Relaties
alle pijlers
Dure reis cadeau gekregen, vriend niet oke?
dinsdag 12 augustus 2014 23:42
Zo hallo ben ik weer. Ik moet het echt even van me afschrijven.
We zijn inmiddels een tijdje verder. Nog even in het kort het volledige verhaal met wat aanvullingen:
- Vriend was boos omdat ik niet enthousiast op zijn cadeau reageerde (dagje weg) en wel op vriendin's cadeau (een reis). Excuses aangeboden, gezegd dat het niet zo bedoeld was. Z'n ouders (waar ik heel erg goed mee om ging) waren ook boos op mij om die reden plus nog eens omdat ik het weekendje weg wat ze me twee dagen daarvoor al hadden gegeven niet meer had genoemd. Ex was naar eigen zeggen 'gewond' en had rust nodig want 'wonden moesten helen' dus het resultaat was een break van een maand.
- Wat ook nog zo was is dat ik met hem een weekendje weg zou gaan eind juli want zijn ouders hebben een vakantiehuisje en vlak in de buurt zou een festival plaatsvinden op zondag. We zouden daar dan verblijven van vrijdagavond t/m zondag en zondag naar dat festival gaan samen met onze vriendengroep. Ik had hier mijn vakantie met vriendin op aangepast. Ik ging maandag t/m vrijdagochtend op vakantie en vrijdagavond zouden we dan naar dat huisje rijden.
- Goed de maand rust. Het kwam ruim binnen die maand alweer goed en we hadden afgesproken en blablala helemaal prima. Ook toen ik op vakantie met vriendin was gewoon contact gehouden via berichtjes.
- Aangezien we die ruzie hadden gehad had hij mijn kaartje van het festival al verkocht. Maar omdat het alweer goed gekomen was stelde ik voor om toch nog mee te gaan en opnieuw een kaartje te kopen. Ik had me tenslotte wel heel erg verheugd op dat festival en sowieso het hele weekend eromheen ook. Vooral na die ruzie.
- Hij wilde niet dat ik dat deed. Want ik alleen op vakantie met vriendin betekende hij alleen naar dat festival. Hij wilde dus pertinent niet dat ik een kaartje kocht en daarheen zou komen alleen omdat ik met vriendin op vakantie was geweest. Maar dat was uiteraard helemaal niet te vergelijken want het ging hier om iets waar we sowieso samen heen zouden gaan en wat ook een groepsaangelegenheid was. Hij wist daarnaast dat ik me d'r ontzettend op verheugde, maar toch wilde hij dat ik niet kwam.
- Nou goed. Uiteindelijk kwam ik terug kwam vakantie vrijdagochtend en hoorde ik dus dat mijn oma overleden was. Ik belde hem overstuur op om het te vertellen. Ik wilde heel graag dat hij naar mij toe zou komen na z'n werk zodat ie me een hart onder de riem zou steken en ook kon helpen met wat begrafenis zaken (kleine familie dus dat kwam vrijwel op mij neer). Hij heeft echter in het hele gesprek er niet over gerept dat hij langs zou willen komen of zou proberen iets te regelen. Daar werd ik enigszins geïrriteerd van. Toen heb ik gezegd dat ik naar beneden ging en opgehangen. Vervolgens krijg ik een smsje met 'nu ben ik er klaar mee ook'. Heeft hij pas 's avonds weer contact met mij opgenomen via de telefoon en daarin laten blijken dat hij het belachelijk vond dat ik zo tegen hem deed. En dat hij er klaar mee is (hij dumpte me dus eigenlijk aan de telefoon) heeft mij toen compleet overstuur achtergelaten en is gewoon zijn weekendje gaan vieren. Het enige wat ik nog te horen heb gekregen is een smsje. Hij heeft verder ook niet meer voorgesteld om mee te gaan naar de crematie o.i.d.
Nou goed afgelopen paar dagen nog wel enigszins contact gehad. Ik mis hem erg dus ik wilde toch nog graag even persoonlijk met hem praten om misschien nog alles achter ons te kunnen laten en te beginnen met een schone lei. Hoe zeer hij mij ook gekwetst heeft door me zo onbeschoft te behandelen rond m'n oma.
Waarop hij dus zei dat er 'teveel gebeurd is' hij blijft dan maar zeggen dat ik hem zo ontzettend veel pijn heb gedaan door dat cadeau gedoe en dat hij na de break door het cadeau verhaal had verwacht dat ik zou veranderen maar dat ik dat blijkbaar niet was omdat ik hem zo ontzettend had beledigd aan de telefoon toen met m'n oma. En dat hij de ware Grijze trui heeft gezien. En dat als ik echt intelligent had geweest dat dit nooit gebeurd was. En dat het nooit meer wat zal worden aangezien ik dit soort dingen in de toekomst zal blijven doen (????????) etcetera etcetera.
Het frustrerende is dat ik dus echt niet begrijp hoe je zo boos kunt worden om de meest rare kwesties. Hij snapt dus ook echt niet dat ik me zo ontzettend gekwetst voel door hem rondom de oma kwestie. Hij is er van overtuigd dat ik fout zat en niet hij. Terwijl ik het ronduit respectloos vind hoe hij heeft gehandeld tegen mij na 4 jaar relatie.
En het frustrerende van mezelf vind ik op het moment dat ik enorme moodswings blijf houden. Het ene moment haat ik hem bijna en het andere moment dan flitsen die beelden van die 4 jaar allemaal weer voorbij en dan ben ik zo boos op hem dat hij zo tegen me heeft gedaan, zo boos heeft gedaan op niets af? We waren zo ontzettend close. Zagen elkaar 4 keer per week, deden heel veel samen en dan zie je dit als reden om ermee te stoppen, terwijl we verder nooit ruzie hadden (met uitzondering van hele onbenullige dingetjes dan)? Ik begin daardoor nog aan mezelf te twijfelen ook. Of ik dan misschien toch fout heb gehandeld of toch verkeerd ben geweest..
Dan begin ik de relatie een beetje te overdenken en dan denk ik ook dat het misschien beter is. Ik ben echt ontzettend gek op hem geweest, maar misschien is dit toch het niveau verschil wat opbreekt (hij werkt op LBO/MBO niveau en ik studeer op WO niveau) in discussies heb ik altijd wel gemerkt dat hij er aparte denkbeelden op nahoudt (voorbeeldje is ook dat onze politieke keuzes niet bepaald overeenkwamen: hij stemde PVV). Hij vindt verder ook dat werk en geld op nummer 1 komt. 'Nu moet je het verdienen' vond dat ook belangrijker dan zijn sociale contacten. Als ik vroeg of hij niet wat meer aandacht moest besteden aan z'n vrienden dan vond hij dat onzin 'heb het al druk genoeg' en z'n sociale contacten naast mij bleven dan ook beperkt tot z'n collega's en 1 vriend van 50. Daar komt bij dat we al eens eerder ruzie hadden gehad omdat hij dus vindt dat je naast je werk vrijwel alles qua sociale activiteiten samen moet ondernemen (dus als ik met vriendinnen weg zou gaan dan zou ik hem moeten meenemen vond hij) dat op zich is natuurlijk al niet echt normaal.
Ik ben natuurlijk al samen met hem sinds m'n 16e dus ik ben praktisch met hem opgegroeid. Zelf ben ik vrij beschermend opgevoed en ik ben bij hem ook terecht gekomen in een hele beschermde omgeving wat betreft z'n ouders ook. Verder is het dan ook mijn eerste vriend en ben ik door het verleden ook nog eens behoorlijk onzeker aangelegd en dat alles maakte het dat ik koos (en het liefste nog steeds kies moet ik zeggen) voor het veilige. Want bij hem (en z'n familie) voelde ik me ontzettend op m'n gemak..
Dus op de rationele momenten begrijp ik dat ik m'n hele leven nog voor me heb. Ik ben 20 en ik moet genieten en me waarschijnlijk niet vastklampen aan iemand die me zo'n pijn doet. Maar op niet rationele momenten dan mis ik onze momenten samen zo erg en dan voel ik me zo naar dat dat allemaal weg is en dan ben ik ook echt even in paniek. En bang dat ik nooit meer iemand zal vinden waar ik me zo comfortabel bij voel en waarbij ik me voor niets en niemand schaam.
Hij wilde overigens ook nog wel contact houden (wat tot nu toe elke avond is trouwens) en over een paar weken nog praten om een goede vriendschap te behouden (?) als we verder normaal praten en ik zeg dat ik ergens heen ga 's avonds dan is het gelijk 5 berichten met 'waarheen dan??' dus dat is vrij apart en ik weet niet zo goed wat ik daarvan moet denken.
Maar ik moet echt even weer leren om op mezelf te zijn. Tevreden te zijn met mezelf en te begrijpen dat hij degene is die mij pijn heeft gedaan en niet andersom. Ik ben echt een hele leuke vriendin geweest en dat hij dat niet ziet dat is dan maar z'n eigen loss.
Het lucht echt even op om dit van me af te schrijven. Ik zat weer in zo'n enorme dip! ik zal blij zijn als het over is met de moodswings. (Hopelijk snel want er komen weer een paar tentamens aan in augustus)
We zijn inmiddels een tijdje verder. Nog even in het kort het volledige verhaal met wat aanvullingen:
- Vriend was boos omdat ik niet enthousiast op zijn cadeau reageerde (dagje weg) en wel op vriendin's cadeau (een reis). Excuses aangeboden, gezegd dat het niet zo bedoeld was. Z'n ouders (waar ik heel erg goed mee om ging) waren ook boos op mij om die reden plus nog eens omdat ik het weekendje weg wat ze me twee dagen daarvoor al hadden gegeven niet meer had genoemd. Ex was naar eigen zeggen 'gewond' en had rust nodig want 'wonden moesten helen' dus het resultaat was een break van een maand.
- Wat ook nog zo was is dat ik met hem een weekendje weg zou gaan eind juli want zijn ouders hebben een vakantiehuisje en vlak in de buurt zou een festival plaatsvinden op zondag. We zouden daar dan verblijven van vrijdagavond t/m zondag en zondag naar dat festival gaan samen met onze vriendengroep. Ik had hier mijn vakantie met vriendin op aangepast. Ik ging maandag t/m vrijdagochtend op vakantie en vrijdagavond zouden we dan naar dat huisje rijden.
- Goed de maand rust. Het kwam ruim binnen die maand alweer goed en we hadden afgesproken en blablala helemaal prima. Ook toen ik op vakantie met vriendin was gewoon contact gehouden via berichtjes.
- Aangezien we die ruzie hadden gehad had hij mijn kaartje van het festival al verkocht. Maar omdat het alweer goed gekomen was stelde ik voor om toch nog mee te gaan en opnieuw een kaartje te kopen. Ik had me tenslotte wel heel erg verheugd op dat festival en sowieso het hele weekend eromheen ook. Vooral na die ruzie.
- Hij wilde niet dat ik dat deed. Want ik alleen op vakantie met vriendin betekende hij alleen naar dat festival. Hij wilde dus pertinent niet dat ik een kaartje kocht en daarheen zou komen alleen omdat ik met vriendin op vakantie was geweest. Maar dat was uiteraard helemaal niet te vergelijken want het ging hier om iets waar we sowieso samen heen zouden gaan en wat ook een groepsaangelegenheid was. Hij wist daarnaast dat ik me d'r ontzettend op verheugde, maar toch wilde hij dat ik niet kwam.
- Nou goed. Uiteindelijk kwam ik terug kwam vakantie vrijdagochtend en hoorde ik dus dat mijn oma overleden was. Ik belde hem overstuur op om het te vertellen. Ik wilde heel graag dat hij naar mij toe zou komen na z'n werk zodat ie me een hart onder de riem zou steken en ook kon helpen met wat begrafenis zaken (kleine familie dus dat kwam vrijwel op mij neer). Hij heeft echter in het hele gesprek er niet over gerept dat hij langs zou willen komen of zou proberen iets te regelen. Daar werd ik enigszins geïrriteerd van. Toen heb ik gezegd dat ik naar beneden ging en opgehangen. Vervolgens krijg ik een smsje met 'nu ben ik er klaar mee ook'. Heeft hij pas 's avonds weer contact met mij opgenomen via de telefoon en daarin laten blijken dat hij het belachelijk vond dat ik zo tegen hem deed. En dat hij er klaar mee is (hij dumpte me dus eigenlijk aan de telefoon) heeft mij toen compleet overstuur achtergelaten en is gewoon zijn weekendje gaan vieren. Het enige wat ik nog te horen heb gekregen is een smsje. Hij heeft verder ook niet meer voorgesteld om mee te gaan naar de crematie o.i.d.
Nou goed afgelopen paar dagen nog wel enigszins contact gehad. Ik mis hem erg dus ik wilde toch nog graag even persoonlijk met hem praten om misschien nog alles achter ons te kunnen laten en te beginnen met een schone lei. Hoe zeer hij mij ook gekwetst heeft door me zo onbeschoft te behandelen rond m'n oma.
Waarop hij dus zei dat er 'teveel gebeurd is' hij blijft dan maar zeggen dat ik hem zo ontzettend veel pijn heb gedaan door dat cadeau gedoe en dat hij na de break door het cadeau verhaal had verwacht dat ik zou veranderen maar dat ik dat blijkbaar niet was omdat ik hem zo ontzettend had beledigd aan de telefoon toen met m'n oma. En dat hij de ware Grijze trui heeft gezien. En dat als ik echt intelligent had geweest dat dit nooit gebeurd was. En dat het nooit meer wat zal worden aangezien ik dit soort dingen in de toekomst zal blijven doen (????????) etcetera etcetera.
Het frustrerende is dat ik dus echt niet begrijp hoe je zo boos kunt worden om de meest rare kwesties. Hij snapt dus ook echt niet dat ik me zo ontzettend gekwetst voel door hem rondom de oma kwestie. Hij is er van overtuigd dat ik fout zat en niet hij. Terwijl ik het ronduit respectloos vind hoe hij heeft gehandeld tegen mij na 4 jaar relatie.
En het frustrerende van mezelf vind ik op het moment dat ik enorme moodswings blijf houden. Het ene moment haat ik hem bijna en het andere moment dan flitsen die beelden van die 4 jaar allemaal weer voorbij en dan ben ik zo boos op hem dat hij zo tegen me heeft gedaan, zo boos heeft gedaan op niets af? We waren zo ontzettend close. Zagen elkaar 4 keer per week, deden heel veel samen en dan zie je dit als reden om ermee te stoppen, terwijl we verder nooit ruzie hadden (met uitzondering van hele onbenullige dingetjes dan)? Ik begin daardoor nog aan mezelf te twijfelen ook. Of ik dan misschien toch fout heb gehandeld of toch verkeerd ben geweest..
Dan begin ik de relatie een beetje te overdenken en dan denk ik ook dat het misschien beter is. Ik ben echt ontzettend gek op hem geweest, maar misschien is dit toch het niveau verschil wat opbreekt (hij werkt op LBO/MBO niveau en ik studeer op WO niveau) in discussies heb ik altijd wel gemerkt dat hij er aparte denkbeelden op nahoudt (voorbeeldje is ook dat onze politieke keuzes niet bepaald overeenkwamen: hij stemde PVV). Hij vindt verder ook dat werk en geld op nummer 1 komt. 'Nu moet je het verdienen' vond dat ook belangrijker dan zijn sociale contacten. Als ik vroeg of hij niet wat meer aandacht moest besteden aan z'n vrienden dan vond hij dat onzin 'heb het al druk genoeg' en z'n sociale contacten naast mij bleven dan ook beperkt tot z'n collega's en 1 vriend van 50. Daar komt bij dat we al eens eerder ruzie hadden gehad omdat hij dus vindt dat je naast je werk vrijwel alles qua sociale activiteiten samen moet ondernemen (dus als ik met vriendinnen weg zou gaan dan zou ik hem moeten meenemen vond hij) dat op zich is natuurlijk al niet echt normaal.
Ik ben natuurlijk al samen met hem sinds m'n 16e dus ik ben praktisch met hem opgegroeid. Zelf ben ik vrij beschermend opgevoed en ik ben bij hem ook terecht gekomen in een hele beschermde omgeving wat betreft z'n ouders ook. Verder is het dan ook mijn eerste vriend en ben ik door het verleden ook nog eens behoorlijk onzeker aangelegd en dat alles maakte het dat ik koos (en het liefste nog steeds kies moet ik zeggen) voor het veilige. Want bij hem (en z'n familie) voelde ik me ontzettend op m'n gemak..
Dus op de rationele momenten begrijp ik dat ik m'n hele leven nog voor me heb. Ik ben 20 en ik moet genieten en me waarschijnlijk niet vastklampen aan iemand die me zo'n pijn doet. Maar op niet rationele momenten dan mis ik onze momenten samen zo erg en dan voel ik me zo naar dat dat allemaal weg is en dan ben ik ook echt even in paniek. En bang dat ik nooit meer iemand zal vinden waar ik me zo comfortabel bij voel en waarbij ik me voor niets en niemand schaam.
Hij wilde overigens ook nog wel contact houden (wat tot nu toe elke avond is trouwens) en over een paar weken nog praten om een goede vriendschap te behouden (?) als we verder normaal praten en ik zeg dat ik ergens heen ga 's avonds dan is het gelijk 5 berichten met 'waarheen dan??' dus dat is vrij apart en ik weet niet zo goed wat ik daarvan moet denken.
Maar ik moet echt even weer leren om op mezelf te zijn. Tevreden te zijn met mezelf en te begrijpen dat hij degene is die mij pijn heeft gedaan en niet andersom. Ik ben echt een hele leuke vriendin geweest en dat hij dat niet ziet dat is dan maar z'n eigen loss.
Het lucht echt even op om dit van me af te schrijven. Ik zat weer in zo'n enorme dip! ik zal blij zijn als het over is met de moodswings. (Hopelijk snel want er komen weer een paar tentamens aan in augustus)
dinsdag 12 augustus 2014 23:54
Ik zou het contact helemaal afkappen. Hij probeert nog wel telkens jou verantwoording aan hem te laten afleggen over waar je naar toe gaat en wat je doet. Daar geef je toch geen antwoord op? Het is over en uit. Je komt nooit over hem heen en blijft in die moodswings zolang je contact met hem blijft houden, pest jezelf daar niet mee en richt je leven in zonder hem en zonder je te verantwoorden aan hem.
dinsdag 12 augustus 2014 23:57
Stop met al het contact! Verwijder en blokkeer hem overal!
Je bent beter af zonder hem, hoewel dat nu vast nog lastig in te zien is! 4jaar samen is niet zomaar iets en heeft tijd nodig om te verwerken. Je verdiend beter dan deze jongen met zijn bijzondere denkwijzen. Iemand die zo doet als je je oma bent verloren is niet wijs!
Je bent beter af zonder hem, hoewel dat nu vast nog lastig in te zien is! 4jaar samen is niet zomaar iets en heeft tijd nodig om te verwerken. Je verdiend beter dan deze jongen met zijn bijzondere denkwijzen. Iemand die zo doet als je je oma bent verloren is niet wijs!
woensdag 13 augustus 2014 00:10
Ten eerste
Als ik jouw relaas lees vind ik je ex-vriend een eikel en een bitch.
Wat een eikel. heel erg niet oké. Echt je bent hem beter kwijt dan rijk.
O ja, dat we blijven vrienden bullshit van hem is volgens mij alleen om jou te kunnen blijven 'controleren'. Het lijkt mij beter om nu het contact helemaal te stoppen.
Vrienden zouden jullie in de toekomst kunnen worden als jullie allebei verder zijn. Edit: waarom zou je vrienden willen worden met een egoïstische eikel met 0,0 empathisch vermogen?
Als ik jouw relaas lees vind ik je ex-vriend een eikel en een bitch.
Wat een eikel. heel erg niet oké. Echt je bent hem beter kwijt dan rijk.
O ja, dat we blijven vrienden bullshit van hem is volgens mij alleen om jou te kunnen blijven 'controleren'. Het lijkt mij beter om nu het contact helemaal te stoppen.
Vrienden zouden jullie in de toekomst kunnen worden als jullie allebei verder zijn. Edit: waarom zou je vrienden willen worden met een egoïstische eikel met 0,0 empathisch vermogen?
woensdag 13 augustus 2014 07:06
Je vriend is een vervelend mensch.
Je krijgt ruzie, je past je vakantie aan hem aan, je zegt sorry, het is zogenaamd goed en dan blijft hij jou straffen met dat festival en hoe hij reageert bij terug komst. Hij is vervelende kleuter wanneer hij zijn zin niet krijgt, met 1 verschil, een kleuter is na een paar lieve woordjes een uurtje preulen en een ijsje weer blij, jouw vriend blijft het je maanden nadragen.
Missen gaat over, uitjanken desnoods een paar weken en doorgaan. Dit wordt alleen maar vervelender.
Je krijgt ruzie, je past je vakantie aan hem aan, je zegt sorry, het is zogenaamd goed en dan blijft hij jou straffen met dat festival en hoe hij reageert bij terug komst. Hij is vervelende kleuter wanneer hij zijn zin niet krijgt, met 1 verschil, een kleuter is na een paar lieve woordjes een uurtje preulen en een ijsje weer blij, jouw vriend blijft het je maanden nadragen.
Missen gaat over, uitjanken desnoods een paar weken en doorgaan. Dit wordt alleen maar vervelender.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 13 augustus 2014 07:37
woensdag 13 augustus 2014 08:05
Het is misschien meer afscheid van wat je hebt geïnvesteerd en wat je had gehoopt in deze relatie dan de persoon.
Verder is het gewoon nooit leuk als iemand die jou zo lang heeft meegemaakt zo lelijk over je zegt te denken.
Zoals al eerder gezegd kan ik als 1 van de weinigen me de primaire reactie best voorstellen van hem maar hij lijkt niet te begrijpen dat je je of ergens overheen moet zetten, of een conclusie moet trekken. Hij gedraagt zich nu out of control maar dat had ik je al voorspeld.
Ik vind het niet netjes van jou, je kent hem ook, dat je niet eerder de stekker eruit hebt getrokken maar gezamenlijk hebt toegewerkt naar deze grand finale. Jullie lijken allebei niet zo goed door te hebben wat liefde is.
Verder is het gewoon nooit leuk als iemand die jou zo lang heeft meegemaakt zo lelijk over je zegt te denken.
Zoals al eerder gezegd kan ik als 1 van de weinigen me de primaire reactie best voorstellen van hem maar hij lijkt niet te begrijpen dat je je of ergens overheen moet zetten, of een conclusie moet trekken. Hij gedraagt zich nu out of control maar dat had ik je al voorspeld.
Ik vind het niet netjes van jou, je kent hem ook, dat je niet eerder de stekker eruit hebt getrokken maar gezamenlijk hebt toegewerkt naar deze grand finale. Jullie lijken allebei niet zo goed door te hebben wat liefde is.
woensdag 13 augustus 2014 10:18
quote:Grijzetrui: Dus op de rationele momenten begrijp ik dat ik m'n hele leven nog voor me heb. Ik ben 20 en ik moet genieten en me waarschijnlijk niet vastklampen aan iemand die me zo'n pijn doet. Maar op niet rationele momenten dan mis ik onze momenten samen zo erg en dan voel ik me zo naar dat dat allemaal weg is en dan ben ik ook echt even in paniek. En bang dat ik nooit meer iemand zal vinden waar ik me zo comfortabel bij voel en waarbij ik me voor niets en niemand schaam.
Als je 4 jaar met iemand samen bent (als relatie of vriendschap) dan heb je dat vertrouwde. Dat zal je ook hebben met anderen met wie je 4 jaar lang intensief omgaat. Het voelt misschien uniek, maar dat is het niet.
quote:Grijzetrui: Hij wilde niet dat ik dat deed. Want ik alleen op vakantie met vriendin betekende hij alleen naar dat festival. Hij wilde dus pertinent niet dat ik een kaartje kocht en daarheen zou komen alleen omdat ik met vriendin op vakantie was geweest. Maar dat was uiteraard helemaal niet te vergelijken want het ging hier om iets waar we sowieso samen heen zouden gaan en wat ook een groepsaangelegenheid was. Hij wist daarnaast dat ik me d'r ontzettend op verheugde, maar toch wilde hij dat ik niet kwam.
Lieve meid, als een vriendin je dit zou vertellen, wat zou je dan zeggen?
quote:Grijzetrui: Daar komt bij dat we al eens eerder ruzie hadden gehad omdat hij dus vindt dat je naast je werk vrijwel alles qua sociale activiteiten samen moet ondernemen (dus als ik met vriendinnen weg zou gaan dan zou ik hem moeten meenemen vond hij) dat op zich is natuurlijk al niet echt normaal.
Tenzij hij met een groepje naar een festival kan. Dan ben je niet meer nodig.
quote:Grijzetrui: Maar ik moet echt even weer leren om op mezelf te zijn. Tevreden te zijn met mezelf en te begrijpen dat hij degene is die mij pijn heeft gedaan en niet andersom. Ik ben echt een hele leuke vriendin geweest en dat hij dat niet ziet dat is dan maar z'n eigen loss.Goed zo! En verbreek het contact.
Als je 4 jaar met iemand samen bent (als relatie of vriendschap) dan heb je dat vertrouwde. Dat zal je ook hebben met anderen met wie je 4 jaar lang intensief omgaat. Het voelt misschien uniek, maar dat is het niet.
quote:Grijzetrui: Hij wilde niet dat ik dat deed. Want ik alleen op vakantie met vriendin betekende hij alleen naar dat festival. Hij wilde dus pertinent niet dat ik een kaartje kocht en daarheen zou komen alleen omdat ik met vriendin op vakantie was geweest. Maar dat was uiteraard helemaal niet te vergelijken want het ging hier om iets waar we sowieso samen heen zouden gaan en wat ook een groepsaangelegenheid was. Hij wist daarnaast dat ik me d'r ontzettend op verheugde, maar toch wilde hij dat ik niet kwam.
Lieve meid, als een vriendin je dit zou vertellen, wat zou je dan zeggen?
quote:Grijzetrui: Daar komt bij dat we al eens eerder ruzie hadden gehad omdat hij dus vindt dat je naast je werk vrijwel alles qua sociale activiteiten samen moet ondernemen (dus als ik met vriendinnen weg zou gaan dan zou ik hem moeten meenemen vond hij) dat op zich is natuurlijk al niet echt normaal.
Tenzij hij met een groepje naar een festival kan. Dan ben je niet meer nodig.
quote:Grijzetrui: Maar ik moet echt even weer leren om op mezelf te zijn. Tevreden te zijn met mezelf en te begrijpen dat hij degene is die mij pijn heeft gedaan en niet andersom. Ik ben echt een hele leuke vriendin geweest en dat hij dat niet ziet dat is dan maar z'n eigen loss.Goed zo! En verbreek het contact.
moonlight: Hoezo is een comfortabele slip aandoen ook een must tijdens een wandeling? En als het die avond nou op meer uitloopt?
woensdag 13 augustus 2014 11:52
Ja ik lees alle reacties grondig . Reageer alleen niet op alles! Bedankt in ieder geval iedereen voor de reacties.
Waar ik vooral mee zit is dat hij me eigenlijk na vier jaar zo makkelijk aan de kant schuift en dit echt als redenen ziet voor een break up. Ook erger ik mij aan het feit dat hij niet ziet dat hij geen enkele reden heeft om zo boos op me te zijn en me zo te behandelen.
Hij heeft ook gezegd dat hij een vriendin wil die 'altijd voor hem klaarstaat' wat dan echt een steek in m'n hart is omdat ik er altijd voor hem geweest ben. Mij altijd heb geschikt (en ik besef nu waarschijnlijk ook veel te veel heb geschikt, mijn hele leven zo ongeveer naar hem heb ingericht) naar zijn werktijden, nooit een afspraak met hem heb afgezegd en altijd mee ben geweest naar bedrijfsuitjes/familie dingen o.i.d. waarbij hij graag wilde dat ik meeging. En hij juist degene is die mij nu heeft laten vallen wat betreft m'n oma.
En het is vooral de gewenning en de veilige basis die ik mis. Want ik besef ook wel dat hij echt 0,0 empathie heeft en zich niet kan inleven in mensen. Ik zie ook achteraf dat dat ook echt wel in de relatie in dingen naar voren is gekomen.
Ik hoop alleen stiekem dat hij ooit nog eens beseft (bij een volgende vriendin) wat een leuke meid hij heeft laten lopen..
Waar ik vooral mee zit is dat hij me eigenlijk na vier jaar zo makkelijk aan de kant schuift en dit echt als redenen ziet voor een break up. Ook erger ik mij aan het feit dat hij niet ziet dat hij geen enkele reden heeft om zo boos op me te zijn en me zo te behandelen.
Hij heeft ook gezegd dat hij een vriendin wil die 'altijd voor hem klaarstaat' wat dan echt een steek in m'n hart is omdat ik er altijd voor hem geweest ben. Mij altijd heb geschikt (en ik besef nu waarschijnlijk ook veel te veel heb geschikt, mijn hele leven zo ongeveer naar hem heb ingericht) naar zijn werktijden, nooit een afspraak met hem heb afgezegd en altijd mee ben geweest naar bedrijfsuitjes/familie dingen o.i.d. waarbij hij graag wilde dat ik meeging. En hij juist degene is die mij nu heeft laten vallen wat betreft m'n oma.
En het is vooral de gewenning en de veilige basis die ik mis. Want ik besef ook wel dat hij echt 0,0 empathie heeft en zich niet kan inleven in mensen. Ik zie ook achteraf dat dat ook echt wel in de relatie in dingen naar voren is gekomen.
Ik hoop alleen stiekem dat hij ooit nog eens beseft (bij een volgende vriendin) wat een leuke meid hij heeft laten lopen..
woensdag 13 augustus 2014 12:00
Al was je 40 jaar getrouwd, je laat je toch niet zo behandelen? Ik kan er echt met mijn hoofd niet bij dat je toch steeds maar weer berouwvol met hangende pootjes naar dit manipulerende stuk vreten terug gaat.
Jij faciliteert dit gedrag, besef je je dat? Wat hij doet is onmiskenbaar fout, maar door jouw gedrag krijgt hij alleen maar bevestiging dat zijn gedrag vruchten afwerpt.
Jij faciliteert dit gedrag, besef je je dat? Wat hij doet is onmiskenbaar fout, maar door jouw gedrag krijgt hij alleen maar bevestiging dat zijn gedrag vruchten afwerpt.
