Elkaar niet kunnen loslaten

Ik hoop ik kan alle informatie meegeven: Ik heb anderhalf jaar geleden een lieve man via een forum leren kennen. We hadden al snel veel mailcontact (op enkele maanden meer als 10.000 mails heen en weer). Ik was van in het begin eerlijk dat ik een relatie heb, hij was toen single. We spraken over leven en liefde en deelden onze hobbies (ook soms via fotos etc). Later hebben we een paar keer afgesproken. Enkele maanden later was hij blijkbaar verliefd op me maar zei het toen niet, want het was duidelijk dat dat niet kan. Ik hoorde pas dit jaar, dat hij toen al gevoelens had. 10 maand later komt hij samen met een vrouw. Hij vertelde dat van in het begin eerlijk, maar ons contact ging door. Al anderhalf jaar krijg ik elke ochtend en avond een berichtje van hem, steeds kort, omdat zij nu bij hem is en het niet mag weten, maar de berichtjes blijven komen. Soms neemt hij een avond "vrij" van haar, zodat we samen online kunnen. Sinds begin van dit jaar heb ik echter ook gevoelens voor hem ontwikkelt en hij weet dat. We zeggen elkaar ook dat we van elkaar houden. Wat ik nooit snap is: hij zegt me in november dat hij van me houd en al langer verliefd is, maar hij gaat daarna een relatie aan ("want jij bent toch niet beschikbaar"). De eerste 3 maand van zijn relatie vertelde hij me steeds: ik ben niet echt verliefd op haar, maar misschien wordt ik het nog. Zij is gek op hem, wou zelfs direkt samenwonen. Hij remt al 8 maand het "gaan samenwonen" (en zegt ook: ik koester stille hoop dat wij 2 (hij en ik) ooit een koppel worden). Van de andere kant, wil zijn vriendin binnenkort emegreren en zegt hij nu: ik ga met haar mee en ik laat haar binnenkort bij me intrekken. Maar ondertussen zegt hij: mijn gevoelens voor jou zijn onverandert. Ik hou van je, en ik kies niet voor haar, maar ik kies voor de situatie, en voor dat wat ik kan hebben. Toch benadrukt hij steeds dat zij niet zijn droomvrouw is, maar dat hij het wel leuk met haar vind (zelfs over hun seks zegt hij soms dat die niet is wat het moest zijn, of dat hij erbij aan mij denke ). Ik begrijp hem niet. Van mijn kant is het moeilijk. Ik zie hem doddgraag, zit wel zelf in relatie en hou ook van die man en toch. Hij wil maar geen keuze maken. Ik zei hem: dat zijn keuze in feite toch is gemaakt. Hij kiest voor haar, kiest voor samenwonen en met haar naar het buitenland gaan (voor jaren wellicht) en toch: elke ochtend en avond een bericht aan mij. Stiekem en ook uitspraken zoals: wellicht ben ik bij 6 maand alweer terug. Wellicht lukt het helemaal niet met haar en mij. Ik kan beter nu gaan samen wonen en als het niet lukt dan ben ik binnenkort weer beschikbaar..................;;Het lijkt wel alsof hij wenst dat het niet lukt en ook................;hij wil me niet loslaten. hij zegt zelf dat hij het erg vind dat hij mij en haar aan een lijntje houd. Hij wil ook in het buitenland contact met me houden.............ik was er erg verdrietig om dat hij "weg" gaat en toen zei hij weer: het duurt nog een paar maanden, wellicht zie ik tot dan in dat het een fout is, en ga ik niet........Ik bedoel: hij twijfelt steeds, geeft steeds weer vonkjes hoop aan een leven als koppel met mij, ondertussen zeg ik dat ik mijn relatie niet ga verbreken of het noodlot moest het zo willen, en dan ben ik zo dom om ook van een leven met hem te dromen. Ik lach, ik huil, ik wil hem, maar wil niet dat hij een relatie heeft, ik ben jaloers en blij als hij haar wegstuurt om tijd met mij door te brengen. Het lijkt wel een verslaving van ons beiden. We kunnen beiden niet loslaten. Ik ben eens bewust enkele dagen "stil" gebleven, toen bleef hij sturen, ook 2 of 3 berichten....."ik denk aan je, alles goed daar?"........het kan toch niet allemaal een spel zijn. Als iemand dat anderhalf jaar volhoudt ondanks een beginnende relatie waarbij je normaal stapel op jouw nieuwe partner moet zijn. Hij is bij haar, soms 4 dagen aan een stuk, en denkt aan mij en stuurt stiekem berichtjes.......is zij zijn tweede keus? Neemt hij haar omdat hij mij niet kan hebben? Zou hij me echt willen of is het de spanning? Ik ben radeloos, maar kan me ook niet zomaar "los" maken omdat ik veel om hem geef.

Natuurlijk weet mijn partner dit niet, en zijn partner ook niet. Leek me duidelijk, maar heb het inderdaad ook zo niet geschreven. Maar dat gaat het niet om. Het gaat over "hem" en mij en niet over mijn partner.

ok Bitje93, maar waarom kiest hij dan niet voor 100% voor haar en zegt tegen mij: ik kan je niet meer schrijven, want ik kies voor haar. Dat doet hij niet. Hij zegt zelfs: ik kies voor een situatie niet voor een persoon, want ik kies namelijk niet voor haar en ik kies ook niet niet voor jou. Mijn gevoelens voor jou blijven bestaan......maakt hij zich dan zelf iets wijs met haar?

wat ik zelf wil? Daar zit ik mee in de knoop. Als utopia bestond zou ik zeggen: mijn huidig leven zoals het is mét hem, maar onder de voorwaarde dat mjn huidige partner ook gelukkig is. Maar zo gemakkelijk gaat het niet.............;andersom geef ik heel veel om mijn partner, we kennen elkaar 20 jaar. Dat geef je zomaar niet op. Soms, vaak, mis ik dingen in mijn relatie...............heel moeilijk, zelf weet ik ook niet goed wat ik wil. Als "hij" morgen terug zonder vriendin is, dan weet ik dat ik er niet voor hem kan zijn. En dat zou ik hem niet willen aan doen..;;zo blijven we aanmodderen en hopen op en moment dat we ooit beiden "vrij" zijn en het samen kunnen proberen, ondertussen gokken we idd op veiligheid en niet met lege handen achter blijven. Dat geven we ook eerlijk aan elkaar toe.

ik eet niet van 2 walletjes. Wellicht emotioneel wel, maar niet fysiek



Het gaat hier immers om een "online"-contact........

@retrostar: wie wil niet graag alles in een relatie?