Relaties
alle pijlers
Bang dat ik geen kinderen kan krijgen
woensdag 23 juli 2014 21:25
Het is voor mij best een stap om dit neer te zetten of überhaupt te openbaren, want dat heb ik nog nooit gedaan. Toch is mijn verhaal een grote angst in mijn leven.
Het is misschien heel erg stom, maar ik ben bang dat ik nooit kinderen ga krijgen. Ik ben nu 20 jaar (eind december word ik al 21!) en ik heb pas op mijn 27e mijn studie afgerond inclusief een specialisatie erbij. De garantie op een baan is ontzettend hoog, maar dat ik pas op mijn 27e mijn studie heb afgerond, vind ik sinds kort toch heel erg beangstigend.
Twee feiten staan voor mij vast:
1. Ik ga mijn studie afronden
2. Ik ga een reis maken van ongeveer een halfjaar/jaar ná mijn studie
Maar ik ben pas op 27-jarige leeftijd klaar met mijn studie, tel daar een reis van een halfjaar bij op en dan ben ik pas rond mijn 28e in Nederland aan het werk. Maar dan wil ik ook nog carriere maken, een leuk huis kopen (dus: niet blijven wonen in een studentenkamer) en het belangrijkste: een stabiele relatie met iemand waar ik gek op ben.
Rampscenario 1: Stel dat ik pas op mijn 28e iemand leer kennen waar ik smoorverliefd op word. Ik ben dan iemand die eerst zekerheid wil, dus dan wil ik eerst uitgebreid weten met wie ik te maken heb, of het gaat werken en of de relatie sterk genoeg is om samen te wonen en aan kinderen te beginnen. Mijn kennende duurt dat nog wel jaren, want als ik iets wil in mijn leven dan is dat wel zekerheid.
Rampscenario 2: Ik vind nooit een leuke man omdat ik altijd druk bezig ben. Conclusie: ik krijg nooit kinderen.
Er zijn meerdere rampscenario's, maar bij alle scenario's krijg ik pas na mijn dertigste kinderen. Of ik moet binnen nu en drie/vier jaar mijn droomman leren kennen en dus al zekerheid hebben, dan kan het zijn dat ik net voor mijn 30e sowieso (en na mijn 27e) 1 kind zou kunnen hebben.
Eigenlijk weet ik dus bijna zeker dat áls ik al kinderen krijg, dat na mijn 30e pas gaat gebeuren. En het vervelende is dat ik kinderen zo leuk vind en het eigenlijk wel wat eerder wil. Het liefst rond mijn 28e (ik snap dat zo'n voorkeur raar is!), maar ik heb nu al het idiote voorgevoel dát ik nooit kinderen ga krijgen.
Omdat ik dus op mijn 27e mijn studie pas heb afgerond en al heb ik dan zekerheid op een baan, het is toch nogal laat allemaal.
PS: Misschien komen mijn zorgen nu ook extra vanwege een programma over tienermoeders en de uitspraak van een 19-jarige tienermoeder dat ze besloot om het kind te houden omdat 19 ook niet meer zo heel jong is. En toen ik op het Facebookaccount keek van dat programma, zag ik tientallen (of zelfs honderden) vrouwen reageren met dat jong moeder zijn (dus 18/19/20/21) veel beter is en dat je dan ook alles voor elkaar kunt hebben.
Maar dan meet ik mij daaraan en dan heb ik helemaal niets voor elkaar op dit moment, dat komt allemaal later pas.
Mijn gepieker slaat zeker helemaal nergens op? Dat is ook de reden dat niemand het weet. Maar toch houdt het mij al een hele poos bezig. Is het herkenbaar voor sommige vrouwen?
Het is misschien heel erg stom, maar ik ben bang dat ik nooit kinderen ga krijgen. Ik ben nu 20 jaar (eind december word ik al 21!) en ik heb pas op mijn 27e mijn studie afgerond inclusief een specialisatie erbij. De garantie op een baan is ontzettend hoog, maar dat ik pas op mijn 27e mijn studie heb afgerond, vind ik sinds kort toch heel erg beangstigend.
Twee feiten staan voor mij vast:
1. Ik ga mijn studie afronden
2. Ik ga een reis maken van ongeveer een halfjaar/jaar ná mijn studie
Maar ik ben pas op 27-jarige leeftijd klaar met mijn studie, tel daar een reis van een halfjaar bij op en dan ben ik pas rond mijn 28e in Nederland aan het werk. Maar dan wil ik ook nog carriere maken, een leuk huis kopen (dus: niet blijven wonen in een studentenkamer) en het belangrijkste: een stabiele relatie met iemand waar ik gek op ben.
Rampscenario 1: Stel dat ik pas op mijn 28e iemand leer kennen waar ik smoorverliefd op word. Ik ben dan iemand die eerst zekerheid wil, dus dan wil ik eerst uitgebreid weten met wie ik te maken heb, of het gaat werken en of de relatie sterk genoeg is om samen te wonen en aan kinderen te beginnen. Mijn kennende duurt dat nog wel jaren, want als ik iets wil in mijn leven dan is dat wel zekerheid.
Rampscenario 2: Ik vind nooit een leuke man omdat ik altijd druk bezig ben. Conclusie: ik krijg nooit kinderen.
Er zijn meerdere rampscenario's, maar bij alle scenario's krijg ik pas na mijn dertigste kinderen. Of ik moet binnen nu en drie/vier jaar mijn droomman leren kennen en dus al zekerheid hebben, dan kan het zijn dat ik net voor mijn 30e sowieso (en na mijn 27e) 1 kind zou kunnen hebben.
Eigenlijk weet ik dus bijna zeker dat áls ik al kinderen krijg, dat na mijn 30e pas gaat gebeuren. En het vervelende is dat ik kinderen zo leuk vind en het eigenlijk wel wat eerder wil. Het liefst rond mijn 28e (ik snap dat zo'n voorkeur raar is!), maar ik heb nu al het idiote voorgevoel dát ik nooit kinderen ga krijgen.
Omdat ik dus op mijn 27e mijn studie pas heb afgerond en al heb ik dan zekerheid op een baan, het is toch nogal laat allemaal.
PS: Misschien komen mijn zorgen nu ook extra vanwege een programma over tienermoeders en de uitspraak van een 19-jarige tienermoeder dat ze besloot om het kind te houden omdat 19 ook niet meer zo heel jong is. En toen ik op het Facebookaccount keek van dat programma, zag ik tientallen (of zelfs honderden) vrouwen reageren met dat jong moeder zijn (dus 18/19/20/21) veel beter is en dat je dan ook alles voor elkaar kunt hebben.
Maar dan meet ik mij daaraan en dan heb ik helemaal niets voor elkaar op dit moment, dat komt allemaal later pas.
Mijn gepieker slaat zeker helemaal nergens op? Dat is ook de reden dat niemand het weet. Maar toch houdt het mij al een hele poos bezig. Is het herkenbaar voor sommige vrouwen?
woensdag 23 juli 2014 22:51
Oké hier heb je echt helemaal niks aan maar ik dacht dat ik de enige 20 jarige was die om dit soort dingen de pan uit flipte. Niet dus. Als ik notaris word (als ik ooit al een baan vind met mijn slechte cijfers) dan ben ik dat pas op mijn 29e of 30e en dan moet mijn carrière nog een soort van beginnen. (Denk ik.)
Nogmaals sorry, hier heb je niks aan. Ik ben gewoon erg blij dat ik niet gek ben of zo.
Nogmaals sorry, hier heb je niks aan. Ik ben gewoon erg blij dat ik niet gek ben of zo.
woensdag 23 juli 2014 22:57
Je kunt toch ook over zes jaar die droomvent al tegenkomen, samen reizen en dan eens denken aan kinderen? Ik kwam mijn vent pas (weer) tegen toen ik 29 was, binnen 2 jaar getrouwd, huis gekocht en zwanger. Achteraf had ik misschien liever nog even 2 jaar samen willen reizen, genieten en willen sparen. Maar met een man die een stukje ouder is en met rammelende zaadcellen was dat lastig. Dat reizen doen we gewoon als die kinderen groter zijn
woensdag 23 juli 2014 23:00
Die meiden waarmee jij jezelf vergelijkt komen allemaal uit een laag sociaal economisch milieu, hebben vaak geen enkele diploma's, hebben meestal een uitkering, hebben vaak allerlei schulden, hebben vaak psychische stoornissen, zijn vaak dom/asociaal en de vaders van de kinderen zijn vaak nergens te bekennen. Niet doen dus. Het komt zoals het komt!
woensdag 23 juli 2014 23:00
quote:Frizz schreef op 23 juli 2014 @ 22:55:
Vraag eens aan ons allemaal wat WIJ voor ogen hadden toen we 20 jaar waren. En wat ervan is uitgekomen. Of we daar vervolgens wel/niet blij mee zijn.
Een aantal forummers heeft al verteld dat hun leven totaal anders is gelopen dan ze ooit gepland, of verwacht hadden. Maar het lijkt niet tot TO door te dringen dat het leven niet maakbaar is en je niets zeker weet.
Wat overigens niet erg is. Lijkt me vreselijk saai om alles zeker te weten en nooit iets onverwachts, of ongepland mee te maken.
Vraag eens aan ons allemaal wat WIJ voor ogen hadden toen we 20 jaar waren. En wat ervan is uitgekomen. Of we daar vervolgens wel/niet blij mee zijn.
Een aantal forummers heeft al verteld dat hun leven totaal anders is gelopen dan ze ooit gepland, of verwacht hadden. Maar het lijkt niet tot TO door te dringen dat het leven niet maakbaar is en je niets zeker weet.
Wat overigens niet erg is. Lijkt me vreselijk saai om alles zeker te weten en nooit iets onverwachts, of ongepland mee te maken.
woensdag 23 juli 2014 23:04
quote:loquase schreef op 23 juli 2014 @ 23:00:
[...]
Een aantal forummers heeft al verteld dat hun leven totaal anders is gelopen dan ze ooit gepland, of verwacht hadden. Maar het lijkt niet tot TO door te dringen dat het leven niet maakbaar is en je niets zeker weet.
Wat overigens niet erg is. Lijkt me vreselijk saai om alles zeker te weten en nooit iets onverwachts, of ongepland mee te maken.Ook niet tot mij. Al mijn (realistische) plannen en wensen zullen uitkomen in de toekomst. Anders ga ik heel verdrietig worden
[...]
Een aantal forummers heeft al verteld dat hun leven totaal anders is gelopen dan ze ooit gepland, of verwacht hadden. Maar het lijkt niet tot TO door te dringen dat het leven niet maakbaar is en je niets zeker weet.
Wat overigens niet erg is. Lijkt me vreselijk saai om alles zeker te weten en nooit iets onverwachts, of ongepland mee te maken.Ook niet tot mij. Al mijn (realistische) plannen en wensen zullen uitkomen in de toekomst. Anders ga ik heel verdrietig worden
woensdag 23 juli 2014 23:16
Volgens mij heb ik zo'n beetje alles in het leven andersom gedaan dan gangbaar is. Eerst kinderen, daarna pas trouwen en daarna studeren. Reizen niet net na mijn middelbare school, of studie, maar pas later toen mijn kinderen groter waren. Ook samen met mijn kinderen gereisd toen ze klein waren. Bijna altijd gewerkt, maar soms ook even geen baan gehad.
Een paar keer een "droomman" tegengekomen. De een ging er met een goede vriendin van mij vandoor. De ander ging dood.
Tja, dat had ik allemaal niet gepland. Toch ben ik tevreden en vind ik dat ik een leuk leven heb.
Een paar keer een "droomman" tegengekomen. De een ging er met een goede vriendin van mij vandoor. De ander ging dood.
Tja, dat had ik allemaal niet gepland. Toch ben ik tevreden en vind ik dat ik een leuk leven heb.
woensdag 23 juli 2014 23:16
Ik heb ook heel lang gestudeerd, was op mijn 27e klaar (2011), ben nu 29.
Bij mijn afstuderen waren mijn huidige vriend en ik net 2 weken samen, we kenden elkaar 6 weken. Paar weken terug deden vriend en ik het een keertje onveilig (wegens omstandigheden) met het idee van: zo snel zal het wel niet lopen. Wel dus, hartstikke zwanger (maar nog pril). Kortom, be careful what you wish for... voor je het weet blijk je ineens heeeeel vruchtbaar
Bij mijn afstuderen waren mijn huidige vriend en ik net 2 weken samen, we kenden elkaar 6 weken. Paar weken terug deden vriend en ik het een keertje onveilig (wegens omstandigheden) met het idee van: zo snel zal het wel niet lopen. Wel dus, hartstikke zwanger (maar nog pril). Kortom, be careful what you wish for... voor je het weet blijk je ineens heeeeel vruchtbaar
woensdag 23 juli 2014 23:17
quote:loquase schreef op 23 juli 2014 @ 23:16:
Volgens mij heb ik zo'n beetje alles in het leven andersom gedaan dan gangbaar is. Eerst kinderen, daarna pas trouwen en daarna studeren. Reizen niet net na mijn middelbare school, of studie, maar pas later toen mijn kinderen groter waren. Ook samen met mijn kinderen gereisd toen ze klein waren. Bijna altijd gewerkt, maar soms ook even geen baan gehad.
Een paar keer een "droomman" tegengekomen. De een ging er met een goede vriendin van mij vandoor. De ander ging dood.
Tja, dat had ik allemaal niet gepland. Toch ben ik tevreden en vind ik dat ik een leuk leven heb.Had je op je 20e geen schema gemaakt van de rest van je leven?
Volgens mij heb ik zo'n beetje alles in het leven andersom gedaan dan gangbaar is. Eerst kinderen, daarna pas trouwen en daarna studeren. Reizen niet net na mijn middelbare school, of studie, maar pas later toen mijn kinderen groter waren. Ook samen met mijn kinderen gereisd toen ze klein waren. Bijna altijd gewerkt, maar soms ook even geen baan gehad.
Een paar keer een "droomman" tegengekomen. De een ging er met een goede vriendin van mij vandoor. De ander ging dood.
Tja, dat had ik allemaal niet gepland. Toch ben ik tevreden en vind ik dat ik een leuk leven heb.Had je op je 20e geen schema gemaakt van de rest van je leven?
woensdag 23 juli 2014 23:17
Er bestaat trouwens niet iets als een ideaal moment om kinderen te krijgen. Er is altijd wel een reden om het uit te stellen, bv. geen vast contract, ander huis willen kopen, studie eerst afmaken, willen reizen etc. Maar als het moment eenmaal daar is, maakt dat niet meer uit, want voor alles is een oplossing.
woensdag 23 juli 2014 23:19
" Don’t worry about the future; or worry, but know that worrying is as effective as trying to solve an algebra equation by chewing bubblegum.
The real troubles in your life are apt to be things that never crossed your worried mind; the kind that blindside you at 4pm on some idle Tuesday."
Uit * Everybody's Free (To Wear Sunscreen)*
The real troubles in your life are apt to be things that never crossed your worried mind; the kind that blindside you at 4pm on some idle Tuesday."
Uit * Everybody's Free (To Wear Sunscreen)*
woensdag 23 juli 2014 23:22
quote:Doreia schreef op 23 juli 2014 @ 22:39:
Wat fijn dat je denkt dat jou niets kan overkomen. Zal ik je even met je voeten op de grond zetten: er zijn vandaag 40 slachtoffers van de vliegtuigramp thuis gekomen. Die waren op vakantie, huwelijksreis, op crematie, zakenreis of vlogen terug naar huis. Zij hadden vast hun leven ook volledig uitgestippeld, dromen, plannen, ambities en hadden niet in de planning dat 17 juli 2014 hun laatste dag zou zijn...
(en een deel was onderweg naar Bali...)
Wat fijn dat je denkt dat jou niets kan overkomen. Zal ik je even met je voeten op de grond zetten: er zijn vandaag 40 slachtoffers van de vliegtuigramp thuis gekomen. Die waren op vakantie, huwelijksreis, op crematie, zakenreis of vlogen terug naar huis. Zij hadden vast hun leven ook volledig uitgestippeld, dromen, plannen, ambities en hadden niet in de planning dat 17 juli 2014 hun laatste dag zou zijn...
(en een deel was onderweg naar Bali...)
woensdag 23 juli 2014 23:23
quote:sabbaticalmeds schreef op 23 juli 2014 @ 23:17:
[...]
Had je op je 20e geen schema gemaakt van de rest van je leven?Misschien doe ik nu heel dramatisch maar ik heb wel een beetje het idee dat dat van je verwacht wordt. Als je op je 18e niet weet wat je precies 'wil worden' dan ben je al te laat want als je bij een groot kantoor wil werken dan kijken ze naar de cijfers van je middelbare school. (Om maar een voorbeeld te noemen.) En misschien is het in dat geval dan wel niet meant to be hoor, als je die hoge cijfers al niet uit jezelf haalt.. maar het is maar een voorbeeld. Ik heb pas sinds een half jaar een relatie en daarvoor vroeg ook iedereen waarom ik 'al' 20 was en nog geen vriend had. Alsof er echt iets enorm mis met me was of zo.
[...]
Had je op je 20e geen schema gemaakt van de rest van je leven?Misschien doe ik nu heel dramatisch maar ik heb wel een beetje het idee dat dat van je verwacht wordt. Als je op je 18e niet weet wat je precies 'wil worden' dan ben je al te laat want als je bij een groot kantoor wil werken dan kijken ze naar de cijfers van je middelbare school. (Om maar een voorbeeld te noemen.) En misschien is het in dat geval dan wel niet meant to be hoor, als je die hoge cijfers al niet uit jezelf haalt.. maar het is maar een voorbeeld. Ik heb pas sinds een half jaar een relatie en daarvoor vroeg ook iedereen waarom ik 'al' 20 was en nog geen vriend had. Alsof er echt iets enorm mis met me was of zo.
woensdag 23 juli 2014 23:24
quote:zz_ schreef op 23 juli 2014 @ 22:33:
Ik heb dus echt het idee dat ik mijn leven wel gedeeltelijk kan plannen. Dus dat ik mijn studie ga voltooien, dat is zeker, en daarna wil ik gewoon echt naar Bali toe. Ondertussen kan er van alles gebeuren, maar dit staat voor mij echt 100% vast.
Natuurlijk zal jong moeder zijn niet alles zijn, maar het zette mij wel echt aan het denken dat het blijkbaar wel werkt. En dat ik dan misschien wel nooit kinderen krijg. Vooral vanwege mijn plannen, mijn afstudeer-leeftijd en het feit dat ik misschien wel helemaal geen vriend vind. Want dat is juist weer niet te voorspellen. En ik wil geen man omdat ik kinderen wil, maar echt iemand waarmee ik het super leuk heb.
Ziektes en ongelukken denk ik niet aan. Ik ben nooit ziek, nog nooit ziek geweest, en ik heb ook nog nooit een ongeluk gehad. De kans is vrij klein dat ik dat ga krijgen, want ik leef gezond, ben gezond en let altijd goed op. Natuurlijk kan het wel, maar daar denk ik echt niet aan.
Misschien moet ik inderdaad niet zoveel zeiken en piekeren en plannen per jaar, behalve Bali, dat staat vast, want het leven wordt er inderdaad niet leuker op met dit gezever in mijn hoofd.
Van je bovenstaande reactie word ik gewoon kwaad. "De kans is vrij klein, want....."
Ik was ook nooit ziek. Echt he-le-maal nooit. Maar ik heb nu een schitterende rolstoel door een medische misser! Nee, niet om gevraagd en zat ook niet in de planning. Mijn ex trok het niet en ging er vandoor.. Wat kan er nou helemaal tussen komen?! Niks toch? Want: jij hebt het zo gepland dus zal het ook zo gaan.
En een ongeluk? Nee joh, je hebt nooit ongelukken!
Heb je nog naar het nieuws gekeken toevallig de afgelopen week? Of was je te druk met plannen, studeren en piekeren?
Ik heb dus echt het idee dat ik mijn leven wel gedeeltelijk kan plannen. Dus dat ik mijn studie ga voltooien, dat is zeker, en daarna wil ik gewoon echt naar Bali toe. Ondertussen kan er van alles gebeuren, maar dit staat voor mij echt 100% vast.
Natuurlijk zal jong moeder zijn niet alles zijn, maar het zette mij wel echt aan het denken dat het blijkbaar wel werkt. En dat ik dan misschien wel nooit kinderen krijg. Vooral vanwege mijn plannen, mijn afstudeer-leeftijd en het feit dat ik misschien wel helemaal geen vriend vind. Want dat is juist weer niet te voorspellen. En ik wil geen man omdat ik kinderen wil, maar echt iemand waarmee ik het super leuk heb.
Ziektes en ongelukken denk ik niet aan. Ik ben nooit ziek, nog nooit ziek geweest, en ik heb ook nog nooit een ongeluk gehad. De kans is vrij klein dat ik dat ga krijgen, want ik leef gezond, ben gezond en let altijd goed op. Natuurlijk kan het wel, maar daar denk ik echt niet aan.
Misschien moet ik inderdaad niet zoveel zeiken en piekeren en plannen per jaar, behalve Bali, dat staat vast, want het leven wordt er inderdaad niet leuker op met dit gezever in mijn hoofd.
Van je bovenstaande reactie word ik gewoon kwaad. "De kans is vrij klein, want....."
Ik was ook nooit ziek. Echt he-le-maal nooit. Maar ik heb nu een schitterende rolstoel door een medische misser! Nee, niet om gevraagd en zat ook niet in de planning. Mijn ex trok het niet en ging er vandoor.. Wat kan er nou helemaal tussen komen?! Niks toch? Want: jij hebt het zo gepland dus zal het ook zo gaan.
En een ongeluk? Nee joh, je hebt nooit ongelukken!
Heb je nog naar het nieuws gekeken toevallig de afgelopen week? Of was je te druk met plannen, studeren en piekeren?
woensdag 23 juli 2014 23:28
TO op haar 40ste, kijkt terug op de laatste 20 jaren van haar leven:
Ik woon nu inderdaad alweer ruim 18 jaar op Schiermonnikoog. Ik heb hier in 2014 mijn ex man leren kennen toen ik hier op excursie was voor mijn studie. Op de heenreis viel ik van de boot en begaf ik me tussen de zeehonden in het Wad. Gelukkig was daar de reddingsbrigade en nam een sterke man weer mee naar de wal. Daar heeft hij me opgedroogd en diezelfde nacht is onze oudste dochter verwekt. Uiteraard ben ik gestopt met mijn studie want ik wilde alleen nog maar samen zijn met mijn droomman.
Na onze dochter hebben we nog 3 kinderen gekregen.
Maar toen ging het mis. Mijn stoere sterke droom man bleek met iedere vrouw wiens leven hij had gered het bed te delen. Hij bleek dus ook nog veel meer kinderen te hebben.
Uiteindelijk heeft hij mij verlaten en is met zijn laatste reddingsproject, een Indonesische schone, naar Bali geëmigreerd.
Ik ben toen gaan uithuilen bij zijn broer en vervolgens verliefd geworden op de buurvrouw van zijn broer. Inmiddels wonen we nu met 3 volwassenen en 10 kinderen in een woongemeenschap op het eiland. Omdat ik na mijn val van de veerboot in 2014, enorm veel last bleek te hebben van vlieg- en boot angst heb ik het eiland nooit meer verlaten. En dat hoeft ook niet, want het is hier zo mooi. Niet voor niets heeft National Geographic de award van mooiste eiland ter wereld toegekend aan Schiermonnikoog. Bali eindigde bij de laatste 10. Bleek toch niet zo paradijselijk te zijn als Schier.
Mijn dagen vul ik met strandjutten. Dat is mijn échte passie in het leven. Naast het verzamelen van diverse kwallensoorten en het aanharken van het strand iedere avond als de toeristen weer vertrokken zijn.
Mijn studie waar ik ooit aan ben begonnen? Och jee, welke studie was dat ook alweer? Het viel mij in ieder geval wel tegen, dat kan ik me nog wel herinneren.
Nu, op mijn 40ste ben ik wéér zwanger. Ik dacht dat ik toch niet meer vruchtbaar kon zijn na mijn 30ste maar blijkbaar kan het wel. Apart. Ik had op zo'n antieke computer die ik ook ooit heb gehad, wel andere dingen gelezen (had iets met gezichtenboek te maken of zo?). Hoe kon ik zo naïef zijn al die dingen te geloven. Net als dat ik geloofde dat meiden het beste op hun 19e moeder konden worden. Nou ik kreeg op mijn 21ste een kind en wat was dat zwaar!
Nee terugkijkend weet ik 1 ding zeker:
Life happens while you are busy making other plans!
Ik woon nu inderdaad alweer ruim 18 jaar op Schiermonnikoog. Ik heb hier in 2014 mijn ex man leren kennen toen ik hier op excursie was voor mijn studie. Op de heenreis viel ik van de boot en begaf ik me tussen de zeehonden in het Wad. Gelukkig was daar de reddingsbrigade en nam een sterke man weer mee naar de wal. Daar heeft hij me opgedroogd en diezelfde nacht is onze oudste dochter verwekt. Uiteraard ben ik gestopt met mijn studie want ik wilde alleen nog maar samen zijn met mijn droomman.
Na onze dochter hebben we nog 3 kinderen gekregen.
Maar toen ging het mis. Mijn stoere sterke droom man bleek met iedere vrouw wiens leven hij had gered het bed te delen. Hij bleek dus ook nog veel meer kinderen te hebben.
Uiteindelijk heeft hij mij verlaten en is met zijn laatste reddingsproject, een Indonesische schone, naar Bali geëmigreerd.
Ik ben toen gaan uithuilen bij zijn broer en vervolgens verliefd geworden op de buurvrouw van zijn broer. Inmiddels wonen we nu met 3 volwassenen en 10 kinderen in een woongemeenschap op het eiland. Omdat ik na mijn val van de veerboot in 2014, enorm veel last bleek te hebben van vlieg- en boot angst heb ik het eiland nooit meer verlaten. En dat hoeft ook niet, want het is hier zo mooi. Niet voor niets heeft National Geographic de award van mooiste eiland ter wereld toegekend aan Schiermonnikoog. Bali eindigde bij de laatste 10. Bleek toch niet zo paradijselijk te zijn als Schier.
Mijn dagen vul ik met strandjutten. Dat is mijn échte passie in het leven. Naast het verzamelen van diverse kwallensoorten en het aanharken van het strand iedere avond als de toeristen weer vertrokken zijn.
Mijn studie waar ik ooit aan ben begonnen? Och jee, welke studie was dat ook alweer? Het viel mij in ieder geval wel tegen, dat kan ik me nog wel herinneren.
Nu, op mijn 40ste ben ik wéér zwanger. Ik dacht dat ik toch niet meer vruchtbaar kon zijn na mijn 30ste maar blijkbaar kan het wel. Apart. Ik had op zo'n antieke computer die ik ook ooit heb gehad, wel andere dingen gelezen (had iets met gezichtenboek te maken of zo?). Hoe kon ik zo naïef zijn al die dingen te geloven. Net als dat ik geloofde dat meiden het beste op hun 19e moeder konden worden. Nou ik kreeg op mijn 21ste een kind en wat was dat zwaar!
Nee terugkijkend weet ik 1 ding zeker:
Life happens while you are busy making other plans!
