Relaties
alle pijlers
Dringend advies nodig *relatie*
dinsdag 23 november 2010 10:04
Lieve ALLEMAAL,
Ik heb dringend advies nodig, ik MOET met iemand praten, ik ben gisteren al bij de huisarts geweest met de vraag of ze me kan doorverwijzen naar een psycholoog. Die laatste al een paar keer geprobeerd te bellen maar geen gehoor...
Ik heb meerdere dingen die ik met die psycholoog wil bespreken maar waar ik nu momenteel het ergste mee zit zijn de problemen in mijn relatie. Ik weet niet eens waar ik moet beginnen en hoe het verder moet.
Maar we hebben vreselijke ruzie, we hebben regelmatig ruzie en meningsverschillen dus op zich kijk ik er niet zo van op maar ik ben er nu een keer klaar mee. Ik heb genoeg meegemaakt in mijn leven en ga op het moment ook door een hel doordat mijn moeder longkoanker heeft en waarschijnlijk niet lang meer te leven heeft.
Ik heb dus wel wat anders aan mijn hoofd dan zijn gezeik.
Van het weekend hebben we weer zo'n ruzie gehad en waar ik vooral ook erg mee zit (en dat doet hij al 13 jaar) is dat hij me altijd zo verschrikkelijk de huid volscheld. En dan heb ik het niet over trut... Hij denkt verbaal heel sterk te zijn, en hij is verbaal ook sterker dan mij, maar ik ben niet meer dat tutje van 13 jaar geleden die dat allemaal maar laat gebeuren. Nu ben ik het zat. Eigenlijk zou ik wel een pauze willen. Ik weet niet of ik echt uit elkaar wil gaan, ook al heb ik hem dat wel gezegd. Maar zo wil ik niet verder, ik zie nu aan mijn moeder van 53 dat het leven maar kort is. Ik wil een relatie met iemand die mij als gelijke beschouwt, mij respecteerd om wie ik ben en wat ik doe of wat ik niet doe. We hebben twee kleine kinderen dus makkelijk is het niet om zomaar uit elkaar te gaan, als we hen niet hadden gehad was ik denk ik niet meer bij hem geweest. Ik werk niet dus ik weet absoluut niet hoe ik dat allemaal aan moet pakken, bij mijn ouders kan ik nu ook niet terecht wegens de ziekte van mijn moeder. Ik wil haar er uberhaupt niet mee belasten nu. Broers en zussen allemaal jonger dus kan ik ook niet echt een beroep op doen en bij mijn vriendinnen wil ik niet zo lopen zeiken, die hebben ook wel wat anders te doen. En toen was daar weer het Viva forum als je het nodig hebt Maar wat wil ik van jullie weten?
Misschien zijn er vrouwen die in soortgelijke relaties/problemen hebben gezeten en hebben die een oplossing gevonden. Hebben anderen ook het gevoel dat je totaal niet meer in je eigen relatie past? Mijn man en ik kunnen het ook leuk hebben samen maar om nou voor die paar 'leuke' momenten er een heel huwelijk aan te wijden? Ik weet het niet.
Nu is hij vanochtend boos de deur uit gegaan, omdat ik weer over onze ruzie en zijn gedrag begon en ik zei dat ik er klaar mee was. Ik heb hem nageschreeuwd dat ik hem vanavond niet hoef te zien. Ik zat alweer te denken om hem te sms-en met een of andere tekst, maar bij nader inzien doe ik dat niet want ik ben altijd degene die weer begint met praten. Als het aan hem zou liggen gaan we gewoon weer verder aanmodderen tot de volgende uitbarsting. Maar ik wil zo dus niet meer. Ik weet niet wat ik nog meer moet vertellen of zeggen, het is al een heel lang onsamenhangend verhaal geworden
Ik heb dringend advies nodig, ik MOET met iemand praten, ik ben gisteren al bij de huisarts geweest met de vraag of ze me kan doorverwijzen naar een psycholoog. Die laatste al een paar keer geprobeerd te bellen maar geen gehoor...
Ik heb meerdere dingen die ik met die psycholoog wil bespreken maar waar ik nu momenteel het ergste mee zit zijn de problemen in mijn relatie. Ik weet niet eens waar ik moet beginnen en hoe het verder moet.
Maar we hebben vreselijke ruzie, we hebben regelmatig ruzie en meningsverschillen dus op zich kijk ik er niet zo van op maar ik ben er nu een keer klaar mee. Ik heb genoeg meegemaakt in mijn leven en ga op het moment ook door een hel doordat mijn moeder longkoanker heeft en waarschijnlijk niet lang meer te leven heeft.
Ik heb dus wel wat anders aan mijn hoofd dan zijn gezeik.
Van het weekend hebben we weer zo'n ruzie gehad en waar ik vooral ook erg mee zit (en dat doet hij al 13 jaar) is dat hij me altijd zo verschrikkelijk de huid volscheld. En dan heb ik het niet over trut... Hij denkt verbaal heel sterk te zijn, en hij is verbaal ook sterker dan mij, maar ik ben niet meer dat tutje van 13 jaar geleden die dat allemaal maar laat gebeuren. Nu ben ik het zat. Eigenlijk zou ik wel een pauze willen. Ik weet niet of ik echt uit elkaar wil gaan, ook al heb ik hem dat wel gezegd. Maar zo wil ik niet verder, ik zie nu aan mijn moeder van 53 dat het leven maar kort is. Ik wil een relatie met iemand die mij als gelijke beschouwt, mij respecteerd om wie ik ben en wat ik doe of wat ik niet doe. We hebben twee kleine kinderen dus makkelijk is het niet om zomaar uit elkaar te gaan, als we hen niet hadden gehad was ik denk ik niet meer bij hem geweest. Ik werk niet dus ik weet absoluut niet hoe ik dat allemaal aan moet pakken, bij mijn ouders kan ik nu ook niet terecht wegens de ziekte van mijn moeder. Ik wil haar er uberhaupt niet mee belasten nu. Broers en zussen allemaal jonger dus kan ik ook niet echt een beroep op doen en bij mijn vriendinnen wil ik niet zo lopen zeiken, die hebben ook wel wat anders te doen. En toen was daar weer het Viva forum als je het nodig hebt Maar wat wil ik van jullie weten?
Misschien zijn er vrouwen die in soortgelijke relaties/problemen hebben gezeten en hebben die een oplossing gevonden. Hebben anderen ook het gevoel dat je totaal niet meer in je eigen relatie past? Mijn man en ik kunnen het ook leuk hebben samen maar om nou voor die paar 'leuke' momenten er een heel huwelijk aan te wijden? Ik weet het niet.
Nu is hij vanochtend boos de deur uit gegaan, omdat ik weer over onze ruzie en zijn gedrag begon en ik zei dat ik er klaar mee was. Ik heb hem nageschreeuwd dat ik hem vanavond niet hoef te zien. Ik zat alweer te denken om hem te sms-en met een of andere tekst, maar bij nader inzien doe ik dat niet want ik ben altijd degene die weer begint met praten. Als het aan hem zou liggen gaan we gewoon weer verder aanmodderen tot de volgende uitbarsting. Maar ik wil zo dus niet meer. Ik weet niet wat ik nog meer moet vertellen of zeggen, het is al een heel lang onsamenhangend verhaal geworden
dinsdag 23 november 2010 10:11
Wat verwacht je van een psycholoog of van ons dan? Even voor de duidelijkheid: ik ben in ieder geval geen psycholoog maar gewoon een forummer.
Je kunt ook bij online psychologen terecht en je kunt ook bij psychologen terecht zonder een doorverwijzing van je huisarts.
Ga er vanuit dat jij alleen jezelf kunt veranderen, hem niet. Het zou wel kunnen dat hij zich anders gaat gedragen omdat jij je anders gaat gedragen natuurlijk. Actie = reactie immers. Denk jij dat jij iets kan veranderen? Daarmee wil ik absoluut niet zeggen dat jouw probleem aan jou ligt hoor, dat weet ik helemaal niet. Maar dat er iets moet gebeuren lijkt me wel duidelijk, en dat zul je zelf moeten laten gebeuren.
Je kunt ook bij online psychologen terecht en je kunt ook bij psychologen terecht zonder een doorverwijzing van je huisarts.
Ga er vanuit dat jij alleen jezelf kunt veranderen, hem niet. Het zou wel kunnen dat hij zich anders gaat gedragen omdat jij je anders gaat gedragen natuurlijk. Actie = reactie immers. Denk jij dat jij iets kan veranderen? Daarmee wil ik absoluut niet zeggen dat jouw probleem aan jou ligt hoor, dat weet ik helemaal niet. Maar dat er iets moet gebeuren lijkt me wel duidelijk, en dat zul je zelf moeten laten gebeuren.
dinsdag 23 november 2010 10:12
Die psych denk ik nodig te hebben om bepaalde dingen anders te bekijken en me te helpen bepaalde dingen een plek te geven. Bijvoorbeeld het verlies van een kindje, mijn moeder die ik dreig te verliezen, mijn echte vader die niet naar mij omkijkt en nu dus de problemen in mijn relatie. Lange tijd dacht ik het zelf op te kunnen lossen maar nu lukt dat niet meer...
dinsdag 23 november 2010 10:12
Tja, kun je niet zeggen dat je er niet van gediend bent dat hij op zo'n manier tegen je praat en als ie dat nog eens doet, dat je dan wegloopt, tot hij normaal tegen je kan praten? Of barst dan de bom?
Ik denk dat jullie relatietherapie nodig hebben, als het je echt alleen om zijn scheldpartijen gaat.
Ik denk dat jullie relatietherapie nodig hebben, als het je echt alleen om zijn scheldpartijen gaat.
Occam's razor
dinsdag 23 november 2010 10:13
quote:mv3 schreef op 23 november 2010 @ 10:08:
Ja maar dan?
Wel vragen of hij elke maand geld over wil maken?
Ik werk niet omdat ik kleine kinderen heb, geen opa's en oma's die voor opvang kunnen zorgen en ook geen geld voor opvang...
De meeste mensen die werken gebruiken het geld dat ze door het werk verdienen voor opvang. Waarom zou dat bij jou niet kunnen?
Begin eens met denken in mogelijkheden en oplossingen ipv in problemen.
Ja maar dan?
Wel vragen of hij elke maand geld over wil maken?
Ik werk niet omdat ik kleine kinderen heb, geen opa's en oma's die voor opvang kunnen zorgen en ook geen geld voor opvang...
De meeste mensen die werken gebruiken het geld dat ze door het werk verdienen voor opvang. Waarom zou dat bij jou niet kunnen?
Begin eens met denken in mogelijkheden en oplossingen ipv in problemen.
dinsdag 23 november 2010 10:15
Volgens mij zie je op dit moment door de bomen het bos niet meer.
Om te beginnen heb je twee mogelijkheden: wil je bij hem weg of wil je er alles aan doen om op een constructieve manier te kijken of jullie relatie nog te redden valt?
Dat laatste kan alleen als hij mee wil werken. Dan is het dus voor jou zaak, om hem serieus mar ook rustig, te laten weten dat voor jou de laatste druppel zo ongeveer gevallen is, en je samen hulp wilt zoeken. Als hij dat niet wil, kom je automatisch uit op bij hem weg gaan.
Ga je bij hem weg, dan moet je gaan kijken wat je allemaal moet regelen. Daar heb ik verder geen verstand van, maar dan denk ik aan een mediator en/of een advocaat. Ik weet zeker dat er op het forum meer topics zijn waar je hierover tips kunt vinden.
Sterkte!
Om te beginnen heb je twee mogelijkheden: wil je bij hem weg of wil je er alles aan doen om op een constructieve manier te kijken of jullie relatie nog te redden valt?
Dat laatste kan alleen als hij mee wil werken. Dan is het dus voor jou zaak, om hem serieus mar ook rustig, te laten weten dat voor jou de laatste druppel zo ongeveer gevallen is, en je samen hulp wilt zoeken. Als hij dat niet wil, kom je automatisch uit op bij hem weg gaan.
Ga je bij hem weg, dan moet je gaan kijken wat je allemaal moet regelen. Daar heb ik verder geen verstand van, maar dan denk ik aan een mediator en/of een advocaat. Ik weet zeker dat er op het forum meer topics zijn waar je hierover tips kunt vinden.
Sterkte!
dinsdag 23 november 2010 10:16
Ja VI ik weet ook niet wat ik van jullie wil, dat schrijf ik ook in mijn stukje voor die bepaalde dingen heb ik inderdaad een prof. iemand nodig. Ik schrijf hier in het relatie topic ook eigenlijk alleen voor mijn relatie. Misschien had mijn tekst niet zo moeten beginnen, maar ik schrijf ook maar wat van me af. Vaak hebben juist vrouwen toch wel een goeie kijk op dingen, veelal uit eigen ervaringen. Daar ben ik meer naar op zoek, ervaringen, tips voor het redden van een relatie of tips hoe uit elkaar te gaan..
dinsdag 23 november 2010 10:16
quote:mv3 schreef op 23 november 2010 @ 10:12:
Die psych denk ik nodig te hebben om bepaalde dingen anders te bekijken en me te helpen bepaalde dingen een plek te geven. Bijvoorbeeld het verlies van een kindje, mijn moeder die ik dreig te verliezen, mijn echte vader die niet naar mij omkijkt en nu dus de problemen in mijn relatie. Lange tijd dacht ik het zelf op te kunnen lossen maar nu lukt dat niet meer...Ik denk dat allemaal tegelijk niet zo'n goed plan is. Welke problemen zijn het meest actueel en moeten het eerst aangepakt worden?
Die psych denk ik nodig te hebben om bepaalde dingen anders te bekijken en me te helpen bepaalde dingen een plek te geven. Bijvoorbeeld het verlies van een kindje, mijn moeder die ik dreig te verliezen, mijn echte vader die niet naar mij omkijkt en nu dus de problemen in mijn relatie. Lange tijd dacht ik het zelf op te kunnen lossen maar nu lukt dat niet meer...Ik denk dat allemaal tegelijk niet zo'n goed plan is. Welke problemen zijn het meest actueel en moeten het eerst aangepakt worden?
dinsdag 23 november 2010 10:22
Ja we zijn getrouwd.
En inderdaad zie ik nu even door de bomen het bos niet meer, Het grootste probleem is nu mijn relatie, daar moet aan gewerkt worden. De andere dingen moet ik zelf zien te verwerken, daar kan ook mijn man me niet bij helpen. Bij het redden van onze relatie wel, maar of hij mee wil in therapie?
Ik betwijfel het, hij denkt het zelf allemaal erg goed te weten. Vind zichzelf op bepaalde momenten de slimste van iedereen geloof ik, ik denk niet dat hij therapie serieus zou nemen. Maar ik kan het voorstellen. La hij er ook aan wil werken tenminste.
En inderdaad zie ik nu even door de bomen het bos niet meer, Het grootste probleem is nu mijn relatie, daar moet aan gewerkt worden. De andere dingen moet ik zelf zien te verwerken, daar kan ook mijn man me niet bij helpen. Bij het redden van onze relatie wel, maar of hij mee wil in therapie?
Ik betwijfel het, hij denkt het zelf allemaal erg goed te weten. Vind zichzelf op bepaalde momenten de slimste van iedereen geloof ik, ik denk niet dat hij therapie serieus zou nemen. Maar ik kan het voorstellen. La hij er ook aan wil werken tenminste.
dinsdag 23 november 2010 10:34
Ik ken een stel met kinderen dat een pauze heeft ingelast, die pauze duurt al een paar jaar omdat het ze nog steeds niet lukt om aan de relatie te werken.
De kinderen wonen in hun eigen huis, zij gaat de helft van de tijd naar een ander huis en hij ook. Zij zijn via vrienden aan de andere tijdelijke huizen gekomen.
Eerlijk gezegd zie ik eea als een scheiding met een enorm lange aanlooptijd en extra veel onnodig verdriet maar goed.
Mijn man en ik hebben geen kinderen en hebben ook huwelijksproblemen gehad, van een heel ander kaliber dat wel, en wij hebben juist geen pauze ingelast maar hebben ons voor 200% ingezet voor elkaar. Bij ons hoefde er namelijk geen rust te komen maar juist het tegenovergestelde.
De kinderen wonen in hun eigen huis, zij gaat de helft van de tijd naar een ander huis en hij ook. Zij zijn via vrienden aan de andere tijdelijke huizen gekomen.
Eerlijk gezegd zie ik eea als een scheiding met een enorm lange aanlooptijd en extra veel onnodig verdriet maar goed.
Mijn man en ik hebben geen kinderen en hebben ook huwelijksproblemen gehad, van een heel ander kaliber dat wel, en wij hebben juist geen pauze ingelast maar hebben ons voor 200% ingezet voor elkaar. Bij ons hoefde er namelijk geen rust te komen maar juist het tegenovergestelde.
dinsdag 23 november 2010 10:35
quote:mv3 schreef op 23 november 2010 @ 10:08:
Ja maar dan?
Wel vragen of hij elke maand geld over wil maken?
Ik werk niet omdat ik kleine kinderen heb, geen opa's en oma's die voor opvang kunnen zorgen en ook geen geld voor opvang...
Wat een onzin. Ik heb vier kinderen en die zijn allemaal klein geweest en ik werkte gewoon. Mocht ik ooit onverhoopt bij mijn partner weggaan dan kan ik mijn eigen boontjes doppen. En dus ook opvang betalen. Wat ik tegen die tijd samen met mijn dan ex zou betalen, immers het zijn ook zijn kinderen. Ik werk niet voor de kinderopvang... dat doen we samen omdat het onze gezamenlijke kinderen zijn. Je kan partneralimentatie vragen als je dat wilt. En je gaat de bijstand in want je werkt niet. Maar volgens mij gaat die partneralimentatie van je bijstand af dus daar schiet je niet zoveel mee op. Kortom, handen uit de mouwen en aan het werk/zoek een baan.
Je krijgt overigens als je een laag inkomen hebt ook subsidie op je kdv plaatsen. Die zijn voor jou goedkoper dan dat ze voor mij zijn. Dat valt dus allemaal best wel mee.
Ja maar dan?
Wel vragen of hij elke maand geld over wil maken?
Ik werk niet omdat ik kleine kinderen heb, geen opa's en oma's die voor opvang kunnen zorgen en ook geen geld voor opvang...
Wat een onzin. Ik heb vier kinderen en die zijn allemaal klein geweest en ik werkte gewoon. Mocht ik ooit onverhoopt bij mijn partner weggaan dan kan ik mijn eigen boontjes doppen. En dus ook opvang betalen. Wat ik tegen die tijd samen met mijn dan ex zou betalen, immers het zijn ook zijn kinderen. Ik werk niet voor de kinderopvang... dat doen we samen omdat het onze gezamenlijke kinderen zijn. Je kan partneralimentatie vragen als je dat wilt. En je gaat de bijstand in want je werkt niet. Maar volgens mij gaat die partneralimentatie van je bijstand af dus daar schiet je niet zoveel mee op. Kortom, handen uit de mouwen en aan het werk/zoek een baan.
Je krijgt overigens als je een laag inkomen hebt ook subsidie op je kdv plaatsen. Die zijn voor jou goedkoper dan dat ze voor mij zijn. Dat valt dus allemaal best wel mee.
dinsdag 23 november 2010 10:44
Kun je dit hele verhaal bespreken met je partner? Dus alle problemen waar je mee te maken hebt? Inclusief jullie relatie die heel moeizaam loopt? Wie weet zit die man naast je er wel net zo mee als jij en kunnen jullie samen werken aan een oplossing. Hoef je deze kar niet meer in je eentje te trekken, maar samen met je vent. Daar heb je 'm dertien jaar geleden ook voor uitgekozen, zeg maar.
dinsdag 23 november 2010 10:55
Ik heb in een eerdere relatie eens een break genomen. We woonden niet samen en in verschillende steden, dus dat was vrij eenvoudig, we hebben gewoon 2 weken niet afgesproken. Het effect was prima, maar niet voor de relatie. Ik had namelijk de tijd om alles te overwegen, duidelijk mijn grenzen weer eens voor mezelf te bepalen en dat was heel goed. Hij was vol goede bedoelingen toen we elkaar weer zagen en ik wilde hem graag geloven (achteraf weet ik dat mijn basisgevoel toen al niet goed was). Binnen een maand heb ik het definitief uitgemaakt, want het was weer allemaal verdwenen. Achteraf vind ik het ook onzin zoiets. Je verandert patronen niet zomaar en meestal al helemaal niet door niets te ondernemen. Ik adviseer dus nu heel sterk therapie. Liefst relatietherapie, samen. Mocht hij daar niet toe bereid zijn en je wilt de relatie toch niet verbreken (ik zou het feit dat mijn partner mijn ernstige problemen met onze interactie niet serieus genoeg neemt als heel, heel erge vertrouwensbreuk ervaren) dan kun je ook alleen in therapie gaan. Als er bij jou dingen veranderen zal jullie interactie ook veranderen. Wellicht ten goede, wellicht vind je de kracht om dan alsnog de knoop door te hakken.
dinsdag 23 november 2010 10:55
quote:Oriane schreef op 23 november 2010 @ 10:35:
[...]
Wat een onzin. Ik heb vier kinderen en die zijn allemaal klein geweest en ik werkte gewoon. Mocht ik ooit onverhoopt bij mijn partner weggaan dan kan ik mijn eigen boontjes doppen. En dus ook opvang betalen. Wat ik tegen die tijd samen met mijn dan ex zou betalen, immers het zijn ook zijn kinderen. Ik werk niet voor de kinderopvang... dat doen we samen omdat het onze gezamenlijke kinderen zijn. Je kan partneralimentatie vragen als je dat wilt. En je gaat de bijstand in want je werkt niet. Maar volgens mij gaat die partneralimentatie van je bijstand af dus daar schiet je niet zoveel mee op. Kortom, handen uit de mouwen en aan het werk/zoek een baan.
Je krijgt overigens als je een laag inkomen hebt ook subsidie op je kdv plaatsen. Die zijn voor jou goedkoper dan dat ze voor mij zijn. Dat valt dus allemaal best wel mee.
Niet werken kan ook een keuze zijn, dus hoezo onzin?? Ik werk ook niet, heb zelf voor kids gekozen dus laat de opvoeding niet aan anderen over..
ieder zn eigen keuzes toch? en omdat nu direkt als onzin te bestempelen?
[...]
Wat een onzin. Ik heb vier kinderen en die zijn allemaal klein geweest en ik werkte gewoon. Mocht ik ooit onverhoopt bij mijn partner weggaan dan kan ik mijn eigen boontjes doppen. En dus ook opvang betalen. Wat ik tegen die tijd samen met mijn dan ex zou betalen, immers het zijn ook zijn kinderen. Ik werk niet voor de kinderopvang... dat doen we samen omdat het onze gezamenlijke kinderen zijn. Je kan partneralimentatie vragen als je dat wilt. En je gaat de bijstand in want je werkt niet. Maar volgens mij gaat die partneralimentatie van je bijstand af dus daar schiet je niet zoveel mee op. Kortom, handen uit de mouwen en aan het werk/zoek een baan.
Je krijgt overigens als je een laag inkomen hebt ook subsidie op je kdv plaatsen. Die zijn voor jou goedkoper dan dat ze voor mij zijn. Dat valt dus allemaal best wel mee.
Niet werken kan ook een keuze zijn, dus hoezo onzin?? Ik werk ook niet, heb zelf voor kids gekozen dus laat de opvoeding niet aan anderen over..
ieder zn eigen keuzes toch? en omdat nu direkt als onzin te bestempelen?
dinsdag 23 november 2010 11:00
quote:Van het weekend hebben we weer zo'n ruzie gehad en waar ik vooral ook erg mee zit (en dat doet hij al 13 jaar) is dat hij me altijd zo verschrikkelijk de huid volscheld. En dan heb ik het niet over trut... Hij denkt verbaal heel sterk te zijn, en hij is verbaal ook sterker dan mij, maar ik ben niet meer dat tutje van 13 jaar geleden die dat allemaal maar laat gebeuren.
Iemand die je de huid vol moet schelden om zijn gelijk te halen is verbaal alles behalve sterk... Dat is een teken van zwakte.
Ik krijg de indruk dat jullie een zeer ongelijkwaardige relatie hebben, waarin hij zichzelf ziet als de superieure partner en jij jezelf ziet als 'het domme mutsje'.
Daar zou je aan moeten werken. Hij is niet superieur en jij lijkt me ook niet bijzonder stom. Je kunt hem niet veranderen, maar wel jezelf en je reacties op zijn gescheld. Niet meer pikken dus, en hem vertellen dat hij zijn verhaal kan afmaken als hij het gescheld achterwege laat...
Iemand die je de huid vol moet schelden om zijn gelijk te halen is verbaal alles behalve sterk... Dat is een teken van zwakte.
Ik krijg de indruk dat jullie een zeer ongelijkwaardige relatie hebben, waarin hij zichzelf ziet als de superieure partner en jij jezelf ziet als 'het domme mutsje'.
Daar zou je aan moeten werken. Hij is niet superieur en jij lijkt me ook niet bijzonder stom. Je kunt hem niet veranderen, maar wel jezelf en je reacties op zijn gescheld. Niet meer pikken dus, en hem vertellen dat hij zijn verhaal kan afmaken als hij het gescheld achterwege laat...
Your life could depend on this. Don't blink. Don't even blink. Blink and you're dead. They are fast. Faster than you can believe. Don't turn your back, don't look away, and don't blink! Good luck. - The Doctor
dinsdag 23 november 2010 11:08
quote:smilinggrump schreef op 23 november 2010 @ 10:55:
[...]
Niet werken kan ook een keuze zijn, dus hoezo onzin?? Ik werk ook niet, heb zelf voor kids gekozen dus laat de opvoeding niet aan anderen over..
ieder zn eigen keuzes toch? en omdat nu direkt als onzin te bestempelen?Die keuze heb je toch gemaakt omdat de situatie daarvoor geschikt was? Nou, nu is die situatie niet meer geschikt, dus is het ook onzin om je dan toch vast te houden aan die keuze. Geldt niet voor alle keuzes natuurlijk, maar voor deze wel.
[...]
Niet werken kan ook een keuze zijn, dus hoezo onzin?? Ik werk ook niet, heb zelf voor kids gekozen dus laat de opvoeding niet aan anderen over..
ieder zn eigen keuzes toch? en omdat nu direkt als onzin te bestempelen?Die keuze heb je toch gemaakt omdat de situatie daarvoor geschikt was? Nou, nu is die situatie niet meer geschikt, dus is het ook onzin om je dan toch vast te houden aan die keuze. Geldt niet voor alle keuzes natuurlijk, maar voor deze wel.
dinsdag 23 november 2010 11:15
quote:smilinggrump schreef op 23 november 2010 @ 10:55:
[...]
Niet werken kan ook een keuze zijn, dus hoezo onzin?? Ik werk ook niet, heb zelf voor kids gekozen dus laat de opvoeding niet aan anderen over..
ieder zn eigen keuzes toch? en omdat nu direkt als onzin te bestempelen?
Ik KAN niet werken want ik heb kinderen is geen keuze... ik WIL niet werken want ik heb kinderen is een keuze... maar dat schreef ze niet. Ze schreef duidelijk 'ik kan niet'..... En dat is onzin. Je kunt best werken als je kinderen hebt. Prima als mensen niet willen, maar niet kunnen? Dat is kul....
Overigens vind ik, en daar ben ik heel rigide in, niet dat de maatschappij op hoeft te draaien voor de domme keuzes van mensen. Ik heb momenteel voor een eigen zaak gekozen. Mocht dat klappen ga ik werken... Kan ik heel hard roepen dat ik niet voor loonwerk kies en dat ik recht heb op geld van de samenleving omdat ik die keuze hebt gemaakt nu eenmaal. Zo werkt het niet. Als iets niet werkt moet je keuzes herzien en opnieuw kiezen met de nieuwe situatie in het licht..... Je kunt geen rechten ontlenen aan een keuze die iemand ooit heeft gemaakt. Situaties veranderen, keuzes kunnen herzien worden. Simple als that...
[...]
Niet werken kan ook een keuze zijn, dus hoezo onzin?? Ik werk ook niet, heb zelf voor kids gekozen dus laat de opvoeding niet aan anderen over..
ieder zn eigen keuzes toch? en omdat nu direkt als onzin te bestempelen?
Ik KAN niet werken want ik heb kinderen is geen keuze... ik WIL niet werken want ik heb kinderen is een keuze... maar dat schreef ze niet. Ze schreef duidelijk 'ik kan niet'..... En dat is onzin. Je kunt best werken als je kinderen hebt. Prima als mensen niet willen, maar niet kunnen? Dat is kul....
Overigens vind ik, en daar ben ik heel rigide in, niet dat de maatschappij op hoeft te draaien voor de domme keuzes van mensen. Ik heb momenteel voor een eigen zaak gekozen. Mocht dat klappen ga ik werken... Kan ik heel hard roepen dat ik niet voor loonwerk kies en dat ik recht heb op geld van de samenleving omdat ik die keuze hebt gemaakt nu eenmaal. Zo werkt het niet. Als iets niet werkt moet je keuzes herzien en opnieuw kiezen met de nieuwe situatie in het licht..... Je kunt geen rechten ontlenen aan een keuze die iemand ooit heeft gemaakt. Situaties veranderen, keuzes kunnen herzien worden. Simple als that...
dinsdag 23 november 2010 11:31
Zo had ik het idd niet gelezen, natuurlijk moet je je leven aanpassen aan nieuwe situaties!
Ik ben zelf gescheiden en werk niet, dat heeft als resultaat een minimum inkomen...totdat de kids wat ouder zijn en ik wel ga werken.
mv3..zorg nou eerst maar dat je weet wat je samen wilt!! En mocht je ondertussen toch info willen over hoe en wat als je uit elkaar gaat, dan zijn er genoeg topics over scheiden en hoe dat aan te pakken (ook financieel).
Ik ben zelf gescheiden en werk niet, dat heeft als resultaat een minimum inkomen...totdat de kids wat ouder zijn en ik wel ga werken.
mv3..zorg nou eerst maar dat je weet wat je samen wilt!! En mocht je ondertussen toch info willen over hoe en wat als je uit elkaar gaat, dan zijn er genoeg topics over scheiden en hoe dat aan te pakken (ook financieel).
dinsdag 23 november 2010 16:19
Dank jullie wel alvast voor jullie reacties.
Even terugkomend op dat werk gedeelte, ik schreef niet dat ik niet KAN werken alleen dat ik niet werk omdat... en ja daar hebben we toen samen voor gekozen. En daar zijn we altijd goed mee weg gekomen en voor de kinderen is het heerlijk.
Het enige jammere is dat me daardoor misschien ook niet gelijkwaardig door voel of dat hij me dat soms laat voelen. Dus hoe dan ook is het voor mij al een stap in de goede richting om wel te gaan werken. Maar hoe en wat is na 6 jaar even niet zo gemakkelijk en ook niet met een moeder die mijn hulp op het moment goed kan gebruiken hier en daar. Maar goed, weer stof om over na te denken.
Even terugkomend op dat werk gedeelte, ik schreef niet dat ik niet KAN werken alleen dat ik niet werk omdat... en ja daar hebben we toen samen voor gekozen. En daar zijn we altijd goed mee weg gekomen en voor de kinderen is het heerlijk.
Het enige jammere is dat me daardoor misschien ook niet gelijkwaardig door voel of dat hij me dat soms laat voelen. Dus hoe dan ook is het voor mij al een stap in de goede richting om wel te gaan werken. Maar hoe en wat is na 6 jaar even niet zo gemakkelijk en ook niet met een moeder die mijn hulp op het moment goed kan gebruiken hier en daar. Maar goed, weer stof om over na te denken.
