Doorgaan of stoppen?

25-05-2014 00:15 2943 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi,



Ik ben nieuw op dit forum. Ik moet echt even wat van me afschrijven. Gedachtes ordenen en durven om eerlijk te zijn tegen mijn vriend en mezelf.



Ik heb al bijna 2 jaar een relatie met iemand die tot mijn vriendenclub behoort. Niemand weet dat. In het begin wilde we onze relatie niet openbaar maken, omdat we echt zeker wilde zijn over onze gevoelens voor elkaar. We zijn nl. echt naar elkaar toegegroeid. Eerst gewoon vrienden en toen steeds meer. We hadden even geen zin in goedbedoelde adviezen e.d. van vrienden. (Tien jaar geleden hebben we ook al een relatie gehad).



Nu vindt mijn vriend het wel eens tijd worden dat we de relatie naar de buitenwereld bekend maken. Natuurlijk heeft hij gelijk. Echter, ik twijfel: ik vind het eigenlijk wel fijn zo. Onze relatie is nl. heel vrij: we zijn zo'n 2 avonden/nachten per week samen. Verder doen we alles alleen. Die twijfel van mij legt mijn vriend uit als twijfel over onze relatie. Hij wil duidelijkheid: bekendmaken van relatie of stoppen.



Waar ben ik bang voor? Waarom wil ik geen keuze maken? Ik hou toch van 'm? Gevalletje bindingsangst? Of durf ik mijn echte gevoelens niet toe te laten?



Ik heb al heel wat relaties gehad. Ik ben bang dat ook dit uiteindelijk weer uitgaat. Dat wil ik niet, maar ik wil wel vrijheid zoals ik die nu heb. Natuurlijk heeft mijn vriend recht op duidelijkheid, maar ik weet 't gewoon eventjes niet....
Alle reacties Link kopieren
En waarom zou je die vrijheid kwijt zijn als je de relatie bekend maakt?
Alle reacties Link kopieren
Samen, als stel, naar feestjes, vakanties, samenwonen (hij wil niet uiteindelijk niet latten).



Als ik dit zo opschrijf, zijn het zeer zwakke antwoorden van me. Het is grootser: een gevoel van vrijheid....
Alle reacties Link kopieren
wat raak je dan precies kwijt als het bekend is? Je zit nu toch ook al in dezelfde vriendengroep? Je hoeft toch niet altijd samen naar feestjes of op vakantie, dat is toch je eigen keuze?

En tja, als je nooit met hem wilt gaan samenwonen vraag ik me af of hij wel de ware voor je is?
Hoe je na de bekendmaking je relatie voortzet heb je/jullie zelf in de hand.

Geef je vriend aan dat je deze frequentie voor nu fijn vind en zo wilt houden.
Alle reacties Link kopieren
Samenwonen, ik ben er gewoon niet goed in. Mijn ervaring is dat mijn relaties altijd goed gaan totdat we gaan samenwonen: het benauwd me. Ik voel me te weinig vrij. Dit ligt overigens wel echt aan mijzelf. Mijn exen zijn stuk voor stuk lieverds...
Alle reacties Link kopieren
Dan zou ik toch eens gaan uitzoeken waarom je bindingsangst hebt. Waar ben je bang voor?
Alle reacties Link kopieren
Ik lees jullie reacties, en als dit niet over mezelf ging, was ik het helemaal met jullie eens.



Relatie bekend maken en verder doorgaan op ongeveer de oude manier, lijkt de oplossing. Maar vriend wil uiteindelijk wel meer. Ik snap dat hij twijfelt aan mijn gevoelens.
Alle reacties Link kopieren
Tja, is het bindingsangst? Mijn hele leven is groots, kent pieken en dalen, ik wil alles, kan nooit kiezen want dan sluit ik uit, vind ongeveer alles leuk.
Zat mensen met lange latrelaties. Maar dat moet je idd wel beide willen. Net als samenwonen..
Alle reacties Link kopieren
quote:Biebeliee schreef op 25 mei 2014 @ 00:46:

Zat mensen met lange latrelaties. Maar dat moet je idd wel beide willen. Net als samenwonen..



Tja, daar gaan we helaas niet uitkomen



Pfff, ik zit hier een beetje zielig te doen (love songs op de radio, wijntje, pinkt traan weg), maar eigenlijk heb ik een schop onder mijn kont nodig. Maag keert om bij de gedachte dat dit het einde van onze relatie betekent, en toch.... Twijfel
Alle reacties Link kopieren
Jij wilt een schop onder je hol?



Best. Klabaam!



Waarom hou je die lieverds een worst voor waar ze nooit van mogen snoepen? Waarom geef je jou vriend niet de vrijheid om een lieve vrouw zonder issues te vinden, een vrouw die wel met hem huisje, boompje, beestje wil bouwen, planten en verzorgen?



Je moet je schamen dat je nog nooit iets hebt gedaan aan jouw twijfel, aan je bindingsangst. Terwijl je weet dat je eraan zult moeten geloven. Ja, je moet je schamen dat je hem laat bungelen, hij denkt nog steeds dat hij een kans maakt met jou huisje boompje beestje te krijgen.



Als jij in mijn vriendenkring zou zitten zou ik je persoonlijk, tijdens een groter vriendenfeestje, die schop onder je hol geven. Je zou bijna letterlijk met je billen bloot gaan. Ik zou je ten overstaan van de hele goegemeente vertellen hoe ik over je denk, over hoe je hem behandelt...



Nee, ik heb geen goed woord over voor je struisvogelgedrag, egoïstisch kreng.
Alle reacties Link kopieren
Om het met de vader van ??? te zeggen:



Er zijn twee smaakjes:



Of je gaat voor hem, maar dan ga je als de wiedeweerga aan de slag met GGD om je issues uit de wereld te helpen...

Of je vertelt hem over je twijfel en je zegt eerlijk dat je hem loslaat zodat hij zijn geluk bij een serieuze, lieve vrouw kan zoeken.
Alle reacties Link kopieren
En ja, als jij mijn vriendin was zou ik je direct buiten de deur zetten!



2 Jaar verknalt omdat jij gewoon te laf bent om aan je eigen issues te gaan werken.
Alle reacties Link kopieren
Vertel hem, dat je de verhouding graag op deze manier voort wil zetten. Aan hem de keus of hij zo verder wil gaan of toch liever stoppen.



De noodzaak tot geheimhouding begrijp ik eigenlijk niet zo goed.

Je bent toch niet verplicht, als iedereen in de omgeving ervan zou weten, om overal samen als stel te verschijnen?
Alle reacties Link kopieren
Bekendmaken dat jullie een relatie hebben betekent toch niet gelijk samenwonen? Of voor hem wel?



En betekent een relatie hebben gelijk zwaan-kleef-aan de hele tijd, met álles? Hij zal toch zelf ook wel zo zijn eigen dingen hebben waar jij niet mee naartoe hoeft.
wij slapen nooit.
Alle reacties Link kopieren
Als 74 je geboortejaar is, zou je misschien gewoon eens volwassen kunnen worden

En daar bedoel ik mee: je eigen issues aanpakken.

(ook als je jonger bent overigens)



Eigenlijk ben ik het wel eens met Choilleich. Al zou ik het dan weer iets genuanceerder omschrijven.
Bij je standpunt blijven dat je niet wilt samenwonen, daarover kun je van mening verschillen, so be it.

De een heeft bij voorbaat niet meer gelijk dan de ander.
Alle reacties Link kopieren
Je weet het wel en je schrijft het ook, je wilt het niet. Jij gaat niet gelukkig worden met hem en hij niet met jou. Laat hem los en zoek iemand die het net zo wil als jij.
Love is the meaning of life
Alle reacties Link kopieren
Pfhhh lastig hoor, kan me goed voorstellen dat je in dubio zit.

Mijn ervaring is dat de tijd je wel antwoorden geeft.... je krijgt hier wel adviezen en inzichten, maar het antwoord kun je uiteindelijk alleen zelf geven.



In ieder geval al fijn dat je het logisch vindt dat je vriend het openbaar wil maken.

Maar openbaar maken betekent voor jou dus ook dat het echt

wat is.... dat anderen jullie ook echt als setje gaan zien.



Dan krijgt het echt vorm en jij twijfelt of je dat wil. Klopt dat?

Kan me voorstellen dat je vriend een ultimatum stelt, maar t zal jou alleen maar meer benauwen... want nu moet je er echt iets mee.



Wanneer ik op zoek ga naar een antwoord in je eigen stukje zie ik dit:

k heb al bijna 2 jaar een relatie met iemand die tot mijn vriendenclub behoort. Niemand weet dat. In het begin wilde we onze relatie niet openbaar maken, omdat we echt zeker wilde zijn over onze gevoelens voor elkaar



En vraag ik me af: ben je eigenlijk nog niet zeker van je gevoelens voor hem?

Ik zou ook een vraag en antwoord bedenken bij je volgende stukje:

Ik heb al heel wat relaties gehad. Ik ben bang dat ook dit uiteindelijk weer uitgaat. Dat wil ik niet,



Waarom wil je niet dat het weer uitgaat? Omdat er dan weer een relatie verbroken wordt of omdat je hem specifiek dan kwijt raakt.

En stel dat alles open lag... zou je dan niet genoeg hebben aan een gewone hechte vriendschap met hem?



Ik wens je veel sterkte.. de antwoorden op alle vragen zitten in jezelf. Nu ze alleen nog ff vinden
Ik kan me best goed voorstellen dat je iemand niet altijd om je heen wil en dat je behoefte hebt om alleen te zijn zodat je weer tot jezelf kan komen.



Maar weet de vriend dat er niet meer inzit of hoopt hij op meer? In dat geval maakt het helemaal niet uit wie ervan op de hoogte is zolang ze de correcte info hebben.
Vooral de "lieve" types zorgen voor verwarring. Ze maken dat je je constant schuldig en gevangen voelt. Maar "niet-lief" is ook niet fijn.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het maar vreemd. 2 jaar een relatie geheim houden!? omdat je bang bent voor andermans mening en omdat het blijkbaar bepaalde veilige afstand behoud.



Als een vriendin mij nu gaat vertellen dat ze al 2 jaar met Pietje is zou ik eigenlijk verontwaardigt en misschien zelfs boos kunnen zijn dat het zolang achterwege is gehouden en er een toneelstuk is gespeeld.

Dat ik blijkbaar niet serieus word genomen om een ander geluk in relaties te gunnen en het ze lekker zelf uit te laten zoeken.
Klinkt als een dilemma van een verwend kind;

"Ik wil niet kiezen, want ik wil alles en als ik een keus maak sluit ik iets anders uit."



Helaas werkt het zo in het echte leven niet...... Als je nooit kiest dan eindig je uiteindelijk ook met niks!



En dan nog, als een keuze achteraf fout blijkt kan je alsnog een andere weg kiezen, het is niet zo dat je verplicht wordt om er dan nooit meer op terug te komen.



Voor nu: als je hem niet kwijt wilt zul je voor hem moeten kiezen, niet direct voor elke dag bij elkaar, enorm klef worden of samen wonen, maar wel om aan de mensen om je heen duidelijk te maken dat je met hem een relatie hebt!
Alle reacties Link kopieren
Wow, wat een reacties! Fijn en tegelijkertijd confronterend. Tja, dat is uiteraard te verwachten en de bedoeling van een forum. En dat die schop onder mijn kont, een schop onder mijn hol is geworden (choilleich), ik snap het wel...



Niet om mezelf te verdedigen, maar wel om mijn verhaal iets duidelijker te hebben:

Onze relatie is er in 2 jaar tijd ingeslopen. We begonnen als vrienden. We konden uren praten, begrepen elkaar, hadden meningsverschillen en we waren (en zijn) zeer aan elkaar gewaagd. En dan komt die verrekte lichamelijke aantrekkingskracht. Het is er ineens, of je laat het toe... Ik weet niet. Feit is dat het er is. De vriendschap kreeg een andere draai, zal ik maar zeggen. Wij noemden het geen relatie en spraken af dat het leuk was, zoals het was, maar dat mocht 1 van ons 2 iemand anders tegenkomen, dan hield wat wij hadden op.

Nooit is 1 van ons 2 iemand anders tegengekomen. Vriendlief en ik realiseerden ons dat we dat inmiddels beide ook als vreemdgaan zouden beschouwen. En vreemdgaan past niet bij ons.



Ik heb niet het gevoel hem 2 jaar aan het lijntje te hebben gehouden. Hij weet al die tijd van mijn twijfels. Neemt niet weg dat hij me zeker kwalijk mag nemen dat ik al die tijd niets met die twijfels heb gedaan.



Bekend maken van onze relatie betekent voor mij: een setje zijn voor de buitenwereld, verplichtingen (dit klinkt heel zwaar, maar nu is het voor mijn gevoel allemaal veel losser).



Jullie reacties teruglezend en rationeel beredeneerd: blijkbaar houd ik niet genoeg van hem, ben ik egoïstisch.... Maar toch...



Overigens is vriend het type ruwe bolster, blanke pit. Mijn exen waren dat ook. Iemand met een zeer sterke eigen mening. We zijn erg aan elkaar gewaagd.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven