Relaties
alle pijlers
Doorgaan of stoppen?
zondag 25 mei 2014 00:15
Hoi,
Ik ben nieuw op dit forum. Ik moet echt even wat van me afschrijven. Gedachtes ordenen en durven om eerlijk te zijn tegen mijn vriend en mezelf.
Ik heb al bijna 2 jaar een relatie met iemand die tot mijn vriendenclub behoort. Niemand weet dat. In het begin wilde we onze relatie niet openbaar maken, omdat we echt zeker wilde zijn over onze gevoelens voor elkaar. We zijn nl. echt naar elkaar toegegroeid. Eerst gewoon vrienden en toen steeds meer. We hadden even geen zin in goedbedoelde adviezen e.d. van vrienden. (Tien jaar geleden hebben we ook al een relatie gehad).
Nu vindt mijn vriend het wel eens tijd worden dat we de relatie naar de buitenwereld bekend maken. Natuurlijk heeft hij gelijk. Echter, ik twijfel: ik vind het eigenlijk wel fijn zo. Onze relatie is nl. heel vrij: we zijn zo'n 2 avonden/nachten per week samen. Verder doen we alles alleen. Die twijfel van mij legt mijn vriend uit als twijfel over onze relatie. Hij wil duidelijkheid: bekendmaken van relatie of stoppen.
Waar ben ik bang voor? Waarom wil ik geen keuze maken? Ik hou toch van 'm? Gevalletje bindingsangst? Of durf ik mijn echte gevoelens niet toe te laten?
Ik heb al heel wat relaties gehad. Ik ben bang dat ook dit uiteindelijk weer uitgaat. Dat wil ik niet, maar ik wil wel vrijheid zoals ik die nu heb. Natuurlijk heeft mijn vriend recht op duidelijkheid, maar ik weet 't gewoon eventjes niet....
Ik ben nieuw op dit forum. Ik moet echt even wat van me afschrijven. Gedachtes ordenen en durven om eerlijk te zijn tegen mijn vriend en mezelf.
Ik heb al bijna 2 jaar een relatie met iemand die tot mijn vriendenclub behoort. Niemand weet dat. In het begin wilde we onze relatie niet openbaar maken, omdat we echt zeker wilde zijn over onze gevoelens voor elkaar. We zijn nl. echt naar elkaar toegegroeid. Eerst gewoon vrienden en toen steeds meer. We hadden even geen zin in goedbedoelde adviezen e.d. van vrienden. (Tien jaar geleden hebben we ook al een relatie gehad).
Nu vindt mijn vriend het wel eens tijd worden dat we de relatie naar de buitenwereld bekend maken. Natuurlijk heeft hij gelijk. Echter, ik twijfel: ik vind het eigenlijk wel fijn zo. Onze relatie is nl. heel vrij: we zijn zo'n 2 avonden/nachten per week samen. Verder doen we alles alleen. Die twijfel van mij legt mijn vriend uit als twijfel over onze relatie. Hij wil duidelijkheid: bekendmaken van relatie of stoppen.
Waar ben ik bang voor? Waarom wil ik geen keuze maken? Ik hou toch van 'm? Gevalletje bindingsangst? Of durf ik mijn echte gevoelens niet toe te laten?
Ik heb al heel wat relaties gehad. Ik ben bang dat ook dit uiteindelijk weer uitgaat. Dat wil ik niet, maar ik wil wel vrijheid zoals ik die nu heb. Natuurlijk heeft mijn vriend recht op duidelijkheid, maar ik weet 't gewoon eventjes niet....
dinsdag 15 juli 2014 19:58
IK denk dat je het initiatief voor contact bij hem moet laten, hij heeft het uitgemaakt en wil het niet meer proberen omdat hij er niet meer in geloofd, tijd dus om voor jezelf alles op een rijtje te krijgen. Je voelt je even goed om hem te spreken, maar dan word je weer geconfronteerd met de keiharde realiteit: jullie zijn geen stel meer. Je voelt je even dichtbij hem, maar dat ebt weg en dan blijf je alleen achter en begint het van voren af aan. Zolang hij niks meer wil, kun je beter ver van hem blijven. Hij weet dat jij het met hem wilt proberen en aan jezelf aan het werk bent toch? Dan ligt de bal nu bij hem en tot die tijd richt jij je op jezelf. Je weet nog niet eens of je wel huisje, boompje, beestje wilt dus het is ook niet eerlijk om hem valse hoop te geven.
Dat je van slag bent door die gesprekken bij psych betekent wel dat er iets gebeurd van binnen. Ze stelt vragen waar je voorheen niet over na wilde denken. Je hebt sommige gevoelens diep weggestopt en die komen nu naar boven. Zoals boosheid misschien?
Ervaar die gevoelens, ze mogen er zijn. Gevoelens komen en gaan, je hoeft ze niet weg te stoppen, het gaat vanzelf weer weg. 'Gevoelsurfen', kan je het ook noemen. Je komt er vanzelf wel achter waar die gevoelens vandaan komen en wat voor betekenis ze hebben. Je bent goed bezig, ga zo door!
Dat je van slag bent door die gesprekken bij psych betekent wel dat er iets gebeurd van binnen. Ze stelt vragen waar je voorheen niet over na wilde denken. Je hebt sommige gevoelens diep weggestopt en die komen nu naar boven. Zoals boosheid misschien?
Ervaar die gevoelens, ze mogen er zijn. Gevoelens komen en gaan, je hoeft ze niet weg te stoppen, het gaat vanzelf weer weg. 'Gevoelsurfen', kan je het ook noemen. Je komt er vanzelf wel achter waar die gevoelens vandaan komen en wat voor betekenis ze hebben. Je bent goed bezig, ga zo door!
dinsdag 15 juli 2014 20:39
Hmmm, ik ben het wel met Doreia en Sensy eens. Ik dacht gisteren dat hem bellen ipv van bij hem langsgaan het minste van twee kwaden was. Maar als je er zo sterk op reageert, moet je allebei maar niet meer doen. Geef het tijd, ook het geen contact hebben met hem. Volgens mij heeft Doreia al in het begin van dit topic geschreven dat dat de enige manier is om hem helemaal uit je systeem te krijgen.
dinsdag 15 juli 2014 20:47
Ik had ex niet moeten bellen. Ex laat mij ook niet los. Een half uur geleden, ik was net thuis, stond hij voor mijn deur. Ik weet niet waarom. Ik kon het niet eens zeggen, ik fluisterde of hij alsjeblieft weg kon gaan, deed hij. Waarom doet hij dat nou? En dit terwijl hij keer op keer (gisteren ook weer) aangeeft geen toekomst in ons te zien. Ik wil het zo graag goed aanpakken, en dan dit.....
dinsdag 15 juli 2014 20:58
quote:sneeuwklokje74 schreef op 15 juli 2014 @ 20:53:
Eigenlijk is het gewoon een eikel, dat hij dat doet.
En dan ben jij ook een eikelin (zelfbedachte vrouwelijke vorm van eikel) als jij hem opzoekt of belt?
Maar ik snap dat het je boos maakt, omdat dat het jou weer moeilijker maakt. Houd dat gevoel vast, het kan je helpen afstand te houden.
Eigenlijk is het gewoon een eikel, dat hij dat doet.
En dan ben jij ook een eikelin (zelfbedachte vrouwelijke vorm van eikel) als jij hem opzoekt of belt?
Maar ik snap dat het je boos maakt, omdat dat het jou weer moeilijker maakt. Houd dat gevoel vast, het kan je helpen afstand te houden.
dinsdag 15 juli 2014 21:01
dinsdag 15 juli 2014 21:04
Joh, waar ben jij nou allemaal mee bezig. Dat je in paniek naar je ex hebt gebeld oké maar dat je nu de schuld bij hem legt is niet eerlijk maar geeft ook aan dat je nu met zijn gevoelens aan het spelen bent.
Je hebt hem al verdriet gedaan om hem af te wijzen maar nu doe je het weer. Ik snap dat je nu in psychische nood bent en dat het helemaal voor je uit de hand aan het lopen is maar dit gaat helemaal fout.
Tijd om even op de rem te gaan hangen. Jij hebt een probleem en dat moet je zelf oplossen. Je was bang voor de reacties van je vrienden(die het nu alsnog weten) maar als die er achter komen hoe je met zijn gevoelens speelt kunnen hun reacties ook wel eens vervelend worden. Dus, get a grip meid want anders is de puinhoop niet meer te overzien.
Je hebt hem al verdriet gedaan om hem af te wijzen maar nu doe je het weer. Ik snap dat je nu in psychische nood bent en dat het helemaal voor je uit de hand aan het lopen is maar dit gaat helemaal fout.
Tijd om even op de rem te gaan hangen. Jij hebt een probleem en dat moet je zelf oplossen. Je was bang voor de reacties van je vrienden(die het nu alsnog weten) maar als die er achter komen hoe je met zijn gevoelens speelt kunnen hun reacties ook wel eens vervelend worden. Dus, get a grip meid want anders is de puinhoop niet meer te overzien.
dinsdag 15 juli 2014 21:08
dinsdag 15 juli 2014 21:25
Boosheid is nog niet weg, maar ben zo blij dat ik het hier schreef i.p.v. dat ik ex heb voorgelogen. Zou echt heel stom van me zijn. Was ertoe in staat.
Geen contact. Schept idd alleen maar onduidelijkheid. En ex de schuld geven is ook niet eerlijk. Ik belde hem gisteren.
Toen hij in de deuropening stond, het kostte zoveel moeite hem weg te sturen. Liefst had ik hem de slaapkamer ingesleurd. Wat een enorm verwarrende gevoelens. Boosheid ebt weg.
Dank jullie wel!
Geen contact. Schept idd alleen maar onduidelijkheid. En ex de schuld geven is ook niet eerlijk. Ik belde hem gisteren.
Toen hij in de deuropening stond, het kostte zoveel moeite hem weg te sturen. Liefst had ik hem de slaapkamer ingesleurd. Wat een enorm verwarrende gevoelens. Boosheid ebt weg.
Dank jullie wel!
dinsdag 15 juli 2014 21:33
quote:sneeuwklokje74 schreef op 15 juli 2014 @ 20:47:
Ik had ex niet moeten bellen. Ex laat mij ook niet los. Een half uur geleden, ik was net thuis, stond hij voor mijn deur. Ik weet niet waarom. Ik kon het niet eens zeggen, ik fluisterde of hij alsjeblieft weg kon gaan, deed hij. Waarom doet hij dat nou? En dit terwijl hij keer op keer (gisteren ook weer) aangeeft geen toekomst in ons te zien. Ik wil het zo graag goed aanpakken, en dan dit.....
Omdat jij hem belt. Logisch toch?
Hij ziet geen toekomst omdat hij boompje, huisje, beestje wil.
Jij ziet geen toekomst met boompje, huisje, beestje. Of ben je dat vergeten?
Je pakt niets goed aan eerlijk gezegd. Niet als kritiek of sneer bedoelt, maar als feit. Doreia gaf het al een paar keer aan: wil je jezelf herpakken/hervinden, kap alle contact resoluut af en richt je op je therapie. Je stelt het onvermijdelijke uit en je doet jezelf zo onnodig veel pijn hiermee. Het lijkt een pleister op de wond om hem af en toe te zien, te spreken, in bed te belanden, maar wat je in feite doet is jezelf dieper en dieper verwonden.
Je vindt praten moeilijk, maar je zult wel moeten. Het is moeilijk, lastig, pijnlijk, maar het is het waard. Ex opzoeken is tijdelijk leuk, maar helpt je geen steek verder.
Waarschijnlijk was deze situatie met je ex nodig om jou aan het werk te krijgen. Van de ene relatie in de ander rollen en tralalala verder is niet écht leven. Je verstopt je en dat is doodgaan. Nu ben je kwetsbaar, moe, bang, alles erop en eraan, maar het is wel de start van een nieuw begin. Met of zonder ex, maar dat is en mag niet je doel zijn. Dit hoef ik je niet te vertellen, want dit weet je allemaal al. Wil je niet weten wie je bent, ben je niet nieuwsgierig wie sneeuwklokje écht is als ze zich niet verstopt?
Ik had ex niet moeten bellen. Ex laat mij ook niet los. Een half uur geleden, ik was net thuis, stond hij voor mijn deur. Ik weet niet waarom. Ik kon het niet eens zeggen, ik fluisterde of hij alsjeblieft weg kon gaan, deed hij. Waarom doet hij dat nou? En dit terwijl hij keer op keer (gisteren ook weer) aangeeft geen toekomst in ons te zien. Ik wil het zo graag goed aanpakken, en dan dit.....
Omdat jij hem belt. Logisch toch?
Hij ziet geen toekomst omdat hij boompje, huisje, beestje wil.
Jij ziet geen toekomst met boompje, huisje, beestje. Of ben je dat vergeten?
Je pakt niets goed aan eerlijk gezegd. Niet als kritiek of sneer bedoelt, maar als feit. Doreia gaf het al een paar keer aan: wil je jezelf herpakken/hervinden, kap alle contact resoluut af en richt je op je therapie. Je stelt het onvermijdelijke uit en je doet jezelf zo onnodig veel pijn hiermee. Het lijkt een pleister op de wond om hem af en toe te zien, te spreken, in bed te belanden, maar wat je in feite doet is jezelf dieper en dieper verwonden.
Je vindt praten moeilijk, maar je zult wel moeten. Het is moeilijk, lastig, pijnlijk, maar het is het waard. Ex opzoeken is tijdelijk leuk, maar helpt je geen steek verder.
Waarschijnlijk was deze situatie met je ex nodig om jou aan het werk te krijgen. Van de ene relatie in de ander rollen en tralalala verder is niet écht leven. Je verstopt je en dat is doodgaan. Nu ben je kwetsbaar, moe, bang, alles erop en eraan, maar het is wel de start van een nieuw begin. Met of zonder ex, maar dat is en mag niet je doel zijn. Dit hoef ik je niet te vertellen, want dit weet je allemaal al. Wil je niet weten wie je bent, ben je niet nieuwsgierig wie sneeuwklokje écht is als ze zich niet verstopt?
woensdag 16 juli 2014 00:04
Hoe onredelijk en stom kan ik zijn. Wat heb ik me laten gaan. Ex wegsturen was wel goed. Wel heb ik door mijn telefoontje van gisteren een verkeerd signaal afgegeven.
Gelukkig heb ik de boosheid alleen hier op dit forum geuit. Wel een hele donkere kant van mezelf.
Ik moet harder aan mezelf werken dan ooit en ook harder voor mezelf zijn. Heb heel wat om stof tot nadenken en om psych te overleggen.
Ook heb ik wat helderder gekregen waarom ik gisteren zo van streek was: de impact van mijn lichamelijke beperking. Kwam keihard aan. Goed om het zo op te schrijven. Confronterend maar waar.
Gelukkig heb ik de boosheid alleen hier op dit forum geuit. Wel een hele donkere kant van mezelf.
Ik moet harder aan mezelf werken dan ooit en ook harder voor mezelf zijn. Heb heel wat om stof tot nadenken en om psych te overleggen.
Ook heb ik wat helderder gekregen waarom ik gisteren zo van streek was: de impact van mijn lichamelijke beperking. Kwam keihard aan. Goed om het zo op te schrijven. Confronterend maar waar.
woensdag 16 juli 2014 15:10
Vandaag vrij genomen. Ik was zo moe. Gewoon en paar uur geslapen overdag. Een katterig gevoel naar gisterenavond. Maar ik zie alles wel weer wat scherper, geloof ik.
Ik vind het heel moeilijk om afstand te houden van ex. Zojuist mijn agenda zoveel mogelijk vastgezet met leuke afspraken (sauna, uit eten e.d.) buiten het werk. Zolang ik niet alleen ben, kan het niet misgaan. Daarnaast hoop ik dan wat meer rust te krijgen en mijn eigen gevoel te begrijpen. Ik ervaar een ongerichte boosheid, niet op of om iemand. Psych vroeg mij een soort dagboekje bijhouden over gebeurtenissen en gevoel. Tot op heden niet gedaan. Was veel te veel met ex bezig.
Ik hoop echt dat ik mijzelf niet teleurstel. Maar heel erg zeker daarover ben ik niet. Ben nogal wispelturig de laatste tijd....
Ik vind het heel moeilijk om afstand te houden van ex. Zojuist mijn agenda zoveel mogelijk vastgezet met leuke afspraken (sauna, uit eten e.d.) buiten het werk. Zolang ik niet alleen ben, kan het niet misgaan. Daarnaast hoop ik dan wat meer rust te krijgen en mijn eigen gevoel te begrijpen. Ik ervaar een ongerichte boosheid, niet op of om iemand. Psych vroeg mij een soort dagboekje bijhouden over gebeurtenissen en gevoel. Tot op heden niet gedaan. Was veel te veel met ex bezig.
Ik hoop echt dat ik mijzelf niet teleurstel. Maar heel erg zeker daarover ben ik niet. Ben nogal wispelturig de laatste tijd....
woensdag 16 juli 2014 15:18
Tja, wat zal ik zeggen. Ik denk dat je je ex erg idealiseert op dit moment. Je bent verzonken in beelden/gevoelens/hoop/wanhoop.
Waarom doe je niet wat de psych zegt? Dagboek bijhouden? Je zit daar om jezelf beter te begrijpen en zij kan je alleen helpen als jij jezelf helpt. Met ex bezig zijn als excuus gebruiken om je eigen herstel te saboteren vind ik zwak.
Je bent te veel bezig met het verkeerde. Snap out of it!
Waarom doe je niet wat de psych zegt? Dagboek bijhouden? Je zit daar om jezelf beter te begrijpen en zij kan je alleen helpen als jij jezelf helpt. Met ex bezig zijn als excuus gebruiken om je eigen herstel te saboteren vind ik zwak.
Je bent te veel bezig met het verkeerde. Snap out of it!
woensdag 16 juli 2014 15:38
quote:Sensy12 schreef op 16 juli 2014 @ 15:18:
Tja, wat zal ik zeggen. Ik denk dat je je ex erg idealiseert op dit moment. Je bent verzonken in beelden/gevoelens/hoop/wanhoop.
Waarom doe je niet wat de psych zegt? Dagboek bijhouden? Je zit daar om jezelf beter te begrijpen en zij kan je alleen helpen als jij jezelf helpt. Met ex bezig zijn als excuus gebruiken om je eigen herstel te saboteren vind ik zwak.
Je bent te veel bezig met het verkeerde. Snap out of it!
Ik heb niet het gevoel dat ik ex idealiseer. Maar ik ben dan ook niet objectie
Ik ga ook een dagboekje bijhouden. Psych had dat afgelopen maandag geopperd. Ik schrik van mijn eigen heftige gevoelens. Mijn lichamelijke beperking zag ik als een feit. Niets aan te doen, dus accepteren en doorgaan. En nu slaan twijfels toe. Het lijkt erop alsof ik altijd deed alsof ik het accepteerde, maar het eigenlijk niet zo was. En dat het nu, na breuk met ex zo naar bovenkomt? Blijkbaar was dit de trigger die ik nodig had ofzo.
Spelen 2 dingen die los staan van elkaar:
Ik en mijn ex
Ik en mezelf.
Die 2 dingen moet ik niet door elkaar halen.
Tja, wat zal ik zeggen. Ik denk dat je je ex erg idealiseert op dit moment. Je bent verzonken in beelden/gevoelens/hoop/wanhoop.
Waarom doe je niet wat de psych zegt? Dagboek bijhouden? Je zit daar om jezelf beter te begrijpen en zij kan je alleen helpen als jij jezelf helpt. Met ex bezig zijn als excuus gebruiken om je eigen herstel te saboteren vind ik zwak.
Je bent te veel bezig met het verkeerde. Snap out of it!
Ik heb niet het gevoel dat ik ex idealiseer. Maar ik ben dan ook niet objectie
Ik ga ook een dagboekje bijhouden. Psych had dat afgelopen maandag geopperd. Ik schrik van mijn eigen heftige gevoelens. Mijn lichamelijke beperking zag ik als een feit. Niets aan te doen, dus accepteren en doorgaan. En nu slaan twijfels toe. Het lijkt erop alsof ik altijd deed alsof ik het accepteerde, maar het eigenlijk niet zo was. En dat het nu, na breuk met ex zo naar bovenkomt? Blijkbaar was dit de trigger die ik nodig had ofzo.
Spelen 2 dingen die los staan van elkaar:
Ik en mijn ex
Ik en mezelf.
Die 2 dingen moet ik niet door elkaar halen.
woensdag 16 juli 2014 15:43
Er moet nu maar 1 ding spelen: jij. Punt.
Wat accepteren van beperkingen betreft: ik dacht dat ook. Ik moest instorten om er achter te komen dat ik helemaal niets had geaccepteerd aan lichamelijke/geestelijke belemmeringen. Ik dácht van wel en gedroeg me er ook naar, maar ik was aan het vluchten. Niet aan het accepteren. Het lijkt een vreemde wet van het leven dat je nooit wegkomt met je zelfdeceptie. Het gaat nu veel beter en dat is wat ik jou ook wens. Dus zet je zelf aan het werk voor jezelf.
Die oefening (dagboek) kan juist zorgen dat je niet te veel met je ex bezig bent, maar met jezelf. Dat is de hele bedoeling ook.
Wat accepteren van beperkingen betreft: ik dacht dat ook. Ik moest instorten om er achter te komen dat ik helemaal niets had geaccepteerd aan lichamelijke/geestelijke belemmeringen. Ik dácht van wel en gedroeg me er ook naar, maar ik was aan het vluchten. Niet aan het accepteren. Het lijkt een vreemde wet van het leven dat je nooit wegkomt met je zelfdeceptie. Het gaat nu veel beter en dat is wat ik jou ook wens. Dus zet je zelf aan het werk voor jezelf.
Die oefening (dagboek) kan juist zorgen dat je niet te veel met je ex bezig bent, maar met jezelf. Dat is de hele bedoeling ook.
woensdag 16 juli 2014 15:57
woensdag 16 juli 2014 16:00
woensdag 16 juli 2014 16:14
Dan schrijf je in je dagboek:
- ik wil weten of ex ook twijfelt zodat ik reden heb om meer hoop te hebben.
- ik wil het antwoord heel graag weten maar ik spreek mezelf streng toe dat ik het antwoord niet mag weten
Begin een dagboek met wat er door je heen gaat zonder uit te zijn op antwoorden. Gewoon schrijven. Niemand hoeft te lezen.
- ik wil weten of ex ook twijfelt zodat ik reden heb om meer hoop te hebben.
- ik wil het antwoord heel graag weten maar ik spreek mezelf streng toe dat ik het antwoord niet mag weten
Begin een dagboek met wat er door je heen gaat zonder uit te zijn op antwoorden. Gewoon schrijven. Niemand hoeft te lezen.
