Relaties
alle pijlers
Ik kan hem niet loslaten...
woensdag 27 augustus 2014 14:45
Hallo,
Via deze weg had ik graag mijn verhaal gedaan. Ik moet dit echt van me afschrijven, want heb geen idee meer wat ik moet doen op dit moment. Alle tips zijn welkom...
Ik leerde 2 jaar geleden een leuke collega op het werk kennen. Al vanaf het begin was er een klik tussen ons. Na enkele maanden was er een personeelsfeestje waar we praktisch de hele avond rond elkaar gehangen hebben. Het scheelde niet veel of we hadden staan kussen op de dansvloer waar iedereen bij was. We hebben alletwee een relatie. Ik heb een relatie van 17 jaar en twee kinderen. Hij was toen net 4 jaar getrouwd, kent zijn vrouw 5 jaar - zij heeft twee kinderen uit een vorig huwelijk. die eerste avond is er niets gebeurd tussen ons, hij gaf me te kennen dat hij zijn vrouw niet wou bedriegen. Roddels gingen rond over ons.
Sinds die avond is er iets tussen ons verandert. Het contact werd intenser op het werk, we flirten, maakten grapjes over hoe het zou zijn indien we voor het minnaarschap zouden kiezen. Ik werd steeds verliefder.. na een tweetal maanden, bleven we op een drink na het werk alleen over en hebben we voor het eerst gekust. Het was een intense maar korte afscheidskus. De volgende weken hield hij afstand, was er nagenoeg geen contact meer, hij heeft me in die periode steeds op afstand gehouden, ik bleef aandringen om samen iets te gaan drinken, was kwaad, verdrietig. uiteindelijk stemde hij toe om samen iets te drinken na het werk. Hij starte die avond met de duidelijke boodschap dat er niets tussen ons zou gebeuren...die avond hebben we super lang gekust in de auto en is hij weggelopen omdat hij bang was een verdere stap te zullen zetten en zichzelf niet te kunnen bedwingen. Opnieuw volgde er een periode van een tweetal maanden, waarbij hij weer volledig ratio was en me duidelijk maakte dat dit niet kon en nooit meer zou gebeuren. Op aanraden van een bevriende collega die met hem had gesproken, beslis ik om na een afterworkparty hem op te zoeken op het werk als hij de nacht had. We kussen intens op de gang waarbij we een groot risico nemen om betrapt te worden. Hierna krijg ik een andere houding tezien. Ik krijg mailtjes dat hij aan me denkt, me lekker vindt, graag iets met me wil gaan drinken. We spreken opnieuw af, het eindigt in een eerste keer seks. Maar oooo, wat voelt hij hem schuldig de dag nadien. En ik kan me weer enkel nog neerleggen bij opnieuw een periode van afstand. Eind mei is er een teamdag op het werk, waarbij hij meer dan nodig mijn nabijheid opzoekt, maar me toch vaker dan nodig duidelijk maakt dat er nooit nog iets mag gebeuren. Aan het eind van de avond vraagt hij me om hem af te zetten aan het station. We hebben de meest ongelofelijke seks uit mijn leven.
....maar meneer komt diezelfde avond thuis met zijn t-shirt binnenste buiten...zijn vrouw weet wat er gebeurd is, hij heeft alles opgebiecht, zij het in verbloemde versie zonder de seks en dat het eenmalig was en we enkel hebben gekust die avond.
En ik? Ik krijg te horen voor de 1000 ste keer dat het nooit meer mag gebeuren en dat hij kiest voor zijn gezin en dat hij zijn vrouw nu deze belofte heeft gemaakt en dit ook zal nakomen ondanks de verlangens die er nog zijn en het feit dat hij veel aan me denkt. Feestjes met collega's zitten er niet meer in, hij mag niet meer van zijn vrouw.
Nu zijn we drie maand verder, ik heb een klote zomer achter de rug, blijf hopen, zie hem bijna dagelijks en kan de gedachte gewoon niet verdragen dat ik hem nooit meer zal kussen...of wel?
Wat mijn relatie betreft, in de loop van afgelopen jaar en ook de jaren voordien heb ik vastgesteld weinig tot geen aantrekking meer te voelen naar mijn partner, louter vriendschap te voelen en me doorgaans dood te ergeren aan alles. Ik kan het mijn kinderen echter niet aandoen om weg te gaan. Ik heb het goed, we maken geen ruzie, dus wat heb ik te klagen?
Ik kan mijn collega niet vergeten...ik wordt gek van verlangen...ik ben doodongelukkig...
Via deze weg had ik graag mijn verhaal gedaan. Ik moet dit echt van me afschrijven, want heb geen idee meer wat ik moet doen op dit moment. Alle tips zijn welkom...
Ik leerde 2 jaar geleden een leuke collega op het werk kennen. Al vanaf het begin was er een klik tussen ons. Na enkele maanden was er een personeelsfeestje waar we praktisch de hele avond rond elkaar gehangen hebben. Het scheelde niet veel of we hadden staan kussen op de dansvloer waar iedereen bij was. We hebben alletwee een relatie. Ik heb een relatie van 17 jaar en twee kinderen. Hij was toen net 4 jaar getrouwd, kent zijn vrouw 5 jaar - zij heeft twee kinderen uit een vorig huwelijk. die eerste avond is er niets gebeurd tussen ons, hij gaf me te kennen dat hij zijn vrouw niet wou bedriegen. Roddels gingen rond over ons.
Sinds die avond is er iets tussen ons verandert. Het contact werd intenser op het werk, we flirten, maakten grapjes over hoe het zou zijn indien we voor het minnaarschap zouden kiezen. Ik werd steeds verliefder.. na een tweetal maanden, bleven we op een drink na het werk alleen over en hebben we voor het eerst gekust. Het was een intense maar korte afscheidskus. De volgende weken hield hij afstand, was er nagenoeg geen contact meer, hij heeft me in die periode steeds op afstand gehouden, ik bleef aandringen om samen iets te gaan drinken, was kwaad, verdrietig. uiteindelijk stemde hij toe om samen iets te drinken na het werk. Hij starte die avond met de duidelijke boodschap dat er niets tussen ons zou gebeuren...die avond hebben we super lang gekust in de auto en is hij weggelopen omdat hij bang was een verdere stap te zullen zetten en zichzelf niet te kunnen bedwingen. Opnieuw volgde er een periode van een tweetal maanden, waarbij hij weer volledig ratio was en me duidelijk maakte dat dit niet kon en nooit meer zou gebeuren. Op aanraden van een bevriende collega die met hem had gesproken, beslis ik om na een afterworkparty hem op te zoeken op het werk als hij de nacht had. We kussen intens op de gang waarbij we een groot risico nemen om betrapt te worden. Hierna krijg ik een andere houding tezien. Ik krijg mailtjes dat hij aan me denkt, me lekker vindt, graag iets met me wil gaan drinken. We spreken opnieuw af, het eindigt in een eerste keer seks. Maar oooo, wat voelt hij hem schuldig de dag nadien. En ik kan me weer enkel nog neerleggen bij opnieuw een periode van afstand. Eind mei is er een teamdag op het werk, waarbij hij meer dan nodig mijn nabijheid opzoekt, maar me toch vaker dan nodig duidelijk maakt dat er nooit nog iets mag gebeuren. Aan het eind van de avond vraagt hij me om hem af te zetten aan het station. We hebben de meest ongelofelijke seks uit mijn leven.
....maar meneer komt diezelfde avond thuis met zijn t-shirt binnenste buiten...zijn vrouw weet wat er gebeurd is, hij heeft alles opgebiecht, zij het in verbloemde versie zonder de seks en dat het eenmalig was en we enkel hebben gekust die avond.
En ik? Ik krijg te horen voor de 1000 ste keer dat het nooit meer mag gebeuren en dat hij kiest voor zijn gezin en dat hij zijn vrouw nu deze belofte heeft gemaakt en dit ook zal nakomen ondanks de verlangens die er nog zijn en het feit dat hij veel aan me denkt. Feestjes met collega's zitten er niet meer in, hij mag niet meer van zijn vrouw.
Nu zijn we drie maand verder, ik heb een klote zomer achter de rug, blijf hopen, zie hem bijna dagelijks en kan de gedachte gewoon niet verdragen dat ik hem nooit meer zal kussen...of wel?
Wat mijn relatie betreft, in de loop van afgelopen jaar en ook de jaren voordien heb ik vastgesteld weinig tot geen aantrekking meer te voelen naar mijn partner, louter vriendschap te voelen en me doorgaans dood te ergeren aan alles. Ik kan het mijn kinderen echter niet aandoen om weg te gaan. Ik heb het goed, we maken geen ruzie, dus wat heb ik te klagen?
Ik kan mijn collega niet vergeten...ik wordt gek van verlangen...ik ben doodongelukkig...
woensdag 27 augustus 2014 14:51
Hij verklaart zijn tshirt binnenstebuiten doordat hij heeft staan zoenen?
Ik verbaas mij ook over hoe makkelijk jij denkt over vreemdgaan bij je eigen partner, maar snap ook dat je een vervelende tijd hebt gehad. Ik zou serieus nadenken over een nieuwe werkkring, als dat tot de mogelijkheden hoort.
Ik verbaas mij ook over hoe makkelijk jij denkt over vreemdgaan bij je eigen partner, maar snap ook dat je een vervelende tijd hebt gehad. Ik zou serieus nadenken over een nieuwe werkkring, als dat tot de mogelijkheden hoort.
Ik ben niet bijgelovig, dat brengt ongeluk...
woensdag 27 augustus 2014 15:07
Ik lees dit....en moet reageren......maak op dit moment namelijk bijna hetzelfde mee. Ik heb ook een minnaar, ben ook getrouwd, maar voel ook al jaren alleen maar vriendschap voor mijn man. Ik heb 8 maanden een relatie gehad en nu heeft hij er van de week een punt achter gezet, omdat hij denkt dat ik meer wil. Terwijl ik alleen maar wil genieten van de momenten dat ik bij hem ben. Ik weet ook wel dat er meer niet in zit. Wil zelf ook niet scheiden namelijk vanwege mijn kinderen. Ben ook doodongelukkig op dit moment.
woensdag 27 augustus 2014 15:15
quote:cjw schreef op 27 augustus 2014 @ 15:07:
Ik lees dit....en moet reageren......maak op dit moment namelijk bijna hetzelfde mee. Ik heb ook een minnaar, ben ook getrouwd, maar voel ook al jaren alleen maar vriendschap voor mijn man. Ik heb 8 maanden een relatie gehad en nu heeft hij er van de week een punt achter gezet, omdat hij denkt dat ik meer wil. Terwijl ik alleen maar wil genieten van de momenten dat ik bij hem ben. Ik weet ook wel dat er meer niet in zit. Wil zelf ook niet scheiden namelijk vanwege mijn kinderen. Ben ook doodongelukkig op dit moment.
Het is mega moeilijk, denk soms dat ik weg moet gaan bij mijn man, ik voel me natuurlijk schuldig om wat ik gedaan heb met mijn collega, maar sommige dingen volgen geen ratio, het overkomt je...
Of ik moet mezelf ertoe brengen om me terug te focussen op mijn relatie (want weet maar al te goed dat het laatste jaar mee bepaald werd door het wachten op...). Ik zie mijn man ook nog graag (denk ik) misschien besef ik niet wat ik heb. Misschien is mijn collega gewoon een klootzak...maar ik geloof het niet...
Constant die twijfels, wat te doen, elke dag andere voornemens, en als ik mijn collega een aantal weken wegens vakantie niet zie, ben ik weer sterk, tot ik hem zie...water naar de zee dragen, zo voelt het...
Ik lees dit....en moet reageren......maak op dit moment namelijk bijna hetzelfde mee. Ik heb ook een minnaar, ben ook getrouwd, maar voel ook al jaren alleen maar vriendschap voor mijn man. Ik heb 8 maanden een relatie gehad en nu heeft hij er van de week een punt achter gezet, omdat hij denkt dat ik meer wil. Terwijl ik alleen maar wil genieten van de momenten dat ik bij hem ben. Ik weet ook wel dat er meer niet in zit. Wil zelf ook niet scheiden namelijk vanwege mijn kinderen. Ben ook doodongelukkig op dit moment.
Het is mega moeilijk, denk soms dat ik weg moet gaan bij mijn man, ik voel me natuurlijk schuldig om wat ik gedaan heb met mijn collega, maar sommige dingen volgen geen ratio, het overkomt je...
Of ik moet mezelf ertoe brengen om me terug te focussen op mijn relatie (want weet maar al te goed dat het laatste jaar mee bepaald werd door het wachten op...). Ik zie mijn man ook nog graag (denk ik) misschien besef ik niet wat ik heb. Misschien is mijn collega gewoon een klootzak...maar ik geloof het niet...
Constant die twijfels, wat te doen, elke dag andere voornemens, en als ik mijn collega een aantal weken wegens vakantie niet zie, ben ik weer sterk, tot ik hem zie...water naar de zee dragen, zo voelt het...
woensdag 27 augustus 2014 15:19
Het overkomt je is natuurlijk dikke onzin, je hebt er zelf voor gekozen om met je collega te zoenen en met hem te vrijen. Dat is jullie niet 'overkomen', dat is een bewuste keuze die jullie allebei hebben gemaakt.
Als jouw collega daadwerkelijk meent wat hij zegt en echt voor zijn vrouw en zijn gezin wil gaan, dan zul jij hem toch los moeten laten. Is een andere werkplek geen optie? De banen liggen natuurlijk niet voor het oprapen, maar misschien is overplaatsing binnen het bedrijf mogelijk?
Je zult er misschien wel meer voor open hebben gestaan als je relatie met je man je niet meer gelukkig maakt. Kijk eens goed naar je huwelijk? Ben je werkelijk elke dag doodongelukkig? Dagelijks geïrriteerd? Geniet je nog wel van het leven samen? En wil je dat echt nog jaren volhouden?
Ik kan me namelijk niet voorstellen dat als jij je zo voelt, je kinderen daar helemaal niets van meekrijgen. Dat heeft ook invloed op hen.
Als jouw collega daadwerkelijk meent wat hij zegt en echt voor zijn vrouw en zijn gezin wil gaan, dan zul jij hem toch los moeten laten. Is een andere werkplek geen optie? De banen liggen natuurlijk niet voor het oprapen, maar misschien is overplaatsing binnen het bedrijf mogelijk?
Je zult er misschien wel meer voor open hebben gestaan als je relatie met je man je niet meer gelukkig maakt. Kijk eens goed naar je huwelijk? Ben je werkelijk elke dag doodongelukkig? Dagelijks geïrriteerd? Geniet je nog wel van het leven samen? En wil je dat echt nog jaren volhouden?
Ik kan me namelijk niet voorstellen dat als jij je zo voelt, je kinderen daar helemaal niets van meekrijgen. Dat heeft ook invloed op hen.
woensdag 27 augustus 2014 15:59
Wat een onzin dat het je 'overkomt'! Er zijn ontelbaar veel momenten geweest waarop je dit had kunnen stoppen maar dat wou je niet en bent er héél bewust mee doorgegaan.
Nu is het bij hem uitgekomen en kan je overzien wat je allemaal kapot gemaakt hebt en ga je lopen jammeren....sneu hoor.
Nu is het bij hem uitgekomen en kan je overzien wat je allemaal kapot gemaakt hebt en ga je lopen jammeren....sneu hoor.
En nou is het afgelopen!
woensdag 27 augustus 2014 16:03
woensdag 27 augustus 2014 16:09
#cjw: ga je mond spoelen met zeep. Een half uur geleden beweer je in je eigen topic niet getrouwd te zijn. En in een vorig topic was je op zoek naar een cadeau voor je Turkse vriend die je een paar maanden kent.... en waarvoor je zijn familie in ging schakelen....
On Topic: ik heb medelijden met zijn vrouw en vind dat jij moet stoppen met achter hem aan de jagen en je energie in je eigen relatie en gezin moet stoppen. En hij is een slappe ()
On Topic: ik heb medelijden met zijn vrouw en vind dat jij moet stoppen met achter hem aan de jagen en je energie in je eigen relatie en gezin moet stoppen. En hij is een slappe ()
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
woensdag 27 augustus 2014 16:15
Je zegt dat je jouw relatie meer als een broer-zus relatie ziet.
Maar heb je hier over gesproken met je man? Als je niet wilt scheiden zou ik als ik jou was gaan vechten voor je relatie.
Ga desnoods in relatietherapie.
Ondertussen lijkt het mij, net als sommige voorgangers van mij, verstandig als je ander werk zoekt.
Ga je prioriteiten stellen!
Succes ermee.
Maar heb je hier over gesproken met je man? Als je niet wilt scheiden zou ik als ik jou was gaan vechten voor je relatie.
Ga desnoods in relatietherapie.
Ondertussen lijkt het mij, net als sommige voorgangers van mij, verstandig als je ander werk zoekt.
Ga je prioriteiten stellen!
Succes ermee.
woensdag 27 augustus 2014 16:27
bedankt voor de helpende antwoorden van sommigen, niet de verwijtende, daar heb ik niets aan. Ik ben allesbehalve een bitch die dingen wil kapot maken en denk dat ik misschien niet duidelijk ben geweest in het feit dat ik in de meeste gevallen het afgelopen jaar steeds de afstand heb gerespecteerd maar hij voor het grootste deel van de tijd terug initiatief nam. Hij vroeg om mee te rijden naar het station, de laatste keren dat we afspraken was steeds op zijn initiatief. Wanneer ik nu vraag om niet meer op mijn bureau langs te komen, blijft hij dit toch doen, met de boodschap dat hij het niet kan laten....
Ik heb met mijn echtgenoot al talloze gesprekken gehad over het feit dat onze relatie niet meer loopt zoals vroeger, dat er een gemis is aan meer connectie. Hij geeft dit ook aan, ik ben het niet alleen die dit voelt. We hebben idd al gedacht aan relatietherapie.
Ik heb met mijn echtgenoot al talloze gesprekken gehad over het feit dat onze relatie niet meer loopt zoals vroeger, dat er een gemis is aan meer connectie. Hij geeft dit ook aan, ik ben het niet alleen die dit voelt. We hebben idd al gedacht aan relatietherapie.
woensdag 27 augustus 2014 16:35
quote:hope007 schreef op 27 augustus 2014 @ 16:27:
bedankt voor de helpende antwoorden van sommigen, niet de verwijtende, daar heb ik niets aan. Ik ben allesbehalve een bitch die dingen wil kapot maken en denk dat ik misschien niet duidelijk ben geweest in het feit dat ik in de meeste gevallen het afgelopen jaar steeds de afstand heb gerespecteerd maar hij voor het grootste deel van de tijd terug initiatief nam. Hij vroeg om mee te rijden naar het station, de laatste keren dat we afspraken was steeds op zijn initiatief. Wanneer ik nu vraag om niet meer op mijn bureau langs te komen, blijft hij dit toch doen, met de boodschap dat hij het niet kan laten....
Ik heb met mijn echtgenoot al talloze gesprekken gehad over het feit dat onze relatie niet meer loopt zoals vroeger, dat er een gemis is aan meer connectie. Hij geeft dit ook aan, ik ben het niet alleen die dit voelt. We hebben idd al gedacht aan relatietherapie.
Maar steeds als hij het initiatief nam, ging jij in dat initiatief mee.
Als jij hem vraagt niet meer op je bureau langs te komen, dan heeft hij dat maar te respecteren en dat mag je hem ook best heel duidelijk maken. Het helpt jou namelijk niet om afstand van hem te nemen en hem los te laten, terwijl dat wel is wat hij van jou vraagt. Hij kiest voor zijn vrouw en kind, maar blijft jou ondertussen wel opzoeken. Dat is natuurlijk niet eerlijk en op deze manier geeft hij ook tegenstrijdige signalen af aan jou.
Stel zelf je grenzen, bepaal wat jíj wil en maak hem dat duidelijk. Je denkt aan relatietherapie met je man, je wil moeite doen voor jullie samen, steek daar dan je energie in.
bedankt voor de helpende antwoorden van sommigen, niet de verwijtende, daar heb ik niets aan. Ik ben allesbehalve een bitch die dingen wil kapot maken en denk dat ik misschien niet duidelijk ben geweest in het feit dat ik in de meeste gevallen het afgelopen jaar steeds de afstand heb gerespecteerd maar hij voor het grootste deel van de tijd terug initiatief nam. Hij vroeg om mee te rijden naar het station, de laatste keren dat we afspraken was steeds op zijn initiatief. Wanneer ik nu vraag om niet meer op mijn bureau langs te komen, blijft hij dit toch doen, met de boodschap dat hij het niet kan laten....
Ik heb met mijn echtgenoot al talloze gesprekken gehad over het feit dat onze relatie niet meer loopt zoals vroeger, dat er een gemis is aan meer connectie. Hij geeft dit ook aan, ik ben het niet alleen die dit voelt. We hebben idd al gedacht aan relatietherapie.
Maar steeds als hij het initiatief nam, ging jij in dat initiatief mee.
Als jij hem vraagt niet meer op je bureau langs te komen, dan heeft hij dat maar te respecteren en dat mag je hem ook best heel duidelijk maken. Het helpt jou namelijk niet om afstand van hem te nemen en hem los te laten, terwijl dat wel is wat hij van jou vraagt. Hij kiest voor zijn vrouw en kind, maar blijft jou ondertussen wel opzoeken. Dat is natuurlijk niet eerlijk en op deze manier geeft hij ook tegenstrijdige signalen af aan jou.
Stel zelf je grenzen, bepaal wat jíj wil en maak hem dat duidelijk. Je denkt aan relatietherapie met je man, je wil moeite doen voor jullie samen, steek daar dan je energie in.
woensdag 27 augustus 2014 16:35
quote:hope007 schreef op 27 augustus 2014 @ 14:45:
Hallo,
Via deze weg had ik graag mijn verhaal gedaan. Ik moet dit echt van me afschrijven, want heb geen idee meer wat ik moet doen op dit moment. Alle tips zijn welkom...
Ik leerde 2 jaar geleden een leuke collega op het werk kennen. Al vanaf het begin was er een klik tussen ons. Na enkele maanden was er een personeelsfeestje waar we praktisch de hele avond rond elkaar gehangen hebben. Het scheelde niet veel of we hadden staan kussen op de dansvloer waar iedereen bij was. We hebben alletwee een relatie. Ik heb een relatie van 17 jaar en twee kinderen. Hij was toen net 4 jaar getrouwd, kent zijn vrouw 5 jaar - zij heeft twee kinderen uit een vorig huwelijk. die eerste avond is er niets gebeurd tussen ons, hij gaf me te kennen dat hij zijn vrouw niet wou bedriegen. Roddels gingen rond over ons.
Sinds die avond is er iets tussen ons verandert. Het contact werd intenser op het werk, we flirten, maakten grapjes over hoe het zou zijn indien we voor het minnaarschap zouden kiezen. Ik werd steeds verliefder.. na een tweetal maanden, bleven we op een drink na het werk alleen over en hebben we voor het eerst gekust. Het was een intense maar korte afscheidskus. De volgende weken hield hij afstand, was er nagenoeg geen contact meer, hij heeft me in die periode steeds op afstand gehouden, ik bleef aandringen om samen iets te gaan drinken, was kwaad, verdrietig. uiteindelijk stemde hij toe om samen iets te drinken na het werk. Hij starte die avond met de duidelijke boodschap dat er niets tussen ons zou gebeuren...die avond hebben we super lang gekust in de auto en is hij weggelopen omdat hij bang was een verdere stap te zullen zetten en zichzelf niet te kunnen bedwingen. Opnieuw volgde er een periode van een tweetal maanden, waarbij hij weer volledig ratio was en me duidelijk maakte dat dit niet kon en nooit meer zou gebeuren. Op aanraden van een bevriende collega die met hem had gesproken, beslis ik om na een afterworkparty hem op te zoeken op het werk als hij de nacht had. We kussen intens op de gang waarbij we een groot risico nemen om betrapt te worden. Hierna krijg ik een andere houding tezien. Ik krijg mailtjes dat hij aan me denkt, me lekker vindt, graag iets met me wil gaan drinken. We spreken opnieuw af, het eindigt in een eerste keer seks. Maar oooo, wat voelt hij hem schuldig de dag nadien. En ik kan me weer enkel nog neerleggen bij opnieuw een periode van afstand. Eind mei is er een teamdag op het werk, waarbij hij meer dan nodig mijn nabijheid opzoekt, maar me toch vaker dan nodig duidelijk maakt dat er nooit nog iets mag gebeuren. Aan het eind van de avond vraagt hij me om hem af te zetten aan het station. We hebben de meest ongelofelijke seks uit mijn leven.
....maar meneer komt diezelfde avond thuis met zijn t-shirt binnenste buiten...zijn vrouw weet wat er gebeurd is, hij heeft alles opgebiecht, zij het in verbloemde versie zonder de seks en dat het eenmalig was en we enkel hebben gekust die avond.
En ik? Ik krijg te horen voor de 1000 ste keer dat het nooit meer mag gebeuren en dat hij kiest voor zijn gezin en dat hij zijn vrouw nu deze belofte heeft gemaakt en dit ook zal nakomen ondanks de verlangens die er nog zijn en het feit dat hij veel aan me denkt. Feestjes met collega's zitten er niet meer in, hij mag niet meer van zijn vrouw.
Nu zijn we drie maand verder, ik heb een klote zomer achter de rug, blijf hopen, zie hem bijna dagelijks en kan de gedachte gewoon niet verdragen dat ik hem nooit meer zal kussen...of wel?
Wat mijn relatie betreft, in de loop van afgelopen jaar en ook de jaren voordien heb ik vastgesteld weinig tot geen aantrekking meer te voelen naar mijn partner, louter vriendschap te voelen en me doorgaans dood te ergeren aan alles. Ik kan het mijn kinderen echter niet aandoen om weg te gaan. Ik heb het goed, we maken geen ruzie, dus wat heb ik te klagen?
Ik kan mijn collega niet vergeten...ik wordt gek van verlangen...ik ben doodongelukkig...quote:hope007 schreef op 27 augustus 2014 @ 16:27:
bedankt voor de helpende antwoorden van sommigen, niet de verwijtende, daar heb ik niets aan. Ik ben allesbehalve een bitch die dingen wil kapot maken en denk dat ik misschien niet duidelijk ben geweest in het feit dat ik in de meeste gevallen het afgelopen jaar steeds de afstand heb gerespecteerd maar hij voor het grootste deel van de tijd terug initiatief nam. Hij vroeg om mee te rijden naar het station, de laatste keren dat we afspraken was steeds op zijn initiatief. Wanneer ik nu vraag om niet meer op mijn bureau langs te komen, blijft hij dit toch doen, met de boodschap dat hij het niet kan laten....Niet verwijtend bedoelt, maar je spreekt jezelf tegen...
Hallo,
Via deze weg had ik graag mijn verhaal gedaan. Ik moet dit echt van me afschrijven, want heb geen idee meer wat ik moet doen op dit moment. Alle tips zijn welkom...
Ik leerde 2 jaar geleden een leuke collega op het werk kennen. Al vanaf het begin was er een klik tussen ons. Na enkele maanden was er een personeelsfeestje waar we praktisch de hele avond rond elkaar gehangen hebben. Het scheelde niet veel of we hadden staan kussen op de dansvloer waar iedereen bij was. We hebben alletwee een relatie. Ik heb een relatie van 17 jaar en twee kinderen. Hij was toen net 4 jaar getrouwd, kent zijn vrouw 5 jaar - zij heeft twee kinderen uit een vorig huwelijk. die eerste avond is er niets gebeurd tussen ons, hij gaf me te kennen dat hij zijn vrouw niet wou bedriegen. Roddels gingen rond over ons.
Sinds die avond is er iets tussen ons verandert. Het contact werd intenser op het werk, we flirten, maakten grapjes over hoe het zou zijn indien we voor het minnaarschap zouden kiezen. Ik werd steeds verliefder.. na een tweetal maanden, bleven we op een drink na het werk alleen over en hebben we voor het eerst gekust. Het was een intense maar korte afscheidskus. De volgende weken hield hij afstand, was er nagenoeg geen contact meer, hij heeft me in die periode steeds op afstand gehouden, ik bleef aandringen om samen iets te gaan drinken, was kwaad, verdrietig. uiteindelijk stemde hij toe om samen iets te drinken na het werk. Hij starte die avond met de duidelijke boodschap dat er niets tussen ons zou gebeuren...die avond hebben we super lang gekust in de auto en is hij weggelopen omdat hij bang was een verdere stap te zullen zetten en zichzelf niet te kunnen bedwingen. Opnieuw volgde er een periode van een tweetal maanden, waarbij hij weer volledig ratio was en me duidelijk maakte dat dit niet kon en nooit meer zou gebeuren. Op aanraden van een bevriende collega die met hem had gesproken, beslis ik om na een afterworkparty hem op te zoeken op het werk als hij de nacht had. We kussen intens op de gang waarbij we een groot risico nemen om betrapt te worden. Hierna krijg ik een andere houding tezien. Ik krijg mailtjes dat hij aan me denkt, me lekker vindt, graag iets met me wil gaan drinken. We spreken opnieuw af, het eindigt in een eerste keer seks. Maar oooo, wat voelt hij hem schuldig de dag nadien. En ik kan me weer enkel nog neerleggen bij opnieuw een periode van afstand. Eind mei is er een teamdag op het werk, waarbij hij meer dan nodig mijn nabijheid opzoekt, maar me toch vaker dan nodig duidelijk maakt dat er nooit nog iets mag gebeuren. Aan het eind van de avond vraagt hij me om hem af te zetten aan het station. We hebben de meest ongelofelijke seks uit mijn leven.
....maar meneer komt diezelfde avond thuis met zijn t-shirt binnenste buiten...zijn vrouw weet wat er gebeurd is, hij heeft alles opgebiecht, zij het in verbloemde versie zonder de seks en dat het eenmalig was en we enkel hebben gekust die avond.
En ik? Ik krijg te horen voor de 1000 ste keer dat het nooit meer mag gebeuren en dat hij kiest voor zijn gezin en dat hij zijn vrouw nu deze belofte heeft gemaakt en dit ook zal nakomen ondanks de verlangens die er nog zijn en het feit dat hij veel aan me denkt. Feestjes met collega's zitten er niet meer in, hij mag niet meer van zijn vrouw.
Nu zijn we drie maand verder, ik heb een klote zomer achter de rug, blijf hopen, zie hem bijna dagelijks en kan de gedachte gewoon niet verdragen dat ik hem nooit meer zal kussen...of wel?
Wat mijn relatie betreft, in de loop van afgelopen jaar en ook de jaren voordien heb ik vastgesteld weinig tot geen aantrekking meer te voelen naar mijn partner, louter vriendschap te voelen en me doorgaans dood te ergeren aan alles. Ik kan het mijn kinderen echter niet aandoen om weg te gaan. Ik heb het goed, we maken geen ruzie, dus wat heb ik te klagen?
Ik kan mijn collega niet vergeten...ik wordt gek van verlangen...ik ben doodongelukkig...quote:hope007 schreef op 27 augustus 2014 @ 16:27:
bedankt voor de helpende antwoorden van sommigen, niet de verwijtende, daar heb ik niets aan. Ik ben allesbehalve een bitch die dingen wil kapot maken en denk dat ik misschien niet duidelijk ben geweest in het feit dat ik in de meeste gevallen het afgelopen jaar steeds de afstand heb gerespecteerd maar hij voor het grootste deel van de tijd terug initiatief nam. Hij vroeg om mee te rijden naar het station, de laatste keren dat we afspraken was steeds op zijn initiatief. Wanneer ik nu vraag om niet meer op mijn bureau langs te komen, blijft hij dit toch doen, met de boodschap dat hij het niet kan laten....Niet verwijtend bedoelt, maar je spreekt jezelf tegen...
woensdag 27 augustus 2014 16:46
quote:cjw schreef op woensdag 27 augustus 2014 15:07 Ik lees dit....en moet reageren......maak op dit moment namelijk bijna hetzelfde mee. Ik heb ook een minnaar, ben ook getrouwd, maar voel ook al jaren alleen maar vriendschap voor mijn man. Ik heb 8 maanden een relatie gehad en nu heeft hij er van de week een punt achter gezet, omdat hij denkt dat ik meer wil. Terwijl ik alleen maar wil genieten van de momenten dat ik bij hem ben. Ik weet ook wel dat er meer niet in zit. Wil zelf ook niet scheiden namelijk vanwege mijn kinderen. Ben ook doodongelukkig op dit moment.Ga dan scheiden
woensdag 27 augustus 2014 16:46
quote:snoopylynn schreef op woensdag 27 augustus 2014 16:00 Wat zijn vreemdgangers toch altijd sneu. Ze vinden zichzelf altijd zo zielig terwijl ze alles om zich heen de vernieling in helpen.
Ga scheiden mens en toon wat respect, zowel voor je man en kinderen als voor jezelf. Idd huillies! Je krijgt wat je hebt verdiend.. Je zal het dus wel verdiend hebben hea..
Ga scheiden mens en toon wat respect, zowel voor je man en kinderen als voor jezelf. Idd huillies! Je krijgt wat je hebt verdiend.. Je zal het dus wel verdiend hebben hea..
woensdag 27 augustus 2014 16:54
quote:Ismene schreef op woensdag 27 augustus 2014 16:53 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="larva in "Ik kan hem niet loslaten..."" class="messagelink">larva schreef op 27 augustus 2014 @ 16:46</a>:</b>
[...]
Idd huillies! Je krijgt wat je hebt verdiend.. Je zal het dus wel verdiend hebben hea..</div></blockquote>Waaraan verdient zijn vrouw dit bedrog dan? Of TO haar partner? Uhh niet, wellicht, maar daarom pakt karma ze nog wel
[...]
Idd huillies! Je krijgt wat je hebt verdiend.. Je zal het dus wel verdiend hebben hea..</div></blockquote>Waaraan verdient zijn vrouw dit bedrog dan? Of TO haar partner? Uhh niet, wellicht, maar daarom pakt karma ze nog wel
woensdag 27 augustus 2014 17:46
Waar is je man in dit hele verhaal? Het enige wat je kunt zeggen dat je je minnaar zo mist en dat je daar nota bene een klotezomer door hebt gehad... Dat is toch niet oke?! Ga je man vertellen dat je verliefd bent geworden op een ander en ga bij hem weg. Je man verdient het niet dat je voor 100% met je hoofd bij de ander lijkt te zijn. Maarja, je zal wel van twee walletjes willen blijven eten, zo kom je echt over.
