Relaties
alle pijlers
Acceptatie partner
zaterdag 19 april 2014 09:05
Hebben jullie ouders je partner/vriend/man gelijk geaccepteerd?
Zo nee, hoe ga/ging je daarmee om?
Mijn vriend wordt niet geaccepteerd omdat hij uit een Arabisch land komt. Omdat ik al lang en breed volwassen ben heb ik dat al jaren naast me neergelegd en neem hem ook niet mee naar familiezaken (die er weinig zijn) mede omdat hij dat terecht ook niet wil.
Nu we aan kinderen denken wordt dit toch een beetje anders (als ze er mogen komen natuurlijk). Mij lijkt dat heel lastig want ik voel me nu soms al verscheurd worden omdat ik van beide' kampen' hou.
Zo nee, hoe ga/ging je daarmee om?
Mijn vriend wordt niet geaccepteerd omdat hij uit een Arabisch land komt. Omdat ik al lang en breed volwassen ben heb ik dat al jaren naast me neergelegd en neem hem ook niet mee naar familiezaken (die er weinig zijn) mede omdat hij dat terecht ook niet wil.
Nu we aan kinderen denken wordt dit toch een beetje anders (als ze er mogen komen natuurlijk). Mij lijkt dat heel lastig want ik voel me nu soms al verscheurd worden omdat ik van beide' kampen' hou.
zaterdag 19 april 2014 09:20
quote:meestmistig schreef op 19 april 2014 @ 09:11:
Wat geven ze aan als hun reden waarom ze hem niet accepteren? ik noem het kortzichtigheid. Hij is ook geen moslim en spreekt de taal heel redelijk en heeft een eigen bedrijf. Daarnaast is het al jaren iemand die mijn grote liefde is en me echt op handen draagt.
Misschien gaat het om de buitenkant al zag ik in het beginsel niet gelijk zijn afkomst.
Wat geven ze aan als hun reden waarom ze hem niet accepteren? ik noem het kortzichtigheid. Hij is ook geen moslim en spreekt de taal heel redelijk en heeft een eigen bedrijf. Daarnaast is het al jaren iemand die mijn grote liefde is en me echt op handen draagt.
Misschien gaat het om de buitenkant al zag ik in het beginsel niet gelijk zijn afkomst.
zaterdag 19 april 2014 09:28
quote:redhothead schreef op 19 april 2014 @ 09:23:
Upperclass, ik vind het heel naar voor je dat je ouders hem niet accepteren: als ze van jou houden dienen ze ook jouw keuzes te respecteren. Het gaat er toch om of jij gelukkig bent? Dat zou je zeggen en na alle jaren dat we samen zijn, zie je het toch?
Ik begrijp namelijk best dat ze hem in het begin met argusogen bekeken maar nu zijn ze toch wel gewend?
Upperclass, ik vind het heel naar voor je dat je ouders hem niet accepteren: als ze van jou houden dienen ze ook jouw keuzes te respecteren. Het gaat er toch om of jij gelukkig bent? Dat zou je zeggen en na alle jaren dat we samen zijn, zie je het toch?
Ik begrijp namelijk best dat ze hem in het begin met argusogen bekeken maar nu zijn ze toch wel gewend?
zaterdag 19 april 2014 09:31
quote:boerderijgeit028 schreef op 19 april 2014 @ 09:28:
Je noemt ze kortzichtig, hoe uit zich dat dan?
Hij is een Arabier dus wat moet jij daar nou mee? En daar loopt de discussie stuk. Ik kan daar nu niets meer mee. We zijn geen 18 meer en al jaren samen.
En toch zou ik het fijn vinden als ze hem alleen maar accepteren. Grrr
Je noemt ze kortzichtig, hoe uit zich dat dan?
Hij is een Arabier dus wat moet jij daar nou mee? En daar loopt de discussie stuk. Ik kan daar nu niets meer mee. We zijn geen 18 meer en al jaren samen.
En toch zou ik het fijn vinden als ze hem alleen maar accepteren. Grrr
zaterdag 19 april 2014 09:37
quote:redhothead schreef op 19 april 2014 @ 09:33:
Mss nog 's een gesprek met je ouders aangaan? Samen of alleen?
Ik praat namelijk wel over hem als ik bij mijn ouders ben maar dat negeren ze. Praten vooral in de zin dat hij het druk heeft of bv ziek is.
Ik vind de insteek heel lastig. Mijn vriend zou wel bij het gesprek willen zijn en ook best voor zichzelf willen pleiten. Maar ik wil niet dat hij door het stof moet om hun te pleasen. Gesprekken in het verleden liepen op niks uit omdat zij nogal neerbuigend deden.
Mss nog 's een gesprek met je ouders aangaan? Samen of alleen?
Ik praat namelijk wel over hem als ik bij mijn ouders ben maar dat negeren ze. Praten vooral in de zin dat hij het druk heeft of bv ziek is.
Ik vind de insteek heel lastig. Mijn vriend zou wel bij het gesprek willen zijn en ook best voor zichzelf willen pleiten. Maar ik wil niet dat hij door het stof moet om hun te pleasen. Gesprekken in het verleden liepen op niks uit omdat zij nogal neerbuigend deden.
zaterdag 19 april 2014 09:41
quote:scriptum schreef op 19 april 2014 @ 09:38:
Zouden ze een putjesschepper uit Lutjebroek wel accepteren?
Het is naar als je partner niet wordt geaccepteerd en mij lijkt de beste manier om volhardend aardig naar hen toe te blijven om zo aan te tonen dat jullie het samen goed hebben.
Ja, die 'kennen' ze namelijk.
Aardig blijven we wel, ik tenminste want mijn vriend neem ik amper mee (maar hij blijft ook altijd heel aardig).
Zouden ze een putjesschepper uit Lutjebroek wel accepteren?
Het is naar als je partner niet wordt geaccepteerd en mij lijkt de beste manier om volhardend aardig naar hen toe te blijven om zo aan te tonen dat jullie het samen goed hebben.
Ja, die 'kennen' ze namelijk.
Aardig blijven we wel, ik tenminste want mijn vriend neem ik amper mee (maar hij blijft ook altijd heel aardig).
zaterdag 19 april 2014 09:42
Misschien moet je ook niet met hen praten om ze te overtuigen, maar met hen praten om ze te vertellen hoe het is. Pap, mam, dit is de man waar ik van hou en jullie kwetsen me door hem niet te accepteren. Ik deel mijn leven met hem en wil een gezin met hem beginnen en als jullie daar niet achter kunnen staan dan betekent dat dat jullie er weinig aan zullen deelnemen.
Je moet eens stoppen met dit gedrag van je ouders te accepteren. Je vriend is goed voor je, houdt van je en zorgt voor je. Jij hebt voor hem gekozen. Hij verdient het dat jij voor hem kiest in plaats van toe te staan dat jouw ouders hem negeren.
Je moet eens stoppen met dit gedrag van je ouders te accepteren. Je vriend is goed voor je, houdt van je en zorgt voor je. Jij hebt voor hem gekozen. Hij verdient het dat jij voor hem kiest in plaats van toe te staan dat jouw ouders hem negeren.
zaterdag 19 april 2014 09:43
Ik zou echt heel erg boos worden als mijn ouders mijn partner, en daarmee dus ook mijzelf, zo zouden behandelen. Ze hebben totaal geen respect voor jou en voor de keuzes die jij maakt. Een half jaar de kat uit de boom kijken is prima en begrijpelijk. Maar veel langer is dat niet nodig. En desinteresse en onfatsoenlijk gedrag zou ik echt niet accepteren. Ik zou ze nog een keer duidelijk vertellen dat ik wil dat mijn keuzes geaccepteerd worden en dat mijn partner en de vader van mijn toekomstige kinderen met respect behandelt wordt. En kunnen ze mij dat niet beloven (en nakomen!), dan zou ik er echt helemaal klaar mee zijn.
zaterdag 19 april 2014 09:44
Mijn ervaring is met mensen die zich in eerste instantie wat kortzichtig/bevooroordeeld/discriminerend gedragen, omslaan als zij de betreffende persoon leren kennen, van dichtbij als mens meemaken, etc. Het wegblijven bij de toch al niet veel familiebijeenkomsten vind ik dus geen handige zet. Zo kunnen zij hem en hij hen ook niet leren kennen. Ongeacht afkomst moet je er als buitenstaander altijd een beetje je best voor doen om in een familie opgenomen te worden.
En hoezo loopt de discussie stuk bij 'hij is een Arabier, dus wat moet jij daar nou mee?' Als je doorvraagt, wat zeggen ze dan?
En hoezo loopt de discussie stuk bij 'hij is een Arabier, dus wat moet jij daar nou mee?' Als je doorvraagt, wat zeggen ze dan?
zaterdag 19 april 2014 09:45
quote:redhothead schreef op 19 april 2014 @ 09:39:
Mss eerst samen met je ouders, zonder hem. Benoemen dat jullie mss wel kinderen zouden willen en eerlijk benoemen waaraan jij en hij behoefte hebben. Als dat goed uitpakt een gesprek met hem erbij?
Dat vind ik wel doodeng. Mijn toekomstplannen met mijn ouders delen. Maar je hebt wel gelijk. Ik wil dit doorbreken omdat ik ook begrijp dat wanneer er kinderen komen ze langs willen komen. Dat hoop ik tenminste.
En ik begrijp echt sommige ouders die een schoonkind afkeuren maar met deze is niks mis.
Mss eerst samen met je ouders, zonder hem. Benoemen dat jullie mss wel kinderen zouden willen en eerlijk benoemen waaraan jij en hij behoefte hebben. Als dat goed uitpakt een gesprek met hem erbij?
Dat vind ik wel doodeng. Mijn toekomstplannen met mijn ouders delen. Maar je hebt wel gelijk. Ik wil dit doorbreken omdat ik ook begrijp dat wanneer er kinderen komen ze langs willen komen. Dat hoop ik tenminste.
En ik begrijp echt sommige ouders die een schoonkind afkeuren maar met deze is niks mis.
zaterdag 19 april 2014 09:51
quote:redhothead schreef op 19 april 2014 @ 09:43:
Goed geschreven Patchouli. dank en ook NummerZoveel.
Maar behalve dat ze hem niet accepteren zijn het hele fijne mensen die ook niets over hem zeggen als hij er niet is. Als het er echt op aan komt zal ik altijd voor mijn partner kiezen. Dat weet hij ook maar als het niet hoeft dan liever niet.
Het is niet zo dat ik een deurmat verander als ik bij hun ben.
Goed geschreven Patchouli. dank en ook NummerZoveel.
Maar behalve dat ze hem niet accepteren zijn het hele fijne mensen die ook niets over hem zeggen als hij er niet is. Als het er echt op aan komt zal ik altijd voor mijn partner kiezen. Dat weet hij ook maar als het niet hoeft dan liever niet.
Het is niet zo dat ik een deurmat verander als ik bij hun ben.
