Relaties
alle pijlers
Date met jongen met beenamputatie
woensdag 29 december 2010 09:12
Via een datingsite heb ik heel leuk contact met een jongen. Na een keer of vier mailde hij dat-ie een handicap had, hij was namelijk een been kwijt door een ongeluk als kind. Hij heeft een klein beetje over verteld in de mail, dat-ie er nog wel eens moeilijk mee heeft en dat het soms onpraktisch is. Ik heb niet zoveel gevraagd, dat leek me in de mail niet zo gepast.
Op zich maakt me dat ook niet zo veel uit, maar ik heb volgende week een afspraak met hem. Moet ik er belangstellend naar vragen of juist niet?
En als er wat leuks uit voort komt, het klinkt toch best wel ernstig als je dat hebt. Ben je dan erg beperkt?
Heeft iemand van jullie ervaring hiermee?
Op zich maakt me dat ook niet zo veel uit, maar ik heb volgende week een afspraak met hem. Moet ik er belangstellend naar vragen of juist niet?
En als er wat leuks uit voort komt, het klinkt toch best wel ernstig als je dat hebt. Ben je dan erg beperkt?
Heeft iemand van jullie ervaring hiermee?
woensdag 29 december 2010 13:52
woensdag 29 december 2010 13:53
quote:Pixiedust schreef op 29 december 2010 @ 13:02:
[...]......Wat is dit toch allemaal voor....... ja hoe omschrijf ik dat nu eens beleefd? Mensen met een handicap zíjn geen handicap. Ze zijn gewoon mens, net als ieder ander. .......Misschien bedoel ik het dan meer dat als ik mensen met een handicap tegenkom, zij dus vaak in een beroep of iets dergelijks zitten. Bij ons bij de Hema werkt een meisje met één arm, achter de kassa. Dan denk ik "goed zo meid, doe gewoon mee" (denk ik hè, ik zeg het natuurlijk niet, dat zou dan weer een beetje lullig zijn). Ik ben me er eigenlijk niet van bewust dat dat dus betekend dat ik dus automatisch verwacht dat ze er wel de ziekte erover in heeft dat ze maar één arm heeft.
Aanvulling: eigenlijk zou het beter zijn van mij als het me helemaal niet op zou vallen, maar ja, dat doet het natuurlijk wel.
[...]......Wat is dit toch allemaal voor....... ja hoe omschrijf ik dat nu eens beleefd? Mensen met een handicap zíjn geen handicap. Ze zijn gewoon mens, net als ieder ander. .......Misschien bedoel ik het dan meer dat als ik mensen met een handicap tegenkom, zij dus vaak in een beroep of iets dergelijks zitten. Bij ons bij de Hema werkt een meisje met één arm, achter de kassa. Dan denk ik "goed zo meid, doe gewoon mee" (denk ik hè, ik zeg het natuurlijk niet, dat zou dan weer een beetje lullig zijn). Ik ben me er eigenlijk niet van bewust dat dat dus betekend dat ik dus automatisch verwacht dat ze er wel de ziekte erover in heeft dat ze maar één arm heeft.
Aanvulling: eigenlijk zou het beter zijn van mij als het me helemaal niet op zou vallen, maar ja, dat doet het natuurlijk wel.
woensdag 29 december 2010 13:53
quote:Honingmeloen schreef op 29 december 2010 @ 13:48:
Hoe gaat dat dan in bed? Gaat zo'n prothese af? Kan er geleund worden op het gehandicapte been of is maar een beperkt aantal posities mogelijk? Ik ben niet aan het daten, maar ik ben wel nieuwsgierig.Dan zul je aan Eveline moeten vragen of je in contact mag komen met desbetreffende jongen, of dat ze na ervaring dit eens even naar je terugkoppelt. Maar serieus; dat is persoonlijk. Er is geen "one size fits all" hierin, dus die antwoorden kunnen per persoon verschillen. Natuurlijk zijn er wel wat "gemiddelden" maar of je daar wat aan hebt?
Hoe gaat dat dan in bed? Gaat zo'n prothese af? Kan er geleund worden op het gehandicapte been of is maar een beperkt aantal posities mogelijk? Ik ben niet aan het daten, maar ik ben wel nieuwsgierig.Dan zul je aan Eveline moeten vragen of je in contact mag komen met desbetreffende jongen, of dat ze na ervaring dit eens even naar je terugkoppelt. Maar serieus; dat is persoonlijk. Er is geen "one size fits all" hierin, dus die antwoorden kunnen per persoon verschillen. Natuurlijk zijn er wel wat "gemiddelden" maar of je daar wat aan hebt?
when you wish upon a star...
woensdag 29 december 2010 13:55
woensdag 29 december 2010 13:57
quote:Mil_Spec schreef op 29 december 2010 @ 13:53:
[...]
Misschien bedoel ik het dan meer dat als ik mensen met een handicap tegenkom, zij dus vaak in een beroep of iets dergelijks zitten. Bij ons bij de Hema werkt een meisje met één arm, achter de kassa. Dan denk ik "goed zo meid, doe gewoon mee" (denk ik hè, ik zeg het natuurlijk niet, dat zou dan weer een beetje lullig zijn). Ik ben me er eigenlijk niet van bewust dat dat dus betekend dat ik dus automatisch verwacht dat ze er wel de ziekte erover in heeft dat ze maar één arm heeft.Ik begrijp wel een deel waar het vandaan komt, maar waarom zou je dat denken? Denk je dat ook van jezelf? Oh goed zo Mil_Spec dat je wat van je leven maakt? Denk je dat van de buurman, de buschauffeur, de kapper of wie dan ook? Of is dat een apart label dat je bewust of onbewust op mensen met een handicap "plakt"? Begrijp me niet verkeerd, ik ben er helemaal niet op uit om je aan een schandpaal te nagelen o.i.d. maar het blijft me verbazen.
[...]
Misschien bedoel ik het dan meer dat als ik mensen met een handicap tegenkom, zij dus vaak in een beroep of iets dergelijks zitten. Bij ons bij de Hema werkt een meisje met één arm, achter de kassa. Dan denk ik "goed zo meid, doe gewoon mee" (denk ik hè, ik zeg het natuurlijk niet, dat zou dan weer een beetje lullig zijn). Ik ben me er eigenlijk niet van bewust dat dat dus betekend dat ik dus automatisch verwacht dat ze er wel de ziekte erover in heeft dat ze maar één arm heeft.Ik begrijp wel een deel waar het vandaan komt, maar waarom zou je dat denken? Denk je dat ook van jezelf? Oh goed zo Mil_Spec dat je wat van je leven maakt? Denk je dat van de buurman, de buschauffeur, de kapper of wie dan ook? Of is dat een apart label dat je bewust of onbewust op mensen met een handicap "plakt"? Begrijp me niet verkeerd, ik ben er helemaal niet op uit om je aan een schandpaal te nagelen o.i.d. maar het blijft me verbazen.
when you wish upon a star...
woensdag 29 december 2010 13:57
quote:Pixiedust schreef op 29 december 2010 @ 13:53:
[...]
Dan zul je aan Eveline moeten vragen of je in contact mag komen met desbetreffende jongen, of dat ze na ervaring dit eens even naar je terugkoppelt. Maar serieus; dat is persoonlijk. Er is geen "one size fits all" hierin, dus die antwoorden kunnen per persoon verschillen. Natuurlijk zijn er wel wat "gemiddelden" maar of je daar wat aan hebt?Misschien kunnen we TO in ieder geval vragen of ze, ook al vind ze hem niet leuk, toch wel even met hem het bed in wil duiken, zodat ze hier alles ins en outs kan melden? Da's toch niet zoveel gevraagd lijkt mij?
[...]
Dan zul je aan Eveline moeten vragen of je in contact mag komen met desbetreffende jongen, of dat ze na ervaring dit eens even naar je terugkoppelt. Maar serieus; dat is persoonlijk. Er is geen "one size fits all" hierin, dus die antwoorden kunnen per persoon verschillen. Natuurlijk zijn er wel wat "gemiddelden" maar of je daar wat aan hebt?Misschien kunnen we TO in ieder geval vragen of ze, ook al vind ze hem niet leuk, toch wel even met hem het bed in wil duiken, zodat ze hier alles ins en outs kan melden? Da's toch niet zoveel gevraagd lijkt mij?
woensdag 29 december 2010 13:59
quote:Pixiedust schreef op 29 december 2010 @ 13:57:
[...]
Ik begrijp wel een deel waar het vandaan komt, maar waarom zou je dat denken? Denk je dat ook van jezelf? Oh goed zo Mil_Spec dat je wat van je leven maakt? Denk je dat van de buurman, de buschauffeur, de kapper of wie dan ook? Of is dat een apart label dat je bewust of onbewust op mensen met een handicap "plakt"? Begrijp me niet verkeerd, ik ben er helemaal niet op uit om je aan een schandpaal te nagelen o.i.d. maar het blijft me verbazen.
Nee geeft niks, maar als je het zo bekijkt blijkt dus dat ik toch onbewust onderscheid maak, ook al wil ik dat juist niet
Aanvulling: ik wil mensen dus juist niet apart behandelen waardoor ik ze dus juist wel apart behandel
[...]
Ik begrijp wel een deel waar het vandaan komt, maar waarom zou je dat denken? Denk je dat ook van jezelf? Oh goed zo Mil_Spec dat je wat van je leven maakt? Denk je dat van de buurman, de buschauffeur, de kapper of wie dan ook? Of is dat een apart label dat je bewust of onbewust op mensen met een handicap "plakt"? Begrijp me niet verkeerd, ik ben er helemaal niet op uit om je aan een schandpaal te nagelen o.i.d. maar het blijft me verbazen.
Nee geeft niks, maar als je het zo bekijkt blijkt dus dat ik toch onbewust onderscheid maak, ook al wil ik dat juist niet
Aanvulling: ik wil mensen dus juist niet apart behandelen waardoor ik ze dus juist wel apart behandel
woensdag 29 december 2010 14:09
quote:Pixiedust schreef op 29 december 2010 @ 13:57:
[...]
Ik begrijp wel een deel waar het vandaan komt, maar waarom zou je dat denken? Denk je dat ook van jezelf? Oh goed zo Mil_Spec dat je wat van je leven maakt? Denk je dat van de buurman, de buschauffeur, de kapper of wie dan ook? Of is dat een apart label dat je bewust of onbewust op mensen met een handicap "plakt"? Begrijp me niet verkeerd, ik ben er helemaal niet op uit om je aan een schandpaal te nagelen o.i.d. maar het blijft me verbazen.
omdat het voor veel mensen met een beperking gewoon moeilijker is om een normale baan te hebben. Wettelijk gezien mogen ze om een handicap niet geweigerd worden, maar zeg eens eerlijk: als een werkgever kan kiezen tussen een cassiere met twee handen en een met een hand, is die eerste toch gemakkelijker.
Ik zou het lekker als compliment nemen.
Ik heb zelf een autistische zoon dus, die nogal wat zorg vraagt. Daarnaast werken mijn man en ik allebei. Hulpverleners hebben wel eens dingen gezegd als: "goed zeg, dat je gewoon blijft werken. Veel ouders vinden een kind met een beperking en een baan teveel."
Eerst dacht ik dan ook, waarom ben ik dan ineens speciaal, ik vind het juist lekker om te werken, er uit zijn, even wat anders dan moeder van.. Sterker nog, ik voelde me eerder schuldig om te werken dan dat ik het zo goed van mezelf vond.
Nu neem ik het als compliment in ontvangst en dat voelt stukken beter dan altijd maar te ja maren.
[...]
Ik begrijp wel een deel waar het vandaan komt, maar waarom zou je dat denken? Denk je dat ook van jezelf? Oh goed zo Mil_Spec dat je wat van je leven maakt? Denk je dat van de buurman, de buschauffeur, de kapper of wie dan ook? Of is dat een apart label dat je bewust of onbewust op mensen met een handicap "plakt"? Begrijp me niet verkeerd, ik ben er helemaal niet op uit om je aan een schandpaal te nagelen o.i.d. maar het blijft me verbazen.
omdat het voor veel mensen met een beperking gewoon moeilijker is om een normale baan te hebben. Wettelijk gezien mogen ze om een handicap niet geweigerd worden, maar zeg eens eerlijk: als een werkgever kan kiezen tussen een cassiere met twee handen en een met een hand, is die eerste toch gemakkelijker.
Ik zou het lekker als compliment nemen.
Ik heb zelf een autistische zoon dus, die nogal wat zorg vraagt. Daarnaast werken mijn man en ik allebei. Hulpverleners hebben wel eens dingen gezegd als: "goed zeg, dat je gewoon blijft werken. Veel ouders vinden een kind met een beperking en een baan teveel."
Eerst dacht ik dan ook, waarom ben ik dan ineens speciaal, ik vind het juist lekker om te werken, er uit zijn, even wat anders dan moeder van.. Sterker nog, ik voelde me eerder schuldig om te werken dan dat ik het zo goed van mezelf vond.
Nu neem ik het als compliment in ontvangst en dat voelt stukken beter dan altijd maar te ja maren.
woensdag 29 december 2010 14:35
woensdag 29 december 2010 14:57
quote:Mil_Spec schreef op 29 december 2010 @ 13:57:
[...]
Misschien kunnen we TO in ieder geval vragen of ze, ook al vind ze hem niet leuk, toch wel even met hem het bed in wil duiken, zodat ze hier alles ins en outs kan melden? Da's toch niet zoveel gevraagd lijkt mij?
quote:Mil_Spec schreef op 29 december 2010 @ 13:59:
[...]
Nee geeft niks, maar als je het zo bekijkt blijkt dus dat ik toch onbewust onderscheid maak, ook al wil ik dat juist niet
Aanvulling: ik wil mensen dus juist niet apart behandelen waardoor ik ze dus juist wel apart behandel
Nogmaals; ik wil je niet aan de schandpaal of wat dan ook en veroordeel je er niet op. Je bent heel erg "gemiddeld" ook. Ik wees je er nu op, omdat ik in de praktijk dat verschil dus wel merk. Mensen bedoelen het vaak niet direct zo, jij ook niet , maar onbewust wordt er wel naar gehandeld en/of gedacht. Je daar bewust van zijn is de enige manier om dat te veranderen als het iets is wat toch niet blijkt te passen bij wie of wat je bent.
quote:Starshine schreef op 29 december 2010 @ 14:09:
[...]
omdat het voor veel mensen met een beperking gewoon moeilijker is om een normale baan te hebben.
Dus? Daarom moeten we maar meegaan in dergelijke zwart-wit gedachten over mensen met een beperking? Dat cultiveert alleen maar. De wereld is verre van perfect, heel vervelend als je niet in het van je verwachte hokje past. Die wereld zal ook niet perfect worden. Alleen zal er sowieso geen drol veranderen als je dergelijke gedachten niet durft te "tackelen". Zie de reactie van Mil; "verhip, ik oordeel onbewust dus wel eens anders dan ik eigenlijk dacht of zou willen". Dat zal eerder kunnen resulteren in dat ze vervolgens denkt "ja hallo zeg, lógisch dat elk mens uit zichzelf probeert te halen wat er in zit". Idem dito met werkgevers. Die voedt je enkel en alleen maar in hun zienswijze als wij als maatschappij blijven volharden in de tweedeling waarbij iedereen met een handicap automatisch verwordt tot óf het zieligheidsproject óf de Supermens. Welnee, elk individu is niet meer of minder dan een individu.
Overigens ligt het arbeidsonderwerp natuurlijk wel even een stuk ingewikkelder dan slechts wat algemene denkwijzen. Er zijn ook nog altijd genoeg redenen waarom werkgevers voorzichtiger zijn in het aannemen van een ieder die ook maar iets afwijkt van het gemiddelde. Logisch ook imho, een werkgever is nu eenmaal geen sociale voorziening maar heeft altijd als belangrijkste doel om de onderneming gezond te laten opereren.
quote:Ik zou het lekker als compliment nemen.
Tja, ik kan er weinig mee. Zoals gezegd; het komt vaak niet uit verkeerde bedoelingen. Wél komt het uit een niet gelijkwaardige visie, ook al is dat vaak onbewust. Een dergelijke opmerking, visie of gedachte als compliment opvatten staat voor mij gelijk aan meegaan in die visie. Je bent dan dus inderdaad niet gelijkwaardig, want oh wat goed dat je werkt. Echte gelijkwaardigheid zit voor mij in dezelfde verwachtingen, visies, gedachten hebben van elk mens binnen hun potentieel. Dus in dat specifieke voorbeeld; ongeacht beperking of niet is het logisch dat je werkt indien dit mogelijk is.
quote:Ik heb zelf een autistische zoon dus, die nogal wat zorg vraagt. Daarnaast werken mijn man en ik allebei. Hulpverleners hebben wel eens dingen gezegd als: "goed zeg, dat je gewoon blijft werken. Veel ouders vinden een kind met een beperking en een baan teveel."
Eerst dacht ik dan ook, waarom ben ik dan ineens speciaal, ik vind het juist lekker om te werken, er uit zijn, even wat anders dan moeder van.. Sterker nog, ik voelde me eerder schuldig om te werken dan dat ik het zo goed van mezelf vond.
Nu neem ik het als compliment in ontvangst en dat voelt stukken beter dan altijd maar te ja maren.
Noem me gek, maar dat zijn imho twee hele verschillende situaties. Dat laatste is een opmerking over hoe jij omgaat met een situatie, specifiek aan die situatie gerelateerd. Alhoewel ik het meer als compliment zie -en bedoel- dat je hierin jezelf bént dan dat je wel of niet doet wat bij het gemiddelde zou moeten horen. Dat laatste is voor mij al een enigsinds scheve vergelijking, omdat vervolgens duidelijk blijkt dat niet werken júist niet bij jou als individu en moeder zou passen. Jij bent duidelijk pas optimaal jezelf en de beste moeder die je kunt zijn als je werkt. Daarbij heeft het invloed dat jouw kind autisme heeft maar is het geen dictaterende factor. Jij bent nog steeds diezelfde moeder die het meest zichzelf is en de beste moeder kan zijn als ze werkt en dat in balans heeft met opvoeden en zorgen.
Jij hebt jouw weg daarin gevonden, doet wat voor jullie het beste werkt, ook al wijkt dat af van de zogenaamde "norm". Dat is inderdaad een compliment waard. Niet omdat je werkt, maar omdat je dat doet omdat het binnen jóuw mogelijkheden en wie je bent past en je daar naar streeft en handelt.
[...]
Misschien kunnen we TO in ieder geval vragen of ze, ook al vind ze hem niet leuk, toch wel even met hem het bed in wil duiken, zodat ze hier alles ins en outs kan melden? Da's toch niet zoveel gevraagd lijkt mij?
quote:Mil_Spec schreef op 29 december 2010 @ 13:59:
[...]
Nee geeft niks, maar als je het zo bekijkt blijkt dus dat ik toch onbewust onderscheid maak, ook al wil ik dat juist niet
Aanvulling: ik wil mensen dus juist niet apart behandelen waardoor ik ze dus juist wel apart behandel
Nogmaals; ik wil je niet aan de schandpaal of wat dan ook en veroordeel je er niet op. Je bent heel erg "gemiddeld" ook. Ik wees je er nu op, omdat ik in de praktijk dat verschil dus wel merk. Mensen bedoelen het vaak niet direct zo, jij ook niet , maar onbewust wordt er wel naar gehandeld en/of gedacht. Je daar bewust van zijn is de enige manier om dat te veranderen als het iets is wat toch niet blijkt te passen bij wie of wat je bent.
quote:Starshine schreef op 29 december 2010 @ 14:09:
[...]
omdat het voor veel mensen met een beperking gewoon moeilijker is om een normale baan te hebben.
Dus? Daarom moeten we maar meegaan in dergelijke zwart-wit gedachten over mensen met een beperking? Dat cultiveert alleen maar. De wereld is verre van perfect, heel vervelend als je niet in het van je verwachte hokje past. Die wereld zal ook niet perfect worden. Alleen zal er sowieso geen drol veranderen als je dergelijke gedachten niet durft te "tackelen". Zie de reactie van Mil; "verhip, ik oordeel onbewust dus wel eens anders dan ik eigenlijk dacht of zou willen". Dat zal eerder kunnen resulteren in dat ze vervolgens denkt "ja hallo zeg, lógisch dat elk mens uit zichzelf probeert te halen wat er in zit". Idem dito met werkgevers. Die voedt je enkel en alleen maar in hun zienswijze als wij als maatschappij blijven volharden in de tweedeling waarbij iedereen met een handicap automatisch verwordt tot óf het zieligheidsproject óf de Supermens. Welnee, elk individu is niet meer of minder dan een individu.
Overigens ligt het arbeidsonderwerp natuurlijk wel even een stuk ingewikkelder dan slechts wat algemene denkwijzen. Er zijn ook nog altijd genoeg redenen waarom werkgevers voorzichtiger zijn in het aannemen van een ieder die ook maar iets afwijkt van het gemiddelde. Logisch ook imho, een werkgever is nu eenmaal geen sociale voorziening maar heeft altijd als belangrijkste doel om de onderneming gezond te laten opereren.
quote:Ik zou het lekker als compliment nemen.
Tja, ik kan er weinig mee. Zoals gezegd; het komt vaak niet uit verkeerde bedoelingen. Wél komt het uit een niet gelijkwaardige visie, ook al is dat vaak onbewust. Een dergelijke opmerking, visie of gedachte als compliment opvatten staat voor mij gelijk aan meegaan in die visie. Je bent dan dus inderdaad niet gelijkwaardig, want oh wat goed dat je werkt. Echte gelijkwaardigheid zit voor mij in dezelfde verwachtingen, visies, gedachten hebben van elk mens binnen hun potentieel. Dus in dat specifieke voorbeeld; ongeacht beperking of niet is het logisch dat je werkt indien dit mogelijk is.
quote:Ik heb zelf een autistische zoon dus, die nogal wat zorg vraagt. Daarnaast werken mijn man en ik allebei. Hulpverleners hebben wel eens dingen gezegd als: "goed zeg, dat je gewoon blijft werken. Veel ouders vinden een kind met een beperking en een baan teveel."
Eerst dacht ik dan ook, waarom ben ik dan ineens speciaal, ik vind het juist lekker om te werken, er uit zijn, even wat anders dan moeder van.. Sterker nog, ik voelde me eerder schuldig om te werken dan dat ik het zo goed van mezelf vond.
Nu neem ik het als compliment in ontvangst en dat voelt stukken beter dan altijd maar te ja maren.
Noem me gek, maar dat zijn imho twee hele verschillende situaties. Dat laatste is een opmerking over hoe jij omgaat met een situatie, specifiek aan die situatie gerelateerd. Alhoewel ik het meer als compliment zie -en bedoel- dat je hierin jezelf bént dan dat je wel of niet doet wat bij het gemiddelde zou moeten horen. Dat laatste is voor mij al een enigsinds scheve vergelijking, omdat vervolgens duidelijk blijkt dat niet werken júist niet bij jou als individu en moeder zou passen. Jij bent duidelijk pas optimaal jezelf en de beste moeder die je kunt zijn als je werkt. Daarbij heeft het invloed dat jouw kind autisme heeft maar is het geen dictaterende factor. Jij bent nog steeds diezelfde moeder die het meest zichzelf is en de beste moeder kan zijn als ze werkt en dat in balans heeft met opvoeden en zorgen.
Jij hebt jouw weg daarin gevonden, doet wat voor jullie het beste werkt, ook al wijkt dat af van de zogenaamde "norm". Dat is inderdaad een compliment waard. Niet omdat je werkt, maar omdat je dat doet omdat het binnen jóuw mogelijkheden en wie je bent past en je daar naar streeft en handelt.
when you wish upon a star...
woensdag 29 december 2010 16:27
quote:Starshine schreef op 29 december 2010 @ 15:29:
Goh, het is nooit in me opgekomen hoe tricky het blijkbaar is om iemand, die vanuit een duidelijke underdogpositie toch gewoon zijn/haar leven leidt, een welgemeend compliment te maken.
En daar bedoel je mee? Ik dacht even dat je een opmerking in mijn richting maakte, maar dat is duidelijk niet het geval gezien de genoemde underdogpositie. Het is me toch wat, best lastig nog dat communiceren.
Mil;
Goh, het is nooit in me opgekomen hoe tricky het blijkbaar is om iemand, die vanuit een duidelijke underdogpositie toch gewoon zijn/haar leven leidt, een welgemeend compliment te maken.
En daar bedoel je mee? Ik dacht even dat je een opmerking in mijn richting maakte, maar dat is duidelijk niet het geval gezien de genoemde underdogpositie. Het is me toch wat, best lastig nog dat communiceren.
Mil;
when you wish upon a star...
woensdag 29 december 2010 17:07
quote:Starshine schreef op 29 december 2010 @ 15:29:
Goh, het is nooit in me opgekomen hoe tricky het blijkbaar is om iemand, die vanuit een duidelijke underdogpositie toch gewoon zijn/haar leven leidt, een welgemeend compliment te maken.Inderdaad, want ik denk wel, weet zeker eigenlijk, dat mensen met een handicap harder moeten werken voor eenzelfde doel. En als zij zo`n doel (opleiding, goede baan, wat dan ook) behaald hebben, vind ik dat toch extra knap.
Goh, het is nooit in me opgekomen hoe tricky het blijkbaar is om iemand, die vanuit een duidelijke underdogpositie toch gewoon zijn/haar leven leidt, een welgemeend compliment te maken.Inderdaad, want ik denk wel, weet zeker eigenlijk, dat mensen met een handicap harder moeten werken voor eenzelfde doel. En als zij zo`n doel (opleiding, goede baan, wat dan ook) behaald hebben, vind ik dat toch extra knap.
woensdag 29 december 2010 17:20
Hey Angelique,
Mijn ex is allebei zijn benen verloren bij een ongeluk, heeft protheses maar zit voor namelijk in een rolstoel. We hebben een aantal jaar samen geleefd en ondanks zijn handicap ondervond ik er vrijwel geen hinder van. Ja sommige dingen zijn net iets anders maarja overal heb je wel wat en bij de een zie je het en bij de ander niet.
Laat het gewoon op je afkomen volgende week. Negeer het niet en heb het er gewoon over. Je merkt vanzelf wel of hij er wel of niet over wilt praten. Met mijn ex maakte we er ook altijd grapjes over. Humor doet een hoop maar dat is natuurlijk ook afhankelijk van de persoon. Het gaat erom of je hem leuk vind, en geloof me, je "ziet"het al snle niet meer als je hem echt leuk vind!
Heel veel plezier volgende week!!!
Mijn ex is allebei zijn benen verloren bij een ongeluk, heeft protheses maar zit voor namelijk in een rolstoel. We hebben een aantal jaar samen geleefd en ondanks zijn handicap ondervond ik er vrijwel geen hinder van. Ja sommige dingen zijn net iets anders maarja overal heb je wel wat en bij de een zie je het en bij de ander niet.
Laat het gewoon op je afkomen volgende week. Negeer het niet en heb het er gewoon over. Je merkt vanzelf wel of hij er wel of niet over wilt praten. Met mijn ex maakte we er ook altijd grapjes over. Humor doet een hoop maar dat is natuurlijk ook afhankelijk van de persoon. Het gaat erom of je hem leuk vind, en geloof me, je "ziet"het al snle niet meer als je hem echt leuk vind!
Heel veel plezier volgende week!!!
woensdag 29 december 2010 18:11
Bekijk hoe jullie date verloopt. Dan voel je ook wel aan of het onderwerp ter tafel kan komen of niet lijkt me.
Je weet van zijn amputatie af. Het ontwijken van het onderwerp word niet gewaardeerd (ervaring uit de zorg) maar het moet ook geen halszaak worden.
Je vond het niet gepast er in de mail meer over te vragen, laat je hem eventueel weer over het onderwerp beginnen en als hij dat niet doet vraag je irl dan ook niet verder?
Je weet van zijn amputatie af. Het ontwijken van het onderwerp word niet gewaardeerd (ervaring uit de zorg) maar het moet ook geen halszaak worden.
Je vond het niet gepast er in de mail meer over te vragen, laat je hem eventueel weer over het onderwerp beginnen en als hij dat niet doet vraag je irl dan ook niet verder?
woensdag 29 december 2010 18:49
nou pixie, ik begrijp uit jouw posts dat jij het heel erg not done vindt om iemand met een handicap te complimenteren voor het feit dat hij/zij werkt ipv lekker makkelijk de Wajong in te gaan.
Ik zie in ons dorp trouwens wel eens een dame ronddrijden in een elektrische rolstoel met een kindje. Als baby in een draagdoek en nu het kindje wat groter is in een fietsstoeltje dat op die rolstoel gemonteerd zit.
Ik vind het feit dat zij de keuze voor een kind heeft gemaakt knap en van lef getuigen. Zoveel mensen en hulpverleners die het haar vast hebben afgeraden (heb ooit een artikel over een blind echtpaar gelezen die tegen alle raad in ook aan kinderen begonnen zijn, wat heel goed ging btw).
Als je ondanks zoveel tegenstand toch een gezin start, op wereldreis gaat, gaat studeren, op kamers gaat wonen, een baan vindt etc. Dan kan ik daar alleen maar oprechte bewondering voor hebben. Snap niet waarom dat niet gewenst zou zijn.
Ik zie in ons dorp trouwens wel eens een dame ronddrijden in een elektrische rolstoel met een kindje. Als baby in een draagdoek en nu het kindje wat groter is in een fietsstoeltje dat op die rolstoel gemonteerd zit.
Ik vind het feit dat zij de keuze voor een kind heeft gemaakt knap en van lef getuigen. Zoveel mensen en hulpverleners die het haar vast hebben afgeraden (heb ooit een artikel over een blind echtpaar gelezen die tegen alle raad in ook aan kinderen begonnen zijn, wat heel goed ging btw).
Als je ondanks zoveel tegenstand toch een gezin start, op wereldreis gaat, gaat studeren, op kamers gaat wonen, een baan vindt etc. Dan kan ik daar alleen maar oprechte bewondering voor hebben. Snap niet waarom dat niet gewenst zou zijn.
woensdag 29 december 2010 19:47
Over het algemeen zie ik mensen met een handicap toch als 'anders'. Gewoon omdat het feitelijk afwijkt van het meerendeel van de mensen (net zoals roze haar of knaloranje broek). Maar dat komt vooral omdat ik het alleen opmerk zodra de praktische kant naar voren komt. Dan weet ik dus nooit zo goed of ze het fijn vinden om geholpen te worden ('ja hallo, je ziet toch dat ik in een rolstoel zit of is het teveel moeite om even te brengen?') of dat helpen juist een belediging is ('ik zit in een rolstoel, maar ben verder niet achterlijk hoor!')
En ik bood echt geen plakje worst aan ofzo, ging in beide gevallen om een tasje wel/niet aangeven.
Qua innerlijk-mens zie ik mensen met een handicap niet anders, dan denk ik niet 'oh die heeft maar 1 arm dus die is vast heel sterk/ongelukkig/moedig/dankbaar/enz'.
En ik bood echt geen plakje worst aan ofzo, ging in beide gevallen om een tasje wel/niet aangeven.
Qua innerlijk-mens zie ik mensen met een handicap niet anders, dan denk ik niet 'oh die heeft maar 1 arm dus die is vast heel sterk/ongelukkig/moedig/dankbaar/enz'.
woensdag 29 december 2010 20:23
quote:Starshine schreef op 29 december 2010 @ 18:49:
nou pixie, ik begrijp uit jouw posts dat jij het heel erg not done vindt om iemand met een handicap te complimenteren voor het feit dat hij/zij werkt ipv lekker makkelijk de Wajong in te gaan.
Klopt, dat vind ik een flutcompliment. Kom op zeg, we gaan toch ook niet het merendeel van dit forum complimenteren omdat men werkt i.p.v. "lekker makkelijk thuis zit op kosten van partner"? Het is m.i. niet meer dan normaal om voor mensen met eenzelfde potentieel dezelfde standaard te hanteren. Iemand die kan werken, dan is het toch logisch dat men werkt?
Kijk, als iemand ergens veel hordes voor heeft moeten nemen, het spreekwoordelijke bloed, zweet en tranen heeft ingezet en voor dat volharden gecomplimenteerd wordt; prachtig en imho terecht compliment.
Het gaat mij erom waarop een denkwijze gebaseerd is. De orgineel gemaakte opmerking ging erover dat een forumster een cassière met onderarmamputatie zag en onbewust bij zichzelf dat "goed dat je werkt en gewoon mee doet". Dat komt voor mij niet voort uit een imput vanuit cassière die al dan niet lovenswaardig kan zijn maar puur de link "handicap en werken, joh nou góed hoor van jou". (Mil; hoop dat je je dit niet persoonlijk aantrekt, ik chargeer nu even verder om mijn gevoel van verschil te proberen te communiceren, heb in jouw persoon geen vervelende wil of wat dan ook gezien) En dat laatste; brrr. Een andere standaard opleggen, terwijl de vrouw in kwestie zo'n bult aan potentieel heeft, ook met een arm, dat werk toch niet zo "out there" zou moeten horen zijn.
Of laat ik het uit dit onderwerp trekken. Stel; jong stel heeft een relatie en ze hebben werk, huishouden en zorgtaken verdeeld. Persoon A zegt tegen de man in kwestie "nou góed hoor, dat jij de vaatwasser uitruimt" omdat hij een man is. Ik zie dat zelf niet als een compliment maar als een teken van hanteren van verschillende verwachtingen gebaseerd op geslacht (want beide partners gelijkwaardige verdeling binnen relatie). Neem datzelfde stel maar vrouw heeft nu een zware zwangerschap en ligt al vanaf maand 2 met strikte bedrust op bed. Persoon A zegt zo rond de uitgerekende datum "joh Piet, knap hoor dat je al die maanden gewerkt hebt, hele huishouden gedraaid hebt, voor Truus en de kinderen gezorgd hebt dat zal je vast niet altijd even makkelijk af gegaan zijn". Daar zit voor mijn gevoel dat oprecht complimenteren wel in. Het zien dat dit geen appeltje-eitje was voor Piet en dat hij het maar even geflikt heeft. In dit voorbeeld zelfs praktisch (alles draaiende houden) als vooral ook emotioneel (er komt nogal wat op je af immers qua angsten en wat niet).
nou pixie, ik begrijp uit jouw posts dat jij het heel erg not done vindt om iemand met een handicap te complimenteren voor het feit dat hij/zij werkt ipv lekker makkelijk de Wajong in te gaan.
Klopt, dat vind ik een flutcompliment. Kom op zeg, we gaan toch ook niet het merendeel van dit forum complimenteren omdat men werkt i.p.v. "lekker makkelijk thuis zit op kosten van partner"? Het is m.i. niet meer dan normaal om voor mensen met eenzelfde potentieel dezelfde standaard te hanteren. Iemand die kan werken, dan is het toch logisch dat men werkt?
Kijk, als iemand ergens veel hordes voor heeft moeten nemen, het spreekwoordelijke bloed, zweet en tranen heeft ingezet en voor dat volharden gecomplimenteerd wordt; prachtig en imho terecht compliment.
Het gaat mij erom waarop een denkwijze gebaseerd is. De orgineel gemaakte opmerking ging erover dat een forumster een cassière met onderarmamputatie zag en onbewust bij zichzelf dat "goed dat je werkt en gewoon mee doet". Dat komt voor mij niet voort uit een imput vanuit cassière die al dan niet lovenswaardig kan zijn maar puur de link "handicap en werken, joh nou góed hoor van jou". (Mil; hoop dat je je dit niet persoonlijk aantrekt, ik chargeer nu even verder om mijn gevoel van verschil te proberen te communiceren, heb in jouw persoon geen vervelende wil of wat dan ook gezien) En dat laatste; brrr. Een andere standaard opleggen, terwijl de vrouw in kwestie zo'n bult aan potentieel heeft, ook met een arm, dat werk toch niet zo "out there" zou moeten horen zijn.
Of laat ik het uit dit onderwerp trekken. Stel; jong stel heeft een relatie en ze hebben werk, huishouden en zorgtaken verdeeld. Persoon A zegt tegen de man in kwestie "nou góed hoor, dat jij de vaatwasser uitruimt" omdat hij een man is. Ik zie dat zelf niet als een compliment maar als een teken van hanteren van verschillende verwachtingen gebaseerd op geslacht (want beide partners gelijkwaardige verdeling binnen relatie). Neem datzelfde stel maar vrouw heeft nu een zware zwangerschap en ligt al vanaf maand 2 met strikte bedrust op bed. Persoon A zegt zo rond de uitgerekende datum "joh Piet, knap hoor dat je al die maanden gewerkt hebt, hele huishouden gedraaid hebt, voor Truus en de kinderen gezorgd hebt dat zal je vast niet altijd even makkelijk af gegaan zijn". Daar zit voor mijn gevoel dat oprecht complimenteren wel in. Het zien dat dit geen appeltje-eitje was voor Piet en dat hij het maar even geflikt heeft. In dit voorbeeld zelfs praktisch (alles draaiende houden) als vooral ook emotioneel (er komt nogal wat op je af immers qua angsten en wat niet).
when you wish upon a star...
