Relaties
alle pijlers
Dip, of einde relatie?
dinsdag 22 juli 2014 21:44
Hallo,
Eigenlijk zit ik met een probleem. Ik heb ruim 3,5 jaar een relatie waarvan we een jaar samenwonen. Mijn vriend woonde voorheen 100 kilometer verderop en we hebben besloten om in zijn woonplaats te gaan samenwonen.
We hebben het leuk, maar ons seksleven is echt dramatisch. Met een beetje geluk gebeurd het één of twee keer per maand en bijna altijd moet het van mijn kant af komen. Hij is moe, heeft geen zin, het is te warm, of welke andere reden dan ook... Op de momenten dat we seks hebben, dan mankeert hier niets aan.. Lingeriesetjes, kaarsjes... etc.. niets helpt echt.. en als het al helpt dan maar eenmalig
Daarnaast is mijn vriend ook niet erg knuffelig en pakt hij me nooit even uit zichzelf vast. Ik vraag me soms echt of hij me nog wel aantrekkelijk vindt en ga mijzelf hierdoor steeds meer onzeker voelen. De laatste maand bekt hij me veel af en is alles eigenlijk te veel.. Ook moet alles de laatste tijd ineens op zijn manier en lijtk het alsof hij alles in ons leven wil beslissen..
Daar komt ook nog eens bij dat toen ik hier naar toe zou verhuizen mijn schoonfamilie beloftes gedaan heeft om mij te helpen om mijn leven hier op te bouwen. Echter zeggen ze ja en doen ze nee. Samen gaan sporten.. shoppen... etc.. alles wordt toegezegd maar als het erop aankomt gaat het net zo hard niet door. Mijn vriend werkt in onregelmatige diensten en ziet het daarom ook niet zitten om samen te gaan sporten o.i.d.
Vorig jaar hebben we een korte break gehad (een half jaar voor we gingen samenwonen), omdat we ook even een dip hadden en er ook vrijwel geen seksleven was... m'n vriend zou hier samen met mij aan gaan werken.. Daarna is onze relatie een tijd goed geweest, maar nu we samen wonen is het alleen nog maar dramatischer geworden.
Ik zit vreselijk met mezelf in de knel, vraag mij af of ik nog wel door moet gaan met mijn relatie, omdat ik me afvraag of deze situatie wel gezond is. Daarnaast voel ik me best eenzaam in mijn nieuwe woonplaats, omdat mijn vrienden 100 kilometer verderop wonen en ik niet het idee heb dat ik steun ervaar van mijn schoonfamilie en partner.. Daarentegen hou ik wel van mijn vriend en zijn er ook genoeg momenten dat we het wel leuk hebben..
Heeft iemand tips om deze situatie te verbeteren, of kan iemand me raad geven die misschien in dezelfde situatie gezeten heeft?
Eigenlijk zit ik met een probleem. Ik heb ruim 3,5 jaar een relatie waarvan we een jaar samenwonen. Mijn vriend woonde voorheen 100 kilometer verderop en we hebben besloten om in zijn woonplaats te gaan samenwonen.
We hebben het leuk, maar ons seksleven is echt dramatisch. Met een beetje geluk gebeurd het één of twee keer per maand en bijna altijd moet het van mijn kant af komen. Hij is moe, heeft geen zin, het is te warm, of welke andere reden dan ook... Op de momenten dat we seks hebben, dan mankeert hier niets aan.. Lingeriesetjes, kaarsjes... etc.. niets helpt echt.. en als het al helpt dan maar eenmalig
Daarnaast is mijn vriend ook niet erg knuffelig en pakt hij me nooit even uit zichzelf vast. Ik vraag me soms echt of hij me nog wel aantrekkelijk vindt en ga mijzelf hierdoor steeds meer onzeker voelen. De laatste maand bekt hij me veel af en is alles eigenlijk te veel.. Ook moet alles de laatste tijd ineens op zijn manier en lijtk het alsof hij alles in ons leven wil beslissen..
Daar komt ook nog eens bij dat toen ik hier naar toe zou verhuizen mijn schoonfamilie beloftes gedaan heeft om mij te helpen om mijn leven hier op te bouwen. Echter zeggen ze ja en doen ze nee. Samen gaan sporten.. shoppen... etc.. alles wordt toegezegd maar als het erop aankomt gaat het net zo hard niet door. Mijn vriend werkt in onregelmatige diensten en ziet het daarom ook niet zitten om samen te gaan sporten o.i.d.
Vorig jaar hebben we een korte break gehad (een half jaar voor we gingen samenwonen), omdat we ook even een dip hadden en er ook vrijwel geen seksleven was... m'n vriend zou hier samen met mij aan gaan werken.. Daarna is onze relatie een tijd goed geweest, maar nu we samen wonen is het alleen nog maar dramatischer geworden.
Ik zit vreselijk met mezelf in de knel, vraag mij af of ik nog wel door moet gaan met mijn relatie, omdat ik me afvraag of deze situatie wel gezond is. Daarnaast voel ik me best eenzaam in mijn nieuwe woonplaats, omdat mijn vrienden 100 kilometer verderop wonen en ik niet het idee heb dat ik steun ervaar van mijn schoonfamilie en partner.. Daarentegen hou ik wel van mijn vriend en zijn er ook genoeg momenten dat we het wel leuk hebben..
Heeft iemand tips om deze situatie te verbeteren, of kan iemand me raad geven die misschien in dezelfde situatie gezeten heeft?
dinsdag 22 juli 2014 21:48
Je moet zelf een leven daar opbouwen. Schoonfamilie zou je na een jaar toch niet meer nodig moeten hebben daarvoor. Wat heb je zelf gedaan in dat jaar? Wat doe jij in het dagelijks leven?
En heb een goed gesprek met je vriend over jullie relatie en hoe het nu gaat en wat jullie er samen aan kunnen doen om het te verbeteren. Vraag wat jij beter kan doen. Luister ook naar wat hij zegt, luister goed. Het kan je soms verbazen wat hij over je te melden kan hebben.
En heb een goed gesprek met je vriend over jullie relatie en hoe het nu gaat en wat jullie er samen aan kunnen doen om het te verbeteren. Vraag wat jij beter kan doen. Luister ook naar wat hij zegt, luister goed. Het kan je soms verbazen wat hij over je te melden kan hebben.
dinsdag 22 juli 2014 21:53
Ik werk 36 uur per week en in de weekenden dat mijn vriend werkt ga ik vaak terug naar mijn vorige woonplaats om daar leuke dingen te ondernemen met vrienden.
Ik heb goed contact met buren, maar mijn vriend hecht geen waarde aan veel sociale contacten. De buren hebben meerdere malen gevraagd of we wat wilden afspreken, maar mijn vriend heeft steeds de boot afgehouden. Hij heeft zijn eigen vrienden in de afgelopen tijd eigenlijk allemaal verstoten, ondanks mijn pushen om dit aan te houden. Dit bevordert het voor mij ook niet heel erg om makkelijk contacten te krijgen. Het is makkelijker wanneer er al een vriendengroep is en om daarin gemengd te worden. Contact met collega's is goed, maar dat is alleen op mijn werk.
Meerdere malen heb ik al aangegeven dat we voor mijn gevoel als broer en zus leven, mijn vriend ziet dit ook in en geeft aan dat hij ook niet weet hoe het komt maar dat hij al een tijdje geen zin meer heeft. Als ik een gesprek wil aangaan over onze relatie begint hij vaak al te zuchten en ziet hij het als "gezeur".
Ik heb goed contact met buren, maar mijn vriend hecht geen waarde aan veel sociale contacten. De buren hebben meerdere malen gevraagd of we wat wilden afspreken, maar mijn vriend heeft steeds de boot afgehouden. Hij heeft zijn eigen vrienden in de afgelopen tijd eigenlijk allemaal verstoten, ondanks mijn pushen om dit aan te houden. Dit bevordert het voor mij ook niet heel erg om makkelijk contacten te krijgen. Het is makkelijker wanneer er al een vriendengroep is en om daarin gemengd te worden. Contact met collega's is goed, maar dat is alleen op mijn werk.
Meerdere malen heb ik al aangegeven dat we voor mijn gevoel als broer en zus leven, mijn vriend ziet dit ook in en geeft aan dat hij ook niet weet hoe het komt maar dat hij al een tijdje geen zin meer heeft. Als ik een gesprek wil aangaan over onze relatie begint hij vaak al te zuchten en ziet hij het als "gezeur".
dinsdag 22 juli 2014 21:55
dinsdag 22 juli 2014 22:03
" En heb een goed gesprek met je vriend over jullie relatie en hoe het nu gaat en wat jullie er samen aan kunnen doen om het te verbeteren. Vraag wat jij beter kan doen. Luister ook naar wat hij zegt, luister goed. Het kan je soms verbazen wat hij over je te melden kan hebben. "
@ Doortje
Met iemand die mij afbekt en alles wil beslissen?
Daar heb ik maar één gesprek mee.
Het exitgesprek.
@ Eldorado
Sorry.
Kan er wéér niets anders van maken.
@ Doortje
Met iemand die mij afbekt en alles wil beslissen?
Daar heb ik maar één gesprek mee.
Het exitgesprek.
@ Eldorado
Sorry.
Kan er wéér niets anders van maken.
Trouwe onderdaan van Zijne Majesteiten Kater I en II
dinsdag 22 juli 2014 22:23
quote:BellatrixVanDetta schreef op 22 juli 2014 @ 22:03:
" En heb een goed gesprek met je vriend over jullie relatie en hoe het nu gaat en wat jullie er samen aan kunnen doen om het te verbeteren. Vraag wat jij beter kan doen. Luister ook naar wat hij zegt, luister goed. Het kan je soms verbazen wat hij over je te melden kan hebben. "
@ Doortje
Met iemand die mij afbekt en alles wil beslissen?
Daar heb ik maar één gesprek mee.
Het exitgesprek.
@ Eldorado
Sorry.
Kan er wéér niets anders van maken. nog erger, ik ben het met je eens
" En heb een goed gesprek met je vriend over jullie relatie en hoe het nu gaat en wat jullie er samen aan kunnen doen om het te verbeteren. Vraag wat jij beter kan doen. Luister ook naar wat hij zegt, luister goed. Het kan je soms verbazen wat hij over je te melden kan hebben. "
@ Doortje
Met iemand die mij afbekt en alles wil beslissen?
Daar heb ik maar één gesprek mee.
Het exitgesprek.
@ Eldorado
Sorry.
Kan er wéér niets anders van maken. nog erger, ik ben het met je eens
dinsdag 22 juli 2014 22:38
Dank jullie wel voor de reacties! Ik denk er zelf ook over om te stoppen maar vindt het moeilijk om het ineens op te geven en was bang dat het gras altijd groener lijkt.. Vandaar ook mn vraag hoe jullie er tegenaan kijken.. Daar komt ook nog eens bij dat ik pas twee maanden hiet een goede baan heb met een jaarcontract en ik dat niet kan aanhouden als ik terug ga naar mn vorige woonplek en helaas heb je niet zo snel meer recht op een urgentie woning en ligt het werk niet voor het oprapen in ieder geval genoeg stof tot nadenken!
Begrijp me niet verkeerd ; ik zou het niet voor mn werk alleen aanhouden!
in ieder geval genoeg stof tot nadenken!Begrijp me niet verkeerd ; ik zou het niet voor mn werk alleen aanhouden!
dinsdag 22 juli 2014 22:45
Als je nog heel erg twijfelt, zou ik het er nog eens goed over hebben en proberen wat te veranderen in jullie relatie. Laat hem maar merken hoe hoog het je allemaal zit ondertussen, en dat je behoorlijk twijfelt of je zo nog verder wilt.
Maar wanneer je echt niet denkt dat het zal verbeteren....wat doe je daar dan nog?
Maar wanneer je echt niet denkt dat het zal verbeteren....wat doe je daar dan nog?
dinsdag 22 juli 2014 23:44
Heb je je nieuwe woonplaats een echte kans gegeven?
Ik ga over een maand ook bij mijn vriend intrekken, 120 km van mijn huis af.
Ik heb al een sportschool gevonden, aangemeld voor zwemmen en ben bezig met het vinden van een toneelclub. Ik heb vrijwel geen schoonfamilie en daar zou ik ook zeker niet afhankelijk willen zijn.
Denk wel dat je hier zelf veel invloed op hebt gehad.
Wat betreft je relatie zouden jullie relatietherapie willen proberen?
Wat zegt je vriend trouwens als jij zegt dat je twijfelt en dat je moeite hebt met jullie seksleven?
Ik ga over een maand ook bij mijn vriend intrekken, 120 km van mijn huis af.
Ik heb al een sportschool gevonden, aangemeld voor zwemmen en ben bezig met het vinden van een toneelclub. Ik heb vrijwel geen schoonfamilie en daar zou ik ook zeker niet afhankelijk willen zijn.
Denk wel dat je hier zelf veel invloed op hebt gehad.
Wat betreft je relatie zouden jullie relatietherapie willen proberen?
Wat zegt je vriend trouwens als jij zegt dat je twijfelt en dat je moeite hebt met jullie seksleven?
woensdag 23 juli 2014 09:14
Heeeeeelllllll veel gedoe.
En de seks is dramatisch slecht.
Als je een beginnend stel bent dan moet de seks juist 'spetterend' goed zijn. Dan moeten jullie van verliefdheid haast niet van elkaar af kunnen blijven. Jullie willen elkaar wel 'opvreten'.
Maar bij jullie is het niet 'spetterend'. Het is ook maar heeeeeelllll weinig. Daarbij een hoop gedoe.
Je heb nu nog de kans om er zonder kleerscheuren vanaf te komen.
lindaatje87, steek je hoofd niet in een strop. Als het begin al niet goed is. Hoe moet dat dan zijn als jullie een paar jaar verder zijn. 1 keer per jaar seks of zo? Of nog minder? En knuffelig is hij ook al niet. Blijft er wel heel weinig over he?
Ik moet er aan denken dat 1 op de 3 huwelijk eindigt in een scheiding. Ik denk dat jullie 1 van die 3 worden.
Sorry dat ik misschien negatief reageer. Maar dit meen ik echt. Dit gaat niets worden. Spring van dit zinkende schip nu het nog redelijk makkelijk kan.
En de seks is dramatisch slecht.
Als je een beginnend stel bent dan moet de seks juist 'spetterend' goed zijn. Dan moeten jullie van verliefdheid haast niet van elkaar af kunnen blijven. Jullie willen elkaar wel 'opvreten'.
Maar bij jullie is het niet 'spetterend'. Het is ook maar heeeeeelllll weinig. Daarbij een hoop gedoe.
Je heb nu nog de kans om er zonder kleerscheuren vanaf te komen.
lindaatje87, steek je hoofd niet in een strop. Als het begin al niet goed is. Hoe moet dat dan zijn als jullie een paar jaar verder zijn. 1 keer per jaar seks of zo? Of nog minder? En knuffelig is hij ook al niet. Blijft er wel heel weinig over he?
Ik moet er aan denken dat 1 op de 3 huwelijk eindigt in een scheiding. Ik denk dat jullie 1 van die 3 worden.
Sorry dat ik misschien negatief reageer. Maar dit meen ik echt. Dit gaat niets worden. Spring van dit zinkende schip nu het nog redelijk makkelijk kan.
woensdag 23 juli 2014 11:12
[quote]lindaatje87 schreef op 22 juli 2014 @ 21:44:
Hallo,
Eigenlijk zit ik met een probleem. Ik heb ruim 3,5 jaar een relatie waarvan we een jaar samenwonen. Mijn vriend woonde voorheen 100 kilometer verderop en we hebben besloten om in zijn woonplaats te gaan samenwonen.
Waarom in godsnaam?
We hebben het leuk, maar ons seksleven is echt dramatisch. Met een beetje geluk gebeurd het één of twee keer per maand en bijna altijd moet het van mijn kant af komen. Hij is moe, heeft geen zin, het is te warm, of welke andere reden dan ook... Op de momenten dat we seks hebben, dan mankeert hier niets aan.. Lingeriesetjes, kaarsjes... etc.. niets helpt echt.. en als het al helpt dan maar eenmalig
Wat is er WEL zo leuk dan?
Daarnaast is mijn vriend ook niet erg knuffelig en pakt hij me nooit even uit zichzelf vast. Ik vraag me soms echt of hij me nog wel aantrekkelijk vindt en ga mijzelf hierdoor steeds meer onzeker voelen. De laatste maand bekt hij me veel af en is alles eigenlijk te veel.. Ook moet alles de laatste tijd ineens op zijn manier en lijtk het alsof hij alles in ons leven wil beslissen..
Daar komt ook nog eens bij dat toen ik hier naar toe zou verhuizen mijn schoonfamilie beloftes gedaan heeft om mij te helpen om mijn leven hier op te bouwen. Echter zeggen ze ja en doen ze nee. Samen gaan sporten.. shoppen... etc.. alles wordt toegezegd maar als het erop aankomt gaat het net zo hard niet door. Mijn vriend werkt in onregelmatige diensten en ziet het daarom ook niet zitten om samen te gaan sporten o.i.d.
Vorig jaar hebben we een korte break gehad (een half jaar voor we gingen samenwonen), omdat we ook even een dip hadden en er ook vrijwel geen seksleven was... m'n vriend zou hier samen met mij aan gaan werken.. Daarna is onze relatie een tijd goed geweest, maar nu we samen wonen is het alleen nog maar dramatischer geworden.
Kies alsjeblieft voor jezelf, doe het. Ga lekker terug naar daar waar je vandaan komt en vind daar een leuke knul! Too much drama dit...
Ik zit vreselijk met mezelf in de knel, vraag mij af of ik nog wel door moet gaan met mijn relatie, omdat ik me afvraag of deze situatie wel gezond is. Daarnaast voel ik me best eenzaam in mijn nieuwe woonplaats, omdat mijn vrienden 100 kilometer verderop wonen en ik niet het idee heb dat ik steun ervaar van mijn schoonfamilie en partner.. Daarentegen hou ik wel van mijn vriend en zijn er ook genoeg momenten dat we het wel leuk hebben..
Wanneer dan? Hij is of ah werk of jij bent terug daar waar je vandaan komt, toch?
Heeft iemand tips om deze situatie te verbeteren, of kan iemand me raad geven die misschien in dezelfde situatie gezeten heeft?[/quote]
Run Forrest, Run...
Hallo,
Eigenlijk zit ik met een probleem. Ik heb ruim 3,5 jaar een relatie waarvan we een jaar samenwonen. Mijn vriend woonde voorheen 100 kilometer verderop en we hebben besloten om in zijn woonplaats te gaan samenwonen.
Waarom in godsnaam?
We hebben het leuk, maar ons seksleven is echt dramatisch. Met een beetje geluk gebeurd het één of twee keer per maand en bijna altijd moet het van mijn kant af komen. Hij is moe, heeft geen zin, het is te warm, of welke andere reden dan ook... Op de momenten dat we seks hebben, dan mankeert hier niets aan.. Lingeriesetjes, kaarsjes... etc.. niets helpt echt.. en als het al helpt dan maar eenmalig
Wat is er WEL zo leuk dan?
Daarnaast is mijn vriend ook niet erg knuffelig en pakt hij me nooit even uit zichzelf vast. Ik vraag me soms echt of hij me nog wel aantrekkelijk vindt en ga mijzelf hierdoor steeds meer onzeker voelen. De laatste maand bekt hij me veel af en is alles eigenlijk te veel.. Ook moet alles de laatste tijd ineens op zijn manier en lijtk het alsof hij alles in ons leven wil beslissen..
Daar komt ook nog eens bij dat toen ik hier naar toe zou verhuizen mijn schoonfamilie beloftes gedaan heeft om mij te helpen om mijn leven hier op te bouwen. Echter zeggen ze ja en doen ze nee. Samen gaan sporten.. shoppen... etc.. alles wordt toegezegd maar als het erop aankomt gaat het net zo hard niet door. Mijn vriend werkt in onregelmatige diensten en ziet het daarom ook niet zitten om samen te gaan sporten o.i.d.
Vorig jaar hebben we een korte break gehad (een half jaar voor we gingen samenwonen), omdat we ook even een dip hadden en er ook vrijwel geen seksleven was... m'n vriend zou hier samen met mij aan gaan werken.. Daarna is onze relatie een tijd goed geweest, maar nu we samen wonen is het alleen nog maar dramatischer geworden.
Kies alsjeblieft voor jezelf, doe het. Ga lekker terug naar daar waar je vandaan komt en vind daar een leuke knul! Too much drama dit...
Ik zit vreselijk met mezelf in de knel, vraag mij af of ik nog wel door moet gaan met mijn relatie, omdat ik me afvraag of deze situatie wel gezond is. Daarnaast voel ik me best eenzaam in mijn nieuwe woonplaats, omdat mijn vrienden 100 kilometer verderop wonen en ik niet het idee heb dat ik steun ervaar van mijn schoonfamilie en partner.. Daarentegen hou ik wel van mijn vriend en zijn er ook genoeg momenten dat we het wel leuk hebben..
Wanneer dan? Hij is of ah werk of jij bent terug daar waar je vandaan komt, toch?
Heeft iemand tips om deze situatie te verbeteren, of kan iemand me raad geven die misschien in dezelfde situatie gezeten heeft?[/quote]
Run Forrest, Run...
woensdag 23 juli 2014 11:19
quote:Anthonius schreef op 23 juli 2014 @ 11:12:
[quote]lindaatje87 schreef op 22 juli 2014 @ 21:44:
Hallo,
Eigenlijk zit ik met een probleem. Ik heb ruim 3,5 jaar een relatie waarvan we een jaar samenwonen. Mijn vriend woonde voorheen 100 kilometer verderop en we hebben besloten om in zijn woonplaats te gaan samenwonen.
Waarom in godsnaam?
We hebben het leuk, maar ons seksleven is echt dramatisch. Met een beetje geluk gebeurd het één of twee keer per maand en bijna altijd moet het van mijn kant af komen. Hij is moe, heeft geen zin, het is te warm, of welke andere reden dan ook... Op de momenten dat we seks hebben, dan mankeert hier niets aan.. Lingeriesetjes, kaarsjes... etc.. niets helpt echt.. en als het al helpt dan maar eenmalig
Wat is er WEL zo leuk dan?
Daarnaast is mijn vriend ook niet erg knuffelig en pakt hij me nooit even uit zichzelf vast. Ik vraag me soms echt of hij me nog wel aantrekkelijk vindt en ga mijzelf hierdoor steeds meer onzeker voelen. De laatste maand bekt hij me veel af en is alles eigenlijk te veel.. Ook moet alles de laatste tijd ineens op zijn manier en lijtk het alsof hij alles in ons leven wil beslissen..
Daar komt ook nog eens bij dat toen ik hier naar toe zou verhuizen mijn schoonfamilie beloftes gedaan heeft om mij te helpen om mijn leven hier op te bouwen. Echter zeggen ze ja en doen ze nee. Samen gaan sporten.. shoppen... etc.. alles wordt toegezegd maar als het erop aankomt gaat het net zo hard niet door. Mijn vriend werkt in onregelmatige diensten en ziet het daarom ook niet zitten om samen te gaan sporten o.i.d.
Vorig jaar hebben we een korte break gehad (een half jaar voor we gingen samenwonen), omdat we ook even een dip hadden en er ook vrijwel geen seksleven was... m'n vriend zou hier samen met mij aan gaan werken.. Daarna is onze relatie een tijd goed geweest, maar nu we samen wonen is het alleen nog maar dramatischer geworden.
Kies alsjeblieft voor jezelf, doe het. Ga lekker terug naar daar waar je vandaan komt en vind daar een leuke knul! Too much drama dit...
Ik zit vreselijk met mezelf in de knel, vraag mij af of ik nog wel door moet gaan met mijn relatie, omdat ik me afvraag of deze situatie wel gezond is. Daarnaast voel ik me best eenzaam in mijn nieuwe woonplaats, omdat mijn vrienden 100 kilometer verderop wonen en ik niet het idee heb dat ik steun ervaar van mijn schoonfamilie en partner.. Daarentegen hou ik wel van mijn vriend en zijn er ook genoeg momenten dat we het wel leuk hebben..
Wanneer dan? Hij is of ah werk of jij bent terug daar waar je vandaan komt, toch?
Heeft iemand tips om deze situatie te verbeteren, of kan iemand me raad geven die misschien in dezelfde situatie gezeten heeft?[/quote]
Run Forrest, Run...helemaal mee eens........
[quote]lindaatje87 schreef op 22 juli 2014 @ 21:44:
Hallo,
Eigenlijk zit ik met een probleem. Ik heb ruim 3,5 jaar een relatie waarvan we een jaar samenwonen. Mijn vriend woonde voorheen 100 kilometer verderop en we hebben besloten om in zijn woonplaats te gaan samenwonen.
Waarom in godsnaam?
We hebben het leuk, maar ons seksleven is echt dramatisch. Met een beetje geluk gebeurd het één of twee keer per maand en bijna altijd moet het van mijn kant af komen. Hij is moe, heeft geen zin, het is te warm, of welke andere reden dan ook... Op de momenten dat we seks hebben, dan mankeert hier niets aan.. Lingeriesetjes, kaarsjes... etc.. niets helpt echt.. en als het al helpt dan maar eenmalig
Wat is er WEL zo leuk dan?
Daarnaast is mijn vriend ook niet erg knuffelig en pakt hij me nooit even uit zichzelf vast. Ik vraag me soms echt of hij me nog wel aantrekkelijk vindt en ga mijzelf hierdoor steeds meer onzeker voelen. De laatste maand bekt hij me veel af en is alles eigenlijk te veel.. Ook moet alles de laatste tijd ineens op zijn manier en lijtk het alsof hij alles in ons leven wil beslissen..
Daar komt ook nog eens bij dat toen ik hier naar toe zou verhuizen mijn schoonfamilie beloftes gedaan heeft om mij te helpen om mijn leven hier op te bouwen. Echter zeggen ze ja en doen ze nee. Samen gaan sporten.. shoppen... etc.. alles wordt toegezegd maar als het erop aankomt gaat het net zo hard niet door. Mijn vriend werkt in onregelmatige diensten en ziet het daarom ook niet zitten om samen te gaan sporten o.i.d.
Vorig jaar hebben we een korte break gehad (een half jaar voor we gingen samenwonen), omdat we ook even een dip hadden en er ook vrijwel geen seksleven was... m'n vriend zou hier samen met mij aan gaan werken.. Daarna is onze relatie een tijd goed geweest, maar nu we samen wonen is het alleen nog maar dramatischer geworden.
Kies alsjeblieft voor jezelf, doe het. Ga lekker terug naar daar waar je vandaan komt en vind daar een leuke knul! Too much drama dit...
Ik zit vreselijk met mezelf in de knel, vraag mij af of ik nog wel door moet gaan met mijn relatie, omdat ik me afvraag of deze situatie wel gezond is. Daarnaast voel ik me best eenzaam in mijn nieuwe woonplaats, omdat mijn vrienden 100 kilometer verderop wonen en ik niet het idee heb dat ik steun ervaar van mijn schoonfamilie en partner.. Daarentegen hou ik wel van mijn vriend en zijn er ook genoeg momenten dat we het wel leuk hebben..
Wanneer dan? Hij is of ah werk of jij bent terug daar waar je vandaan komt, toch?
Heeft iemand tips om deze situatie te verbeteren, of kan iemand me raad geven die misschien in dezelfde situatie gezeten heeft?[/quote]
Run Forrest, Run...helemaal mee eens........
woensdag 23 juli 2014 11:25
woensdag 23 juli 2014 12:41
quote:rob_uit_zeist schreef op 23 juli 2014 @ 09:14:
Als je een beginnend stel bent dan moet de seks juist 'spetterend' goed zijn. Dat lees ik erg vaak op dit forum. Misschien is het wat jammer als mensen aan hun relatie gaan twijfelen, alleen maar omdat de seks niet zo spetterend goed is als hier zo vaak gesteld wordt. Het is namelijk simpelweg niet waar. De seks mag ook best onwennig zijn, gestuntel, tegen vallen, en wat niet al. Dat normatieve "spetterende seks of je relatie is al mislukt" slaat eerlijk gezegd gewoon nergens op.
Als je een beginnend stel bent dan moet de seks juist 'spetterend' goed zijn. Dat lees ik erg vaak op dit forum. Misschien is het wat jammer als mensen aan hun relatie gaan twijfelen, alleen maar omdat de seks niet zo spetterend goed is als hier zo vaak gesteld wordt. Het is namelijk simpelweg niet waar. De seks mag ook best onwennig zijn, gestuntel, tegen vallen, en wat niet al. Dat normatieve "spetterende seks of je relatie is al mislukt" slaat eerlijk gezegd gewoon nergens op.
donderdag 24 juli 2014 09:49
quote:eldorado schreef op 23 juli 2014 @ 12:41:
[...]
Dat lees ik erg vaak op dit forum. Misschien is het wat jammer als mensen aan hun relatie gaan twijfelen, alleen maar omdat de seks niet zo spetterend goed is als hier zo vaak gesteld wordt. Het is namelijk simpelweg niet waar. De seks mag ook best onwennig zijn, gestuntel, tegen vallen, en wat niet al. Dat normatieve "spetterende seks of je relatie is al mislukt" slaat eerlijk gezegd gewoon nergens op.Maar Linda en haar vriend zijn al 3,5 jaar bij elkaar en wonen een jaar samen, dan mag de onwennigheid er toch zo langzamerhand vanaf zijn! Het klinkt eerder naar dat de vriend - nu de verliefdheid wat minder is geworden - van de libido-arme variant blijkt te zijn. En dan verwijs ik toch weer naar het topic van Mopsie. Als de seks tegenvalt, is dat nu eenmaal vaak het eind van de relatie. En ik krijg uit Linda's reacties het gevoel dat ze eigenlijk ook best weet dat dit niet leuker gaat worden allemaal.
[...]
Dat lees ik erg vaak op dit forum. Misschien is het wat jammer als mensen aan hun relatie gaan twijfelen, alleen maar omdat de seks niet zo spetterend goed is als hier zo vaak gesteld wordt. Het is namelijk simpelweg niet waar. De seks mag ook best onwennig zijn, gestuntel, tegen vallen, en wat niet al. Dat normatieve "spetterende seks of je relatie is al mislukt" slaat eerlijk gezegd gewoon nergens op.Maar Linda en haar vriend zijn al 3,5 jaar bij elkaar en wonen een jaar samen, dan mag de onwennigheid er toch zo langzamerhand vanaf zijn! Het klinkt eerder naar dat de vriend - nu de verliefdheid wat minder is geworden - van de libido-arme variant blijkt te zijn. En dan verwijs ik toch weer naar het topic van Mopsie. Als de seks tegenvalt, is dat nu eenmaal vaak het eind van de relatie. En ik krijg uit Linda's reacties het gevoel dat ze eigenlijk ook best weet dat dit niet leuker gaat worden allemaal.
