Hoe voel jij je na 5 jaar relatie?

30-07-2014 11:57 52 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi, hier nog een meelzer turned meeschrijver ;)



Ik ben erg benieuwd naar de ervaringen van mensen die nu 5+ jaar een relatie hebben en 2+ jaar samenwonen. Hoe voel jij je tegenover je partner? Nog verliefd of wat is het gevoel wat ervoor in de plaats is gekomen? Nog altijd happy hem te zien als jij of hij thuiskomt?



Ik heb het idee dat de koek op is bij ons maar dat idee maakt we wel erg verdrietig.. Ik heb ook geen idee waarom, vriend is nog gewoon vriend. Wel zit ik volledig in de knoop met mezelf (wat wil ik met mijn leven enzo) en ben bang dat ik daardoor te veel veranderd ben, heb tijd nodig voor mezelf.



Vriend denkt dat het komt omdat dit mijn eerste langere relatie is, hij denkt dat ik met iemand anders over 5 jaar in dezelfde situatie zou zitten (omdat het volgens hem 'gewoon' het einde van verliefdheid is).. Hier ben ik ook bang voor. Als dat zo is, kan ik dan niet beter voor deze man gaan, die mij accepteert zoals ik ben ipv al onze toekomstplannen weggooien en hem kwetsen?



Ik weet het niet meer en heb dus geen referentiekader wat betreft lange relaties en het gevoel na de verliefdheid, vandaar benieuwd naar jullie ervaringen.
Is de wereld samen met hem nog steeds een stukje mooier dan zonder? Kun je je zonder moeite een gelukkig leven voorstellen zonder hem? Als je op vakantie gaat, verheug je je op een vakantie samen met hem? Val je gelukkig en tevreden naast hem in slaap?
Alle reacties Link kopieren
Hier 11 jaar relatie, waarvan 9 samenwonend en inmiddels 6 jaar getrouwd. Uiteraard zijn er wel eens strubbelingen, meestal ligt de oorzaak in het huishouden en andere standaardzaken. Als ik hem 'opeens' zie (als hij binnen komt lopen waar we af hebben gesproken) krijg ik nog steeds dat verliefde gevoel. En we hebben veel lol met elkaar en hebben goede gesprekken. Maar we hangen niet elke week in de kroonluchters of hebben non-stop vlinders in de buik. Maar ik weet wel zeker dat ik héél oud met hem wil worden.
quote:kadanz schreef op 30 juli 2014 @ 12:00:

Is de wereld samen met hem nog steeds een stukje mooier dan zonder? Kun je je zonder moeite een gelukkig leven voorstellen zonder hem? Als je op vakantie gaat, verheug je je op een vakantie samen met hem? Val je gelukkige en tevreden naast hem in slaap?Ik wilde een heel verhaal typen, maar volgens mij heb jij de essentie al te pakken. Dat scheelt weer
Hier 6 jaar relatie, waarvan 4 jaar samenwonen. Getrouwd 2 jaar geleden en sinds 10 maanden ouders van onze zoon.

Hier gaat het prima. We kunnen alles met elkaar overleggen en bespreken. Spreken verwachtingen uit naar elkaar en doen samen en met zijn drieën vaak leuke dingen. Maar ook doen we apart van elkaar leuke dingen. Er is geen ongelijkheid, we gunnen elkaar het beste en het leukste. Natuurlijk zijn er wel eens strubbelingen, maar die zijn van huishoudelijke aard of over de opvoeding (voor zover je dit al kan noemen bij een baby) van onze zoon. Maar over het algemeen kabbelt ons leven heerlijk in rustig vaarwater en ik zou niet anders willen.
Alle reacties Link kopieren
Oei lastig.. Ik en mijn vriend zijn over twee maanden 7 jaar samen waarvan we er 4 samenwonen. En ik heb ook wel eens getwijfeld, maar ik denk dat dat ook weer een beetje bij de leeftijd hoort. Ik weet niet hoe oud jij bent maar ik denk dat het redelijk normaal is om rond je 20e goed na te gaan denken over wat je precies met je leven wil, is dit wat je wil of wil je alles anders?

Ik kan me geen leven voorstellen zonder mijn vriend, ben nog altijd blij als hij thuis komt, heb plezier met hem, vind hem nog steeds aantrekkelijk en mooi en kan nog steeds alles bij hem kwijt. Dus voor mij is het echt geen optie om bij hem weg te gaan en ik zie ons echt samen oud worden.



Aan de ene kant heeft je vriend wel gelijk. Verliefdheid gaat vaak na een tijd wel 'voorbij' wat dan meer houden van wordt denk ik. Maar die verliefdheid kan wel weer aanwakkeren door bepaalde gebeurtenissen etc.



Hoe lang loop je al met deze gedachtes rond, is deze jongen je eerste in alles (relatie, seks etc) en hoe oud ben je?



Voor je een punt achter je relatie zet zou ik eerst proberen om te werken aan je relatie. Ga samen weer leuke dingen doen bijvoorbeeld.
Ik ben nog 'maar' bijna vier jaar samen met mijn man, maar ik herken wel wat nessemeisje zegt. Als man thuiskomt maakt mijn hart een sprongetje en als hij intens naar me kijkt krijg ik vlinders. Ik merk dat ik hem gemist heb als hij thuiskomt van het werk. Hier ook geen kroonluchter werk, maar de seks is wel nog leuk en geen standaard karweitje geworden. Ik denk als je dat mist, dat je dan afstevent op een broer/zus relatie.
Kadanz verwoordt het heel goed! Bedenk je of hij een toevoeging is in je leven en of je je een fijn leven zonder hem kunt voorstellen!



Hier ruim 8 jaar een relatie, waarvan ruim 3 jaar samenwonend.



Ik word nog steeds heel blij als ik hem zie. Tuurlijk is de 'spanning' van de eerste paar jaren er af, maar ik ervaar dat juist als heel fijn. Het is vertrouwd en ik hou zielsveel van hem. Ik kan me geen leven zonder hem voorstellen. Die vreselijke constante verliefdheid is er dus niet meer, maar er zijn zeker nog verliefde momenten. Momenten dat ik extra besef hoe blij ik met hem ben.



Verder inderdaad belangrijk dat je sámen leuke dingen doet, maar ook los van elkaar. Blijf dit ook doen!
Stuur hem voor langere tijd in z'n eentje (of met vrienden) op vakantie zodat jij zelf alleen thuis achter blijft. Hoe voel je je dan na drie dagen? Rusteloos? Alleen? Mis je hem?

Of vrij, blij en op zoek naar avontuur?



Bij mij gaf het antwoord op deze vragen een groot stuk duidelijkheid.
Alle reacties Link kopieren
Oh dat gaat snel! Bedankt al voor de reacties



Ik ben 27, Hij is mijn eerste relatie die langer dan een paar maanden duurt, eerste keer samenwonen ook.



Ik denk/hoop wel eens dat 'het' vanzelf weer terugkomt als ik mijn leven weer op de rit heb.. Maar ja, wanneer dat gebeurt? En misschien lukt dat beter als ik alleen ben.. (Ik lijd geloof ik aan een soort quarterlife crisis..)



Ik loop hier nu zo'n half jaar mee rond.. Als we er een gesprek over hebben gaat het daarna weer een par weken goed waarna de twijfels toch terugkomen.



Ik weet niet of ik er misschien te veel Disney-ideeën op na houd of dat hij 'het' gewoon niet is



(Is er ook een confused emoticon?)
Alle reacties Link kopieren
Keke91, hoe ben jij uit je twijfels gekomen?
Alle reacties Link kopieren
Hij is onlangs een week weggeweest, heb hem eerlijk gezegd niet gemist..? Hij gaat elk jaar een week weg en voorgaande jaren miste ik hem wel. Nu vond ik het fijn om alleen te zijn, mijn eigen 'ding' te doen



Klinkt niet goed he?



Maar we zitten wel ongeveer op 1 lijn wat betreft toekomstplannen en visie (wel/geen kinderen, normen/waarden) dat soort dingen)

Maar wel echt andere humor..



Ik heb wel last van de cliché angsten (wat als ik niemand meer tegenkom enzo) Bovendien vond ik vrijgezel zijn echt niks aan. Het liefst wordt ik gewoon weer verliefd op hem maar dat kun je zeker niet afdwingen?
Alle reacties Link kopieren
Ik merk in mijn relatie dat ik blij ben als ik weet dat hij bijna thuiskomt, ik wil gewoon zo veel mogelijk bij hem zijn.

Natuurlijk hebben wij ook wel eens onze meningsverschillen en discussies, maar daar komen we altijd snel weer uit.

We gunnen elkaar een eigen leven, vrijheid. Maar doen heel graag dingen samen.



Ik ben het gelukkigst als ik bij hem ben
If you can dream it, you can do it.
Alle reacties Link kopieren
Oh een toevoeging, we zijn dit jaar in oktober 7 jaar samen en dan wonen we 6,5 jaar samen
If you can dream it, you can do it.
Alle reacties Link kopieren
Hij werkt ook thuis, dat scheelt misschien ook? Ik ben nooit echt alleen, dat begint nu toch wel aan me te vreten
Alle reacties Link kopieren
quote:nessemeisje schreef op 30 juli 2014 @ 12:02:

Hier 11 jaar relatie, waarvan 9 samenwonend en inmiddels 6 jaar getrouwd. Uiteraard zijn er wel eens strubbelingen, meestal ligt de oorzaak in het huishouden en andere standaardzaken. Als ik hem 'opeens' zie (als hij binnen komt lopen waar we af hebben gesproken) krijg ik nog steeds dat verliefde gevoel. En we hebben veel lol met elkaar en hebben goede gesprekken. Maar we hangen niet elke week in de kroonluchters of hebben non-stop vlinders in de buik. Maar ik weet wel zeker dat ik héél oud met hem wil worden.



bovenstaande geldt precies zo voor mij. en wij kunnen hééél goed ruzie maken :-)



alleen zijn de cijfers over hoelang samen en getrouwd bij mij net iets hoger maar vergelijkbaar
En doooooor!
Alle reacties Link kopieren
Een half jaar rondlopen met serieuze twijfels vind ik wel een lange tijd al. Zou jij (of hij) een week of twee terug kunnen naar huis om te zien hoe het dan gaat? Of misschien zou je alleen een weekje (of twee) op vakantie kunnen gaan?

Op die manier zou je alles even rustig op een rijtje kunnen zetten, kijken/voelen wat het met je doet?



Het waren bij mij niet echt serieuze twijfels dat ik het echt niet meer wist eigenlijk. Ik heb er een paar keer aan gedacht maar ben gewoon bij mezelf nagegaan hoe ik over mijn vriend dacht en ik besefte me toen dat ik gewoon enorm blij met hem ben en dat ik geen toekomst voor me zie zonder hem.]

edit; Mijn twijfels gingen ook samen met twijfels over mijn werk, interesses, mezelf, waar ik sta in het leven enz. haha. Eigenlijk bijna alles dus en niet persé hem.
Alle reacties Link kopieren
Wij hebben eigenlijk nooit strubbelingen, nooit ruzie, we zijn allebei rustige en gemakkelijke mensen (iets te gemakkelijk denk ik wel eens). Dat zegt hij ook, dat ik nooit iemand zal vinden die me zo zou accepteren zoals hij dat doet
Alle reacties Link kopieren
Heb jij op dit moment geen werk, zit je veel thuis dus samen met hem?
Alle reacties Link kopieren
Ik werk deels thuis (allebei ondernemer) deels oproepwerk (daarvoor ben ongeveer 2,5 dag per week aan het werk)
Als ik toen geweten had wat ik nu weet (en zo in het leven had gestaan als nu), had ik het uitgemaakt. En was ik dus ook zeker niet aan kinderen begonnen met hem. De vonken waren er na 5 jaar al lang vanaf en ik werd zelfs verliefd op iemand anders. Dat was alleen niet wederzijds, en ik was bang dat ik nooit meer iemand zou vinden. Dus bij mijn vriend gebleven. Het ging ook niet slecht tussen ons, maar de gevoelens die hierboven opgenoemd worden had ik niet meer. Hij nog wel trouwens dus hij was blij dat ik bij hem terugkwam.



En nu zijn we 15 jaar en een gezin verder en zitten we met de gebakken peren. Heel vervelend gevoel om een soort van spijt te hebben van de keuze die ik toen gemaakt heb. Ik kan nog wel regelmatig inzien dat het een leuke man is, dus we gaan nu kijken of we dat weer kunnen uitbouwen tot waar we, zeg, 17 jaar geleden stonden. En anders gaan we uiteindelijk toch uit elkaar. Heel jammer alleen voor de kinderen.



Tegen jou zou ik dus willen zeggen, wees eerlijk tegen jezelf en tegen hem, en zeg hem vaarwel. Wees niet bang dat je alleen zult blijven, en ga zeker niet aan een gezin beginnen met hem.
Alle reacties Link kopieren
Hier 6 jaar een relatie waarvan 3 jaar samenwonen. Ik herken wel wat je verteld qua gevoelens. Maar ik kan niet zonder mijn vriend, we horen gewoon bij elkaar en vullen elkaar in alles aan. En als we het samen even niet trekken dan maken we even ruzie en is alles vervolgens weer goed. Wij gaan in oktober trouwen en verwachten in december ons eerste kindje. En ik merk wel echt aan ons dat wanneer we een leuke dag met elkaar hebben dit heel veel doet voor onze relatie en dan voel ik mij net weer die verliefde puber van 13 toen ik hem leerde kennen.



Maar net wat boomklever zegt, als je denkt dat dit het niet meer is voor jouw of jullie moet je wel eerlijk tegen jezelf zijn. Anders zit je over 20 jaar misschien achter de plantjes en denk je bij jezelf: ''Was dit het nou?''
Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd!
Alle reacties Link kopieren
quote:chimaera schreef op 30 juli 2014 @ 12:40:

Wij hebben eigenlijk nooit strubbelingen, nooit ruzie, we zijn allebei rustige en gemakkelijke mensen (iets te gemakkelijk denk ik wel eens). Dat zegt hij ook, dat ik nooit iemand zal vinden die me zo zou accepteren zoals hij dat doetDat vind ik wel een heel manipulatieve opmerking van hem. Je bent nota bene zelf ook rustig en makkelijk, dus waarom zou een eventuele ander jou niet accepteren zoals je bent?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Alle reacties Link kopieren
Je moet inderdaad echt niet bij hem blijven omdat je denkt dat je anders nooit meer een partner vindt, dat is echt zo'n ontzettend slecht idee en dat gaat je een keer opbreken.
Alle reacties Link kopieren
Wat vervelend boomklever.. Hoe gaan jullie het weer proberen uit te bouwen?

Ik heb dat ook, het gaat niet slecht tussen ons (zoals gezegd, nooit ruzie) maar ik ben inderdaad bang dat de gevoelens die hierboven beschreven zijn er niet meer zijn.



Dan moet ik die vragen (en antwoorden daarop) van Kadanz toch maar eens onder ogen gaan zien..

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven