Relaties
alle pijlers
Doorgaan of stoppen?
zondag 25 mei 2014 00:15
Hoi,
Ik ben nieuw op dit forum. Ik moet echt even wat van me afschrijven. Gedachtes ordenen en durven om eerlijk te zijn tegen mijn vriend en mezelf.
Ik heb al bijna 2 jaar een relatie met iemand die tot mijn vriendenclub behoort. Niemand weet dat. In het begin wilde we onze relatie niet openbaar maken, omdat we echt zeker wilde zijn over onze gevoelens voor elkaar. We zijn nl. echt naar elkaar toegegroeid. Eerst gewoon vrienden en toen steeds meer. We hadden even geen zin in goedbedoelde adviezen e.d. van vrienden. (Tien jaar geleden hebben we ook al een relatie gehad).
Nu vindt mijn vriend het wel eens tijd worden dat we de relatie naar de buitenwereld bekend maken. Natuurlijk heeft hij gelijk. Echter, ik twijfel: ik vind het eigenlijk wel fijn zo. Onze relatie is nl. heel vrij: we zijn zo'n 2 avonden/nachten per week samen. Verder doen we alles alleen. Die twijfel van mij legt mijn vriend uit als twijfel over onze relatie. Hij wil duidelijkheid: bekendmaken van relatie of stoppen.
Waar ben ik bang voor? Waarom wil ik geen keuze maken? Ik hou toch van 'm? Gevalletje bindingsangst? Of durf ik mijn echte gevoelens niet toe te laten?
Ik heb al heel wat relaties gehad. Ik ben bang dat ook dit uiteindelijk weer uitgaat. Dat wil ik niet, maar ik wil wel vrijheid zoals ik die nu heb. Natuurlijk heeft mijn vriend recht op duidelijkheid, maar ik weet 't gewoon eventjes niet....
Ik ben nieuw op dit forum. Ik moet echt even wat van me afschrijven. Gedachtes ordenen en durven om eerlijk te zijn tegen mijn vriend en mezelf.
Ik heb al bijna 2 jaar een relatie met iemand die tot mijn vriendenclub behoort. Niemand weet dat. In het begin wilde we onze relatie niet openbaar maken, omdat we echt zeker wilde zijn over onze gevoelens voor elkaar. We zijn nl. echt naar elkaar toegegroeid. Eerst gewoon vrienden en toen steeds meer. We hadden even geen zin in goedbedoelde adviezen e.d. van vrienden. (Tien jaar geleden hebben we ook al een relatie gehad).
Nu vindt mijn vriend het wel eens tijd worden dat we de relatie naar de buitenwereld bekend maken. Natuurlijk heeft hij gelijk. Echter, ik twijfel: ik vind het eigenlijk wel fijn zo. Onze relatie is nl. heel vrij: we zijn zo'n 2 avonden/nachten per week samen. Verder doen we alles alleen. Die twijfel van mij legt mijn vriend uit als twijfel over onze relatie. Hij wil duidelijkheid: bekendmaken van relatie of stoppen.
Waar ben ik bang voor? Waarom wil ik geen keuze maken? Ik hou toch van 'm? Gevalletje bindingsangst? Of durf ik mijn echte gevoelens niet toe te laten?
Ik heb al heel wat relaties gehad. Ik ben bang dat ook dit uiteindelijk weer uitgaat. Dat wil ik niet, maar ik wil wel vrijheid zoals ik die nu heb. Natuurlijk heeft mijn vriend recht op duidelijkheid, maar ik weet 't gewoon eventjes niet....
vrijdag 22 augustus 2014 15:47
vrijdag 22 augustus 2014 15:50
vrijdag 22 augustus 2014 16:01
vrijdag 22 augustus 2014 16:07
Goedzo Sneeuwklokje, ik heb niet heel je topic gelezen, ga zo weer verder. Maar wat fijn dat je durft te praten over dingen nu.
Een gevoel is een gevoel en daar moet je je niet voor hoeven schamen. Makkelijk gezegd maar laat dit het begin zijn van eerlijkheid en openheid naar jezelf toe. Natuurlijk hoef je niet aan alleman te vertellen wat je denkt en voelt, als je zelf maar het bewustzijn hebt en erkend dát je het denkt en voelt.
Een gevoel is een gevoel en daar moet je je niet voor hoeven schamen. Makkelijk gezegd maar laat dit het begin zijn van eerlijkheid en openheid naar jezelf toe. Natuurlijk hoef je niet aan alleman te vertellen wat je denkt en voelt, als je zelf maar het bewustzijn hebt en erkend dát je het denkt en voelt.
vrijdag 22 augustus 2014 16:07
quote:sneeuwklokje74 schreef op 22 augustus 2014 @ 16:01:
Psych zou trots op me zijn: heb net iets uitgesproken dat ik nooit zou durven, nl een gedachte/gevoel waar ik me heel erg voor schaam en het ook echt benoemd en niet omheen gedraaid (na een paar berichtjes, dat dan wel...). Ik heb het hier gewoon gezegd!!!
Wat een bevrijding hé?
Ik heb gisteren uitgesproken dat ik ergens erg bang voor was. Terwijl ik een paar weken geleden er heilig van overtuigd was dat ik met goed verstand handelde en wist wat ik deed. Niet dus.
En Sneeuwklokje, de wereld draait nog rond en jij bent nog steeds net zo waardevol als voordat je je gevoel/gedachte uitsprak. Nothing is wasted, only gained!
Psych zou trots op me zijn: heb net iets uitgesproken dat ik nooit zou durven, nl een gedachte/gevoel waar ik me heel erg voor schaam en het ook echt benoemd en niet omheen gedraaid (na een paar berichtjes, dat dan wel...). Ik heb het hier gewoon gezegd!!!
Wat een bevrijding hé?
Ik heb gisteren uitgesproken dat ik ergens erg bang voor was. Terwijl ik een paar weken geleden er heilig van overtuigd was dat ik met goed verstand handelde en wist wat ik deed. Niet dus.
En Sneeuwklokje, de wereld draait nog rond en jij bent nog steeds net zo waardevol als voordat je je gevoel/gedachte uitsprak. Nothing is wasted, only gained!
vrijdag 22 augustus 2014 16:26
Nou ja, bevrijding...ik weet het niet zo goed. Het voelt kwetsbaar. Inhoudelijk misschien niet het meest spectaculaire gevoel/ gedachte die ik hier uitspreek, maar de schaamte is groot om zoiets te zeggen.
Ik heb in dit topic wel vaker mijn emoties laten gaan, maar emoties uit onmacht en verdriet zijn anders dan emoties van schaamte. Kan het niet goed uitleggen. Zo van: nu zeg ik iets waar iedereen zijn mening over heeft en dat is nog terecht ook. En toch zeg ik het.
Ik heb in dit topic wel vaker mijn emoties laten gaan, maar emoties uit onmacht en verdriet zijn anders dan emoties van schaamte. Kan het niet goed uitleggen. Zo van: nu zeg ik iets waar iedereen zijn mening over heeft en dat is nog terecht ook. En toch zeg ik het.
vrijdag 22 augustus 2014 16:54
En jij dacht dat wij niet allang zitten te wachten tot je weer met ex in bed belandt? Niet dat het nu een vrijbrief is, maar jullie zoeken elkaar op, draaien om elkaar heen, grijpen alles aan om contact met elkaar te hebben, het is gewoon de kat op het spek binden. Beide zijn jullie niet sterk genoeg om elkaar los te laten. Dus jullie sudderen nog heel lang door in jullie eigen zelfkastijding. Hoe lang wil jij nog op deze manier met je ex bezig zijn? Telkens, telkens, telkens en telkens opnieuw je realiseren dat er geen toekomst is voor jullie? Telkens weer tegen hetzelfde samenwoon probleem aanlopen? En dan geef jij toe en bent doodongelukkig en ga je weer bij hem weg. En begint het hele feestje weer van voren af aan... Iemand van jullie zal de stap moeten zetten om er écht een punt achter te zetten.
vrijdag 22 augustus 2014 18:22
Oooh, dus jullie staan niet van mijn gedachtes te kijken. Ben ik de enige die ik voor de gek houd?
(Jullie hebben er toch geen weddenschap over afgesloten? (Doet ze 't wel of doet ze 't niet? )
Pfff, ik helemaal 'blij' dat ik het nu echt heb uitgesproken, komt jou lekker nuchtere boodschap Dorea.
Maar je triggert me: ik ga die stap zetten om er echt een punt achter te zetten.
(Jullie hebben er toch geen weddenschap over afgesloten? (Doet ze 't wel of doet ze 't niet? )
Pfff, ik helemaal 'blij' dat ik het nu echt heb uitgesproken, komt jou lekker nuchtere boodschap Dorea.
Maar je triggert me: ik ga die stap zetten om er echt een punt achter te zetten.
vrijdag 22 augustus 2014 20:49
Geen weddenschap, maar ik heb mij inderdaad afgevraagd wanneer de volgende keer zou zijn. En niet om aan te geven dat je slap bent, maar meer dat ik weet dat het lastig is en deel van je patroon.
Ook mensen die een relatie verbreken kunnen last hebben van liefdesverdriet. Maar als je van de ene naar de andere verliefdheid fladdert worden al die gevoelens verdrongen.
Ex vind het ook moeilijk om los te laten anders was hij ook niet het bed in gedoken. Door het iedere keer opnieuw te doen komen jullie er samen niet van af. En kom jij nooit te weten wat jij nou echt wil.
Ook mensen die een relatie verbreken kunnen last hebben van liefdesverdriet. Maar als je van de ene naar de andere verliefdheid fladdert worden al die gevoelens verdrongen.
Ex vind het ook moeilijk om los te laten anders was hij ook niet het bed in gedoken. Door het iedere keer opnieuw te doen komen jullie er samen niet van af. En kom jij nooit te weten wat jij nou echt wil.
vrijdag 22 augustus 2014 22:26
Ik schaam mij daar wel voor. Ik heb heel wat exen gehad, maar seks met ex vind ik zo zwak van mezelf. Heb ik nooit (tot voor kort dus) gehad. En om het uit te spreken, da's heel wat. (En om er niet aan toe te geven ook. Maar gaat lukken!)
Daar ben ik wel blij om: durven uitspreken van gevoel (als ik al weet wat ik voel). Ik heb daar moeite mee. Echt zeggen wat ik denk, zonder grenzen. Ik durf dat meestal niet eens voor mezelf uit te spreken of op te schrijven. Uitspreken van mijn gevoelens naar anderen??? Nee, da's echt een brug te ver. Dus blij dat het op dit forum soms lukt. Goede oefening. Vind psych ook. Zij stelt ook van die scherpe vragen, komt dicht bij. Vind ik heel eng. Maar ik probeer altijd te antwoorden. Vaak klap ik dicht.
Daar ben ik wel blij om: durven uitspreken van gevoel (als ik al weet wat ik voel). Ik heb daar moeite mee. Echt zeggen wat ik denk, zonder grenzen. Ik durf dat meestal niet eens voor mezelf uit te spreken of op te schrijven. Uitspreken van mijn gevoelens naar anderen??? Nee, da's echt een brug te ver. Dus blij dat het op dit forum soms lukt. Goede oefening. Vind psych ook. Zij stelt ook van die scherpe vragen, komt dicht bij. Vind ik heel eng. Maar ik probeer altijd te antwoorden. Vaak klap ik dicht.
vrijdag 22 augustus 2014 22:53
Heel goed sneeuwklokje! Oefen hier maar lekker met je gevoel en je gedachte's op te schrijven. Wij zullen je er niet om veroordelen, en als we dat wel doen, je kent ons toch niet dus wat maakt het uit? Misschien maakt het straks wat makkelijker voor je om je gevoel te delen in real life, tegenover je vrienden of andere mensen...
zaterdag 23 augustus 2014 00:15
quote:appelientjex schreef op 22 augustus 2014 @ 22:53:
Heel goed sneeuwklokje! Oefen hier maar lekker met je gevoel en je gedachte's op te schrijven. Wij zullen je er niet om veroordelen, en als we dat wel doen, je kent ons toch niet dus wat maakt het uit? Misschien maakt het straks wat makkelijker voor je om je gevoel te delen in real life, tegenover je vrienden of andere mensen...
Dank je wel! Heb er ook steun aan en krijg nieuwe inzichten.
Trouwens veroordelen mag best hoor. Ik vind niet dat je elkaar hoeft te sparen wat dat betreft. Ieder heeft zijn mening en die mag gezegd worden.
Heel goed sneeuwklokje! Oefen hier maar lekker met je gevoel en je gedachte's op te schrijven. Wij zullen je er niet om veroordelen, en als we dat wel doen, je kent ons toch niet dus wat maakt het uit? Misschien maakt het straks wat makkelijker voor je om je gevoel te delen in real life, tegenover je vrienden of andere mensen...
Dank je wel! Heb er ook steun aan en krijg nieuwe inzichten.
Trouwens veroordelen mag best hoor. Ik vind niet dat je elkaar hoeft te sparen wat dat betreft. Ieder heeft zijn mening en die mag gezegd worden.
zaterdag 23 augustus 2014 00:29
Het lijkt wel een week van gevecht tussen verstand en gevoel. Slopend. Ik ben toe aan 'gewoon', maar weet gewoon even niet hoe.
Doe nu elke dag wat fysio-oefeningen. Dat geeft een kick. Maar ook wel heel confronterend: er blijken ook oefeningen af te vallen omdat die niet gaan. Ik wil mezelf lichamelijk moe maken. Dan slaap ik misschien wat beter en kan ik mijn boosheid wat uiten. Ik ervaar heel erg dat ik met gevoelens van onmacht, woede en verdriet niet zoveel kan. Dat ik echt het gevoel heb van frustratie uit elkaar te klappen.
Morgen zie ik zwangere vriendin. Ik baal ervan dat ik er tegenop zie.
Doe nu elke dag wat fysio-oefeningen. Dat geeft een kick. Maar ook wel heel confronterend: er blijken ook oefeningen af te vallen omdat die niet gaan. Ik wil mezelf lichamelijk moe maken. Dan slaap ik misschien wat beter en kan ik mijn boosheid wat uiten. Ik ervaar heel erg dat ik met gevoelens van onmacht, woede en verdriet niet zoveel kan. Dat ik echt het gevoel heb van frustratie uit elkaar te klappen.
Morgen zie ik zwangere vriendin. Ik baal ervan dat ik er tegenop zie.
zaterdag 23 augustus 2014 09:59
Zeg haar dat je het best lastig vind bij haar op bezoek te zijn omdat je er de laatste tijd achter komt dat het ongewenst kinderloos zijn opeens toch wel een punt van verdriet bij je is. Dan kan zij er wat rekening mee houden en niet ál te veel jubelen in jouw bijzijn. Je mag anderen vragen om een beetje rekening met je te houden, maar dan moet je het hen wel vertellen zodat zij daarvoor in de gelegenheid zijn.
zaterdag 23 augustus 2014 10:30
quote:Doreia schreef op 23 augustus 2014 @ 09:59:
Zeg haar dat je het best lastig vind bij haar op bezoek te zijn omdat je er de laatste tijd achter komt dat het ongewenst kinderloos zijn opeens toch wel een punt van verdriet bij je is. Dan kan zij er wat rekening mee houden en niet ál te veel jubelen in jouw bijzijn. Je mag anderen vragen om een beetje rekening met je te houden, maar dan moet je het hen wel vertellen zodat zij daarvoor in de gelegenheid zijn.Ik begrijp dat als ik het niet vertel, ze niet weten dat ik het moeilijk vind. Ik weet ook dat ze het fijn vinden als ik eerlijk ben. Maar of het me lukt om te vertellen? Ik weet het niet. Zie er tegenop. Ik wil niet dat het gesprek om mij draait en als ik mijn vriendin zo zie stralen, wil ik daar het liefst niet 'tussenkomen'.
Zeg haar dat je het best lastig vind bij haar op bezoek te zijn omdat je er de laatste tijd achter komt dat het ongewenst kinderloos zijn opeens toch wel een punt van verdriet bij je is. Dan kan zij er wat rekening mee houden en niet ál te veel jubelen in jouw bijzijn. Je mag anderen vragen om een beetje rekening met je te houden, maar dan moet je het hen wel vertellen zodat zij daarvoor in de gelegenheid zijn.Ik begrijp dat als ik het niet vertel, ze niet weten dat ik het moeilijk vind. Ik weet ook dat ze het fijn vinden als ik eerlijk ben. Maar of het me lukt om te vertellen? Ik weet het niet. Zie er tegenop. Ik wil niet dat het gesprek om mij draait en als ik mijn vriendin zo zie stralen, wil ik daar het liefst niet 'tussenkomen'.
zaterdag 23 augustus 2014 10:33
En vervolgens, als jij haar haar gang laat gaan, voelt ze zich achteraf schuldig dat ze zo blij is geweest. En het hoeft geen diep gesprek te zijn. Meer van: 'Poeh, moest onderweg hierheen wel even slikken hoor, omdat ik zelf de laatste tijd worstel met mijn eigen ongewenst kinderloosheid. Maar ik ben wel heel blij voor je, vergeet dat niet hoor meid! Hier is je cadeautje. Heb je de kinderkamer al klaar?'
zaterdag 23 augustus 2014 14:31
Anders stuur je haar een e-mail. net zoals je hebt gedaan naar je vriendengroep om te melden waarom je niet mee ging op vakantie.
Hou het bij jezelf, verwijt haar niets, maar dan weet zij het en jij hebt het verteld.
Edit: en dat gevoel wordt vast weer minder....... zie je dat je met deze zin je gevoel hierover wilt wegstoppen? Wilt onderdrukken. Wil wegredeneren? Tijd heelt alle wonden, maar je moet de wond wel verzorgen! Als je de wond niet af en toe bekijkt en verzorgd heb je na een tijd een etterende, zwerende open wond waar je veel meer last van hebt!
Hou het bij jezelf, verwijt haar niets, maar dan weet zij het en jij hebt het verteld.
Edit: en dat gevoel wordt vast weer minder....... zie je dat je met deze zin je gevoel hierover wilt wegstoppen? Wilt onderdrukken. Wil wegredeneren? Tijd heelt alle wonden, maar je moet de wond wel verzorgen! Als je de wond niet af en toe bekijkt en verzorgd heb je na een tijd een etterende, zwerende open wond waar je veel meer last van hebt!
zaterdag 23 augustus 2014 14:48
Weddenschap afgesloten? Nee gek, we zitten hier hopelijk met de juiste intentie en dat is jou daar steunen waar je behoefte aan hebt. En je veroordelen om wat je zegt? Weet je dat die angst er voor zorgt dat je steeds maar in cirkeltjes blijft redeneren en je gevoel alle kanten uitschiet, die je vervolgens uit schaamte weer niet uitspreekt en zo blijft cirkel maar draaien en draaien en draaien? Je veroordeelt jezelf al zo lang en zo hard en ik weet uit ervaring wat een roofbouw dat is.
Je patronen zijn niet wie jij bent. Een patroon van pijn-schrik-vluchten is wat wij van een afstand zien. We proberen je te laten zien dat ook jij van een afstand naar die patronen in jezelf kunt kijken, wat als positief effect heeft dat ze verzwakken.
Wat mij betreft geen veroordeling, geen weddenschap, geen wijsneus-achtige uitspraken, maar wel het delen van mijn ervaring, de herkenning en de bevrijding van het ondenkbare uitspreken en je realiseren dat de wereld blijft draaien. Ik zei het pagina's terug al: schaamte is een gevangenis. Ik kon dat pas zeggen toen ik mijn schaamte opzij zette en me kwetsbaar opstelde naar mijn omgeving. Ik deed het niet uit inzicht of uit stoerdoenerij: ik deed het omdat ik anders een einde aan mijn leven had gemaakt. Het was of openbreken en alle "lelijkheid" tonen of uit verstikkende schaamte mijn leven weggooien.
Kwetsbaarheid is kracht. Schaamte lijkt op kracht doordat het je zogenaamd "beschermd", maar het drukt je dieper weg in die donkere vochtige koude eenzame kelder. Kwetsbaarheid kun je vergelijken met permanente tattoo op je voorhoofd die zegt:"Niets te verbergen, niets te beschermen en niets om bang voor te zijn."
Je patronen zijn niet wie jij bent. Een patroon van pijn-schrik-vluchten is wat wij van een afstand zien. We proberen je te laten zien dat ook jij van een afstand naar die patronen in jezelf kunt kijken, wat als positief effect heeft dat ze verzwakken.
Wat mij betreft geen veroordeling, geen weddenschap, geen wijsneus-achtige uitspraken, maar wel het delen van mijn ervaring, de herkenning en de bevrijding van het ondenkbare uitspreken en je realiseren dat de wereld blijft draaien. Ik zei het pagina's terug al: schaamte is een gevangenis. Ik kon dat pas zeggen toen ik mijn schaamte opzij zette en me kwetsbaar opstelde naar mijn omgeving. Ik deed het niet uit inzicht of uit stoerdoenerij: ik deed het omdat ik anders een einde aan mijn leven had gemaakt. Het was of openbreken en alle "lelijkheid" tonen of uit verstikkende schaamte mijn leven weggooien.
Kwetsbaarheid is kracht. Schaamte lijkt op kracht doordat het je zogenaamd "beschermd", maar het drukt je dieper weg in die donkere vochtige koude eenzame kelder. Kwetsbaarheid kun je vergelijken met permanente tattoo op je voorhoofd die zegt:"Niets te verbergen, niets te beschermen en niets om bang voor te zijn."
zaterdag 23 augustus 2014 15:31
quote:Doreia schreef op 23 augustus 2014 @ 14:31:
Anders stuur je haar een e-mail. net zoals je hebt gedaan naar je vriendengroep om te melden waarom je niet mee ging op vakantie.
Hou het bij jezelf, verwijt haar niets, maar dan weet zij het en jij hebt het verteld.
Edit: en dat gevoel wordt vast weer minder....... zie je dat je met deze zin je gevoel hierover wilt wegstoppen? Wilt onderdrukken. Wil wegredeneren? Tijd heelt alle wonden, maar je moet de wond wel verzorgen! Als je de wond niet af en toe bekijkt en verzorgd heb je na een tijd een etterende, zwerende open wond waar je veel meer last van hebt!
Nee, ook niet per mail. Ik heb besloten het voor mezelf te houden. Ik kan dit dacht niet.
Eb nu ik dit typ, merk ik dat het knagende gevoel voor dit moment iets te zacht is uitgedrukt. Ben gewoon heel erg van slag. En boos.
En iid ik probeer dat gevoel te verstoppen. Maar er is toch geen oplossing voor. Dus waarom, voor dit punt, zo diep willen gaan en geen verstoppertje spelen?
Anders stuur je haar een e-mail. net zoals je hebt gedaan naar je vriendengroep om te melden waarom je niet mee ging op vakantie.
Hou het bij jezelf, verwijt haar niets, maar dan weet zij het en jij hebt het verteld.
Edit: en dat gevoel wordt vast weer minder....... zie je dat je met deze zin je gevoel hierover wilt wegstoppen? Wilt onderdrukken. Wil wegredeneren? Tijd heelt alle wonden, maar je moet de wond wel verzorgen! Als je de wond niet af en toe bekijkt en verzorgd heb je na een tijd een etterende, zwerende open wond waar je veel meer last van hebt!
Nee, ook niet per mail. Ik heb besloten het voor mezelf te houden. Ik kan dit dacht niet.
Eb nu ik dit typ, merk ik dat het knagende gevoel voor dit moment iets te zacht is uitgedrukt. Ben gewoon heel erg van slag. En boos.
En iid ik probeer dat gevoel te verstoppen. Maar er is toch geen oplossing voor. Dus waarom, voor dit punt, zo diep willen gaan en geen verstoppertje spelen?
zaterdag 23 augustus 2014 15:36
Het gevoel verstoppen want er is geen oplossing voor.
Er is wel een oplossing: hoe kan ik voor de rest van mijn leven een manier vinden om ermee om te kunnen gaan dat anderen wel kinderen en daarna kleinkinderen krijgen en ik deze droom niet kan verwezenlijken.
Toen ik zwanger was, heb ik heel bewust de mensen die ongewenst kinderloos was het persoonlijk verteld. Met rustige, kalme stem een indringende blik en een hand op de arm van de ander. Om duidelijk te maken dat ik op het moment dat ik het vertelde besefte dat ik hen weer een klap gaf op een zere wond. De een knikte, slikte en feliciteerde mij. De ander liep even weg, vermande zich en kwam later terug om mij te feliciteren. En ik begreep dat, bedankt hen oprecht en met een nieuw kneepje in de arm.
Zo kan ik hen helpen door het gevoel en het verdriet van de ander te erkennen, hen enigszins te ontzien en door niet op die grote open wond te dansen en te springen en er met elke jubel extra zout in te strooien.
Er is wel een oplossing: hoe kan ik voor de rest van mijn leven een manier vinden om ermee om te kunnen gaan dat anderen wel kinderen en daarna kleinkinderen krijgen en ik deze droom niet kan verwezenlijken.
Toen ik zwanger was, heb ik heel bewust de mensen die ongewenst kinderloos was het persoonlijk verteld. Met rustige, kalme stem een indringende blik en een hand op de arm van de ander. Om duidelijk te maken dat ik op het moment dat ik het vertelde besefte dat ik hen weer een klap gaf op een zere wond. De een knikte, slikte en feliciteerde mij. De ander liep even weg, vermande zich en kwam later terug om mij te feliciteren. En ik begreep dat, bedankt hen oprecht en met een nieuw kneepje in de arm.
Zo kan ik hen helpen door het gevoel en het verdriet van de ander te erkennen, hen enigszins te ontzien en door niet op die grote open wond te dansen en te springen en er met elke jubel extra zout in te strooien.
