Relaties
alle pijlers
37jarige man, advies gevraagd
zondag 30 oktober 2011 05:24
Kerst, Oud & Nieuw en mijn verjaardag zijn enigszins vervelende tijden. Ik word met mijn single zijn geconfronteerd. Maar ik heb voldoende afleiding.
Ik ben als single man naar een parenclub geweest. Ik kreeg wel contact met anderen. Het accent ligt nogal op dansen. Verder dan oogcontact met de knappe dames aldaar komt het niet. Verlegenheid nekt me, en daarna mogelijk autisme en man zijn.
Stel dat het wel lukt en dan voor het eerst onbetaalde seks. Dan zou ik af kunnen gaan als een gieter. Een prostituee zal anders reageren dan een andere vrouw bij een handeling door mij...
Ik ben als single man naar een parenclub geweest. Ik kreeg wel contact met anderen. Het accent ligt nogal op dansen. Verder dan oogcontact met de knappe dames aldaar komt het niet. Verlegenheid nekt me, en daarna mogelijk autisme en man zijn.
Stel dat het wel lukt en dan voor het eerst onbetaalde seks. Dan zou ik af kunnen gaan als een gieter. Een prostituee zal anders reageren dan een andere vrouw bij een handeling door mij...
World of Warcraft: Legion
zondag 30 oktober 2011 06:06
Eens met Cornholio. Ik heb echter de neiging de kop in het zand te steken, en glashard geloven dat een relatie of zelfs maar onbetaalde seks ook ooit voor mij mogelijk is.
Zo geloof ik niet zo zeer dat autisme, maar verlegenheid de grote verpester is. Mijn begeleidster zegt dat ik sociaal vaardig ben. Of dat gezond is? Het frustreert wel. Ik heb zeer sterk het gevoel dat ik vaardigheden die ik heb laat liggen i.p.v. Dat ik ze gewoon niet heb. Dat maakt me verdrietig.
Zo geloof ik niet zo zeer dat autisme, maar verlegenheid de grote verpester is. Mijn begeleidster zegt dat ik sociaal vaardig ben. Of dat gezond is? Het frustreert wel. Ik heb zeer sterk het gevoel dat ik vaardigheden die ik heb laat liggen i.p.v. Dat ik ze gewoon niet heb. Dat maakt me verdrietig.
World of Warcraft: Legion
zondag 30 oktober 2011 07:28
zondag 30 oktober 2011 09:50
Ik ga me er toch nog weer even mee bemoeien.
Je gaat in de slachtofferrol zitten (justme) en dat kan best wel eens lekker zijn, accepteren dat het nu eenmaal zo is. Maar wil je echt geen vrouw meer dan?
Hoeveel blauwtjes heb je gelopen in je leven? Heel veel mannen lopen blauwtjes, maar gaan verder. En ook de 'besten' lopen blauwtjes.
Ik heb mijn kop ook vaak genoeg gestoten, maar als ik eroverheen ben, dan ben ik daar klaar mee.
Er is hier in dit topic een vrouwtje geweest die wel een keer met je uit wilde. Heb je al een afspraak met haar gemaakt?
En er was ook een vrouwtje die zich herkende in jouw situatie. Nou, grijp die kans !!
Waarom zou je bang zijn om afgewezen te worden, je hebt toch niks te verliezen.
Oh, voor wat kerst betreft, ik persoonlijk vind het niet erg om dan alleen te zijn. Ik vermaak me prima dan.
Nou, draai die knop nou eens om in je kop !
Je gaat in de slachtofferrol zitten (justme) en dat kan best wel eens lekker zijn, accepteren dat het nu eenmaal zo is. Maar wil je echt geen vrouw meer dan?
Hoeveel blauwtjes heb je gelopen in je leven? Heel veel mannen lopen blauwtjes, maar gaan verder. En ook de 'besten' lopen blauwtjes.
Ik heb mijn kop ook vaak genoeg gestoten, maar als ik eroverheen ben, dan ben ik daar klaar mee.
Er is hier in dit topic een vrouwtje geweest die wel een keer met je uit wilde. Heb je al een afspraak met haar gemaakt?
En er was ook een vrouwtje die zich herkende in jouw situatie. Nou, grijp die kans !!
Waarom zou je bang zijn om afgewezen te worden, je hebt toch niks te verliezen.
Oh, voor wat kerst betreft, ik persoonlijk vind het niet erg om dan alleen te zijn. Ik vermaak me prima dan.
Nou, draai die knop nou eens om in je kop !
zondag 30 oktober 2011 09:59
Wat de kerst betreft, daar was ik wat summier in: Die breng ik met mijn ouders door. De vorige keer had ik een kerstcruise en zat ik dus op een cruiseschip op de Cariben. Een fantastische tijd. Er was zoveel te beleven dat ik even niet eraan dacht dat ik nog steeds single was. Zelfs niet toen ik alleen in mijn state room (=hut) was. Ik speelde de leuke gebeurtenissen van die dag in mijn hoofd af en viel ten slotte in slaap.
Jole, geloof jij in mannen die dat niet kunnen?
Jole, geloof jij in mannen die dat niet kunnen?
World of Warcraft: Legion
zondag 30 oktober 2011 10:45
Het lijkt me helemaal niet gemakkelijk om in de schoenen van Justme te staan.
Ik moet zeggen toen ik de OT las dacht ik och, wat een leuke man, waarom kom ik dat soort betrouwbare, stabiele types nou toch nooit tegen? Tja, dat ie nog maagd is, ach, dat heeft wel wat eigenlijk. Kalend, is in mijn ogen alleen maar een plus. 37 is zo´n beetje mijn ondergrens en mijns inziens een volstrekt normale leeftijd om geen kinderen of relatie te hebben.....
Uit je reacties echter komt en heel ander beeld naar voren. Voor elke "oplossing" of advies noem jij een probleem, je slaat het in de wind, of je negeert het volledig. Je komt daardoor heel gelaten, negatief en doemdenkerig over.
Ik neem aan dat dat een houding is die je jezelf hebt aangemeten om niet gekwetst te worden. Heel jammer want je lijkt zo bij voorbaat de deur te gooien in het gezicht van wie er dan ook maar bij je in de buurt probeert te komen.
Ik kan me zo voorstellen dat je in het echte leven ook met zo´n muur om je heen rondloopt. Je geeft daarmee vrouwen ook geen kans om je te benaderen. Vrouwen zijn ook maar mensen hoor, ook zij zijn bang gekwetst te worden en zijn wellicht nog gevoeliger dan mannen voor dit soort non-verbale obstakels.
Natuurlijk begrijp ik dat je niet op alles kunt reageren en dat er soms reacties tussen zitten die kort door de bocht of betweterig zijn, maar het lijkt wel alsof je heel selectief leest. Er zijn echt goede tips genoemd, er is hulp aangeboden, mensen reageren begripvol en steunend. Je lijkt vooral het negatieve op te pikken.
Ik heb bijvoorbeeld geen enkele reactie gelezen van jou op adviezen met betrekking op uiterlijke verzorging sporten, snorren, zonnebank, kleding etc. Wat vind je van die suggesties?
Wat maakt dat je geen therapie wilt? Niet geschoten altijd mis toch? Het kan je lijkt mij alleen maar helpen als je een kindje wilt gaan adopteren: Een brief van je therapeut -dat je er mentaal klaar voor bent- kan alleen maar ondersteunend werken toch?
De tijd dat je "gestoord" moest zijn om therapie te krijgen is toch allang verleden tijd? Het is meer een investering in je eigen welzijn.
.
In ieder geval heel veel sterkte met het adoptie proces. Ik vind het een bewonderenswaardige taak die je op je neemt.
Ik moet zeggen toen ik de OT las dacht ik och, wat een leuke man, waarom kom ik dat soort betrouwbare, stabiele types nou toch nooit tegen? Tja, dat ie nog maagd is, ach, dat heeft wel wat eigenlijk. Kalend, is in mijn ogen alleen maar een plus. 37 is zo´n beetje mijn ondergrens en mijns inziens een volstrekt normale leeftijd om geen kinderen of relatie te hebben.....
Uit je reacties echter komt en heel ander beeld naar voren. Voor elke "oplossing" of advies noem jij een probleem, je slaat het in de wind, of je negeert het volledig. Je komt daardoor heel gelaten, negatief en doemdenkerig over.
Ik neem aan dat dat een houding is die je jezelf hebt aangemeten om niet gekwetst te worden. Heel jammer want je lijkt zo bij voorbaat de deur te gooien in het gezicht van wie er dan ook maar bij je in de buurt probeert te komen.
Ik kan me zo voorstellen dat je in het echte leven ook met zo´n muur om je heen rondloopt. Je geeft daarmee vrouwen ook geen kans om je te benaderen. Vrouwen zijn ook maar mensen hoor, ook zij zijn bang gekwetst te worden en zijn wellicht nog gevoeliger dan mannen voor dit soort non-verbale obstakels.
Natuurlijk begrijp ik dat je niet op alles kunt reageren en dat er soms reacties tussen zitten die kort door de bocht of betweterig zijn, maar het lijkt wel alsof je heel selectief leest. Er zijn echt goede tips genoemd, er is hulp aangeboden, mensen reageren begripvol en steunend. Je lijkt vooral het negatieve op te pikken.
Ik heb bijvoorbeeld geen enkele reactie gelezen van jou op adviezen met betrekking op uiterlijke verzorging sporten, snorren, zonnebank, kleding etc. Wat vind je van die suggesties?
Wat maakt dat je geen therapie wilt? Niet geschoten altijd mis toch? Het kan je lijkt mij alleen maar helpen als je een kindje wilt gaan adopteren: Een brief van je therapeut -dat je er mentaal klaar voor bent- kan alleen maar ondersteunend werken toch?
De tijd dat je "gestoord" moest zijn om therapie te krijgen is toch allang verleden tijd? Het is meer een investering in je eigen welzijn.
.
In ieder geval heel veel sterkte met het adoptie proces. Ik vind het een bewonderenswaardige taak die je op je neemt.
zondag 30 oktober 2011 11:48
quote:xalliesuper schreef op 30 oktober 2011 @ 11:19:
Hij wil niet
Een ontzettende kokervisie heeft Justme.
Dat is niet om af te zeiken, maar mijn conclusie.
Wanneer ik TO vergelijk met Hans, dan zie ik in Hans iemand die, door de jaren heen, zijn begrenzingen heeft leren kennen.
Hans heeft ook wensen en behoeften maar baseert die op de mogelijkheden die het leven hem biedt.
TO baseert zijn wensen en behoeften zonder een stuk zelfreflectie en dat levert hem frustraties op.
Hij ziet dat als een tekortkoming in de maatschappij en niet in hemzelf.
Conclusie; wanneer hij niet snel een therapeut inschakelt om hem op een ander denkniveau te brengen zal het leven hem meer en meer frustraties gaan opleveren.
Hij wil niet
Een ontzettende kokervisie heeft Justme.
Dat is niet om af te zeiken, maar mijn conclusie.
Wanneer ik TO vergelijk met Hans, dan zie ik in Hans iemand die, door de jaren heen, zijn begrenzingen heeft leren kennen.
Hans heeft ook wensen en behoeften maar baseert die op de mogelijkheden die het leven hem biedt.
TO baseert zijn wensen en behoeften zonder een stuk zelfreflectie en dat levert hem frustraties op.
Hij ziet dat als een tekortkoming in de maatschappij en niet in hemzelf.
Conclusie; wanneer hij niet snel een therapeut inschakelt om hem op een ander denkniveau te brengen zal het leven hem meer en meer frustraties gaan opleveren.
Dit is niet het einde. Het is zelfs niet het begin van het einde. Maar misschien is dit het einde van het begin.
zondag 30 oktober 2011 12:04
quote:palanja schreef op 30 oktober 2011 @ 11:48:
Wanneer ik TO vergelijk met Hans, dan zie ik in Hans iemand die, door de jaren heen, zijn begrenzingen heeft leren kennen.
Echter... in de parenclub had ik mij voor mijn kop kunnen slaan. Waarom in Godsnaam deed ik niks???!!! Die beperking is verlegenheid en in mindere mate autisme, wat ik je brom.
Maar door autisme en bepaalde overeenkomsten tussen Justme_37s situatie en de mijne, zie ik mijzelf geen kind opvoeden.
Wanneer ik TO vergelijk met Hans, dan zie ik in Hans iemand die, door de jaren heen, zijn begrenzingen heeft leren kennen.
Echter... in de parenclub had ik mij voor mijn kop kunnen slaan. Waarom in Godsnaam deed ik niks???!!! Die beperking is verlegenheid en in mindere mate autisme, wat ik je brom.
Maar door autisme en bepaalde overeenkomsten tussen Justme_37s situatie en de mijne, zie ik mijzelf geen kind opvoeden.
World of Warcraft: Legion
zondag 30 oktober 2011 12:15
quote:hans66 schreef op 30 oktober 2011 @ 12:04:
[...]
Echter... in de parenclub had ik mij voor mijn kop kunnen slaan. Waarom in Godsnaam deed ik niks???!!! Die beperking is verlegenheid en in mindere mate autisme, wat ik je brom.
Maar door autisme en bepaalde overeenkomsten tussen Justme_37s situatie en de mijne, zie ik mijzelf geen kind opvoeden.
Dat is iets anders. Hans,
Je komt in een nieuwe situatie en je weet niet vantevoren hoe je zult reageren.
Vind ik iets menselijks, hebben we allemaal.....
Had je verwacht dat je je net zo thuis zou voelen als die mensen die dat al jaren doen en zich volledig op hun gemak voelen?
Zie er het positieve van.
Je hebt het gedaan, je weet nu hoe het er aan toe gaat en kunt het nu analyseren.
Dan kun je bepalen of je het nog eens wilt doen en wat je nieuwe verwachtingspatroon is.
Het kan best zijn dat je verschillende bezoekjes nodig hebt om de omgangsvormen in zo'n club te leren kennen.
Dus wanneer het je interesseert, heb wat geduld met jezelf.
[...]
Echter... in de parenclub had ik mij voor mijn kop kunnen slaan. Waarom in Godsnaam deed ik niks???!!! Die beperking is verlegenheid en in mindere mate autisme, wat ik je brom.
Maar door autisme en bepaalde overeenkomsten tussen Justme_37s situatie en de mijne, zie ik mijzelf geen kind opvoeden.
Dat is iets anders. Hans,
Je komt in een nieuwe situatie en je weet niet vantevoren hoe je zult reageren.
Vind ik iets menselijks, hebben we allemaal.....
Had je verwacht dat je je net zo thuis zou voelen als die mensen die dat al jaren doen en zich volledig op hun gemak voelen?
Zie er het positieve van.
Je hebt het gedaan, je weet nu hoe het er aan toe gaat en kunt het nu analyseren.
Dan kun je bepalen of je het nog eens wilt doen en wat je nieuwe verwachtingspatroon is.
Het kan best zijn dat je verschillende bezoekjes nodig hebt om de omgangsvormen in zo'n club te leren kennen.
Dus wanneer het je interesseert, heb wat geduld met jezelf.
Dit is niet het einde. Het is zelfs niet het begin van het einde. Maar misschien is dit het einde van het begin.
