Relaties
alle pijlers
Hij wil kinderen.....ik niet!
donderdag 2 oktober 2014 14:08
Beste allemaal!
Ik heb een relatie van zo'n 4 jaar. Er is in onze relatie een rode draad van problematiek...namelijk kinderwens.
Ik heb wel een kinderwens, maar door mijn psychische problemen ga ik hier niet aan beginnen. Hij wil echter wel kinderen. Hij heeft het ook een keer uitgemaatk hierdoor, maar vervolgens wilde hij me terug. Daarna kwam zijn kinderwens weer terug en heb ik het uigemaakt. Ik vond de druk zo vreselijk en geloofde niet dat de relatie zo kan werken. Na een half jaar was hij nog enorm ellendig en deed hij er alles aan om me terug te krijgen (hij leek wel depressief..). Hij zei zelfs dat hij geen kinderen meer wilde. Het ging toen psychisch erg slecht me. Zijn steun die ik gewend was kon ik zo gebruiken. Kortom het is weer aangegaan.
Hij zegt nu heel zeker van zijn zaak te zijn. Maar hij moet wel heel erg wennen aan het idee geen kinderen te krijgen. Hij zegt dat hij dan denkt 'dit is het dan'. Ik wil hem geenzins iets belangrijks in zijn leven ontnemen. Bovendien kan ik gewoon niet geloven dat het nu eindelijk gaat lukken. Hij weet zeker waar hij voor kiest. HIj weet dat ik geen kinderen ga krijgen. Hij weet hoe diep ik kan gaan psychisch (toen we terug zijn gekomen bij elkaar zat ik opname ect). Hij wil er voor gaan. Maar kan iemand echt zijn kinderwens opzij zetten? En hoe kan ik ooit mezelf zeker voelen in deze relatie? Ik bén al onzeker in een relatie van mezelf, zeker als er zoveel twijfel aan ten grondslag ligt.
Maar aan de andere kant is het ook heel wat om voor een vrouw met zulke problemen te kiezen die geen kinderen gaat nemen. Bij de afdeling waar ik word behandeld lukt het bijna niemand iemand buiten de psychiatrie te krijgen. En onze liefde is heel sterk. We hebben het heel gezellig en lachen veel. Bovendien heeft hij het erovern dat hij wil dat ik bij hem kom wonen. Ik heb nog nooit zoveel van een man gehouden.
Ik heb een relatie van zo'n 4 jaar. Er is in onze relatie een rode draad van problematiek...namelijk kinderwens.
Ik heb wel een kinderwens, maar door mijn psychische problemen ga ik hier niet aan beginnen. Hij wil echter wel kinderen. Hij heeft het ook een keer uitgemaatk hierdoor, maar vervolgens wilde hij me terug. Daarna kwam zijn kinderwens weer terug en heb ik het uigemaakt. Ik vond de druk zo vreselijk en geloofde niet dat de relatie zo kan werken. Na een half jaar was hij nog enorm ellendig en deed hij er alles aan om me terug te krijgen (hij leek wel depressief..). Hij zei zelfs dat hij geen kinderen meer wilde. Het ging toen psychisch erg slecht me. Zijn steun die ik gewend was kon ik zo gebruiken. Kortom het is weer aangegaan.
Hij zegt nu heel zeker van zijn zaak te zijn. Maar hij moet wel heel erg wennen aan het idee geen kinderen te krijgen. Hij zegt dat hij dan denkt 'dit is het dan'. Ik wil hem geenzins iets belangrijks in zijn leven ontnemen. Bovendien kan ik gewoon niet geloven dat het nu eindelijk gaat lukken. Hij weet zeker waar hij voor kiest. HIj weet dat ik geen kinderen ga krijgen. Hij weet hoe diep ik kan gaan psychisch (toen we terug zijn gekomen bij elkaar zat ik opname ect). Hij wil er voor gaan. Maar kan iemand echt zijn kinderwens opzij zetten? En hoe kan ik ooit mezelf zeker voelen in deze relatie? Ik bén al onzeker in een relatie van mezelf, zeker als er zoveel twijfel aan ten grondslag ligt.
Maar aan de andere kant is het ook heel wat om voor een vrouw met zulke problemen te kiezen die geen kinderen gaat nemen. Bij de afdeling waar ik word behandeld lukt het bijna niemand iemand buiten de psychiatrie te krijgen. En onze liefde is heel sterk. We hebben het heel gezellig en lachen veel. Bovendien heeft hij het erovern dat hij wil dat ik bij hem kom wonen. Ik heb nog nooit zoveel van een man gehouden.
donderdag 2 oktober 2014 14:14
Hoe oud zijn jullie? Een kinderwens kan heel sterk zijn, en ook veranderen naarmate je ouder wordt. Uit je OP maak ik op dat je vriend duidelijk voor kiest en bereid is zijn kinderwens opzij te zetten. Hij heeft hier 4 jaar over na kunnen denken, jij bent de afgelopen jaren niet veranderd in je mening Hij weet waar hij voor kiest. Alleen is de vraag of hij daar spijt van gaat krijgen en vandaar mijn vraag. Als jullie begin 20 zijn kan zoiets nog heel veel veranderen, als jullie eind 30 zijn is die kans kleiner (denk ik).
En daarbij: geniet van het nu. Jij bent duidelijk geweest naar hem toe. Hij kiest ervoor om bij je te blijven. Dat zijn keus. En je weet uiteindelijk toch niet hoe het loopt.
En daarbij: geniet van het nu. Jij bent duidelijk geweest naar hem toe. Hij kiest ervoor om bij je te blijven. Dat zijn keus. En je weet uiteindelijk toch niet hoe het loopt.
donderdag 2 oktober 2014 14:14
Allereerst vind ik het heel goed van je dat je voet bij stuk houdt en geen kinderen voor hem krijgt, omdat je weet dat dat geen goed idee is.
Als tweede, jij bent duidelijk, het is zijn keuze. Hij kiest voor jou. Klaar. Het is verder niet jouw verantwoordelijkheid. Jij dwingt hem niet kinderloos te blijven. Hij heeft hier helemaal zelf voor gekozen en zal daar ook zelf vorm aan moeten geven.
Voel je niet schuldig of bezwaard.
Als tweede, jij bent duidelijk, het is zijn keuze. Hij kiest voor jou. Klaar. Het is verder niet jouw verantwoordelijkheid. Jij dwingt hem niet kinderloos te blijven. Hij heeft hier helemaal zelf voor gekozen en zal daar ook zelf vorm aan moeten geven.
Voel je niet schuldig of bezwaard.
donderdag 2 oktober 2014 14:16
quote:Derpina schreef op 02 oktober 2014 @ 14:14:
Nee dat gaat er vroeg of laat als verwijt uitkomen. Dat is uiteindelijk toch gedoemd om te mislukken helaas.
Onzin.
Ik had vroeger een enorme kinderwens. Mijn vrouw kan geen kinderen krijgen en dus hebben we ze niet. Ik vind het nu wel prima zo. Als ik anderen zie denk ik wel eens, blij dat het toen nooit gelukt is.
En eerlijk gezegd zie ik geen verschil. Het is voor TO erg onverstandig om kinderen te krijgen. Dat is gelijk aan geen kinderen kunnen krijgen.
Nee dat gaat er vroeg of laat als verwijt uitkomen. Dat is uiteindelijk toch gedoemd om te mislukken helaas.
Onzin.
Ik had vroeger een enorme kinderwens. Mijn vrouw kan geen kinderen krijgen en dus hebben we ze niet. Ik vind het nu wel prima zo. Als ik anderen zie denk ik wel eens, blij dat het toen nooit gelukt is.
En eerlijk gezegd zie ik geen verschil. Het is voor TO erg onverstandig om kinderen te krijgen. Dat is gelijk aan geen kinderen kunnen krijgen.
donderdag 2 oktober 2014 14:21
@nadine. Hij is eind 30, dus de jaren tellen zeker voor hem.
En van het nu genieten moet ik zeker doen. Lukt ook vaak want we hebben het super samen. Maar soms maak ik me zeker schuldig aan over analyseren (vooral als ik niet bij hem ben).
@Derpina. Zou kunnen. Maar ik heb het de laatste keer wel uitgemaakt zodat hij een vrouw zou kunnen gaan zoeken om kinderen mee te krijgen. Hij heeft er toen alles aan gedaan om me terug te krijgen. Maar desondanks ben ik wel bang dat wat jij zegt gebeurd.
@noreservations. Heb jij lang moeten wennen aan het beeld dat je geen kinderen ging krijgen? Ik vind ook dat het gelijk is aan geen kinderen kunnen krijgen (want dat is het in weze). Wel fijn te horen dat jij eraan hebt kunnen wennen.
En van het nu genieten moet ik zeker doen. Lukt ook vaak want we hebben het super samen. Maar soms maak ik me zeker schuldig aan over analyseren (vooral als ik niet bij hem ben).
@Derpina. Zou kunnen. Maar ik heb het de laatste keer wel uitgemaakt zodat hij een vrouw zou kunnen gaan zoeken om kinderen mee te krijgen. Hij heeft er toen alles aan gedaan om me terug te krijgen. Maar desondanks ben ik wel bang dat wat jij zegt gebeurd.
@noreservations. Heb jij lang moeten wennen aan het beeld dat je geen kinderen ging krijgen? Ik vind ook dat het gelijk is aan geen kinderen kunnen krijgen (want dat is het in weze). Wel fijn te horen dat jij eraan hebt kunnen wennen.
donderdag 2 oktober 2014 14:25
quote:schaamnaam schreef op 02 oktober 2014 @ 14:21:
@noreservations. Heb jij lang moeten wennen aan het beeld dat je geen kinderen ging krijgen? Ik vind ook dat het gelijk is aan geen kinderen kunnen krijgen (want dat is het in weze). Wel fijn te horen dat jij eraan hebt kunnen wennen.
Wat is lang.
Toen ik wist dat het niet kon, was het een kwestie van accepteren.
Je richt je leven anders in en dan heb je een bestaan waar eigenlijk geen kinderen meer inpassen.
@noreservations. Heb jij lang moeten wennen aan het beeld dat je geen kinderen ging krijgen? Ik vind ook dat het gelijk is aan geen kinderen kunnen krijgen (want dat is het in weze). Wel fijn te horen dat jij eraan hebt kunnen wennen.
Wat is lang.
Toen ik wist dat het niet kon, was het een kwestie van accepteren.
Je richt je leven anders in en dan heb je een bestaan waar eigenlijk geen kinderen meer inpassen.
donderdag 2 oktober 2014 14:44
Derpina, onzin om dat zo stellig te zeggen. Wat voor jou geldt, geldt niet voor de hele wereld.
Mijn man en ik hebben ook geen kinderen. Hij wilde wel, heeft zich uiteindelijk erbij neergelegd dat ik het niet zag zitten (om diverse redenen). Dat is niet zonder slag of stoot gegaan maar we hebben er nu beiden vrede mee.
Mijn man en ik hebben ook geen kinderen. Hij wilde wel, heeft zich uiteindelijk erbij neergelegd dat ik het niet zag zitten (om diverse redenen). Dat is niet zonder slag of stoot gegaan maar we hebben er nu beiden vrede mee.
donderdag 2 oktober 2014 15:35
quote:noreservations schreef op 02 oktober 2014 @ 14:25:
[...]
Wat is lang.
Toen ik wist dat het niet kon, was het een kwestie van accepteren.
Je richt je leven anders in en dan heb je een bestaan waar eigenlijk geen kinderen meer inpassen.En toch denk ik dat het dan anders is qua acceptatie, gezien het dan een feit is en geen keuze, althans, zeker voor een vrouw.
[...]
Wat is lang.
Toen ik wist dat het niet kon, was het een kwestie van accepteren.
Je richt je leven anders in en dan heb je een bestaan waar eigenlijk geen kinderen meer inpassen.En toch denk ik dat het dan anders is qua acceptatie, gezien het dan een feit is en geen keuze, althans, zeker voor een vrouw.
donderdag 2 oktober 2014 15:47
quote:loisnvt schreef op 02 oktober 2014 @ 15:35:
[...]
En toch denk ik dat het dan anders is qua acceptatie, gezien het dan een feit is en geen keuze, althans, zeker voor een vrouw.En ik denk dat dit persoonsafhankelijk is. Iedereen heeft zijn/haar eigen manier van omgaan met dingen. Daarom is het niet te voorspellen of de relatie van TO het gaat redden, simpelweg omdat iedereen anders is.
[...]
En toch denk ik dat het dan anders is qua acceptatie, gezien het dan een feit is en geen keuze, althans, zeker voor een vrouw.En ik denk dat dit persoonsafhankelijk is. Iedereen heeft zijn/haar eigen manier van omgaan met dingen. Daarom is het niet te voorspellen of de relatie van TO het gaat redden, simpelweg omdat iedereen anders is.
donderdag 2 oktober 2014 15:51
Wat sterk van je TO dat je zoveel zelfkennis hebt om ook niet te zwichten voor zijn wens ookal is het iets wat je wel wil maar wat niet kan. Alleen daarvoor al
Hij kiest nu voor jou, ik hoop dat hij zijn draai kan vinden en zijn wens echt opzij kan zetten maar een kinderwens hebben is een hele sterke emotie, weet niet of het voor een man ook zo allesomvattend is als het bij een vrouw kan zijn.
Goed blijven praten met elkaar.
Hij kiest nu voor jou, ik hoop dat hij zijn draai kan vinden en zijn wens echt opzij kan zetten maar een kinderwens hebben is een hele sterke emotie, weet niet of het voor een man ook zo allesomvattend is als het bij een vrouw kan zijn.
Goed blijven praten met elkaar.
donderdag 2 oktober 2014 15:54
Kan me zeer goed voorstellen dat je onzeker word van de situatie, hij is natuurlijk al 2 keer bij je weggegaan wegens zijn kinderwens. Vind het overigens heel knap van je dat je voet bij stuk hebt gehouden. Heb het in mijn omgeving gezien, dat 1 van de 2 toch zwicht, en dat is in beide gevallen fout gelopen. Een niet-kinderwens kan net zo sterk zijn als een wel-kinderwens.
Zou het een idee zijn om samen in relatie therapie te gaan. Het is belangrijk dat jullie in elkaar leren vertrouwen, en dat je niet constant bang hoeft te zijn dat je elkaar iets ontzegt of te kort doet.
Zou het een idee zijn om samen in relatie therapie te gaan. Het is belangrijk dat jullie in elkaar leren vertrouwen, en dat je niet constant bang hoeft te zijn dat je elkaar iets ontzegt of te kort doet.
donderdag 2 oktober 2014 16:10
@loisnvt. Bij mij vind ik het eigenlijk ook geen keuze. Zou namelijk heel graag kinderen hebben, maar met mijn problemen is dit echt niet mogelijk. Je zou dus kunnen zeggen dat ik ook door een ziekte dit besluit, toch? Bovendien ben ik erfelijk nogal belast. In mijn goeie tijden zou ik wel voor een kind kunnen zorgen. Maar als het slecht gaat en ik moet in opname of iets, hoe vreselijk is dat voor je kinderen. Kan je dat dan wel als keuze zien? Bovendien vind hij het (inmiddels) ook geen goed idee met mijn problemen. Als hij het zou willen, zou hij volgens mij en hem een vrouw moeten zoeken die wel in staat is tot het krijgen van kinderen, biologisch en psychologisch.
@jubelientje. Dat is natuurlijk de kern van de zaak, het is niet te weten of het gaat lukken. Dit is tegelijk zo onverkwikkelijk, ik zou zo graag duidelijkheid willen!
@savetheday. Ik weet zelf dat kinderwens een sterke kracht heeft. Ik ben zelf heel vaak enorm verdrietig dat dit het niet gaat worden bij mij. Juist daarom ben ik zo bang. Of het voor mannen en vrouwen anders werkt......ik denk dat de verschillen tussen de sexen kleiner zijn dan de verschillen binnen de groep man/vrouw. Ofwel heel persoonlijk. Mijn vriend is geen prater, ik vind het dan ook heel moeilijk te doorgronden hoe diep het bij hem zit. Ik weet wel dat hij moeilijk kan schakelen. We praten er soms nog wel over, maar ook niet te vaak, want we vinden heb beiden een zwaar onderwerp.
@geordie. Ik zou nooit een kind kunnen 'nemen' als ik er niet 100% achter zou staan. Dat zou van tevoren al te erg aan me vreten. Ik vind het vreselijk om geen kinderen te krijgen. Maar nog veel en veel erger lijkt het me als ik kinderen heb en er niet volledig voor te kunnen zorgen. Dan ben ik nog veel liever alleen.
Ik wil met hem in therapie. Maar ik wil eigenlijk dat hij eerst zelf een paar keer met een psycholoog gaat praten. Omdat dit een heel persoonlijke keuze is. Hij wil dit ook. Ook omdat hij nogal een einzelgänger is met weinig mensen waarmee hij deze dingen echt kan bespreken. Ik wil dat hij bewust deze keuze maakt. Daarna kunnen we eventueel in relatie therapie dacht ik.
Maar nu rust vinden in deze situatie. Hoe doet een mens dat???? Want als ik te overspannen/onzeker in deze situatie sta zet ik het extra onder druk. Heeft iemand daar ideen/tips voor???
@jubelientje. Dat is natuurlijk de kern van de zaak, het is niet te weten of het gaat lukken. Dit is tegelijk zo onverkwikkelijk, ik zou zo graag duidelijkheid willen!
@savetheday. Ik weet zelf dat kinderwens een sterke kracht heeft. Ik ben zelf heel vaak enorm verdrietig dat dit het niet gaat worden bij mij. Juist daarom ben ik zo bang. Of het voor mannen en vrouwen anders werkt......ik denk dat de verschillen tussen de sexen kleiner zijn dan de verschillen binnen de groep man/vrouw. Ofwel heel persoonlijk. Mijn vriend is geen prater, ik vind het dan ook heel moeilijk te doorgronden hoe diep het bij hem zit. Ik weet wel dat hij moeilijk kan schakelen. We praten er soms nog wel over, maar ook niet te vaak, want we vinden heb beiden een zwaar onderwerp.
@geordie. Ik zou nooit een kind kunnen 'nemen' als ik er niet 100% achter zou staan. Dat zou van tevoren al te erg aan me vreten. Ik vind het vreselijk om geen kinderen te krijgen. Maar nog veel en veel erger lijkt het me als ik kinderen heb en er niet volledig voor te kunnen zorgen. Dan ben ik nog veel liever alleen.
Ik wil met hem in therapie. Maar ik wil eigenlijk dat hij eerst zelf een paar keer met een psycholoog gaat praten. Omdat dit een heel persoonlijke keuze is. Hij wil dit ook. Ook omdat hij nogal een einzelgänger is met weinig mensen waarmee hij deze dingen echt kan bespreken. Ik wil dat hij bewust deze keuze maakt. Daarna kunnen we eventueel in relatie therapie dacht ik.
Maar nu rust vinden in deze situatie. Hoe doet een mens dat???? Want als ik te overspannen/onzeker in deze situatie sta zet ik het extra onder druk. Heeft iemand daar ideen/tips voor???
donderdag 2 oktober 2014 16:18
quote:schaamnaam schreef op 02 oktober 2014 @ 16:10:
Ik wil met hem in therapie. Maar ik wil eigenlijk dat hij eerst zelf een paar keer met een psycholoog gaat praten. Omdat dit een heel persoonlijke keuze is. Hij wil dit ook. Ook omdat hij nogal een einzelgänger is met weinig mensen waarmee hij deze dingen echt kan bespreken. Ik wil dat hij bewust deze keuze maakt. Daarna kunnen we eventueel in relatie therapie dacht ik.
?Je komt over als een verstandige vrouw met veel empathisch vermogen. Lijkt me fijn idee voor je vriend, dat hij er eens met een onafhankelijk iemand over kan praten voordat er aan de relatie gewerkt word. Ik heb verder weinig tips, ik wil je veel sterkte wensen
Ik wil met hem in therapie. Maar ik wil eigenlijk dat hij eerst zelf een paar keer met een psycholoog gaat praten. Omdat dit een heel persoonlijke keuze is. Hij wil dit ook. Ook omdat hij nogal een einzelgänger is met weinig mensen waarmee hij deze dingen echt kan bespreken. Ik wil dat hij bewust deze keuze maakt. Daarna kunnen we eventueel in relatie therapie dacht ik.
?Je komt over als een verstandige vrouw met veel empathisch vermogen. Lijkt me fijn idee voor je vriend, dat hij er eens met een onafhankelijk iemand over kan praten voordat er aan de relatie gewerkt word. Ik heb verder weinig tips, ik wil je veel sterkte wensen
donderdag 2 oktober 2014 16:24
quote:schaamnaam schreef op 02 oktober 2014 @ 16:10:
@jubelientje. Dat is natuurlijk de kern van de zaak, het is niet te weten of het gaat lukken. Dit is tegelijk zo onverkwikkelijk, ik zou zo graag duidelijkheid willen!
Maar nu rust vinden in deze situatie. Hoe doet een mens dat???? Want als ik te overspannen/onzeker in deze situatie sta zet ik het extra onder druk. Heeft iemand daar ideen/tips voor???
Accepteren dat het een onzekere situatie is en accepteren dat je dat moeilijk vindt. Als je je dan eens weer zo voelt, hoef je er niet tegen te vechten, maar mag dat gevoel er gewoon zijn. (En daarmee bedoel ik niet dat je jezelf er in moet zwelgen of er in moet blijven hangen.)
Verder denk ik dat het goed is om te blijven praten met elkaar: Vraag hem wat hij van jou nodig heeft om hier mee om te gaan. Zet ook op een rij wat jij van hem nodig hebt en vraag hem of hij het ziet zitten om jou dat te geven.
@jubelientje. Dat is natuurlijk de kern van de zaak, het is niet te weten of het gaat lukken. Dit is tegelijk zo onverkwikkelijk, ik zou zo graag duidelijkheid willen!
Maar nu rust vinden in deze situatie. Hoe doet een mens dat???? Want als ik te overspannen/onzeker in deze situatie sta zet ik het extra onder druk. Heeft iemand daar ideen/tips voor???
Accepteren dat het een onzekere situatie is en accepteren dat je dat moeilijk vindt. Als je je dan eens weer zo voelt, hoef je er niet tegen te vechten, maar mag dat gevoel er gewoon zijn. (En daarmee bedoel ik niet dat je jezelf er in moet zwelgen of er in moet blijven hangen.)
Verder denk ik dat het goed is om te blijven praten met elkaar: Vraag hem wat hij van jou nodig heeft om hier mee om te gaan. Zet ook op een rij wat jij van hem nodig hebt en vraag hem of hij het ziet zitten om jou dat te geven.
donderdag 2 oktober 2014 16:34
@geordie. bedankt voor het compliment!
@Jubelientje. Goeie tips. Vooral ook het bedenken wat we van elkaar nodig hebben. Dat weet ik eigenlijk niet eens goed, maar goeie om over na te denken voor mezelf. En hij ook natuurlijk!
@Ginevra. Sorry had er even overheen gelezen
. Wat waren jullie overwegingen om geen kinderen te nemen, en hoe is dat proces bij jullie verlopen? (als dat niet te persoonlijk is). En fijn te lezen dat het bij jullie wel heeft gewerkt!
@Jubelientje. Goeie tips. Vooral ook het bedenken wat we van elkaar nodig hebben. Dat weet ik eigenlijk niet eens goed, maar goeie om over na te denken voor mezelf. En hij ook natuurlijk!
@Ginevra. Sorry had er even overheen gelezen
. Wat waren jullie overwegingen om geen kinderen te nemen, en hoe is dat proces bij jullie verlopen? (als dat niet te persoonlijk is). En fijn te lezen dat het bij jullie wel heeft gewerkt!
donderdag 2 oktober 2014 16:36
TO ik wil zeggen dat ik het echt heel erg goed vind dat jij hier zo verstandig mee bent omgegaan! Hoeveel mensen met psychische problemen beginnen niet aan kinderen (vaak met enorme blijvende gevolgen voor die kinderen). Zeker als je een partner hebt die druk zet (of heeft gezet) om er wel voor te kiezen.
Misschien is het verstandig om te kiezen voor langdurige anticonceptie (of zelfs sterelisatie) zodat duidelijk is dat je echt geen kinderen kunt krijgen (en dat er dus ook geen hoop hoeft te zijn).
Ook een optie is om dit probleem te bespreken met jouw hulpverlener en partner. De hulpverlener kan dan aan je partner uitleggen waarom jouw besluit verstandig is (ook medisch gezien, kansen op erfelijkheid, schade aan het kind etc). Dan is het voor jouw partner ook duidelijker waarom jij dit besluit hebt genomen (van een arts nemen mensen dingen soms toch beter aan).
Misschien is het verstandig om te kiezen voor langdurige anticonceptie (of zelfs sterelisatie) zodat duidelijk is dat je echt geen kinderen kunt krijgen (en dat er dus ook geen hoop hoeft te zijn).
Ook een optie is om dit probleem te bespreken met jouw hulpverlener en partner. De hulpverlener kan dan aan je partner uitleggen waarom jouw besluit verstandig is (ook medisch gezien, kansen op erfelijkheid, schade aan het kind etc). Dan is het voor jouw partner ook duidelijker waarom jij dit besluit hebt genomen (van een arts nemen mensen dingen soms toch beter aan).
donderdag 2 oktober 2014 16:44
[quote]schaamnaam schreef op 02 oktober 2014 @ 16:34:
@Jubelientje. Goeie tips. Vooral ook het bedenken wat we van elkaar nodig hebben. Dat weet ik eigenlijk niet eens goed, maar goeie om over na te denken voor mezelf. En hij ook natuurlijk!
Vaak zijn mensen geneigd om dingen in te vullen voor hun partner en doen dat dan vanuit hun eigen referentiekader. Het gevolg hiervan kan dan zijn dat je elkaar kwijtraakt, omdat je de ander niet geeft wat hij/zij nodig heeft, maar datgene geeft wat je eigenlijk zelf nodig hebt.
Ik moet dan denken aan dat verhaal dat ik volgens mij wel eens hier op het forum heb gelezen over een echtpaar en hoe zij met broodkapjes omgingen. De vrouw gaf altijd het broodkapje aan haar man. Zij vond dat zelf zo ontzettend lekker, maar gaf het aan haar man omdat ze zo van hem hield en het hem gunde. Hij vond het kapje echter helemaal niet lekker, maar at het toch iedere keer op, omdat hij dacht daar zijn vrouw een plezier mee te doen. Als ze nou eens aan elkaar gevraagd hadden: "schat vind jij dat kapje lekker?" waren beiden een stukje gelukkiger geweest.
@Jubelientje. Goeie tips. Vooral ook het bedenken wat we van elkaar nodig hebben. Dat weet ik eigenlijk niet eens goed, maar goeie om over na te denken voor mezelf. En hij ook natuurlijk!
Vaak zijn mensen geneigd om dingen in te vullen voor hun partner en doen dat dan vanuit hun eigen referentiekader. Het gevolg hiervan kan dan zijn dat je elkaar kwijtraakt, omdat je de ander niet geeft wat hij/zij nodig heeft, maar datgene geeft wat je eigenlijk zelf nodig hebt.
Ik moet dan denken aan dat verhaal dat ik volgens mij wel eens hier op het forum heb gelezen over een echtpaar en hoe zij met broodkapjes omgingen. De vrouw gaf altijd het broodkapje aan haar man. Zij vond dat zelf zo ontzettend lekker, maar gaf het aan haar man omdat ze zo van hem hield en het hem gunde. Hij vond het kapje echter helemaal niet lekker, maar at het toch iedere keer op, omdat hij dacht daar zijn vrouw een plezier mee te doen. Als ze nou eens aan elkaar gevraagd hadden: "schat vind jij dat kapje lekker?" waren beiden een stukje gelukkiger geweest.
donderdag 2 oktober 2014 18:04
quote:schaamnaam schreef op 02 oktober 2014 @ 14:21:
@nadine. Hij is eind 30, dus de jaren tellen zeker voor hem.
En van het nu genieten moet ik zeker doen. Lukt ook vaak want we hebben het super samen. Maar soms maak ik me zeker schuldig aan over analyseren (vooral als ik niet bij hem ben).
@Derpina. Zou kunnen. Maar ik heb het de laatste keer wel uitgemaakt zodat hij een vrouw zou kunnen gaan zoeken om kinderen mee te krijgen. Hij heeft er toen alles aan gedaan om me terug te krijgen. Maar desondanks ben ik wel bang dat wat jij zegt gebeurd.
@noreservations. Heb jij lang moeten wennen aan het beeld dat je geen kinderen ging krijgen? Ik vind ook dat het gelijk is aan geen kinderen kunnen krijgen (want dat is het in weze). Wel fijn te horen dat jij eraan hebt kunnen wennen.Mag ik dit even nuanceren? Het staat totaal niet gelijk aan elkaar. Bij geen kinderen kunnen krijgen werkt er iets lichamelijk niet goed. Bij geen kinderen willen krijgen neem ik aan dat alle geslachtsorganen werken!
@nadine. Hij is eind 30, dus de jaren tellen zeker voor hem.
En van het nu genieten moet ik zeker doen. Lukt ook vaak want we hebben het super samen. Maar soms maak ik me zeker schuldig aan over analyseren (vooral als ik niet bij hem ben).
@Derpina. Zou kunnen. Maar ik heb het de laatste keer wel uitgemaakt zodat hij een vrouw zou kunnen gaan zoeken om kinderen mee te krijgen. Hij heeft er toen alles aan gedaan om me terug te krijgen. Maar desondanks ben ik wel bang dat wat jij zegt gebeurd.
@noreservations. Heb jij lang moeten wennen aan het beeld dat je geen kinderen ging krijgen? Ik vind ook dat het gelijk is aan geen kinderen kunnen krijgen (want dat is het in weze). Wel fijn te horen dat jij eraan hebt kunnen wennen.Mag ik dit even nuanceren? Het staat totaal niet gelijk aan elkaar. Bij geen kinderen kunnen krijgen werkt er iets lichamelijk niet goed. Bij geen kinderen willen krijgen neem ik aan dat alle geslachtsorganen werken!
donderdag 2 oktober 2014 18:20
quote:Carenza schreef op 02 oktober 2014 @ 18:04:
[...]
Mag ik dit even nuanceren? Het staat totaal niet gelijk aan elkaar. Bij geen kinderen kunnen krijgen werkt er iets lichamelijk niet goed. Bij geen kinderen willen krijgen neem ik aan dat alle geslachtsorganen werken!
Je bedoelt voortplantingsorganen, neem ik aan?
Het geen kinderen kunnen krijgen is geen keuze, nog een verschil.
[...]
Mag ik dit even nuanceren? Het staat totaal niet gelijk aan elkaar. Bij geen kinderen kunnen krijgen werkt er iets lichamelijk niet goed. Bij geen kinderen willen krijgen neem ik aan dat alle geslachtsorganen werken!
Je bedoelt voortplantingsorganen, neem ik aan?
Het geen kinderen kunnen krijgen is geen keuze, nog een verschil.
