Relaties
alle pijlers
Contacten dood laten bloeden
zondag 21 september 2014 21:44
Hoi allen!
Ik heb een vraagje. Ik merk dat veel mensen, als ze een contact met een persoon niet meer zien zitten, het contact laten doodbloeden.
Gelukkig is dit mij niet zo vaak gebeurd - één goede vriendin en laatst een jongen na drie dates - maar ik vond het toch een discussiepunt waard, omdat ik het vaak niet netjes vind. Als ik een date niet meer zie zitten, zeg ik dat gewoon eerlijk. Als ik een lange vriendschap met iemand heb gehad ga ik niet iemand maanden- tot jarenlang in mogelijke frustratie en onzekerheid laten zitten terwijl diegene af en toe pogingen doet tot contact. Diegene weet dan bovendien nooit waarom ik nooit meer af wilde spreken: of het nou 'geen klik' was of dat er echt een issue aan ten grondslag lag.
Is het zo moeilijk om gewoon eerlijk te zijn? Natuurlijk pijnlijk soms, maar dan is het gewoon duidelijk en kun je verder. Ligt natuurlijk wel aan de aard en hoe belangrijk het contact is geweest. Willen de meeste mensen zelf ook gewoon de waarheid liever niet horen?
Ik heb een vraagje. Ik merk dat veel mensen, als ze een contact met een persoon niet meer zien zitten, het contact laten doodbloeden.
Gelukkig is dit mij niet zo vaak gebeurd - één goede vriendin en laatst een jongen na drie dates - maar ik vond het toch een discussiepunt waard, omdat ik het vaak niet netjes vind. Als ik een date niet meer zie zitten, zeg ik dat gewoon eerlijk. Als ik een lange vriendschap met iemand heb gehad ga ik niet iemand maanden- tot jarenlang in mogelijke frustratie en onzekerheid laten zitten terwijl diegene af en toe pogingen doet tot contact. Diegene weet dan bovendien nooit waarom ik nooit meer af wilde spreken: of het nou 'geen klik' was of dat er echt een issue aan ten grondslag lag.
Is het zo moeilijk om gewoon eerlijk te zijn? Natuurlijk pijnlijk soms, maar dan is het gewoon duidelijk en kun je verder. Ligt natuurlijk wel aan de aard en hoe belangrijk het contact is geweest. Willen de meeste mensen zelf ook gewoon de waarheid liever niet horen?
zondag 21 september 2014 21:49
Ik denk dat veel mensen niet zo assertief zijn om recht toe recht aan te zeggen dat ze contact niet meer zo zien zitten. Of ze zijn bang om de confrontatie aan te gaan, of om de ander te kwetsen.
Netjes? Nee. Maar als andere partij zijnde kun je zelf ook het heft in eigen hand nemen natuurlijk. Als iemand niet meer volgens jouw maatstaven/verwachtingen reageert kun je dat uitspreken, en anders zelf het contact verbreken.
Netjes? Nee. Maar als andere partij zijnde kun je zelf ook het heft in eigen hand nemen natuurlijk. Als iemand niet meer volgens jouw maatstaven/verwachtingen reageert kun je dat uitspreken, en anders zelf het contact verbreken.
zondag 21 september 2014 22:08
Ik vind dat dus een hele lastige, wat is netter: een soort van afsluitende mail sturen of dood laten bloeden. Dit in mijn geval bij een vriendschap. Een vriendschap die ongeveer 14 jaar duurde maar toen ons eerste kind op komst was (vanwege jaloezie) abrupt werd beëindigd. Hierbij vermeld ik nog even dat de persoon in kwestie nog niet bezig is/was met zwanger worden.
Al die tijd dacht ik: t moet even bezinken misschien. Na de geboorte is er nog wel een felicitatiekaartje gekomen maar geen enkel telefoontje of mailtje wanneer ze zoon mocht komen bekijken (of waarom ze liever wegbleef). Terwijl we bij een andere gezamenlijke vriendin na een maand samen op de stoep stonden. Zoon is inmiddels al 11 maanden. Voor de andere gezamenlijke vriendin geldt eigenlijk hetzelfde maar die vriendschap is altijd minder hecht geweest.
Ik zit er nog steeds erg mee, ben boos en teleurgesteld en er inmiddels ook "klaar mee" (vriendschap wil of hoef ik niet meer te herstellen) maar durf dit niet te mailen omdat ik niet verwijtend wil zijn en zo'n mail niks vind toevoegen. M.a.w. Het is zo ook wel duidelijk, en ik denk voor haar ook... Dus t bloedt nu gewoon maar steeds verder en verder dood.
En zolang ik niet weet of ik beter wel of beter niet kan mailen, mail ik dus (voorlopig?) nog niet...
Al die tijd dacht ik: t moet even bezinken misschien. Na de geboorte is er nog wel een felicitatiekaartje gekomen maar geen enkel telefoontje of mailtje wanneer ze zoon mocht komen bekijken (of waarom ze liever wegbleef). Terwijl we bij een andere gezamenlijke vriendin na een maand samen op de stoep stonden. Zoon is inmiddels al 11 maanden. Voor de andere gezamenlijke vriendin geldt eigenlijk hetzelfde maar die vriendschap is altijd minder hecht geweest.
Ik zit er nog steeds erg mee, ben boos en teleurgesteld en er inmiddels ook "klaar mee" (vriendschap wil of hoef ik niet meer te herstellen) maar durf dit niet te mailen omdat ik niet verwijtend wil zijn en zo'n mail niks vind toevoegen. M.a.w. Het is zo ook wel duidelijk, en ik denk voor haar ook... Dus t bloedt nu gewoon maar steeds verder en verder dood.
En zolang ik niet weet of ik beter wel of beter niet kan mailen, mail ik dus (voorlopig?) nog niet...
zondag 21 september 2014 22:11
quote:star-light schreef op 21 september 2014 @ 21:49:
Echt je verdiend een schouderklopje, was iedereen maar als jij, hè!
Vermoeide reactie, waar heb je last van ? Zelf zo'n typje die niet eerlijk is en mensen gewoon een beetje laat hangen als je er geen zin meer in hebt?
Ik snap TO heel erg goed. Ik snap dat soort mensen ook niet.
Soms heb je een tijd geen contact, en verwaterd het, maar het is een ander verhaal als iemand je structureel negeert en geen uitleg geeft waarom en gewoon niets meer laat horen
Echt je verdiend een schouderklopje, was iedereen maar als jij, hè!
Vermoeide reactie, waar heb je last van ? Zelf zo'n typje die niet eerlijk is en mensen gewoon een beetje laat hangen als je er geen zin meer in hebt?
Ik snap TO heel erg goed. Ik snap dat soort mensen ook niet.
Soms heb je een tijd geen contact, en verwaterd het, maar het is een ander verhaal als iemand je structureel negeert en geen uitleg geeft waarom en gewoon niets meer laat horen
zondag 21 september 2014 22:15
quote:NYC schreef op 21 september 2014 @ 22:08:
Ik vind dat dus een hele lastige, wat is netter: een soort van afsluitende mail sturen of dood laten bloeden. Dit in mijn geval bij een vriendschap. Een vriendschap die ongeveer 14 jaar duurde maar toen ons eerste kind op komst was (vanwege jaloezie) abrupt werd beëindigd. Hierbij vermeld ik nog even dat de persoon in kwestie nog niet bezig is/was met zwanger worden.
Al die tijd dacht ik: t moet even bezinken misschien. Na de geboorte is er nog wel een felicitatiekaartje gekomen maar geen enkel telefoontje of mailtje wanneer ze zoon mocht komen bekijken (of waarom ze liever wegbleef). Terwijl we bij een andere gezamenlijke vriendin na een maand samen op de stoep stonden. Zoon is inmiddels al 11 maanden. Voor de andere gezamenlijke vriendin geldt eigenlijk hetzelfde maar die vriendschap is altijd minder hecht geweest.
Ik zit er nog steeds erg mee, ben boos en teleurgesteld en er inmiddels ook "klaar mee" (vriendschap wil of hoef ik niet meer te herstellen) maar durf dit niet te mailen omdat ik niet verwijtend wil zijn en zo'n mail niks vind toevoegen. M.a.w. Het is zo ook wel duidelijk, en ik denk voor haar ook... Dus t bloedt nu gewoon maar steeds verder en verder dood.
En zolang ik niet weet of ik beter wel of beter niet kan mailen, mail ik dus (voorlopig?) nog niet...
He, wat een rot situatie zeg, maar eigenlijk is het jouw vriendin die in deze geen keuze maakt en is het jouw reactie op de radiostilte. Misschien kan je eerst een mail sturen met de vraag waarom je niets meer van haar hoort en dat het je leuk geleken had als zij jullie zoon ontmoet had?
Heeft zij naar jullie uitgesproken dat ze jaloers is?
Ik vind dat dus een hele lastige, wat is netter: een soort van afsluitende mail sturen of dood laten bloeden. Dit in mijn geval bij een vriendschap. Een vriendschap die ongeveer 14 jaar duurde maar toen ons eerste kind op komst was (vanwege jaloezie) abrupt werd beëindigd. Hierbij vermeld ik nog even dat de persoon in kwestie nog niet bezig is/was met zwanger worden.
Al die tijd dacht ik: t moet even bezinken misschien. Na de geboorte is er nog wel een felicitatiekaartje gekomen maar geen enkel telefoontje of mailtje wanneer ze zoon mocht komen bekijken (of waarom ze liever wegbleef). Terwijl we bij een andere gezamenlijke vriendin na een maand samen op de stoep stonden. Zoon is inmiddels al 11 maanden. Voor de andere gezamenlijke vriendin geldt eigenlijk hetzelfde maar die vriendschap is altijd minder hecht geweest.
Ik zit er nog steeds erg mee, ben boos en teleurgesteld en er inmiddels ook "klaar mee" (vriendschap wil of hoef ik niet meer te herstellen) maar durf dit niet te mailen omdat ik niet verwijtend wil zijn en zo'n mail niks vind toevoegen. M.a.w. Het is zo ook wel duidelijk, en ik denk voor haar ook... Dus t bloedt nu gewoon maar steeds verder en verder dood.
En zolang ik niet weet of ik beter wel of beter niet kan mailen, mail ik dus (voorlopig?) nog niet...
He, wat een rot situatie zeg, maar eigenlijk is het jouw vriendin die in deze geen keuze maakt en is het jouw reactie op de radiostilte. Misschien kan je eerst een mail sturen met de vraag waarom je niets meer van haar hoort en dat het je leuk geleken had als zij jullie zoon ontmoet had?
Heeft zij naar jullie uitgesproken dat ze jaloers is?
zondag 21 september 2014 22:17
Soms maakt het bespreken het ook juist groter dan het is...ik heb ook wel iemand waarbij ik voel dat ik om verschillende redenen minder behoefte heb aan het intensieve contact dat we eerder hadden. Maar ik weet dat deze voor mij vrij simpele redenen door de ander opgepakt kunnen worden als verwijten. Op het gebied van communicatie liggen we niet helemaal op een lijn namelijk. Dan wordt het een onnodig groot ding voor mijn gevoel. Hangt bij mij dus ook van de betreffende persoon af.
My life ain't shit without me!
zondag 21 september 2014 22:21
zondag 21 september 2014 22:28
quote:idede schreef op 21 september 2014 @ 22:15:
[...]
He, wat een rot situatie zeg, maar eigenlijk is het jouw vriendin die in deze geen keuze maakt en is het jouw reactie op de radiostilte. Misschien kan je eerst een mail sturen met de vraag waarom je niets meer van haar hoort en dat het je leuk geleken had als zij jullie zoon ontmoet had?
Heeft zij naar jullie uitgesproken dat ze jaloers is?
Dat zei ze toen aan de telefoon toen ik het nieuws vertelde. En daarna werd het telefoongesprek vrij abrupt beëindigd (en verwachtte ik er eigenlijk in de loop der weken nog een soort van sorry/uitleg telefoontje of mailtje achteraan, maar dat kwam niet). En ook na zoons geboorte geen enkel teken dat ze langs zou willen komen. Inmiddels voelt de vriendschap dusdanig verstoord dat ik het nu ook niet meer meen als ik zeg dat ik het leuk zou vinden als ze langskomt.
Het eerste initiatief kan nu ook wel weer vanuit mij komen, het is niet dat ik principieel vind dat de bal nu bij haar ligt, dat niet. Maar ik heb alleen geen idee wat fatsoenlijker is; mailen om het echt af te sluiten of het zo te laten (omdat we waarschijnlijk allebei wel het idee hebben dat het zoals het nu gaat toch wel zeer verstoord is geraakt).
En ik denk dus dat dit vaak het geval is wanneer mensen iets laten doodbloeden. Het is niet alleen maar de makkelijkste weg, een mail is meteen iets heel definitief. Geschreven woorden zijn dat ook.
[...]
He, wat een rot situatie zeg, maar eigenlijk is het jouw vriendin die in deze geen keuze maakt en is het jouw reactie op de radiostilte. Misschien kan je eerst een mail sturen met de vraag waarom je niets meer van haar hoort en dat het je leuk geleken had als zij jullie zoon ontmoet had?
Heeft zij naar jullie uitgesproken dat ze jaloers is?
Dat zei ze toen aan de telefoon toen ik het nieuws vertelde. En daarna werd het telefoongesprek vrij abrupt beëindigd (en verwachtte ik er eigenlijk in de loop der weken nog een soort van sorry/uitleg telefoontje of mailtje achteraan, maar dat kwam niet). En ook na zoons geboorte geen enkel teken dat ze langs zou willen komen. Inmiddels voelt de vriendschap dusdanig verstoord dat ik het nu ook niet meer meen als ik zeg dat ik het leuk zou vinden als ze langskomt.
Het eerste initiatief kan nu ook wel weer vanuit mij komen, het is niet dat ik principieel vind dat de bal nu bij haar ligt, dat niet. Maar ik heb alleen geen idee wat fatsoenlijker is; mailen om het echt af te sluiten of het zo te laten (omdat we waarschijnlijk allebei wel het idee hebben dat het zoals het nu gaat toch wel zeer verstoord is geraakt).
En ik denk dus dat dit vaak het geval is wanneer mensen iets laten doodbloeden. Het is niet alleen maar de makkelijkste weg, een mail is meteen iets heel definitief. Geschreven woorden zijn dat ook.
zondag 21 september 2014 22:30
Ik heb veel verwaterde contacten. Vooral vroegere vriendinnen van de basisschool. Ik heb ze wel op Facebook. Het leek me leuk om af en toe te chatten. En ik wilde weten of ik nog interessant was. Heb dit niet gevraagd. Maar aan hun te merken is dat niet zo. Ik heb al zo'n 8 jaar geen live contact meer met ze. Niemand van hun heeft al die jaren nog contact opgenomen. Als ze schrijven op Facebook is dat alleen als ik begin. Nooit uit zichzelf. Eentje van hun is nog wel spraakzaam als ik haar tegenkom. Dan zeggen we allebei: "Als je in de buurt bent, kom je maar eens langs". Ja, doen we. Het is al zo lang geleden.
Maar het is nog nooit gebeurd. Ik heb er geen binding meer mee. Het is verwaterd toen zij allemaal een partner kregen en toen hoorde ik niks meer van ze. Ik dacht dat dat alleen in het begin van de relatie zo was. Niet dus. Dan waren het vast geen echte vrienden en vriendinnen. De meesten wonen hooguit 20 km van elkaar vandaan en hebben allemaal een auto. Maar onderling hebben ze ook geen live contact meer, zeiden ze.
Terwijl we een hele leuke klas hadden. Ik snap niet dat het zo verwaterd is. Heb ook weinig nieuwe vriendschappen kunnen maken. Als kind ging het zo makkelijk en nu heb ik zelden nog met iemand een echte klik.
De klas boven mij had ook een vriendinnengroepje en gaan nog samen op pad. Dus het kan wel.
Maar het is nog nooit gebeurd. Ik heb er geen binding meer mee. Het is verwaterd toen zij allemaal een partner kregen en toen hoorde ik niks meer van ze. Ik dacht dat dat alleen in het begin van de relatie zo was. Niet dus. Dan waren het vast geen echte vrienden en vriendinnen. De meesten wonen hooguit 20 km van elkaar vandaan en hebben allemaal een auto. Maar onderling hebben ze ook geen live contact meer, zeiden ze.
Terwijl we een hele leuke klas hadden. Ik snap niet dat het zo verwaterd is. Heb ook weinig nieuwe vriendschappen kunnen maken. Als kind ging het zo makkelijk en nu heb ik zelden nog met iemand een echte klik.
De klas boven mij had ook een vriendinnengroepje en gaan nog samen op pad. Dus het kan wel.
zondag 21 september 2014 22:39
quote:idede schreef op zondag 21 september 2014 22:23 Hoi Betterself!
Ik herken je nog uit mijn eigen topic over iemand die veel voor mij betekende en abrupt het contact verbrak, dat heeft nog een staartje gekregen.
Hoe is het met je ? "Hoi Betterself!
Ik herken je nog uit mijn eigen topic over iemand die veel voor mij betekende en abrupt het contact verbrak, dat heeft nog een staartje gekregen.
Hoe is het met je ?"
Hai idede! Met mij gaat het goed! ik forum altijd mobiel dus kan dat topic niet zo gauw vinden, maar hoe is dat afgelopen?
Ik herken je nog uit mijn eigen topic over iemand die veel voor mij betekende en abrupt het contact verbrak, dat heeft nog een staartje gekregen.
Hoe is het met je ? "Hoi Betterself!
Ik herken je nog uit mijn eigen topic over iemand die veel voor mij betekende en abrupt het contact verbrak, dat heeft nog een staartje gekregen.
Hoe is het met je ?"
Hai idede! Met mij gaat het goed! ik forum altijd mobiel dus kan dat topic niet zo gauw vinden, maar hoe is dat afgelopen?
My life ain't shit without me!
zondag 21 september 2014 22:41
Een vriendschap bewust laten doodbloeden is wel laf vind ik, maar verder mwoah...
Met een date kan dat wel vind ik. Ik heb dat laatst gedaan en hij ook. Blijkbaar dachten we er hetzelfde over. Als hij nog ge-appt om af te spreken had ik wel geantwoord dat niet genoeg voor hem voelde ofzo, maar in dit geval voelden we het beiden wel aan.
Met een date kan dat wel vind ik. Ik heb dat laatst gedaan en hij ook. Blijkbaar dachten we er hetzelfde over. Als hij nog ge-appt om af te spreken had ik wel geantwoord dat niet genoeg voor hem voelde ofzo, maar in dit geval voelden we het beiden wel aan.
zondag 21 september 2014 22:45
zondag 21 september 2014 23:19
Wie zegt dat die mensen dat contact altijd bewust dood laten bloeden, soms gebeurt dat toch ook gewoon? Als iemand bv in een drukke periode zit en moet keuzen waar hij/zij energie in steekt. Ja, dan zou ik niet zo snel afspreken met iemand uit beleefdheid/gewoonte en dan kan het dat dat contact verwatert...
En ook bij de bewuste variant vind ik het niet perse fout.
Mijn moeder zegt altijd over het beëindigen/afscheid nemen van dingen: je kan hakken of je kan vloeien. De vriendschap dmv een gesprek beëindigen is hakken, doodbloeden is vloeien. Imo is het één niet beter dan het ander, maar bij elke persoon en situatie past weer een andere methode.
Ik kan me wel voorstellen dat het vanaf de andere kant slecht kan vallen, als je het idee hebt dat iemand zich uit een vriendschap aan het terugtrekken is terwijl jij die vriendschap wilt behouden. Heb het zelf wel eens meegemaakt en dat was niet prettig. Wat ik me wel afvraag: als je zoveel waarde hecht aan openheid en eerlijkheid, waarom neem je dan zelf niet het initiatief om dit te bespreken met de ander? Ok, bij zo'n date van 3x zou ik dat niet doen, maar die goede vriendin... Heb je haar wel eens laten weten hoe jij het ervoer, dat je het gevoel had dat ze niet meer wílde afspreken en daar mee zat?
En ook bij de bewuste variant vind ik het niet perse fout.
Mijn moeder zegt altijd over het beëindigen/afscheid nemen van dingen: je kan hakken of je kan vloeien. De vriendschap dmv een gesprek beëindigen is hakken, doodbloeden is vloeien. Imo is het één niet beter dan het ander, maar bij elke persoon en situatie past weer een andere methode.
Ik kan me wel voorstellen dat het vanaf de andere kant slecht kan vallen, als je het idee hebt dat iemand zich uit een vriendschap aan het terugtrekken is terwijl jij die vriendschap wilt behouden. Heb het zelf wel eens meegemaakt en dat was niet prettig. Wat ik me wel afvraag: als je zoveel waarde hecht aan openheid en eerlijkheid, waarom neem je dan zelf niet het initiatief om dit te bespreken met de ander? Ok, bij zo'n date van 3x zou ik dat niet doen, maar die goede vriendin... Heb je haar wel eens laten weten hoe jij het ervoer, dat je het gevoel had dat ze niet meer wílde afspreken en daar mee zat?
maandag 22 september 2014 08:44
@buaya: Over je vraag: Nee. Dat had ik wel moeten doen, aangezien ik er inderdaad mee zat. Destijds heb ik wel gemerkt dat ze bij de laatste paar telefonische contacten wat ontwijkend was en ik heb haar een keer een e-mail gestuurd (gewoon hoe het ging enz.), waar ik geen antwoord op kreeg.
Ik denk ook dat het per situatie verschilt wat je moet doen.
Ik denk ook dat het per situatie verschilt wat je moet doen.
maandag 22 september 2014 08:57
Ik heb ook wel een aantal vriendschappen laten doodbloeden. Wanneer je zogenaamde vrienden continue negatief over je werk praten en al j epartners afkraken, dan neem ik me idd niet meer de moeite om aan te geven waarom ik het contact afkap. Denk dat ze dat op ten duur zelf wel doorhebben dan.
Carpe Diem!
maandag 22 september 2014 09:00
quote:hondenmens, 10 uur geleden
Ik heb veel verwaterde contacten. Vooral vroegere vriendinnen van de basisschool. Ik heb ze wel op Facebook. Het leek me leuk om af en toe te chatten. En ik wilde weten of ik nog interessant was. Heb dit niet gevraagd. Maar aan hun te merken is dat niet zo..
Jouw verwachtingen die je niet uitspreekt. Ik zou ook niet zitten te wachten op zo nu en dan chatten met een vriendin van notabene de basisschool.
quote:Ik heb al zo'n 8 jaar geen live contact meer met ze. Niemand van hun heeft al die jaren nog contact opgenomen. Als ze schrijven op Facebook is dat alleen als ik begin. Nooit uit zichzelf. Eentje van hun is nog wel spraakzaam als ik haar tegenkom. Dan zeggen we allebei: "Als je in de buurt bent, kom je maar eens langs". Ja, doen we. Het is al zo lang geleden.
Het is duidelijk dat ze weinig behoefte aan je hebben. Dat mag je vervelend vinden maar ik snap werkelijk waar niet dat je dat zo lang hebt verwacht.
quote:Maar het is nog nooit gebeurd. Ik heb er geen binding meer mee. Het is verwaterd toen zij allemaal een partner kregen en toen hoorde ik niks meer van ze. Ik dacht dat dat alleen in het begin van de relatie zo was. Niet dus. Dan waren het vast geen echte vrienden en vriendinnen. Je hebt het als vokwassene over vriendinnen van de basisschool. Dat je überhaupt nog weet hoe ze heten.... Het is echt zo normaal niet om die vriendschappen nog te hebben.quote:De meesten wonen hooguit 20 km van elkaar vandaan en hebben allemaal een auto. Maar onderling hebben ze ook geen live contact meer, zeiden ze.
Terwijl we een hele leuke klas hadden. Ik snap niet dat het zo verwaterd is. Heb ook weinig nieuwe vriendschappen kunnen maken. Als kind ging het zo makkelijk en nu heb ik zelden nog met iemand een echte klik.
De klas boven mij had ook een vriendinnengroepje en gaan nog samen op pad. Dus het kan wel.Is dat niet het eigenlijke probleem? Dat je te veel vasthoudt aan wat er ooit was omdat er weinig voor in de plaats is gekomen?
Ik heb veel verwaterde contacten. Vooral vroegere vriendinnen van de basisschool. Ik heb ze wel op Facebook. Het leek me leuk om af en toe te chatten. En ik wilde weten of ik nog interessant was. Heb dit niet gevraagd. Maar aan hun te merken is dat niet zo..
Jouw verwachtingen die je niet uitspreekt. Ik zou ook niet zitten te wachten op zo nu en dan chatten met een vriendin van notabene de basisschool.
quote:Ik heb al zo'n 8 jaar geen live contact meer met ze. Niemand van hun heeft al die jaren nog contact opgenomen. Als ze schrijven op Facebook is dat alleen als ik begin. Nooit uit zichzelf. Eentje van hun is nog wel spraakzaam als ik haar tegenkom. Dan zeggen we allebei: "Als je in de buurt bent, kom je maar eens langs". Ja, doen we. Het is al zo lang geleden.
Het is duidelijk dat ze weinig behoefte aan je hebben. Dat mag je vervelend vinden maar ik snap werkelijk waar niet dat je dat zo lang hebt verwacht.
quote:Maar het is nog nooit gebeurd. Ik heb er geen binding meer mee. Het is verwaterd toen zij allemaal een partner kregen en toen hoorde ik niks meer van ze. Ik dacht dat dat alleen in het begin van de relatie zo was. Niet dus. Dan waren het vast geen echte vrienden en vriendinnen. Je hebt het als vokwassene over vriendinnen van de basisschool. Dat je überhaupt nog weet hoe ze heten.... Het is echt zo normaal niet om die vriendschappen nog te hebben.quote:De meesten wonen hooguit 20 km van elkaar vandaan en hebben allemaal een auto. Maar onderling hebben ze ook geen live contact meer, zeiden ze.
Terwijl we een hele leuke klas hadden. Ik snap niet dat het zo verwaterd is. Heb ook weinig nieuwe vriendschappen kunnen maken. Als kind ging het zo makkelijk en nu heb ik zelden nog met iemand een echte klik.
De klas boven mij had ook een vriendinnengroepje en gaan nog samen op pad. Dus het kan wel.Is dat niet het eigenlijke probleem? Dat je te veel vasthoudt aan wat er ooit was omdat er weinig voor in de plaats is gekomen?
maandag 22 september 2014 09:19
Soms merk je aan een kennis, vriend/vriendin, dat er dingen niet meer zo leuk zijn. Er worden rare dingen achter je rug verteld. Of een bepaalde eigenschap van die persoon gaat je steeds meer en meer tegenstaan.
Of die persoon is TE close. En legt teveel beslag op je. Je voelt je kortom niet meer vrij of op je gemak bij die persoon.
In dat geval heb ik er geen moeite mee om het contact te laten verwateren. Oftewel langzaam te laten doodbloeden.
En dat doe je dus bij mensen waarbij je het gevoel hebt dat het toch al niet meer zo lekker zit.
Immers, een contact waarbij alles nog koek-en-ei is ga je niet afbouwen.
Mijn mening is dus dat dit acceptabel is. Wordt dus ook veel gedaan om een niet lekker lopende vriendenband te laten verwateren.
Later zullen jullie dan zeggen: "We zijn elkaar uit het oog verloren".
Dat is een goede manier. Mensen veranderen, jijzelf veranderd ook. Dus dat prioriteiten op een bepaald moment anders komen te liggen is niet te vermijden.
Of die persoon is TE close. En legt teveel beslag op je. Je voelt je kortom niet meer vrij of op je gemak bij die persoon.
In dat geval heb ik er geen moeite mee om het contact te laten verwateren. Oftewel langzaam te laten doodbloeden.
En dat doe je dus bij mensen waarbij je het gevoel hebt dat het toch al niet meer zo lekker zit.
Immers, een contact waarbij alles nog koek-en-ei is ga je niet afbouwen.
Mijn mening is dus dat dit acceptabel is. Wordt dus ook veel gedaan om een niet lekker lopende vriendenband te laten verwateren.
Later zullen jullie dan zeggen: "We zijn elkaar uit het oog verloren".
Dat is een goede manier. Mensen veranderen, jijzelf veranderd ook. Dus dat prioriteiten op een bepaald moment anders komen te liggen is niet te vermijden.
