Relaties
alle pijlers
Hoe hiermee omgaan?
zondag 13 juli 2014 14:26
Even kort het verschaal schetsen:
Ik kom (of kwam) zeer goed overeen met een collega. We hadden leuke gesprekken, konden elkaar plagen en er was een goede sfeer tussen ons.
Een paar weken geleden echter is de sfeer omgeslagen doordat ze mij plots begon wat te negeren of te mijden (het contact verliep iets stroever). Als ik haar aansprak bleef ze wel vriendelijk, maar ik merkte dat er toch iets was. Omdat ik niet zeker was wat er scheelde en ik dacht dat ze misschien gewoon enorm verlegen was en dit haar reactie was omwille van mijn aandacht voor haar heb ik men kans toch nog gewaagd en haar eens mee uitgevraagd. Ze zei neen.
Op zich kan ik dat begrijpen en moet ik dat gewoon aanvaarden, maar haar gedrag blijft me storen.
Wat is nu het beste om hiermee om te gaan: haar ook negeren of toch gewoon vriendelijk blijven, maar de small talk laten vallen?
Hoe gaan de meesten vrouwen hier ermee om als iemand hen uitvraagt en ze zijn niet geïnteresseerd? Zeggen jullie gewoon neen en gedaan? Of gaan jullie ook die persoon mijden/negeren?
Ik wil er wel bij zeggen dat ik altijd vriendelijk ben gebleven en nooit heb aangedronken of haar lastig ben gaan vallen.
Ik kom (of kwam) zeer goed overeen met een collega. We hadden leuke gesprekken, konden elkaar plagen en er was een goede sfeer tussen ons.
Een paar weken geleden echter is de sfeer omgeslagen doordat ze mij plots begon wat te negeren of te mijden (het contact verliep iets stroever). Als ik haar aansprak bleef ze wel vriendelijk, maar ik merkte dat er toch iets was. Omdat ik niet zeker was wat er scheelde en ik dacht dat ze misschien gewoon enorm verlegen was en dit haar reactie was omwille van mijn aandacht voor haar heb ik men kans toch nog gewaagd en haar eens mee uitgevraagd. Ze zei neen.
Op zich kan ik dat begrijpen en moet ik dat gewoon aanvaarden, maar haar gedrag blijft me storen.
Wat is nu het beste om hiermee om te gaan: haar ook negeren of toch gewoon vriendelijk blijven, maar de small talk laten vallen?
Hoe gaan de meesten vrouwen hier ermee om als iemand hen uitvraagt en ze zijn niet geïnteresseerd? Zeggen jullie gewoon neen en gedaan? Of gaan jullie ook die persoon mijden/negeren?
Ik wil er wel bij zeggen dat ik altijd vriendelijk ben gebleven en nooit heb aangedronken of haar lastig ben gaan vallen.
zondag 13 juli 2014 14:40
Als ik niet geïnteresseerd ben zeg ik vriendelijk nee maar blijft gewoon dezelfde. Iemand negeren vindt ik respectloos. Ik zou het lekker bij haar laten. Want als ze opeens anders doet zonder reden (jij weet zelf dat je niets verkeerds heb gedaan) en zij niet wil uitten waarom ze zo doet, laat het lekker bij haar. Ik zou jouw optie naleven; vriendelijk blijven en smart talk laten vallen...en er niet teveel over nadenken, want anders wordt haar probleem jouw probleem.
Het kan een vorm van aandacht vragen zijn of anders, verdiep je er lekker niet in. Heb ook zo een collega gehad, mannelijk dan, en na 2 weken (na 6 jaar leuk en aardig) opeen negeren na mijn vraag of er ik iets verkeerds gedaan had, nee als antwoord. Heb ik ik teveel energie aan besteed, dacht dat het aan mij lag enz. Nou doe ik nooit meer. Later -na 2 weken- vertelde hij dat zijn hond dood was en daarom zo depri was. Maar dan nog, hoef je niet op een ander af te reageren, wel altijd normaal blijven doen tegen een ander, blijf anders thuis denk ik dan. Of vertel wat je dwars zit, zeker als er om gevraagd wordt. Zo niet, laat ze lekker in haar sop gaarkoken.
Groetjes.
Het kan een vorm van aandacht vragen zijn of anders, verdiep je er lekker niet in. Heb ook zo een collega gehad, mannelijk dan, en na 2 weken (na 6 jaar leuk en aardig) opeen negeren na mijn vraag of er ik iets verkeerds gedaan had, nee als antwoord. Heb ik ik teveel energie aan besteed, dacht dat het aan mij lag enz. Nou doe ik nooit meer. Later -na 2 weken- vertelde hij dat zijn hond dood was en daarom zo depri was. Maar dan nog, hoef je niet op een ander af te reageren, wel altijd normaal blijven doen tegen een ander, blijf anders thuis denk ik dan. Of vertel wat je dwars zit, zeker als er om gevraagd wordt. Zo niet, laat ze lekker in haar sop gaarkoken.
Groetjes.
zondag 13 juli 2014 14:46
quote:jo12345 schreef op 13 juli 2014 @ 14:39:
Ik denk dat ze jou gewoon aardig vond. Toen je liet zien dat je meer wilde, haakte ze af.
Waarom dat jou zou moeten storen begrijp ik niet helemaal. Je hebt gewoon een blauwtje gelopen.
Ik heb een blauwtje gelopen ja, dat kan ik ook aanvaarden.
Wat ik echter lastiger te begrijpen vind, is dat het nu plots zo'n negatief sfeertje heerst. Ik begrijp niet waarom ze me zou moeten negeren/mijden.
quote:zongelique schreef op 13 juli 2014 @ 14:40:
Als ik niet geïnteresseerd ben zeg ik vriendelijk nee maar blijft gewoon dezelfde. Iemand negeren vindt ik respectloos. Ik zou het lekker bij haar laten. Want als ze opeens anders doet zonder reden (jij weet zelf dat je niets verkeerds heb gedaan) en zij niet wil uitten waarom ze zo doet, laat het lekker bij haar. Ik zou jouw optie naleven; vriendelijk blijven en smart talk laten vallen...en er niet teveel over nadenken, want anders wordt haar probleem jouw probleem.
Het kan een vorm van aandacht vragen zijn of anders, verdiep je er lekker niet in. Heb ook zo een collega gehad, mannelijk dan, en na 2 weken (na 6 jaar leuk en aardig) opeen negeren na mijn vraag of er ik iets verkeerds gedaan had, nee als antwoord. Heb ik ik teveel energie aan besteed, dacht dat het aan mij lag enz. Nou doe ik nooit meer. Later -na 2 weken- vertelde hij dat zijn hond dood was en daarom zo depri was. Maar dan nog, hoef je niet op een ander af te reageren, wel altijd normaal blijven doen tegen een ander, blijf anders thuis denk ik dan. Of vertel wat je dwars zit, zeker als er om gevraagd wordt. Zo niet, laat ze lekker in haar sop gaarkoken.
Groetjes.
Ik heb haar gevraagd of ik iets verkeerd had gedaan, maar ze zei neen.
Vind het dan toch raar dat ik dan plots genegeerd wordt.
(nog voor ik het haar vroeg om eens weg te gaan).
Ik denk erover haar erop aan te spreken, maar dit lijkt me net niet goed? Gaat ze misschien nog meer negeren.
Al zou ik het eigenlijk wel willen weten wat er haar nu zo dwars zit.
Ik denk dat ze jou gewoon aardig vond. Toen je liet zien dat je meer wilde, haakte ze af.
Waarom dat jou zou moeten storen begrijp ik niet helemaal. Je hebt gewoon een blauwtje gelopen.
Ik heb een blauwtje gelopen ja, dat kan ik ook aanvaarden.
Wat ik echter lastiger te begrijpen vind, is dat het nu plots zo'n negatief sfeertje heerst. Ik begrijp niet waarom ze me zou moeten negeren/mijden.
quote:zongelique schreef op 13 juli 2014 @ 14:40:
Als ik niet geïnteresseerd ben zeg ik vriendelijk nee maar blijft gewoon dezelfde. Iemand negeren vindt ik respectloos. Ik zou het lekker bij haar laten. Want als ze opeens anders doet zonder reden (jij weet zelf dat je niets verkeerds heb gedaan) en zij niet wil uitten waarom ze zo doet, laat het lekker bij haar. Ik zou jouw optie naleven; vriendelijk blijven en smart talk laten vallen...en er niet teveel over nadenken, want anders wordt haar probleem jouw probleem.
Het kan een vorm van aandacht vragen zijn of anders, verdiep je er lekker niet in. Heb ook zo een collega gehad, mannelijk dan, en na 2 weken (na 6 jaar leuk en aardig) opeen negeren na mijn vraag of er ik iets verkeerds gedaan had, nee als antwoord. Heb ik ik teveel energie aan besteed, dacht dat het aan mij lag enz. Nou doe ik nooit meer. Later -na 2 weken- vertelde hij dat zijn hond dood was en daarom zo depri was. Maar dan nog, hoef je niet op een ander af te reageren, wel altijd normaal blijven doen tegen een ander, blijf anders thuis denk ik dan. Of vertel wat je dwars zit, zeker als er om gevraagd wordt. Zo niet, laat ze lekker in haar sop gaarkoken.
Groetjes.
Ik heb haar gevraagd of ik iets verkeerd had gedaan, maar ze zei neen.
Vind het dan toch raar dat ik dan plots genegeerd wordt.
(nog voor ik het haar vroeg om eens weg te gaan).
Ik denk erover haar erop aan te spreken, maar dit lijkt me net niet goed? Gaat ze misschien nog meer negeren.
Al zou ik het eigenlijk wel willen weten wat er haar nu zo dwars zit.
zondag 13 juli 2014 15:02
Ik kan alleen voor mezelf spreken als vrouw zijnde, maar heb dit meegemaakt met een mannelijke collega. We konden goed met elkaar opschieten, veel kletsen, gezellig sfeertje etc. Ik begon me er steeds ongemakkelijker bij te voelen, want ik voelde dat hij meer wilde. De gezelligheid begon een intiem karakter te krijgen en dat ging zo ontzettend subtiel dat ik het eerst niet in de gaten had. Ik wist niet hoe ik er mee om moest gaan en zijn gezelschap begon me tegenstaan. Ik voelde me subtiel verplicht om altijd maar met hem op te trekken.
Niet helemaal zeker van mezelf hoe ik het anders had moeten aanpakken, ben ik voor de laffe manier gegaan. Ik ben hem van de één op de andere dag compleet gaan negeren. Hij vroeg me op een gegeven moment of ik boos op hem was. Ik zei 'nee' en probeerde er verder geen aandacht meer aan te besteden, want hoe leg je aan een man uit dat er onderhuids dingen spelen die je als vrouw onprettig vindt? Hij heeft niet expliciet gezegd wat hij van mij wilde of me mee uitgevraagd, maar ondanks dat het aan de buitenkant 'gezellig' en 'casual' leek, voelde ik toch een emotionele wirwar waar ik gewoon niet op zat en zit te wachten.
Ik zeg niet dat dit voor jouw collega geldt, maar het kan zijn dat jij signalen hebt afgegeven dat je meer wilt en dat zij daar niet op zit te wachten. Niet alles wat aan de buitenkant onschuldig lijkt, IS ook onschuldig. Respecteer haar keus om afstand te nemen, zou ik zeggen.
Niet helemaal zeker van mezelf hoe ik het anders had moeten aanpakken, ben ik voor de laffe manier gegaan. Ik ben hem van de één op de andere dag compleet gaan negeren. Hij vroeg me op een gegeven moment of ik boos op hem was. Ik zei 'nee' en probeerde er verder geen aandacht meer aan te besteden, want hoe leg je aan een man uit dat er onderhuids dingen spelen die je als vrouw onprettig vindt? Hij heeft niet expliciet gezegd wat hij van mij wilde of me mee uitgevraagd, maar ondanks dat het aan de buitenkant 'gezellig' en 'casual' leek, voelde ik toch een emotionele wirwar waar ik gewoon niet op zat en zit te wachten.
Ik zeg niet dat dit voor jouw collega geldt, maar het kan zijn dat jij signalen hebt afgegeven dat je meer wilt en dat zij daar niet op zit te wachten. Niet alles wat aan de buitenkant onschuldig lijkt, IS ook onschuldig. Respecteer haar keus om afstand te nemen, zou ik zeggen.
zondag 13 juli 2014 15:06
Ze is overigens niet verplicht om jou te vertellen wat haar dwarszit. Toen die collega mij er ook op aansprak, bevestigde dat mijn vermoeden dat er dus wel meer speelde tussen de regels door en hij door mijn afstand toch even van slag was. Ik wil een collega zien als een collega en niet als een emotionele tijdbom op de werkvloer.
Zij is jou geen verantwoording schuldig en door te denken dat je daar recht op hebt omdat je het negatieve sfeertje niet aankunt, is claimgedrag. Laat haar met rust en move on.
Zij is jou geen verantwoording schuldig en door te denken dat je daar recht op hebt omdat je het negatieve sfeertje niet aankunt, is claimgedrag. Laat haar met rust en move on.
zondag 13 juli 2014 15:06
quote:Sensy12 schreef op 13 juli 2014 @ 15:02:
Ik kan alleen voor mezelf spreken als vrouw zijnde, maar heb dit meegemaakt met een mannelijke collega. We konden goed met elkaar opschieten, veel kletsen, gezellig sfeertje etc. Ik begon me er steeds ongemakkelijker bij te voelen, want ik voelde dat hij meer wilde. De gezelligheid begon een intiem karakter te krijgen en dat ging zo ontzettend subtiel dat ik het eerst niet in de gaten had. Ik wist niet hoe ik er mee om moest gaan en zijn gezelschap begon me tegenstaan. Ik voelde me subtiel verplicht om altijd maar met hem op te trekken.
Niet helemaal zeker van mezelf hoe ik het anders had moeten aanpakken, ben ik voor de laffe manier gegaan. Ik ben hem van de één op de andere dag compleet gaan negeren. Hij vroeg me op een gegeven moment of ik boos op hem was. Ik zei 'nee' en probeerde er verder geen aandacht meer aan te besteden, want hoe leg je aan een man uit dat er onderhuids dingen spelen die je als vrouw onprettig vindt? Hij heeft niet expliciet gezegd wat hij van mij wilde of me mee uitgevraagd, maar ondanks dat het aan de buitenkant 'gezellig' en 'casual' leek, voelde ik toch een emotionele wirwar waar ik gewoon niet op zat en zit te wachten.
Ik zeg niet dat dit voor jouw collega geldt, maar het kan zijn dat jij signalen hebt afgegeven dat je meer wilt en dat zij daar niet op zit te wachten. Niet alles wat aan de buitenkant onschuldig lijkt, IS ook onschuldig. Respecteer haar keus om afstand te nemen, zou ik zeggen.
Wat bedoel jij met een intiem karakter?
Trouwens: verplicht om met hem op te trekken, bedoel je dan na het werk ? Ik zie haar enkel op het werk en het is niet zo dat ik constant tegen haar bezig was.
Soms waren er ook dagen dat ik niet met haar sprak.
Ik vind het trouwens laf dat je dat dan niet zegt, maar dat geef je zelf al aan.
Vind het gewoon jammer dat iets leuks (qua sfeer/vriendschap) dan plots weg is)
Ik kan alleen voor mezelf spreken als vrouw zijnde, maar heb dit meegemaakt met een mannelijke collega. We konden goed met elkaar opschieten, veel kletsen, gezellig sfeertje etc. Ik begon me er steeds ongemakkelijker bij te voelen, want ik voelde dat hij meer wilde. De gezelligheid begon een intiem karakter te krijgen en dat ging zo ontzettend subtiel dat ik het eerst niet in de gaten had. Ik wist niet hoe ik er mee om moest gaan en zijn gezelschap begon me tegenstaan. Ik voelde me subtiel verplicht om altijd maar met hem op te trekken.
Niet helemaal zeker van mezelf hoe ik het anders had moeten aanpakken, ben ik voor de laffe manier gegaan. Ik ben hem van de één op de andere dag compleet gaan negeren. Hij vroeg me op een gegeven moment of ik boos op hem was. Ik zei 'nee' en probeerde er verder geen aandacht meer aan te besteden, want hoe leg je aan een man uit dat er onderhuids dingen spelen die je als vrouw onprettig vindt? Hij heeft niet expliciet gezegd wat hij van mij wilde of me mee uitgevraagd, maar ondanks dat het aan de buitenkant 'gezellig' en 'casual' leek, voelde ik toch een emotionele wirwar waar ik gewoon niet op zat en zit te wachten.
Ik zeg niet dat dit voor jouw collega geldt, maar het kan zijn dat jij signalen hebt afgegeven dat je meer wilt en dat zij daar niet op zit te wachten. Niet alles wat aan de buitenkant onschuldig lijkt, IS ook onschuldig. Respecteer haar keus om afstand te nemen, zou ik zeggen.
Wat bedoel jij met een intiem karakter?
Trouwens: verplicht om met hem op te trekken, bedoel je dan na het werk ? Ik zie haar enkel op het werk en het is niet zo dat ik constant tegen haar bezig was.
Soms waren er ook dagen dat ik niet met haar sprak.
Ik vind het trouwens laf dat je dat dan niet zegt, maar dat geef je zelf al aan.
Vind het gewoon jammer dat iets leuks (qua sfeer/vriendschap) dan plots weg is)
zondag 13 juli 2014 15:09
quote:Sensy12 schreef op 13 juli 2014 @ 15:06:
Ze is overigens niet verplicht om jou te vertellen wat haar dwarszit. Toen die collega mij er ook op aansprak, bevestigde dat mijn vermoeden dat er dus wel meer speelde tussen de regels door en hij door mijn afstand toch even van slag was. Ik wil een collega zien als een collega en niet als een emotionele tijdbom op de werkvloer.
Zij is jou geen verantwoording schuldig en door te denken dat je daar recht op hebt omdat je het negatieve sfeertje niet aankunt, is claimgedrag. Laat haar met rust en move on.
Vind ik wel een zeer rare manier van denken.
Als mensen je plots zo behandelen vind ik dat je wel recht hebt op een uitleg of dat ze vlakaf zeggen wat er is ipv nogal kinderachtig te reageren.
Als jij een collega als collega ziet, vind ik wel dat je die persoon niet moet gaan negeren want zo behandel je collegas niet.
En emotionele tijdbom? Is ook wel wat overdreven.
Ze is overigens niet verplicht om jou te vertellen wat haar dwarszit. Toen die collega mij er ook op aansprak, bevestigde dat mijn vermoeden dat er dus wel meer speelde tussen de regels door en hij door mijn afstand toch even van slag was. Ik wil een collega zien als een collega en niet als een emotionele tijdbom op de werkvloer.
Zij is jou geen verantwoording schuldig en door te denken dat je daar recht op hebt omdat je het negatieve sfeertje niet aankunt, is claimgedrag. Laat haar met rust en move on.
Vind ik wel een zeer rare manier van denken.
Als mensen je plots zo behandelen vind ik dat je wel recht hebt op een uitleg of dat ze vlakaf zeggen wat er is ipv nogal kinderachtig te reageren.
Als jij een collega als collega ziet, vind ik wel dat je die persoon niet moet gaan negeren want zo behandel je collegas niet.
En emotionele tijdbom? Is ook wel wat overdreven.
zondag 13 juli 2014 15:14
Nee dat is helemaal niet overdreven.
Ik heb ook ooit een collega die me mee uit vroeg nee gezegd.
Op zijn waarom heb ik ook nog een uitgebreide uitleg gegeven, want je dient vriendelijk te zijn.
Dat resulteerde in eindeloze argumenten waarom ik ongelijk had en hem een kans moest geven.
Nam mijn nee absoluut niet serieus.
En uiteindelijk in stalk gedrag.
Dus sorry.
Volgende keer gaat zo'n collega in de negeer.
Liever laf dan lastiggevallen.
Ik heb ook ooit een collega die me mee uit vroeg nee gezegd.
Op zijn waarom heb ik ook nog een uitgebreide uitleg gegeven, want je dient vriendelijk te zijn.
Dat resulteerde in eindeloze argumenten waarom ik ongelijk had en hem een kans moest geven.
Nam mijn nee absoluut niet serieus.
En uiteindelijk in stalk gedrag.
Dus sorry.
Volgende keer gaat zo'n collega in de negeer.
Liever laf dan lastiggevallen.
Trouwe onderdaan van Zijne Majesteiten Kater I en II
zondag 13 juli 2014 15:15
quote:BellatrixVanDetta schreef op 13 juli 2014 @ 15:14:
Nee dat is helemaal niet overdreven.
Ik heb ook ooit een collega die me mee uit vroeg nee gezegd.
Op zijn waarom heb ik ook nog een uitgebreide uitleg gegeven, want je dient vriendelijk te zijn.
Dat resulteerde in eindeloze argumenten waarom ik ongelijk had en hem een kans moest geven.
Nam mijn nee absoluut niet serieus.
En uiteindelijk in stalk gedrag.
Dus sorry.
Volgende keer gaat zo'n collega in de negeer.
Liever laf dan lastiggevallen.
Is wel een compleet andere situatie: hij bleef je lastig vallen.
Ik heb haar nooit lastig gevallen (toch niet dat ik weet) en ook niet aangedrongen nadat ze neen zei.
Ik heb zelfs niet gevraagd waarom ze neen zei (al geef ik toe dat ik dit eigenlijk wel had willen doen en nog steeds wil doen, maar ik respecteer die neen en laat het daarbij).
Nee dat is helemaal niet overdreven.
Ik heb ook ooit een collega die me mee uit vroeg nee gezegd.
Op zijn waarom heb ik ook nog een uitgebreide uitleg gegeven, want je dient vriendelijk te zijn.
Dat resulteerde in eindeloze argumenten waarom ik ongelijk had en hem een kans moest geven.
Nam mijn nee absoluut niet serieus.
En uiteindelijk in stalk gedrag.
Dus sorry.
Volgende keer gaat zo'n collega in de negeer.
Liever laf dan lastiggevallen.
Is wel een compleet andere situatie: hij bleef je lastig vallen.
Ik heb haar nooit lastig gevallen (toch niet dat ik weet) en ook niet aangedrongen nadat ze neen zei.
Ik heb zelfs niet gevraagd waarom ze neen zei (al geef ik toe dat ik dit eigenlijk wel had willen doen en nog steeds wil doen, maar ik respecteer die neen en laat het daarbij).
zondag 13 juli 2014 15:19
quote:domm schreef op 13 juli 2014 @ 15:09:
[...]
Vind ik wel een zeer rare manier van denken.
Als mensen je plots zo behandelen vind ik dat je wel recht hebt op een uitleg of dat ze vlakaf zeggen wat er is ipv nogal kinderachtig te reageren.
.Daar vergis je je, je hebt geen Recht op uitleg. Ik snap, dat je het prettig zou vinden, maar het is haar goed recht, om gewoon klaar met de situatie te zijn.
[...]
Vind ik wel een zeer rare manier van denken.
Als mensen je plots zo behandelen vind ik dat je wel recht hebt op een uitleg of dat ze vlakaf zeggen wat er is ipv nogal kinderachtig te reageren.
.Daar vergis je je, je hebt geen Recht op uitleg. Ik snap, dat je het prettig zou vinden, maar het is haar goed recht, om gewoon klaar met de situatie te zijn.
zondag 13 juli 2014 15:22
quote:lilalinda schreef op 13 juli 2014 @ 15:19:
[...]
Daar vergis je je, je hebt geen Recht op uitleg. Ik snap, dat je het prettig zou vinden, maar het is haar goed recht, om gewoon klaar met de situatie te zijn.
Komt bij mij over als zeer kinderachtig gedrag: oei, hij zegt/doet iets dat me niet aanstaat, ik negeer hem vanaf nu voor goed. Sorry, maar volwassen mensen kunnen gewoon zeggen wat er scheelt.
Achja, meningen hierover verschillen natuurlijk.
En klaar te zijn met de situatie? Klinkt alsof ik haar heb aangerand.
Ik heb haar enkel mee uitgevraagd.
[...]
Daar vergis je je, je hebt geen Recht op uitleg. Ik snap, dat je het prettig zou vinden, maar het is haar goed recht, om gewoon klaar met de situatie te zijn.
Komt bij mij over als zeer kinderachtig gedrag: oei, hij zegt/doet iets dat me niet aanstaat, ik negeer hem vanaf nu voor goed. Sorry, maar volwassen mensen kunnen gewoon zeggen wat er scheelt.
Achja, meningen hierover verschillen natuurlijk.
En klaar te zijn met de situatie? Klinkt alsof ik haar heb aangerand.
Ik heb haar enkel mee uitgevraagd.
zondag 13 juli 2014 15:23
quote:BellatrixVanDetta schreef op 13 juli 2014 @ 15:20:
Klopt.
Maar dat kan zij niet weten.
Je vroeg om verklaring voor haar gedrag.
Dit kan er een zijn.
Laat het gaan.
Het is niet leuk, maar je kunt er weinig aan veranderen helaas.
Inderdaad.
Ik vroeg het me maar af of er nog veel mensen zijn die zo reageren omdat ik het persoonlijk laf vind en kinderachtig.
Klopt.
Maar dat kan zij niet weten.
Je vroeg om verklaring voor haar gedrag.
Dit kan er een zijn.
Laat het gaan.
Het is niet leuk, maar je kunt er weinig aan veranderen helaas.
Inderdaad.
Ik vroeg het me maar af of er nog veel mensen zijn die zo reageren omdat ik het persoonlijk laf vind en kinderachtig.
zondag 13 juli 2014 15:32
quote:BellatrixVanDetta schreef op 13 juli 2014 @ 15:25:
Ja.
Ik reageer dus ook zo.
Niet omdat ik laf en kinderachtig ben.
Maar vanwege de beschreven ervaring.
Dat wil ik nooit meer.
Dus bescherm ik mezelf.
Ok, maar niet iedereen is zo. Ik ben altijd vriendelijk gebleven, heb nooit aangedrongen. Nu voel het aan alsof ik echt iets heel erg gedaan heb.
Ik had mee eerst voorgenomen haar dan ook maar te negeren, maar dit druist gewoon in tegen wie ik ben. Ik ga gewoon vriendelijk blijven en enkel de small talk achterwege houden.
Ja.
Ik reageer dus ook zo.
Niet omdat ik laf en kinderachtig ben.
Maar vanwege de beschreven ervaring.
Dat wil ik nooit meer.
Dus bescherm ik mezelf.
Ok, maar niet iedereen is zo. Ik ben altijd vriendelijk gebleven, heb nooit aangedrongen. Nu voel het aan alsof ik echt iets heel erg gedaan heb.
Ik had mee eerst voorgenomen haar dan ook maar te negeren, maar dit druist gewoon in tegen wie ik ben. Ik ga gewoon vriendelijk blijven en enkel de small talk achterwege houden.
zondag 13 juli 2014 15:33
quote:domm schreef op 13 juli 2014 @ 15:06:
[...]
Wat bedoel jij met een intiem karakter?
Trouwens: verplicht om met hem op te trekken, bedoel je dan na het werk ? Ik zie haar enkel op het werk en het is niet zo dat ik constant tegen haar bezig was.
Soms waren er ook dagen dat ik niet met haar sprak.
Ik vind het trouwens laf dat je dat dan niet zegt, maar dat geef je zelf al aan.
Vind het gewoon jammer dat iets leuks (qua sfeer/vriendschap) dan plots weg is)
Een beetje wat jij ook in je openingspost schreef, plagerijtjes bijvoorbeeld. Dat vond ik neigen naar een intiem karakter. Hij bedoelde er vast niets mee, maar zoals ik schreef bleek hij wel degelijk verborgen motieven te hebben om mij steeds op te zoeken. Ook niet iedere dag en ook niet de hele dag, het was voor mij duidelijk dat hij meer wilde. Hij kwam met cadeautjes aanzetten waar ik niet om heb gevraagd, begon persoonlijker te worden in de gesprekken etc. Dát is een intiem karakter. Ik wilde dat niet en ik wist niet hoe ik met die façade dat allemaal collegiaal was om moest gaan. In die context (collegiaal) voelde ik me verplicht "normaal" te doen, terwijl er onderhuids wel degelijk meer speelde. Laf om mijn conclusies te trekken en hem te negeren? Jazeker, vooral omdat ik door bleef zou blijven gaan met gezellig doen terwijl ik het niet meer leuk vond. Hier ik ga er nu zeker anders mee om. Je kunt niet iets benoemen als een ander doet alsof het niet bestaat.
Maar hang alsjeblieft niet de vermoorde onschuld uit, want kennelijk geef jij signalen af waar je je niet bewust van bent. Je vindt haar leuk en zij jou niet. Punt. Ergens is er in jullie communicatie iets geweest wat zij niet prettig vond. Jij vroeg hier om advies en ik ben vrij geweest mijn ervaring te vertellen zodat je misschien haar gedrag beter kunt plaatsen en dit achter je kunt laten.
Maar als je haar erop aan wilt spreken, doe dat gewoon. Wordt de zaak of nog warriger van of je krijgt inderdaad het antwoordt wat het voor jou mogelijk maakt om dit af te sluiten.
[...]
Wat bedoel jij met een intiem karakter?
Trouwens: verplicht om met hem op te trekken, bedoel je dan na het werk ? Ik zie haar enkel op het werk en het is niet zo dat ik constant tegen haar bezig was.
Soms waren er ook dagen dat ik niet met haar sprak.
Ik vind het trouwens laf dat je dat dan niet zegt, maar dat geef je zelf al aan.
Vind het gewoon jammer dat iets leuks (qua sfeer/vriendschap) dan plots weg is)
Een beetje wat jij ook in je openingspost schreef, plagerijtjes bijvoorbeeld. Dat vond ik neigen naar een intiem karakter. Hij bedoelde er vast niets mee, maar zoals ik schreef bleek hij wel degelijk verborgen motieven te hebben om mij steeds op te zoeken. Ook niet iedere dag en ook niet de hele dag, het was voor mij duidelijk dat hij meer wilde. Hij kwam met cadeautjes aanzetten waar ik niet om heb gevraagd, begon persoonlijker te worden in de gesprekken etc. Dát is een intiem karakter. Ik wilde dat niet en ik wist niet hoe ik met die façade dat allemaal collegiaal was om moest gaan. In die context (collegiaal) voelde ik me verplicht "normaal" te doen, terwijl er onderhuids wel degelijk meer speelde. Laf om mijn conclusies te trekken en hem te negeren? Jazeker, vooral omdat ik door bleef zou blijven gaan met gezellig doen terwijl ik het niet meer leuk vond. Hier ik ga er nu zeker anders mee om. Je kunt niet iets benoemen als een ander doet alsof het niet bestaat.
Maar hang alsjeblieft niet de vermoorde onschuld uit, want kennelijk geef jij signalen af waar je je niet bewust van bent. Je vindt haar leuk en zij jou niet. Punt. Ergens is er in jullie communicatie iets geweest wat zij niet prettig vond. Jij vroeg hier om advies en ik ben vrij geweest mijn ervaring te vertellen zodat je misschien haar gedrag beter kunt plaatsen en dit achter je kunt laten.
Maar als je haar erop aan wilt spreken, doe dat gewoon. Wordt de zaak of nog warriger van of je krijgt inderdaad het antwoordt wat het voor jou mogelijk maakt om dit af te sluiten.
zondag 13 juli 2014 15:39
quote:Sensy12 schreef op 13 juli 2014 @ 15:33:
[...]
Een beetje wat jij ook in je openingspost schreef, plagerijtjes bijvoorbeeld. Dat vond ik neigen naar een intiem karakter. Hij bedoelde er vast niets mee, maar zoals ik schreef bleek hij wel degelijk verborgen motieven te hebben om mij steeds op te zoeken. Ook niet iedere dag en ook niet de hele dag, het was voor mij duidelijk dat hij meer wilde. Hij kwam met cadeautjes aanzetten waar ik niet om heb gevraagd, begon persoonlijker te worden in de gesprekken etc. Dát is een intiem karakter. Ik wilde dat niet en ik wist niet hoe ik met die façade dat allemaal collegiaal was om moest gaan. In die context (collegiaal) voelde ik me verplicht "normaal" te doen, terwijl er onderhuids wel degelijk meer speelde. Laf om mijn conclusies te trekken en hem te negeren? Jazeker, vooral omdat ik door bleef zou blijven gaan met gezellig doen terwijl ik het niet meer leuk vond. Hier ik ga er nu zeker anders mee om. Je kunt niet iets benoemen als een ander doet alsof het niet bestaat.
Maar hang alsjeblieft niet de vermoorde onschuld uit, want kennelijk geef jij signalen af waar je je niet bewust van bent. Je vindt haar leuk en zij jou niet. Punt. Ergens is er in jullie communicatie iets geweest wat zij niet prettig vond. Jij vroeg hier om advies en ik ben vrij geweest mijn ervaring te vertellen zodat je misschien haar gedrag beter kunt plaatsen en dit achter je kunt laten.
Maar als je haar erop aan wilt spreken, doe dat gewoon. Wordt de zaak of nog warriger van of je krijgt inderdaad het antwoordt wat het voor jou mogelijk maakt om dit af te sluiten.
Het klopt wel: onze gesprekken werden persoonlijker, maar net omdat zij altijd antwoordde en ook interesse toonde in mijn leven, heb ik er nooit bij nagedacht dat ze dit niet wou. Vergis je niet: wij kwamen echt goed overeen.
Cadeautjes heb ik nooit gegeven.
Ik begrijp niet dat ze op een gegeven punt dan niet kan aangeven wat het probleem is.
Uiteindelijk is dit mijn probleem natuurlijk. Ik wou gewoon eens de mening van anderen weten omdat ik nog nooit zo plots genegeerd werd.
Best gewoon zo laten dus. Ik zou het wel kort willen uitpraten, maar afgaande op de reacties is dat geen goed idee.
Alhoewel, jij geeft aan van wel. Ik wil het wel, maar ik denk dat zij er nog meer geïrriteerd door zal geraken.
[...]
Een beetje wat jij ook in je openingspost schreef, plagerijtjes bijvoorbeeld. Dat vond ik neigen naar een intiem karakter. Hij bedoelde er vast niets mee, maar zoals ik schreef bleek hij wel degelijk verborgen motieven te hebben om mij steeds op te zoeken. Ook niet iedere dag en ook niet de hele dag, het was voor mij duidelijk dat hij meer wilde. Hij kwam met cadeautjes aanzetten waar ik niet om heb gevraagd, begon persoonlijker te worden in de gesprekken etc. Dát is een intiem karakter. Ik wilde dat niet en ik wist niet hoe ik met die façade dat allemaal collegiaal was om moest gaan. In die context (collegiaal) voelde ik me verplicht "normaal" te doen, terwijl er onderhuids wel degelijk meer speelde. Laf om mijn conclusies te trekken en hem te negeren? Jazeker, vooral omdat ik door bleef zou blijven gaan met gezellig doen terwijl ik het niet meer leuk vond. Hier ik ga er nu zeker anders mee om. Je kunt niet iets benoemen als een ander doet alsof het niet bestaat.
Maar hang alsjeblieft niet de vermoorde onschuld uit, want kennelijk geef jij signalen af waar je je niet bewust van bent. Je vindt haar leuk en zij jou niet. Punt. Ergens is er in jullie communicatie iets geweest wat zij niet prettig vond. Jij vroeg hier om advies en ik ben vrij geweest mijn ervaring te vertellen zodat je misschien haar gedrag beter kunt plaatsen en dit achter je kunt laten.
Maar als je haar erop aan wilt spreken, doe dat gewoon. Wordt de zaak of nog warriger van of je krijgt inderdaad het antwoordt wat het voor jou mogelijk maakt om dit af te sluiten.
Het klopt wel: onze gesprekken werden persoonlijker, maar net omdat zij altijd antwoordde en ook interesse toonde in mijn leven, heb ik er nooit bij nagedacht dat ze dit niet wou. Vergis je niet: wij kwamen echt goed overeen.
Cadeautjes heb ik nooit gegeven.
Ik begrijp niet dat ze op een gegeven punt dan niet kan aangeven wat het probleem is.
Uiteindelijk is dit mijn probleem natuurlijk. Ik wou gewoon eens de mening van anderen weten omdat ik nog nooit zo plots genegeerd werd.
Best gewoon zo laten dus. Ik zou het wel kort willen uitpraten, maar afgaande op de reacties is dat geen goed idee.
Alhoewel, jij geeft aan van wel. Ik wil het wel, maar ik denk dat zij er nog meer geïrriteerd door zal geraken.
zondag 13 juli 2014 15:40
quote:domm schreef op 13 juli 2014 @ 15:09:
[...]
Vind ik wel een zeer rare manier van denken.
Als mensen je plots zo behandelen vind ik dat je wel recht hebt op een uitleg of dat ze vlakaf zeggen wat er is ipv nogal kinderachtig te reageren.
Als jij een collega als collega ziet, vind ik wel dat je die persoon niet moet gaan negeren want zo behandel je collegas niet.
En emotionele tijdbom? Is ook wel wat overdreven.
Het is een gezonde manier van denken. Het is kinderachtig te verwachten dat een ander jou uitleg verschuldigd is. Je mag het als voorkeur zeker hebben, maar een voorkeur is nog lang geen recht.
Ik ben die collega overigens niet continue gaan negeren, maar heb langzaam aan (na een negeer-fase) het contact teruggebracht naar neutraal terrein. Het negeren was een tijdelijke break voor mezelf om op een rijtje te krijgen waarom ik me niet prettig voelde bij dat contact.
Emotionele tijdbom is niet overdreven, want als ik niet het mechanisme doorhad dan zat ik met een affaire en nog meer vervelende toestanden waar ik op de werkvloer écht niet op zit te wachten.
[...]
Vind ik wel een zeer rare manier van denken.
Als mensen je plots zo behandelen vind ik dat je wel recht hebt op een uitleg of dat ze vlakaf zeggen wat er is ipv nogal kinderachtig te reageren.
Als jij een collega als collega ziet, vind ik wel dat je die persoon niet moet gaan negeren want zo behandel je collegas niet.
En emotionele tijdbom? Is ook wel wat overdreven.
Het is een gezonde manier van denken. Het is kinderachtig te verwachten dat een ander jou uitleg verschuldigd is. Je mag het als voorkeur zeker hebben, maar een voorkeur is nog lang geen recht.
Ik ben die collega overigens niet continue gaan negeren, maar heb langzaam aan (na een negeer-fase) het contact teruggebracht naar neutraal terrein. Het negeren was een tijdelijke break voor mezelf om op een rijtje te krijgen waarom ik me niet prettig voelde bij dat contact.
Emotionele tijdbom is niet overdreven, want als ik niet het mechanisme doorhad dan zat ik met een affaire en nog meer vervelende toestanden waar ik op de werkvloer écht niet op zit te wachten.
zondag 13 juli 2014 15:41
quote:domm schreef op 13 juli 2014 @ 14:26:
.
Een paar weken geleden echter is de sfeer omgeslagen doordat ze mij plots begon te negeren of te mijden. Als ik haar aansprak bleef ze wel vriendelijk, maar ik merkte dat er toch iets was. Omdat ik niet zeker was wat er scheelde en ik dacht dat ze misschien gewoon enorm verlegen was en dit haar reactie was omwille van mijn aandacht voor haar heb ik men kans toch nog gewaagd en haar eens mee uitgevraagd. Ze zei neen.
.
Wat een eh.... bijzondere gevolgtrekking; ze doet raar dus ze is " ineens " verlegen.....
Ook een heel eh.... bijzonder tijdstip om haar mee uit te vragen, op het moment dat ze je negeert/ vermijdt.
.
Een paar weken geleden echter is de sfeer omgeslagen doordat ze mij plots begon te negeren of te mijden. Als ik haar aansprak bleef ze wel vriendelijk, maar ik merkte dat er toch iets was. Omdat ik niet zeker was wat er scheelde en ik dacht dat ze misschien gewoon enorm verlegen was en dit haar reactie was omwille van mijn aandacht voor haar heb ik men kans toch nog gewaagd en haar eens mee uitgevraagd. Ze zei neen.
.
Wat een eh.... bijzondere gevolgtrekking; ze doet raar dus ze is " ineens " verlegen.....
Ook een heel eh.... bijzonder tijdstip om haar mee uit te vragen, op het moment dat ze je negeert/ vermijdt.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 13 juli 2014 15:43
quote:Sensy12 schreef op 13 juli 2014 @ 15:40:
[...]
Het is een gezonde manier van denken. Het is kinderachtig te verwachten dat een ander jou uitleg verschuldigd is. Je mag het als voorkeur zeker hebben, maar een voorkeur is nog lang geen recht.
Ik ben die collega overigens niet continue gaan negeren, maar heb langzaam aan (na een negeer-fase) het contact teruggebracht naar neutraal terrein. Het negeren was een tijdelijke break voor mezelf om op een rijtje te krijgen waarom ik me niet prettig voelde bij dat contact.
Emotionele tijdbom is niet overdreven, want als ik niet het mechanisme doorhad dan zat ik met een affaire en nog meer vervelende toestanden waar ik op de werkvloer écht niet op zit te wachten.
Die man heeft volgens mij toch wel dingen gedaan bij jou die ik nooit gedaan heb.
Persoonlijk begrijp ik echt niet wat er zo moeilijk is aan neen zeggen en je erover te zetten en gewoon te doen.
Pas op: als hij je effectief blijft lastig vallen, kan ik het begrijpen dat je drastisch gaat reageren door te negeren.
[...]
Het is een gezonde manier van denken. Het is kinderachtig te verwachten dat een ander jou uitleg verschuldigd is. Je mag het als voorkeur zeker hebben, maar een voorkeur is nog lang geen recht.
Ik ben die collega overigens niet continue gaan negeren, maar heb langzaam aan (na een negeer-fase) het contact teruggebracht naar neutraal terrein. Het negeren was een tijdelijke break voor mezelf om op een rijtje te krijgen waarom ik me niet prettig voelde bij dat contact.
Emotionele tijdbom is niet overdreven, want als ik niet het mechanisme doorhad dan zat ik met een affaire en nog meer vervelende toestanden waar ik op de werkvloer écht niet op zit te wachten.
Die man heeft volgens mij toch wel dingen gedaan bij jou die ik nooit gedaan heb.
Persoonlijk begrijp ik echt niet wat er zo moeilijk is aan neen zeggen en je erover te zetten en gewoon te doen.
Pas op: als hij je effectief blijft lastig vallen, kan ik het begrijpen dat je drastisch gaat reageren door te negeren.
zondag 13 juli 2014 15:45
quote:blijfgewoonbianca schreef op 13 juli 2014 @ 15:41:
[...]
Wat een eh.... bijzondere gevolgtrekking; ze doet raar dus ze is " ineens " verlegen.....
Ook een heel eh.... bijzonder tijdstip om haar mee uit te vragen, op het moment dat ze je negeert/ vermijdt.
Neen hoor: ze is verlegen (altijd al geweest, daarom dat ik het zag als een verlegen manier van omgaan met eventueel ook interesse in mij).
Heb in het verleden hetzelfde meegemaakt: dat meisje "negeerde" mij ook deels en dat kwam omdat ze ook gevoelens had en door haar verlegenheid zo reageerde.
[...]
Wat een eh.... bijzondere gevolgtrekking; ze doet raar dus ze is " ineens " verlegen.....
Ook een heel eh.... bijzonder tijdstip om haar mee uit te vragen, op het moment dat ze je negeert/ vermijdt.
Neen hoor: ze is verlegen (altijd al geweest, daarom dat ik het zag als een verlegen manier van omgaan met eventueel ook interesse in mij).
Heb in het verleden hetzelfde meegemaakt: dat meisje "negeerde" mij ook deels en dat kwam omdat ze ook gevoelens had en door haar verlegenheid zo reageerde.
zondag 13 juli 2014 15:45
quote:blijfgewoonbianca schreef op 13 juli 2014 @ 15:41:
[...]
Wat een eh.... bijzondere gevolgtrekking; ze doet raar dus ze is " ineens " verlegen.....
Ook een heel eh.... bijzonder tijdstip om haar mee uit te vragen, op het moment dat ze je negeert/ vermijdt.Dit viel me ook op. Vooral het laatste, zij negeert en hij holt er extra achteraan door haar mee uit te vragen. Dat gaf me de indruk dat ze wellicht de "druk" al eerder voelde en daarom afstand nam.
[...]
Wat een eh.... bijzondere gevolgtrekking; ze doet raar dus ze is " ineens " verlegen.....
Ook een heel eh.... bijzonder tijdstip om haar mee uit te vragen, op het moment dat ze je negeert/ vermijdt.Dit viel me ook op. Vooral het laatste, zij negeert en hij holt er extra achteraan door haar mee uit te vragen. Dat gaf me de indruk dat ze wellicht de "druk" al eerder voelde en daarom afstand nam.
zondag 13 juli 2014 15:50
quote:Sensy12 schreef op 13 juli 2014 @ 15:45:
[...]
Dit viel me ook op. Vooral het laatste, zij negeert en hij holt er extra achteraan door haar mee uit te vragen. Dat gaf me de indruk dat ze wellicht de "druk" al eerder voelde en daarom afstand nam.
Achteraf gezien was dit ook fout ja, maar "negeren" was misschien te hard uitgedrukt. Ik merkte dat er iets was, maar moeilijk in te schatten wat omdat we nog altijd wel leuke gesprekken hadden.
Dus het was echt niet zo heel duidelijk qua signalen. Als ze het me gewoon gezegd had, was het duidelijker.
[...]
Dit viel me ook op. Vooral het laatste, zij negeert en hij holt er extra achteraan door haar mee uit te vragen. Dat gaf me de indruk dat ze wellicht de "druk" al eerder voelde en daarom afstand nam.
Achteraf gezien was dit ook fout ja, maar "negeren" was misschien te hard uitgedrukt. Ik merkte dat er iets was, maar moeilijk in te schatten wat omdat we nog altijd wel leuke gesprekken hadden.
Dus het was echt niet zo heel duidelijk qua signalen. Als ze het me gewoon gezegd had, was het duidelijker.
zondag 13 juli 2014 15:59
quote:domm schreef op 13 juli 2014 @ 15:43:
[...]
Die man heeft volgens mij toch wel dingen gedaan bij jou die ik nooit gedaan heb.
Persoonlijk begrijp ik echt niet wat er zo moeilijk is aan neen zeggen en je erover te zetten en gewoon te doen.
Pas op: als hij je effectief blijft lastig vallen, kan ik het begrijpen dat je drastisch gaat reageren door te negeren.Waarom vind jij het dan lastig om over haar overduidelijke nee heen te stappen en jouw leven weer op te pakken? Waarom is het lastig voor jou dat zij jou negeert en maal je of haar hierover ter verantwoording moet roepen?
[...]
Die man heeft volgens mij toch wel dingen gedaan bij jou die ik nooit gedaan heb.
Persoonlijk begrijp ik echt niet wat er zo moeilijk is aan neen zeggen en je erover te zetten en gewoon te doen.
Pas op: als hij je effectief blijft lastig vallen, kan ik het begrijpen dat je drastisch gaat reageren door te negeren.Waarom vind jij het dan lastig om over haar overduidelijke nee heen te stappen en jouw leven weer op te pakken? Waarom is het lastig voor jou dat zij jou negeert en maal je of haar hierover ter verantwoording moet roepen?
