Relaties
alle pijlers
Heftige ruzie om kattenharen
vrijdag 10 oktober 2014 11:25
Hallo allemaal, (sorry voor onderwerpnaam, ging wat mis)
het zit me heel hoog en moet het even kwijt. Gisteren heftige ruzie gehad omdat man weer ging klagen over de kattenharen. Ik werd heel boos omdat het al de zoveelste keer was dat hij erover ging klagen terwijl ik dagelijks stofzuig en zeker om de dag (ook dagelijks) ons kat brostel. Hij doe niets in de huishouding en weigerd de kat te borstelen omdat het niet zijn kat is! Kat is pas 7 maanden. Ik wilde al lang een kat en de kinderen ook. Hij heeft ingestemd en heeft zelfs geholpen met zoeken.
Toen hij gisteren weer z'n opmerking maakte dat "nu weer z'n zooitje was" werd ik echt woest. Ik zei dat ik zijn gezeur spuugzat was en dat hij of moest helpen of zijn mond moest houden. Hij had het over de kat buiten zetten zodat hij nooit meer terug kon! En pakte hem op om dit ook daadwerkelijk te gaan doen!! Ik deed de achterdeur snel dicht en waarschuwde hem dat als hij dit deed hij het wel zou weten. Toen deed hij ons kat via de voordeur naar buiten (kat is een binnenkat die altijd achter in de tuin gaat maar nooit voor lang). Dochter greep in en pakte hem weer snel om binnen te zetten.
Ik heb in mn boosheid gezegd dat ik hem buiten zal zetten en niet de kat, en heb daar geen spijt van. Man is sinds gisteren boven, heeft de door mij opgeschepte eten van gisteren laten staan en is nu ook wakker maar komt niet naar beneden.
Het gaat mij niet zozeer om de kat, al hou ik heel van onze kat, gaat het mij meer om het niets doen van mijn man maar wel lopen klagen. Huishouding is al jaren punt van discussie geweest en ik heb mij daar zelfs bij neer gelegd. Vraag en verwacht niets meer van hem, en dan nog wel lopen zeuren van hoe en wanneer er wordt schoongemaakt. ...?? Hij zit lekker de hele dag op de bank is te beroerd om iets te doen. Zelf als ik aan het stofzuigen ben..moet ik hem vragen om op te staan. Vorige week heb ik het bewust niet gevraagd en hij bleef languit op de bank liggen!!! Ik heb toen om hem heen moeten stofzuigen.
Ook de dag daarvoor ging ik hardlopen en nam de kids mee...dochter deed mee en zootje ging op fiets. Kwam ik terug en ging gelijk koken. Toen vroeg hij mij vanuit de bank om aardappelen voor hem te brengen zodat hij ze kon schillen. Die kleine dingen erger ik me matteloos aan. Ik zei dat ik het liever zelf deed dan de moeite nemen om het te brengen.
De hele dag op de bank op zn mobiel maar wel lopen klagen over kattenharen en dan weigeren wat te doen!! bah....
het zit me heel hoog en moet het even kwijt. Gisteren heftige ruzie gehad omdat man weer ging klagen over de kattenharen. Ik werd heel boos omdat het al de zoveelste keer was dat hij erover ging klagen terwijl ik dagelijks stofzuig en zeker om de dag (ook dagelijks) ons kat brostel. Hij doe niets in de huishouding en weigerd de kat te borstelen omdat het niet zijn kat is! Kat is pas 7 maanden. Ik wilde al lang een kat en de kinderen ook. Hij heeft ingestemd en heeft zelfs geholpen met zoeken.
Toen hij gisteren weer z'n opmerking maakte dat "nu weer z'n zooitje was" werd ik echt woest. Ik zei dat ik zijn gezeur spuugzat was en dat hij of moest helpen of zijn mond moest houden. Hij had het over de kat buiten zetten zodat hij nooit meer terug kon! En pakte hem op om dit ook daadwerkelijk te gaan doen!! Ik deed de achterdeur snel dicht en waarschuwde hem dat als hij dit deed hij het wel zou weten. Toen deed hij ons kat via de voordeur naar buiten (kat is een binnenkat die altijd achter in de tuin gaat maar nooit voor lang). Dochter greep in en pakte hem weer snel om binnen te zetten.
Ik heb in mn boosheid gezegd dat ik hem buiten zal zetten en niet de kat, en heb daar geen spijt van. Man is sinds gisteren boven, heeft de door mij opgeschepte eten van gisteren laten staan en is nu ook wakker maar komt niet naar beneden.
Het gaat mij niet zozeer om de kat, al hou ik heel van onze kat, gaat het mij meer om het niets doen van mijn man maar wel lopen klagen. Huishouding is al jaren punt van discussie geweest en ik heb mij daar zelfs bij neer gelegd. Vraag en verwacht niets meer van hem, en dan nog wel lopen zeuren van hoe en wanneer er wordt schoongemaakt. ...?? Hij zit lekker de hele dag op de bank is te beroerd om iets te doen. Zelf als ik aan het stofzuigen ben..moet ik hem vragen om op te staan. Vorige week heb ik het bewust niet gevraagd en hij bleef languit op de bank liggen!!! Ik heb toen om hem heen moeten stofzuigen.
Ook de dag daarvoor ging ik hardlopen en nam de kids mee...dochter deed mee en zootje ging op fiets. Kwam ik terug en ging gelijk koken. Toen vroeg hij mij vanuit de bank om aardappelen voor hem te brengen zodat hij ze kon schillen. Die kleine dingen erger ik me matteloos aan. Ik zei dat ik het liever zelf deed dan de moeite nemen om het te brengen.
De hele dag op de bank op zn mobiel maar wel lopen klagen over kattenharen en dan weigeren wat te doen!! bah....
vrijdag 10 oktober 2014 18:42
Tjonge TO, dit kan toch niet zo? Jullie zijn geen 16, ruziemaken via SMS is echt geen stijl. Je hebt kinderen samen, dan ga je toch niet zo met elkaar om? Dat jij je laat verleiden je hele zegje over de SMS is ook niet erg verstandig. Dit kan echt niet.
Ik heb medelijden met jullie kinderen, sorry. Wat voor voorbeeld zullen zij krijgen voor wat betreft relaties? Leuk als je ouders ruzie maken met elkaar over de whatsapp en elkaar negeren.
Ga weg bij die vent, volgens mij ben jij in z'n geheel niet gelukkig en voor je gezin kan dit ook geen goede situatie zijn. En ga aan jezelf werken, anders vrees ik dat je altijd van dit soort pannenkoeken zult treffen.
Sterkte.
Ik heb medelijden met jullie kinderen, sorry. Wat voor voorbeeld zullen zij krijgen voor wat betreft relaties? Leuk als je ouders ruzie maken met elkaar over de whatsapp en elkaar negeren.
Ga weg bij die vent, volgens mij ben jij in z'n geheel niet gelukkig en voor je gezin kan dit ook geen goede situatie zijn. En ga aan jezelf werken, anders vrees ik dat je altijd van dit soort pannenkoeken zult treffen.
Sterkte.
vrijdag 10 oktober 2014 18:43
quote:meamore schreef op 10 oktober 2014 @ 18:30:
Hij app me weer dat als zo ver ben om hem buiten te zetten dit even op tijd laten weten....ik ga nu niet meer reageren en zal me nu richten op mn zoon in plaats van zijn appjes. vanavond praat ik verder met hem.
Hij zal zo blijven doen omdat hij weet dat je hem er toch niet uit zet. Als hij je een zeur noemt dan ga jij maar snel de dingen doen die hij niet wil doen. Hij is gewend zijn zin te krijgen. Klinkt alsof hij je nu gewoon in de zeik zit te nemen.
Wat verschrikkelijk dat soort spelletjes. Misschien lokt hij je uit, dat hij al een ander liefje heeft waar hij zo heen kan gaan. Kan hij je meteen een schuldgevoel aanpraten dat hij niet is weggegaan maar kan zeggen `nee kijk maar naar deze app ...... ik moest vertrekken`.
Hij app me weer dat als zo ver ben om hem buiten te zetten dit even op tijd laten weten....ik ga nu niet meer reageren en zal me nu richten op mn zoon in plaats van zijn appjes. vanavond praat ik verder met hem.
Hij zal zo blijven doen omdat hij weet dat je hem er toch niet uit zet. Als hij je een zeur noemt dan ga jij maar snel de dingen doen die hij niet wil doen. Hij is gewend zijn zin te krijgen. Klinkt alsof hij je nu gewoon in de zeik zit te nemen.
Wat verschrikkelijk dat soort spelletjes. Misschien lokt hij je uit, dat hij al een ander liefje heeft waar hij zo heen kan gaan. Kan hij je meteen een schuldgevoel aanpraten dat hij niet is weggegaan maar kan zeggen `nee kijk maar naar deze app ...... ik moest vertrekken`.
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
vrijdag 10 oktober 2014 18:47
Volwassen reageren volgens model-dubiootje:
Je vertelt dat het tijd wordt om de ruzie uit te praten. Je wilt dit op een normale toon doen want er zijn wat belangrijke dingen te bespreken. Je begrijpt dat hij nogal geraakt is door je opmerking dat je hem het huis uit wilt zetten. Dit heb je in je woede gezegd en was niet zo bedoeld. Je kan evt sorry zeggen, dat helpt wel om de zaak weer op gang te krijgen.
Dan ga je het hebben over het huishouden. Dat je dat beter wilt gaan verdelen. Zoals het nu gaat, is oneerlijk en niet meer acceptabel. Je wilt dat jullie beiden ongeveer evenveel gaan doen wat betreft schoonmaken, opruimen, koken, en verzorging van de kinderen.
Als hij begint over de kat: hebben jullie samen in huis gehaald dus samen verantwoordelijk. Als hij weer begint over dat je niks meer voor hem hoeft te doen: samen een huis en kinderen, dus samen verantwoordelijk. Het is niet zo dat zijn taak is gedaan als hijzijn eigen eten heeft gemaakt en zijn eigen was heeft gedaan. Er moet ook nog voor de kinderen gewassen en gekookt worden, en het huis moet schoon. Daar heeft hij nog steeds zijn aandeel in. Je wilt dit vanaf nu samen gaan doen. Stel voor dat hij er over nadenkt, en dat je over een paar dagen de taken samen gaat verdelen.
Heel belangrijk dat de kinderen dit thuis gaan zien. Stuurt hij echt alleen je dochter naar de keuken om jou te helpen, niet je zoon?
Je vertelt dat het tijd wordt om de ruzie uit te praten. Je wilt dit op een normale toon doen want er zijn wat belangrijke dingen te bespreken. Je begrijpt dat hij nogal geraakt is door je opmerking dat je hem het huis uit wilt zetten. Dit heb je in je woede gezegd en was niet zo bedoeld. Je kan evt sorry zeggen, dat helpt wel om de zaak weer op gang te krijgen.
Dan ga je het hebben over het huishouden. Dat je dat beter wilt gaan verdelen. Zoals het nu gaat, is oneerlijk en niet meer acceptabel. Je wilt dat jullie beiden ongeveer evenveel gaan doen wat betreft schoonmaken, opruimen, koken, en verzorging van de kinderen.
Als hij begint over de kat: hebben jullie samen in huis gehaald dus samen verantwoordelijk. Als hij weer begint over dat je niks meer voor hem hoeft te doen: samen een huis en kinderen, dus samen verantwoordelijk. Het is niet zo dat zijn taak is gedaan als hijzijn eigen eten heeft gemaakt en zijn eigen was heeft gedaan. Er moet ook nog voor de kinderen gewassen en gekookt worden, en het huis moet schoon. Daar heeft hij nog steeds zijn aandeel in. Je wilt dit vanaf nu samen gaan doen. Stel voor dat hij er over nadenkt, en dat je over een paar dagen de taken samen gaat verdelen.
Heel belangrijk dat de kinderen dit thuis gaan zien. Stuurt hij echt alleen je dochter naar de keuken om jou te helpen, niet je zoon?
vrijdag 10 oktober 2014 19:18
vrijdag 10 oktober 2014 19:58
thx allemaal voor de advies nogmaals. We zijn nu thuis en hij is weer naar boven. Blijkbaar is dat zijn bedoeling totdat alles weer vanzelf weer "normaal" wordt. Als kinderen naar bed gaan ga ik toch gesprek aan. Hij doet dit steeds....mijn schuldgevoel proberen aan te praten. ..nu ben ik degene die hem gekwetst heb en ben ik de slechte vrouw die niet voor zijn man wil zorgen en hem eruit wil zetten. Wel ik heb echt het gevoel van pleur maar lekker op! Ik zit een ook nog eens een paar weken ziek thuis...dus nam hij dat ook mee in zijn app...zo van ja je denk tog niet zelf dat ik ga lopen schoonmaken terwijl jij gewoon thuis bent!!! Nou breek mn klomp hoor.....Als dat allemaal moet pikken dan blijf ik zijn veeg en nee ik voel niet om sorry te zeggen....niet deze keer....ik heb totaal geen spijt en hij moet maar voelen om zich normaal te gaan gedragen!
vrijdag 10 oktober 2014 20:08
Goed zo, houd dat gevoel vast ook al verzint hij van alles om jou zwart te maken.
Waarom moet jij voor hem zorgen? Als hij fulltime werkt en jij niet is het logisch dat jij het merendeel doet maar jullie werken potjandorie allebei 32 uur.
Ziek is ziek en trouwens: hoe is hij als hij ziek is?
Echt een peuter eerste klas.
Zijn mannen dan toch van het zwakke geslacht?
Waarom moet jij voor hem zorgen? Als hij fulltime werkt en jij niet is het logisch dat jij het merendeel doet maar jullie werken potjandorie allebei 32 uur.
Ziek is ziek en trouwens: hoe is hij als hij ziek is?
Echt een peuter eerste klas.
Zijn mannen dan toch van het zwakke geslacht?
vrijdag 10 oktober 2014 20:10
quote:meamore schreef op 10 oktober 2014 @ 19:58:
thx allemaal voor de advies nogmaals. We zijn nu thuis en hij is weer naar boven. Blijkbaar is dat zijn bedoeling totdat alles weer vanzelf weer "normaal" wordt. Als kinderen naar bed gaan ga ik toch gesprek aan. Hij doet dit steeds....mijn schuldgevoel proberen aan te praten. ..nu ben ik degene die hem gekwetst heb en ben ik de slechte vrouw die niet voor zijn man wil zorgen en hem eruit wil zetten. Wel ik heb echt het gevoel van pleur maar lekker op! Ik zit een ook nog eens een paar weken ziek thuis...dus nam hij dat ook mee in zijn app...zo van ja je denk tog niet zelf dat ik ga lopen schoonmaken terwijl jij gewoon thuis bent!!! Nou breek mn klomp hoor.....Als dat allemaal moet pikken dan blijf ik zijn veeg en nee ik voel niet om sorry te zeggen....niet deze keer....ik heb totaal geen spijt en hij moet maar voelen om zich normaal te gaan gedragen!
Goed dat je het gesprek aangaat, maar heb niet de illusie dat het iets gaat opleveren. Sorry, maar zo is het.
Anderzijds, je wist waar je aan begon. Hij was al zo vóórdat je met hem ging samenwonen, vóórdat je aan kinderen begon met hem. Wat gaf je het idee dat hij dan zou veranderen?
Nou zal ik genoeg mensen over me heen krijgen die gaan roepen dat ik nu zit te zeuren en dat dat op dit moment niks helpt en ja, dat is zo (dat het op dit moment niks helpt). Maar ik vraag me dan toch echt af waarom zo veel vrouwen een relatie aangaan met iemand die eigenlijk geen relatiemateriaal is, het idee hebben dat het "wel zal veranderen" en dan achteraf hun nood klagen. Je wéét toch (hoop ik) hoe iemand als mens in elkaar steekt vóórdat je verdere stappen zet? Hoe kan het dan achteraf zo tegenvallen?
thx allemaal voor de advies nogmaals. We zijn nu thuis en hij is weer naar boven. Blijkbaar is dat zijn bedoeling totdat alles weer vanzelf weer "normaal" wordt. Als kinderen naar bed gaan ga ik toch gesprek aan. Hij doet dit steeds....mijn schuldgevoel proberen aan te praten. ..nu ben ik degene die hem gekwetst heb en ben ik de slechte vrouw die niet voor zijn man wil zorgen en hem eruit wil zetten. Wel ik heb echt het gevoel van pleur maar lekker op! Ik zit een ook nog eens een paar weken ziek thuis...dus nam hij dat ook mee in zijn app...zo van ja je denk tog niet zelf dat ik ga lopen schoonmaken terwijl jij gewoon thuis bent!!! Nou breek mn klomp hoor.....Als dat allemaal moet pikken dan blijf ik zijn veeg en nee ik voel niet om sorry te zeggen....niet deze keer....ik heb totaal geen spijt en hij moet maar voelen om zich normaal te gaan gedragen!
Goed dat je het gesprek aangaat, maar heb niet de illusie dat het iets gaat opleveren. Sorry, maar zo is het.
Anderzijds, je wist waar je aan begon. Hij was al zo vóórdat je met hem ging samenwonen, vóórdat je aan kinderen begon met hem. Wat gaf je het idee dat hij dan zou veranderen?
Nou zal ik genoeg mensen over me heen krijgen die gaan roepen dat ik nu zit te zeuren en dat dat op dit moment niks helpt en ja, dat is zo (dat het op dit moment niks helpt). Maar ik vraag me dan toch echt af waarom zo veel vrouwen een relatie aangaan met iemand die eigenlijk geen relatiemateriaal is, het idee hebben dat het "wel zal veranderen" en dan achteraf hun nood klagen. Je wéét toch (hoop ik) hoe iemand als mens in elkaar steekt vóórdat je verdere stappen zet? Hoe kan het dan achteraf zo tegenvallen?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 10 oktober 2014 20:13
Het idiote peutergedrag wat man naar to en tevens naar de kinderen vertoond. Geen waardering, de vanzelfsprekendheid dat alles wel gedaan wordt, tig redenen Pejaka.
Ik ben blij dat to eindelijk zegt dat ze zich niet meer als voetveeg wil laten gebruiken. Beter laat dan nooit en uiteindelijk er verbitterd door raken.
Ik ben blij dat to eindelijk zegt dat ze zich niet meer als voetveeg wil laten gebruiken. Beter laat dan nooit en uiteindelijk er verbitterd door raken.
vrijdag 10 oktober 2014 20:18
@pejeka daar heb je ook een punt. Veel vrouwen inclusief ik, denken dat het wel goed komt of zien dat minder belangrijk...als je maar die vlinders voelt...en je accepteert het tog beetje bij beetje totdat je als mens breekt. Ik heb totaal geen illusie dat het beter wordt hoor....ik zie het niet voor mij dat hij spontaan de badkamer gaat poetsen terwijl ik misschien nog uitslaap van een nachtdienst. No way....dus moet ik voor mezelf heel goed nadenken of ik dit voor lief neem. En eerlijk gezegd denk ik nu al van niet.
vrijdag 10 oktober 2014 20:23
quote:meamore schreef op 10 oktober 2014 @ 20:18:
@pejeka daar heb je ook een punt. Veel vrouwen inclusief ik, denken dat het wel goed komt of zien dat minder belangrijk...als je maar die vlinders voelt...en je accepteert het tog beetje bij beetje totdat je als mens breekt. Ik heb totaal geen illusie dat het beter wordt hoor....ik zie het niet voor mij dat hij spontaan de badkamer gaat poetsen terwijl ik misschien nog uitslaap van een nachtdienst. No way....dus moet ik voor mezelf heel goed nadenken of ik dit voor lief neem. En eerlijk gezegd denk ik nu al van niet.Maar (en echt, ik bedoel het niet om je af te kraken, geloof me) wat maakte dan dat je hem als geweldige partner zag, of als iemand waarmee je kinderen wilde? Ik snap dat oprecht niet. Je wist toen al dat hij geen hand uitsteekt in huis, meer op zijn eigen dingen gericht is dan op de relatie en het samen verantwoordelijk zijn voor alles wat daarmee samenhangt, en toch waag je de sprong. Ik ben dan zo benieuwd waarom? En waarom valt dat dan nú opeens zo tegen en niet eerder, vóórdat je kinderen had ofzo?
@pejeka daar heb je ook een punt. Veel vrouwen inclusief ik, denken dat het wel goed komt of zien dat minder belangrijk...als je maar die vlinders voelt...en je accepteert het tog beetje bij beetje totdat je als mens breekt. Ik heb totaal geen illusie dat het beter wordt hoor....ik zie het niet voor mij dat hij spontaan de badkamer gaat poetsen terwijl ik misschien nog uitslaap van een nachtdienst. No way....dus moet ik voor mezelf heel goed nadenken of ik dit voor lief neem. En eerlijk gezegd denk ik nu al van niet.Maar (en echt, ik bedoel het niet om je af te kraken, geloof me) wat maakte dan dat je hem als geweldige partner zag, of als iemand waarmee je kinderen wilde? Ik snap dat oprecht niet. Je wist toen al dat hij geen hand uitsteekt in huis, meer op zijn eigen dingen gericht is dan op de relatie en het samen verantwoordelijk zijn voor alles wat daarmee samenhangt, en toch waag je de sprong. Ik ben dan zo benieuwd waarom? En waarom valt dat dan nú opeens zo tegen en niet eerder, vóórdat je kinderen had ofzo?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 10 oktober 2014 20:24
Ik kan alleen maar zeggen dat ik je helemaal kan begrijpen. Haren hier en daar zijn inherent aan het hebben van katten of honden. Maar je krijgt er zoveel meer bij. En om dan die kat buiten te willen plempen vind ik totaal stijlloos. Hij is onverdraagzaam en mist een gunfactor. Het is niet belangrijk voor hem, dat jij en de kinderen veel om de kat geven. Hij is alleen maar bezig met zijn dingetje, de kattenharen. Ik vind hem een egoist. Vooral als ik ook nog eens lees dat hij verder geen poot uit steekt in het huishouden.
vrijdag 10 oktober 2014 20:42
