Relaties
alle pijlers
Ik voel me een egoist..
dinsdag 16 september 2014 21:56
Even een hersenspinsel van mij. Of is het eerder dat ik mezelf een spiegel voor gehouden heb, en dat het me niet zo bevalt wat ik zie..
En ik moet het even kwijt!
Ik ben jaren aan het "vechten" geweest tegen de rekeningen, geld te kort en betalingsregelingen.
Eerst in een relatie met iemand die niet kon sparen en waar ik dus de dupe van was (ik legde extra in). Waardoor ik niet zo veel spaargeld had.
Toen de relatiebreuk, moeten verhuizen en met 0 euro op mijn spaarrekening en 1000 euro in het rood moeten beginnen.
Iedere maand de touwtjes aan elkaar vastknopen, wel kunnen janken als er een rekening kwam die ik niet zag aankomen. Voorschotten vragen op mijn werk.
En nu, doordat ik zo mijn best doe en er geen "gekke" dingen meer gebeuren, ben ik een behoorlijke buffer aan het opbouwen.
Ik heb in 1,5 jaar 6.000 euro gespaard, Naar verwachting is dit op 1 januari 2015 8.000 euro.
Wat is dat fantastisch, om een buffer te hebben! Als mijn leven zo blijft als nu, zit ik in januari 2016 op ruim 15.000 euro spaargeld.
En daar heb ik dan zo hard voor geknokt, verstandig omgegaan met geld. En toch mezelf zo nu en dan een pleziertje gegunt. Heerlijk zelfstandig. Voel me gezegend met dat idee.
Alleen, ik heb alweer een aantal jaar een lieve vriend. Hij verdient (nog) niet zo veel als ik. Hij kan ook niet zo hard sparen. We verdelen de lasten naar rato, maar alsnog houd ik veel meer over.
We willen in toekomst trouwen, kinderen en een koophuis.
Ik heb nog 20.000 euro studieschuld, en wil geld achter de hand hebben om dat in een keer (een groot deel) af te kunnen lossen als het problemen met hypotheek oplevert. (ik betaal nu 0,8% rente dus ik laat het liever op mijn rekening staan dan dat ik aflos, want weg is weg.)
Als we de inleg in de spaarrekening 50/50 zouden doen, dan duurt het veel langer dan als ik een grote som geld inleg, of veel meer inleg. Zodat we daar samen dingen van kunnen doen.
Maar.. en nu komt het: het voelt zo naar, om MIJN geld, waar ik zo mijn best voor gedaan heb, aan hem cadeau te geven.
Echt ik hou veel van hem, ik trakteer ook wel eens op uit eten. Ik koop wel eens cadeautjes. Ik ben dus geen complete vrek.
Maar mijn gevoel vindt het niet eerlijk. Ik heb er voor gewerkt, voor gespaard. Mijn gevoel vindt dat we allebei evenveel moeten inleggen, dat hij dan maar moet bezuinigen zodat hij meer kan inleggen.
Als hij geen geld meer heeft aan het einde van de maand, dan denk ik "eigen schuld, had je maar niet zoveel uit moeten geven". Als hij iets niet kan betalen dan is mijn gevoel niet vrijgevig van "dan betaal ik het wel". Nee. Zijn probleem en verantwoordelijkheid, niet het mijne.
Mijn gevoel kan niet omgaan met mijn geld = zijn geld.
En ik vind dat zo erg, dat ik dat zo voel! Voelt gruwelijk egoïstisch, want in een relatie moet je toch alles voor elkaar over hebben?
En het erge is ook nog, dat hij dat wel heeft! Hij koopt dingen voor mij, voor ons, ookal heeft hij niet veel geld. En ik zit er maar op.
Ik voel me schuldig dat ik zo egoïstisch ben. Want ik wil het allerbeste voor ons, ik wil alles doen alles wat ik heb wil ik delen. Ik sta ook altijd voor hem (en ook voor anderen) klaar. Alleen met het geld.. dat lukt niet.
Is dit normaal? (vast niet). Heeft iemand tips hoe ik hier mee om kan gaan? Of herkent iemand het?
En ik moet het even kwijt!
Ik ben jaren aan het "vechten" geweest tegen de rekeningen, geld te kort en betalingsregelingen.
Eerst in een relatie met iemand die niet kon sparen en waar ik dus de dupe van was (ik legde extra in). Waardoor ik niet zo veel spaargeld had.
Toen de relatiebreuk, moeten verhuizen en met 0 euro op mijn spaarrekening en 1000 euro in het rood moeten beginnen.
Iedere maand de touwtjes aan elkaar vastknopen, wel kunnen janken als er een rekening kwam die ik niet zag aankomen. Voorschotten vragen op mijn werk.
En nu, doordat ik zo mijn best doe en er geen "gekke" dingen meer gebeuren, ben ik een behoorlijke buffer aan het opbouwen.
Ik heb in 1,5 jaar 6.000 euro gespaard, Naar verwachting is dit op 1 januari 2015 8.000 euro.
Wat is dat fantastisch, om een buffer te hebben! Als mijn leven zo blijft als nu, zit ik in januari 2016 op ruim 15.000 euro spaargeld.
En daar heb ik dan zo hard voor geknokt, verstandig omgegaan met geld. En toch mezelf zo nu en dan een pleziertje gegunt. Heerlijk zelfstandig. Voel me gezegend met dat idee.
Alleen, ik heb alweer een aantal jaar een lieve vriend. Hij verdient (nog) niet zo veel als ik. Hij kan ook niet zo hard sparen. We verdelen de lasten naar rato, maar alsnog houd ik veel meer over.
We willen in toekomst trouwen, kinderen en een koophuis.
Ik heb nog 20.000 euro studieschuld, en wil geld achter de hand hebben om dat in een keer (een groot deel) af te kunnen lossen als het problemen met hypotheek oplevert. (ik betaal nu 0,8% rente dus ik laat het liever op mijn rekening staan dan dat ik aflos, want weg is weg.)
Als we de inleg in de spaarrekening 50/50 zouden doen, dan duurt het veel langer dan als ik een grote som geld inleg, of veel meer inleg. Zodat we daar samen dingen van kunnen doen.
Maar.. en nu komt het: het voelt zo naar, om MIJN geld, waar ik zo mijn best voor gedaan heb, aan hem cadeau te geven.
Echt ik hou veel van hem, ik trakteer ook wel eens op uit eten. Ik koop wel eens cadeautjes. Ik ben dus geen complete vrek.
Maar mijn gevoel vindt het niet eerlijk. Ik heb er voor gewerkt, voor gespaard. Mijn gevoel vindt dat we allebei evenveel moeten inleggen, dat hij dan maar moet bezuinigen zodat hij meer kan inleggen.
Als hij geen geld meer heeft aan het einde van de maand, dan denk ik "eigen schuld, had je maar niet zoveel uit moeten geven". Als hij iets niet kan betalen dan is mijn gevoel niet vrijgevig van "dan betaal ik het wel". Nee. Zijn probleem en verantwoordelijkheid, niet het mijne.
Mijn gevoel kan niet omgaan met mijn geld = zijn geld.
En ik vind dat zo erg, dat ik dat zo voel! Voelt gruwelijk egoïstisch, want in een relatie moet je toch alles voor elkaar over hebben?
En het erge is ook nog, dat hij dat wel heeft! Hij koopt dingen voor mij, voor ons, ookal heeft hij niet veel geld. En ik zit er maar op.
Ik voel me schuldig dat ik zo egoïstisch ben. Want ik wil het allerbeste voor ons, ik wil alles doen alles wat ik heb wil ik delen. Ik sta ook altijd voor hem (en ook voor anderen) klaar. Alleen met het geld.. dat lukt niet.
Is dit normaal? (vast niet). Heeft iemand tips hoe ik hier mee om kan gaan? Of herkent iemand het?
dinsdag 16 september 2014 21:59
dinsdag 16 september 2014 22:06
Ik snap je gevoel helemaal. Dit misschien bespreken met je vriend?
Want wat je vorige vriend deed heeft je beschadigd, maar je moet hem wel een kans geven om je het tegendeel te bewijzen! Vooral als je over trouwen praat en een huis kopen.
Dit heeft te maken met vertrouwen. Dus dit gevoel proberen uit te spreken naar je vriend!
Want wat je vorige vriend deed heeft je beschadigd, maar je moet hem wel een kans geven om je het tegendeel te bewijzen! Vooral als je over trouwen praat en een huis kopen.
Dit heeft te maken met vertrouwen. Dus dit gevoel proberen uit te spreken naar je vriend!
dinsdag 16 september 2014 22:18
Ik snap dat gevoel heel goed, vooral als je zegt dat hij makkelijker geld uitgeeft dan jij zou doen, hoe lief het ook bedoeld is.
Dat is helemaal niet gek! Als het gek zou zijn, zouden er niet veel mensen op huwelijkse voorwaarden trouwen!
Wat wel een beetje vreemd is, is dat je niet naar ratio maar een vast bedrag wil gaan inleggen op de gezamenlijke (spaar)rekening. Dat vind ik een beetje knullig voor jouw vriend, die in iedere situatie al minder geld over zou houden.
Ik zou naar ratio inleggen op een gezamenlijke lopende rekening en spaarrekening en dan kan iedere partner voor zichzelf bepalen of er nog op de eigen rekening gespaard kan worden.
Dat is helemaal niet gek! Als het gek zou zijn, zouden er niet veel mensen op huwelijkse voorwaarden trouwen!
Wat wel een beetje vreemd is, is dat je niet naar ratio maar een vast bedrag wil gaan inleggen op de gezamenlijke (spaar)rekening. Dat vind ik een beetje knullig voor jouw vriend, die in iedere situatie al minder geld over zou houden.
Ik zou naar ratio inleggen op een gezamenlijke lopende rekening en spaarrekening en dan kan iedere partner voor zichzelf bepalen of er nog op de eigen rekening gespaard kan worden.
dinsdag 16 september 2014 22:18
Geen tips. Ik kan me echter wel heel goed voorstellen dat, als je voor jezelf de boel weer aardig/goed financieel op de rit hebt, inclusief een buffer, chapeau trouwens, je dit ook graag zo wil houden, en het niet gelijk praktisch weer ziet verdwijnen vanwege een partner die je tegemoet wil komen vanwege zijn/haar beroerde cash-flow. Jij moet er ook gewoon erg je best voor doen. Beetje dweilen met de kraan open anders.
Hoe kijkt je vriend er zelf tegenaan?
Voor uitjes (dus geen vakanties/stedentrips oid) en uiteten, zou ik het nog niet zo bezwaarlijk vinden alleen als telkens wel de grotere uitgaven voor mijn rekening zouden komen, zou ik daar toch wel erg over nadenken.
Maargoed, ik ben sowieso dan iemand die erg van gescheiden financien is/word. Samenwonen/gezamenlijk huishouden voeren houdt voor mij niet per definitie 'mijn geld is jouw geld' in.
Hoe kijkt je vriend er zelf tegenaan?
Voor uitjes (dus geen vakanties/stedentrips oid) en uiteten, zou ik het nog niet zo bezwaarlijk vinden alleen als telkens wel de grotere uitgaven voor mijn rekening zouden komen, zou ik daar toch wel erg over nadenken.
Maargoed, ik ben sowieso dan iemand die erg van gescheiden financien is/word. Samenwonen/gezamenlijk huishouden voeren houdt voor mij niet per definitie 'mijn geld is jouw geld' in.
wij slapen nooit.
dinsdag 16 september 2014 22:24
Stel dat ik het bij de notaris laat vastleggen, en we gaan uit elkaar dan kan er een restschuld zijn en dan heb je er volgens mij helemaal niks aan dat dat geld extra is ingelegd? Want kwijt= kwijt?
Mijn vriend kan volgens mij makkelijk 250 euro in de maand sparen, maar volgens mij maakt hij dat allemaal op.. En volgens mij heeft hij niks op zijn spaarrekening.. Precies inzicht heb ik niet in zijn geld. Denk dat hij dat ook prive vindt. Heb wel eens voorgesteld om samen naar zijn geld te kijken waar het heengaat, maar hij reageert hier ongemakkelijk op. Hij praat ook niet graag over geld.
Ik ben denk ik ook bang dat ik in mijn zelfstandigheid geraakt wordt. Dat ik weer in de problemen kom. Dat ik mijn best doe voor iets en iemand anders er mee weg loopt zonder dat hij echt zijn best doet. En dat ik uiteindelijk weer met 0 eindig.
Ik voel me heel Scrooge-erig. En dat wil ik niet!
Mijn vriend kan volgens mij makkelijk 250 euro in de maand sparen, maar volgens mij maakt hij dat allemaal op.. En volgens mij heeft hij niks op zijn spaarrekening.. Precies inzicht heb ik niet in zijn geld. Denk dat hij dat ook prive vindt. Heb wel eens voorgesteld om samen naar zijn geld te kijken waar het heengaat, maar hij reageert hier ongemakkelijk op. Hij praat ook niet graag over geld.
Ik ben denk ik ook bang dat ik in mijn zelfstandigheid geraakt wordt. Dat ik weer in de problemen kom. Dat ik mijn best doe voor iets en iemand anders er mee weg loopt zonder dat hij echt zijn best doet. En dat ik uiteindelijk weer met 0 eindig.
Ik voel me heel Scrooge-erig. En dat wil ik niet!
dinsdag 16 september 2014 22:26
Hoe kun je nu spreken over 15.000 euro spaargeld terwijl je gelijktijdig nog 'n schuld hebt openstaan van 20.000? Dan sta je dus gewoon 5000 in de min!
Overigens zou ik helemaal niet investeren in 'n gezamenlijke woning, maar in 'n eigen huis. Dan kan je vriend eventueel intrekken als je niet wil blijven latten, maar is en blijft het huis helemaal van jou als de relatie sneuvelt.
Overigens zou ik helemaal niet investeren in 'n gezamenlijke woning, maar in 'n eigen huis. Dan kan je vriend eventueel intrekken als je niet wil blijven latten, maar is en blijft het huis helemaal van jou als de relatie sneuvelt.
dinsdag 16 september 2014 22:27
We betalen overigens naar rato de vaste lasten en de boodschappen (de gezamenlijke rekening). Ik leg ruim 2/3 in en hij 1/3
Ik zou dan bijvoorbeeld allebei 100 euro willen inleggen voor de gezamenlijke spaarrekening. En dan inderdaad ieder voor zich wat er over is. Dus het is niet zo dat hij helemaal niets overhoud
Maar op die manier ga ik waarschijnlijk 5x zo hard als hij met mijn spaarrekening.. en 200 euro per maand op de gezamenlijke spaar zet ook niet echt zoden aan de dijk..
Ik zou dan bijvoorbeeld allebei 100 euro willen inleggen voor de gezamenlijke spaarrekening. En dan inderdaad ieder voor zich wat er over is. Dus het is niet zo dat hij helemaal niets overhoud
Maar op die manier ga ik waarschijnlijk 5x zo hard als hij met mijn spaarrekening.. en 200 euro per maand op de gezamenlijke spaar zet ook niet echt zoden aan de dijk..
dinsdag 16 september 2014 22:32
Nee hoor, vind je heel verstandig. Laat hem eerst maar 'bewijzen' dat hij goed met (zijn) geld om kan gaan en hou een buffer voor jezelf. Zo raar is dat niet, genoeg stellen met gescheiden rekeningen. Volgens mij voel jij nl goed aan dat je vriend te 'makkelijk' met geld omgaat en daardoor sneller in de problemen komt (of al zit?).
dinsdag 16 september 2014 22:33
elninjoo, ik los bewust niet af omdat de rente zo laag is. Ik betaal ca. 160 euro rente per jaar nu, en ik los maandelijks zo'n 150 af.
Als de rente van 0,8% opeens naar 3% (over 3 jaar) zou schieten dan gaat er meteen een deel van mijn spaarrekening naar de DUO.
En ik heb liever 15.000 euro waar ik mijn maandelijkse aflossing van kan betalen dan dat ik 0 op mijn rekening heb en maar 5.000 schuld.
Liquiditeit enzo.
Als de rente van 0,8% opeens naar 3% (over 3 jaar) zou schieten dan gaat er meteen een deel van mijn spaarrekening naar de DUO.
En ik heb liever 15.000 euro waar ik mijn maandelijkse aflossing van kan betalen dan dat ik 0 op mijn rekening heb en maar 5.000 schuld.
Liquiditeit enzo.
dinsdag 16 september 2014 22:38
Wel fijn om te horen dat niet iedereen me helemaal betoeterd vind
Juist omdat ik weet hoe klote het is als je uit elkaar gaat en je geen ene cent meer hebt, ben ik wel bang dat dat nog eens gebeurt.
Huurhuis staat op mijn naam, alles staat op mijn naam. Omdat ik geen gezeik wil..
We wonen overigens al bijna 3 jaar samen, en dat gaat gewoon goed. Nergens strijd over. Ook nooit woorden of discussies gehad over mijn geld / zijn geld. Dit is een inwendig conflict..
Juist omdat ik weet hoe klote het is als je uit elkaar gaat en je geen ene cent meer hebt, ben ik wel bang dat dat nog eens gebeurt.
Huurhuis staat op mijn naam, alles staat op mijn naam. Omdat ik geen gezeik wil..
We wonen overigens al bijna 3 jaar samen, en dat gaat gewoon goed. Nergens strijd over. Ook nooit woorden of discussies gehad over mijn geld / zijn geld. Dit is een inwendig conflict..
dinsdag 16 september 2014 22:42
Slagroom, ik denk dat je in deze je verstand moet laten spreken. Zoals Elninjoo zegt, relaties zijn eindig. Wat van jou is, is van jou. Je hebt er voor gewerkt en gaat er verstandig mee om. Dat hij het op een andere manier inricht is zijn keuze, waar hij dus ook de consequenties van moet nemen. Even goede vrienden.
dinsdag 16 september 2014 22:42
dinsdag 16 september 2014 22:48
Ik zou ook laten vastleggen als jij meer geld in een toekomstig huis steekt. Ik vind het al heel wat dat je 2/3 van de vaste lasten draagt.
Je vriend spaart nu helemaal niet. Ik vind elk 100 euro storten een prima idee. Dan kan hij er een beetje aan wennen en wie weet motiveert het hem wel om wat meer op zijn uitgaven te gaan letten.
Je vriend spaart nu helemaal niet. Ik vind elk 100 euro storten een prima idee. Dan kan hij er een beetje aan wennen en wie weet motiveert het hem wel om wat meer op zijn uitgaven te gaan letten.
dinsdag 16 september 2014 22:58
quote:slagroom-met-dip schreef op 16 september 2014 @ 22:24:
Stel dat ik het bij de notaris laat vastleggen, en we gaan uit elkaar dan kan er een restschuld zijn en dan heb je er volgens mij helemaal niks aan dat dat geld extra is ingelegd? Want kwijt= kwijt?
Mijn vriend kan volgens mij makkelijk 250 euro in de maand sparen, maar volgens mij maakt hij dat allemaal op.. En volgens mij heeft hij niks op zijn spaarrekening.. Precies inzicht heb ik niet in zijn geld. Denk dat hij dat ook prive vindt. Heb wel eens voorgesteld om samen naar zijn geld te kijken waar het heengaat, maar hij reageert hier ongemakkelijk op. Hij praat ook niet graag over geld.
Ik ben denk ik ook bang dat ik in mijn zelfstandigheid geraakt wordt. Dat ik weer in de problemen kom. Dat ik mijn best doe voor iets en iemand anders er mee weg loopt zonder dat hij echt zijn best doet. En dat ik uiteindelijk weer met 0 eindig.
Ik voel me heel Scrooge-erig. En dat wil ik niet!
Als jullie trouw-kinderen-koophuisplannen hebben dan zou ik wel inzicht in zijn inkomsten en uitgavenpatroon willen hebben.
Daar is niets Scooge-rig aan, vind ik dan...alleen maar verstandig.
Stel dat ik het bij de notaris laat vastleggen, en we gaan uit elkaar dan kan er een restschuld zijn en dan heb je er volgens mij helemaal niks aan dat dat geld extra is ingelegd? Want kwijt= kwijt?
Mijn vriend kan volgens mij makkelijk 250 euro in de maand sparen, maar volgens mij maakt hij dat allemaal op.. En volgens mij heeft hij niks op zijn spaarrekening.. Precies inzicht heb ik niet in zijn geld. Denk dat hij dat ook prive vindt. Heb wel eens voorgesteld om samen naar zijn geld te kijken waar het heengaat, maar hij reageert hier ongemakkelijk op. Hij praat ook niet graag over geld.
Ik ben denk ik ook bang dat ik in mijn zelfstandigheid geraakt wordt. Dat ik weer in de problemen kom. Dat ik mijn best doe voor iets en iemand anders er mee weg loopt zonder dat hij echt zijn best doet. En dat ik uiteindelijk weer met 0 eindig.
Ik voel me heel Scrooge-erig. En dat wil ik niet!
Als jullie trouw-kinderen-koophuisplannen hebben dan zou ik wel inzicht in zijn inkomsten en uitgavenpatroon willen hebben.
Daar is niets Scooge-rig aan, vind ik dan...alleen maar verstandig.
Sommige fouten zijn te leuk om maar een keer te maken...
dinsdag 16 september 2014 23:05
ik zou op de spaarrekening allebei evenveel inleggen, en verder op jouw eigen rekening verder sparen.
En als je een huis koopt, vastleggen dat niet ieder eigenaar van de helft is, maar dat jij voor 70% eigenaar bent (of net wat jouw inbreng is).
En als je een huis koopt, vastleggen dat niet ieder eigenaar van de helft is, maar dat jij voor 70% eigenaar bent (of net wat jouw inbreng is).
Wat is de vraag die ik niet weet maar wel moet stellen?
dinsdag 16 september 2014 23:17
Wil je van het Scrooge-gevoel af of tips voor een eerlijke verdeling?
Man en ik zijn al twintig jaar samen, al 15 jaar samenwonend. Getrouwd onder huwelijkse voorwaarden, huis staat op mijn naam evenals de hypotheek. Ik voel mij geen Scrooge, ben het ook niet. Mijn man is dat evenmin. Ik ben erg van de zekerheid en risicobeperking, hij vooral van pluk-de-dag en dure gadgets. Hij draagt zijn deel bij en ik het mijne, voor boodschappen, vaste lasten, spaarrekening zoon. Als hij met alle geweld iedere twee jaar een nieuwe auto wil kopen, ga je gang. Ik sjees wel door totdat mijn autootje 'op' is. Ruzie over geld hebben wij dan ook nooit (meer) gehad (sinds de starttijd in een studiootje met curverboxen als salontafel )
Man en ik zijn al twintig jaar samen, al 15 jaar samenwonend. Getrouwd onder huwelijkse voorwaarden, huis staat op mijn naam evenals de hypotheek. Ik voel mij geen Scrooge, ben het ook niet. Mijn man is dat evenmin. Ik ben erg van de zekerheid en risicobeperking, hij vooral van pluk-de-dag en dure gadgets. Hij draagt zijn deel bij en ik het mijne, voor boodschappen, vaste lasten, spaarrekening zoon. Als hij met alle geweld iedere twee jaar een nieuwe auto wil kopen, ga je gang. Ik sjees wel door totdat mijn autootje 'op' is. Ruzie over geld hebben wij dan ook nooit (meer) gehad (sinds de starttijd in een studiootje met curverboxen als salontafel )
Nee heb je, ja kun je krijgen