Gezocht vrouwen weer gelukkig na vreemdgaan partner

22-07-2014 23:23 85 berichten
Alle reacties Link kopieren
Dit is de eerste keer dat ik op Viva Forum kijk en er iets plaats, dus misschien is het een dubbel onderwerp en zoek ik gewoon verkeerd, zo ja..., excuus daarvoor.



Ik zou heel graag in contact komen met vrouwen van wie de man gedurende een langere periode is vreemdgegaan en die weer gelukkig zijn geworden in hun relatie.



Wij hebben een relatie van bijna 15 jaar. Niet zo lang geleden ben ik er bij toeval achter gekomen dat hij al een half jaar een relatie met een ander bleek te hebben. In de volgende maanden bleek dat hij de afgelopen twee jaar ook prostituees bezocht heeft en met andere vrouwen gezoend heeft.



We hebben twee kinderen, waarvan er 1 nog op de lagere school zit. Zonder deze kinderen was onze relatie nu geëindigd. We proberen onze relatie weer op te bouwen, maar het gaat moeizaam. Ik zou zo graag wat positieve verhalen willen horen van relaties waar het uiteindelijk toch weer is goed gekomen.
Alle reacties Link kopieren
Neem jezelf nou niet in de maling.
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
TO een 'stoer wijf' omdat ze blijft.

Ik vind het stoerder en dapperder als ze haar man de deur uitzet.

1 foutje valt over te praten honderden fouten moet je niet accepteren.

Als je blijft laat je zien dat je het accepteert.



Blijven voor de kinderen vind ik een slap excuus.

Vaak speelt er mee dat de vrouw bang is voor het alleen zijn en het financieel erop achter uitgaan.

Tegenwoordig zijn veel vrouwen financieel onafhankelijk, maar helaas zijn er nog teveel vrouwen die dat niet zijn.

Die belanden drie hoog achter.



Misschien speelt dit alles ook een rol bij het samen willen blijven met deze man.
Alle reacties Link kopieren
quote:Over de reden waarom hij is vreemdgegaan wil ik niet te diep ingaan hier, omdat ik bang ben dat mensen het verhaal zullen herkennen, ik vind het juist prettig om er anoniem over te kunnen praten zonder dat mensen bevooroordeeld zijn. Waar het in het algemeen op neerkomt is dat we ons verdriet en emoties en gemis uit een bepaalde periode en de onzekerheden die dat met zich meebracht niet met elkaar hebben kunnen delen.



En die situatie zal er nooit meer zijn? Dus geen 'reden' meer om naar de hoeren te gaan, een relatie buiten de deur te hebben en met anderen te zoenen?



Ik ben het wel eens met Sinnombre, dat hij spijt heeft dat hij betrapt is. Want hij heeft het je niet zelf verteld omdat hij spijt heeft, je moest er zelf achter komen.

Natuurlijk wil hij er alles aan doen om het goed te maken en zijn 'gewone leven' voort te zetten. En natuurlijk gaat hij daar hard aan werken, in therapie (en zal ook daar zeggen dat hij Ontzettende Spijt heeft) en beloven dat het nooit voor zal komen.



Een vriendin zat in dezelfde situatie, heeft het weer geprobeerd maar is een paar maanden later alsnog definitief uitvelkaar gegaan. Man vond dat ze er nou maar eens over op moest houden want hij had meerdere keren sorry en het spijt me gezegd, hij had beloofd om het nooit meer te doen en vond dat zij er maar over wilde blijven praten.

Zien met wie hij zat te appen en inzicht in zijn mail (zoals hij bij de therapeute had beloofd) deed hij ook niet meer aan, want hij mocht toch ook wel privacy hebben, het was alweer zoooo lang geleden.



Het vertrouwen bij vriendin was weg, het sloopte haar dat ze bij alles dacht 'wat doet hij nu, is hij echt hardlopen of is hij naar een prostituee' en hij vond maar dat alles vergeven en vergeten moest zijn. Ze zijn uit elkaar gegaan, vele tranen bij haar man (en verwijten) maar ze is gelukkiger dan ooit.



Succes en sterkte.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
Alle reacties Link kopieren
quote:Tegenwoordig zijn veel vrouwen financieel onafhankelijk, maar helaas zijn er nog teveel vrouwen die dat niet zijn.

Die belanden drie hoog achter.Ook drie hoog achter kun je prima gelukkig zijn.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
Natuurlijk kun je drie hoog achter gelukkig zijn, maar veel mensen zien dat niet zitten als ze hun ruime woning met tuin gewend zijn in een keurige buurt.
Alle reacties Link kopieren
Wij hebben elkaar weer gevonden. We zijn een tijd echt uit elkaar gegaan. Ondertussen begrijp ik wat er gebeurd is. Ik zie mijn aandeel in het verhaal.



Mijn vriend heeft heel stomme keuzes gemaakt en ik praat deze zeker niet goed. Maar ik begrijp wel dat hij in de verleiding is gekomen.



Het was een hele moeilijke tijd. Zeker omdat er nog veel meer mee speelden. Het heeft mij (en ook mijn vriend) letterlijk en figuurlijk bloed zweet en tranen gekost. Uiteindelijk kwamen we toch tot de conclusie dat het leven samen veel leuker is dan zonder elkaar.



Ik kan met de hand op mijn hart zeggen dat ik het hem vergeven heb, maar dat ik zal het zeker niet vergeten. We praten nu veel meer.



Ieder mens kan vreemd gaan. Ik kan wel heilig zeggen dat ik het nooit zou doen. Maar ik heb te veel voorbeelden in mijn omgeving gezien dat mensen de fout in zijn gegaan.



Ik had er voor kunnen kiezen om de relatie definitief te stoppen. Alleen wie garandeert me dat de volgende vriend of ik niet vreemd zal gaan? Niemand!



Neem nu even afstand. Ieder moet zijn of haar eigen ding verwerken. En ondanks dat je man is vreemd gegaan en is nooit 100% zijn schuld. Vind je dit wel, dan voel jij je het slachtoffer en gebeurd alles buiten je om. Accepteer jij je eigen aandeel, dan heb je ook de kracht en macht om dingen te veranderen.



Nu een aantal jaren later ben ik blij dat ik er voor gekozen heb om mijn vriend weer volledig te vertrouwen. Geen behoefte om e-mails. telefoons, etc te controleren. Heel af en toe schiet het wel door mijn hoofd een, maar ik wil niet met wantrouwen leven. We hebben weer voor de volle 100% voor elkaar gekozen.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
Alle reacties Link kopieren
Wow, het is bijna alsof ik mijn eigen verhaal lees...en al lezende besef ik dat het voor mij eigenlijk een afgesloten verhaal is inmiddels. Daarmee heb ik ook antwoord op jouw vraag: ja ik heb zoiets meegemaakt en ja we zijn nog samen en gelukkig. We zijn door een heel diep dal gegaan, maar er sterker uitgekomen. Jouw verhaal brengt dingen die ik echt voor mezelf inde afgelopen jaren heb weten te verwerken en af te sluiten weer terug en geeft me daarmee het besef dat het dus echt mogelijk is zoiets door te komen samen. De dalen waren diep, ik zou er nooit voor kiezen of het iemand gunnen, maar als ik naar ons leven en gezin nu kijk zou ik met de wetenschap van wat er gebeurd is, toch 100% opnieuw voor hem gekozen hebben jaren geleden. Wees trots op jezelf voor je besluiten, niet meteen scheiden duidt juist op kracht, zeker niet op zwakte dat je vreemdgaan toe laat, maak je niet druk om wat anderen vinden of wat je kinderen moeten denken: die zullen trots zijn op mama omdat ze alles eraan doet om weer gelukkig te zijn (niet om samen te blijven, maar om hetgeen waar jij alle jaren in geïnvesteerd hebt te herstellen en beter te maken). Geloof me: het kan echt!
Alle reacties Link kopieren
Ik wil vreemdgaan niet goedpraten, maar hele continenten gaan vreemd zonder dat dat de relatie kapotmaakt. Het is de westerse manier van tegen relaties aankijken die zorgt voor het kapotgaan. Als je anders tegen het vreemdgaan aan zou kijken, zoals hele continenten (jaja ik weet het, dat is wat over dramatisch) doen, ziet het probleem er anders uit.

Nogmaals dat is niet om het god te praten en zeker niet het vreemdgaan van je partner. Ik wil je een handvat proberen aan te reiken waardoor je misschien iets anders tegen je probleem aankijkt en het je wellicht helpt er anders over te denken. Sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Het is voor een vreemdganger heel makkelijk sorry te zeggen. Nog wat dikke tranen erbij, en het is net echt.



Dat is natuurlijk veel makkelijker dan aan je omgeving vertellen wat voor type je werkelijk bent.
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
Alle reacties Link kopieren
Ongelofelijk wat een reacties er volgen op mijn topic, dank daarvoor, dat waardeer ik oprecht. Het is ontzettend interessant en leerzaam om te lezen hoe vreemden over je leven en over je keuzes denken en voelen, zowel in positieve als in negatieve zin.



Ook in mijn directe omgeving zijn de reacties zowel positief als negatief. In die zin grappig genoeg niet anders dan hier op het forum. Alleen zijn de negatieve reacties hier iets feller dan ik gewend ben.



Merkwaardig genoeg voel ik (net als in het echte leven) toch de behoefte om mezelf en mijn keuze te "verdedigen".



Feitelijk kan ik daar niets anders op zeggen dan dat ik ook niet weet hoe het af zal lopen, of hij weer vreemd zal gaan of trouw zal kunnen blijven, dat is een onzekerheid die mijn leven zeker nog beheerst.



Maar om nu al de stap te zetten om definitief uit elkaar te gaan is voor mij nog een stap te vroeg. Ik hecht er veel waarde aan om uit te zoeken of er nog iets nieuws en goeds is op te bouwen, niet alleen voor de kinderen, maar ook voor mezelf.



Mocht hij weer een scheve schaats gaan rijden, dan is het duidelijk voor me, dan eindigt onze relatie alsnog definitief. Ik ben daar niet bang voor zoals sommigen denken. Ik ben financieel onafhankelijk en zal mijn leven waarschijnlijk grotendeels op dezelfde manier voort kunnen zetten.



Waar het me met dit topic met name om gaat is niet of ik de keuze moet maken nu op dit moment wel of niet weg te gaan, die keuze heb ik voor mezelf al gemaakt. Waarbij ik overigens anderen die een andere keuze hebben gemaakt absoluut niet af wil vallen, iedere situatie is anders en ieder kan het beste zelf het besluit nemen wat hem/haar op dat moment het beste lijkt, zowel blijven als weggaan biedt voor- en nadelen en het is niet makkelijk een keuze te maken.



Nogmaals, ik zou graag mensen willen spreken die het gelukt is om weer een goed bestaan samen op te bouwen, bij wie de pijn in de buik en het verdriet en de onzekerheid langzaam zijn gesleten.
Hele continenten gaan vreemd. Maar daar heeft TO niets aan.

Zij heeft vast bepaalde afspraken in haar huwelijk gemaakt die de 'hele continenten' niet hebben.
Alle reacties Link kopieren
quote:grenada schreef op 23 juli 2014 @ 09:08:

Ik wil vreemdgaan niet goedpraten, maar hele continenten gaan vreemd zonder dat dat de relatie kapotmaakt. Het is de westerse manier van tegen relaties aankijken die zorgt voor het kapotgaan. Als je anders tegen het vreemdgaan aan zou kijken, zoals hele continenten (jaja ik weet het, dat is wat over dramatisch) doen, ziet het probleem er anders uit.

Hele volksstammen besnijden jonge meisjes. Slachten walvissen af 'voor de wetenschap'. Vermoorden anderen omdat ze niet hullie zijn, maar zullie. En het probleem zit er absoluut niet anders uit.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
Alle reacties Link kopieren
Hoi eliza,



Hier omgekeerd, ik was degene die verliefd werd op iemand en vreemdging. Niet eenmalig, meer een relatie met deze andere man. De reden is vergelijkbaar met die van jullie, een moeilijke periode waar we achteraf gezien elkaar kwijtraakten ipv sterker werden. Ik heb het uiteindelijk verteld tegen mijn man, hij had al tijden een vermoeden, en mijn ontkennen zorgde ervoor dat hij aan zichzelf ging twijfelen, dacht dat hij gek werd. Ik ging er van uit dat hij onze relatie zou verbreken, hij vindt vreemdgaan vreselijk. Maar hij wilde ervoor vechten, en ik ook, hoewel ik op dat punt niet zeker wist of Ik genoeg van hem hield. Ook wij hebben twee kinderen, en voor hen hebben we besloten voor elkaar kiezen, en te vechten voor ons geluk. We zijn in therapie gegaan, en inmiddels drie jaar later. Mijn man was echt kapot van verdriet en erg wantrouwend. Nu niet meer. Heel af en toe komt de naam van degene met wie ik vreemdging nog wel eens op tafel tijdens een ruzie (=zelden), maar ook wij hebben een liefdevolle relatie en hij heeft mij ook echt kunnen vergeven. Ik ben daar dankbaar voor. Ik weet zelf wat het vreemdgaan was: een vlucht, niet meer, niet minder. In mijn ogen had dat nauwelijks iets te maken met de liefde die ik voel voor mijn man of gezin. Sterkte!
Je hebt voor jezelf een keuze gemaakt, je wilt bij elkaar blijven.

Je bent er alleen onzeker over, want je hebt de goedkeuring en bevestiging nodig van de vrouwen die ook diezelfde beslissing hebben genomen.

Dus als jij positieve verhalen hoort, dan kun je verder?

Ze zijn er vast, ook hier. Maar ik denk dat die vrouwen zichzelf enorm voor de gek houden. Het kan nooit meer 100 % goedkomen. Maar als jij genoegen neemt met minder dan die 100% moet je ervoor gaan.

Je moet sowieso gaan waar jij je goed bij voelt.

Ik zit in 'kamp weggaan', omdat dat mijn ervaring is.

En het is helemaal goedgekomen.

Maar met een andere man, niet met de vreemdganger.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb er ervaring mee, maar in mijn geval was het wat minder uitgebreid als bij jou TO. Ik vond onze relatie te goed om er zonder meer mee te stoppen. Ik heb nu, na een jaar, nog vaak wantrouwende gedachten, terwijl hij er totaal geen aanleiding toe geeft. Het is meer een verdriet over een gebrek aan respect wat ik heb. Hij doet ontzettend zijn best, maar of mijn gevoel ooit weer 100% wordt wat het was?



In jouw geval had ik er wel een punt achter gezet...

Ik wens jou heel veel succes en sterkte.
But if you hurt what's mine. I'll sure as hell retaliate.
Alle reacties Link kopieren
Hier ook ervaring. Elkaar kwijt geraakt na een hele heftige gebeurtenis, alleen had ik dat niet in de gaten en ondernam hij stomme acties. Hij wilde in eerste instantie meteen scheiden, ik ben finaal ingestort. Man werd trouwens niet betrapt, is zelf op komen biechten Drie weken later, toen ik aangaf dat hem een tijd niet wilde horen of zien om zo weer overeind proberen te komen, kwamen we plots tot een heel goed gesprek. Dezelfde dag is hij teruggekomen.

We hebben gepraat, gehuild en gevloekt. We hebben geleerd dat we beiden anders met emoties omgaan en begrijpen elkaar nu veel beter. En hij heeft me alle tijd en ruimte gegeven om boos, verdrietig e.d. te zijn. Hij heeft geduldig mijn woede over zich heen laten komen en heeft keer op keer oprecht spijt betuigt. We hebben een jaar een heftige tijd gehad, maar die ligt nu meer dan 15 jaar achter ons. We zijn enorm gegroeid, zijn hechter en liefdevoller dan ooit en mijn vertrouwen is helemaal hersteld. We hadden beiden schuld aan de verwijdering en reageerden hier beiden totaal verschillend op.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
Alle reacties Link kopieren
Ik ben weer gelukkig geworden na het vreemd gaan van mijn partner, zonder hem.



Mijn ex, ging vreemd. Beterschap beloofd en blabla. Maar toch bleef het altijd steken. Uiteindelijk zijn we om een andere reden gescheiden. Mis hem nu al kiespijn.



Als een man vreemdgaat, verdient hij jou gewoon niet!
Dus alleen vanwege je kinderen blijf je bij die loser? Die man is een eikel en jij verdiend duizend keer beter dan zo'n vent. Ga alsjeblieft bij hem weg, weet zeker dat je kinderen liever een gelukkige (single)moeder hebben dan een moeder die ongelukkig is bij haar vreemdgaande partner.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben helaas ook ervaringsdeskundige. Ik snap waarom je blijft en dat er ook nog veel is. Toch is het verdriet bij mij nog heel sterk aanwezig. Vertrouwen zal nooit meer 100% worden. Vecht ervoor maar vergeet je zelf niet.

Details doe ik liever in pb.



Sterkte, het gaat nu pas echt beginnen...........
Een man die er zo een dubbelleven op na heeft kunnen houden vertrouw je toch nooit meer!
quote:sienna. schreef op 23 juli 2014 @ 09:28:

Hoi eliza,



Hier omgekeerd, ik was degene die verliefd werd op iemand en vreemdging. Niet eenmalig, meer een relatie met deze andere man. De reden is vergelijkbaar met die van jullie, een moeilijke periode waar we achteraf gezien elkaar kwijtraakten ipv sterker werden. Ik heb het uiteindelijk verteld tegen mijn man, hij had al tijden een vermoeden, en mijn ontkennen zorgde ervoor dat hij aan zichzelf ging twijfelen, dacht dat hij gek werd. Ik ging er van uit dat hij onze relatie zou verbreken, hij vindt vreemdgaan vreselijk. Maar hij wilde ervoor vechten, en ik ook, hoewel ik op dat punt niet zeker wist of Ik genoeg van hem hield. Ook wij hebben twee kinderen, en voor hen hebben we besloten voor elkaar kiezen, en te vechten voor ons geluk. We zijn in therapie gegaan, en inmiddels drie jaar later. Mijn man was echt kapot van verdriet en erg wantrouwend. Nu niet meer. Heel af en toe komt de naam van degene met wie ik vreemdging nog wel eens op tafel tijdens een ruzie (=zelden), maar ook wij hebben een liefdevolle relatie en hij heeft mij ook echt kunnen vergeven. Ik ben daar dankbaar voor. Ik weet zelf wat het vreemdgaan was: een vlucht, niet meer, niet minder. In mijn ogen had dat nauwelijks iets te maken met de liefde die ik voel voor mijn man of gezin. Sterkte!Je hebt geen man maar een deurmat of hij gaat nu zelf vreemd. Goed voor hem!
Alle reacties Link kopieren
Ik vertrouw mijn man die ooit een dubbelleven had weer 99% en das evenveel als ik mezelf vertrouw. Het duurt een tijd, maar pijn slijt en werken aan de relatie kan je er beter uit doen komen. Verwacht niet dat het met een week of een maand is. Gun jezelf die tijd. Bij mij ging het beter na een aantal maanden, maar toen de 'ontdekkingsperiode' een jaar later weer aanbrak was dat erg confronterend. Inmiddels is dar echt weg gesleten, alleenlijk dergelijke topics denk ik er eigenlijk nog aan terug...
Alle reacties Link kopieren
quote:just4helpverliefd schreef op 23 juli 2014 @ 16:39:

Ik vertrouw mijn man die ooit een dubbelleven had weer 99% en das evenveel als ik mezelf vertrouw. Het duurt een tijd, maar pijn slijt en werken aan de relatie kan je er beter uit doen komen. Verwacht niet dat het met een week of een maand is. Gun jezelf die tijd. Bij mij ging het beter na een aantal maanden, maar toen de 'ontdekkingsperiode' een jaar later weer aanbrak was dat erg confronterend. Inmiddels is dar echt weg gesleten, alleenlijk dergelijke topics denk ik er eigenlijk nog aan terug...Dank je wel, dit is echt fijn om te horen.
Alle reacties Link kopieren
quote:mensa1 schreef op 23 juli 2014 @ 13:37:

Ik ben helaas ook ervaringsdeskundige. Ik snap waarom je blijft en dat er ook nog veel is. Toch is het verdriet bij mij nog heel sterk aanwezig. Vertrouwen zal nooit meer 100% worden. Vecht ervoor maar vergeet je zelf niet.

Details doe ik liever in pb.



Sterkte, het gaat nu pas echt beginnen...........Ik zou graag contact in een pb willen hebben.... hoe doe ik dat?
Alle reacties Link kopieren
quote:oudblond schreef op 23 juli 2014 @ 12:21:

Hier ook ervaring. Elkaar kwijt geraakt na een hele heftige gebeurtenis, alleen had ik dat niet in de gaten en ondernam hij stomme acties. Hij wilde in eerste instantie meteen scheiden, ik ben finaal ingestort. Man werd trouwens niet betrapt, is zelf op komen biechten Drie weken later, toen ik aangaf dat hem een tijd niet wilde horen of zien om zo weer overeind proberen te komen, kwamen we plots tot een heel goed gesprek. Dezelfde dag is hij teruggekomen.

We hebben gepraat, gehuild en gevloekt. We hebben geleerd dat we beiden anders met emoties omgaan en begrijpen elkaar nu veel beter. En hij heeft me alle tijd en ruimte gegeven om boos, verdrietig e.d. te zijn. Hij heeft geduldig mijn woede over zich heen laten komen en heeft keer op keer oprecht spijt betuigt. We hebben een jaar een heftige tijd gehad, maar die ligt nu meer dan 15 jaar achter ons. We zijn enorm gegroeid, zijn hechter en liefdevoller dan ooit en mijn vertrouwen is helemaal hersteld. We hadden beiden schuld aan de verwijdering en reageerden hier beiden totaal verschillend op.Wat fijn om te horen dat jullie vertrouwen weer helemaal hersteld is.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven