Ex met rust laten

quote:_monroe_ schreef op 09 augustus 2014 @ 15:34:

Kan iemand mij vertellen wanneer dat onrustige gevoel verdwijnt? Ik heb nergens rust. Vandaag ben ik bij een vriend en blijf vanavond ook eten maar het liefst wil ik thuis in mijn bed liggen. Het verdriet is continue aanwezig. De tijd van huilbuien is wel voorbij. Nu voel ik me eenzaam en leeg.



Ik voel ook precies wat jij voelt, Monroe... nergens rust, geen zin hebben in dingen. Eenzaam en leeg zijn.... pfff. Ik wil dat het stopt!!

Nog steeds denk ik af en toe: oke, de grap heeft nu lang genoeg geduurd. Nu weer gewoon samen zijn. En dat is dus echt nooit meer mogelijk.

@brownie24, dat is wel fijn dat je hem niet tegen kan komen. Ik kan hem ook in de supermarkt tegenkomen dus plan ik mijn boodschappen maar op een andere tijd. (ik ben anders bang dat ik hem met een paar komkommers aanvlieg)



Vanavond in ieder geval even borrelen in de stad en wanneer ik hem tegenkom dan hoop ik dat ik mijzelf kan beheersen. (waarschijnlijk wel, gooi wat drank in mij en mijn grootste vijanden zijn zelfs lucht).



Maar misschien een idee om de slechte eigenschappen van je ex te benoemen...ik begin er alvast mee...

1. Altijd te laat

2. Veel oog voor andere vrouwen

3. Mij niet willen begrijpen

4. Lelijke truien aandoen

5. Denken dat hij ooo zoo geweldig en grappig is

6. Slechte muzieksmaak

7. Aardappels niet gaar koken

Voor mij iedere keer reden om niet te appen;-)

@pollewop, sterkte!

@liefss1 vervelend dat je hem zo vaak tegenkomt, geniet vanavond maar lekker van je borrel, die heb je verdiend na al het negeren! haha dat lijstje is wel een goede, want telkens als ik denk aan zijn niet leuke eigenschappen denk ik dat ik het ook wel zonder kan. Nou hier komt ie hoor:



1. Alleen tijd voor mij hebben als zijn vrienden niks hebben

2. Mij in alles verbeteren

3. Zich gedragen alsof hij alleen op de wereld is

4. En inderdaad altijd bezig met hoe mooi en leuk andere vrouwen zijn..





@pollewop probeer sterk te zijn, hoelang zijn jullie nu uit elkaar? Probeer je er toe te zetten om wat leuks te gaan doen met anderen, ook al is dat moeilijk.. Sterkte! Ik probeer 'wraak' te nemen door nu weer dingen te doen die ik eerst niet deed ivm m'n relatie toen.

Haha, herkenbare dingen op jouw lijstje! Uiteindelijk zitten we over een tijd hier te vertellen, wat voor een leuke man we zijn tegengekomen etc. Moet er nu nog niet aan denken maar ik hou het me als een worstje maar voor.



Zijn nieuwe liefde mag nu haar energie fijn in dat projectje steken. Al steekt het me wel dat hij zo over mij heen lijkt te zijn. Toch een beetje last van een gekrenkt ego.

Ik vraag me wel 1 ding af...waarom op het moment dat je je goed voelt en niet met hem bezig bent, ze ineens een berichtje sturen of bellen. Voelen mannen dit aan of iets?

@liefss1 haha daar lijkt het wel op ja.. Maargoed ook dan maar sterk zijn toch.. Moet wel zeggen dat ik me alweer wat opgewekter voel na deze berichtjes! Het komt idd echt wel goed al heeft het even z'n tijd nodig.. Vanavond een lekker wijntje of rosébiertje

Hahaha, ik denk het echt. Was ik niet bezig met hem dan stuurde hij ineens een berichtje. Volgens een vriendin die tarotkaarten legt, is hij binnen 2 maanden genezen van zijn nieuwe vlam en komt het goed tussen ons. Ik(geloof niet hierin) moet het nog maar eens zien. Ik denk dat ik dan genezen ben van hem;-)



Ik hoop echt dat iedereen hier zoveel sterker Uitkomt! Op de vraag "vind je het niet erg om hem kwijt te zijn" geef ik tegenwoordig als antwoord.."nee, want ik heb er iets waardevollers voor teruggekregen, mijzelf"

Misschien is dat de gedachte die jullie mee kunnen nemen, mij geeft het in ieder geval een sterk gevoel.

Succes allemaal vanavond!

Heel goede instelling @liefss ik heb hetzelfde.. Zelf geloof ik ook niet in tarotkaarten maar wie weet, ga niet zitten wachten maak lol en wees sterk..

Met de nodige inzinkingen tussendoor komen we er allemaal hopelijk sterk uit, ik ben sinds deze week lekker gaan sporten en heb voor de luie avonden een Netflix abbo.. Hopelijk allemaal een leuke en fijne avond!

Goedemorgen,



Hoe gaat het met jullie? Hier goed, ondanks de zware zondagochtend door het gemis van hem.

Lieve dames, ik ben hier heel nieuw en ik heb ook nog niet alles gelezen. Maar ik wil gewoon heel graag m'n hart luchten als dat even mag. Ik ben 22 en had een relatie met de liefste jongen in de wereld. Vandaag zouden we een half jaar bij elkaar zijn geweest en een weekendje weg zijn, als hij het niet 10 dagen geleden uit had gemaakt. We begonnen een half jaar geleden, 6 weken nadat mijn hele heftige relatie van 3 jaar uit was en die ex (S.) me in had geruild voor zijn ex. Inmiddels ben ik met S in een rechtszaak verwikkeld omdat hij me gebruikt heeft en me nog erg veel geld verschuldigd is. Die hele lieve jongen (J) was stiekem mijn rebound, maar dat was ik voor hem ook. Ook hij kwam net uit een hele lange relatie en werd toen verliefd op mij. We hebben het een half jaar heel leuk gehad, maar ik ben van nature ontzettend onzeker (getraumatiseerd en daarvoor in therapie geweest heel lang) en ik heb heel erg last van verlatingsangst. Toen J hier kwam (met m'n spullen!) om het uit te maken hebben we heel erg goed gepraat. Hij zei dat hij nog met z'n ex zat en dat ie (daardoor?) niet meer genoeg verliefd op me was. Hij wilde me ook niet meer zoenen, maar na dat gesprek weer wel en hebben we eigenlijk de hele tijd gezoend. Hij heeft nog bij me geslapen en we hebben de hele nacht lepeltje lepeltje gelegen hoewel hij normaal dan echt niet kan slapen. Hij heeft m'n spullen weer mee terug genomen naar z'n huis in de hoop dat "ik ze over een maand weer bij hem nodig zou hebben". We spraken ook een datum af voor een date in september, zodat hij tijd zou hebben om zijn relatie met haar te verwerken. Hij ging hier huilend weg. 5 dagen later kreeg ik opeens telefoon van zijn huisgenootje die vroeg of ik bij hen thuis was en even wat kon opzoeken. Zij wist nog helemaal niet dat wij uit elkaar waren (aan de andere kant was ze op vakantie nog). Toen had ik haar jankend aan de telefoon verteld van de date en wat er was gebeurd. Enkele dagen later hebben J en ik gebeld. Hij zei toen dat ik hem niet goed begrepen had en dat die date optioneel was. En dat hij me absoluut niet blij wou maken met een dooie mus. Hij zei ook dat hij me helemaal niet miste, maar aan het eind van het gesprek noemde hij mij opeens wel weer liefie en zei hij het fijn te vinden m'n stem weer te horen. Het gesprek verliep helemaal niet goed en ik moest hard huilen. Daarom spraken we af nog een keer te bellen een dag later. Ondertussen ging het met mij ook helemaal niet goed: ik bleek paniekaanvallen te krijgen van verlatingsangst en ik was totaal ingestort van onzekerheid. Ik baseerde al mijn zelfvertrouwen op hem. Ik heb hem een hele lange mail gestuurd met dit uitgelegd. Dat ik hem verstikt heb met mijn onzekerheid en steeds bevestiging zocht. Dat gezeik met S heeft daarbij ook helemaal niet geholpen natuurlijk. Er is natuurlijk niks onaantrekkelijkers dan een onzekere vrouw die steeds bevestiging zoekt. En dat ik dus begrijp dat hij misschien daardoor niet meer verliefd op me is en ik daar heel erg hard aan ga werken, terwijl hij z'n ex probeert te verwerken. Die avond na die mail belden we weer en was hij heel erg positief hierover. Hij zei dat het heel goed van me was en dat ik dit zeker moest doen en m'n tijd moest nemen. We hebben gelachen en het was gezellig en we besloten geen afscheid te nemen van elkaar en contact te houden omdat hij me graag wil steunen in die rechtszaak met m'n ex. Ik hou echt van die jongen. Ik heb nog nooit zo'n lief vriendje gehad met zoveel begrip voor alles. Er was alleen 1 ding waar hij altijd wat over zei: hij vond dat ik vaak onredelijk ruzie maakte over iMessage. Ik dacht altijd: dacht je dat ik fluitend ruzie zou maken, of wat? Maar eergisteren vond ik per ongeluk zo'n oud gesprek terug op m'n laptop (wist ik veel dat die daar opgeslagen werden) en ik schrok me kapot. Ik schaamde me diep. Ik zag eindelijk wat hij bedoelde. Ik appte vanuit een soort woedend verleden dat getriggerd werd door iets dat helemaal niet aan de orde was en daar reageerde ik echt heel erg fel op. Ik schaamde me groen en geel. Ik heb hem dat uitgelegd, dat ik me daarom kapot schaamde, in een mailtje en dat naar hem gestuurd. Gisterochtend om half 5 reageerde hij daarop met een heel vriendelijk Appje (aan het eind van een feestje blijkbaar) waarin hij me bedankte voor m'n mail en zei dat ik altijd mocht appen en mailen en of ik hem op de hoogte wou houden in de zaak met m'n ex S. Ik wil J echt echt echt niet kwijt, maar het liep zo niet vanwege mijn onzekerheid en verlatingsangst en zijn ex! Tijd is echt heel belangrijk hierin, we hebben het allebei heel erg hard nodig, maar ik vind het verschrikkelijk die onzekerheid. Ik wil hem echt niet kwijt. Ik wil heel graag van m'n eigen problemen af, daarom ga ik 4 uur per week in therapie vanaf eind augustus en vanaf half augustus krijg ik EMDR therapie om van m'n trauma's af te komen, of er in ieder geval beter mee om te gaan. En nu moet ik al die tijd overbruggen tot ik zelf klaar ben en hij ook klaar is. Ik mis hem zo erg en ik ben bang dat hij mij niet mist. Hij zei het namelijk en hij heeft de hele tijd feestjes en leuke dingen. Ik wil hem echt niet kwijt en ik wil die tweede kans, maar dan moet ik die tijd overbruggen.. Na zijn laatste Appje van gisterochtend heel vroeg heb ik geen contact meer gezocht en ik wil eigenlijk afwachten tot hij contact met mij opneemt. Maar ik ben als de dood dat dat niet meer gaat gebeuren.. Ik heb ervaring met zo'n soort zelfde situatie met m'n ex S die een afgesproken periode van geen contact gebruikte om met z'n andere vriendin op reis te gaan.. Ik mis hem en ik kan echt nergens naartoe. Omdat dit al de 2e keer is in 8 maanden dat ik m'n hart gebroken heb, hebben mensen ook echt geen zin meer om m'n verhaal te horen en me te troosten

Ik mis J. En ik wil hem echt niet kwijt, maar ik ben steeds bang dat ie teruggaat naar z'n ex (zoals S dat ook geflikt heeft) en dat ik hem nooit meer zie of dat ik nooit meer een 2e kans krijg. Ik heb me zo slecht gedragen en ik heb sorry gezegd en laten weten dat ik aan mezelf ga werken. Ik wil ook zo graag hem weer om me heen hebben en met hem knuffelen en lachen en zoenen. Ik mis hem om me heen. Hoe kom ik die tijd door?!

@liefs, same here, leuke avond gehad maar op zo'n ochtend voel ik me dan toch weer alleen en saai.. Geen idee wat ik moet gaan doen de hele dag.. Ben jij je ex nog tegen gekomen gister?



@louise heftig verhaal, misschien is het voor jezelf goed om je op jezelf te richten en jezelf sterker te voelen, dat zal ook ten goede komen in relaties met anderen.

@Louise, dat klinkt heel heftig allemaal, ik denk idd dat je je misschien eerst op jezelf moet gaan richten. Ik herken het wel, door de dingen in het verleden heb ik verschrikkelijk veel last van verlatingsangst. Ook heb ik emdr therapie gehad ivm gebeurtenissen die ik heb meegemaakt en idd ook een trauma heb. Mijn ex heeft me geholpen maar uiteindelijk besef ik me dat ik het echt alleen zal moeten kunnen en dat je eigenlijk eerst gelukkig met jezelf moet zijn.



Verder... Ja meiden ik snap jullie verdriet vooral in de ochtenden. En ik wil mijn ex ook liever niet meer zien, volgende week komt hij nog wat spullen ophalen maar hij doet ontzettend vervelend en kinderachtig zoals mijn zusje blokken op whatsapp en leugens bedenken om erachter te komen of ik aan t daten ben. Ook zegt hij ineens dat hij n vriendin heeft maar ik geloof niks meer van wat hij zegt eigenlijk.

Ik probeer me nu te focussen op mezelf en op de toekomst. Ik kies nu voor mij en wat ik wil, ik ga mijn hart volgen en dingen doen die ik met hem niet gedaan had:) ik ga eindelijk mijn droom achterna en volgend jaar gs ik dus paar maanden reizen door Azië! T duurt nog wel n jaar maar t idee dat ik ga doen Wat IK wil....dat maakt me blij. Ik mis hem wel af en toe maar ik wil niet te veel nadenken al is dat heel lastig. T gaat met vlagen maar ik merk echt dat t waar is dat t per week beter word:)

Kus voor jullie allemaal

Ps. Luister maar eens 'fuck you' van Maria mena, daardoor voel ik me heel krachtig:)

Contact is hier ook niet meer en heb ook duidelijk aangegeven daar geen behoefte aan te hebben als hij niks zinnigs te melden heeft. Maar idd die ochtenden iedereen die wél wat te doen heeft en vriendjes hebben, vriendinnen die allemaal gaan samenwonen.. Steekt een beetje maar ik probeer me ook te richten op wat IK wil en wat mij gelukkig maakt

Bedankt voor de reacties. Ik zit echt een beetje in een dip nu en ik merk ook dat hoe ik reageer veel te heftig is in vergelijking met hoe lang en intens mijn relatie was (niet zo heel erg dus). Rationeel snap ik het allemaal heel goed, maar emotioneel..

Waar ik vooral zo erg van schrok, waar J helemaal niks mee te maken heeft is wat voor wandelende mess ik wel niet ben.. Ik heb totaal geen zelfvertrouwen, paniekaanvallen vanwege verlatingsangst en mijn huis is al sinds ik hier woon zo'n gigantische teringzooi dat ik gisteren heb besloten dat ik er zelf niet meer uit kom en m'n moeder heb gevraagd of ze me maandag kan komen helpen ik voel me zo incapabel. Ik heb dan nu wel eindelijk mijn streefgewicht bereikt (35 kilo afgevallen, ben nu 69-70 kilo) alhoewel een groot deel eraf vloog bij de stress voor m'n ex S en nu dus weer 5 bij de stress vanwege J. Maar het gaat gewoon echt niet goed met me. Ik voel me eenzaam en leeg en verdrietig en ik heb het idee dat ik het allemaal helemaal niet zelf kan. Toen ik voor de laatste keer met J belde zei hij tegen me: ik kan echt absoluut niet begrijpen waar jij nou onzeker over kan zijn. En ik weet van mezelf ook wel dat ik er leuk uit zie en dat ik slim ben en ik heb leuk werk en m'n studie gaat nu oke, maar zo voel ik het allemaal niet. Ik voel me bij gesprekken ook altijd de minderwaardige. Als ik met iemand praat is die ander altijd beter dan ik ben.. Ik wil hier vanaf!! Ik haat echt hoe ik er nu bij zit en hoe ik over mezelf denk en ik haat wat mijn ouders vroeger me aangedaan hebben en ik haat het feit dat ik het allemaal niet zelf kan!

En Maka, ik doe heel erg graag mee aan die grote schoonmaak!

Poeh wat erg he dat lfdvd... Bij mij is het nu bijna 2 maanden uit en ik ben druk aan het daten. Tinder heeft mij erg goed geholpen! Zelfs zo goed dat ik daar iemand gevonden heb waarmee ik wel wat dieper zou willen gaan. Morgen zie ik hem en dan ga ik het gesprek aan. We hebben elkaar dan 3 weken niet gezien vanwege vakantie. Maar tot mijn grote verbazing miste ik hem enorm! en de rest dus niet. Meanwhile heb ik echt als een dolle zitten daten en lol gehad. Gezien dat er in de wereld heel wat te koop is, zelfs via een oppervlakkig medium als tinder.



In eerste instantie is het links of rechts swipen al erg therapeutisch, en op een gegeven moment ontstaan er gesprekjes. Die aandacht is dan ook therapeutisch. Ik denk niet dat dit voor iedereen werkt, maar voor mij werkte het wel en ik ben nu goede vriendjes met ex en blij dat die gemankeerde relatie niet meer bestaat (en believe me ik was er kapot van). Hij had binnen een week een ander, en ja dat deed pijn. Maar tinder (specifieker al die idioten die daarop staan) heeft mij echt eroverheen geholpen!

Hey Maka! goed je weer te lezen, en nog beter om te lezen dat het stukken beter met je gaat.



Liefss1: ik doe ook wel dingen hoor. Het is nu (morgen) 7 weken uit. En er is echt wel verschil met de eerste weekjes. Maar het missen heb ik nog heel erg. Voel me dan erg alleen, en snap dan niet helemaal dat het echt over is. Het voelt dan alsof het een stomme grap is, en dat die over moet zijn. Maar dat is dus niet. Dat komt steeds hard aan.



Waarom hij nog af en toe een miniem whapje stuurt? Geen idee, soort van nazorg denk ik. Het gaat in ieder geval nooit over iets met emotie/gevoel.



Morgen ga ik weer werken, en na 5 weken vrij is dat wel weer even wennen, maar thank god gaan de dagen dan hopelijk wat sneller voorbij.



Die schoonmaak lijkt me wel wat, Maka. Enne, ben jij al toe aan het nieuwe topic? (We hebben onze ex met rust gelaten, en damn wat deden we dat goed!) Ik nog niet. Maar ik kom er wel.



Monroe: ik herken dat lege en eenzame zo goed! Klote is dat he. De tijd van de heftige, paniekhuilbuien is hier ook over (ik calculeer wel terugvallen in), maar nu is het vooral op sommige momenten (ochtend, alleen wakker worden, gisteren na de film alleen thuiskomen) erg moeilijk. Ik denk aan je!



Welkom aan alle nieuwen hier. Het is klote dat je net in dit topic terecht moet komen, maar het helpt wel om te lezen dat anderen door dezelfde achtbaan gaan.

Louise91: Is praten met een therapeut niet een goede stap in de juiste richting? Ik herken wat je schrijft, en meid: het is zo niet nodig om jezelf naar beneden te halen.

Dat heftige reageren: ik heb eerder liefdesverdriet meegemaakt, en ook veel heftiger dan nu. Maar weet je: jij voelt je zoals jij je nu voelt. En hoe anderen het doorvoelen, moet niks uitmaken.



Ik heb een aantal jaren therapie gehad, en ik slik ook medicijnen (anti-depressiva) omdat na jaren bleek dat mijn serotonine-huishouding gewoon niet helemaal goed werkt. Sinds ik die medicijnen slik, is het leven heus niet een groot feest, en ik voel ook echt nog verdriet. Maar ik ga niet meer zo diep dat ik niet meer kan functioneren. Ik zeg niet dat jij aan de medicijnen moet, het zijn geen wonderpillen, maar als het leven zo wat draaglijker wordt, dan is dat het overdenken waard. Nogmaals: ga werken aan je zelfbeeld. En praat me iemand erover.

Ik denk dat ook soms, dat hij een grote fout heeft gemaakt. Het is alleen zo dat hij dat niet vindt. Tja.



Die nazorg whapjes... geen idee. Het zijn zulke non-whapjes, dat het me niet meteen terug in de emoties sleurt. En ergens laat het me ook zien dat hij dus echt niet met gevoelens kan omgaan, zoals ik dat graag zou zien. Dat was in de relatie ook al zo. Ratio stond altijd voorop. Ik bedenk nu soms - al moet ik echt niet denken aan een andere vent - wat ik graag zou willen in een relatie. En dan toch liever iemand die meer emoties laat zien, die ook wat lijfelijker is dan hij. Hand in hand lopen had hij bijvoorbeeld nog nooit gedaan met eerdere vriendinnen. Zijn vorige vriendin (waar hij 3,5 jaar relatie mee had) had bijvoorbeeld niet eens de sleutel van zijn huis. Knuffelig was hij pas voor het eerst met mij, omdat dat in mij zit. Tegen elkaar aanliggen in bed, vond ie in het begin ook wel leuk, maar al snel was het 'te warm', kleine dingetjes die voor mij wel intimiteit geven. Echt KIEZEN voor je vriendin. Dat gevoel had ik al lang niet meer. Wel dat ik zijn beste vriendin was, maar niet ZIJN vriendin. Waar je iets mee wil opbouwen. Waar je samen plannen maakt voor iets.

Dat zijn dingen die ik heel normaal vind, maar hij is daar echt anders in. Loner, einzelganger, geef het een naam. Maar ide whapjes laten steeds weer zien dat wij wat betreft gevoelsleven, op een andere golflengte zitten.

Oh, en dat verwennen doe ik ook Ik heb een lijstje gemaakt met dingen die ik graag wil doen. Zoals een keer alleen naar de bios, alleen uit eten, alleen op het terras zitten. Gewoon: met MIJ als gezelschap.



Laatst gedaan: twee boeken gekocht, als cadeautjes laten inpakken en op een terrasje in de zon gaan zitten. Glas Champagne besteld, en daar lekker mijn boeken uitgepakt.



Ik ben goed gezelschap voor mezelf