemand ken.
Ik sla compleet dicht en heb geen idee waar ik het over moet hebben. Ik heb altijd het gevoel dat ik minder ben dan een ander omdat ik bijvoorbeeld mavo heb gedaan en niet gestudeerd heb. Het is mij van huis uit met de paplepel ingegoten dat je tegen iemand opkijkt die meer gestudeerd heeft etc.
Ik onderga het maar gewoon. Ik w.ord knalrood en begin te stotteren maar ik ga wel. Aan het eind van de avond is altijd wel weer meegevallen. Maar toch... de weg er naar toe is ronduit k*t
Ik sla compleet dicht en heb geen idee waar ik het over moet hebben. Ik heb altijd het gevoel dat ik minder ben dan een ander omdat ik bijvoorbeeld mavo heb gedaan en niet gestudeerd heb. Het is mij van huis uit met de paplepel ingegoten dat je tegen iemand opkijkt die meer gestudeerd heeft etc.
Ik onderga het maar gewoon. Ik w.ord knalrood en begin te stotteren maar ik ga wel. Aan het eind van de avond is altijd wel weer meegevallen. Maar toch... de weg er naar toe is ronduit k*t
vrijdag 3 september 2010 22:20
wat mij soms helpt zijn dingen denken als 'wat heb ik te verliezen, wat is het ergste wat kan gebeuren, niemand is perfect, op iedereen is wel wat aan te merken, morgen is het voorbij en kan ik trots zijn dat ik TOCH ben gegaan, en ik laat me niet klein krijgen en maak dr wat van, al zeg ik wat stoms maakt niet uit, en weggaan kan altijd.
(sprak zij die nauwelijks de deur uitkomt, vind n supermarkt al eng. Ben zo'n huismus geworden door steeds meer en meer te vermijden, op de lange termijn draagt dat alleen maar bij aan de angst, al lijkt het in het moment the quick fix, echt niet (teveel) aan toegeven. Tis niet leuk om in n soort zelfverkozen gevangenis te leven. Al voelt het thuis veilig, er gebeurt bar weinig in je bestaan als je er niet op uit gaat.)
(sprak zij die nauwelijks de deur uitkomt, vind n supermarkt al eng. Ben zo'n huismus geworden door steeds meer en meer te vermijden, op de lange termijn draagt dat alleen maar bij aan de angst, al lijkt het in het moment the quick fix, echt niet (teveel) aan toegeven. Tis niet leuk om in n soort zelfverkozen gevangenis te leven. Al voelt het thuis veilig, er gebeurt bar weinig in je bestaan als je er niet op uit gaat.)
vrijdag 3 september 2010 23:28
Ik zou gaan. Als je niet gaat voel je je zeker een loser want dan moet je je nederlaag bekennen. Ik zou zo goed mogelijke condities creeren voor jezelf. Zo mooi mogelijke kleding, mooi kapsel en dan wat onderwerpjes voorbereiden waar je veel van weet. Je moet daar dan wel echt belangstelling voor hebben.
En je moet niet proberen iemand te zijn die je niet bent of jolig te doen uit onhandigheid. Als je veel echte aandacht aan anderen besteedt dan ben je bezig, hebt dan geen tijd om je dingen in te beelden en je maakt jezelf daardoor populair.
Succes!
En je moet niet proberen iemand te zijn die je niet bent of jolig te doen uit onhandigheid. Als je veel echte aandacht aan anderen besteedt dan ben je bezig, hebt dan geen tijd om je dingen in te beelden en je maakt jezelf daardoor populair.
Succes!
zaterdag 4 september 2010 00:44
Wel gaan hoor. Af en toe moet je jezelf een zetje geven om dingen te doen die je eng vindt. Ik ben sociaal heel handig om het zo te noemen, maar vroeger was ik heel verlegen. Neem jezelf voor om met iemand een praatje te maken, dat hoeft helemaal niet lang te duren en zo ga je bij iedere gelegenheid een stapje verder. En vergeet vooral niet dat dat heel veel mensen onzeker zijn.
zaterdag 4 september 2010 10:33
Gelukkig redelijk geslapen. Helaas voel ik nu wel de stress in mijn lijf.
Tjoepertje, wat een lief aanbod! Regio Amsterdam. mocht je vanavond je social skills willen oefenen
Voor diegenen die ondanks hun angsten het toch doen, petje af hoor! Ik ben geneigd te 'luisteren' naar diegenen die zeggen 'wel gaan'. Want inderdaad, als ik weer thuis blijf voel ik me ook niet goed. Kiezen tussen 2 kwaden. Vorig jaar ook al niet op deze gastvrouw haar verjaardag geweest, waarna mensen je vragen 'waarom was je er niet??' Ik heb verdorie vorige week nog bij haar gegeten!
Misschien inderdaad de best mogelijke condities creëren. Mijn outfit ligt al klaar, staat erg goed al zeg ik het zelf
. Kan opgepimpt en gewapend met een halfje betablokker de deur uit.
Vervelend hoor. Had het er met een collega over. Zij had het helemaal niet achter me gezocht. Omdat ik altijd zo open, aanwezig en gezellig ben op mijn werk. Dat is dus omdat ik me veilig voel. Voel ik me niet veilig, ben ik een ander mens.
Wat kunnen die mensen op dat feestje me aandoen? Niet veel toch?! Dat verdomde negatieve zelfbeeld!!
Ik heb mijn problematiek natuurlijk besproken met de psych, niet dit specifieke feestje. Ze zegt dat ik echt te weinig prikkels heb in mijn leven en dingen moet gaan opzoeken....
Tjoepertje, wat een lief aanbod! Regio Amsterdam. mocht je vanavond je social skills willen oefenen
Voor diegenen die ondanks hun angsten het toch doen, petje af hoor! Ik ben geneigd te 'luisteren' naar diegenen die zeggen 'wel gaan'. Want inderdaad, als ik weer thuis blijf voel ik me ook niet goed. Kiezen tussen 2 kwaden. Vorig jaar ook al niet op deze gastvrouw haar verjaardag geweest, waarna mensen je vragen 'waarom was je er niet??' Ik heb verdorie vorige week nog bij haar gegeten!
Misschien inderdaad de best mogelijke condities creëren. Mijn outfit ligt al klaar, staat erg goed al zeg ik het zelf
. Kan opgepimpt en gewapend met een halfje betablokker de deur uit.Vervelend hoor. Had het er met een collega over. Zij had het helemaal niet achter me gezocht. Omdat ik altijd zo open, aanwezig en gezellig ben op mijn werk. Dat is dus omdat ik me veilig voel. Voel ik me niet veilig, ben ik een ander mens.
Wat kunnen die mensen op dat feestje me aandoen? Niet veel toch?! Dat verdomde negatieve zelfbeeld!!
Ik heb mijn problematiek natuurlijk besproken met de psych, niet dit specifieke feestje. Ze zegt dat ik echt te weinig prikkels heb in mijn leven en dingen moet gaan opzoeken....
zaterdag 4 september 2010 13:31
Hm. Amsterdam is toch wel een endje rijden, ik ben ook best brak (kom uit de nachtdienst). En als ik je zo hoor heb je je best goed voorbereid (goeie van die betablokker!)
Wel jammer dat je psych zo'n negatief oordeel geeft (zo komt het tenminste over) want jij leeft je leven zoals jij je er goed bij voelt en als dat nou met net iets minder prikkels dan gebruikelijk is... 'Je moet echt dingen op gaan zoeken' - ik krijg het er plaatsvervangend benauwd van hoe ze dat uitdrukt.
Maar met hoe het nu gaat voel je je ook niet helemaal gelukkig dus dan heeft ze wel weer gelijk.
Wel jammer dat je psych zo'n negatief oordeel geeft (zo komt het tenminste over) want jij leeft je leven zoals jij je er goed bij voelt en als dat nou met net iets minder prikkels dan gebruikelijk is... 'Je moet echt dingen op gaan zoeken' - ik krijg het er plaatsvervangend benauwd van hoe ze dat uitdrukt.
Maar met hoe het nu gaat voel je je ook niet helemaal gelukkig dus dan heeft ze wel weer gelijk.
zaterdag 4 september 2010 14:24
