Relaties
alle pijlers
Doorgaan of stoppen?
zondag 25 mei 2014 00:15
Hoi,
Ik ben nieuw op dit forum. Ik moet echt even wat van me afschrijven. Gedachtes ordenen en durven om eerlijk te zijn tegen mijn vriend en mezelf.
Ik heb al bijna 2 jaar een relatie met iemand die tot mijn vriendenclub behoort. Niemand weet dat. In het begin wilde we onze relatie niet openbaar maken, omdat we echt zeker wilde zijn over onze gevoelens voor elkaar. We zijn nl. echt naar elkaar toegegroeid. Eerst gewoon vrienden en toen steeds meer. We hadden even geen zin in goedbedoelde adviezen e.d. van vrienden. (Tien jaar geleden hebben we ook al een relatie gehad).
Nu vindt mijn vriend het wel eens tijd worden dat we de relatie naar de buitenwereld bekend maken. Natuurlijk heeft hij gelijk. Echter, ik twijfel: ik vind het eigenlijk wel fijn zo. Onze relatie is nl. heel vrij: we zijn zo'n 2 avonden/nachten per week samen. Verder doen we alles alleen. Die twijfel van mij legt mijn vriend uit als twijfel over onze relatie. Hij wil duidelijkheid: bekendmaken van relatie of stoppen.
Waar ben ik bang voor? Waarom wil ik geen keuze maken? Ik hou toch van 'm? Gevalletje bindingsangst? Of durf ik mijn echte gevoelens niet toe te laten?
Ik heb al heel wat relaties gehad. Ik ben bang dat ook dit uiteindelijk weer uitgaat. Dat wil ik niet, maar ik wil wel vrijheid zoals ik die nu heb. Natuurlijk heeft mijn vriend recht op duidelijkheid, maar ik weet 't gewoon eventjes niet....
Ik ben nieuw op dit forum. Ik moet echt even wat van me afschrijven. Gedachtes ordenen en durven om eerlijk te zijn tegen mijn vriend en mezelf.
Ik heb al bijna 2 jaar een relatie met iemand die tot mijn vriendenclub behoort. Niemand weet dat. In het begin wilde we onze relatie niet openbaar maken, omdat we echt zeker wilde zijn over onze gevoelens voor elkaar. We zijn nl. echt naar elkaar toegegroeid. Eerst gewoon vrienden en toen steeds meer. We hadden even geen zin in goedbedoelde adviezen e.d. van vrienden. (Tien jaar geleden hebben we ook al een relatie gehad).
Nu vindt mijn vriend het wel eens tijd worden dat we de relatie naar de buitenwereld bekend maken. Natuurlijk heeft hij gelijk. Echter, ik twijfel: ik vind het eigenlijk wel fijn zo. Onze relatie is nl. heel vrij: we zijn zo'n 2 avonden/nachten per week samen. Verder doen we alles alleen. Die twijfel van mij legt mijn vriend uit als twijfel over onze relatie. Hij wil duidelijkheid: bekendmaken van relatie of stoppen.
Waar ben ik bang voor? Waarom wil ik geen keuze maken? Ik hou toch van 'm? Gevalletje bindingsangst? Of durf ik mijn echte gevoelens niet toe te laten?
Ik heb al heel wat relaties gehad. Ik ben bang dat ook dit uiteindelijk weer uitgaat. Dat wil ik niet, maar ik wil wel vrijheid zoals ik die nu heb. Natuurlijk heeft mijn vriend recht op duidelijkheid, maar ik weet 't gewoon eventjes niet....
maandag 18 augustus 2014 14:31
quote:Doreia schreef op 18 augustus 2014 @ 09:47:
Dat anderen je overschatten is wederom eigenlijk niets anders dan anders. Ik kom soms heel zelfverzekerd uit de hoek en bám, ik krijg een opdracht dat eigenlijk net iets te groot voor mezelf is. Mijn eerste indruk is vaak zo goed dat ik meteen al 2 stappen voorop mag lopen. En dan vind ik dat ik aan die indruk moet voldoen, in plaats van dat ik tegengas geef. Inmiddels heb ik geleerd om meteen bij het aannemen van de opdracht, in mijn geval, te zeggen: ik ga mijn best doen, maar dit heb ik nog niet eerder bij de hand gehad, dus geef me een beetje extra tijd om me in te lezen.
In dat opzicht 'ga ik niet mee' in je lb handicaps. Want daar zou je heel gemakkelijk vandaag al een start kunnen maken met andermans verwachtingen bijstellen. MAAR: dan moet jijzelf op de hoogte zijn wat je wel en niet kan en zeker genoeg van jezelf zijn om anderen 'nee' te mogen zeggen vanwege dat je zelf weet dat je het niet binnen hun voorwaarden voor elkaar kunt krijgen.
Jij bedoeld je grenzen weten, aangeven en bewaken? Maar dat bedoel ik niet (hoewel daar ook de nodige leerpunten liggen).
Ik bedoel (oef, dit is moeilijk onder woorden te brengen zonder al te concrete voorbeelden), dat mensen in een verhaal zitten en iets zeggen in de trant van:"je weet wel, als je zus of zo doet..." En ik weet dat dan niet, wat ik kan dat zus of zo niet doen vanwege lb. Vroeger zei ik dat vaak. Nu niet meer. Ik laat het voor wat het is. (Ik hoop dat je 't begrijpt, vind het zelf niet het allerbeste voorbeeld).
Dat anderen je overschatten is wederom eigenlijk niets anders dan anders. Ik kom soms heel zelfverzekerd uit de hoek en bám, ik krijg een opdracht dat eigenlijk net iets te groot voor mezelf is. Mijn eerste indruk is vaak zo goed dat ik meteen al 2 stappen voorop mag lopen. En dan vind ik dat ik aan die indruk moet voldoen, in plaats van dat ik tegengas geef. Inmiddels heb ik geleerd om meteen bij het aannemen van de opdracht, in mijn geval, te zeggen: ik ga mijn best doen, maar dit heb ik nog niet eerder bij de hand gehad, dus geef me een beetje extra tijd om me in te lezen.
In dat opzicht 'ga ik niet mee' in je lb handicaps. Want daar zou je heel gemakkelijk vandaag al een start kunnen maken met andermans verwachtingen bijstellen. MAAR: dan moet jijzelf op de hoogte zijn wat je wel en niet kan en zeker genoeg van jezelf zijn om anderen 'nee' te mogen zeggen vanwege dat je zelf weet dat je het niet binnen hun voorwaarden voor elkaar kunt krijgen.
Jij bedoeld je grenzen weten, aangeven en bewaken? Maar dat bedoel ik niet (hoewel daar ook de nodige leerpunten liggen).
Ik bedoel (oef, dit is moeilijk onder woorden te brengen zonder al te concrete voorbeelden), dat mensen in een verhaal zitten en iets zeggen in de trant van:"je weet wel, als je zus of zo doet..." En ik weet dat dan niet, wat ik kan dat zus of zo niet doen vanwege lb. Vroeger zei ik dat vaak. Nu niet meer. Ik laat het voor wat het is. (Ik hoop dat je 't begrijpt, vind het zelf niet het allerbeste voorbeeld).
maandag 18 augustus 2014 14:42
Daar laat je het denk ik liggen en daarnaast is het precies als mijn voorbeeld. Verwachtingen bijstellen.
Mensen nemen aan dat jij het weet. Jij laat hen in die waan door geen tegengas te geven. Men gaat daarna uit: wie zwijgt stemt toe. Jij weet het dus, in hun gedachten. En men 'weet' na jou zwijgen dus vanaf nu dat jij het weet en zullen je daar naar laten gedragen. Een bevestigde aanname, die niet klopt.
Waarom laat je het voor wat het is? Als je het meteen aangeeft, kunnen mensen meteen hun verwachtingen bijstellen. Voor nu, maar ook voor later. Het lijkt me juist heel lastig om pas na 3 van dit soort incidenten te zeggen: maar mijn lb... De drempel lijkt me dan megagroot geworden.
Ja, ik snap dat je moe wordt om anderen te wijzen dat jij iets niet kan. En dat het voor jou ook confronterend is om te vertellen dat iets niet kan. Maar het is wel het eerlijkst en levert je op de lange duur iets op (collega's die de nieuwe vertellen: sneeuwklok kan je dat wel vragen, maar denk erom ze zal het zo en zo doen vanwege haar lb).
Mensen nemen aan dat jij het weet. Jij laat hen in die waan door geen tegengas te geven. Men gaat daarna uit: wie zwijgt stemt toe. Jij weet het dus, in hun gedachten. En men 'weet' na jou zwijgen dus vanaf nu dat jij het weet en zullen je daar naar laten gedragen. Een bevestigde aanname, die niet klopt.
Waarom laat je het voor wat het is? Als je het meteen aangeeft, kunnen mensen meteen hun verwachtingen bijstellen. Voor nu, maar ook voor later. Het lijkt me juist heel lastig om pas na 3 van dit soort incidenten te zeggen: maar mijn lb... De drempel lijkt me dan megagroot geworden.
Ja, ik snap dat je moe wordt om anderen te wijzen dat jij iets niet kan. En dat het voor jou ook confronterend is om te vertellen dat iets niet kan. Maar het is wel het eerlijkst en levert je op de lange duur iets op (collega's die de nieuwe vertellen: sneeuwklok kan je dat wel vragen, maar denk erom ze zal het zo en zo doen vanwege haar lb).
maandag 18 augustus 2014 18:03
Moe, uitgeput en in de war. Psych laat me zo nadenken. En zit ik met mijn hoofd bij lb, begint zij juist over relaties. Ze begint iedere keer net over iets anders dan waar ik aandenken. Zal vast een reden hebben...
Ligt het aan mij dat relaties overgaan? Wat is overeenkomst tussen exen? Hoe belangrijk is intimiteit? Wat is intimiteit? Wordt ik echt afgewezen vanwege lb? Hou je van je lichaam?
Grrr, ik weet het antwoord niet op die vragen en ik wil niet praten en niet aan denken. Komt allemaal veel te dichtbij.
Ligt het aan mij dat relaties overgaan? Wat is overeenkomst tussen exen? Hoe belangrijk is intimiteit? Wat is intimiteit? Wordt ik echt afgewezen vanwege lb? Hou je van je lichaam?
Grrr, ik weet het antwoord niet op die vragen en ik wil niet praten en niet aan denken. Komt allemaal veel te dichtbij.
maandag 18 augustus 2014 21:32
Wat stelt psych moeilijke en confronterende vragen.
Of ik van mijn lichaam houd? Ik weet niet. Ik vertrouw mijn lichaam niet. Mijn lichaam is mijn geest de baas. En daar baal ik van.
En dan die vragen over intimiteit, dat zijn dingen waar ik nou nog nooit over nagedacht heb. Ik vind elkaar vertrouwen, jezelf zijn heel intiem. Seks vind ik daar ook bij horen. Maar vooral jezelf zijn. Ben ik mezelf als ik niet het achterste van mijn tong laat zien in een relatie? Ik denk het wel, want ook dat hoort bij me en dat weet mijn partner.
Ex en ik, ja dat is intiem: veilig, plezierig, samen, zonder woorden elkaar begrijpen...
Pfff, of doelde psych meer op de lichamelijke kant? Tja maar ik vind intimiteit toch wel even verder gaan dan seks.
Jakkes, wat wordt er allemaal opgerakeld? Er komt zoveel emotie los en ik weet eigenlijk niet eens waarom.
Of ik van mijn lichaam houd? Ik weet niet. Ik vertrouw mijn lichaam niet. Mijn lichaam is mijn geest de baas. En daar baal ik van.
En dan die vragen over intimiteit, dat zijn dingen waar ik nou nog nooit over nagedacht heb. Ik vind elkaar vertrouwen, jezelf zijn heel intiem. Seks vind ik daar ook bij horen. Maar vooral jezelf zijn. Ben ik mezelf als ik niet het achterste van mijn tong laat zien in een relatie? Ik denk het wel, want ook dat hoort bij me en dat weet mijn partner.
Ex en ik, ja dat is intiem: veilig, plezierig, samen, zonder woorden elkaar begrijpen...
Pfff, of doelde psych meer op de lichamelijke kant? Tja maar ik vind intimiteit toch wel even verder gaan dan seks.
Jakkes, wat wordt er allemaal opgerakeld? Er komt zoveel emotie los en ik weet eigenlijk niet eens waarom.
maandag 18 augustus 2014 21:53
Een vriendin van mij had seks voordat ze wilde tongen. Want dat vond ze ranziger, dan seks met een jongen... Just saying.
Hoe kun je van iets (je lichaam) houden als het vertrouwen er niet is? Vertrouwen is de basis in elke relatie, dus ook in dat met jezelf vind ik. Ik vertrouw op mijn gezonde lichaam, ik vertrouw erop dat het mij verteld wanneer het ziek is, iets heeft en andersom vertrouwd mijn lijf erop dat ik het help beter maken. Als die synergie ontbreekt, hoe kun je er dan een ander bij betrekken?
Hoe kun je van iets (je lichaam) houden als het vertrouwen er niet is? Vertrouwen is de basis in elke relatie, dus ook in dat met jezelf vind ik. Ik vertrouw op mijn gezonde lichaam, ik vertrouw erop dat het mij verteld wanneer het ziek is, iets heeft en andersom vertrouwd mijn lijf erop dat ik het help beter maken. Als die synergie ontbreekt, hoe kun je er dan een ander bij betrekken?
maandag 18 augustus 2014 21:55
Misschien omdat je sinds lange tijd moet nadenken over hoe je leeft, handelt,denkt en voelt en of daar een balans in zit.
Niets is zo heerlijk als alleen maar leven, springen op die trein en er voor gaan zonder omkijken of vragen stellen en alles je je later bij elkaar moet rapen hoef je er alleen maar boven op zien te komen zonder dat je je zelf een vraag hoeft te stellen.
Zo kan je heerlijk druk zijn in je hoofd zonder bij de essentie te hoeven komen want daar zit de pijn, de angst en de onzekerheid.
Ik weet dat het goed voor me is om me bewuster te zijn van mijn lichaam en dat ik minder bepalend moet zijn maar die 2 aspecten hebben me altijd overal door heen gesleept en het gevoel is ook verslavend maar uiteindelijk weet ik ook dat het iets krampachtigs en dat het me veel energie kost.
De paniek en de angst gaan voorbij, het is zo meteen gewoon fijn dat je weet waarom je handelt zo als je handelt en dat je kunt kiezen wat je er mee wil doen. Dan kom je in een fase waarin je helemaal niet meer met je zelf bezig wil zijn. Ik ben nog een Mindfullnesstraining gaan volgen die je heel bewust maakt van je lichaam en je geest en ik heb daar veel aan gehad.Nu ben ik weer jaren verder en doe yoga op mijn manier zodat ik weer weet dat ik ook een lichaam heb.
Dat klinkt als een lange weg maar het is gewoon een apk die ik af en toe doe omdat ik weet waarom ik dat nodig heb. Om die zelfde reden laat je je nu ook elke keer mentaal martelen bij de psych, inzicht krijgen is vooral fijn omdat je dan keuzes kan maken.
Dus blijven huilen en je zelf vragen blijven stellen, op een gegeven moment komen alle draden bij elkaar en zie je meer.
Niets is zo heerlijk als alleen maar leven, springen op die trein en er voor gaan zonder omkijken of vragen stellen en alles je je later bij elkaar moet rapen hoef je er alleen maar boven op zien te komen zonder dat je je zelf een vraag hoeft te stellen.
Zo kan je heerlijk druk zijn in je hoofd zonder bij de essentie te hoeven komen want daar zit de pijn, de angst en de onzekerheid.
Ik weet dat het goed voor me is om me bewuster te zijn van mijn lichaam en dat ik minder bepalend moet zijn maar die 2 aspecten hebben me altijd overal door heen gesleept en het gevoel is ook verslavend maar uiteindelijk weet ik ook dat het iets krampachtigs en dat het me veel energie kost.
De paniek en de angst gaan voorbij, het is zo meteen gewoon fijn dat je weet waarom je handelt zo als je handelt en dat je kunt kiezen wat je er mee wil doen. Dan kom je in een fase waarin je helemaal niet meer met je zelf bezig wil zijn. Ik ben nog een Mindfullnesstraining gaan volgen die je heel bewust maakt van je lichaam en je geest en ik heb daar veel aan gehad.Nu ben ik weer jaren verder en doe yoga op mijn manier zodat ik weer weet dat ik ook een lichaam heb.
Dat klinkt als een lange weg maar het is gewoon een apk die ik af en toe doe omdat ik weet waarom ik dat nodig heb. Om die zelfde reden laat je je nu ook elke keer mentaal martelen bij de psych, inzicht krijgen is vooral fijn omdat je dan keuzes kan maken.
Dus blijven huilen en je zelf vragen blijven stellen, op een gegeven moment komen alle draden bij elkaar en zie je meer.
maandag 18 augustus 2014 22:54
quote:waterplant schreef op 18 augustus 2014 @ 21:55:
Ik ben nog een Mindfullnesstraining gaan volgen die je heel bewust maakt van je lichaam en je geest en ik heb daar veel aan gehad.Nu ben ik weer jaren verder en doe yoga op mijn manier zodat ik weer weet dat ik ook een lichaam heb.
Mindfullness en yoga heb ik me ook ooit aan gewaagd. Ik ben daar veel te onrustig voor en word er ook niet rustig van. Was een enorme opgave om er iedere keer heen te gaan,
Dat klinkt als een lange weg maar het is gewoon een apk die ik af en toe doe omdat ik weet waarom ik dat nodig heb. Om die zelfde reden laat je je nu ook elke keer mentaal martelen bij de psych, inzicht krijgen is vooral fijn omdat je dan keuzes kan maken.
Mentaal martelen, dat verwoord je goed! Zo voelt het echt. Ik heb er alle vertrouwen in dat het goedkomt, maar het 'nu' ervaar ik als zwaar.
Dus blijven huilen en je zelf vragen blijven stellen, op een gegeven moment komen alle draden bij elkaar en zie je meer.
Ik ben nog een Mindfullnesstraining gaan volgen die je heel bewust maakt van je lichaam en je geest en ik heb daar veel aan gehad.Nu ben ik weer jaren verder en doe yoga op mijn manier zodat ik weer weet dat ik ook een lichaam heb.
Mindfullness en yoga heb ik me ook ooit aan gewaagd. Ik ben daar veel te onrustig voor en word er ook niet rustig van. Was een enorme opgave om er iedere keer heen te gaan,
Dat klinkt als een lange weg maar het is gewoon een apk die ik af en toe doe omdat ik weet waarom ik dat nodig heb. Om die zelfde reden laat je je nu ook elke keer mentaal martelen bij de psych, inzicht krijgen is vooral fijn omdat je dan keuzes kan maken.
Mentaal martelen, dat verwoord je goed! Zo voelt het echt. Ik heb er alle vertrouwen in dat het goedkomt, maar het 'nu' ervaar ik als zwaar.
Dus blijven huilen en je zelf vragen blijven stellen, op een gegeven moment komen alle draden bij elkaar en zie je meer.
maandag 18 augustus 2014 22:58
quote:Doreia schreef op 18 augustus 2014 @ 22:49:
[...]
En hoe kun je daar dan weer van houden?
Kijk zo komen we ergens!
Pfff, het kwartje valt....
Maar ik vind het nogal harde woorden om te stellen dat ik niet van mijn lichaam houd. Dat moet je dan toch voelen ofzo? Dan ben je daar toch vreselijk boos of verdrietig om? En hoe op te lossen?
Uhh, nu ik dit zo typ.... Ik weet niet hoor....
[...]
En hoe kun je daar dan weer van houden?
Kijk zo komen we ergens!
Pfff, het kwartje valt....
Maar ik vind het nogal harde woorden om te stellen dat ik niet van mijn lichaam houd. Dat moet je dan toch voelen ofzo? Dan ben je daar toch vreselijk boos of verdrietig om? En hoe op te lossen?
Uhh, nu ik dit zo typ.... Ik weet niet hoor....
maandag 18 augustus 2014 23:02
quote:sneeuwklokje74 schreef op 18 augustus 2014 @ 22:58:
[...]
Pfff, het kwartje valt....
Maar ik vind het nogal harde woorden om te stellen dat ik niet van mijn lichaam houd. Dat moet je dan toch voelen ofzo? Dan ben je daar toch vreselijk boos of verdrietig om? En hoe op te lossen?
Uhh, nu ik dit zo typ.... Ik weet niet hoor....
Je houdt toch ook niet van je lichaam? Je baalt van je lb, het onvermogen tot het krijgen van kinderen, het nodig zijn van anderen, het afhankelijke. En jouw geest vecht daartegen. Vecht tegen het lichaam.
Nu is het zaak te leren een weg te vinden om lichaam en geest samen te laten werken zodat dit het lichaam en je lb overstijgt. Zodat je karakter, houding en innerlijk op de voorgrond staat in jou leven en je lb iets is waar je omheen dient te leven, maar wat jou niet definieert als Sneeuwklokje.
[...]
Pfff, het kwartje valt....
Maar ik vind het nogal harde woorden om te stellen dat ik niet van mijn lichaam houd. Dat moet je dan toch voelen ofzo? Dan ben je daar toch vreselijk boos of verdrietig om? En hoe op te lossen?
Uhh, nu ik dit zo typ.... Ik weet niet hoor....
Je houdt toch ook niet van je lichaam? Je baalt van je lb, het onvermogen tot het krijgen van kinderen, het nodig zijn van anderen, het afhankelijke. En jouw geest vecht daartegen. Vecht tegen het lichaam.
Nu is het zaak te leren een weg te vinden om lichaam en geest samen te laten werken zodat dit het lichaam en je lb overstijgt. Zodat je karakter, houding en innerlijk op de voorgrond staat in jou leven en je lb iets is waar je omheen dient te leven, maar wat jou niet definieert als Sneeuwklokje.
maandag 18 augustus 2014 23:15
Ik houd niet van lb en de gevolgen daarvan. Maar houd ik dan niet van mijn lichaam? Nou ja, het maakt ook niet zoveel uit, denk ik. Lichaam of lb. Feit is dat ik er van baal en blijkbaar (want voor breuk met ex niet) op zoek ben naar een manier om ermee om te gaan.
Soms denk ik: waarom heb ik het zover moeten laten komen met ex en ben ik niet gewoon gaan samenwonen. Misschien was mijn angst onterecht en had samenwonen echt goed gegaan.
Ik doe er alles aan om ex te vergeten. De drang om naar hem toe te gaan is zo groot. Ik weet dat ik het niet moet doen. Dat herhaal ik ook iedere keer. Maar o, wat is dat moeilijk!
Soms denk ik: waarom heb ik het zover moeten laten komen met ex en ben ik niet gewoon gaan samenwonen. Misschien was mijn angst onterecht en had samenwonen echt goed gegaan.
Ik doe er alles aan om ex te vergeten. De drang om naar hem toe te gaan is zo groot. Ik weet dat ik het niet moet doen. Dat herhaal ik ook iedere keer. Maar o, wat is dat moeilijk!
dinsdag 19 augustus 2014 17:33
dinsdag 19 augustus 2014 20:44
Bij een vriendin aangeschoven met eten. Goede afleiding. Begin een beetje rustiger te worden. Dit zijn van die dagen dat ik echt stapelgek word van mezelf.
Blijf maar aan ex denken. En echt alles wat maar ook iets met ex te maken heeft, heb ik weggegooid. Maar dat lijkt wel niets uit te maken.
Het lijkt wel of ik in een cirkel zit. Volgens psych boek ik vooruitgang, maar de kernvragen lijken steeds weer terug te komen.
En dan die emoties. Wat een tranen. Zit ik bij vriendin, zie haar kinderen (nog klein) en krijg een brok in mijn keel. Waarom kan ik die emotie niet even uitschakelen. Waarom zijn die emoties er? Volgens mij merkte vriendin het niet. Gelukkig maar, want dat wil ik niet.
Blijf maar aan ex denken. En echt alles wat maar ook iets met ex te maken heeft, heb ik weggegooid. Maar dat lijkt wel niets uit te maken.
Het lijkt wel of ik in een cirkel zit. Volgens psych boek ik vooruitgang, maar de kernvragen lijken steeds weer terug te komen.
En dan die emoties. Wat een tranen. Zit ik bij vriendin, zie haar kinderen (nog klein) en krijg een brok in mijn keel. Waarom kan ik die emotie niet even uitschakelen. Waarom zijn die emoties er? Volgens mij merkte vriendin het niet. Gelukkig maar, want dat wil ik niet.
dinsdag 19 augustus 2014 20:49
Als je een bal onder water probeert te houden, dan kost dat verrotte veel kracht en energie. Al je focus is gericht op je lijf dusdanig zo te houden dat je die bal onder water houdt.
En opeens is je aandacht afgeleid en schiet die bal met een noodvaart omhoog. Hij sprint het water uit, volledig zichtbaar, los van het water en jubelend dat hij vrij is.
Toch zal de zwaartekracht vat op hem krijgen en hem terug op het wateroppervlak laten vallen, waar het rustig dobbert.
Je hebt de bal laten glippen en is nu vrij om jubelend zichzelf te laten zien. Het duurt even voor hij weer terug is op het oppervlak. De doos van Pandora is nu geopend...
En opeens is je aandacht afgeleid en schiet die bal met een noodvaart omhoog. Hij sprint het water uit, volledig zichtbaar, los van het water en jubelend dat hij vrij is.
Toch zal de zwaartekracht vat op hem krijgen en hem terug op het wateroppervlak laten vallen, waar het rustig dobbert.
Je hebt de bal laten glippen en is nu vrij om jubelend zichzelf te laten zien. Het duurt even voor hij weer terug is op het oppervlak. De doos van Pandora is nu geopend...
dinsdag 19 augustus 2014 21:08
....en een ellende dat daaruit komt....
Ik ben moe. Moe van al het gedoe. Weerstand, niet toe willen geven, ik wil gewoon alles laten varen. De boog is te lang gespannen. Ik wil teruggrijpen naar daten, ex. De positieve spanning vielen en de rest laten voor wat het is.
Mijn geduld wordt behoorlijk op de proef gesteld. Ik sta niet voor mezelf in als ik nu ex tegenkom.
Ik ben moe. Moe van al het gedoe. Weerstand, niet toe willen geven, ik wil gewoon alles laten varen. De boog is te lang gespannen. Ik wil teruggrijpen naar daten, ex. De positieve spanning vielen en de rest laten voor wat het is.
Mijn geduld wordt behoorlijk op de proef gesteld. Ik sta niet voor mezelf in als ik nu ex tegenkom.
dinsdag 19 augustus 2014 23:34
dinsdag 19 augustus 2014 23:51
quote:choilleich schreef op 19 augustus 2014 @ 23:40:
Meid, ik heb met je te doen. Ik ken het gevoel, als je lijf niet meewerkt, krachtsport niet meer mag, je relatie ten einde is en je te horen krijgt dat je (veels te jong) kanker hebt.
Ik vind het knap dat je niet gebeld hebt. klasse!Even voor de duidelijkheid: ik heb gelukkig geen kanker hoor. Ik heb een aangeboren lichamelijke beperking die ik, vanwege o.a. herkenbaarheid, niet nader benoem. Levensbepalend, niet levensbedreigend. Wel medicatie en hulp.
Meid, ik heb met je te doen. Ik ken het gevoel, als je lijf niet meewerkt, krachtsport niet meer mag, je relatie ten einde is en je te horen krijgt dat je (veels te jong) kanker hebt.
Ik vind het knap dat je niet gebeld hebt. klasse!Even voor de duidelijkheid: ik heb gelukkig geen kanker hoor. Ik heb een aangeboren lichamelijke beperking die ik, vanwege o.a. herkenbaarheid, niet nader benoem. Levensbepalend, niet levensbedreigend. Wel medicatie en hulp.
